ilieicen Hints-
Abonnementsgelden.
vóór 15 Juli
De Groute Koninklijke Landbouw
tentoonstelling le Derby.
Donderdag 7 Juli 1921.
64ste *i@&rgan<i No. 0851.
UITGEVERS J TRAPMAN A CO., SCHAGEN.
Ingezonden Stukken.
Dit blad verschijnt viermaal per week :Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's m.8nnr worden AdvertentiSn
zooTeel mogelijk in het eerstnitkomend nnmmer geplaatst.
POSTCHEQUE en GIRODIENST 28330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. AD VERTEN
TIÉN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 ct. (bewijsno
Inbegrepen). Groote jletters, worden naar plaatsruimte berekend
Aan onxe lezers buiten de gemeentel Schapen doen
vrij het verzoek de abonnementsgelden over het
tweede kwartaal ten bedrage van 1LSQ
over te maken per postwissel oi over te laten schrij
ven op onze postrekening No. 23330.
De laatste manier van vereffening raden wij ten
zoorste aan, daar het bedrag dan voor slechts 10-05
wordt overgeschreven; formulieren zijn aan alle
postkantoren een halven cent verkrijgbaar. Per
postwissel daarentegen zijn de kosten 10.10.
Na genoemden datum wordt beschikt met IU4
verhoog Lag. Toezenden ls dus voordeellg!
Voor alle abonné's, die gewoon zijn het couranten-
peid aan onze Agenten (de plaatselijke kantoorhou
ders) tft betalen, geldt dl« verrook niet
DB ADMXN1HTBATXBL
In de groote .vlakte van Midden-Engeland, aan de
rivier de Derwent, ligt de provinciestad Derby, met
ruim 100.000 inwoners.
Sedort ik wist, dat daar de groote jaarlijksche ten
toonstelling gehouden zou worden door de Hoy&*
A.gricultural Society of Engeland, was het alsof lk
door magneten daarheen getrokken werd.
Gisteren om half zeven op, per fiets naar Harpen-
den en dan per 8-uur-trein naar Derby, waar ik om
half twaalf aankwam.
'a Avonds was ik weer een kleine 5 uur onderweg
vóór ik thuis was. Tien uur reizen om eene land
bouwtentoonstelling te zien, wat zegt ge daarvan?
Hot gekke is, dat ik het heelemaal niet gek vind en
na al wat ik gezien heb het morgen weer zou doen.
Of ik zou bet om de kosten moeten laten, want al
bon ik nu nog zoo zuinig uit geweest natuurlijk
reisde ik derde klas kostte het grapje me over de
£2.—, dus ruim f25.—. Het retour 3e klasse kostte
mi) f 18.—, daarvoor reisde ik met sneltreinen 2 X
100 Eng. mijl, dus tezamen pl.m. 820 K.M. Ik had
uitstekende coupé's, ongeveer als onze 2o klasse
maar daar de rails hier in Engeland zoo vast lig
gen, vormoeit de reis bijna niet.
Te Derby aangekomen reed ik boven op een elec-
trischo tram naar de tentoonstelling. Het was wel
te bemerken, dat de vorige dag de koning op be
zoek was geweest. De straten waren allemaal ver
sierd en tribunes werden juist weer afgebroken.
De groote ingang had een tiental tourniquets, aan
elk tourniquet stond een controleur en een politie
agent. Een toegangsbewijs kreeg je niet, Je betaalde
le 5 shilling (f3) aan den cóntroleur^en men draal
de Je door het tourniquet. Omdat je dus alleon met
gepast geld terecht kon, waren or verschillende lo
ketten om je geld te wisselen, alles gemakkelijk en
ordelijk.
De ...Show" duurt van Dinsdag tot Zaterdag, alle
inzendingen moeten blijven tot den laatsten dag.
