Alltlltl Bitlis-
Mmttmic- Lnüuvllil.
Woensdag 5 JVIei 1920.
63ste tteargang. JNte. 6613.
EERSTE BLAD.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
Hel Meisje van hiernaast.
Staatsloterij.
Reclames.
Uit en Voor de Pers.
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's m.8 uur worden Advertentiën
zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
UITGEVERS: TRAPMAN CO., SCHAGEN.
POSTCHEQUE en GIRODIENST 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.55. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN
TIÉN van 1 tot 5 regels f 0.80, iedere regel meer 15 ct. (bewijsno
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
BIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Amsterdam, 1 Mei 1920.
Wi] zijn omringd door wonderen. Er is eigeriliik
niets om ons heen, of het is een wonder. Wn zijn
er aan gewend geraakt, èn noemen het ,>natuurlijk"9
maar is de natuur dan geen wonder?
Nu zouden we kunnen spreken over de grootte van
de wonderen, die ons omgeven, over hun graad van
wonderlijkheid. Doch waar is de maatstaf, om mge
te rekenen? Ik vrees, dat er weinig kans zou zijn, om
tien menschen tot overeenstemming te doen komen,
Laat staan honderd, of honderd millioen.
Aan een indeeling zal ik me dus niet wagen. Ik
wou alleen één wonder noemen uit de massa, en
daarvan opmerken, dat het zoo onverklaarbaar is als
alle andere. Dat wonder is de menschelijke spraak.
Hoe is zi] ontslaan? Waar werd zij het eerst gespro
ken? Ziedaar twee vraagstukken, die in den loop der
eeuwen heel wat hoofden hebben bezig gehoudén.
Veronderstellingen zijn gemaakt, verdedigd en bestre"
den, om vervangen te worden door andere, misschien
,beler 'en misschien slechter dan haar voorgangsters.
Het ontstaan en de vormverandering der aarde is
een interessante wetenschap, waarover veel gschré-
ven is, en lang te praten valt. Zooveel is zeker, dé
aarde is en zij 'kan vergaan fatsoenshalve had ze
dal al honderd maal moeten doen, om de voorspellers
niet teleur te stellen maar opnieuw ontstaan laten
kunnen we haar niet. Kiitanen we ook de mensche
lijk© taal niet opnieuw laten ontstaan?
Dat denkbeeld is inderdaad meermalen bij men"
sch.cn opgekomen, en pogingön om het te verwe
zenlijken zi|n ongetwijfeld gedaa'n. Een daarvan had
plaats in Egypte, zooals Sir James Frazer beschrijft
in een werk over het Oude Testament.
Een van de talrijke koningen van Egypte was er
do 'bewerker van. Deze monarch, Psammeticus ge-
heeten, liet twee pas geboren kinderen plaatsén on"
der het toezicht en de algeheel© leiding van één géi
tenherder, met de strikte opdracht, dat zij opgevoed
moesten worden in een afgezonderde hut, ver van
alle andere menschen, dat zij mets* mochten drinken
dan geitenmelk, en nooit mochten worden toege
sproken.
Twee. jaren gingen voorbij, zonder dat iets ge
beurde op het gebied van spraakontwikkeling. wat
wiel niemand zal verwonderen. Doch daarna kwam
de geitenhoeder eenmaal de hut binncJn. en wérd
door zijn pleegkinderen begroet met den kreet: „bé~
kos". Dit herhaalde zich. dag na dag, telkens als hij
binnenkwam, zoodat hij zich gerechtigd voelde, naar
den koning te gaan, om hem verslag uit te brengen.
Psammeticus was zeer verrast over dit eerste re
sultaat van zijn proefneming en droeg geleerden pp'
onderzoekingen in te stellen, naar het woord bekos.
