I-De Pink Pillen 1
Brieven uit Engeland.
N.V. „DE TIJDGEEST"
fN.V.
„DE TIJDGEEST"
renm'arktt, die >een beroerte nabij was.
Hat is vuilnis en putoj en puim beboont ito de
putoschuit.
Breng het dan' naar de putoschuit, riep de heer
van. de Heerenimiarkt
Neen, sprak de commandant, wij' binnen van
de vuilnis en hebben met heit puin niets te maken
en daarom zullen wij het vuiM» uit het puin zoe
ken en het vuilnis wegbrengen.
lAilidus deden zij: .Den volgenden dag verscheen
een andere gemeente-heer to de nieuwe woning
van den heer van de' Heeerenmarkt en vroeg waar
hij: den bon kon Halten teekenen, dat die vuilnis wlas
weiggefohiaidi
Heeft u dien (boïn bijl u? vroeg de heer van die
Heerenimarktt.
(Neen yspra'k de inspecteur» ik vroeg alleen waar
hij kon. worden aangeboden.
Hier, op mijn nieuw adres, sprak de heer, die
bl&uw was.
Den' volgenden dag versoheen een andere gemeen
te-heer en presenteerde den bon»
De heer van de Heeremnxarkit iteekendie hem en
wilde den daalder betalen.
Pardlon, sprak de gemeente-heer., ik ben al
leen voor die afdeeltog bonnien. Met het geld' bemoei
ik me niet.
.Eh hij: ging. 'Waarna eenigen tijd! ilaten .eien amd'ere
gemeente-heer verscheen, >diie mediedleeddie, van de
gemeente-giro t.e zijtn en kwam om over den daal
der te dlisponeeren.
Het puin ligt er nog en de heer van de Heeren
mark t is overleden aan eten beroerte.
ALiKMAAiR,
lm de Donderdagmiddag gehoudietn vergadering
van den Raad: werden de ingekomen geloofsbrieven
van het ter vervapging van1 den heerr K» van 't Veer
verkozen verklaarde lid, Wen heer D. Plevier onder
zocht en besloot de IRaad tot zijne toelating. Be
halve deze vacature waren drie leden afwezig. Deze
onvoltalligheid' leidde er toe, dat tot een volgende
zitting aangehouden werden de voorstellen van B.
en W. inzake die aanstelling van een directeur van
'het grondbedrijf, het sportpark en het marktwezen
(ten aanziien van dit voorstel werd! bovendien de
wensch geuit het aan die betrekking te verbinden
salaris voor .te dragen) en dat omtrent die instelling
van een gemeentelijk groentenbedlrijf. De .Raad be
noemde tot tijdelijk leeraar in de natuurkunde aan
de handelsdagschool de heer H JW. de Koning, leer
aar aan d'e R.HJB.S. alhier, behoudens goedkeuring
van dien Minister van Onderwijs.
lAa.n de orde was daarna een voorstel van. B. en
W. om te besluiten: le. aan de wonimgtoouwvereeni-
ging „de MiddenstandT alhier te verkoopen een
bouwterrein, aan dien Bergerweg voor d'e som van
f 26000; 2e. aan1 deze vereeniging ond'er eerste hy
pothecair verbaind: een voorschot te verstrekken
groot 'f 183210, zijinde 1.7 maal het bedrag der bouw
kosten, die de uitvoering van. het bouwplan in 1014
zou hebben gevorderd, verhoogd met de koopsom
van het bouwterrein; 3e. aan de vereeniging uit de
gemeentekaseene bijdrage a fonds perdu te ver
strekken ten bedrage van1 Yk ged'eelte van het ver
schil .tusschen de geraamde werkelijke bouwkosten
en het sub 2e. genoemde bedrag en wel ten hoogste
van f 33197.50; 4e. aan te vragen en te aanvaarden
uit 's Rijks kas op de voorw aarden bedoeld in bet
K.B. dd .6 Nov. 1919 Nr. 51 een bijdrage, groot drie
vierde van bet onder 3e. bedoelde verschil) van ten
hoogste f 99592.50, een en ainder onder de dbor IB.