De toegangsprijs is de eerste dag het duurst, 10
bhilling (f 6.de laatste dag slechts 8 shilling
(f 1.80). Het is de 4e keer dat er eene tentoonstel
ling in Derby is, do eerste koer was het in 1843. Er
moest toen geld bij, xlI. 3134.—. In 1881 werd de
Show door 128000 persoden bezocht on werd er
4528.— verdiend. In 1906 was er weer een batig
saldo, nl. van .£2028.dus pl.m. f24000.Hoe hot
dit jaar zal wezen kan ik nog niet zeggen, maar,
daar het bezoek heel groot is, vermoedt men dat er
wel weer een surplus zal wezen.
Het geheel is in grootschen stijl opgezet. Het terrein,
is verschillende Hectaren groot, de schuttingen zijn
vrijwel tevens de achterkant van de kiosken der
verschillende exposanten, zoodat men niet tegen een
leelijke plankenrij, maar in gezellige uitstallingen
kijkt,
Verderop bij de koeien en paarden waren de af
sluitingen van het terrein zoodanig, dat ik niet. kon
nalaten aan een daar het vorkeer regelenden po-
litie-agent te vragen of hij niet dacht dat er onge-
noode niet-betalende gasten zouden komen. De man
keek mij eerst aan alsof hij dacht dat ik gek was,
en antwoordde toen: „Maar dat doet men toch niet."
Met een zucht dacht ik aan andere ervaringen in
Holland, waar notabelen van eén provinciestad zich
er op beriepen, dat zij met familie en kennissen zon
der betaling twee dagen lang alle feestelijkheden
overdag en 's avonds van een landbouwtentoonstel
ling en concours-hippique hadden meegemaakt. La
ter kon de voorzitter het tekort (eenige duizenden)
betalen.
y Die lEingelsche politie-agent zou vinden dat dio
notabelen en hondorden anderen, die zonder beta
ling van alles geprofiteerd hadden, hooi gewoon dien
voorzitter bestolen hadden.
Het breede terrein tussqhen de rijen van inzen
dingen opengelaten, was in het midden met oude
dwarsleggers geplaveid, zoodat in geval van regen,
hot terrèin toch begaanbaar geweest zou zijn. Maar
regenen doet hot in Engeland niet meer, die biels
waron eene overbodige luxe.
Het eerste gedeelte van het terrein was gewijd aën
inzendingen van landbouwwerktuigen en alles wa,t
maar eenigszins met landbouw en veeteelt annex is.
Men werd al dadelijk getroffep door de keurige
kiosken van Suttin en van Carter, do groote zaad-
hapdelnron, die de producten van hunne zaden zoo
Bmakelijk haden uitgestald, dat men zich eigenlijk
verwondert dat er wel eens zaad niet goed opkomt,
dat bloomen soms niet beantwoorden aan hetgeen
de catalogus had doen verwachten, dat een bloem-
K°°i altijd zoo mooi wit/èn rond èn groot èn
5ar* u als honderden exemplaren, die hier uit
gestald, als een schilderij een lust der oogen was.
Dan zag men de groote stoomrollen voor het aan-
grint- en basaltwegen, ingezonden dóór
«icüart Garrott en Co. ep andere firma's. Landbouw
machines van Geb Sellar èn Co. en van wel 40 an
dere firma's. De Austin Tractor en vele andere trac
tors. Overal waren stoommachines, benzine- en olie
motoren aan het draaien. Hier om te dorschen, daar
om het opladen van hooi te demonstreeren.
Allerlei pompen waren tentoongesteld, waaronder
éen de bijzondere aandacht vroeg, doordat bier het
water door een kettingsysteem 500 voet hoog opgo-
pompt werd, waarbij men 100 ton wateropbrengst
garandeerde bij een gebruik van Yi P.K.
Men zag keurige typen van boerenwagens en rij
tuigen, van automobielen en vrachtauto's. Auto
transportwagens voor vee soms met 2 verdiepin
gen, een voor luxe paarden, zoo ingericht, dat bet
bijna onmogelijk scheen dat daarmede nog een on
geluk kan gebeuren.
