Alieitcf 'Nitiis-
Mmiinit- LuÜinUil
CORET'S SPÖRTHANDEL
EEK LIEFDE IN DE WILDERNIS.
Abonnementsgelden»
vóór 15 Juli
LAAT 142 TELEF. 452 ALKMAAB.
W^er.sdac? 5 Juli 1921.
64ste Jaargang flo. 085Q.
UITGEVERS t TRAPMAN A CO.. SCHAGEN.
Ingezonden Stukken.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws.
Vraag prijsopgav«.
SCHAGB
Dit blad verschijnt viermaal per week :Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's m.8nnr worden Advertentiën
zooveel mogelijk in het eerstnltkomend nnmmer geplaatst.
POSTCHEQUE en QIRODIENST 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse Dammers 6 cent. AD VERTEN
TIËN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 ct. (bewijsno
inbegrepen). Groote (letters, worden naar plaatsruimte berekend
Apn onxe lezen bulten de gemeente Behagen doen
wij het verzoek do abonnementsgelden over het
tweede kwartaal ten bedrage van I130
over te maken per postwissel ol over te laten schrij
ven op onze postrekening No. 23330.
De laatste manier van vereffening raden wij ten
zeente aan, daar het bedrag dan voor slechts 10.05
wordt overgeschreven; formulieren zijn aan alle
postkantoren een halven cent verkrijgbaar. Per
postwissel daarentegen zijn de kosten 11.10.
Na genoemden datum wordt beschikt met (UI
verhooging. Toezenden ls dus voordeellg!
Toor alle abonné's, die gewoon zijn het oouranten-
geld aan onze Agenten (de plaatselijke kantoorhou
ders) te betalen, geldt dit verzoek niet
DE ADMINISTRATIE.
Heerhugowaard, Juli 1921.'
Beleefd en voon 't laatst in deze, vraag ik u eenige
plaatsruimte.
Waarom wil toch het bestuur der Noordemarkt
niet voorgaan in een bedrag uit te trekken voor het
vergrooten der sluis? Is dit in hun oordeel van zoo-
voel minder algemeon belang, dan het vergrooten
der goot, welke zonder kostenberekening op de
schouders van al zijne léden werd gelegd? Van de
afdeeling „Nieuwleven" wordt voor de sluis een
bedrag van f1800 in oen zeer onvoltallige vergade
ring toegekend. Hierin ligt zeer veel plicht, doch
bijzonder weinig recht. Hetwelk wij met vermoe
delijk 30 jaren lang, duurder dan menig ander gelijk
recht hebbende, moeten betalen.
Dankende voor de verleende plaatsruimte.
C. GROOT Js.
Heerhugowaard, Noord.
Mijnh. de-Redacteurl
Mag ik s.v.p. nog een enkele keer gebruik maken
van de gastvrijheid in uw blad. Bij voorbaat mijn
dank.
Ik zou beginnen met do verzuchting: O, o, die wet-
ten! Er is een spreekwoord dat zegt: Waar niet is,
verliest de keizer zijn recht, 't Mocht wat, dat kan
Je begrijpen. Ziet eens naar het besluit van don go-
meentoraad van Schagen, inzake het beerputtenstel-
uel, Is het niet meer dan schandelijk, hoe goed ook
beaoeld, dat al diegenen die in dat proces betrokken
waren, tot zoo'n hooge geldboete veroordeeld wer
den, Ja zelfs enkelen, of ik misschien alleen, die die
groote miskenning niet dulden, onschuldig in de ge
vangenis werden gedauwd, niettegenstaande zij nooit
met de Justitie'in aanraking zijn geweest? Kunnen
B. en W. in zoo'n klein dorp niet weten, dat er on
der hun burgers zoovelen zijn, die geen paar hon-
ROMAN VAN HTJLRW.T rOCVNBR.
Voos NerterlaacL bewerkt dooi W. J. A- Ro* Janus Jr.
UITG. W. DE HAAN, UTRECHT.
80.
HOOFDSTUK XXIL
Een kreet van verbazing ontsnapte allen. Met eon
gil van woede sprong Joe op. Sam stond reeds en
trapte de kist, die hem hinderde ,weg. Toen Joe op
hem afvloog, liep hij naar den anderen kant van
de tafel.