en W. gestelde voorwaarden. Dit voorstel werd) door
de minderheid van.' B. en Wt onitradien. .Verschillende
1-eden hadden er voorts bezwaren tegen. iWiaar de
door d'e gemeente bij dit voorstel geboden steun
'hooger was -dan biji de stichting, van werkmanswo
ningen, had die fractie der S.D.A.P. -een amende
ment ingediend', om de bijdrage van' de gemeente
te bepalen op 7K pet» der bouwkosten, in welk ge
val die valn het Rijk zou zijn 22H pet», of tezamen
in totaal 30 pGt. Daardoor zouden de huren, die op
gebracht moeten worden, aanmerkelijk moeten stij
gen, maar met dit percentage bleef men beneden de
32 pet., verleend voor arbeiderswoningbouw, terwijl
volgens het voorstel van B. en W. de steun1 zal be
dragen 46 pet» De wethouder valn: p. w. verdedigde
het voorstel 'en beri'ep zich op het naastiingsrecht der
gemeente, ingeval de vereeniigiinig to gebreke mocht
blijven hare verplichtingen ina te kooien, waarvoor
sommige leden bij de daling jdler prijizen van1 ma
terialen) vreesdien. Immers, zoodra het de bewoners
dezer huizen mogelijk zou zijn^ een goedkoopere wo
ning te vinden, voldoende aan hunne behoeften,
zouden zij deze betrekken» Men meende dus to de
toekomst het verschijnsel te zullen zien, dat de wo
ningen wegens de hooge huren onverhuurbaar zou
den zijnj, in. welk geval bijl naasting de gemeente «ten
strop zou hebben»
Nadat de behandeltog van d'e voorstellen eenigen
tijd) was geschorst, om die fractie dier IS.D.A.P. gele
genheid te geven zich nader over het ingediende
amendement te beraden, wierdl na heroptening der
beraadslaging het amendement ingetrokken, omdat
bij aianineming aan iden bouwi geen uitvoering kon
worden gegevten. Het voorstel werd! .daarna met 8
tegen 7 stemmen aangenomen» Met 11 tegen 4 stem
men aianvaairdde die Raad daarna het voorstel om
i Gelijk een huishouden achteruit gaat door dagelijks
3 terugkeerende nuttelooze uitgaven, zoo wordt ook da- g
I gelijks de kracht der gezondheid verbruikt. g
a ca
3 die bloed en krachten geven, vullen het tekort aan, El
zoodat de kracht der gezondheid wederom in haar g
evenwicht wordt hersteld. j§j
EISCHT H0LLANDSCHE VERPAKKING EN GEBRUIKSAANWIJZING. g
3 E3
iQDDÖÖOÖDÖQÖOÖÖDÖÖOÖDÖÖDDOOOQODÖOÖQDÖDDQÖQQDQQDODÖÖODÖQDDDDÖDDQDODDDDÜ
voor -dien 'bouw van noig 4 midldlenstlaandiswoniingen
voor rekening, der gemeente op <een terrein der ge
meente aan .dien iSdhermerweg beschikbaar te stel
len een bedrag van f 21300, met toekenning boven
dien van een 'bedrag van f 4050 ais fonds* perdu en
ten behoeve van dezen bouw aan te vragen en te
aahvaarden uit 's (Rijks kas een bijdrage van hoog-
st)ens f 12150.
