EEN LIEFDE IN DE WILDERNIS.
Hel Hoogheemraadschap
Noordhollands Noorderkwartier.
IJit hel Harl van Holland.
Zaterdag 7 Mei 1921.
64sle Jaargang. No. 6817.
TWEEDE BLAD,
FEUILLETON.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
De Ünancl6n.
De vraag, dito iedJe<r Ibed'ajsrtAiiigiptlichltdgie vaan H hloog-
heomiioad.sc'hap ongetwijfeld op do lippen brandt,
nu het helaas dam toch eenmaal weil ttot betalen ztal
moeten 'komen,, d® decae: wait kost ime bet nieuwe,
fc oogjhe emraadisicihiaipu v
Voorn zoo ver tal® dlait ithlams reeds mogelijk tLs, aal ik
iiaiair beantwoorden.
Wij moeten hierbij "twee zaken ondier®cheidton.
Zooate ik reeds heb medegedeeld heeft het hoog
heemraadschap tweeërlei taak. Het wondt vooreerst
belast met het onderhoud vaai de Zuiderzeediijken
en van de Hondsbossche zeewering en hot heeft bo
vendien «jam de provincie een bijdrage op te brengen
in de rentte en aflossing dar de doocr die provincie
gesloten) wa/tensmcodlteening.
Ik begin dam met heit eerstgenoemdede voor 'het
vervolg jaarlijks te maken kosten viatn' het dijikson-
derhoud. Met dat dijksomderiM^ud zijn tot mog toe itial
van andere waterschappen belast geweest. Die wa
terschappen hieven daarvoor maturlijk vam de be
langhebbende lamdeiigenianon dijklasrtJen. Ieder deed
dot op zijn wijze. 'Zoo indien bijv. de Ainmia Piaulowma-
pólder, de polder Wdierimgerwiaard, de polder Waard
en Groet, de Zijpe- en Hoze polder, de polder Gail-
lamtsoog. die benoodigde gelden zelf rechtstreeks viain
de ingelanidlen.
Maar die. vier ambachten van1 Weetfxd'esliapd1 (De-
Vier Noorder Koggen .Drechterland, de Schsger- en
Ndedorper Koggen en Geestmerombacht) sloegen het
vereischte bedrag der „Weatfrdesche zeediijkskoa-
ten" in «een bepaalde verhouding om over de onder
scheidene bannen dier ambachten en in Weetfrdes-
liand vonden dam de landeigenaren hun aanslag in
d." YV estfrlesche zeedijk®kosten uitgedrukt dn1 het be
lastingbedrag op het aanslagbiljet hunnier banne.
Evénzoo geschiedde het ook (behoudens een geringe
•jltzonidieriing) met betrekking tot het onderhoud vian
don 'Noorder IJ- en Zeedijk (de Aiasendel ver-zeedijk,
de Westznmer-zeedijk, die Hoogendam te Zaandam,
<ty Oofitzaner-zeedijk, de Waterlandöohe-zeediijk, de
Nieuwendam bij Monin'imkendam, de Kat woud er-zee-
dij-k, de Zee vamgs-zeed'ijk en Zeevamgskeukendijk en
de Schardam en Keukendijk). Ook in de kositlen van
dit onderhoud droegen de belanghebbende wiater-
schappen in 'bij reglement aangegeven verhouding
bij. ml. aan de Vereenigdmg vam den Noorder IJ- en
Zeedijk, welke bijdrage ieder watensichiap voor zdcb
omsloeg over de .ingelanden.
Fn ook het hoogheemraadschap van dien Honids-
(bossche 'en Duimen tot Potten leende behoudens wei
nige uitzonderingen' al® zijn beLastingplilcihljigen al
leen. dlo belanghebbemdie waterschappen, die de dioor
hen op te brengen Jïïondsboisobgeldien'of „iHotnds-
bosch'kosteh" aam hun' belastingplichtige inge«lamdlen
'op de laanslagbd'1 jatten dn' rekening brachten.
