PINK PILLEN
Gemengd Nieuws.
gg QGDÖGOQDDÖQGDDOOODGQODGQODÖQQGÖ BB
De Bloedarmoede
is Uw vijandin.
LICHTING MILITIE.
Ged. Staten van Noordholland hebben voor de ver
schillende gemeenten in onze provincie het aandeel
in de lichting der militie voor 1921 vastgesteld. Het
bedraagt voor de gemeenten in onzen omtrek voor
Alkmaar 40, Anna Paulowna 12, Barsingerhorn 3,
Bergen 7, Broek op Langendijk 5, Callantsoog 2, Ha
renkarspel 3, Heerhugowaard 8, Helder 43, Hoogwoud
5, Koedijk 4, St. Maarten 4, Nieuwe Niedorp 4, Noord-
scharwoude 3, Opmeer 1, Oude Niedorp 2, Oudkar
spel 3, Petten 1, Schoorl 4, Spanbroek 3, Warmen-
huizen 5, Wieringen 7, Wieringerwaard 3, Winkel 1,'
Züidscharwoude 3, Zijpe 10 en voor onze gemeente
zeven.
NEKKRAMP.
In Goes is een' geval van nekkramp geconstateerd.
ZE HEBBEN ER DAAR GENOEGI
De Nederlandsche communist L. de Visser heeft
zich bij de autoriteiten in Den Haag beklaagd over
het feit dat hem een pas geweigerd is naar Duitscli-
land, waarheen hij zich wilde begeven voor het bij-
woiit-n van vergaderingen.
DE UITSLUITING IN DE KLEEDINGINDUSTRIE.
Men meldt uit Rotterdam:
De afdeèiing Rotterdam van de Katholieke Kleer
mak>»rsorgawsatie heeft in een gehouden vergadering
besloten, zonder nochtans het vertrouwen aan b~t
t.ocfdto stuur op te zeggen, op de door dat hoofdbe
stuur aanvoerde voorwaarden den arbeid niet te
hervatten. \.aar de houding der christelijke rrga-
iiisat:-- afhing van die der katholieken, zullen ook de
cl ndt*lijken r niet aan 't werk gaan en is duj het
cmfiict voor Rotterdam weer even ver van een op
lossing verwijderd als vóór de conferenties.
SLAPTE.
Aan de Ulftsche Ijzergieterij der firma Becking en
Bongers is de blik-afdeeling geheel en de emailleer-
afdeeling gedeeltelijk stopgezet.
HEIDEBRAND.
In de buurtschap Hengevelde (Ambt-Delden) zijn 5
Hectare heide afgebrand.
EEN GEMEENTE VOOR 'T GERECHT.
De leden van den gemeenteraad van Goor zijn
gedagvaard om voor het Kantongerecht te Almelo te
verschijnen wegens overtreding der Huurcommissie-
wet. De raad heeft n.1. zonder de huurcommissie er
in te kennen, een arbeiderswoning, als landbouwers
woning verhuurd voor f340, terwijl de huurprijs 1
Januari 1916 f 120 was. Daar de kantonrechter te Goor
tevens raadslid is, wordt deze quaestie te Almelo be
handeld.
SLAPTE.
Uit Veendam. Zaterdag worden aan de stroo-
cartonfabriek De Vrijheid alhier, wegens slapte on
geveer zestig arbeiders ontslagen. Getracht zal wor
den met de overigen een i50-tal te blijven door
werken.
VINGERAFDRUKKEN.
In Februari 1918 werden in een perceel aan de
Spuistraat 25 stukken pocketing (zakkenvoering) ont
vreemd. De dief had zich toegang verschaft door een
tuimelraam, waarvan het koperen lofwerk verwijderd
en het glaswerk verbroken was. Op eenige stukken
glas werden vingerafdrukken aangetroffen en bij
vergrooting daarvan bleek, dat de vingerafdrukken
afkomstig waren van een jongeman, van wien de
politie reeds vingerafdrukken bezat. Toen dit jong-
mensch in het Huis van Bewaring- was opgesloten,
werden opnieuw vingerafdrukken van hem genomen
en toen werden er tusschen de op de glasscherven
gevonden vingerafdrukken en de nu genomen vin
gerafdrukken een zoo groot aantal punten van over
eenkomst geconstateerd, dat twijfel aan de schuld
van den verdachte buitengesloten was.