De verordeningen op de heffing en invordering
van' een hoofdjelijken omslag werden gewijzigd in
dier voege dat de gemeente tegen 1 Mei 1922 ten
aanzien dezer heffing overgaat bijl de (Rijksadmini
stratie.
iBeöloiten werd) ,voor het toelatingsexamen 'tot het
gymnasium en da handelsscholen het vak Franstb
te laten vervallen» Als gevolg hiervan vereenigdle de
Raad er zich' medfe om den cursus voor de 'Fransche
taal, aan twee der O.L. Scholen te doen1 vervallen,
ingaande -1 September 1921 vioor het eerste en 1
Sept» '22 voor het 2e leerjaar. Vpor de voltooiing
van het gem.-sportpark stond d'e iRaad' een nader
crediet toe van f 27600. Debuffettien van dit parrk
werden voor 1)921 en 1922 onderhands verpacht voor
f750 per jaar. De Raad benoemde tot onderwijzer
voor het 7e leerjaar aan de 3e gem.-school J. van
der Pol, onderwijzer .te Midden-Beemster.
Amsterdam, 16 April 1921.
Zoo juist lees ik in hét Handelsblad van een vlieg
tocht van Amsterdam naar Bremen en Hamburg,
meegemaakt door een der medewerkers van bo
vengenoemd blad. Natuurlijk hebben we allemaal
al vaak over vliegtochten gelezen, dat het zoo heer
lijk is, en dat het zoo'n leven maakt, en dat het
zoo vlug gaat.
Zoo vlug! 100 K.M. per uur, 200 K.M., 300 K.M.,
wat zegt het ons' Twintig keer zoo snel als een
mensch loopt, of veertig keer, of zestig keer. Doch
de medewerker van het Handelsblad maakt d. snel
heid op een andere manier aan ons duidelijk. Opge
stegen om 2.35, 10 minuten later boven Hilversum,
nog 10 minuten later Barneveld, weer 5 minuten
Apeldoorn, 3 minuten later de IJsel.
Apeldoorn de IJsel, drie minuten, 't Zal wel
zoo zijn. Kennen mijn lezers den straatweg van
Apeldoorn naar Zutphen? Hij is heel mooi, maar, o,
hij is zoo recht, en zoo lang! Verleden jaar in de
groote vacantje heb ik hem nog eens gefietst. We
waren op den terugweg, 's Morgens vertrokken van
Apeldoorn. Een huisgezin van vier personen, geze
ten op twee fietsen. Men begrijpt de rest. Twee
groote menschen voorop, twee kinderen op den ba
gagedrager, achter het trappend ouderpaar. Twee
vrachtjes van een pond of zestig.
In het begin gaat alles goed. Je hebt een gevoel
alsof je wel naar Parijs kon fietsen. Maar dan heb
je een paar uur gereden en rust uit aan den kant
van den weg en eet wat heerlijke, groote bramen.
Van die kokkers, pijpekoppen noemen ze ze.
Nog is alles heerlijk. Het is niet gaan regenen. De
zon schijnt. De kinderen hadden hun capes wel thuis
kunnen laten,, vader en moeder hun regenjas on
mantel.
Hadden ze hun cape maar thuis gelaten! Een me
neer fietst voorbij, ziet ons, aarzelt even, stapt af.
„Meneer, Mevrouw, mist u iets?" Ik voel in mijn
zakken, heb er niet veel in te missen en het weinigo,
dat er in moet wezen, is er. De fietsen zijn er. de
kinderen zelfs. Bovendien, een kind is niet een iets,
maar een iemand.
Dan met overtuiging: „Nee, meneer!" „Ook geen
kindercape?" Och hemel, het is zoo, we missen een
kindercape, pas zestien gulden gekost of zoo iets.
't Kan ook meer of minder zijn, mijn vrouw is niet
bij de hand, om inlichtingen te geven.
Een oogenblik schrik, dan verlichting. Natuurlijk,
wat stom om te schrikken. "De vrager heeft hem
immers?
Mis! De vrager heeft hem zien oprapen, verschei
dene' K.M. terug. Hij is in handen van een zekeren
boer, die daar en daar woont. Aanwijzing ver van
duidelijk voor een vreemdeling in de streek.
Ik ben een oogenblik geneigd den boer gelukkig
te laten met onze cape. Maar eenige oogenblikken
later ben ik op den terugweg. De wereld is niet
langer mooi.
Laat ik kort zijn, want de weg was lang genoeg.
