SC lil Ij 1
DONDERDAG 4 MAART 1920
63ste Janrgoog No. 6578
Uitgevers: 1 UAl'.VlA>-& Co.
EERSTE BLAD.
Raad Wieringerwaard.
FEUILLETON.
DE VERBORGEN VALLEI
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Alumni Kitiis-
eau
Alnittitit- Luihoii
Uit blad verschuilt viermaal oer' week - Dinsdag. Woensdag
Donderdag en Zaterdag, Bu inzending tot s morgens 8 uur wor
den ADVEKTKNTIËN in het eerstunkomend nummer geplaatst.
SCHAUKN, LAAN D 5. Int. Telepli. No. >0
Prijs per 3 maanden t 1.55. Losse nummers o^ci.t AUViiRTKN
TIÉN van 1 tot 5 regels 10.80. iedere regel meer lö ceui .bewijsno
inbegrepen). Oroote letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Vergadering van dein. Raad op Dinsdagmiddag 2 uur.
onder leiding vain Burgemeester Haringhuizen. Aan.
wezig alle leden. Na eerst een uur in comité te zijn
geweest, werd de vergadering ten 3 uur geopend. Dé
voorgelezen notulen werden onveranderd vastgesteld
Wordt medegedeeld, dat de suppLetoire begrootimg, de
af- en overschrnvingen en het besluit tot het 'aangaan
wii eenfl kasgcldleening door Ged Staten zijn goed
gekeurd.
Aan mei. G; J. van Wlijk is door B. en W. een ziekten
verlof verleend van'2 maanden-en is als tijdelijk aan
gesteld mej. Zeeman—De Vries, vertrouwende dat dé
Raad ©en en ander wei zou goedkeu ren.
Verder is door Ged .Staten goedgekeurd de be
paling, dat do huurwaarde voor het hoofd der school is
gesteld op f 300.
Van den Commissaris der Koningin Is ook bericht
ontvangen, dat alhier een Rijksveldwachter is aan
gesteld. Ln verband hiermede deelt voorzitter medé,
da tdeae door gebrek aan woningen zich voorloopig
te Dirkshorn heeft gevestigd. Het wachtien is op een
woning der Bouwvereoniging, doch weten we eerde?'
wat, aan komt hij natuurlijk hier wonen.
Van de. gem. 'Schagen is een verzoek ingekomen
om adhaesie te betuigen aan een door haar te ver
zenden adres, waarbij verzocht wordt> biji even'1
tueele benoeming van een burgemeestér ook dé
Raad medezeggiingschap zal hebben bij 't opr
maken van eeine aanbeveling.
De heer Koster meent, dat we aan dat verzoek
wel kunnen voldoen. Ook de heer Sijbrands is van
hetzelfde gevoelen.
Voorzitter zegt, dat er wel wat voor ls> doch ook
wel wat tegen. Vooral in kleinere gemeenten. Hét
zou kunnen voorkomen, dat de ingezetenen sterk
tegenover elkander staan, wat aanleiding zou kun
nen geven, dat men een minder gewenschl persoon
zou krijgen. Wanneer we heen gingen aan d©n#Com
missaris te verzoeken, om eerst 't gevoelen van den
Raad te vernemen, alvorens de aanbeveling op te
me ken. dan bleef toch de beslissing aan hen. 15. en
W. hebban gemeend, ons onzijdig te moeten houden.
De boer Sijbrands is van oordeel, dat 't toch ge-i
wenscht is, wanneer er b.v. een goed geschikt per
soon in ©eln gemeente is. dat we dan ook iets hebben
te zeggen.
Voorzitter zegt. dat de gelegenheid steeds opon staat
dat Raadsleden naar den Commissaris kunnen gaan.
D© heer Koster -meent, dat nu de salarissen van
Burgemeester*en secretaris zoo geregeld zjjn dat zij
er van kunnen leven, we meer de kans beloopen,
dat we een gestuurde Burgemeester krijgen. Er is
by de Regeering een strooming. hoe langer hoe «nieér
ambtenaren te scheppen.