Het bleek te zijn het Phrygische woord voor brood,
waaruit koning Psammeticus de zeer gewaagde gevolg"
trekking maakte, dat de Phrygiërs Jiet oudste men"
schenras waren, en hun taal de oorspronkelijke. Dat
de in afzondering opgevoede kinderen geen brood
kenden, dus „bekos" in hun taal hoogstens geilen"?
melk kon beleekenen, scheen bij deri koning niet
op te komen.
Nuchtere menschen, die de geschiedenis later hoor
den of lazen, kwamen tot ©en heel andere gevolg
trekking dan den Egyptischen vorst. Zij meenden,
den, helaas, zou ik bijna zeggen, dat de taal der kin
deren een nabootsing was vain het geitengeblaat.
NAAR HET ElNGELSCiH VAN RUBY M. AYRES
DOOR W. J. A. ROLOANUS Jr. -
Uitgave van W. DE HAAN. Utrecht.
„Het is eten mooi© dag," reide Don ön Joy voeg"
de eraan toe: „Ja, prachtig. Ik wou, dat ik met je
me© kon gaan, lieveling."
Het was d© eerste maal, dat ik haar dien term
hoorde gebruiken en ik zag, dat Do!n een kleur kreeg.
Dan zaten we in. den trein en ik verschool me ach
ter <1© Times en liet hen aan hen zelf over; maar
zu waren heel stil 'en ik wist heel zeker, dal het eén
groote verlichting was, toen de trein stilhield .en wij
de drukt© van Londen om ons hadden.
Don had afgesproken een. paar vrienden, die met
hem zouden reizen, aan hetvictoriastation 'te zullen
ontmoeten en hun komst gaf aain alles iets' meer op
gewekts. Zij kenden Joy ein babbelden met haar tot
de laatst© oogenblikken kwamön.
Ik liep naar pet eind vain het perron en kéék naar
e©n stoeren stoker, die kolen op de locomotief sta-
peld©. Ik was me volstrekt niet bewust, dat 'ik naar
hem keek, tot hij tegen me zeide;
„Warm weertje, sir..."
Ik schrok, antwoordde, dat het heel warm was> en
ging weer weg.
pe h©rrie van het vertrek werd steeds grooterom
ieder rijtuig stond een troepje- menschenverscheir
dene menschen huilden.
Joy en Don stpnden ernstig te praten; hij hield
nu haar hand vast en voor het eerst scheen haar dat
niet t© hinderen.
Dan e©n schel gefluit eri het sluiten der portieren
begon. Ik* ging tnaar Don toe
„Vaarwel jongen, veel geluk ten het allerbeste."
e drukten elkaar hartelijk de hand.
„Vaarwel, sir ©n nogmaals hartelijk dalnk voor
f, zo° ^UW mogelijk schrijven; vaarwel,
sir.... Hn ke©k Joy aan en ik ging bescheiden een
stap achteruit
Maar ik zag hem zijnhanden op haar schoude(rs
leggen en haai; in. 'haar oogen kijken en ik kan )mij
mdenkcjn. ,dat hij Zeide, zooals hij dien avond in den
donker©n tuin - gezegd had: „Beloof me, dat je me
nooit verg©ten zult beloof het me."
En dan bukte hij zich om haar «da zoen te gervea
•n dan vroeg bato conducteur:
Latere koningen schijnen de proefneming herhaald
tie hebben, waaronder de Schotsche koning Jaco,
bus IV. Volgens de geschiedenis liet deze .twee kin
deren opsluiten met een stomme vrouw op het eiland
Inchkeith, om te zien wélke taal de kinderen sprei-
ken zouden, wanneer zij waren opgegroeid. En inaar
de overlevering zegt, spraken zij zuiver Hebreeuwsch,
wat natuurlijk niemand in twijfel zal durvetn trekken!
Meerdere voorbeelden van opvoeding in afzondering
zijn mij helaas niet bekend. De uitvinder van de
laatste geschiedenis had echter, wel een anderé taal
dan het Hebreeuwsch kunnen uitkiezen om de kin
deren te laten .spreken. Chineesch had toch, dunkt
mij, ook wel een kansje gehad om in aanmerking
te k omen.