Verschillende patent-schuttingen, hekken en af
sluitingen. Daarbij éon, waardoor men het hek kan
openen en sluiten zonder uit auto of ander voer
tuig te moeten klimmen.
Dan voerbakken voor allerlei dierten, waarbij oen
voor kippen mij opviel toen ik het door de kippen
zelf zag demonstreeren. De kippen pikken in een
soort gazen cylinder met mais gevuld, die aan een
voerbak hangt. Door het pikken vallen eonigo kor
rels mais uit de voorbak tusscben de pooten, waarop
het geheel staat on. zoowel do kip die het zaakje In
beweging bracht als hare vriendinnen pikken die
korrels op.
Eene zeer mooie demonstratie geeft eene firma in
beton. Van betonnen seinpalen voor de spoorwegen
tot betonnen varkenshokken worden door u bezich
tigd, terwijl verschillende werklieden bezig zijn vor
men te maken en alles aan het publiek uit te leggen.
Op de tentoonstelling is eigenlijk te veel te zien,
zooveel inzenders zijn er, sommige met enorme hoe
veelheden werktuigen, en dat ondanks de verkeers-
belemmering door de kolenstakingl
Verder ziet men machines op gebied van zuivel-
inducstrie, de zuivelinzendingen zelf waren onvol
doende en wel tengevolge van den beperkten spoor
wegdienst., touw, sterke stoffen, voor kleeren, Ook
is er eene zuivelfabriek in werking te bezichtigen.
Zoo komt men op het middenterrein, waar be
halve het Koninklijke Pavillioen ook nog pavillioe-
nen voor de leden van de Agricultural Society, voor
de pers, politie, ambulance, brandweer, vereenigin-
gen voor bepaaldq veesoortep zijn. Even verderop
is de „ring" waar de paarden voorgereden worden
en straks het springconcours zal plaats hebben. De
ze ring is deels omgeven door een tribune, waar
voor men entree moet betalen, deels vrij voor de
genen die bereid zijn te staan kijken. Daar er zoo
veel afwisseling is, kan men best dan eens een kijk
je nqmen op een staanplaats en dan weer eens weg
wandelen naar bepaalde attracties in de nabjjheid.
Overwaard ia een bezoek aan de paardenstal. Hon
derden paarden waren daar gestald. Allereerst
kwam ik aan do Shetland ponies, schattige diertjes,
niet grooter dan een St. Boruard hond. Sommigen
hadden veulentjes, dingen om zoo op schoot te ne
men. De prijswinner was zóó verlegen van albot
bekijks, dat hij maar stokstijf in een hoek bloef
staan met een verlegen jongen.
Daarna kwamen de Welsh ponies, de tuigpaarden
uit Wales, iets grooter dan de Shc-tlands en niet
met zulke mooie manen en staart. Hiernaast waren
de hackney ponies, exemplaren zooals in uw buurt
de heer Harbrink Numaii er heeft. Kleine paarden
reeds, meestal met hoogen gang, echte steppers.
Vervolgens zag ik de hackneys afd. rijpaarden,
zoo groot als ons gewone model paard, dan de Ara
bische paarden, edele dieren, Er waren biervan
slechts een twintig exemplaren, maar ik kon mijno
oogen van deze prachtige dieren niet afhouden. De
hunters de Engelsche rijpaarden bij uitnemend
heid, waarop de vossenjachten worden mede ge
reden, waren In grooten getale vertegenwoordigd.
Pracht-exemplaren waren er bij, die men kon aan
zien, dat zij voor geen enkele hindernis terug zul
len deinzen, als de ruiter maar geen dwaasheden
doet.