Na nog eenige discussie wordt met 4 tegeyi 3 stem,
men besloten, geen adhaesie te betuigen. Voor stéin
den Kle hecren H. K. Koster, Jb. Zwaag en H. Sii-.
brainds. Tegen de heeren H. Limpers, P. Peper, C.
Blaauboer en A. D. Sleutel.
Een schrijven vain het Provinciaal Drankweercomitê
om het aantal vergunningen te verlagen wordt voor
kennisgeving aangenomen. We hebben hier slechts 4
vergunningen.
Het rapport melkonderzoek over Februari luidt als
volgt: Van P. Boon 2.80 tot 2.95 pet., van Harder
4.50 pet, dit laatste cijfer dati buitengewoon hoog is,
was een toevallige omstandigheid.
Van de afdeeling Noordholland van den Bond van
Gemeenteambtenaren is een adres ingekomén, om dé
salarissen van de ambtenaren Burgerlijken Stand en
secretarie, alsmede dier politie meer in overéénstém-»
ming te brengen met de salarissen van Burgemeester
en Secretaris. Voorzitter zegt hierover in een vorige
vergadering ook reeds is gesproken e® waar dezé
salarissen sinds kort geleden nog herzien zijn, stellen
B. en W. ook dit schrijven voor kennisgeving aan te
nemen.
Allen voor.
Dan is nog ingekomen van het Polderbestuur een
afschrift vain de verordening op het hebben van pulten
voor broiugas. Bezwaren tegen deze verordening kun
nen Voor 4 Maart worden ingebracht
Na voorlezing blijkt dat er geen bezwaren zijin.
Hierna zegt voorzitter persoonlijk een brief te heb
ben ontvangen van Mej. A. Slikker, de vroegere direc
trice vain het Levensmiddeleiibecirijf, niet verzoek hét
aan haar toegekende salaris tot 1 Januari 1920 uit te
betalen. Deze betaling was nog niet geschied, omrèdejn
de rekening van het bedrijf nog niet was nagezien. Dit
kaïn nu echter binnen korten tiid gebeuren.
Voorzitter heeft geen aanmerkingen op de rekening
kunnen vinden, dus vragen B. en W. machtiging van
den Raad om het toekomende aan Mej. Slikker uit
ie betalen. Allen voor.
Uit het verslag onderwijs 1919 blijkt' dat het aantal
leerlingen varieert van 126 tot 139. De salarissen zijn
respectievelijk f 3120, f 1590, f 1380 en f 920, behalve
het bedrag wat er gegeven wordt voor 't geven van
herhalingsonderwijs.
Puint 3 is een voorstel van B. en W. tot wijziging
van het plan voor de'invoering van M.U.L.O.
B. en W. hebben met nadere voorstellen gewacht
totdat het gewijzigd ontwerp voor de Lager Onder*
wijsjyet met de memorie van antwoord van den mi
nister zou zijn verschenen. Voor de handeling der
Èlainnen vestigen B. en W. de aandacht er op, dat nu
ain worden volstaan met drie der vakken m t.m. q
dus handelskennis inbegrepen, terwijl het aantal leer
lingen, dat vereischt wordt, om voor Rijksvergoeding
in aanmerking te kunnen komen, is gebracht va,n 18
op 24., Het eerste vergemakkelijkt de invoering, het
laatste kon 'daarentegen voor de 'gemeente Wiexin-,
gerwaard een groot Bezwaar worden* geacht. Op 24
leerlingen kan niet worden gepekend, dit aantal zal
slechts bij uitzondering worden bereikt.
Een niet onbelangrijke verandering is ook. dat nu
geen sprake taleer is van scholen met 9 klassen, waarvan
z.g. kopklassen voor M.U.L.O., maar van schalen voor
gewoon L.O. en van kopscholen voor M.U.L.O. met
ten minste 3 klassen.
Het aantal onderwijzers moet op den duur wellicht
worden cobraoht voor het gewone onderwijs óp 5
em voor het M.UX.O. op 3, wat tengevolge zou neb
ben den bijbouw van 4 lokalen.
Het eerste, voor het onderwijs wiel toe te juiohefn,
is gean bezwaar, wijl het Rijk de jaarwedden ver
goedt, doch het tweedie .zou verhoogiing van kosten voor
de gemeente medebrengen. Dit dient ondér oogén
te worden 'gezien.