Op 16 Mei 1918 we'rd hierop het jongmensch door
de Vierde Kamer der Rechtbank bij verstek veroor
deeld tot een jaar gevangenisstraf wegens den dief
stal met braak in het perceel aan de Spuistraat en
tevens wegens diefstal van koperen lofwerk van
straatlantaarns in de Vrolijkstraat, op 19 Februari
1918 gepleegd.
Gisteren kwam de veroordeelde van het verstek-
vonnis in verzet. Beklaagde bleef ontkennen. Het
O. M., mr. Van Lier, eischte bekrachtiging van het
verstekvonnis.
NO ORDSCKARWOUDE.
Als de groote Turnfeesten, -op 14, 15, en 16 Mei
in onze gemeente te houden, niet mochten slagen,
dian zial dit stellig niet te wijten zijn aan. geringe
medewerking of 'het ontbreken van' belangstelling.
Vast staat reeds, diait he't Reservefonds ruim vol-
teekend werd, dat een 30-tal vereenigingen aan de
turnbetooging op den len en de wedstrijden op den
2en Pinksterdag .Zal deelnemen en dat door "vereeni
gingen en particulieren reeds meer dan 20 medail
les beschikbaar werden gesteld.
Het vuurwerk op den 2eq Pinksterdag zal geleverd
worden door de bekende finria Schuurman® te
LeeuNvarden.
Bijzonder veel belangstelling bestaat ook voor de
wedstrijden ih motorrijden (ringsteken en wedstrijd
met hindernissen, die op den dag deir uitvoering be
kend gemaakt zullen worden).
De officieel*" feestwijzer zal vermoedelijk dn den
loop der volgende week samengesteldl kunnen wor
den,
BARSINGERHiORlN,
Mej. B. iZijilstra, onderwijzeres alhier., is als zooda
nig benoemd te Wormen
WINKEL.
Door den heer L. Wurkum alhier i9 met gunstig
gevolg examen afgelegd voor een cursus tot opleiding
van hulpkeurmeestet,
,-r ii i i rr~
EEN OORDEEL OVER DE MUNWERKERB8TA-
KING IN ENGELAND
Sir Adam Niimmo, de vroegere voorzitter van het
instituut voor het mijnwezen en president van den
Schotschen, verzocningsraad, heeft aan een medewer
ker van de Evening Standard' het standpunt van' de
mijneigenaars uiteengezet. De groote moeilijkheid
is volgens hem, dat de mijnwerker® Mijven staan op
het vormen van een nationalen „pot" (pool), die het
mogelijk zou moeten maken, dat een uniform loon
voor alle Etngelsche mijnwerkers betaald zou wor
den. De eigenaars verzetten zich tegen een imatïo
nialen pot, omdat zijl eerlijk gelooven, dat zulle een
stelsel met alleen schadelijk zou zijn 'voor de belan
gen van die werklieden, maar voor 'f geheele land.
Het onvermijdelijk gevolg moet zijn. dlat de belang
stelling en het initiatief gedooid worden,, met het
ge wig dat de 'kolenmijnen aan' dén gang gehouden
worden, onverschillig of dit zou kunnen geschieden
op een ecoaiomdschen grondslag of niet Het maakt
geen verschil, of men spreekt van een nationalen
wxnstpot of diat men spreekt van .een heffing van de
kolenmijnen; in1 beginsel en in. praktijk zou de uit
komst precies hetzelfde zijn. 3>e goed' rendeerende
mijnen zouden den last van de arme moeten dragen,
en op den langen duur zouden de gevolgen noodlot
tig zijn voor het land, daar alle vooruitgang er door
•tegengehouden zou worden. Met zulk een stelsel zou
men niet op vooruitziende wijlze kunnen werken. De
neiging om de productie te verminderen en de kos
ten te vermeerderen zou niet -te koeren zijn. Indien
de mijnwerkers dezen kardinalen eisoh betreffende
Twee Jaar later trad zij opnieuw is het huwelijk
met een miilionair. Ditmaal was het een advocaat,
mr. Hopkins. In 1915 verliet zij hem en „ging aan het
tooneel". In die dagen deelde zij in een interview
aan een dagbladman mee, dat de miilionair het zoo
druk had met zijn werk, dat zij zich in haar groote
huis eenzaam en ongelukkig voelde. Zij wilde dus
maar liever haar eigen weg gaan en zelf haar le
vensonderhoud verdienen. Het huwelijk liep uit op
een scheiding; en het vrouwtje probeerde het met
een derden echtgenoot, die ook Hopkins heette, maar
niet bijzonder rijk was. D.eize proef slaagde even
min; en toen de vrouw in ,1919 den planken-miljo
nair Joyce ontmoete*, had,' zij genoeg van het leven
met Hopkins II en aanvaardde ziji de avances van
joyce. Zij slaagde er imi, Hopkins II it.e bewegen, dn
een scheiding toe te stemmen, maar zij had 'ditmaal
zooveel haast, dat het huwelijk met Joyce reedis ge
sloten werd, toen diat met Hopkins II nog niet wet
tig ontbonden wias. Natuurlijk wist Joyce dat niet,
maar hij kwam er later achter, ,en ook werden hem
nog meer dingen bekend". Zoo bleek het hem dat het
mooie vrouwtje*, een alieronprettigst humeur had.
