De dingen om ons heen.
Gemengd Nieuws.
mÊÊÊÊmm/ÊÊÊÊÊÊm i
WKÊÊÊtÊtKÊÊÊÊÊÊÊKÊÊÊÊ
In verband met het bepaalde in art. 178 der Ge
meentewet, waarbij is voorgeschreven dat tenminste
éénmaal in de 5 jaar de Raad moet verklaren, welke
verordeningen tegen wier overtreding straf is be
dreigd, nog gelden, stellen B. en W. voor, dat zullen
blijven gelden:
a. de verordening op het schutten door de schut
sluis te Schoorldam;
b. de Bouw- en Woningverordening;
c. de Verordening op het rijden met motorrijtui
gen en rijwielen;
d. de Algemeene Politieverordening.
De heer Slot geeft in overweging een wijziging te
brengen in de Politieverordening en wel betreffende
de bepaling van de bebouwde kom.
Voorzitter zegt dat wel meerdere wijzigingen zul
len moeten worden gemaakt, doch hier betreft het
alleen de vaststelling van de strafbepalingen.
Het voorstel van B. en W. wordt aangenomen.
Ingekomen is een schrijven van den Directeur van
het Provinciaal Waterleidingbedrijf met een daarbij
behoorende teekening van het plan van het voor
deze gemeente ontworpen buizennet. In dit plan zijn
met kleine cirkels plaatsen aangegeven, waar naar
de meening van den Directeur een brandkraan be
hoort te worden geplaatst en wenschen B. én W.
het gevoelen van den Raad hierover te vernemen.
De kosten per brandkraan loopen van f90 tot f110,
terwijl het maken van spruitstukken van f 10. tot f20
zal bedragen.
Blijkens de teekening zouden 30 brandkranen moe
ten worden geplaatst.
In beginsel zouden B. en W. willen dat de spruit
stukken wórden aangebracht, omdat wanneer die
naderhand noodig bleken te zijn, het aanschaffen
er van met hooge kosten gepaard zou gaan.
Ook de heer Slot acht de spruitstukken noodig.
Het brandmateriaal is nu nog goed, maar dat kan
later anders wezen en het z,ou dan kunnen wezen,
dat, de Raad brandkranen noodig achtte.
De heer De Groot wijst er op dat het ook de be
doeling van B. en W. was een 3-tal brandkranen te
nemen, bijv. midden in de Buurt, op plaatsen waar
moeilijk water is te krijgen.
De heer Slot vraagt of het dan niet gewenscht i9
te bespreken waar brandkranen moeten zijn, bijv.
ook te Schoorldam.
De heer Swan acht het voor Schoorldam niet zoo
noodig. Het heeft een spuit en er is overal water.
Voorzitter vindt het beter dat de plaats voor een
2- 3-taJ brandkranen aan B. én W. wordt overge
laten.
Goedgevonden.
Vastgesteld wordt het kohier van het schoolgeld
over het le kwartaal 1921, tot een bedrag van f93.87.
Eveneens een suppletoire begrooting dienst 1920,
tot een bedrag van f 33158.46^.
Nog wordt vastgesteld het doen van af- en over
schrijvingen tot een bedrag van f 11663.71/4.
Nog is ingekomen een schrijven van de Vereeni-
ging tot bevordering van de Vrijzinnig-Protestant-
sche Belangen, waarin wordt medegedeeld dat ze
wil stichten een bijzóndere lagere school. Minstens
40 leerlingen zullen die school bezoeken, terwijl vol
daan zal worden aan de opgelegde wettelijke bepa
lingen en men bereid is overleg te plegen met B.
en W.
Het adres wordt om prae-advies in handen ge
steld van B. en W.
Bij de rondvraag zegt de heer Slot, van den secre
taris gehoord te hebben dat dé aangifteformulieren
voor den hoofdelijken omslag zoo slecht binnen
komen. Spr. zou die menschen ambtshalve willen
aanslaan en zou het dan niet mogelijk wezen de
reclames die van die menschen inkomen, niet aan
te nemen?
Voorzitter zegt dat er ons 2 wegen openstaan. De
menschen die hun aangifteformulieren niet inle
veren zijn volgens de verordening strafbaar, zoodat
proces-verbaal kan worden opgemaakt. Ook kan de
Raad besluiten ze ambtshalve aan te slaan. Volgens
de wet kunnen ze in beroep komen tegen hun aan-
8lagt dus de Raad mag de reclames niet zonder
meer ter zijde leggen.