Bij de oprichting nai van- het mleuwe hoogh-eem-
ia het stiampunit ingenomen, dat zij, die
tot nog 'toe met de kosten van het dijksonderhoud
waren belast, dn de allereerste plaats worden ge-
roej>en daarvoor ook voortaan op te komen. Bere
kend da hoeveel ieder waterschap tot dat einde in
de laatste tien jaren gemidideld per jaar had opge
bracht en bepaald tfs. dat het dit bedrag jaarlijks al®
vaste bijdrage aam het nieuwe hoogheemraadschap
verschuldigd zial zijtm
Op djeze wijze wtondlt dboin de waterschappen
(era «enige. ingelanden rechtstreeks) aam het hoog
heemraadschap jaarlijks opgebracht f 188000. De
banmen van' Wiestfirieislahd betalen dit nu ndiet aan
de araJbaiclilten vam W'eetiMieislamidi, de waterschappen
ondier den' Noorden IJ- en Zeedijk niet aam die ver
inniging vam den Noorder IJ- en Zeedljik, de water
schappen onder den Homdlshossche niet aan' het
hoogheemraadschap! vam den Hondsboescha. (Het
college vam hoofd-d/ngelamden van' Westfriesland, die
vem. n.'iging vam don Noorder IJ- en Zeedijk en het
hicogljeemraJadSC'hap vam dien (Hondlsbossche wor
den trouwen®, sroodha heit nieuwe hoogheemraad
schap die dijken heeft overgenomen, opgeheven.)
Tot zoover blijft dus wat het bedrag betreft talles
vrijwel bij het oude1. (Men lette wed op, dat ik rnog
behandel de voor het vervolg te maken gie-
wicxtm j,filarlljik»c'he kotsten valni het dlijksionderhouid1;
die, hijicfaa^e tiini de koisten vain dijikeh'ersteliling, ma den
watersnood bespreek ik in1 het volgend artikel.)
ROMAN TAM HUU3RRT FOOTNER.
Voor Nederland bewerkt door W. J. A. Rotdanns Jr.
HITS. W. DB HAAN, UTRECHT.
14.
Het meer was als een gepolijste vloer. Boven de
boomtoppen achter hem was de lucht nog licht, ter
wijl aan gene zijdQ van het water de Nacht pp zijn
wachtwoord zat te wachten. Op het eind was geen ge-
tsjilp of gefladder te hooren om de betoovering te
verbreken.
Sarrn vroeg zich verbaasd af wat hem wakker ge
maakt kon hebben. Hij zag, dat er weer als de vo
rige maal eten naast hem Btond. Maar het moest er
al eenigen tijd gestaan hebben. Het was koud en
er was wat zand op het bord gewaaid.
Eindelijk hoorde hij het geluid dat hem gewekt
had.
Het was een melodische muziek, die zacht als het
oerste ochtendkoeltje tot hem sloop. Sam's hart was
als was voor muziek.
Zonder te bedenken wat hij deed, wierp hij de de
kens van zich af en stond op om er dichter naar toe
te gaan. Het was als een liefelijke betoovering, die
hem zljrs ondanks aantrok.
Hij herkende niet dadelijk de bron der muziek. Het
kon de zang van een eendvogel, een lijster of een
spotvogel zijn. Hij dacht er op dat oogenblik niet aan,
or zoover noordelijk geen zangvogels zijn.
ban herkende hij de stem van een zacht zingen-
do vrouw van Bela! Toch bleef hij niet staan.
»lk kan heel goed naar haar gezang luisteren zon
der me zelf weg te gooien", zeide hij tot zichzelf.
Maar zijn hart werd gevaarlijk in verleiding gebracht
«oor de zoete muziek.
Toon hij dichterbij kwam, smolten de afzonderlijke
jonen samen tot een regelmatige melodie, die niets
gemeen had met de ruwe liederen der Indianen, die
Jty vroeger wel op de rivieren gehoord had. Het leek
nnlLce^ melodie, die hij kende, maar met iets wilds,
dat het anders maakte dan onze me-
2*5; Zij was droevig, zacht en ongekunsteld en
aeed zijn hart opzwellen.
vu* 01 dicht bij haar wa®, nag hij haar vuur.
n«t mi donker genoeg dat die gloed ervan rieht-
uuxqj xijan Nog düchteirbij «luipond rajg hij
fflfewi fc*t raï wkwr OR
bedrag, vam' f 188000 per jaar voor gewoon
'houd! niet kuchen vo-lisfaiap, «Waarom Wiet? OmdaA
het, zooal® bij de opnohtting wel beweerd' dis, zoo duur
zal werken? Och neen, ik heb 'hier 'alleen op het oog
die «aligieoneene stijging Van 'arbeddslooweni en kosten
vam1 materialen, die natuurlijk miert, 'lijken bij dde van
de tien jaren, wiaardln hert, hedirag vanij 188000 vol-
dbendle was.