Zij kon vreeselijk schelden en af en toe ranselde zij
haar man af. Bovendien waren er andere dingen.
Joyce liet haar nagaan, en zijn verspieders brach
ten hem bericht, dat mevrouw zich had; misdragen
te Torquay, (Londen, Parijs, Venetië, New York, Flo-
rida en „in een Pullman-spoorwagen" Als mede
plichtigen aan het huwelijksbedrog worden o.a. ge
noemd een vroegere eigenaar van een bekend Pa
rijs ch blad', ettelijke lieden die dn de New Yorksche
uitgaande wereld tot de zeer bekende figuren be-
•hooren, en voorts ook een mijnheer „Maurice", die
met Marguerite op het tooneel dansnummers uit-
„Precies vijftig huizen, die op elkaar staan en
tot aan den hemel reiken".
Bela zette een heel verbaasd gezicht. „Je maakt
maar grapjes, omdat je denkt, dat ik niets weet".
„Neen, het is heusch waarl" verzekerde hij.
„Waar is het goed voor dat zij zoo hoog zijn? Een
hoog dak dient nergens voor".
„Er zijn verscheidene .verdiepingen in. Wel vijf
tig".
„Hoe komen de menschen boven?"
„In een lift. Een aoort box, waar je in stapt Flap,
en naar boven ga je!"
Beia's gezicht verried de grootste ongeloovigheid.
Zij liet het onderwerp rusten.
„Waren je vader en moeder daar, Sam?" vroeg
zij.
Hij knikte van neen. „Die zijn allebei dood".
„En heb je heelomaal geen familie?" vroeg zij ver
der vol sympathie.
„Broers", zeide hij bitter. „Drie. Maar die willen
niets van me weten".
De eene vraag volgde op de andere en de tijd vloog
om. Zij raakten op heel wat vertrouwlijker voet. Zij
aten samen. Daarna ging Sam met zijn hand onder
zijn hoofd languit in het gras liggen en vertelde
zijn levensgeschiedenis.
„God, hoe heerlijk zoo eens vrij uit te kunnen pra
ten!" zeide hij. ..Ik heb feitelijk, sinds we uit Prince
George weg zijn, geen mond opengedaan. Het zijn
heele goede kerels op bun manier, maar vrij ruw.
We kunnen niet erg opschieten. Èn daarom zwijg ik
maar, om moeilijkheden te voorkomen."
„Ik hoor je graag praten", zeide Bela zacht.
„Mijn broers zijn een boel ouder dan ik", vertelde
Sam verder. „Ik was de baby van de familie. En dat
is een heel nadeel voor een jongen. Ze beschou
wen je nog als een baby al9 je al volwassen bent,
en dan» verwachten zij plotseling, dat je op je eigen
beenen kunt staan. Ik heb me nooit goed weten aan
te passen. Waarom heb ik nooit geweten. Ik schijn
een instinct, dat alle andere jongens hebben, te
missen, n.1. om als klitten aan elkaar te hangen en
elkaar vooruit te helpen. Schoolgaan vond ik erg
gek en ik wou niet leeren. Later in zaken was het
nog erger. Mijn broers namen me om de beurt bij
zich. Zij zijn allemaal rijk. Een is directeur van
een electriciteitsinrichting, een advocaat en heeft
een heele grooten winkel. Alle drie zijn het echte
een nationalen pot lieten vallen, zou hét heeJ goed voerde.
moge-lijk zijn, de een of endiere bevredigende oplos-' Joyce stelt zich op "het standpunt. d<a)t er in,zijn
sinig te vinden, maar zoo lanig die eisch gehandluaiafd geval feitelijk^ geen echtscheiding noodlig is omdat
wordt schijnt de weg 'volkomen 'versperd.