Ik kwam de cape tegen, op den bok van den vuil
niswagen naast deszelfs bestuurder. Een wonder dat
ik hem zag. De vinder had hem aan den vuilnisman,
als officieel persoon, afgeleverd.
Toen weer terug. Toen naar Zutphen. Toen naar
Apeldoorn. Wat een wegl Zoo recht en zoo lang!
We zijn er gekomen, met kinderen en met capes.
Maar hoelang de weg geduurd heeft? Ik geloof
uren. Drie minuten zegt de medewerker van het
Handelsblad. Heb ik dan daarover zoo gezwoegd,
over een afstand van drie minuten?
Ja, drie minuten vliegen. Vliegen is- geen fietsen.
Zoo snel als een vogel in de vlucht, zeggen we. Hij
liep als een haas, zeggen we ook. Hoe snel gaat
een vogel, en hoe vlug loopt een haas?
Wilt u gelooven dat ik daarover van plan was te
schrijven, maar, zooals me meer gebeurt, de kluts
was kwijt geraakt? Doch, ik ben op de helft, en
we kennen het spreekwoord van beter ten halve
gekeerd, niet waar? Hier komt dan mijn eigenlijk
onderwerp.
Volgens „Everyday Science" heeft men onlangs
goedgeslaagde pogingen aangewend, om de werke
lijke snelheid te meten, waarmee viervoeters zich
over den grond en vogels door de lucht bewegen.
Men heeft daarbij gebruikt gemaakt van automo
bielen, vliegmachines, snelheidsmeters en chrono
meters.
Doch, om de snelheid te meten van de zich over
het land bewegende dieren, had men een groote uit
gestrektheid vlak terrein noodig, geschikt voor een
auto, en voorzieh van de noodige dieren.
Dat terrein werd gevonden in de staat Utah in
de Vereenigde Staten, waar de Uintah Woestijn een
prachtige gelegenheid voor proefnemingen aanbood.
Prairiewolven, hazewinden, herten en antelopen
verleenden daarbij kosteloos medewerking.
De snelheden zijn alle gegeven in mijlen. Zooals
men weet is een mijl 1609 M., of gemakshalve an
derhalve K.M. Ik zal dus de afstanden maar in
mijlen houden.
Een prairiewolf, verzocht om het hardst te loopen
met de auto, we zouden ook kunnen zeggen door de
auto opgejaagd, ging er van door met een snelheid
■van 38 mijl per uur. Kon dit evenwel slechts 3 mijl
volhouden. Verminderde toen tot 33 mijl. En bleek
verreweg de mindere te zijn van den hazewind, die
over denzelfden grond 49 mijl per uur aflegde.
Een hert ging er vandoor mot een snelheid van 47
mijl, doch slechts over een afstand van 1Y* mijl. Een
eland deed 52 mijl, per uur de eerst drie mijlen, maar
viel toen plotseling tot 27, terwijl het hert na zijn
1Y mijl 29 wist te handhaven. Geen van alle, noch
wolf, noch hazewind, or hert of eland maakte het
de auto moeilijk.
De antelope stond er beter voor. Die was met de
grootste snelheid van de auto maar juist bij te hou
den. Tenminste in het begin. Twee en zestig mijl
per uur, dus 100 K.M. op een paar H.M. na, over de
eerste 2Y mijl. Daarna 48 mijl, en over lange af
standen 31 mijl.
Dit wat de viervoeters betreft. De onderzoekers
kunnen, zooals men ziet, zeer tevreden zijn over de
behaalde resultaten. Alleen is het jammer, dat er
niet wat meer dieren waren om een wedstrijd mee
aan te gaan.
Voor de vogels "behoefde men niet naar de Uitah
Woestijn te trekken, natuurlijk. Een buitensporig
grooste snelheid schijnen die echter ook niet te be
reiken. De vliegmachine is ze glad de baas af.
Een Amerikaansche arend vertrok met een vaart
van 46 mijl per uur, en hield dat 10 mijlen vol. Zakte
te sturen?