.Iintusschen het ontwerp moet nog in behandeling
komen en niet onmogelyk is. dat wederom wijzig
gingen worden aangebracht.
Wij kunnen dus moeilijk op het ontwerp afgaan en
nu b.v. in de veronderstelling, dat het aantal leejiin-*
gen te gering zal zijn. besluiten tpt intrekking van het
besluit tot invoering van M.U.L.O. -De mogelijkheid
(hoewel in geringe mate) blijft open, dat het aanlfal
leerlingen toch nog op 18 gesteld zal worden.
Met net oog hierop en ook om de hierna genoemde
redenen, acht de meerheid van ons College gewénscht
otns in de vorige vergadering gedane voorstel te hand
haven,
Ln de eerste plaats moeten we toch de aanvangsy
jaren doormaken, waarvan de kosten wel ten laste
van de gemeente zouden komen, en in de Iwteédé
plaats zal b.v. uitstel minder kans op slagen opleven
rein. omdat in dat geval de kinderen uit de omgeving
te Schagen. ter school zullen gaan.
De invoering van het M.U.L.O. overeenkomstig het
nu gedane voorstel heeft dit groote voordeel, dat vóór
tot net maken van eenige kosten van beteekenis wordt
overgegaan, de levensvatbaarheid kan blijken.
Stelt de Raad de beslissing uit, dan kan het gevolg
daarvan ?ijn, dat de aanspraak op Rijlksvergoeding
door HUBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door L. ALETRINO.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
37.
Philippe alleen was minder gretig. „Ik pagaai den
balVen nacht 1" zei-de hij op verongelijkten toon. „Ik
loop den boeien dag. 'Bén ik een stoommachine? Ik
nu eten en slapen".
„Slapen?" schreeuwde Joe: „Kerel, er wacht ons
alle drie daar een fortuin I"
„Ik ga slapen, ik", herhaalde Philippe koppig, „Dat
goud' is daar morgen nog net zoo, denk ik".
„Vervloekte roodhuiden 1" riep Joe. ,,'t Is alles één
pot nat!"
„Ga zelf maar', raadde Philippe. „De weg is vrij.
Als je mij maar niet de schuld geeft, warneer je in
de kloof valt of den weg kwijt raakt."
Een felle woordenwisseling ontstond. Philippe was
niet te overreden; hij wist maar al te goed, d'at de
blanken zich zonder hem niet in de ingewanden
der aarde zouden wagen. Om ten slotte een einde
te maken aan hun aandringen, nam Philippe zijn
deken, wikkelde déze om zich heen, en deed alsof
hij ging slapen1. De anderen zagen zich genoodzaakt,
hun ongeduld -te bedwingen en te wachten.
Ondertusschen stond Jim Sholto in heftige® twee
strijd. Hij wilde Kitty niet met die ruwe mannen
in één kamp laten overnachten, en was niet 'van
plan om haar een oogenblik met Ralph alleen te
léten; toch kostte het hem zeer veel moeite zich
los te rukken van een streek, waar zulke enorme
rijkdommen maar voor het oprapen lagen. Hij moest
onwillekeurig voortdurend zijn harde zwoegen bij
rijn eigengemaakte smeltovens, vergelijken met het
gemakkelijke goud wasschec in een riviertje.
Hij koos een middenweg, en richtte zijn kamp een
paar honderd meters verder in, dén dat van Joe. Het
was daar, dat de operatie op den arm van de oude
Marya was velrricht. (Inwendig vetrheiugide -Ralph
rich over die keuze van kampplaats. Nahnya zou
niet ver behoeven te gas®. Gedurende het overige
deel va® den middag «liepen Ralph en Kitty. Jim
voor den verbouw der school verloren gaat of wel
dat de Raad to.t den verbouw zou moeten besluit/en
vóór me® weet of de school recht van bestaan zal
hebben.
Wanneer na de aanvangsjaren, welke kunnen wor
den beschouwd als een proeftijd, de invoiering te
bezwaarlijk voorkomt, dan bestaat volgens de memorie
vain antwoord de gelegenheid het voor Verder© stu
die inoodige meer aan gewone onderwijs te geven in
©en z.g derden schooltijd, waarvan de kosten ook
ten laste van het R\jk zullen komen.