Of het fhooghieeimraiaidiscihap diuurder werkt, zal de
itijtdl nog moeten leeren. iZonder uit de ®choo-l te klap
pen, mag lik to'ch wel zeggen, dlat de dijkgraaf en de
nooigheemraden bezield zdjmi met dbn erns'tilgen wij
otm dn alle® zoo 'eenvoudiiig mogelijk, te werken èn
v/ialt vooiral van groot belang is, dat) zij meenen er
iln geslalagdl te zijn personeel te Mezen dat bereid' en
in staat ds om hen daarbij' trouw ter zijde te- s(aan.
Dajarenboven ikrijgen zij' rJaa^t zich eien college van
hoofdingeiliandien en de stemgerechtigde ingelanden
zullen zeker wel zorgdragen, dat daarin plaats ne
men mammen met helderen, ruimen bldk, praktische
NoordhollamdeT®, die, zonder degelijk onderhoud! uil
het oog te verliezen, evenmin ,,de brei over de' malt
zullen saneren". Het hoogheemraadschap zal er ge-
wis ook op bedacht zijn van de waterschappen, die
tot nog toe meit het dijkswetrk beiast waren, zoo
veel mogelijk het personeel over te mennen, dat zij
ithianls kummern misisien. lEienerzijidiS' geeft dlat 'een wiaar-
boag, dat deskundig en ervaren personeel behouden
blijft, onldierzijdis ontlast het de waterschappen van
personeel, hetwelk zijl nu kunnen missiën. Ik hoop
en vertrouw d'erhlalvc, dat het hioogheemraadlschap
niet dhurdler zal' werken. Zelf® is er een heel groot
voordeel, waarop in dit verband wel teens mag wor
den gewezen. Dot voordeel 'is door Gedeputeerde
Stoten iniet genoemd. Dat lag ook weinig op hun
weg. Zoools ik reedis dn het vorig artikel opmerkte,
is «een edsch vam goede democratie, dat imen zelf zoo
veel doenlijk zdjn zaklen beistuurtt en zoo weinig mo
gelijk behoeft ged/wongen te wordlen van bovenaf.
VooraJl' hiji die stoere Noordihollanidiers is dit 'een sterk
dm heit ooig loopende mooie ikarakterttrek. Welnu te
genover, aandrang van bovenaf om kostbare dijk
werken uit te voeren, waarvan zijl, die de gelden
moeten opbrengien, zich wel eens afvragen of 'dat
wel inderdaad tnoOdlig is, staat helt grootere centrale
lichaam rthlam® sterker dan voorheen. Acht het be
paalde werken niet nloodlig, dam kiam- het' knachttigen
tegenweer bieden 'aan' 'het provinciaal bestuur en
oordeelt het «die werken wel ge wie nacht, welnu dlan
zal het zeker meer bevrediging geven als een eigen
hoofdambtenaar, die dagelijks met de onmiddellijk
belonghebenden samenwerkt, daartoe mede heeft
geadviseerd. Uit dit oogpunt beschouwd' is door de
oplichting van' het hoogheemraadschap de laultoho-
imie dier wlateirschappcn wel lm hooge mate versterkt.
Om imdsverstamd te voorkomen, wil1 ik nadrukkelijk
zeggenj, dlat ik met het vorenstaande niet op het /oog
heb de weirkem te Anidlijk, maar, wel iet® anders wat
lm die mloast'e toekomst maar het oordeeel vam Godie-
puteerda 'Staten zou moeten gebeuren len tonnion
goudls zou verslinden.
Mij1 artikel1 mag, niet te liang worden. 'Daarom een
volgende keer over de financiën' meer»
Pumuerend. D. KOOIMAN.
De gebeurtenis, die ons tot over den grenzen be
roemd heeft gemaakt, is de verkiezing vau .,IIad-
je-me- maar". De Engelsche groote bladen gaven
er hun berichten en commentaren over en ook in
bladen van andere landen werd het merkwaardige
feit bekend gemaakt en besproken. Het heeft trou-
wuus in ons eigen land geenszins aan commentaar
en bespiegeling ontbroken.
Er is nooit zoo'n mooi onderwerp voor politieke
beschouwingen geweest, want iedereen kan naar
willekeur zijn caiclusies formuleeren.
Iin tegenstanden van vrouwenkiesrecht kau dade
lijk opmerken, dat het zeer merkwaardig is, dat dit
het eerste resultaat is van een groote verkiezing
waarbij de vrouw naar de stembus is gegaan.