Ja, toch was hij blij, dat zij weg was. Hij besefte
bet niet, maar zijn uur was nog niet heelemaal ge
slagen. Een heilzaam instinct deed hem strijden te
gen de emoties, die zijn hart overweldigden.
Hij zeide tot zichzelf, dat hij het recht nog niet
had aan zulke dingen te denken. Hij moest eerst
werken, eerst vasten voet krijgen in dit land. Later
misschien.
Een gevoel van slaperigheid overviel hem. Met een
zucht ging hij languit op het zand liggen en rolde
zich in zijn dekens. Zijn ademhaling werd diep en
laDgzaam. Nu en dan gluurde de maan coquet tus
schen de boomstammen en raakte zijn gezicht en zijn
mooi haar als met een zilverachtigen tooverstaf aan
En dan was hij geen man feitelijk meer, doch een
Jonge Hermes, die naast het water sliep. De scha
duw sloop uit de boomen boven de zandbank, ep
kroop naast hem. Daar knielde zij met gevouwen
handen neer. In het maanlicht liet zij een bleek
gezicht zien, waarop twee diamanten fonkelden.
Na eenige oogenblikken stond zij vastberaden op,
ging zich nog steeds geruischloos als een spook be
wegend, naar het meer, klom over de ijsbarrière en
liet zich aan den anderen kant op den rand van het
water afzakken.
Hier was, goed verborgen voor iedereen op den
wal, een kano op de steenon getrokken. Zij stapte in,
roeide de ijsbarrière om en ging den mond van de
kreek in. Haar kano voorzichtig op het zand stu
rend. zocht zij even in haar bagage, stond dan op en
ging met verscheidene lange dunne riemen van
elandsvellen aan wal.
HOOFDSTUK X.
De drie mannen, die op den grond der hut lagen
te slapen, schrikten in hun dekens op.
„Wat was dat?" vroegen zij elkander.
„Een kreet om hulp", zeide Jack.
Joo sprong op en deed de deur open. Enkele ver
warde geluiden uit de richting van de kreek dron
gen tot zijn ooren door, maar hij had nog geen er
varing genoeg om die te onderscheiden van de na
tuurlijke geluiden van den nacht.
Het vuur was nu uit. Jack stak een lucifer aan.
„Sam is wegl" riep hij plotseling.
Shand voelde met zijn handen over den grond.
„Zijn dekens ook!" zeide hij.
„Dat is natuurlijk verraad!" schreeuwde Joe met
een vloek. „Jullie hebben me ook nooit willen ge
looven. Daarom heeft hij natuurlijk de geweren ver
borgen. Gaat mede, ik heb iets uit de richting van
de kreek gehoord".
Zij trokken hun pantoffels en schoten hun jassen
aan en vlogen naar buiten. Husky bleef vloekend op
het bed liggën. Bil de uitmonding van de kreek was
de zandbank ledig. De laatste bleeke manestralen
onthulden niets.
Zij gingen daar lederen dag meermalen zich was-
schen en water halen, zoodat de voetafdrukken in
het zand ook geen aanwijzing gaven, Ten slotte pak
te Joe met een sóhreeuw een donker voorwerp van
den rand van het water op en hield dat in de hoog
te. Het was Sam's halsdoek.
„En hier is het spoor van een boot in het zand",
schreeuwde hij. „Ik wist het wel! Samen weggegaan
in haar kano!"
„Maar ik heb een mannenstem gehoord", wierp
Jack tegen. „Waarom zou hij geschreeuwd hebben?"
„Hij heeft ons natuurlijk willen uitlachen, toen
hij zag, dat hij veilig weg was", zeide Joe bitter.
„Verdomme nog toe!"
„Zoodra het licht is" prevelde Shand tanden
knarsend.
„Wat wil je dan doen?" vroeg Joe.
„Hem te pakken krijgen", zeide Shand kalm.
„We hobben geen boot".