Nu kwamen do wagenpaarden, eerst de hackneys
(tuigpaarden) en andere luxe rijtuigpaarden, de
Percherons. Dezo soort wordt in den laatsten tijd in
Engeland veel gefokt. Zij is uit Frankrijk geïmpor
teerd. De Percheron heeft het voordeel, een sterk
groot paard te zijn, maar niet zóó groot of het kan
nog lustig voor Tien boerensjees -draven, waarmede
men naar de markt wil, terwijl het den volgenden
dag kan ploegen of eggen. Daarnaast kwamen de
Suffolks, een Engelsche soort, die op de Belgische
paarden lijken. Daü stonden er de Clydesdales, die
alweer grooter en sterker en plomper waren.
Tenslotte de Shire's, de reusachtige Ehgelsche
paarden met zware vetlokken aan de voeten. Het
-Engelsche paard, dat in dit heuvelland de zware
vrachten rustig en kalm, maar zeker naar boven
trekt, 't Fokken dezer paarden is 'n soort sport in dit
sportieve land. De Koning is een groot fokker van
Shire's en wint met zijn Shire-hengst „Field Marshal
V' overal de kampioenschappen. Het js een prach
tige, heel donkerbruine hengst, met een witte bles,
en achter witte vetlokken. Bij deze Shire's zijn de
Belgen nog ponies.
Wanneer men in den ring het defilee van dezo
derden paarden ziet ln de volgorde zooaïs door
mij hier opgenoemd, dan gaat daar eene groote be
koring van uit. Duizenden toeschouwsters en toe
schouwers genoten dan ook van hetschouwspel.
Wat mij betreft, het is het grootste défilé geweest
dat ik, wat paarden betreft, ooit gezien heb. Ik her
inner mij een tiental jaren geleden het groote de-
filé van vee te Siracuse in den Staat New-York U.
S.A., maar dat vee-defiló werd eentonig, maar hier
dio verschillende paarden met daartussciien do
veulons, die allerlei cabriolen maakten,terwijl do
paarden ook dikwijls hun geleiders de handen vol
gaven, was zoo geanimeerd, dat het mij spoot toen
het uit was.
Was er oene groote Verscheidenheid van paarden,
or waren toch 15 soorten met totaal 651 exem
plaren niet minder was dit het geval met het
vee. Allereerst zagen wij de Shorthorns. Dit is de
oorspronkelijke Engelsche koe. Ontegenzeggelijk een
mooie koe, met een echt mooien rug. Veo, waar
v eesch aan te krijgen is. Nog meer is dit het geval
bij de Llncolnshire rods. Toen de kampioen stier van
deze soort eindelijk opstond, was het alsof er een
roodbruine, kleine oliphant opgestaan was.
Nog grooter zijn wellicht de Devons en de South
Devons, waarvan do laatsten ook nog te onderschei
den zijn door uitstaande hoorns. Verderop stonden
do roode Herefords mot hunne witte koppen. Daar
ging mijn Hollandsch hart sneller kloppen, want oju-
mipkenbaar naderde ik de stallon met de British
Friosiuns, de uit Holland geïmporteerde koeien en
Stieren on hunne afstammelingen. Men had gemeend
het ditmaal zonder Hollandsche keurmeester te kun
nen doen. Ik geloof echter dat een Hollandsche keur
meester niet dezen kampioenstier tot kampioen ge
keurd zou hebben. Naar mijne meening höd deze
stier het kampioenschap niet verdiend, daarvoor
waren m.i. de achterbcenen te licht. Maar zijne robe
was prachtig en in dat opzicht blonk hij boven al
zijne concurrenten uit.
Ik wil over de British Friesians wat meer zeggen.
Er is een British Friesian Cattle Society, waarvan
alle fokkers van deze soort lid zijn. Niet alleen boe
ren zijn lid, maar ook vele groote gropdeigenaren,
en eigenaressen, die liefhebberij in het fokken van
extra best vee hebben. Ik wil hier enkele bekende
namen noemen. De hertog van Marlbrough, Lord
Railoigb, Markies van Bute, Lady Coghill, Mr. G.
Holt—Thomas en Mr. C. Wodsworth.