Men stelt het voor, alsof de eigenaars de loonen
on.noodig wenschen te verlagen. Dit denkbeeld kan
dadelijk gelogenstraft "worden. De eigenaars zijn van
meenimg, dat zij voor de districten aanbieden -wat zij
zich kunnen veroorloven te betalen, (Bij: de toepassing
van buil' stelsel in die districten is er heelemaal geen
sprake van winst, omdat zij weten, .dat zij, met het
oog o.p -die zekere daling van de prijzen van' de ko
len, hun kolenmijnen gedurende eenigen. tijd' met
verlies zullen explloateenen. Indien de werklieden
daaraan twijfelen, worden zij: udtgenoodigd met d8
eigenaars in- de -districten samen .te komen om de. cij
fers na te gaan, waarop de loonsvoorstellen gegrond
zijn,, en indien aangetoond kan worden, dat hét in
eenig district mogelijk is meer loon te betalen dan
aangeboden is, kan er weinig .twijfel bestaan, dat de
eigenaars bereid zullen zijn om iaar de opvattingen
van de werklieden zooveel mogelijk tegemoet .te ko
men.
Als men 'echter do groote verschillen -tusschen de
districten' in aanmerking neemt, is het zonder een
nationalen pot volkomen ondoenlijk om de loonen
voor alle districten .uniform te maken, en daar een
nationale pot terzijde gesteld moet worden als vol
komen ongezond iin beginsel en noodlottig in zijn
practische toepassing., is er geen andere keus -dan
de loonen te regelen volgens de districten op den
•grondslag van- hun vermogen om de loonen te -be
talen.
De regeering heeft te verstaan; gegeven, dat zij
bereid' is, om de daling van loonen in de meest ge
troffen districten in redelijke mate te verlichten.
De regeering spreekt 'van deze hulp als een leening
maar met het oog op de omstandigheden van d-e dis
tricten -en het "feit, dat zulk -een leending md-et een of
twee mdli'ioen .pond, maar een veel grootere som
zou moeten bedragen, zien wij- er geen gat in, om
zulk een v'era-ntwoordelijkheid te aanvaarden.
De eigenaars verlangen geen subsidie, daar zij
overtuigd: izijn, dat de betaling van een subsidie aan
de nijverheid slechts beteekenen- zal, -dat de lage pro
ductie en die ongunstige gevolgen gehandhaafd wor
den. De eigenaars wensch'ten dat de nijverheid weer
zoo snel mogelijk op ©en gezonde economische basis
zal komen.
BIOSCOOP-KOST.
Men zal dikwijls geneigd1 zijn te vragen waar de
schrijvers die hun lezers vergasten op sensationeel-
dramatische „shockers", zich steeds zooal niet die in
spiratie dan toch de personages en verwikkelingen
vandaan halen. Het antwoord is, in zeker meer dan
de helft der gevallen: „uit de krant".
Een fraai voorbeeld ds b.v. het volgende, dat wij
in de Amerikaansche pers aantreffen: James Stan
ley Joyce is een zeer rijk man, in de wandeling be
kend als „de hout-koning". (Hij heeft nl. uitgestrek
te bosschen, laat de boomen vellen, bekappen en
zagen, en staat aan het hoofd van een ontzaglijken
houthandel. Natuurlijk is de heer Joyce mulii-mdl-
lionair (in dollars). De heer Joyce is ook gehuwd,
met een jeugdige vrouw, 27 jaar. Jovce, de multi-
millionaoir heeft een eisch tot echtscheiding tegen
zijn mooie "vrouwtje ingediend, wegens het zich mis
dragen van de dame met een aantal 'heeren; een
stuk of tien, van wiie er. ettelijken met name worden
genoemd.