„Dan zonder boot".
„Idioten zijn Jullie allebei!" lachte Jack heesch.
,Wat willen jullie eigenlijk? Zij heeft ons eerder ant
woord gegeven dan we verwacht hadden. Als zij lie
ver een kok wil hebben dan een man, dan is het
haar zaak. We moeten ons daarbij neerleggen. Ik ga
naar de hut terug".
Zij wilden de Juistheid van Jack's woorden niet
erkennen. „Ga jij maar waar Je naar toe wilt", pre
velde Shand. „Ik blijf bij wat ik gezegd heb".
Jack liep langs het pad terug. Joe vólgde hem,
alleen omdat hij een van die naturen was, die lie
ver in het gezelschap van een vijand zijn dan al
leen blijven.
Zij lieten Shand aan zijn lot over. Husky begroet
te hen met nieuwsgierige vragen. Joe lachte hem
uit en Jack beet in grimmig zwijgen op de steel
van zijn pijp.
Zij rakelden het vuur weer op en gingen weer
zitten. Ieder was jaloersch op zijn eigen woede en
smart en wilde die niet met de anderen deelen. Joe
en Husky kibbelden wat. Ondanks zijn wij«ereerlge
protesten bleef Jack schuin naar het licht wordende
raampje kijken. Ten slotte stond hij plotseling op.
Joe volgde hem natuurlijk.
„Moet ik door Jou overal waar ik heen ga als
toen af tot 32 mijl, wat hij tot in eeuwigheid scheen
vol te kunnen houden.
Een wilde eend, waarmee wij Hollanders wat meer
familiaar zijn dan met Amerikaansche arenden,
deed 50 mijl per uur, dochvóór den wind. Duiven
brachten het tot 55 mijl, fazanten tot 45. Over lange
standen gaan duiven met een snelheid van 35 mijl
per uur.
Zeer waarschijnlijk moeten de vogels het afleggen
in snelheid tegen de insecten. Bijen zijn nu eenmaal
niet makkelijk te volgen in een vliegmachine, dus
volkomen zekere resultaten heeft men daarmee nog
niet bereikt. Toch heeft men eens een wedstrijd ge
houden tusschen duiven en bijen. Bijenkorf en dui
ventil waren vlak bij elkaar. Van korf en til werden
de bewoners 5 K.M. ver weggebracht en toen los
gelaten. Bijna alle bijen warön thuis, vóór de eerste
duif aankwam.
Dus voortaan: zoo snel als een bij in de vlucht,
en: hij liep als een anteloop.
door een hond gevolgd worden?" snauwde Jack te
gen hem.
„Wat mankeer JIJ?" antwoordde Joe. „Ben JIJ soms
baas over alles buiten?"
Buiten de deur bleef Jack staan. „Jij gaat den eenen
en ik den anderen kant", zeide hij.
Jack ging naar de kreek terug en liep over de
steenen naar het uiterste punt, vanwaar hij den
oever van het meer een heel eind kon afzien.
!n dat jaargetijde is de nacht op de breedte van
het Cariboumeer maar heel kort. De zon daalt
slechts iets onder den horizont en een flauwe gloed
blijft den geheelen nacht boven haar hangen en
trekt door het noorden naar het oosten, waar hij
haar wederverschijning verkondigt.
Het was nu licht in het Oosten en het meer be
gon langzamerhand zichtbaar te worden. Jack zocht
de nevelige uitgestrektheid af.
Toen het licht wat sterker werd, zag hij een klein
donker voorwerp om de volgende vooruitgestekende
punt draaien en zich tegen de grijze nevels aftee-
kenen. Hij behoefde er niet aan te twijfelen, wat het
was. De vervolgingslust laaide in zijn hart. Hij ver
gat zijn verstandigen raad aan zijn makkers geheel.
„Naar het eind van het meer", dacht hij. „En zij
hebben den wind, die steeds meer opsteekt, tegen. Tk
zou makkelijk den oever om kunnen rijden en hun
den weg afsnijden".