De heer Molenaar wil hierover ook nog iets zeg
gen.
Voorzitter: Ja, maar het is de rondvraag en op
die manier krijgen we een heele discussie.
De heer Molenaar zegt, dat die discussie niet groot
zal worden. Vroeger zijn de biljetten wel opgehaald
door Pronk, misschien verwachten de menschen dat
nu ook wel.
De heer Nannis: Er staat ook geen termijn van in
levering op. 4
Voorzitter zal laten omroepen dat de biljetten
spoedig moeten worden ingeleverd, daar men anders
kans loopt gestraft te worden.
Hierna sluiting.
Warmenhuizen's Raad heeft thans het goede
voorbeeld van zooveel andere Raden opgevolgd. Ook
hier drinken de verslaggevers, met den Raad mee,
koffie en roolcen desgewenscht een sigaar. Hulde.
Sedert eenige dagen is in Londen een vergadering
bijeen, die feitelijk heel wat belangrijker is dan1 alle
bijeenkomsten van den Oppersten Raad1, die in de
iaatsite maanden hebben plaatsgehad1, bij elkander.
IDe Opperste Raad hl. begint gaandeweg aan be
teekenis te verliezen. Immers nuen weet van te vo
ren, dat, waarover er in dien Raad ook zal wonden
«gesproken, de deelnemers aan de bespreking met
elkander- van meening verschillen en dat dus het
besluit waartoe men komt altoos een compromis
zal zijn, een geven-ennnemen„ dat .ten slotte nie
mand naar den zin is en waarvan het resultaat is,
dat er binnen korten of langen tijd weer een niéuwe
/vergadering noodig zal zijn, om ongedaan (of be
ter gedaan) te maltin wat de voorgangster deed.
Hoe Weinig ver men heit brengt met al die com
promissen, al dat gemarchandeer, blijkt wel uit
het getob oim de Angoraquaeistie tot een behoorlijk
resultaat te brengen.
Turkije, de eenige feitelijk geheel en al overwon
nen Staat, van het Vierverbond, is de eenige die
zich militair blijft verzetten tegen den opgelegden
en onderteekenden vrede. Dit verschijnsel is wij
wezen er reeds vroeger op alleen mogelijk ge
worden, doordien de Geallieerden! het, zooals steeds,
oneens waren en omdat ten aanzien van dat vraag
stuk hunne belangen nog veel meer uit elkander
'loopen, dan ter* aanzien van do andere problemen
het geval is.
Als Engeland, destijds toen Kemal Racha onvoor
bereid was, den aanval der Grieken krachtig had
ondersteund, was bet met een klap gedaan geweest
met de heerlijkheid van het troepje rooverhoofdlie-
den in Angora, die nu zoo langzamerhand een nim-
buo van vaderlandsliefde om het hoofd krijgen en
feitelijk met voorbijgang van Konstantinopel het ge-
heele T.uriksche rijk regieeren. Had men aan den an
deren kant Athene direct duidelijk gemaakt, dat
men wél aan Venizelos, maar niet aan Constanitijn
een „Groot-Griekenland" gunde, dan was alles
eveneens in orde geweest. Dank zij de wijsheden van
de heeren van den Oppersten Raad, die weer eens
opnieuw gingen schipperen, gebeurde noch het een,
noch het ander, met het gevolg, dat er,' in plaats
van een expeditie miu zeer vermoedelijk een oorlog
noodig zal zijn om orde te scheppen in den Klein-
Aziatischen chaos. Een oorlog waarvan niemand
weet wat het directe einde zal zijn en nog veel min
der welke verdere gevolgen voor da geheels Mo-
hamedaansche wereld1 er uit zullen ontstaan.
Dieze qu-aestie, die toch waarlijk niet alleen voor
klein Alzië en Zuidoost-JEuropa, niet alleen voor de
Mohamedanen onder Engelsoh bestuur, maar ook
voor Indische onderdanen van Koningin Wilhelmi- j
na, dus ook voor Nederland van het grootste bé-1
lang is, wordt over het algemeen veel te veel be
schouwd als een „extra-nummer", als het weerlich
ten na een donderbui
Terwijl het feitelijk het begin is van een nieuw
onweer, dat zeer goed inplaats vèraf zomerbuitje
een1 'kringstorm kan worden, die de rest van de
wereld'vernielt, zoo als de groote oorlog het Eu-j
ropa deed.