Het is een algemeen bekend feit, dat de Chinéé-
zen een oud volk zijn. Ook, dat zij een hoogen. trap
van "beschaving hadden bereikt, toen önze voorva
deren *nog op wortelen knauwden en elkaar en da
wilde dieren om hen freen te lijf gingen met eérv
knoestig stuk hout. Enkele bijzonderheden over de
Chineesche beschaving en ontwikkeling werden eenigén
tijd geleden bijeengebracht door „Everyday Science".
Veel vond de Chinees uit. Wat hij jiiet uitvond,
en waardoor al zijn vindingen voor 'ons verloren
gingen, en kalmpjes, aan moesten worden overge
daan, was een geschikt alphabet. Papier en boekdruk
kunst vond hij uit, maar een schrijftaal met een
teeken voor elk woord, inplaats van één voor elke
klank is een beetje omslachtig en staat wel haast
gelijk met geen schril f taal
Papier werd gemaakt In China, in de derde eeuw
vóór Christus, van lompen, hennep ein de binnen
bast van boomen. Vier honderd jaar na Christus werd
een keizerlijk decreet uitgevaardigd, waarin bevolen
werd alle godsdienstige texten op hout te snijden
en daarna op papier te drukken. Nog een eeuw of
wat later, doch in allen gevalle vier vhonderd jaar
vóór Laurens Janszoon Koster, vond eeri Chineesch
smid de beweegbare lettervormen uit.
Het kompas is een andere vinding, waarmee de
Chineezen een duizend of wat jaren hadden dmgegaan
vóór wij het leerden kennen. Ongeveer 2630 jaar
vóór Christus won Keizer Hoang-ti er een grooten
veldslag mee, door met behulp van een kompas zijn
leger veilig door een dikken mist te leiden.
Buskruit eveneens was een zestienhonderd jaar oud
nieuwtje in China, toen Batholdt Schwarz het begon
uit te vinden. Alleen waren de Chineezen achterlijk in
dit opzicht, dat ze met ^Inzagen hoe prachtig het
buskruit geschikt wasj—<©et er elkaar mee dood te
maken. Zij Maakten er slechts vuurwerk mee, en
bootsten er onweer mee na.
Papieren geld jvas ook al een vinding van de
Chineezen. 't Is een eigenaardig idee te bédénkén,
dat in den tijd van de Batavieren en .•Kaninefaten
daar in Oost.Azië al lustig met bankbiljetten werd
omgegaan,. Niets ontbrak er aannaam vain de bank,
datum van uitgifte, nummer van het biljet, hand-
teekening van den kassier, waarde i'n woorden en
cijfers. Zelfs dien dien sommige van deze biljetten te
gelijkertijd als leermiddel: Breng voort, wat gu
kunt; geef uit met zuinigheid", stond er op. Goede
geldmenschen, die Chineezen. Dubbel boekhouden héb',
hen we ook al aan hen te danken.
Trouwens, er is nog zoo veel. Zijden stoffen, lak
werk en porselein zijn algemeen bekelnd als Chi
neesch. Maar behangselpapier is evengoed Chineesch
en als wé in onzen tuin naar lelies of azalea's kijkein,
bewonderen we bloemen,- het eerst doér Chineézéln
gekweekt
In het spelen waren ze ons. Westerlingen, al éven-
goed den baas af. Knikkers, vliegers en tollen komen
van China. Chineesche soldaten speelden voetbal met
een leeren bal drie honderd jaar vóór Christus, hoe-
Wel de bal opgevuld was met haar, inplaats van vol
gepompt met lucht. Dominospel en speelkaarten zijn
beide Chineesch.