Hij stond op en ging met krachtigen stap naar
den stal terug.
Nauwelijks had hij een zadel genomen of' Joe
kwam ook binnen. Zonder een woord te zeggen ke
ken zij elkaar aan. Joe nam een ander zadel.
„Je kan gaan waarheen je wilt", zeide Jack woest,
„maar ik zeg je, dat ik alleen verkies te rijden".
„Het kan me niet schelen hoe je rijdt", antwoord
de Joe. „Bemoei Je niet met mijn zaken".
Zwijgend zadelden zij de paarden.
„Zeg, ik dacht, dat jij ons aanraadde ons buiten
de zaak te houden", bromde Joe.
Jack werd plotseling vuurrood.
„Ik heb hem een pak slaag beloofd, als hij zich
met de zaak bemoeide, en bij God, hij zal het krij
gen waar zij bij staat. Dat moet zij dan maar
slikken als zij een kok 4e voorkeur geeft boven
ons".
Hij keek Joe met van woede gloeiende oogen aan.
„En als iemand mij dat wil beletten, dan kan hij
er eerst een krijgen. En dat meisje kan heengaan
waar zij wil. Ik wil ze niet cadeau hebben meer!"
Joe lachte onaangenaam.
Toen Jack zijn paard uit den stal bracht, zag hij
Trekking van 500 nummara ten
overstaan van Notaris A. Q. MULIE
Woensdag 20 April 1921»
Prtj. vaa 2000 7769
*000 64Si KB44 18955 19649
400 13066 15450 17731
200 6C06
100 5411 »H 64» 10365 19381
OlgKai «SB f 9d— tdges geld
1
85
2674
5531
8614
10887
13256
16334
87
189
74
31
10904
76
89
19312
269
2738
98
80
65
87
16406
19406
54
2888
99
8818
11023
13356
16500
77
314
2927
5601
41
51
61
8
86
19529
J8
3044
6
42
74
13504
56
67
66
55
47
95
16
75
58
401
3181
77
8903
11119
55
86
19618
4
3270
5723
5
39
74
16631
25
10
3320
93
42
42
13664
78
92
90
62
3402
5876
90
61
13777
95
72
6
5904
9063
77
13834
16871
19722
80
21
13
97
11244
77
16914
70
643
62
36
9107
11339
13923
79
19848
72
3514
67
20
75
34
84
56
78
ló
6000
77
11405
64
97
77
98
31
13
9213
12
66
17050
19917
700
68
32
30
28
14001
98
24
58
3616
35
41
62
80
17102
56
827
49
42
89
88
14121
61
81
57
66
6103
9336
11509
41
17216
87
032
83
6217
0121
18
42
17303
93
44
92
86
52
55
52
66
20044
89
55
3721
6322
67
92
65
77
63
44
41
60
11622
75
98
20182
76
56
6471
9605
92
14246
17451
20228
68
tooe
3826
87
37
11722
74
78
41
72
■BB
9630
43
14333
17515
38
74
08
4127
6683
37
76
14407
20318
49
1225
97
6794
59
11817
36
69
56
4231
6851
9706
22
86
04
78
88
1331
82
85
29
29
87
17611
20571
04
66
55
40
14765
27
84
59
4385
01
58
66
14810
51
20652
90
00
0919
61
11948
40
76
20762
91
4466
45
78
66
04
89
20604
!4M
4601
7020
98
72
14014
17717
38
13
isos
12
47
9825
12082
98
14
27
94
Tlll
56
12115
15020
17872
28
86
50
36
86
18
42
77
20926
M
80
50
9909
25
78
17907
44
1606
87
98
10026
12200
15128
53
18039
68
45
94
7226
50
19
15206
48
4619
47
98
32
43
18145
18239
53
68
92
10115
12300
52
1730
80
7320
18
48
61
54
65
4708
83
54
74
15303
67
1818
11
7431
78
98
9
74
25
67
91
98
12467
15412
18514
56
4826
7576
10219
12566
15653
18616
85
28
96
10393
73
88
18
1013
81
7709
10416
74-
15711
42
2003
4907
56
27
12672
45
1877U
63
98
7927
35
12708
15801
18867
71
5077
36
10539
73
16917
77
2141
5139
43
56
98
46
18917
2200
51
8047
80
12832
88
24
43
62
8121
10612
81
16029
81
99
79
8317
40
12911
16115
19115
2303
96
68
42
18
16231
26
61
5279
79
46
98
13017
57
89
2423
99
8405
95
62
19221
72
5452
8673
10708
27
75
2573
56
58
Vorig. Itto 0KB fcown.