Men fokt dit Britsch-Friescho vee speciaal voor de
melkopbrengst, omdat geen enkele andere koe 2000
gallon melk per jaar levert. Verder houdt dit ve9
bot record voor pctorcpbx'engsf, nl ICüO pond per
koo per jaar, én dat van moikopbrengst per dag nl.
20 gallons (1 gallon is 4.54 liter). Volgens do inge
wonnen informaties gaat het ras op Engelschen bo
dem niet achter- doch vooruit en wordt o.a. groo
ter van lichaam. In de laatste 10 jaar heeft men aan
deze koeien meer speciaal aandacht gewijd en neemt
het aantal houders van een Britsch-Frieschen vee
stapel sterk tóe. De prijzen, die dit vee op verkoo-
pingen opbrengt, is zeer stabiel. De laatste prijzen
varieerden tusschen 208 en 260 pond sterjing voor
de extra beste koeien. De gemiddelde opbrengst van
64 koeien tijdens de verkooping in Mei te Reading
was 141.6.1 por stuk (pl.m. f1600."—) en voor 61
stieren 61.8.6 per stuk (f700.—)
Een boer waarmede ik de verschillende koeien in
Engeland besprak, zei, als zijn ondervinding, dat de
Hollandsche koeien wel veel melk geven, maar dat
er heel weinig room in die melk zat. Neen, dan had
hij liever de Jerseys en de Guernseys, dus de koeien
dio van do Engelsche kanaal-eilanden afkomstig
zijn. Ik ken dio koeien van zeer nabij, omdat mijn
vriend Lord C. zo hier op zijne 'boerderij heeft. Wat
het exterieur betreft, houd ik niet van ze, ze zijn
klein, leelijk, grijsgeel van kleur, schonkig en hoe
kig, en zonder kans er ooit vleesch op to krijgen.
Maar zooals Lord C. mij dikwijls verzekerde, en hier
op de tentoonstelling weer bleek, geven zij veel melk
en voor alles melk met een buitengewoon vetge
halte. Een Guernsoy-koe kan tot 2 pond, 12 ons boter
per 55 pond melk geven. Een Guernsey-vereerder
verzekerde mij,, dat éen van zijne koeien, een beest
dat 10 Jaar oud was, 1000 gallon melk gaf met 'n vet
gehalte van 5.67 pet. Hij verzekerde mij verder, dat
er geen koe zoo goed acclimatiseerde en daarom zeer
in trek was voor import in Canada en Amerika.
De Guernsey schijnt het wereldrecord te hebben
voor het grootste quantum boter met de geringste
kosten, daar het een heel zuinige koe is wat wei'be
treft.
Van deze kleine boeren nemen wij afscheid en
gaan naar de stallen met het Sussen-vee. Dit be
hoort tot het zwaarste vee op de tentoonstelling en
is bijna steeds vooraan wat betreft bet lichaamsge
wicht. Het zijn echte vleeschleveranciers en staan
in Engeland, het vleeschetend land bij uitnemend
heid, zeer in aanzien. Het zijn mooie donkerroode
dieren met een lichten staart. Hij wordt veel naar
Zuid-Afrika geëxporteerd, on niet hot minst omdat
de Sussen zulke uitstekende trekossen leveren.
We naderen stallen met zwart vee. Het zijn de
kleine Welsh-koeien, daarnaast staat Aberdeen
Augus, bet Schotsche veo, pikzwarte prachtige die
ren.-Daarnaast komen weer roode exemplaren, eerst
de Red Polls, die geen hoorns hebben en waarvan
gezegd wordt dat zij erg ongelijkmatig zijn in melk
opbrengst. Verderop de „Dexters", kleine roode
koeien, bijzonder mooi van vorm, men zou bijna zeg
gen als geboren om op een mooi buiten te loopen
en bereid om zich dan te laten bewonderen. Daar
komen we aan de Ayrshire's, met hunne bonte robes
en hun opstaande hoorns, daarnaast .de afwisselend
zwarte of bruine Galloweys en de Longhorns met
de mooie lange hoorns en de gespikkelde robe.