Alles te zamen genomen, zijn. we dein Chmeejaep
heel wat verschuldigd. Huil beschaving is'duizenden
jaren ouder dan de onze. Het feit was waarschijn
lijk den Schotschen geschiedschrijver onbekend, of
hu 'had de twee kinderen, in afzondering opgevoed
door een stomme vrouw, met zuiver Chineesch voor
den dag laten komen inplaats van Hebreeuwsch.
„Moet u mede, sir?" En Don rukte zich los teJn.
stapte in d©n wagoln met zijn vrienden, die allen voor
het raampje kwamen staan.
Drie flinke jongens waren het met hun gebronsde,
glimlachende gezichten; weg gingen zij God alleen
we©t welke gevaren tegemoet zonder éélnjgé vféés
of gedachten aan zichzelf.
„Groet Rags nog voor me" zeide Don. Ik geloof
niet dathij wist wat hij zeidedie laatste minutcjn;
waren de pijnlijkste van alle en Joy knikte en lachte
en,zeide: „Ik zal het niet vergeten
Dan scheurde dat vervloekte gefluit de lucht weer
en de trein begoin langzaam van het perron weg te
stoomen.
Don leunde zoover uit het raampje als hij ko!n
'en greep Joy's hand.
„Vaarwel, schat."
„Vaarwel, lieveling, vaarwel," Don gaf haar eeri
duwtje naar mij. „Zorg voor haar, sir en Joy,
zorg jij voor hem.'
De trein reed nu srieller en ik hield haar hand)
vast en belette haar met den tredh mede t© ioopén.
Met hoofddeksels werd gewuifd en het „Tot ziens"
weerklonk langs den trein; dan verdwenen de glim
lachende gezichten in een groote rookwolk en toen
die optrok, was de trein de bocht om en Doin weg.
"We bleven nog ©enigen tijd piet een g©voéi van
hulpeloosheid staan kijken. Dicht bij o!ns snikte een
vrouw [zenuwachtig en ik voelde, dat Joy aan mijn
hand trok.
„Willen we gaan?" vroeg zij.
l\Ve verlieten het station, zonder >een woord "te
zeggen;, maar haar hanld lag nog fn de mijne en
ik liet die niet los voor we eten taxi gevonden had
den en wegreden.
Ik zat tegenover haar en probeerde eeji gesprek te
beginnten. Ik trok het raampje op, maar Joy zeide,
dait heit om te stikken was en dait zij het liever
neer wilde hebben. Bk vroeg haar of zij ergens thee
wilde 'gaan drinken, maar zij ziedde: „Thuis, ik kan
hier niet vrij adem halen."
Gelukkig stond er een trein Maar en Londen lag
spoedig achter ons. Bk had eten paar couranten ge
kocht en ofschoon we beiden moeite deden om erin
te lezen, twist ik zeker, dat de woorden voor mijm
oogen dansten.
,4Hjk eens!" zeide Joy plotseling.
iBk keek door het naa/rppje. We relden langs een
aerodroom en eten machine verliet «juist den grond
vlak hij de spoorlijn1.
We keken beiden in spanning. We waren zóó dicht
bij, dat wij het gericht van den Vliegenier duidelijk
I konden onderscheiden; vriendschappelijk wuifde hij
4e Klasse. Ie Lijst.
Trekking van Maandag 3 M«t
No. 9844 f 5000.
Nos. 5584 en 5721 elk f 1500.
No. 516 f 1000.
Nos. 11098 en 22111 elk f 400.
No. 7790 f 200
Nos. 10635 en 13274 elk f 100
Prijzen van f 60.