Het voorstel luidt als volgt:
lo. aan het met 1 Mei a.s. in te voerenM.U.L.0.
toe te voege® het vak Fransche taal. de eerste twéé
jaren geen onderwijzer te benoemen en dé schooi-
verbouw voorloopig uit te stelle®, en
2o. het onderwijs als volgt te regelen
Va® F Mei 1820 tot 1 Mei 1921Klassen 1 tm. 6,
«ewoon lager onderwijs; klasse 7 M.U.L.O. De on
derwijzers behouden hun eigen klassen; het Hoofd
6 en 7.
Van 1 Mei 1921 tot 1 Mied 1922; gewoon lager on
derwijs klassen 1 en 2 onderwijzeresklassen 3
e® v4 onderwijzer; klassen 5 en 6 idem. M.U.L.O.
klassen 7 ed 8 het Hoofd.
Mot ingang van 1 Mici 1922 voor gewoon I.o. weder
om 7 klassen en voor M.U.L.O. 7b, 8e en 9e klasse
vormen en twee onderwijzers benoemen .waarvan één
met Hoofdakte en Duitse®.
Do indeeling kan dan zijn (waarop nog nader goed
keuring is gevraagd): 1 en 2a onderwijzeres, 2b en 3
onderwijzer. 4 en 5a idem, 5b en 6 idem, 7a en 7b
(M.U.L.O.) onderwijzer met Hoofdakte en akteDuitsch
ep: 8 cm/ 9 (M.U.L.O.;. het Hoofd.
3o. Bij geheele of gedeeltelijke opheffing van dén
cursus in Fransche taal dein heer Hazeloop mits
daartegen geen bezwaar wordt gemaakt van hooger
haind, het. geimis -der lesgelden gedurende de éérslé
twee jaren te vergoeden en levens pogingén aan té
wenden, dat het verhoogd salaris zal worden uitgekeerd.
Niet onwaarschijnlijk is, dal in 1922 van ons voor
stel moet worden afgewet er. en o,a. het onderwijs
in Fransche taal zal komen ie vervallen.
Wij achten echter geen bezwaar in dat jaar heit
leerplan te wijzigen.
Een en ander wordt door Voorzitter nog weer ver
dedigd. die meent dat we het op" i oogenbnk nog kun~
nen doen,zonder dat het de gemeente v©él zal kostén.
We kunnen dan over 2 jaar nog zien hoe de zake®
•taan. Ook heb ik gegronde hoop, dat het gemis voor
geven der Fransche taal nog wel aan den neer Haze-
,oop zal worden vergoed.
De heer Sleutel meent, dat de Fransche taal in die
eerste 6 klassen niet gegeven zal worden.
Vooratter zegt dat de Fransche cursus niet gegeve®
wordt
De heer Koster licht toe, dat de Fransche taal niet
neer vereischt wordt voor toelating tot het Gymnasium
De heer Sijbrands meent wanneer de scnool zool
lanig zou moeten verbouwd, dat er 4 klassen bij moe-
ai, dat dit niet eens zou kunnen. Ook wordt er over
4 leerlingen gesproken, doch dan zal 't voor onze
pmeente niet te doen zijn. Alleen grooteré gé méén-»
ln kunnen hiervan profiteeren.
De heer SleutelGezien de beafwaren van dén
Iimister, zou ik willen voorstellen er niet op in te
^an,,ik geloof met dat we 18 leerlingen zullen krijgen,
och 24 in het geheel niet, laten we de school laten
zoals zij is. Wanneer de Minister nog verandert om
fet getal op 18 te brengen efn de 4 klassen. toHl 2 'ver_
lindert. kunnen we altijd weer zien.
Voorzitter is van oordeel, dat wanneer vr-e wach-
tn. komt toch 't bezwaar dat we die overgangsjaren
roeten meemaken.
De heer Blaauboer js het geheel met dein héér
Seutel eens en wil ook de school laten zooals zij-
tams is.