Sam had alles vooruit overwogen. Vóór alles wil
de hij een gewoon, ruw gevecht vermijden, waarin
hij in geen geval kans hebben zou.
„Willen jullie een eerlijke bokspartij zien, jon
gens?" riep hij.
„Ja", riepen er zes tegelijk.
Big Jack hield Joe tegen. „Alles volgens de re
gels", zeide hij bevelend.
Thans stonden allen op. Zij schoven de schragen-
tafel tegen den muur en de kisten eronder. Allen
verkeerden in de grootste opwinding: wat immers
is opwindender voor mannen dan een vuistgevecht
Sam en Joe trokkon hun Jas uit en wierpen die
op den grond. Joe ontdeed zich tevens van zijn schoe
nen. Sam had pantoffels aan.
Coulson kwam met tranen van ergernis naar Sam
toe. en greep zijn hand.
„Ik mag niet bij zoo'n vuistgevecht aanwezig zijn",
zeide hij„lk ,zou mijn strepen verliezen, als het uit
kwam. Maar jo hebt mijn sympathie. Ik hoop dat Je
hem neer zult slaan. Ik zal door het raam kijken",
voegde hij or fluisterend aan toe. Em vlug liep hij
naar buiten.
Big Jack ging midden in het vertrek staan. „Ik zal
scheidsrechter zijn, als beide partijen dat goed vin
den", zeide hij.
„Ik vind het best," antwoordde Sam kortaf.
Jacjt wees hun hun respectievelijke hoeken aan
en vroeg voor beiden een secondant. Verscheidene
boden zich aan om Joe te secondeeren. Hij koos
Mattison.
Sam bleef alleen in zijn hoek. Hoewel hij door
zijn mood veler sympathie gewonnen had, durfde
toch geen hunner zich op te werpen als kampioen
voor eon zaak, die zij allen als hopeloos beschouw-
don, Joe was een formidabele figuur. Hij was weer
kalm.
Van achter de blanken kwam een gebogen ge
stalte te voorschijn en ging naar Sam toe.
„Ik wil je man zijn", fluisterde hij, „als Je je niet
schaamt voor een roodhuid."
Sam glimlachte en drukte de hand van den ouden
derd gulden bij elkander kunnen scharrelen om een
beerput te maken? 'Ein al kan dat wel: daarvoor
werkt mén toch zeker niet? Maar dat is niet het
eenige bezwaar, bijv.: ik heb sinds lang een zinken
kuip die ik tweemaal vper week leeg en reinig. Bij
mij woont een oud man van 80 Jaar, die zijn kuip
in zijn tuin leegt, kan die straks in den ierkelder
stappen? Dan nog daar gelaten de perceelen die geen
ruimte bieden om dat uit te voeren.
M. de R., ik hoop, dat B. en W. een wijs besluit
zullen nemen, opdat straks hetzelfde spelletje zich
niet weer herhaalt., want dan zullen er wel meer
heethoofden uit den hoek komen. Nu wat mij betreft
ik heb aan dat besluit te danken kennis met de ge
vangenis te hebben gemaakt en al is de vrijheids-
berooving niet gering en het gezelschap waarmee
men in de cel huist, niet altijd het gewenschte, toch
kan ik een woord-van dank niet onthouden aan di
recteur en personeel voor de uiterst bescheiden be
handeling, maar: ik heb ze geen tot weerziens toe
geroepen. Nogmaals vriendelijk dank voor de plaat
sing,
P. BREED,.
Huis van Bewaring, No. G 168, Alkmaar.
HET GEHEIM VAN DEN ZAK.
Leo in de Telegraaf vertelt het volgende straat
taf reelt je.
Daar, waar de Amstel koninklijk henenvliedt tus-
schen de Nieuwe-Amstelbrug en de Hoogesluis, had
den, in de schaduw der kalm dommelende huizen,
twee knaapjes deh strijd aangebonden met den -Zak.
De knaapjes waren, zoo geschat, heel gewone
straatjongetjes.
Zij waren niet morsiger dan andere, zij hadden
sluik haar en scheetgeloopen schoenen.
De Zak was een Sterke, Grijze Aardappelzak.
Hij was van onder tot boven gevuld en puilden in
dikke, machtige bobbels uit.
Hij geléek zoer zwaar en moeilijk hanteerbaar
Rustend voor 't oogenblik tegen 'n huismuur, keek
hij verwaten, en onverschillig rond, log en corpu
lent, 'n verwaando, arrogante Zak.