Mevr. Joyce is met haar huldigen echtgenoot al
aan haar vierden man. Toen zij -als meij. Mar
guerite Upton. nog een 17-jarig meisje was, liep zij
weg met een schatrijken heer Evereit A-rchar uit
Denver, in- Colorado, en trouwde met hem. Zij hield
het zes maanden uit: toen werd de echt door schei
ding ontbonden.
zakenlui. Ik heb altijd mijn best gedaan, heusch
waar! Maar ik kon het niet uithouden in die kan
toren. Het was alsof mijn hersens meelpap werden.
Ik kon mij niet interesseéren voor zaken. Zoo ging
in van den een naar den ander. Natuurlijk dach
ten zij, dat ik nergens voor deugde. Ik dacht het
ook. Het was een hondenleven. Met hun vrouwen
was het nog moeilijker opschieten. Al die vrouwen
van rijke mannen zijn dol op de wereld en willen
alles beter hebben dan haar vriendinnen. Begrijp
je wat ik bedoel?"
„Neen, bekende Bela eerlijk. „Maar dat zal wel
komen. Ga door. Ik hoor al die dingen zoo graag."
„Nou met njn minder mooie kleeren was ik een
doom in het oog van die dames. Zij haalden haar
reus voor mij op, als ik kwam. Op een goeden dag
ging ik na een heftige ruzie met mijn oudsten broer
weg. Het is nu juist een jaar geleden, maar het lij
ken er wel tien. Het is net of ik duizend levens ge
leefd heb. Maar in dat eene jaar heb ik geleerd,
waar de meeste anderen twintig jaar noodig voor
hebben. Nu begin ik echter licht te zien, vasten
grond onder mijn voeten te krijgen. O, ik heb nog
niets, dat spreekt van zelf", hier glimlachte Sam
weer „maar ik weet wat ik wil".
„Wat wil je dan?" vroeg Bela vlug.
„Een natuurlijk leven leiden. Ik heb gemerkt, dat
ik daarvoor in de wieg ben gelegd. Zaken doen en
dergelijke dinge.n is niets voor mij. Ik heb een klein
stukje land voor mij zelf noodig, heelemaal voor
mij alleen. Ik zal mijn eigen huis daarop bouwen
en mijn eigen eten kweeken Ik wil doen waar ik
zin in heb, zonder dat iemand anders zich ermee
bemoeit. Op die manier kan er wat goeds van mij
terecht komen. Ik wil iets opbouwen dat je kan .zien
groeien".
„Heelemaal alleen?" vroeg Bela langs haar neus
weg.
Het wa9 of Sam's hart even ophield te kloppen.
„Ik wil alleen zijn", zeide hij vlug. Daarvoor ben
ik hier gekomen. Ik kan niet erg opschieten met
menschen."
Bela zweeg.
HOOFDSTUK IX.
Van tijd tot tijd nam Bela Sam door haar oogwim
pers eens goed op. Het was een moeilijk probleem
zijm „huwelijk'" eigen]ijk niet bestaat, «daar mevir.
Hopkins nog niét gescheiden, was toen zij haar z«g.
huwelijk mét heim, Joyce, sloot.
Maar om zeker te zijn heeft hij toch maar -pe jus
titie in< den arm genomen om de verbintenis in
dien het er een is nietig verklaard' te krijgen.
DE SOWJETS EN DE DUITSCHE ONLUSTEN.
Het Uitvoerend Bewind van de communistische
Internationale te Moskou heelt dë volgende oproep
gericht tot de revölutionnaire arbeiders in Duitsch-
land:
Voor het eerst sinds de Januari- en Maartdagen
van 1919 hebben de revolutionnaire proletariërs van
Duitschland den strijd aangebonden tegen de kapi
talistische regeering. Deze eerste georganiseerde aan
val van het reyolutionnaire Duitsche proletariaat i9
nog niet met succes bekroond, dank zij het schan
delijk verraad van de proletarische belangen door de
socialistische partij, wier Horsings en Severings, de
rol van een Noske, zelfs onder een volkomen bur
gerlijke regeering, spelen. Daarbij de openlijke over
gang van de onafhankelijke socialisten naar het
kamp der contra-revolutie kon er geen eendrachtig
front van het proletariaat tegen dit eendrachtig front,
dat de bourgeoisie tegen de proletarische beweging
had opgesteld, worden gevormd. En weer eens heeft
de bourgeoisie weer door de oneenigheid van de ar
beidersklasse dan door haar bajonetten gezegevierd.