4 39 64 148 155 163 170
272 426 427 524 540 551 573
639 660 680 711 758 764 794
803 884 946 976 1009 1038 1197
1308 1346 1394 1532 1588 1599 1656
1672 1696 1726 1745 1973 2019 2060
2113 2159 2190 2202 2295 2458 2460
2567 2580 2602 2649 2696 2704 2721
2744 2802 2811 2816 2837 2862 2896
2968 2989 3002 3006 3025 3026 3127
3192 3489 3592 3681 3721 3724 3761
3828 3905 3930 3982 4093 4251 4255
4269 4327 4379 4460 4473 4560 4588
4602 4622 4641 4732 4786 4797 4821
4945 4956 5013 5085 5117 5161 5270
5285 5397 5404 5412 5443 5479 5582
5602 5694 5896 6905 6040 6088 6206
6253 6262 6345 6372 6379 6463 6473
6478 6638 6687 6714 6766 6813 —16
6850 6868 6917 6943 6959 6960 7004
7006 7024 7082 7120 7154 7162 7190
7192 7213 7368 7370 7390 7419 7623
7625 7685 7704 7707 7765 7851 7987
8058 8064 8105 8145 8174 8216 8307
8319 8356 8373 8413 8426 8483 8529
8658 8712 8721 8753 8781 8799 8838
8939 9045 9137 9177 9273 9355 9369
9398 9510 9526 9541 9553 9587 9637
9758 9774 9790 9834 9933 10081 10124
10147 10150 10248 10262 10269 10310 10402
10481 10485 10513 10632 10634 10657*10709
10745 10749 10754 10766 10776 10796 10800
10826 10861 10951 10955 10970 10984 10989
11006 11144 11192 11248 11306 11705 -767
11812 11841 11843 -928 —969 12014 12151
12168 12214 12306 12308 12329 12401 12418
12491 12628 12621 12651 12664 12690 12700
12732 12833 12846 12897 12963 12994 13008
13091 13092 13094 13104 13115 13119 13157
13216 13255 13289 13370 13474 13510 13588
13633 13658 13687 13770 13795 13824 13872
13885 13955 13987 14001 11078 41088 14103
14118 14120 14184 14369 14379 14445 14475
14504 14552 14557 14577 14621 14628 14636
14652 14719 14741 14765 14783 14790 14852
14890 14904 15031 15069 15150 15201 15202
15217 15287 15300 15302 15336 15554 15565
15575 15619 15651 15675 15719 15720 15802
15855 15859 15863 15896 15935 15973 16117
16181 16317 16320 16351 16407 16471 16543
16548 16587 16676 16678 16746 16782 16789
16800 16814 16921 17019 17044 17067 17098
17109 17118 17157 17169 17177 17182 —230
17235 17323 17366 17368 17468 17485 17554
mat zijn hand.
Joy wuifde terug en dan snohde hij ,uifit ons ge
zicht.
Dam voor het eerst barstte zij in tranen uit.
„Bk wou,- ik wou, dat ik liever vbor Don geweest
was", snikte zij. i
HOOFDSTUK XIIL
Ik geloof, dat iik gedacht had, dat met Don's ver
trek aMe® weer terugkeeren zou tot de gewone een
tonigheid, die mijn leven gekarakteriseerd had
voor den ochtend1 dait Joy Lamhert voor het eerst
over de heining gegeken en „Hei daar!" gezegd had,
maar lioe dat zij, ik werld spoedig ontnuchterd', want
den volgtendien ochtend a.1 kwamen zij en Rags, ter
wijl ik het ochtendblad las, en namén bezit van de
eenige twee makkelijke stoelen in de studeerkamer.
(Eir waren, pndanks Jiaar hartstochtelijke huil
bui in dein trein van den, voiligen avond, geen spo-
reh van tranen op haar 'gelaat te zien, en zij glim
lachte heefl gelukkig -toen zij mij aankeek en zeide:
„Bk heh vanochtend een telegram van Don ge
had; het mo^t gisteren al gekomen zijn, maar ze
waren aan het postkantoor te laksch om het nog; ,te
bezorgen hij ging juist aan boord zn zucntte
even „ik vermoed, dat hij hu wel in Frankrijk
zal zijn," zeide zij met eeri blik op de klok.
„Dat vermoed ik ook",, stemde ik toe. „En we
zullen nu gauw brieven te beantwoorden krijgen."
