AllPiiti Nisiws-
llraititit- Lnlliiillil
Wat zou er dan zijn geschied
Zaterdag 14 Augustus 1920.
63ste Jaargang. Ko 6669.
UITGËVERS: TRAPMAN CO., SCHAGËN.
EERSTE BLAD.
Delvonia Tandpasta.
Binnenlantisch Nieuws.
SCHABER
CODKAIT.
Dit bind- verschijnt viermaal per week Dinsdag, Woensdag, Donder-
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's m. 8 uur worden Advertentién
zooveel mogelijk tn het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTCHEQUE en OIRODIENST 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.36. Losse nummers 6 cent. ADVEKTHN
TIËN van 1 tot 3 regels f 1.10, iedere regel meer 20 ct. (bewijsno
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN.
Wanneer nu het Westen het er eens op had gezet
Polen vmet de wapens te heipen, wat zou er dan
zijn geschied?
Deze vraag is olies wel beschouwd belangrijker,
dan de quaestie of Polen, zooals het in Versailles ge
construeerd werd, al dan niet wordt bestendigd.
De heeren in Hythe hebben het wijste deel gekozen,
want zonder dèn allergeringsten twijfel zou er op een
oorlogsverklaring aan Rusland of zelfs maar op troepen
transporten een beweging zijn gevolgd, die machtig veel
had geleken op een revolutie, zoowei in Engeland
als in Frankrijk, als in Duitschland.
Wij zeiden reeds, dat de tijden waarin een regeering
de bevolking in een oorlog kan storten en de soldaten
in het vuur kan drijven, voorbij is.
Wat in 1914 zelfs voor de aanhangers van Jaures,
Bebel en Liebknecht onbereikbaar scheen, wat in inge
land en de andere oorlogvoerende staten bestraft werd
met de zwaarste straffendienstweigering en pacifis
tische propaganda, is in den tijd na 1918 een aer ge
loofsartikelen der arbeidersbeweging geworden.
Wat enkelingen niet vermochten, zal nu een massale
beweging tot stand brengen.
Enkelingen komen in het cachot of voor het vuur-
pcleton.... honderdduizenden massecreert men mei. Al
ware het slechts, dat er niemand is te vinden om het
vonnis uit té voeren.
Natuurlijk is elk begrip van democratie in constitutio
neel opvatting zoek, wanneer een volksbeweging zich
georganiseerd tegenover de regeering een volksvertégén-
woordiging stelt en daarmede wettig genomen besluiten
ongedaan maakt. Zulk een beweging moge reden van
bestaan hebben in een onbeperkte monarchie, in een
autocratisch land, zeer zeker heeft zij die reden niet in
een staat, waar de wil des volks tot uitdrukking komt in
een parlament.
Wanneer nu des niettegenstaande door istaking of mas
sale dienstweigering een oorlogsverklaring eener regeering
nietig wordt gemaakt door het volk, dan is het duidelijk,
dat óf de eene óf do andere wilsuiting valsch is.
(Natuurlijk laten wij den factor, dat een parlament,
jaren geleden gekozen, niet meer den volkswil van het
oogenblik vertegenwoordigt, buiten berekening.)
De eenige vraag is, welke dier wilsopenbaringen als
juist moet worden aangezien. Dat wil zeggen, dat onder
zocht dient te worden hoe <die wilsuitingen tot stand
komen.
Immers dit bepaalt haar waarde, veel meer dan de
plaats, welke zij in het staatsleven innemen.
Hoe een Kamerverkiezing tot stand komt, bij ons of op
IJsland of in Patagonië, weten wij allemaal.
Zoodra de tijd van het zittend parlament begint op te
schieten of het schijnt te gelukken de meerderheid te
trekken, is het algemeen streven zooveel mogelijk mate
riaal te verzamelentegen die meerderheid. Dan zoekt
men op eigen zijde zooveel mogelijk bekende mannen
met klinkende namen, die in het oog van het publiek
een zeker gezag hebben en in de plaats staat van een
onbruikbaar wijl voor de massa onbegrijpelijk
programma. .Onder den vlag dier groote namen krijgt
mep in Patagonië en elders—, vooral wanneer er een
door kiesverenigingen gecontroleerd systeem van Even
redige Vertegenwoordiging bestaat, een parlament bijeen,
datniemand bevredigt.