Maar haar triomf zal niet lang duren. De proletariërs
hebben in hun grooten strijd ervaringen opgedaan.
Minder dan voorheen zal de bourgeoisie geneigd en
in staat zijn, zelfs de minste eischen van het proleta
riaat te bevredigen. Hörsing heeft overwonnen. Foch
staat aan den Rijn, en de overwinnaars op de vol
gelingen van den burgeroorlog voelen om hun hals
den strik van het zegevierende wereldkapitaai.
DE BEHANDELING DER NEGERS.
Een van de goede gevolgen van de misdaad, welke
de planter John Williams heeft, gepleegd door elf
van de in zijn dienst zijnde negers te vermoorden,
zal zijn de justitie in de provincie Georgia een onder
zoek zal instellen naar de „slavernij" in het zuidelijk
deel des lands. Volgens de „Harvey's Weekly", het
wekblad dat wordt geredigeerd door den heer Har-
vey, die tot Amerikaansch gezant in Londen ie
benoemd, zouden de in de katoendistricten van het
Mississippi-delta heerschende toestanden te verge
lijken zijn met den verkoop van slaven bij opbod,
gelijk in de „Negerhut van Oom Tom" wordt beschre
ven.
Onder het tegenwoordige stelsel zijn de analphabe-
tische negers begrepen in de schulden hunner mees
ters. Wanneer deze schulden worden afbetaald, wor
den zij mede aan den schuldenaar „overgedaan". De
nationale bond voor den vooruitgang van het ge
kleurde ras in de Ver. Staten verklaart, dat deze
staat van zaken zeer gewoon is. Naast het lynchen
is hij de meest flagrante oorzaak van de onrust onder
de gekleurde bevolking. Wanneer deze zich bewust
wordt van haar rechten, en van organisatie spreekt
om recht te erlangen, wordt zij als gevaarlijk be
schouwd.
Intusschen juicht de openbare meening het vonnis,
hetwelk tegen Williams is geveld (hij is tot levens
lange gevangenisstraf veroordeeld), toe.
DE ENGELSCHE STAKING.
De electriciens hebben besloten zich bij de sta
king aan te sluiten.
De bond van bureaupersoneel bij de spoorwegen
heeft eveneens besloten zich bij de staking aan te
sluiten.
Lloyd George heeft aan de leiders van het spoor-
hadden mik een ernetlgen slag aan hun landgenoo-
ten toe te brengen.
Volgens een draadloos N. T. A.-bericht uit Horsea
is het nogal een koude douche geweest voor de
Triple AUiance dat de machtige vakvereenigiug van
zeelieden en stokers op schepen, voor zoover thans
bekend is, een meerderheid van 38 percent der stem
men tegen staking heeft uitgebracht.
De effectenbeurs, die over het algemeen een goede
barometer is, toont zich zeker niet pessimistisch.
De „triple alliantie" heeft een manifest uitgegeven,
waarin zij, het besluit tot het proclameeren der sta
king verdedigt, tevens verklaart, dat zij daarmede
niet de revolutie uitroept.
De „triple alliantie" maakt het in haar manifést
duidelijk, dat een algemeene staking een uitgemaakte
zaak is. Het document roept de leden op om den
handschoen, hun door het georganiseerd kapitaal toe
geworpen, in een poging om de eerlijk verkregen
resultaten der vakvereenigingsactie te vernietigen,
op te rapen. Het maakt bekend, dat den mijnwerkers
wordt voorgesteld permanent districtsgewijze vastge
stelde loonen te aanvaarden, hetgeen een loonsver
laging in sommige districten zou veroorzaken, zooals
geen enkele vakvereeniging ooit aanvaardde en wel
ker aanvaarding een vlek zou zijn op de geschiedenis
van het vakvereenigingswezen. De mijnwerkers be
seffen, dat de toestand in het bedrijf slechter is dan-
ooit en zijn daarom bereid mede te werken door
aanvaarding van een loonsvermindering, die een
nationaal en uniform karakter draagt, maar niet tct
beneden den levensstandaard van vóór den oorlog.