Eindelijk het z.g.n. Parkveo, edele dieren. Koeien
zoowel als .stieren, melkwit met zwarte snoet en
zwarte ooren, de stieren machtige hoorns, imposan
te dieren en waarlijk geschikt om een mooi, groot
Engelsch park op te luisteren.
We laton de stallen der koeien achter ons en gaan
eens even meer zijwaarts naar de bijen en naar de
afdeeling pluimvee en konijnen. Ik vond hier niets
bijzonders. Alleen buiten zag ik een kuikenren, die
mij opviel. Over den ren, die met gebogen gaas over
dekt was, was een houten scherm, juist de helft van
het ronde dak beslaande, aangebracht. Men kan dat
houten scherm overklappen, zoodat het óf de eene
óf do andere zijde van het dak bedekt, teneinde den
ren tegen regen of wind te beschermen.
Nu naar do varkens. In Engeland is men de laat
ste jaren zich bijzonder gaan toeleggen op het fok
ken van de groote zwarte varkens. Er is in 1899 eene
vereeniging van fokkers opgericht en is de Prins
van Wales tegenwoordig een der zeer actieve leden.
Onder do vole adellijke leden der fokvereeniging
treft men de namen aan van twee familie's van Hol-
landschen oorsprong, nl. de graaf Albermarle (fami
lienaam Keppel, uit de buurt van Doetinchom) en
de hertog van Portland (familienaam Bentinck.)
(De voorouders kwamen met Prins Willem III van
Oranje moe toen hij den koningskroon in Engeland
ging yérovoren op zijn schoonvader Jacobus II.)
Wat nu de „Largo Blacks" of „groote zwarte"
varkens betreft, dezo soort is altijd geheel zwart,
evenals do Berkshiro, maar er waren op do tentoon
stelling ook do „Cumberlands", en de „Essen", die
een wit laken hebben over hun zwarte robe. Ik heb
vóór den oorlog zelf eenige zwartwit-voldlakonscho
varkens gehad en daarmede op de (tentoonstelling in
Purmerend succes verkregen. Wanneor ik woor naar
Holland kom, ga ik Largo Black-varkens fokken,
want deze hebben prachtige recordcijfers. Op ver-
koopingen brachten deze varkens gemiddeld tus
schen de 23 en 52 pond sterling per stuk (f 270 tot
f 600) op.
Een zeug Black Quoen I, was indertijd als big ge
kocht voor 2 guineas (f20). Toen zo 6 Jaar oud was
woog ze 57 stonen 7 Ms. en weVd voor 23 ver
kocht. Ze had inmiddels 17,. 19, 21, 22, 20 en 18 big
gen ter wereld gebracht.
Een jonge zwarte zeug had bet volgende record
in 1915. Ze bigde 7 Jan. 1915 en bad 8 biggen, (4 en
44), 5 werden vorkocht voor 52.4.»bigde op 12 Juli
weer on had 12 biggen (4 beren„ 8 zeugen).
Hiervan werden er 10 verkocht voos 48.17.6. Een
zeug bracht dus op in één Jaar: aan verkoop van
biggen 101.1.6, terwijl et 5 werden, aangehouden,
waarvan men de waarde op 50,kan zetten. De
gemiddelde leeftijd der verkochte biggen was 5
maanden en de gemiddelde prijs 6.14.7 per stuk.
Ik kwam langs de geiten en moet zeggen dat me
die expositie erg tegenviel. Men heeft hier niet vol
doende werk gemaakt van Saanenbokken en geiten»
Ik hoop zeer dat de Noord-HolL Bond van Geiten-
fokvereenigingen nu na den oorlog weer flink werk
zaam is.
Bedenk wel: „da geit is de koe van den landarbei
der".
Zoo ging ik naar de schapen. Ook hier waren
weer als bij de varkens honderden dieren te zien.