Dien oorlog, die nu in den maak is, hebben wij1
dan niet te danken aan het drijven van een mili-
tairiistische Jonkerskliek, doch zuiver en alleen aan
de gebrekkige visie van don Oppersten Raad, die elk
oogenblik wat anders wil en nooit precies weet wat.
Die door een paar heeren zonder elementair be
grip van aardrijkskunde een nieuwe wereldkaart
laat ontwerpen.
■IDe beteekenis vao dien: Oppersten Raad is dan
ook' tegenwoordig zuiver destructief. Het opbouwen
de, dat er in den beginne in viel waar te nemen,
het positieve is verdienen
IDe tijden, dat men zich in Duitschland'-en daar
alleen angstig Afvroeg, wat de 'Hooge Heeren nü
weer zouden besluiten of eischen, zijn voorbij. Thans
is ieder besluit een gevaar geworden voor de ge
heel e wereld.
Dit perikel wordt nog vergroot door het feit, dat
er tot dusverre blijkbaar geen enkele macht be
staat, die zich boven deze eigengereide heeren en
bun compromissen weet te stellen.
De Raad van den Volkenbond, die Bond zelf, is
nog bijLange niet krachtig genoeg, is nog steeds
veel te nevelachtig om behoorlijk .front te maken
tegen het twee-en-halftal, dat de lakens uitdeelt
en zegt hoe het behoort te wezen
De Volkenbond, creatuur van het Verdrag van
Versailles, is dus, in zekeren zin, van den Opper
sten Raad, lichaam1 waarin, de 'twee groote mogend
heden met Italië als derde zich een* overwegenden
invloed hebben verzekerd, waagt het niet op te ko
men voor het,welzijn en de rust van de wereld,
zelfs al worden .die door de besluiten vain de Hooge
'Heeren nog zoo in gevaar gebracht.
IDtLt is te begrijpen maar te betreuren tevens.
•Eensdeels met het oog op dat welzijn en die rust.
Alndersdeels voor dien Volkenbond1 zelf, dien men
zoo gaarne krachtig en- invloedrijk wenschte, om
dat hij het eenige orgaan is waardoor de kleine Sta
ten kans hebben met eenig succes ook hun inzicht
bekend te maken.
iZoo was 'de toestand tot voor enkele dagen. Thans
is er op eenmaal een verandering in gekomen. Of
liever gezegd: een verandering, die zich sedert ja
ren bezig was te voltrekken is thans aan den dag
getreden-
Tot kort voor den oorlog bestond er het Konink
rijk 'Groot-Britannië en Ierland met Koloniën in a1-
le hoeken en gaten van de wereld, met bezittingen
en protectoraten en wat die® meer zij overaL
(Nhi is dit veranderd'. Die koloniën, die reeds lang
baar interne aangelegenheden zelf regelden, zijn
zelfstandig geworden en 'inplaats van één-rijk met
zijn onderhoorighieden is er bijna ongemerkt een
Statenbond ontstaan', waarin Australië, Canada,
Zuid-Afrika, en in zekeren1 zin ook Indië, de gelijk
berechtigde compagnons zijn geworden van Groot-
Britanndë. Zij hebben een eigen parlement, eigen
kabinet, eigen financiën, eigen leger en feitelijk is
het alleen de Union Jack eni de vertegenwoordiger
daarvan: Koning George, die ben bijeen houdt.
Dwangmiddelen, een geschreven statuut, een over-
eenkomst, bestaan niet. Vrije wil één te zijn houdt
ben tezamen. De Fransche Canadees,- zoowel als de
I Afrikaansche Boer voegt zich in groote meerder
heid in den Britsohien Statenbond, zoo niet uit pa-
1 triotisme, uit „liefde" voor de {vreemde) vlag, dan
toch uit nuttigheidsoverweginlgen.