Het manifest besluit als volgt: De Triple Alliantie
vecht voor de vakvereenigingsrechten.
EEN ONTHULLING VAN SOHEÏDEMANN.
Scheidemann heeft in zijn redevoering te Mann-
heim, waarvan wij al1 enkele bijzonderheden heb
ben meegedeeld, gezegd, de overtuiging toegedaan
ta zijn, dat de Duitsche regeering in 1917 de moge
lijkheid om vrede te sluiten met opzet heeft gesabo
teerd. Na het mislukken van de conferentie te Stock
holm in Juni 1917 en vóór de bekende nota van den
Paus Augustus 1917 zijn er belangrijke- onder
handelingen gevoerd tusschen Berlijn en Rome. Be
gin Juli 1917 heeft de keizer den pauselijken nun
tius te Berlijn, Pacelli, verweten, dat de Paus zoo
weinig voor den vrede deed. De keizer zei toen woor
delijk: „De sociaal-democratie heeft de beteekenis
van een vredespropaganda goed begrepen en den
moed gehad zich in dienst van den vrede te plaat
sen. Dit zal steeds de verdienste van de sociaal-de
mocratie blijven".
Scheidemann voegde hieraan toe: „Ik sta borv
voor do juistheid van deze* mededeelingen. Eerst
daags zal er een brochure van mijn hand verschij
nen, waarin ik het bewijs lever, dat de aanvoerders
van de fracties van den Rijksdag bslogen zijn wat
de pauselijke nota en de onderhandelingen tusschen
Rome en Berlijn betreft".
BIGAMIE.
Te Berlijn is dezer dagen een eigenaardig geval van
bigamie berecht. De beklaagde was een vrouw, tegen
wie haar eerste man een eisch tot echtscheiding had
ingediend.
Toen zij na geruimen tijd nog niets over een uit
spraak had gehoord vroeg zij de betrokken rechtbank
om inlichtingen en kreeg een stuk thuis gestuurd,
waaruit zij opmaakte, dat het huwelijk ontbonden
was. De ambtenaar van den burgerlijken stand, die
later, toen de bekl. een nieuw huwelijk wenschte
aan te gaan, een bewijs van de echtscheiding vroeg,
kwam tot dezelfde slotsom, 't geen niet pleit voor de
duidelijkheid van het officieel© stuk. Naderhaad
bleek toch dat de rechtbank de scheiding had ge
weigerd. Het tweede huwelijk was toen reeds geslo
ten en er was ook al een kind uit geboren.
De rechtbank heeft nu de vrouw wel schuldig
verklaard aan het ten laste gelegde, inaar haar ont
slagen van rechtsvervolging, in aanmerking nemend
dat men van een eenvoudige vrouw uit het volk een
juist begrip van zoo duister gestelde stukken niet
kan verwachtten Het tweede huwelijk blijft echter
ongeldig.
INVOER VAN VEE IN MONTEVIDEO.
Uit Montevideo, 1' April. De regeering heeft be
sloten den invoer van vee, afkomstig uit Europa
en in het bijzonder dat uit Frankrijk, België en Ne
derland te verbieden.
Reclames.
cn
a
tza
C=3
ca
ca
d
ca
ca
ca
ca
De
zijn de vjjand der bloed
armoede.
Eischt HoHandsche verpakking en gebruiksaanwijzing
ca
C-U
ca
ca
cs
ca
ca
CJ
ca
ca
ca
o.
ca
wegpersoneel en de transportarbeiders geschreven gg DDÖGQDDGÖD[]GDÖ00ÖQDDGÖGDÖ[!Ö0GGÖ BB
en hun de redenen gevraagd waarom zij besloten, mmumumumummumuummmwummmm»*—
voor iemand met zoo weinig levenservaring als zij.
Zij vond dit vriendschappelijk gesprek heel aardig,
maar was dit nu alles?
Zij had net het gevoel alsof hij haar niet als eën
vrouw beschouwde. Het was een groote teleurstel
ling voor haar. Haar instinct dreef haar er toe hem
uit zijn minachting voor haar sexe te wekken. En
een goede gelegenheid deed zich daartoe voor, toen
Sam tegen haar zeide:
„Je hebt me nog niet gezegd waar je met me over
wou praten".