„Ik heb vreeselijk het land aari het beantwoorden
van brieven."
Er volgde een kleüne stilte, die zij, zooals gewoon"
lijk, yerbrak.
„En wat gaari we nu doen?" vroeg zij.
„Nu doen?" herhaalde ik verbaasd.
„Ja, om den tnd te dooden." legde zij uit „Het is
alsof hij ai een eeuw weg is, efn wat ter wereld moet
ik doen totdat hij terugkomt?"
„De tijd zal wel omvliegen/ 'zeide ik.
„Zou het? Dat gebeurt nooit, wanneer je het graag
wilt, dat heb ik al zoo dikwijls opgemerkt," zeide zij.
„En in ieder geval kan ik niet weken en maanden,'
niets blijven doen. Denkt u, dat ik munitie zou kunf
nein» maken?"
Ik keek haar eens goed aari om te zien of zij
soms gekheid maakte, maar haar oogen stonden ernstig.
„Neen", zeide ik beslist „Ik weet zeker, dat u
het niet zoudt kunnen."
„Waarom niet?" drolng zij aan.
.Omdat begon ik. „Omdat u ier In de eerste
plaats niet geschikt voor beril"
„Ik schijn nw^ens geschikt voor te zijn. Natuur)
17623
18084
18453
19015
19424
19714
19926
20213
20743
21178
21465
21636
21892
22117
22348
22574
22991
17699
18185
18455
19061
19441
19720
19952
20301
20762
21259
21467
21674
21919
22133
22391
22606
17571 17782
18236 18265
18486 18615
19226 19237
19477 19566
19723 19801
20094 20109
20315 20362
20794 20880
21296 21297
21518 21520
21698 21718
22039 22055
22157 22163
22395 22408
22609 22694
17847 17902 17948
18285 18301 18363
18706 18818 18981
19419 19420 19422
19604 19630 19708
19815 19858 19863
20178 20195 20197
20387 20553 20689
20897 21097 21137
21310 21337 21410
21534 21557 21579
21726 21762 21784
22066 22102 —108
—226 —231 —263
22476 22535 -546
22730 22810 —886
Gewone Huidkwalen
EN HET GENEESMIDDEL ERVOOR.
Een uit de lichaamsgesteldheid voortkomende huid
kwaal vereischt medisch advies. Er zijn echter be
paalde opgedane huidaandoeningen, die spoedig moe
ten zwichten voor verandering iri gewoonten eb voe-
ding, en behandeling met een speciale, antiseptische
zalf.
Tot de laatsten behooren de roosachtige, dragende,
roode, droge of natte vormen van eczéem, die uit
onzuiverheid van het bloed, geestelijke inspanning of
besmetting ontstaan. Andere soortgelijke aandoenin
gen zijn dauwworm, gordelroos, psoriasis, winterhan
den, waterpokken, nuidjeuking, enz.
Bil pl deze huidkwalen is volkomen zindelijkheid,
geregelde stoelgang, rust, eenvoudig voedsel en ont
houding van alkohol noodzakelijk. Men mag niet over
de aangedane doelen wrijven of krabben wegens dé
daaruit voortvloeiende misvormingen en gevaren. Om
de jeuk en pijnlijkheid te verdrijven is een specialé
zalf noodig en Foster's Zalf wordt hiervoor alom ge
prezen. Zn heelt en geneest bovengenoémdé jéukéndé
huidkwalen. j
Foster's Zalf dient licht te wordieri aangewend ha
afsponsing en zacht drogen der aa'ngedane deelen.