I iNu hebben, zooal® bekend is, die Dominions uit
i eigen naam de Vredesverdragen onderteekend. Niet
i Engeland uit allernaarn gelijk voor tien jaar
I het geval zou zijn gewest. Niet Engeland werd lid
van den Volkenbond,, daarmede de Dominions mee-
j nemend.
Do Dominions zelf werden lid en hun parlemen-
ten bekrachtigden die toetreding, zoodat het Brit-
schie Rijk (lees: Britsche Statenbond) tenslotte in
dien Volkenbond .zes stemmen heeft inplaats van
1 één enkele.
I Nu zijn do koloniale Premiers te Londen bijeen
en zijn nog een stap verder gegaan. Zij hebben het
(recht verworven (dus eigenlijk: zij; hebben zich dat
toegekend) eigen diplomatieke vertegenwoordigers
aan te stellen. Dus direct mede te werken aan de
buitenlandsche politiek van het Rijk. Eventueel
zelfs een eigen richting- uit te gaan., wanneer die
van Downingstreet hun ongewenscht voorkomt
Dit is natuurlijk van groote beteekenis voor quaes-
ties, als die van 'fc Anglo-Japansche verdrag, waar
door Canada in gegeven omstandigheden in bot
sing zou kunnen geraken met de Vereenigde Staten,
waardoor Australië zich moeilijk zou kunnen ver
zetten tegen immigratie Van Japanners, de bondge-
nooten van. het Moederland.
'Voor de wereld die met angst (kijkt naar Kiein-
Azië, is echter de toekenning van vermeerderden
diplomatieker invloed aan de Dominions op dit
oogenblik evenwel nog veel gewichtiger omdat
thans Indië ook een woordi mee zal kunnen spreken.
Het bericht, dat de Dominions bet verlangen heb
ben uitgesproken, in de volgende vergadering van
den Oppersten Raad mede te worden toegelaten, ia
van de allerhoogste en verststrekkende beteekenis.
Indië. het groot Mobamedaansche land, dat zich
niet behoeft te storen aan overwegingen van Euro
pee® che handels- en machtspolitiek zal zich nu waar
schijnlijk in Boulogtné kunnen uiten en daar het
standpunt kunnen verdedigen van den Mohame-
daan, die in Turkije iets anders ziet, dan een land
daar ergens in een uit'hoëk van Europa, dat met
een ander land kibbelt over een haven, om een pro
vincie
Wanneer 'Engeland weet door te drijven' dat de Do
minions hun zin krijgen, en in Boulogne kunnen
meespreken, zal dit een capitis diminutio van Groot-
Britannië -schijnen, (maar metterdaad een zeer groo
te overwinning zijn van bet Auglosaksdsch deel van
de menschheid.
Mogen wij zeggen: een eerste stap op weg naar
reconstructie van de wereld verhoudingen?
UITKIJK.
geloof ik, even dapper als hij:"
ISam schudde zijn hoofd. ,/Het is geen quaestie van
dapperheid, maar van harde noodzakelijkheid."
Van uit het raam der Fransche factorij zagen zij
Sam doorrijden, naar Grieris Podnt
„Kijk bij eens bang zijn!" schaterde Joe. „Maar
gelukkig voor hem ook!"
'Eien uur later bediende OBela het 'grootste aantal
mannen, dat ooit in haar restaurant bijeen geweest
was. -Behalve dien dienstdoenden potitie-ambitenaar
en Gilbert (Beattie was iedere blanke aangetrokken
door 'het praatje dat van mond 'tot mond' ging, nl.
dat „er vanavond wat loos zou zijn."
(Zelfs Musq'oosis d<ie zich nooit hij de blanken
voegde, tenzij men het hem speciaal vroelg, kwam-
bimnen. Hij at niet aan tafel mede, doch zat als een
typisch wijsgeerig aapje in een boek met schitteren
de oogen te kijken en ite luisteren.
Toen na verloop van eeniig^ni tijd Sam niet ver
scheen, voelde het geheele -gezelschap een groote» te
leurstelling in zich. opkomen. Zij begonnen hem uit
te schelden, daarbij echter geheel uit het oog ver--
li-ezend, dat Sam, zonder zich te onteeren, een zoo
ongelijk gevecht weigeren- kon. Bela hield haar
oogen ne ergeslagen om de. booze schitf eringdaarin te
v eibergen
iJoe wass-buitengewoon) Jln zijn' humeur, wat zich.
bij hem steeds openbaarde in luidruchtigheid' en ar
rogantie. Niet alleen' legde hij beslag op de plaat®
aan het hoofd der tafel, maar belette ieder ander
rechts van hem te gaan zitten.