Zoodra zulk een 'parlament in het stadium is gekomen,
dat niémand er anders dan met schouderophalen over
spreekt, is de tijd gekomen voor de „republikeinsch" o!
„revoltitionnairetegenregeering, voor de „directe actie".
Zonder bewonderaars te zijn van een modern samen
gesteld patagonisch parlament de lezer weet het nu
eenmaal hebben wij nog ietwat minder respect voor
den „volkswil uitgedrukt in de directe actie. 'f
Het parlament (in Patagonië) is larie, de revolutionnatre
volkswil isbedrog. Hoe njen het draait en keert:
een parlementaire party heeft ten slotte eenige atecédén-
ten, een historie, een program. D© mannen, die als
vlag gebruikt worden om een vaak zeer twijfelachtige
lading te dekken, nemen een soort moreele borgtocht
op zich voor de partij, die zij leiden.
Bij de directe actieniets van dii alles.
De leiders van een massastaking, van 'n staking in
het algemeen, behooren in zeer vele gevallen niet tot
'het bedrijf. Zijn advocaten, propagandisten, krantenmen-
schen, wier èenig streven is de belangen, die zij ten
behoeve hunner volgelingen hebben ontdekt, zooveel mo
gelijk te bevorderen. f
Het leiderschap van een vakvereeniging in onze dagen
brengt mede het»formuleeren van eischen en verlangens.
Vaak van eischen waaraan de volgelingen nooit heoben
gedacht, wanneer niet de bezoldigde leider ze had ont-
Ontdekt de leider niets: geen enkele verkorting van
arbeidstijd en geen enkele loonsverhooging, dan gaat
hij er uit. wanneer.zijn contract om is.
Aangezien die vakvereenigingsleiders onder elkaar er
ook weer een soort vakvereeniging op na houden, spreekt
het anzevlf, dat -do kunst van eischen stellen tot in de
puntjes geperfectioneerd is.
Zijn er momentcel geen economische eischen te stel
len of door te zetten, aan zoekt men het op politiek ge
bied. Dus op een terrein waar de arbeider, evenals
de gemiddelde bourgeois trouwené, volkomen leek is.
Op grond van gekleurde, tendentieus© berichten, die
van een zijde komen, gelasten en bevelen de heeréq
Fimmen c.s. den boycot in Hongarije. N.b. van een
land, van welks taal zij geen letter begrijpen, zoodat
zij zelfs als zij dit wilden, het „hoor en wederhoor'1*
niet in toepassing kunnen brengen.
Dat die boycot gloeiend mislukte, moge men betreu
ren of toejuichen: het verschijnsel, dat een arbeiders
organisatie tot zulk een stap kan besluiten, blijft ali
zeer ernstig feit bestaan.
In de quaestie Bles-Rusland iets dergelijks. De sym-
pathiën van de leiders, van de menschen wier bestaans
grond ligt in overvragen, in meer-eischen dan- een an
der, gaan natuurlijk uit naar de extremisten, naar de
menschen, die alles of meer dan alles eisckan. Soort
zoekt soort!
Al had Polen geluk (wat het o.i. niet heeft)
dan zouden de roode en rossige arbeidersleiders toch
op Ruslands zijde staan, omdat hun sympathiën bol-
cnewistisch zijn.
Wanneer het den Soviotheoron morgen of overmor
gen lust den een of andere nieuwe beweging op touw
te zetten, opnieuw een ander land te zegenen .mot
een terreur, een schrikbewind la Moskou of Budo-
pest, dan kan elke regeering, die zich in belang karer
eigen onderdanen tegen zulk een beweging mocht kan
ten er nu reeds op rekenen de arbeidersorganisaties
vertegenwoordigd sprekend althans bij monde van
de leiders, tegenover zich te' vindpn.
Van den eenen dag op den anderen heeft zich dus
in verschillende landen van West-Europa een revolutie
voorgedaan. Zonder dat men het feitelijk heeft bemerkt
is naast de wettelijke regeering een andere gekomen,
die geen positieve regeerarbeid doet, doch zich voor-
loopig bepaalt tot het verrichten eener negatieve taak;
onmogellijk maken van eiken regeeringsmaatregel, die
haar niet aanstaat.