Wethouder SleutelU zegt de meerderheid van B.
e W. was er voor. doch de andere wethouder wist niet
ged hoe hij wou stemme® en is ten slotte met' u
hield zichzelf onledig meit het bouwen van- een tak-
kenhut, die Kitty 's nachts tottent zou dienen.
Er werd niet veel gesproken aan het kampvuur.
Het hinderde Ralph, dot hij genoodzaakt was van
Jim's weinig gulle gastvrijheid gebruik -te moeten
maken, maar er viel niets aan te veranderen. On
middellijk na het avondeten verdween Kitty in baai
■tent, en weldra rolde Joe zich in zijn dekens voor
den ingang. Hij maakte geen hez-waar dat Ralph
zijn rustplaats een eind van hem af uitzocht. En als
Ralph ontsnapt was, zou dat Jim- des te aangenamer
zijn geweest.
Toen Jim's gesnurk de -diepe stilte in het woud be
gon te veratoren, stond Ralph op, en sleepte zijn -de
kens nog verder weg. Jim, had hem zóó gebonden,
dat zijn linkerarm van dén elleboog af, vrij was. Hij
ging vlak naast het pad; liggen en wacbtte. Het was
omstreeks negen uur. Het zou niet voor tienen don
ker zijn en hij wist, dat 'Nahnya zeker -niet eerder
uit het hol zou durven komen, en dat hij haar tijd
moest laten om een omweg te maken, teneinde het
andére kamp te kunnen vermijden.
Ralph teldé de minuten, die traag voorbij kropen,
het scheen of de helder blauwe hemel den laatste®
zwakken zonneglans wilde vasthouden en of de
schemerende open plekken in het woud den nacht
-niet durfden ingaan. Ten slotte verloor hij zijn ge
duld: hij sloot de ooge® en viel in een rusteloozen
slaap. E® toe® hij ze weer opende zie! itoen was het
bijna donker.
-Zijn hart begon hevig te kloppe®, en zij® mond
kleefde dkoog. In elk fluisteren der bladeren meen
de hij het ritselen van haar rok te hooren. De zacht-
kraken-de geluiden in de dennenaalden -deden den
ken aan dé voetstappen van haar mocassins, nu
aan dezen kant, dan weer aan gene zijde. Telkens
weer rees hij met een schok overeind, zeker dat hij
haar hoorde, alleen om teleurgesteld weer te gaan
liggen. Het dénkbeeld dat ten slofte -misschien toch
iets haar zou verhinderen te komen, maakte hem
ziek van angst.
Zacht kwam zij, als een koeltje door het woud.
Op haar knieën vlei zij haast hem neer, zonder dat
hij haar had hooren komen. Zijn oogen waren aa®
het duister gewend en zwak kon hij haar zien: het
mooie kopje zich afteekenend tegen den donkeren
nachthemel boven hen; baar bedde handen tegen de
Voorzitter wil, om geen verkeerd© gevolgtrekking
brst gedrukt, gelijk hij haar zoo vaak reeds zog.
Ej hoorde het snelle kloppen van haar hart, of ver
leidde het zich te hooren. 'Een diepe vrede kwam
oer hem na de martelende onzekerheid.
„Ben je dan toch gekomen!" fluisterde hij.
„Ik ben dwaas! Het is dwaasheid!" stamelde zij.
Hij vreesde dat het minste, het geringste haar
per zou doen vluchten. Door zich een weinig om
twenden, kon hij haar hand grijpen, die hij naar
m lippen bracht Haar vingerslieten zich willig
dor de zijne omsluiten.; vroeger had zij hem dit
noit toegelaten. Nog had haar stem niets beleden,
nar haar beele wezen straalde een gl-oed van
hrtstocht over hem uit, die hem duizelig maakte
vn onuitsprekelijk geluk.
^Nahnya, mijn lieveling, maak mijn handen vrij",
fiisterde Ralph.
.Neen!" weigerde zij met trillendé stem.
Jij drong aan, heftiger nu.
Jaar bevende hand streelde zijn wang; hét was
ea aanraking zacht als van rozebladeren. „Och,
lit me je nu toch niets moeten weigeren!" smeekte
z „Ik ben er zoo moe va®, me tegen je te verzetten,
Hph. Je weet, als ik je vrij liet, zou je mij niet
tug laten gaan. En ik moet terug! Laat het mij
ut hoeven spijten, dat ik gekomen ben!"