„Deze plaats is gereserveerd',' zeide hij telken®
weer.
'Zoals in alle gezelschappen van mannén waren
er elementen, die Joe door vleierijen aanmoedigden.
Maar flinkere kerel® als Big Jack, Mabooley en.Coul-
son voelden er een afkeer van.
Xn 't bijzonder beviel hun Joe's oiptredén tegenover
Bela niet. Hij beleedigde haar wel niet, maar in zijn
stem klonk iets bevelends, dat niemand ontgaan-
kon. Hij vestigde haar aandacht op leege borden
en matigde zich oojc in andere opzichten de rol van
gastheer aan. In werkelijkheid probeerde hij Sam's
optreden van den vorigeni avond na te doen, maar
heit effect was 'heel apders.
Als Bela eenig verzet getoond had-, zou het gauw
met Joe gedaan zijn geweest. Zij zouden hem in j
minder dan geen tijd de déur uitgegooid hebben.
Maar Bela deed' met een koud, onderworpen air wat
'baar gezegd werd. De andere mannen keken haar
verbaasd aan. Niemand had haar vroeger zoo gezien.
Toen het diner halverwege opgediend was, bleek
voor wie de ledige plaats bestemd was.
„Bela, kom1 hier zitten", riep Joe. ,/Lcen ons het
licht van je mooie snoetje om bij te eten. En neem
zelf ook -wat Wees geen vreemde aan je eigen tafel!"
Big Jack keek boos naar zijn bord' en Goulson
beet op zijn lippen. Hun handen jeukten om Joe bij
zijn nek te grijipen. Maar mannen geven helaas uit
eigen beweging niet graag anderen in het open
baar een uitbrander. Het geringste te eken van Bela
zou voldoende geweest zijn, maar zij gaf het hun
niet. Zij deed alsof zij Joe -niet gehoord had. Hij her
haalde zijn uitnoodiging luider.
„Dait doe ik nooit!" zeide zij kalm.
„Dan wordt het tijd, dat daarin verandering komt"
„Ik heb nog zooveel te doen!"
„Laat dat oude wijf bedienen üedereen heeft eten
bord vol gehad. Kom wat met me praten!"
Aller blikken waden op Bela gevestigd. Zij' aar
zelde, maar ging dan bij: Joe zitten. De anderen kon
den hun oogen nauwelijks' gelooven. Bela zich op die
wijze in het openbaar laten bevelen! Haar ondoor
grondelijk gelaat gaf geen enkele aanwijzing om
trent wat in hia ar binnenste omging.
'Er was mogelijk een glans van angst in haar
oogen, maar dan zóó diep verborgen, dat zij' 't niet
konden zien. Het eendlge wat zij eruit konden opma
ken was dat Joe haar ten slotte voor zich gewonnen
had. Zij daalde in hun achting
Joe echter zWol op van bevredigde IJdelheid. Hij
trachtte hoe langer hoe grappiger te doen, maar zijn
galanterie had iets onbeschaamd®. „Zeg, we zullen
dubbel betalen, al® we onder het eten naar je mo
gen kijken. En' het zal je geld uithalen ook, want
we eten dan naturlijk des te minder. Wij zullen jou
voor -dessert, nemen".
De anderen voelden zich niet op hun gemak. ALs
dat de manier van Bela en Joe was om te vrijen,
moesten zij dat maar liever niet in het openbaar
doen.
Bale at niet, maar zat roerloos en' zwijgend' als
een steenen beeld. Oip zulke ooigenhlikken wa® zij
een echte Iindiaanscha. Lang daarna herinnerde de
mannen zich nog het beeld, dat zij dien avond bood,
stil en waardig als een dóodenmasker.
Joe kon Sam niet met rust laten. „Ib ben benieuwd
waar onze vriend, de ex-kok, vanavond dj", zeide
HET VERDRINKEN VAN EEN ZIEKEN SOLDAAT.