Maar als bij afspraak vielen de beide jongens op
nieuw verwoed op den Zak aan, sjorden hem Li.
staande houding, haalden diep adem.
Een hunner zette zich schoor.
Pak 'm nou d'rek beet, as-t-ie op je nek isl be
val schreeuwerig de andere.
(En hij greep den Zak met baldadige hardhandlg-
heid aan.
Het ding leek vergroeid met den bodem.
De knaap overstelpte den zak met de bitterste ver
wijten, sjorde, rukte en duwde, z'n feilen kop in ver
beten drift.
En nu kwam daar voorbij eon elegant man van
rijperen leeftijd, in de kracht eener tweede Jeugd,
wiens laarzen glommen en wiens gouden bril sjo-
viale spiegelingen verspreidde.
Hij bleef 'n oogenblik bezadigd kijken en vroeg
toen op meewarigen toon:
Die zak is zeker heel zwaar, ventje?
V'rekt zwaar, meneer! bevestigde het ventje.
Ik kent 'm niet op me broertje ze nek krijge. As u
effe wil hellepe?
man hartelijk. „Goede kerel 1" zeide hij. „Jij bent de
bovenste bestel"
Mahooley, Berley en nog een ander kwamen, be
schaamd door dit wonderlijke tooneeltje, nu ook
naar Sam toe. Maar .mot eon handgebaar wees hij
ze terug.
„Musq'oosis is mijn secondant," zeide hij.
„Volgens de regelen van markies van Queensber-
ry", zoide Jack. „Niet slaan bij bet afbreken." Dat
was een voordeel voor Sam.
„Tijd!" riep Jack. 1
De tegenstanders kwamen uit bun hoek.
Al dien tijd had Bela bij de keukendeur gestaan;
zij drukte haar handen tegen haar borst en haar
angstige oogen volgden alles wat er gebeurde. Zij
begreep het niet goed. Maar toen zij naar elkander
toegingen, wist zij het. Zij vloog naar het midden
in' het vertrek en ging tusschen hen in staan.
„Houdt opl" riep zij, .„dit is mijn huis. Ik wil
niet, dat er hier gevochten wordt", Ze hield op en
keek uitdagend om zich heen. „LafaardsI Om hem
te laten vechten I Dat is geen eerlijk gevecht. De een
is veel te zwaarI"
Alle mannen begonnen zich allesbehalve op hun
gemak te voelen. Zij hadden in dit geval van man
nen de vrouw heelemaal over het hoofd gezien. Per
slot van rekening was hex uaar huis. En het was
nu te dopker om het buiten uit te vechten.
De stilte werd verbroken door een honenden lach
van Joe. Hij maakte een gebaar alsof hij zijn schoe
nen weer wilde aantrekken. Die lach was als een
zweepslag voor Sam. Wit van woede wendde hij
zich tot Bela.
„Ga naar de keukenl" beval hij. „Doe de deur ach
ter jo dicht. Ik ben begonnen en zal het uitvechten
Wil je me weer te schande maken?"
Bela kromp onder zijn bittere, booze woorden in
een, Zij liet haar hoofd zakken en liep als een blin
de vrouw naar de keukendeur terug. Maar zij ging
niet weg. Zij bleef daar de vreeselijke oogenblikken
die volgden, bij de deur staan; zij sprak geen woord
en volgde met angstige, wijd opengesperde oogen
idere beweging.
De tegenstanders kwamen weer naar elkaar toe,
terwijl Jack achteruit ging. Zij liepen om elkaar
heen, zoekend naar een opening, Zij vormden een
treffend contrast. „David en Goliath", fluisterde een
der omstanders.
Sam paste de' taktlek toe om Joe uit te putten
door hem zooveel mogelijk te ontwijken en te .zor
gen dat hij geen zware slagen kreeg. Bovendien
plaagde hij hem telkens ten einde hem zóó dol van
woede to maken, dat hij niet wist hoe hij zijn stoo-
ten plaatste.
Tusschen de verschillende ronden in keek Musq'
oosi" goed wat Mattison deed en paste dat dan op
Saip toe. De toeschouwers begonnen tenslotte onge
duldig te worden door al dat voetwerk. Zij moesten
bloed zien om de opwinding erin te houden. Van
alle zijden klonken kreten om nu toch te gaan toe
De heer trok een bedenkelijk gezicht, 'n beetje
viezig, maar hij koesterde democratische neigingen,
en zette z'n zilverhakigen wandelstok tegen den
huismuur.