Sabotage dus van het Wetgevend en het uitvoerend
gezag. Sabotage op internationaal politiek gebied. Niet
meef de parlementen, de ministers, de staatshoofden,
doch de kameraden Fimmen, Oudegeest et- tutti quante
zullen zeggen wat er op de wereld al dan niet mag ge
beuren.
Zij beslissen met hun tweeën of zessen, of twintigen.
En wanneer de arbeiders doen wat het hoofdkwartier
beveelt, is de regeering machteloos. Het inrekenen dier
daders haalt niets uit. Juist omdat het mannetjes van
de twaalf in het dozijn plegen Te wezen, komt er in-
plaats van Pietje, die gearresteerd wordt, Klaasje, die
het versje ook kan opzeggen, of desnoods alleen het
bekende refrein: „Staken, manneg staken 1" kan op
deunen.
En mochten de arbeiders niet ingaan op de politieke
leuze, die staken voorschrijft, welnu, dan wordt ér een
economisch eischje bij gezocht, zoodat zij dan toch
staken, zij het om iets anders.
Dit gebeurde deze week in Dusseldorf, waar de lei
ders, bang geen stakingsmeerderfieid te vinden voor den
politieken eischgeen munitie doorlaten voor Polen,!
er den economischen eisch aan vastknooptenextra-voe
ding voor ,het spoorwegpersoneel, op basis van die der
mijnwerkers.
Pakt het een niet, dan pakt het ander. En gestaakt
wordt er dus.
Menschen, die zich benauwa hebben gemaakt over
de komende revolutie, die snakken naar krachtige maat
regelen voor de ordebewaring, naar burgerwachten en
dergelijke, kunnen die benauwdheid van zich afzetten:
de revoluite is er in West-Europa, waar geen regeering
meer iets kan doen of laten, dan met goedvinden van
de leiders der vakvéreenigingen met hun steeds instem
mingvindend refrein: „Staken, mannen, staken."
Maar: Polen is nog niet verforen! A.
De mooiste tanden verkrijgt U door 't gebruik van
Overal verkrijgbaar
Yoor Enurus: J. STUURMAN, Schity-n.
KAJfiPEEREN.
In de Nieuwe Crt lezen ,wij de volgende ontboezeming
over het sportieve kampeeren dat tegenwoordig, blijk
baar ook in den Haag, steeds meer en meer in de
mode komt.
Kampeeren is een sport, die hoe langer hoe meer in
de mode komt. Persoonlijk voel ik hoegenaamd niets
voor deze sport, daar ik te sterk gehecht ben aan het
bed in mijn slaapkamer.
Ik heb echter groote belangstelling voor de kam-
rïrders, die je door de stad ziet trekken.
Ze hebben fietsen bij zich, die beladen zijn als het
schip der woestijn. Een stroohalm kan het frame doen
breken. Ze zijn in karavanen van vier tot zes man,
en torsen op hun rijwiel» in zakken op hun rug en tas-
schen tusschen hun frame, volledige Keukeninrichtingen
benevens slaapzakken, dekens en kussens, heel vee]
veldflesschen, badhanddoeken en zwembroeken, sport
artikelen, reegen jassen en natuurlijk een tent Ze nemen
liefst zoo veel mogelijk mee.
Verder rijn ze in een soort onmilitair veldtenue. Je
ziet mannen met wat huismoeders noemen sterke school-
broeken. Ze loopen in hun overhemd met opgestroopte
mouwen en blooie knieën.
Ze hebben het altijd warm, en meestal loopen ze
naast hun fiets. Wanneer ze hoofddeksels dragemziin
dit linnen hoedjes, of bastaarden van Tlroler en Turk-
sche hoofdbekleedingen, soms ook hoeden, als cowboy»
en planters plegen te dragen op de Kim.
Ze hebben in hun verschijning, wanneer ze over de
Groenmarkt komen iets expresselijks, dat ik niet beter
weet aan te duiden, dan met de uitdrukking van mijn
kleinen zoon, die zooiets „opschepperig" noemt.