„Af die mannen willen met mij trouwen", zeide zij
op den paan af.
De uitwerking volgde onmiddellijk. Sam ging dade
lijk rechtop zitten en staarde haar verbaasd aan.
Was zij per slot van rekening toch de slechte vrouw,
waarvoor bij haar eerst gehouden had? Had hij op
zoo .handige .wijze zich in slaap laten wiegen? Zij
herhaalde haar woorden. Er kwam een harde trek
op zijn gezicht.
Bela verkneukelde zich inwendig over de uitwer
king. „Wat denk jij daarover?" vroeg zij.
..,Ik denk er heelemaal niet over", antwoordde hij
met een boozen blik.
Ik weet niet wat ik tegen hen zeggen moet",
zeide Bela. De woorden klonken eenigszins thea
traal, waaruit een scherp oor had kunnen opmaken,
dat zij niet heelemaal oprecht was.
Sam bleef hardnekkig zwijgen.
„Wien vind jij den aardigste?" vroeg zij dan. „Den
grootste, den zwarte, den roode of den jongste?"
Een groote verwarring maakte zich van Sam mees
ter. Zijn slapen klopten van woede; onzinnige woor
den drongen naar zijn lippen. Maar hij bedwong zich.
Wat ik denk doet niets tot de zaak af", zeide hij
stijf. „Jij moet kiezen. Waarom meng je mij in die
zaak?"
Je zegt, dat je mijn vriend wilt zijn", antwoord
de Bela. „En daarom dacht ik, dat je me zoudt
willen helpen".
„Niemand kan je in een dergelijk geval helpen",
zeide Sam.
„Waarom niet?" vroeg zij met een van.haar zijde-
lingsche blikken.
Wéér keek hij haar boos aan. Lieve God! Probeerde
die vrouw hem gek te maken?
..Een meisje moet zelf» haar keus doen", zeide zijn
tong vormelijk.
„Maar je zoudt me toch wel kunnen zeggen wis
de beste ia. Hoe moet ik dat weten?"
Op het eerste gezicht leek dit een redelijke vraeg,
maar zijn hart kwam er nog steeds hartstochtelijk
tegen in opstand.
„Dat doe ik niet", bitste hij. „Als dat alles is waar
je me over spreken wilt, kan ik beter weggaan."
„Is Big Jack goed", drong zij aan.
Sam stond op.
„Neen, ga niet weg!" riep zij vlug. „Ik zal lief zijn.
Ik begrijp niet waarom je altijd boos op mij bent".
Ook Sam kende zichzelf niet meer. Hij keek haar
met blikken vol pijn en verwarring aan. Hij ging
weer zitten.
Een tijdje maakte zij een paar alledaagsche opmer
kingen over beverratten en bevers, maar toen zij
dacht, dat fiij weer wat gekalmeerd was, voelde zij
als een echte vrouw de lust in zich opkomen op
het verboden onderwerp terug te komen.
Ook zij voelde, even goed als hij, een pijn in haar
borst.
Wat had hij toch, dat hij haar zoo boos behandel
de? Op welke andere manier kon zij te weten komen
wat er in zijn» hart was dat door haar zijn zelfbe-
heersching begon te verliezen?
„Misschien neem ik Big Jack", zeide zij langs haar
neus weg.
„Best", antwoordde Sam bitter.
„Hij is de rijkste".
,Een echte vrouwereden", zeide Sam. „Ik wensch
je geluk ermede."
Zou hij nu heelemaal niet te ontroeren zijn? Bela
had een gevoel alsof zij met haar handen op een
rots sloeg. „Waar geef jij eigenlijk wat om?" vroeg
zijn onbeschaamd. Beider stem klonk nu vol bitter
heid.
„Ik geef nergens om".
„Waarom wordt Je dan zoo boo9?" hoonde zij.
Sam's zelfbeheersching wa9 ten einde. HJj sprong
op.
„Loop naar de hel met de heele boel!" riep hij uit.
..Dat maakt mij zoo woest. Schaam je je niet al die
mannen zoo tegen elkaar op te zetten? En dan nog
koelbloedig bepraten wien Je nemen zal. Misschien
zou je dat wel aardig vinden! En wou Je mé daar ook
in halen? Dank Je hoor, ik moet een ander soort
vrouw hebben."
Wordt vebvolgd.