Een ander kan de schuld geven aan de raadsleden,
die het prestige van den Raad reeds zoo verkroeid
hadden, dat de achting die de burgerij voor dit
lichaam had gedaald is tot zulk een laag peil,,
dat een dergelijk grapje kon worden uitgehaald.
Verder zijn alle mogelijke reden op te geven, en
elke partij kan met zulk een reden aankomen. De
verslapping van het zedelijk bewustzijn, de inzinking
van het geloof, de invloed van het Bolsjewisme, van
de sterke drank, enz., enz.
Op menige achtereinde van do penhouder is er ge
zogen om er een Had-je-me-maar artikel uit te krij
gen, met een of andere voor de partij gunstige con
clusie.
En niemand heeft voor het nieuwe raadslid daar
bij een goed woord over gehad.
Hij is de eenige candidaat voor den gemeenteraad
geweest, van wie men niets goeds en alleen maar
kwaad sprak. Misschien valt hier iets uit te lee
ren ,in verband met het voeren van propaganda,
en wel, dat het onzinnig opkammen en deugden be
denken van candidaten, minder beteekenis heeft,
dan men steeds heeft vermoed en in het vervolg
matiger en daardoor waardiger te werk kan worden
gegaan.
ernaast zdtteni; hij itlrok een boos igezdchit en dacht
aar die bele edtiigiirgen', die zijl hem aangedaan hodi
maar het gezang bleef hem. toch! aantrekken.
Hij' begon naar de woorden ,te luisteren. Plotse
ling heakJendie hij' het' oen der mooiste oude En
gelsche (liederen. Nog dichterbij ©loop hij, tot hij op
enkele yandls iaf®tanJdls vian haar staan bleef én met
brandende oogen door de bladeren naar haar keek.
Zdj zat dm. haar liévéltingishoudiing op haar hurken,
haar sterke jonge rug langzaam overgaande dn haar
©lankie leest.
Haar losgemaakt! blaar viel dinl dikke; golven over
haar schouders. Onder tb zingen 'kamde 'zij: het met
lange .uithailen, waarbiji zij' blaar hoofd nu een® naar
deze, dan weer naar gene zijdie hield en haar ronde
armen in ieen steeds lieflijker pose bracht. Het half
donker verleende haar .een bovienoardsche schoon
heid
Die aanblik was miXet minder verleidelijk door haar
gezang. De oude innerlijke strijd slingerde hem op
nieuw heen en weer. Zij was zoo begeerlijk en af-
stootiendJ tegelijk imi zijn oogen. Heit was de 'kreet
van .eten tot wanhoop gebrachiten jongen man: „Welk
irec'ht .heeft iets, dat zoo slecht ds, om mooi te zijn!"
Geen oogenblik kwam/er twijfel, ün hem op of zij
slecht was. iHiadi zijl zijn kans op geluk dn dit land
niet ten gronde gebracht?
Zij was klaar met haar lied en begon1 dan onmid
dellijk met een andlere, een vroodijkere melodie, maar
toch nog vol melancholie. Som herkende deze melo
die ook en «dOcht aan zijn moeder, die hem haar
jaren geledien ook voorgezongen had
iHet was „Twickenham Ferry". Wtaarom juist dat
lied.!? vroeg hij' zich af» (Het was niet eerlijk dat zij
aldus gewapend was om de zwakste plekken in zijn
wapenrusting te zoeken.
Het verlangen oan haar het zwijgen op te leggen
Wendi bijna ondragelijk. Zijn inwendige strijd wa®
bijna over, toen zij geknield, haar hoofd boog om
te luisteren en het strand op en af keek.
Dat verbrak de betoovering.
„Zij probeert j.e .tot zich te tokken!" zeide Slani
tot zichzelf, „daarom heeft zij haar haar losgemaakt
en al die dingen meer. En jij loopt dlaiairin, idioot!"
Hij keende zich om en vluchtte over het strand te
rug.
Of zij hem 'had hooren wegloopen of niet, het zin
gen bieldl op en stoorde hem dien nacht niet 'meer.
Hij ging weer naar zijn deken® terug, maar niet
om te slepen.
Hij legde een vuur iaën en ging daarnaast ldggen
rookem. Hij verjoeg ide herinnering aar, al het lief-
Ma&r ook i» er bewezen, dat bet afkanr/trwn van
candidatén niet zoo veel invloed besft a's isen er
van verwacht heeft, want neg nooit is ej* op cep
eondidaat zoo klakkeloos ra&kscholden, als op
dezen bedelaar.