Ik beklaag deze jonge menschen altijd een beetje,
daar ik weet, dat de sport in de duinen beoefend wordt,
en het zelfs met een onbeladen fiets al heei erg moei
lijk is, je in de duinen voort te bewegen.
Onlangs trof ik in een Duitsch cafétje enkele heeren,
die er ook uitzagen, of ze het plan om te kampeer^n
hadden opgevat Ze waren niet zoo jong, als kampeer
ders gewoonlijk zijn. De een droeg, een waterdicht pak,
de ander een korte broek en een rucksack en een soort
Tiroler hoedje.
Ze waren in een hoogst genoegelijke stemming. Er
waren nog twee heeren bij hen, van het soort, dat .lede
ren nacht behoorlijk naar bed gaat
Ze schenen goed gegeten te hebben, en spraken nog
over de zalm, die voortreffelijk geweest scheen te zijn,
doch een beetje naar „chloor'7 smaakte.
Een van hen heette Flippie. Deze was het mot den
ander er niet over eens, of ze koffie of thee dronken.
De ander proefde met aen ernst van een keukenmeid.'
die onderzoeken wil, of de jam zoet genoeg is, en zei
heel ernstig
„Ik durf er me werkelijk niet over uit te laten."
In een Duitsch café is het verschil tusschen slappe
koffie en sterke thee ook niet zoo bijzonder groot
Da heeren waren verder hoogst sympathiek. Een
liet er mijn jongen hond suiker uit zijn hand likken
en gaf hem melk op een schoteltje.
Het was bij middernacht toen ik de heeren trof en
Ik durf haast met zekerheid te zeggen, dat ze niet
in de duinen geslapen hebben.
En dit lijkt me, in dit geval, meer nog dan in alle
andere gevallen, neal verstandig
DE RUNDERPEST UT BELGIS.
Naar aanleiding van het voorkomen van veepest in
België waartegen onze regeering bereids krachtige
maatregelen genomen heeft schrijft de rijksveearU
T. A. L. Beel in de Msb., dat het voorkomen der ge
vreesde ziekte geen verwondering weKt. Het bandeloos
wereldverkeer, de nijpende vleeschhonger enz., moestén
wel een ongewenscht rundervervoer meebrengen, gevaar
lijk voor onzen veestapel en grootindustrie.
Ouderen van dagen zullen zich herinneren, met wel
ke forsche hand ae regeering destijds den strijd aan
bond tegen de ziekte, die. geheel onzen veestapel én
daarmede een groot gedeelte van ons nationaal vermo
gen dreigde te vernietigen.
Runderpest en longziekte (besmettelijke) vormden den
grondslag voor de wet op het veeertsenijkundig Staats
toezicht 20 Juli 1870.
Wijlen dr. A. "Wi. H. Wirtz, en anderen, waren de
grondleggers dezer wet, die tot op den huidigen dag
nog den veterinairen een groote macht in handen geeft
ter bestrijding der ziekten onder den veestapel, ook al
neeft ze méerdere wijzigingen en aanvullingen ondergaan.
In zooverre hadden het uitbreken der runderpest en
besmettelijke longziekte een weldadigen invloed. Het
veeartsenij kundig staatstoezicht kreeg een vasten grond
slag een ambtenarenkorps werd beiast de belangen van
den veestapel, die toch direct en indirect van het groot
ste, algemeen belang zijn, te behartigen, besmettelijke
veeziekten te bestrijden enz. enz.
Personen, niet net minst veehouders, die den run-
derpest-tijd hebben meegemaakt, raken dun gezaaid. Daar
om zal het ongetwijfeld zijn nut hebben onze veehouders
intijds op de noogte te stellen oilitrent de verschijnselen,
bestrijding, enz., van deze vreemde ziekte.
De benamingen dezer ziekte zijn, evenals 't gaat met
alle veel slachtoffers eischende veeziekten, zeer uitéén-
loopend, temeer omdat het ziektebeeld zeer dikwijls
wisselvallig uiteenloopend is. In ons land sptak men
destijds hoofdzakelijk vanveepest, runderpest: niet zel
den wordt evenwel runderpest en de besmettelijke long
ziekte verward, zulks omdat zich de regeering de be
strijding van beide ziekten aantrok.