Is die zak schóón? informeerde hij nog even,
wat schrikkerig, en schuw op zij uitloerend of nie
mand 'm zag.
Zóó ufc de wasch, meneer l antwoordde het
knaapje.
Nou, dan daar gaat-iet
De heer vatte den zak aan en tilde hem op.
En tezelfdertijd snerpte uit dit voorwerp een zóó
moorddadig gegil, op, een zóó onmiskenbare gekeel-
de-varköns-schroouw» dat de heer, ten doode ont
steld, den Zak plotseling weder losliet, zijn stok
greep en ijlingé, zijn bril laaiend in feller lichtwe-
meling dan ooit, het tooneel van zijn optreden ont
vlood.
De Zak begon te leven en even verscheen de lach-
stikkens-roode kop van oen heel kleinen, derden
jongen, die den heer een hartigen Jieilwensch na
gilde.
Maar direct sis-fluisterde de aanvoerder:
Weg je kop! D'r komp d'r weer een an!
't Hoofd verdween —de Zak solde tot roerloosheid
De twee jongens zeulden meelijwekkend met het on
handelbaar ding.
En 'n jolig kantoorheertje kreeg welhaast een stuip
bij 't vernemen van den snijdenden kreet-van-over-
den-staart-geredon hond, die uit de ingewanden van
den plots tot duivelsch leven op-stuipenden zak
kermde, toen hij hem op den rug van een der bent-
genooten had geheschen.
En dat ging zoo door, dat ging zoo door.
Talloos waren de slachtoffers.
De ventjes smaakten een uur lang Paradijs-vreug
den.
Tot 't hun verveelde en zij op de oevèr glooiing
naar stekeltjes gingen visschen.
VOLKSONDERWIJS.
In verband met de mogelijheid, die de nieuwe
L. O. biedt, tot het oprichten van bijzondere scholen,
is het volgende artikel uit het maandblad „Volks
onderwijs" wel interessant
Onder het opschrift: Steenen voor brood Bchrijft
hot nl.: Millioenen, die kost ons land en volk do
nieuwe onderwijswot. (Er gaat niets van af, millioe
nen. In volle vaart worden door haastig in elkaar
getimmerde oi wel reeds lang in de maak zijnde
schoolbesturen van tal van gemeenten. Het wordt
den kerkelijken zelf al bijna te machtig. Nu al na
nog maar een half jaar.
Hot Christelijk schoolblad: Onze Vacatures ver
telt van Soest met zijn pl.m. 8000 inw., dat al zeven
lagere scholen bezit: 2 openbare. 2 christelijke, 2 R.-
K. en 1 humanitaire. Joure (Fr.) met zijn 3800 inw.
heeft er al drie en er zijn aanvragen voor nog drie
er bij. Ons onderwijs is bezig te versteenen", zegt
slaan.
„Jullie willen toch geen moord", snauwde Jack,
die blijkbaar hoe langer hoe meer sympathie voor
Sam begon te voelen. Welke tekortkomingen hij ook
hebben mocht, Jack was eon echte sportman en Joe
begon teekenen te vertoonen, dat hij „vuil" wou gaan
doen. Toen Joe op gemeene wijze begon te clinchen,
scheidde Jack hen en kreeg daarbij een stopt, die
voor Sam bestemd was. Onmiddellijk gaf Jack Joe
een krachtigen maagstoot, die dozen naar zijn hoek
deed terugdeinzen. In de vierde ronde weigerde Joe
het gevecht nog langer te forcooren. Hij stond voor
zijn heek met ronde schouders en met. zijn hoofd te
zwaaien als een gorilla. De slagen, die Sam hem had
kunnen toebrengen, waren allé op Joe's rechter-,
-wang terecht gekomen.
Sam werd daardoor wat overmoedig en kreeg,
.toen hij weer een slag op Joe's oog wilde plaatsen,
een maagstoot, die hem tegen den grond deed tui
melen. Bela vloog uit haar hoek, doch Musq'oosis
bneld haar tegen.
„Hier ia geen plaats voor meisjes", zeide hij streng.
„Terug."
„Hij is doodl Hij is dood!" riep zij woest.