Het ontzettende geval van het verdrinken van den
zieken zouaaf, is door de Nationale Strijdersbond ter
kennis van zijn leden gebracht door het orgaan van
den bond: La voix du combattant. De Matin heeft
een onderzoek ingesteld, waardoor het ongelooflijke
bevestigd wordt. Den 3en September, na de neder
laag bij Charleroi, was het 4e regiment zouaven uit
geput de Marne overgetrokken en kwam vervolgens
te Reuilly-Sauvigny terecht. De'mannen waren uit
geput en een hunner Letermelier geheeten, was ziek.
Op last van den officier van gezondheid werd hij
opgenomen bij een caféhoudster, die goed voor den
zieken jongeman zorgde en toen zij met buurvrou
wen bezig was hem te verschoonen, kwam de burge
meester, een dikke boer, die zich over de aanwezig
heid van den soldaat zeer verstoord toonde en last
gaf hem naar het brandspuithuisje over te brengen.
Daar werd de zieke op stroo neergelegd. De burge
meester, Monnerat geheeten, beraadslaagde met twee
andere boeren, leden van den geriaeenteraad. Met
hun drieën waren zij het er over eens, dat de zieke
gevaar voor het dorp opleverde, want de Duitschers,
die elk oogenblik het dorp konden binnentrekken,
zonden den burgeméester verwijten, dat er Fransche
soldaten in het dorp verborgen werden gehouden en
dan aan het brandstichten en plunderen gaan; er zou
den gijzelaars genomen worden,, dorpelingen dood
geschoten. En de drie boeren, doodsbang, dat hun
eigen bezittingen gevaar zouden loopen, waren het
spoedig eens, dat de zieke soldaat verdwijnen moest.
Zij hebben hem toen in een graanzak gestopt en in
devMarne geworpen. Getuigen verklaren, dat zij hem
moeder, moeder! hebben hooren roepen. De eene ge
tuige is een vrouw van 60 jaar, Chéruy geheeten. De
hij tegen, het gezelschap. „Hij kookt zeker te Grier's
Poinit zijn eigen potje. Hij' schijnt niet erg naar het
gezelschap van mannen te verlangen. Trouwens dat
is niet meer d)an natuurlijk. Mannen en koks toar-
monieeren niet."
Iemand, die Bela goed opgenomen had, zou gezien
hébben hoe haar borst onheilspellend op en neer
ging, maar geen hunner keek. Haar gelaat verried
niets.
„Sam wa® gisteravond een beetje te brutaal", ging
Joe voort. „Vanavond vindt hij hét zeker beter om
„Allo! Heeft iemand het over mij?" riep een vroo-
lijke stem van de,deur.
'Zestien' mennen kelken tegelijk om. Zij zagen Sam
glimlachend! bijl de deur staan. Bela- sprong werk
tuigelijk op en de kist, waarop zij zat viel om. Joe,
die midden in een -zin in de rede gevallen1 was, staar
de Sam met een open mond aan; een komische uit
drukking van teleurstelling kwam op zijn gezicht.
ISam kwam naar binnen. Zijn oogen 'schitterden
van opwinding,.
„Wat is er aan het handlje?" vroeg hij lachend.
„Jullie kijken allemaal of je een geestverschijning
ziet!" en dan' tot Bela: „Derangeer je(niet. Ik heb al
gegeten Ik wou alleen, voordat ik ga slapen, voor de
gezelligheid nog een praatje maken, al® je het goed
vindt".
(Hij wachtte veelbeteekenend, tot zij iets ©eggen
zou. Er was iets naiefs in 'Som'® luchthartige ma
nier van doen; hij' was op zijn qui vive voor alle
mogelijke gebeurlijkheden
Bela probeerde te antwoorden, maar kon niet.
Haar ijzeren wil wa® niet langer in staat haar op
winding te verbergen. Haar lippen beefden en zij
hlaatde snel adem. Haar oogen Meld' ziji neergeslagen
E'r heersebt een stilte vol spanning in het vertrek.
Allen voelden, dat het verdere verloop van het dra
ma afhangen zou van het eerstvolgende woord. Met
schitterende oogeni keken zij Bela aan.
'Inmiddels had Joe zijn zelfbeheersching gedeelte
lijk teruggekregen „Laat hij gaan!" zeide hij ruw.
„Wij hebben geien kok9 in'* ons gezelschap noodig!"