Trekking van 100 nummers ten
overstaan van Notaris A. Q. MULIE,
Donderdag 21 April I92L
«.190- togen pdd
TOB 48 12857 49 18535
7717 8633 87 14160 19058
20 10042 93 14242 19282
8242 10123 12058 63 10367
10520 13161 J5C64 19080
8374 10745 70 1581I 20320
ros 11040 73 16269 20640
8060 11344 13200 ltm 20728
6012 52 13352 16604 20804
0013 11627 13414 91
88 12079 13063 17360
00 12293 76 17885
9400 12585 14040 18107
8047 nu. 8077. 16029 nx.%. 160»,
18877 nu. 18652. 15917 a
wat hij tevoren ni -i opgemerkt had: verscheidene
geweren in een hoe., van den stal. Zijn oogen be
gonnen te flikkeren.
„Waar zijn die vandaan gekomen?" vroeg hij,
het zijne zoekend.
„Shand heeft ze onder de graszoden van het dak
gevonden", antwoordde Joe.
„Waar is Shand?"
„Die is er al met een paard van door".
Sam was wakker geworden doordat hij voorovor
op het zand gerold werd. Hij voelde menschenhan-
den, maar hij kon zijn vijand niet zien. Hij verzette
zich krachtig, maar zijn ledematen werden door de
dekens belemmerd. Een zwaar lichaam knielde op
zijn rug en riemen werden binnen de dekens om
zijn armen en beenen gebonden.
Op dat oogenblik had hij om hulp geschreeuwd.
Maar dat werd hem al heel gauw door een katoenen
prop in zijn mond belet. Dan rolde men hem over
het zand naar den rand van het water. Door de_don-
kerte kon hij niet zien wie hem aangevallen hacf.
Inert als een blok hout werd hij opgelicht, mee
gedragen en ten slotte in een boot neergelegd. Hij
gend stond zijn vijand een eindje van hem af. Sam
rolde zich op zijn rug en zag Bela.
Een,oogenblik was hij als verlamd door verba
zing hoe durfde een vrouw zoo iets doen? Zonder
paar hem te kijken nam zij vlug haar plaats in den
achtersteven in en stak van wal. Een woede, die
hem bijna stikken deed, volgde vlug op zijn ver
bijstering. Niet in staat zich te bewegen of zich te
uiten bezweek hij er bijna onder.
„Die gemeene verraderes! Na al haar vriend
schapsbetuigingen! Nadat zij haar oogen en haar
stem zoo zacht gemaakt had! Zij was nog slech
ter dan hij had durven denken! Maar hij bleef niet
stilstaan bij de vraag waarom hij aangevallen was.
Zij was zijn vijandin, dat was voldoende.
Geluiden klonken uit de richting van de hut tot
hem door. Bela boog haar hoofd en roeide stil en,
zwijgend door. Haar gezicht toonde slechts een dof
ovaal in het zwakke licht. Maar in de trekken was
een grimmige vastberadenheid te lezen.
Slechts eenmaal opende zij haar lippen. Sam
trachtte zich uit zijn riemen los te wringen, of
schoon hij doof zijn ligging in den voorsteven van
de kano de stabiliteit in gevaar bracht.
„Als je probeert ons te laten omslaan, verdrink Je
onmiddellijk".
Wordt vervolgd.