In andere landen bracht men de ziekte-benaming
meer in overeenstemming met de verschijnselen, zooals
deze bij de ziekte optreden, in ai hun vormen, zoo
sprak men o.a. van besmettelijke maagziekte, omdat
het maagslijmvlies plaatselijk loslaat, lever-gal-ziekte,
rundvee-doorloop enz. De Franschen spreken van„Ty-
phus contagieux des betes k Cornes" en „Pesta bovino.''
De Engelschen van „cattle plague"de Italianen van
„Pesta Dovilla", terwijl de wetenschappelijke naam is:
„Pestis bovina" „Typhus boum conlagiosus".
Prof. dr. Szoll beschrijft de ziekte en naar verschijn
selen terloops, als volgtDe runderpest vormt een
acute, met koorts verloopende besmettelijke ziekte, die
bij voorkeur eigen is aan "het rundvee; evenwei ook gei
ten, schapen en andere herkauwers zijn er gevoelig voor.
Alleen door besmetting worden de dieren ziek, een
besmetting die slechts éénmaal vat heeft op de dieren
gedurende heel "hun leven.
Het wederzijdsch grens-, personen- en veeverkcer epeéft
een groote rol. Daarin ligt een leerrijke vingerwijzing
voor maatregelen In onzen tijd.
Nu blijft net altijd moeilijk de juiste grens der be
smetting te volgen omdat de eerste getallen den des
kundigen meestal geheim worden gehouden.
Een verkeerd begrip van het groote belang, de juiste
besmettingsbron te kennen en vrees om met autoriteiten
in aanraking te komen, nopen niet zelden tot geheim
houding.
Gerust mag men beweren, dat de runderpest in'ons
land niet thuis behoort
IJK EN HERIJK.
IJk en herijk zal «te Schagerbrug worden gehou
den: op 30 Augustu® voor 't Zand, op 31 Augustus en
1 September voor Scbagehhrug; op 1 September voor
Burgert»rug; op 2 September voor Oudesluis, Keins-
merbrug, Sti Maartensbrug; op 31 Augustus voor
Petten en Callantsoog.
LAND. EN TUINBOUlWCtmSTrSiSEN.
Ged. Sta/ten, van Nooirdiholland hebben besloten
aan. de land- en. tuinbouwcuroussem in de provin
cie eene subsidie ite verleen en van f0.50 voor elk
uur onderricht, waarvoor bet rijk. f2.toekent.
Deze bijdrage moet strekken tot verhooging van de
belooning der onderwijzers, door wie bet onderwijs
wordt gegeven.
HET KONINKLIJK GRONDGEZÏT.
Uit Apeldoorn, 11 Augustus. lEenigen tijd ge
leden, toen wij hebben geschreven over de wilde
zwijnenpiiaag in deze omgeving, vonden wij, al
dus de Tel., reeds gelegenheid de aandacht te vesti
gen op het streven naar systematisch q uitbreiding
van het particulier Jachtdomein, een streven, waar
aan meermalen de belangen van den landbouw en
van de omwonende landbouwers werden opgeofferd,
hetgeen niet heeft nagelaten groote ontevredenheid
te wekken bij de bewoners van TJddel en 'Hoog-Soe-
ren. Men zou dus verwachten, dat de desbetreffen
de houtvesters, die dloor hun hautain optreden te
genover de eenvoudige lieden meer en meer de
schrik van de Veluwe worden, op (meer tactvolle
wijze zouden te werk gaan ter bereiking van het
gezamenlijk doel: „Hoog-Soeren en Uddal worden
ons". Dat zij integendeel voortgaan hun schier kei
zerlijke macht tot volle ontplooiing te brengen, is
dezer dager weer aan. het licht gekomen door oen
schijnbaar onbeduidend: voorval, dat echter aan be-
teekeniis wint, wanneer men het beschouwt in het
kader van de voortdurende uitbreiding van het
grondbezit
Meer dan honderd jaar bestaat n.L te Hoog-Soe
ren een buurtweg, die loopt over en langs ver
schillende perceelen grond van diverse eigenaren.