En met dat al heeft hij een opvallend hoog' aantal
stemmen gekregen. Het gescheld is niets als recla
me geweest, zooals beslagname van boeken reclame
voor schrijvers is en het afkammen van tooneelstuk-
ken soms massa's geld in het laadje kan bren
gen.
Wnneer in alle ernst was aangetoond, waarom
Had-je-me-maar geen goede candidaat was, zou
dit zeker beter zijn geweest. Dat hij niet au serieus
genomen is heeft het grapje doen slagen.
En dit is toch niet moeilijk. Een van de belang
rijkste vraagstukken, b.v. woningbouw, zou door
hem niet naar behooren kunnen worden aangepakt,
wapt hij versmaadt zelf het begrip wonen. Hij is
geen voorstander van hygiëne en stelt zoo in vele
andere belangrijke vraagstukken geen belang.
Het schooiers- en vagebondendom, dat hij zou kun
nen vertegenwoordigen, is niet zoo groot, dat het
belang kan hebben bij raadsbesluiten. Verder is hij,
hoewel een rap redenaar, wat verward.
Wanneer men hier nu verder bij genpmen had, het
feit, dat ook de drankbestrijding bij hem weinig
steun vond, dan zou er van C. van Gelder, als ge-
meenteraadscandidaat niets terecht gekomen zijn.
Maar nu heeft men riTet anders gedaan dan hem
maar uitschelden voor degeneree en dronkaard en
schurk enz., zonder de moeite te nemen om aan te
toonen, dat hij minder geschikt is voor de functie,
die men hem wilde toehedeelen.
De belachelijkheid van een candidatuur voor den
Amsterdamschen Raad, de bespotting van dien Raad,
de consequenties van het kiesstelsel, het weinige
prestige, al die gekwetste ijdelheid, heeft men ge
wroken met den bona fide vagebond, de vagebond,
die jaren in zijn kwaliteit van vagebond de sympa
thie van het Rembrandtplein heeft gehad, zoowel
van het publiek als van de politie. En dat is heel
laf. Dat ze hem nu zijn gaan ontluizen zonder zich
af te vragen of hij 'zulke ingrijpende behandelingen
op zoo hoogen leeftijd verdragen kan, dat ze hem nu
telkens mee naar het politiebureau sleuren, dat ze
hem voor zijn vroeger nooit getelde overtredingen
zwaar veroordeelen, vind ik laf en min.
Want,dat de heeren van den Raad het zoo ver ge
bracht hebben, dat het publiek vindt dat hij er best
bij kan, daar is de vagebond, die nooit politieke as-
peraties gehad heeft, werkelijk niet schuldig.
Er zijn bezwaren tegen zijn lidmaatschap, maar
ik geloof toch niet dat hij ernstige belemmeringen
zal geven of incidenten zal uitlokken. Hij zdl wat
slapen in de bank, want hij slaapt meestal 's mid
dags en bij het gepraat van den raad slaapt hij ze
ker in. Deze houding lijkt me gunstiger dan die van
de socialistische wethouders van Rotterdam, die met
donderend bijval beweerd hebben, het den burge
meester Zimmerman een paar maanden zuur te ma
ken.
Er is mijns inziens groot onrecht aan Had-je-me-
maar gedaan. Men heeft niets op zijn creditzijde ge
zet.
En 11!j heeft h«»el veel go««de kwaliteiten. Hij is e«r
lijk en sober en geeft heel veel weg van zijn ver
diensten, zooveel, dat hij nooit iets bezit. Hij is, hoe
wel soms wat overdreven en met niet zoo bijzonder
fjjne stijl, galant. Hij is zeer filosofisch, van een soort
wijsheid als Demosthenes, en versmaadt alles wat
naar wedlde zweemt. Hij zou in een antieke raad
der wijzen beter passen dan in den gemeenteraad.
Hij is voor dezen tijd geen type mee, en dat ware
aan te toonen geweest op zeer duidelijke wijze. Maar
niemand heeft het recht om op hem te schelden.
Want als mevrouw Manna de Wijs Mouton haar
liedje:
Schooier, waar ga jij naar toe?
zingt, applaudiseeren Kamerleden en ministers. Als
de Nieuwe Rotterdamsche Courant een feuilleton
plaatst: „De geliefde Vagebond", knippen de goed
aardigste burgerjuffrouwen het uit. In de literatuur
is zijn type het type, waar jonge meisjes mee dwe
pen. Hij is de bedelaar van het bekende verhaal van
den koning, die ziek was en om beter te worden in
eén hemd van een gelukkig mensch moest slapen.