ISam negeerde die woorden, „Kan ik blijven?"
vroeg hlji met een vreemden glimlach aan Bela. „Als
jij het liever niet wilt, dan- i® het goed. Maar je moet
het 'zelf zeggenA
Bela hief haar oogeni smeekend naar hem op
en sloeg ©e don. weer neer.
(Maar Sam wilde dat niet al» een antwoord aan
vaarden.
Duitschers zijn dien avond niet gekomen, maar de
burgemeester, ongerust geworden, heeft het lijk van
den door hem omgebrachten soldaat weer uit de
Marne opgevisch en haastig laten begraven.
De waarheid heeft tijdens den oorlog heel lang
noodig gehad om aan het licht te komen. De moeder
van den vermoorden soldaat heeft moeite gehad
recht te verkrijgen. Zij werd eerst van het kastje naar
den muur gestuurd. Dank zij het krachtig optreden
van den procureur-generaal te Amiens is er licht
in de tragische gebeurtenis gebrdcht. Hij schreef
aan de ongelukkige moeder: .,Uw zoon, mevrouw, is
inderdaad vermoord. Het is een afschuwelijke mis
daad, waar geen naam voor bestaat. Het was mijn
voornemen den burgemeester van Reuilly-SaUvigny
naar het gezworenenhof te zenden, maar hij heeft 28
April zelfmoord gepleegd".
Inderdaad heeft de burgemeester zich van het le
ven beroofd. Zijn twee medeplichtigen zijn nog in
leven en tegen hen is nog steeds geen rechtsingang
verleend.
HEERLIJKE BELASTINGEN.
Een van de gemeentelijke belastingen, waarmee
de.Parijzenaars geplaagd werden, was een belasting
op de piano's. Waarschijnlijk omdat deze belasting
aan de belastingbetalers zoo bitter weinig genoegen
verschafte, heeft het gemeentebestuur gemeend hun
aangenaam te zijn door de piano-belasting door twee
andere belastingen te vervangen: een belasting op
de lift en een belasting op de traploopers. In de
huizen, die in verdiepingen gebouwd zijn, zullen,
volgens het ontwerp, de bewoners van de eerste drie
verdiepingen 1 pet. van hun huishuur als looper
belasting betalen; de bewoners van de drie bovenste
verdiepingen een half procent. Voor de lift-belasting
gaat het andersom: wie het hoogst woont betaalt
het meest belasting. Menschen, die niet in een ver-
diepingen-huis wonen, maar met hun gezin een
apart huis bewonen, betalen ook looper-belasting. In
de memorie van toelichting bij het ontwerp wordt
gezegd: 4het zou niet billijk zijn, zoo deze belasting
plichtigen aan de belasting konden ontsnappen. Het
schijnt, dat men het vraagstuk kan oplossen door
een belasting van 1 pet. te heffen van elk huis, dat
geacht wordt zich een traplooper te kunnen ver
oorloven". v
Het Journal des Débats acht deze bepaling bewon
derenswaardig. Men zal betalen voor een virtueelen
traplooper, niet voor dien, welken men heeft, maar
voor dien, welken men zou kunnen hebben. In de toe
lichting tot het belasting-voorstel wordt de looper
als een kenteeken van rijkdom voorgesteld; hier
wordt riikdom een kenteeken voor een traplooper.
GEEN STAKING DER ENGELS CHE BANKWER
KERS.
Na langdurige onderhandelingen ij een voorloo-
plgei overeenkomst bereikt .tu&sclneiiL het verbond
van machine-fabrikanten en de, vereeniglng van
bankwerkers en zal een gemeenschappelijke aanbe
veling voor een regeling van het geschil,, op grond
van die overéénkomst, aan deconferentie van de
vakvereenigimgen worden voorgelegd.
MOBILISATIE IN RUSLAND?
Uit Londen, 30 Juni. De Times verneemt uit
Helsingfors, dat de algemeene mobilisatie van alle
lichtingen tot 48 jaren gelast is in Noord-Rusland
en waarschijnlijk in geheel Rusland tengevolge van
den opstand in 'Siberië De toestand daar moet zeer
érnstig zijn. De bevolking i® er in sterke oppositie
en in. verscheiden districten heerscht opstand'.
Reclames.
Waterzucht en de nieren.