Niet alleen werd die weg gebezigd' O.a. als schapen
drift, maar hij leidt tevens naar de „gemeente-
pomp", waar de ingezetenen van Hoog-Soeren wa
ter komen halen. INu heeft die houtvesterij Hoog-
Soeren onlangs op de plaatsen, waar de domein
gronden aan dezen weg uitkomen, den weg afgeslo
ten en een gedeelte er van omgeploegd' en bezaaid'.
Het gevolg daarvan was, dat tal van ingezetenen
o.a. de professoren Klopper en Winkler, die in de
nabijheid wonen, om de gemeentepomp te bereiken,
een omweg van circa een uur gaans moesten ma
ken, wilden ze niet over den vanwege de houtvesterij,
bezaaiden grond loopen» Eén der bewoonsters ech
ter die weinig voor een dusdanige wandeling ge
voelde, had den euvelen moedï dien grond toch te
betreden, weshalve tegen haar proces-varhaal werd
opgemaakt.
Bij de behandeling van het zaakje voor het kan-
tongexeoht alhier had de verdediger, de he«r M. A.
Keiler, een achttal getuigen k décharge doen dag
vaarden, die allen kond^en aantoonen, dat de weg,
zoolang men zich herinneren kan, tot allerlei ver
voer gediend heeft. Aanvankelijk heeft de kanton
rechter de zaak voor een jaar uitgesteld op grond
var art. 6 van het Wetboek van Strafvordering,
maar bij de uitspraak werd/ bepaald, dat zij op
nieuw zou dienen, wat dan ook den. 29en Juli ge
beurde. Er werd een tiental getuigen gehoord, waar
onder iemand, die in1 li844 is geboren en zijn heele
leven te Hoog-Soeren heeft doorgebracht. Hij ver
klaarde, evenals de overige getuigen, dat de weg
altijd een publieke weg was geweest, waaruit de
verdediger de conclusie trok, dat de kwestie daa
van zuiver hungerrechtelijken aard was»
Heden heeft de kantonrechter uitspraak gedaan
en beklaagde vrijgesproken, uit overweging, dat
niet is bewezen, dat zij zonder recht op den grond
heeft geloopen.
Inmiddels had een aantal ingezetenen mn Hoog-
Soeren een adres aan die Koningin gericht, waar
in zij haar tusschenkomst verzochten om te bevor
deren, dat bedoelde weg in zijn oorspronkelijken
staat zal worden hersteld, zoodat de menschen on
gehinderd! van hun rechten, die ze jarenlang heb
ben uitgeoefend;, kunnen gebruik maken.
Vermoedelijk heeft de Koningin door dit adres
voor het eerst iets van deze wonderlijke manipu
latie vernomen, althans, de dreigende „verboden
toegang"-bordjes, die na het opmaken van het pro
ces-veilbaal aan den weg waren verschenen, zijn
weer weggehaald.
Wij hebben getracht uit te viaschen, wat de oor
zaak is van deze min of meer belachelijke geschie
denis, en het bleek ons, dat zij alweer het gevolg 4«
van te ver gedreven expanaiezucht. Tusschen twee
perceelen domeingrond ligt n.L een terrein, dat par
ticulier eigendom is. De houtvesterij wilde het'koo-
pen, maar achtte den prijs te hoog. De eigenaar
wilde niet toegeven, maar verkocht een deel van
het stuk aan prof. Klopper. En uit rancune ging „de
houtvesterij1" tot deze weg-bezaaiing over. De over
dreven dienstijver van de houtvesters is du« oor
zaak, niet alleen, dat zij; zich zelf tot de risé maken
van alle wel denkenden, rruaar tevens, dat er in de
bevolking, zij het ten onrechte, oen gevoel .van wre
vel ontstaat tegen de eigenaresse van hot anoeren-
deel der Hoog-Soerensche gronden.
HDWELIJTKSAGENTSGHAPPEN.
Een huwelijks-agent verklaart:
„Mijn bemiddelend emplooi heeft zich da laatste
jaren zóó geweldig uitgebreid, dat het inderdaad
wenschelijk voorkomt, dat het groote publiek nauw
keuriger wete welke belangrijke 'taak vanwege onze
agentschappen wordt verricht bij: het voorbereiden
de werk, oen lieden.' tot elkaar te brengen, Tiun ter
zijde te staam in hun moeilijke keuze, en het tot
«tand brengen van huwelijken, gesloten door onze
tusschenkomst".