Toen men eindelijk een gelukkig man vond was het
een bedelaar, die geen hemd droeg.
Dezen gelukkigen man heeft men zijn vrijheid ont
nomen of liever zijn ongeluk is gekomen, op het
oogenblik dat hij politieke asperaties is gaan krijgen
en de candidatuur heeft aanvaard was het uit en
wreekte de heele maatschappij op hem de verloren
waardigheid van 't lichaam, dat Amsterdamsche ge
meenteraad heet.
W. P.
ZiDtingi vam Dinsdag 3 'Mei 1021.
Roest mag rusten.
(Eten ptaor jomgieiui die ikl U laatst van MiaortNeien
htruitalen diefstal inueit! Jtnbiraak Ihaicldleni igiepleeigid,
oipenidien bedien idie rij»
Die 'een ,wta® die 27-jiairtilgie Jian Roeist,, herkomstig
pit Hdlversum, ithon® zwervende zondier vaste wootn-
Lijkie, diat' hij gezien en gehooodi had -door lal' die be-
leedigirugien, 'die zij: hem oangdoam had, motg eens
op te tellen, ze -uit te breiden en te vergroeien, tot
zij zijn geest met uitsluiting van tail het andere ver
vuilden.
Het was nu zooi dtonker al® het in ddlen tijdi van
het jaar worden kian. Langzaam aan kwam die maan
aan die overzijde van het meer op ^n begon .haar
kerten tocht laag aan den hemel van het Zuid
oosten naar het Zuidwesten.
«Sam begroette 'de vriendin der minnenden met een
grijns. Hij had haar bij zijn berekeningen vergeten.
„Zonder haar zijn de nachten toch al kort genoeg",
dacht hij.
En nu hij weer aan zijn ontvluchting dacht, deed
een plotseling opkomend denkbeeld hem eensklaps
rechtop zitten.
„Waarom zou ik mij moeite geven voor een vlot?"
vroeg hij zich af. „Zij moet toch ook eenmaal sla
pen. Als ik dan het strand eens omsloop en den kano
in het meer zag te krijgen! Als ik eenmaal op het
water ben, mag zij net zoo gauw wakker worden
als zij zelf wil. Het zou, me goed doen als ik haar
buiten haar bereik eens flink de waarheid zou kun
nen zeggen. In een nacht als dezen zou ik overal
heen kunnen roeien. Zij heeft nog eten en een deken.
Daar moet zij het dan voorloopig maar mee doen.
Later zal ik wel iemand naar haar toe sturen!"
Eraan denken stond gelijk met het verlangen het
denkbeeld onmiddellijk uit te voeren. De maan ech
ter verhinderde het. Sam vervloekte haar opnieuw
cn ging zitten om zoo geduldig als het hem moge
lijk was te wachten tot zij weer ondergaan zou.
Toen de heldere sikkel achter Nine-Mile Point
verdween, stond hij met een kloppend hart op. Hij
rolde zijn dekens tot een bundeltje en liep nogmaals
het strand op, waarbij hij zorgde, dat zijn bepantof-
felde voeten zoo weinig mogelijk leven maakten in
het zand.
Het was omstreeks twee uur en de nagloed was nu
zichtbaar in het Noord-Oosten. Binnen een uur zou
het weer licht zijn. Sam Jiield zoo dicht mogèlijk
langs de wilgen aan, om te zorgen dat zijn lichaam
geen silhouette tegen den hemel vormen zoü. Toen
hij dicht bij Beia's vuur kwam, zag hij, dat het uit
was, waaruit hij opmaakte, dat zij reeds eenigen tijd
slapen moe9t
Nog dichterbij komend, onderscheidde hij den
kano tegen het gele zand. Bela had hem wat Xioo-
ger opgetrokken en omgekeerd. Steeds dicht bij de
wilgen blijvend, bleef hij staan om te kijken waar
zij lag. Hij kon haar niet zien. Hij vermoedde dat zij
plf&fo va (mfflNWk'eir ta dto botWbgW ms Hexattrt-
iku® Jobotriue® tgiv* 22 jaar en w»
der TKojQW 4.T>; den lijnde.