„Wel neen! Hij is alleen even buiten ademl"
Jack boog zich over Sam heen en telde: „Een, twee
drie!"
De toeschouwers begonnen té denken, dat het" al
voorbij was en de spanning verminderde. Joe grin
nikte, zij het ook doodmoe; veel kracht had hij niet
meer over.
Intusschen werkten Sam's hersens met volkomen
helderheid. Hij bewoog zich voorzichtig.
„Niets gebroken", dacht hij. .„Ik zal negen secon
den gebruiken om goed op adem te komen ten ein
de de volgende ronde te kunnen uitvechten 1 Daar
na heb ik hem in mijn madhtl"
Toen Jack negen tolde, sprong hij op. Joe trachtte
opnieuw hem dadelijk aan te vallen, maar Sam wist
hem te ontwijken. Onmiddellijk begon Sam weer
te plagen om Joe's woede op te wekken. De aanval
len van den laatste werden hoe langer hoe zwakker
en er begon vrees in zijn blikken te komen. Sam zag
het en tergde hem nog harder. Bij een nieuwen aan
val viel Joe door zijn eigen zwaarte op den grond.
Met een gejaagden blik in zijn oogen stond hij op.
Sam ging nu onmiddellijk tot het offensief over en
liet een regen van slagen op Joe's oog, hart en nie
ren neerkomen. Joe Verdedigde zich maar zwakjes.
De volgende rondo was de laatste. Bij het Caribou-
meer wordt er nu nog over gesproken. Het wonder
geschiedde voor hun oogen. David overwon Goliath.
Joe kon zich door uitgeputheid niet meer verdedi
gen, zoodat alle slagen van Sam doel troffen. Hij
viel neer.
„Ik geloof, dat Je nou wel genoeg gehad hebt," zei
de Sam grimmig.
Jack vervulde de formaliteit van het tellen nog,
ofschoon ieder duidelijk zag, dat hot ofgeloopen was.
Dan drukte hij Sam de hand.
geestig de redactie van „Het Onderwijs", daarmee
bedoelende, dat de gelden daaraan besteed meest
strekken tot aankoop van bouwmateriaal, van stee
nen en wat er zoo bij hoort.
Inderdaad, we krijgen steenen voor brood. Want
met den aankoop van aj die steenen wordt het brood
het eigenlijke onderwijs, niet verschaft, integendeel,
de bestaande scholen, openbare en bijzondere, wor
den er door uit elkaar gerukt. Het is niets dan een
van elkaar verwijderen en in kleinere groepjes weer
samenvoegen'. En dan dezelfde zijde die deze me
thoden toepast en de millioenen voor hare steenen
opeischt, klinkt nu de roep van bezuiniging op het
onderwijs, op de onderwijzers, op de schoolinrich-
ting, m.a.w. op de verschaffing van het brood. Maar
wij wenschen op het brood niet bezuinigd te zien.
Integendeel, verbetering en uitbreiding van ons on
derwijs is een eisch van den tijd, in het belang van
ons volk en van de toekomst onzer kinderen. Hier
voor blijven wij de millioenen vragen."
ACHT-UUR-WJZRKEN.
Vrouwen, moeders van gezinnen,
Eischt den acht-uur-arbeidsdag,
Doet zooals uw echtgenooten,
Toe maar, doet 't, vvajit 't mag.
Waarom zult gij langer wérken,
Zet de zaak om vijf uur stop,
Acht uur werken, leven, slapen,
Offert u niet langer op.
Weg dat meten met twee maten,
Nu ge kiesgerechtigd zijt,
Waarom meer dan acht uur sjouwen,
Let op den modernen tijd.
Laat hem zelf zijn bed opmaken,
Als het vijf geslagen heeft,'
Laat hem zelf dén kachel poetsen,
Vrouwen, moeders lacht en leeft!
Vijftien uren moet ge slaven,
En de wet spreekt maar van acht,
Vrouwen vroolijk aan het staken,
Toont uw ware wereldmacht.
Als de vrouwen dit volbrachten,
Dan was alles ook.gedaan,
Wijnkoop, Troelstra^ Treub en Trotzky,
Allen gingen ze er aan.
Tel. J. H. SPEENHOFF.
UITLOTINÖ N.V. GEBOUW VOOR KUNSTEN EN
WETENSCHAPPEN, AMSTERDAM.