En dan worden onc cijfers voorgehouden, wejko
Voldoende bewijzen, dat het inroepen en gebruik
rdaken van een meer of min officieelèn tusschen-
persoon, om een passend huwelijk aan te gaan,
veelvuldig voorkomt.
„De cijfers, welke ik hier geef, hebben uitsluitend
betrekking op mijn eigen' zaak. Zoo heb ik geduren
de de laatste twaalf maanden aanvragen te behan
delen gekregen van' meer dan 15.000 menschen, of
een gemiddelde van 300 per week. En deze .aanvra
gen en hun behandeling rangschikkende, kom ik
tot het volgende overzicht:
Vrouwelijke aanvragen per jaar 9000
Mannelijke aanvragen per jaar 600)
Gemiddelde vrouwen-leeftijden 33
Gemiddelde mannen-leeftijden 4)
Tot stand gekomen' huwelijken of in voorbe
reiding 500
Voortgezette briefwisseling 200)
Platonische vriendschap gevormd 1500
Onbehandelde en, afgevoerde zaken 3600
Zaken welke niet tot oen bepaald resultaat
hebben geleid 3000
Uit deze cijfer» blijkt, dat van de 15.000 aanvra
gen een derde aan elkaar verhuwelijkt kon worden.
Een belangrijk getal blijft hierbij nog in behande
ling. Doch de aandacht moet voornamelijk worden
gevestdgd op de 3500 „onbehandelde en afgevoerde
zaken", waaronder- verstaan moeten worden al die
gevallen, .waarin de huwelijks-agent meent te doen
t'e hebben met avonturiers, die uitsluitend om af
keurenswaardige redenen -een huwelijk wenschen
aan te gaan,, dit «ij-ni zoowel mannen als vrouwen.
„Een iiuwelijkaagent, die zich zelf en zijn vak
respecteert, en het vertrouwen van zijn klandisie
wil blijven genieten, aal zonder eenlg voorbehoud
allo twijfelachtige gevallen, weigeren'ts behandelen.
Inderdaad is het getal gevaarlijke individuen ook
hier zeer groot. Doch elke fatsoenlijke en verstan
dige huwelijks-agent zal zich wel wachten, zich en
zijn zaak op een dergelijke wijze te blameeren. Te
gen de praktijken) van dergelijke huwelijks-klap-
loopers richt' ik mijn waarschuwend woord met
den meesten ernst".
Om aah zijn woorden kracht hij te zetten, geeft hij
een tweetal voorbeelden, eerst van een naieven
jonige-man», zoon' van 'een O. W.-er, die een huwelijk
hoopte te sluiten door bemiddeling van'den hu
welijks-agent met een meisje uit betere kringen
dan de zijne, doch dieschandelijk bedrogen werd
door zijn oplicht ster van een vrouw; terwijl het
andere geval slaat op een huwelijks-oandidaat, die
ter elfde .pre 'door de waakzaamheid van den agent
ontmaskerd kon worden al®reeds gehuwd.
'Zijn slotwoord willen' we hier ook aanhalen:
„Treedt de romance van hot huwelijk wel het kan
toor binnen van een huwelijks-agent?Stellig,
jal Doch ook dreigen oplichterij en tragedie bin
nen te treden, teniziji de huwelijks-agent ihen buiten
izijn deur weet te isluited".
VAN DEN OUDEN STEMPEL*
In de afgelooperi weken heeft te Steenderen een
ongevee 91-jarige vrouw voortdurend medeg-eholpen
aan den roggebouw, al® een kracht van 20 jaar; en
zulks langer dia/n 8 uur per dag.
ZONDER' SUTKER.
De Tielsche Kmiideniersvereeniging telegrafaerds
gisteren aan den minister van Landbouw, dat haar
leden reeds 14 dagen zonder suiker zitten en ver
zocht Zijne Excellentie ©tappen ,te doen hierin te*
spoedigste te voorzien»