Het waardige tweetal had elkaar in Gropt Mo-
kum leeren kennen en woand'eeren en ze be
sloten eens uoar Schoglen te sporen. Dot plannetje
werd op Zaterdag 28 Maart volvoerd! 'Ze logeerden
bij 'Bianjteniaar en den volgenden dog verlieten ze
Schoglen weer om' zichi naar Alkmaar te hegeven,
Eenimaafl' diaar aangekomen, besteedden] zij het ver-
diere van den Zondag oaai een wandelingetje naar
Oudorp. D<aiar gaven w hunne oogen 'goed den kost
en bemerkten zdji een waar 'hum oordeel flinke ge
legenheid om 'een® een dtefsMteitJiei te wogen.
Biji 'dien» 55-jOrigen veehouider Jam Buren) «toinid
naast' die riante boerenwoning op het erf nog 'een
leegstaand hul®. Diaariin wa® wat huisraad gebor
gen. en vloerfkleeden, karpetten, loopers, wat gordij
nen en verdere diergelijke' spuiden hadden er mede
een veilig plaatsje gevonden.
Het tweetal' vermoedde, dat dialar wel eenigen bult
was te behalen en stopte er, toen herti avonduur
voldoende gevorderd was, dJapper op aan» Zonder
kwaadaardige waakhonden, of 'andere hindernissen
te ontmoeten, kwiomeni die nachtelijke avonturiers
bij het ileegstlalanidie huis van' tdJen Oudorper boer te
recht. Dot gijng iduis, best. Nu moest 'er wel 'een in
braak je bijl te pa® komen, wamt de deur stiond' maar
niet wagenwijd voor h!en open, mot „welkom bin
nen" er bovien, dlocihl idiaiti wa® tmiimder. Daar sagen de
heeren beidlen wegens vroegere diefstallen reeds
oude bekenden der Justitie niet tegen op. Met d!a
behendigheid vanl ieen geroutineerd vakman wist
Roest zich dolor een Ituimelraampjie te werken en
liet al spoedig zijn'maat binnen. Eenmaal goed en
wiel bannen zijnde, hebben die dieven er bar buis-
gebowdlen. Ze kaapten zoowat een «tozijtn vitrage-
gordlijlnen, voort® vloerkle eden, tafelkl'eeden, Oen kar
pet, vier wimpel®, een vlag, een kaaskieed!, een lin
nen itraplooper. een bedldelaken, rokken, boeseiaors
enz.
iEw Jian Buren zied' vandaag, dlat zie stelen Is wal
slecht, maar dlat d® nog te begrijpen, dat doen ze
om zich te verrijken.-Maar om idlen boei zotö te ver
nielen, als ziei biji mij! gedlaatol hebben, daar heb geen
mensch wat laan. Zijl evenmin al® dik. Ze hebben
<elen eikenhouten tafel beschadigd, oen beste spie
gel, idie inijn vader 50' 'jaar geleden gekocht heeft,
hebben ze vernield), de studieboeken van mijn kinde
ren uit «een kist genomen, en dn U rond gesmeten,
en dien boei zelfs bevuild.
IRoedt zei, bij ongeluk tegen dien .spiegel te heb
ben geetooten, zoodot die van' den waridi viel tegen
oen hoek van dien eikenhouten tafeL
(Beklaagden erkennen beiden, den diefstal' te heb
ben gepleegd, Dien buit hebben ze om beurten gedra
gen tot zie te Alkmaar aankwamen. Daar 'hebben ze
het zaakjie laten bevrachtten met bestemming naar
Amsterdam', O.Z» Achterburgwal, Waar de zending
in ie©n 'logement moest worden bezorgd. Maar al
spoedig werden de heeren dieven door de. politie in
gerekend.
De O.v.J. worid! dat deze liedlen niet dn die maat
schappij thuis hooren, en eischte tegen elk der be
klaagden 3 jaar gevangenisstraf.
iRoest vond) dat veel te -erg* hij had het uit armoe
gedaan.
Mr. Josefus Jitta -uit Amsterdam, pleiter, achtte
die bek'llaagdten geen beroepsmdsdladfligers, doch slacht
offer® vam de omstandigheden. Tten Heggele is zijn
psychisch .evenwicht kwijt, heeft al 2 maal gepoogd
zich het levlen te benemen .Flens te Alkmaar en .een
amidiernmialaldn' Duilschlamid,waar die poging ver
band; hield met teen hefdesgeschiedenis. (Pleiter oom-
cl.udieerdie tot 'lichtere straf.
Roest beweerde daarna nog, niet ttie zijn uitgegaan
met het dbel om' te stelen.
Tot later.