Bij de gisteren gehouden trekking onder notariöel
toezicht, werden de volgende nummers uitgeloot, elk
met een premie van f50.Serie 4148 Nr. 150,
zijnde 50 premiën elk van f 50.Serie 7401 Nr. 150,
zijnde 50 premiën elk van f50.
ZUIDS CHARW OUDE.
Het bouwen van de muziektent ls aan den laag*
sten inschrijver, den heer P. van Exter gegund voor
f1155. De heer Jb. de Vriea had ingeschreven voo»
f 1190 en de hoer C. Blom voor f 1180,
ZUIDSCHARWOUDE.
In de gister alhier gehouden vergadering van
drankweerorganisaties, om de vraag van feestvie
ring te bespreken bij gelegenheid van het 25-jarig
bestaan van de drankbestrijdersorganisatie, waren
aanwezig de N. V., de N.O.G.O., het Kruisverbond
en de A.N.G.O.B. Besloten werd in de verschillende
vereenigingen aan do orde te stellen het voorsteL
Ht 26-jarig bestaan der drankbestrijders vereeni-
ging aan den Langendijk te vieren mot een Huis-
vlijttentoonstelling en Drankv/eermuseum.
„Dat had ik niet achter je gezocht," zeide hij.
Dat was vleiend voor Sam.
Joe stond op en begon op Sam te schelden, wat
echter een luiden spotlach verwekte bij de anderen,
dié Sam gelukwenschend omringden. (Een groote
kalmte maakte zich van Sam meester. Dat was het
oogenblik, waArvan hij gedurende zijn lange dagen
op den weg en de eenzame nachten te Grier's Point
gedroomd had.
Hij was nu weer een man onder mannen. ZIJ er
kenden dat. In hem jubelde een triomfzang. De af
schuwelijke wonde, die Bela hom toegebracht had,
was genezen. Hij keek over zijn schouder naar haar.
Van uit haar boek staarde zij naar hem als naar
een jongen god. Ook haar hart werd door een groote
kalmte vervuld. Joe was weg en haar geheim nog
veilig.
Zij hoorden Joe buiten in zijn wagen klimmen en
tegen zijn paarden vloeken. Inplaats van den weg
op te gaan, reed hij naar de deur terug en hlela
daar zijn paarden in. Bela word weer bleek.
„In ieder geval word ik niet door een vrouw on
derhouden!" gilde hij door de deur.
„Wat bedoel je, verdomme?" riep Sam.
,„De kleeren, die je draagt en het geweer, dat ie
hebt, heb je aan haar tedanken .De paarden, die je
rijdt, zijn van haar!"
„Je liegtl" schreeuwde Sam, naar de deur sprin
gend.
Joe legde den zweep over zijn paarden. „Vraag
het haar maar!" schreeuwde hij terug.
Sam draaide zich om, greep de terugdeinzende
Bela bij haar pols en trok haar uit haar hoek.
„Is het waar?" vroeg hij. „De paarden? Antwoord
me in tegenwoordigheid van allenl"
Zij snakte naar adem om te kunnen liegen. -
Hij zag het. „Als je me weer iets voorliegt, ver
moord ik je", schreeuwde hij. „Antwoord. Is het spon
dat ik rijd, van jou?"
Zijn heftigheid maakte haar bang. „Ja", zeide r.|j
bevend. „Maar wat geeft dat?"
De mannen keken op, vol schandelijke nieuwsgie
righeid naar deze onverwachte wending. Een paar
fijngevoeliger, gingen naar buiten.
Sam's wond werd weer wijd opengerukt. „Wat
dat geeft?" schreeuwde hij, doodsbleek en ziedend.
„Lieve God, dat beteekent, dat je me voor do twee
de maal belachelijk gemaakt hebt! Het beteekent.,
dat ik na al mijn inspanning en training alleen
maar bereikt heb, dat hij me per slot van rekening
nog belachelijker dan ooit gemaakt heeft."
„Sam je was toch zoo arml" prevelde zij.
Hot was als olie op de vlammen. Hij slingerde
haar smeekendehand van zich af. „Ik heb je hulp
niet gevraagd!" riep hij hartstochtelijkl JIJ schijnt
niet te kunnen begrijpen, dat een man zijn trots
heeft Ik kan je niet meer zien 1"
Wordt vervolgd.