Waterzucht isophooping van water in het
lichaam, doordat de nieren niet in staat waren om
het af te voeren. Het is niet een ziekte op zien
zelf, maar een verschijnsel van een organische ziekte.
Of gebrekkige nieren, of een hartkwaal kunnen do
oorzaak zijn, doch 'daar nierkwalen zoo vaak het
hart aantasten, zijn gewoonlijk de nioren schuldig.
's Morgens optredende verschijnselen van water
zucht (pafferigheid onder de oogen en in het ge
zicht) wijzen op een nieraandoening. Zwellijngen
van de, voeteri en handen na inspanning, vooral
's avonds, kunnen aantoonen, dat het hart is aange
daan.
Dikwijls treedt waterzucht door nierzwakte tijdens
zwangerschap op. Dit wordt verklaard door het feit,
dat de nieren dan meer bloed te filtreeren hebben.
Deze overspanning Jpan de nieren verzwakken.
Andere indirekte oorzaken van waterzucht zijn
bloedarmoede, overwerking en zorgen. In verwaar
loosde gevallen kunnen dé beenen en het lichaam
enorm opzwellen, en de buik, de borst en de her
senen worden aangedaan.
Heete luchtbaden zijn nuttig .doordat zij de huid
poriën openen en reinigen, en geregelde stoelgang ia
noodzakelijk. Deze beide voorzorgen verlichten het
werk van de nieren. Maar gebruik om deze organen
te helpen en te versterken Foster's Rugpijn Nieren
Fillen. Duizenden zijn blijvend gebeterd door dit
speciale niergeneesmiddel.
Te Schagen verkrijgbaar bij de bekende drogisten
f 1.75 per doos.
,„'Kan' ik blijven?" vroeg (hij) weer.
„Zeg (toch, :diat hij gaan «moet, vóór bij eruit ge
gooid word't!" riep Joe uit.
Dat bracht de beslissing. Met een ruk wierp Bela
haar hoofd in: haar nek en haar. oogen bliksemden
woest naar Joe. Eln tegen Sam: „Kom binnen, mijn
hui® 9ta<at open voor iedereen!"
„Gaarne", zeide Sam.
(Bela ('keek Joe tartend aan, maar deze beantwoord
de haar blik niet. Hij trok ieen woedend gezicht en
vloekte binnensm'onlds.
'Sam, die de geheele situatie overzag, ging daarop
zitten èn glimlachte in het teleurgestelde gezicht
van Joe.
(Dat bezorgde hem meer dan één, vriend' in het
restaurant. De oogen van. Goulson schitterden van
bewondering. Big Jack voelde zich weifelen tussclien
ouden wrok en nieuwien eerbied.
ISam maakte dadelijk gebruik van die gunstige
stemming.
„Het schijnt, dat jullie me vanavond niet ver-,
wachtten", zeide hij' kalm. „Ik zou voor geen geld,
van de wereld weggebleven zijn. Ik hoorde, dat. er
iets bijlzanders gaande zou zijn. Wat is het eigenlijk,
Joe?"
Joe wa9 in dergelijke dingen niet tegen Sam op
gewassen. Brommend' wondde hij zijn hoofd af.
„Wat gaat er gebeuren, jarigen®?" vroeg Sana.
„Een vaudeville of gezelschapsspelletje?"
Ca anderen 'lachten hartelijk. Joe voelde, dat hij
terrein verloor, en dot hij dat weer terug moest
winnen.
„Bela!" riep hij ruw. „Neem een andere kist en
kom bij imij zitten."
iS'tom vedbaasd over dien toon keek iSam on.
„Er is geen plaats," zeide.Bela op doffen toon.
„Haal een kist!" riep Joe bevelend..
(Ér kwam een harde trék op het gelaat van Sam.
„Vriendlief, dat is geen manier om tegen een dame
te spreken," zeide 'hij zacht.
iZoo'n antwoord wilde Joe juist hebben .„Wat heb
jij daarmede te maken?"
„En dat is geen manier om tegen een iman te
spreken."
„Tegen een man, neen; maar nog goed genoeg
voor een kokl"
Vlak naast Sam stond een ko-p met theebladeren.
Hij nam dien óp en gooide den inhoud in Joe's ge*
zicht
Wordt Vervolgd