Aan die beurt ds beklaagde Sijmen Bempt Oz. oen
omstreeks 20-jarig jongsmiensoh uit Oudkarspel, dat
in de beide nu eerstvolgende strafzaken als be
klaagde moest optreden..
Rempt heeft onlangs dn twee strafzaken terecht
gestaan en heden zou de behandeling dier zaken
worden voortgezet. Beklaagde was niet verschenen.
De O.vJE. deelde mede, dat -van' die zijde van den
verdediger verzoek Wa® ingekomen om de beidie za
kten aam' te houdlen, tot Dinsdag 24 Mei'. En spreker
stelt voor, daartoe over te gaan. De ziaken wordlen
nu tolt genoemdten dat/um geschorst.
TWiisih jmilMI n g.
De volgende beklaagde is IC. P. fBu-tlteT van NieuWe
Niedlorp, Hem is itien loste gelegd!, diat hij den 69-
jiarigén' bnandistofftenhandieliaan Arte Stom, ook ta
Nieuwe Niedorp woonachtig, aldaar op 8 Maart jl,
heeft mishandeld. Buitter erkende, geslagen te heb
ben, doch wist niet zeker of hij! idlen ander geraakt
hadi. Stam hodi hem >een aanmerking gemaakt, en
hem voorts nog uitgescholden, beweerde beklaag
de, die toen driftig d» gewordlen.
Stam verklaarde, 'eten sllag op het hoOfdi te hebben
gekregen, die pijn deedl
De brievenbesteller H» Borst, heeft gezdten, idlat But-
ter Stam een slag gaf. 1
De O.v.J. eiischite tpgen beki.» f 25 boete subsidiair
25 dlagen bechitienlis.
Bekl. zei, gaarne voorwaardelijke straf te willen
hebben.
haar bed onder de wilgen achter het vuur gespreid
had. Hij durfde echter niet naderbij gaan; om zich
daarvan te vergewissen. Het was immers zeer waar
schijnlijk, dat zij licht sliep.
Het echt menschelijk instinct volgend, kroop hij
over het open strand naar den kano. Hij lag op zijn
kant met de kiel naar hem toe.
Zijn hart klopte als een stoomhamer. Als hij met
één vlugge beweging den kano kantelen en in het
water krijgen kon, mocht zij wat hem betreft dade
lijk wakker worden. Als zij probeerde hem tegen te
houden, moest zij de gevolgen maar op zich nemen.
Wanneer de vrijheid van een man op het spel stond,
kon hij geen égards tegenover de schoone sexe in
acht nemen. Hij haalde diep adem en kantelde den
kano. Bela lag eronder.
„Sam!" zeide zij zacht.
Sam sprong een pas of tien achteruit. Dan echter
beheerschte hij zich en ging beschaamd en woedend
weer naar den kano terug.
Bala stond op. „Wat wil Je?" vroeg zij zacht.
„Ik wil hier vandaan!" riep Sam uit. „En bij God,
ik ga ook. Als je me probeert tegen te houden, zul
len je rokken je niet beschermen. Terug!"
Tot zijn groote verwondering ging zij, zonder een
woord te zeggen, achteruit. HIJ keek haar weifelend
aan. Hij f>egon den kano naar hot meer te trekken.
„Hoe zal je dien in beweging krijgen?" vroeg Bela
zacht.
Woest vloekend bleef Sam staan. In zijn opgewon
denheid had hij heelema&l niet aan riemen ge
dacht. Nergens zag hij ze.
„Waar zijn de riemen?" vroeg hij.
„Die heb ik verstopt", antwoordde zij kortaf.
„Waar zijn zij?" riep hij uit
Zij bleef zwijgen.
„Zeg* me wiaiar zij zijn af wacht ja voor die gevx>l-
gen?" schreeuwde hij! terwijl hij: dreigend naar haar
toekwomi
„Ik zeg het j'e miert, ook al zou j.e mie doodlen", anit-
woordldi© zijl
Het was als een reehitisireeksch'e uütodiaiginig oim haar
te sllaanj. Als het zoover kwam, zou hij het matuur-
lijk toch tniet kuininten'. Hij keerde zich vain haar af.
woest door machtelooze woedle; Zou zij hem altijd! die
baas moeitien zdjn? Als er maar een man van' haar
vlak bij was, op wiien hij zich kon wreken I Hij
barstte in horistochtelijlkie Vervloekingen uit. Het
was 'een vrij spookachtig tooneel daar op den oever
In de halve schemering.
„Waarvoor 'houdt je me hier?" riep hij uit „Wait
denk je daarmee te bereiken?."