Een enkele doos van deze speciale zalf is gewoon
lijk voldoende om zelfs hardnekkige huidaandoenin
gen te genezen. De zalf is ook bijzonder geschikt
voor in- en uitwendige aambeien-
Let op den juisten naam: Foster's Zalf. Te Scha,
gen 'verkrngbaar bij Gehr. Rotgans a f 1.75 per doca.
t
DE WIJZIGING VAN DE HUURCOMMTSSOEWET
EN DE WONINGNOOD»
De Middelburgsche Ct (vniz.) schrijft:
Dat de 'huurprijs niet dezelfde stijging onderging
van alle andere dingen, heeft de huurder te danken
aan de huurcommissie-wet, die de oude huren bevroor,
met de enorme billiikheid tot gevold, dat een eigenaar
van een onbebouwde stuk grond vrijelijk kan profir
teeren van de stijgende pachten, terwijl zijri buurman
voor een bebouwd stuks grond vast zit aan de huur*
pnizen van 1916. Trouwenswaarom moet iemand..,
die toevalling in huizen doet, gedwongen worden zich
met de oude inkomsten tevreden stellen, terwijl iédér
ander arbeider en "handelaar, eendrachtig zich eeri
meerdere inkomsten verzekeren door loonsverhoo-giug
of door pnjswerhooging?
Te verklaren is het wel De huurder» toch moésten
lijk had ik eigenlijk Inaar het tooneel moeten gaan.
Ik weet dat ik daar wel succes gehad zou hebben» 1
„Dat denjkt ieder meisje tot zij het geprobeerd
heeft," antwoordde ik droogjes.
„U hebt, geloof ik, geen hoogeri dunk van mef'
vroeg zij.
„Misschien' hJeb ik geeri hoogen dunk van het toof
neel," antwoordde Ik.
„Dat is geen antwoord op mijn vraag." Zij stond
op en liep de kamer rorid, terwijl Rags naar lodderig
met één oog ha keek.
„Als ik niets te doem krijg," ging zu even later voort
„dan zal ik gek worden of sterven.
„Dat zult u geen van beide," stelde ik haar kalm
gerust „U zult het zooals duizenden andere vrouwen
weten door te maken."
„Maar ik ben niet, zooals duizenden andere vroif
wen," zeide zij, terwijl zij zich plotseling omkeerde!
en mij aankeek
„Neen", stemde ik 'toe. „Neten, u bent niet zooals
andere vrouwten." Dan vroeg ik mij af hoe voor den
duivel ik zoo iets dwaas had kunnen zeggenwaarop
ik vlug zeide
„Wat zoudt u ervan z,eggen, als we een wandeling
gingten maken? 'Het is zoo'n mooie ochtend en Ragis
zal het in ieder geval prettig vinden.
„Heel goed." Haar stem klonk riu wat opgewekter
en weldra lieperi we samen in de straat
„Ik wed er wat om, dat Mrs .Kenyori voor het raam
zit"
Ik keek vnj angstig inaar Mrs. Kenyon'B hui9.
„Ik wed om een shilling," zeide Joy.
„Aangenomen," -antwoordde ik, Ik was blij haar
wat opgewekter te zien. Per slot van rekening was
zu in vele opzichtten maar een kind en dan nog
eeh kind dat een geliefkoosd stuk speelgoed kwijt was.
Natuurlijk won zij het, want Mrs. Kenyon stond
in het voortuintje, en Joy gichelde, toen ik een shil
ling uit mijri portemonnaie nam en haar dien gaf.
„Ik zal er een gat in laten maken en hem1 aan
een kettinskje dragen voor geluk", zeide zij. ,,En ik
zal er den datum op fatten graveeren."
„Wat een heel o'nnoodige uitgave is," zeide; ik, „en
meer dan eeri shilling kosten zaL"
Joy lachte.
„Wat komt dat er op aan?" zeide zij luchtigjes.
„Er is oorlog," repliceerde ik
„Ja, dat is zoo. Ik had het een oogenblik vergeten.'
En haar stralend gezichtje betrok weer.
„Luister eens," zeide jk tegen haar, u hebt var
cantie eri een goede dosis zeelucht noodig. Dat zal
u meer goed doen dan iets ander». Hoe denkt u
erover?"