Dat val-t nog zwaarder te dragen, dan Joe Mixer's
Drielingenbeklaagde hij zich bitter,
tij trachtte haar hand uit dé zijne los te maken.
,Als je dat zegt, moet ik nu weggaan", fluisterde
z verdrietig.
Üén schrik doorvoer hem.
,Necn, neen!" zeide hij sneL „Ik zal alls doen, zoo-
8 jij het wilt."
JLaat me dan rustig een beetje bij je blijven", flu ia-
Me zij. „Laat me don rustig een klein beetje van
j hou den".
,Zeg me, dat je me liefhebt, dan ben ik geiuk-
r. zeide hij.
Jij boog zich over hem heen, en kuste hem zacht,
'bi zacht op de lippen. „Ik houd van je! Ik houd
n je! Ik houd zoo veel van je!" fluisterde zij, mei
j hartstocht als hij nooit gedroomd had van vrou-
nlippen te hooren. „Ik houd van je, dén- eersten
er dat ik je zie! 'Het is mij bijna onmogelijk te
en alsof dk niet van je houd! Ik houd va® Je,
slang ik leef!"
Senige oogenblikken zwegen zij bedden, dicht te-
te makse®, uitleggen hoe 't gegaan is, waaruit blijkt,
dat de he$r Limpers niet is overgehaald.
De heer Limpers: Toe® ik voor de beslissing stond
heb ik ine afgevraagd zulle® wie wei 24 leerlinge®
krijge®, doch omdat ik steeds een voorstander ben
geweest va® goed onderwijs, heb ik ten slotte ge
zegd ik ben vóór het voorsteL
De heer Sleutel gelooft, dat heit een groot heerwaar
is, temeer dat Schagen weldra een M.U.L.O .-school
ope®t .Hoe wil onze school da® bloeien. Laten we
eerst afwachten totdat we weten wat d© Minister wil.
De beer Blaauboer zegt: Wie zal er tegen goed
onderwijs zijn, doch moeten we in onze kleine ge
meente zulke uitgaven maken? Misschien was er iets
anders op te vinden. De school zou toch vooral ten
goede kome® aan onvermogende kinderen, doch zou
dan de gemeente niet zoodanig kunnen helpen, dat
deze tnaar Schagen kunnen gaan.
Voorzitter vindt dit wel een middeL
De heer Koster; Het is ee® moeilijk punt, we zij® 't
er over eens. dat goed onderwijs gewénscht is, doch
zooals de zaken nu slaan, zou ik 't vooralei-Sleutel -
wille® steune®. Ik vrees, dat 't voor onze geme©nt#
een onoverkomelijk bezwaar is. Toe® ik destijds het
eerste voorsteldeed. heb ik gemeend, dat hét uitn
voerbaar was, doch nu de Minister deze ©belden stolt,
vind ik 't bijna Onuitvoerbaar. Ik zou ook willen af
wachten, dat 't ontwerp van den Minister wet is ge
worden. Het onderwijs mag óel kosten, doch er
mogen geen andere zaken onder lijden
Na nog eenige discussie wordt i>esioten, de beslissing
aan te houden, wat tevens in zich houdt, dat hel in een
vorige vergadering genomen besluit wordt ingetfokken.
Laatste punt is bespreking plan verbetering woning
van den secretaris, met bepaling huurwaarde inge-<
volge bespreking vorige vergadering is door dein. op
zichter een teekening gemaakt, van de veranderiingé®
die noodig geacht werden mei eeine begrooting der
kosten.
De kosten zouden dan zijn f 3390. Hoewel 't Dag
Bestuur overtuigd is, dat verandering noodig is. vond
men 'dit toch een hoog bedrag en hebben we gedacht
of er ®iet iets anders was te doen. Persoonlijk heb ik
't idee, zegt voorzitter, om 't voorhuis af te breken
en de school in te richten voor woonhuis, da® komt
het huis ook meer van den weg af. Dit zal moeten'
kosten >(f 6000. We kunnen dit nog beter doen. Nu
heb ik er zelf aan toegevoegd, wanneer we evénals
dc Rouwvereenigingeene annuïteit leening aangaan
tegen 6 pet. wordt dit f 360 per jaar. Dit bedrag ge*
vosgd bij de tegenwoordige huurwaarde ad f 150,
wordt dan i 500, welke huur dan door mij zal worden
betaald. De gemeente bespaart dan direct het geld dat
thans noodig was voor verandering.
De heer Koster vraagt, of we dan niet in 'de nood
zakelijkheid kome® weer opnieuw een barak te bon-
wen.
VoorzitterWanneer er een barak moet zijn, dan wed.
De heer Sleutel zegt, dat we toch zeer goed wétéö
dat de barak daar toen niet op zijn plaats is.
Na eenige bespreking wordt besloten aan Ged. State®
voor 'te stellen, de huurwaarde te stellen in ev^rvt
redigheid van net bedrag Verder een onderzoek in
te stellen haar een leening (anriuitedt) tegbu 6 pet, fin
dat de tegenwoordige titularis het huis zal bewonen
zoolang hij hier is. Om er geheel een ambtswoning van
te maken, werd niet wetischelijk geacht. De zaak zal
hu verder uitgewerkt worden.
Rondvraag nihil, waarna sluiting volgt.
Zitting van Dinsdag 2 Maart 1920.
ZONDER SUCCES.
De eerste beklaagde vandaag was die Heldersch^
werkman Izaak de B. Sinjeur is laatstelijk woonachtig
te Haarlem. Hij was wegens diefstal tot 4 maanden
gev»v ^veroordeeld. Van (kit vonnis kwam hij nu in
Verzet. .Echter zonder succes, daar bevestiging van
gewezen vonnis werd gevraagd..
gen elkaar oa®, wiang aan wang, hu® borst hijgend
in 'lange zuchten.
Eindelijk z-edde hij nie4 gébcroke® stem-: „Nalhnya,
dit is machtiger dan iets ter wereld. Daarbij ver
zinkt alles in het niet. Je mag niet va® me weggaan!
Zij legde hem zacht haar hand op den mond.
„In je hart weet je, dat ik heengaan moet", fluis
terde zij. „I® je hart weet je wei, dat er nooit iets
moet zijn tusschen jou en mij! Verkwist de weinige
oogen-blikken die wij samen zijn niet, door daarover
•te spreken!"
Ongeduldig schudde hij het hoofd. „Ik kan niet
zonder je leven", mompelde hij. „I-k wil niet van Je
weg!"
Zij kuste hem. „Toch zuil je!" zeide zij zacht. „Je
zult me beloven, het heste van je leven te maken
wat je kunt, om-dat ik later altijd aan je wil" den
ken, terrwijl je flink en gélukkig bent, en de zieken
beter maakt".
„Gelukkig!" herhaalde hij bitter.
„Dat komt toch!" zeide zij, met rusti-ge zekerheid.
„Steek je hand in mij-n zak", verzocht ij. „Daar
is iets voor je in".
Zij vond den hanger, en drukte hem aan de lip
pen.
„Ik zal hém altijd dragen", zeidé \zij.
-Zij ging naast hem liggen, op den rand van zij®
deken, maar zonder hem aan te raken, behalve dat
zij zij® vrije han-d vatte, en haar tegen de wang
drukte.
„Vaak heb ik hetzelfde gedacht", bekende zij. „Ik
denk, wat nut heeft het, te leven zooals ik leef! Maar
altijd houdt mij iets -tege® er een eind aan te ma
ken. Iets maakt, .dat ik voort wil leven, ook al i»
vi-u en ^reu-rïg. He dood is voor hen, die. zich
hebben te schamen, geloof ik. Ik heb mij niet te
schamen. Jij hoeft je niet te schamen".
„Je bent dapperder da® ik", fluisterde hij.
.„Je bent moedig genoeg", antwoordde zij, zij®
hand kussend. „Vandaag zie ik, dat je je beschaamd
voelt, omdat je denkt, je hebt ongeluk over mij ge
bracht. Je bent van plan, een stap te doe® naast de
brug
„Hoe wist je dat?" riep hij vertMaéd.
Wordt wvolid.