Wat een prachtige exemplaren waren er bij, welk
een verscheidenheid* Ik ga ze u niet allemaal op
noemen, ik ben toch al ban? wat langdradig te zijn,
Wil iemand er meer van weten, laat bij maar aan
den heer Trapman schrijven, die stuurt het mij wel
toe en ik Zorg voos een antwoord. Alleen wil ik nog
vertellen dat men sommige exemplaren bruin of
oranje geverfd had en dat stond vooral bij de Suf
folks met hunne zwarte koppen en bij de Hamp-
shire's met hunnen zwarten neus, ooren en oogleden
heel grappig.
grijzen werden o.a. gewonnen door den Koning,
door den hertog van Westminster, Lady Ludle, het
Kamerlid Henry Bentinck, den eerevoorzitter van de
Show, Sir Gilbert Greenall e.a.
Waarom ik u deze namen opnoem? Om u te laten
zien hoe Koning, Prince of Wales en de groote
grondbezitters zich persoonlijk interesseeren voor
den veestapel in Engeland.
Uit den aard der zaak was deze tentoonstelling
er geen van landbouwproducten, dat gaat niet in
Juni, maar bet doet zoo aangenaam aan te zien hoe
deze landbouwvereeniging, die niet over provincies
verdeeld is, maar geheel Engeland omvat, gesteund
wordt door elkeen die landbouw respectievelijk veo-
teeltbelangen heeft.
Ik wil niet zeggen dat Ik niet waardeer dat onze
koninklijke familie medailles geeft aan elke land
bouwtentoonstelling, maar dat is toch eigenlijk niet
hot ware.
De vorstelijke familie moest ook inzenden, moest
voorgaan op het gebied van inzenden*
Hoe weinig grondbezitters in Holland zenden op
landbouwtentoonstellingen in, boe weinig grondbe
zitters en vooral hoe weinig van hunne vrouwen be
zoeken de landbouwtentoonstellingen!. Het is bij ons
altijd zoo'n allemachtig stijve boel. Als dan eindelijk
koninklijk bezoek zal komen, vreten de notabelen
elkaar half op van ijverzucht en blijkt plotseling de
groote belangstelling der'dames in de landbouwza
ken. Het gevolg is dat het bezoek inplaats van eéno
propaganda voor de goede zaak, bijna eene obsessie
wordt
Buitendien zegt „Jan Publiek": als er werkelijk ko
ninklijke belangstelling was, zou de familie wel wat
inzenden, zou ze zelf wel wat. fokken.
Nu is het waar dat er varkens gefokt worden
door onzen prins en ze zijn ook zwart, maar Je
moet er maar liever niet met Veluwsche boeren en
grondeigenaren over spreken.
Wanneer dat geld eens gebruikt werdi om iets
voor eene tentoonstelling te fokken, dan zou dat
door bet volk, en zeker door dat gedeelte van bet
volk dat bij landbouw en veeteelt belang heeft,
ontzettend gewaardeerd worden.
Wanneer dan oene tentoonstelling bezocht werd,
zou de koninklijke familie, zooals hier in Derby
kunnen zien dat het ingezondene nog maar een der
den prijs kon krijgen, zoo mooi waren de inzendin
gen der onderdanen.
Maar zouden de juryleden dan niet in ongenade
vallen!
Wij kijken in Holland te veel naar, het Oosten.
Wij zijn eigenlijk echte vrijbuiters en hebben met
onze oostelijke naburen zoo weinig en met onze
buren aan de andere zijde van de Noordzee zoo veel
gemeen.
Wanneer onze Koningin een le prijs zou krijgen op
eene landbouwtentoonstelling, dan zouden wij niet
zooals onze oostelijke buren trots zijn omdat het de
Koningin was, maar trots zijn omdat bet de eerete
burgeres van ons geliefde vaderland was, die ook al
weer in deze zaak, een schitterend voorbeeld aan
andere burgeressen en burgers gaf.
Mijnheer de Red.,
Het is naar aanleiding eener ontmoeting met den
Vrijw. Landstorm, dat ik een klein plaatsje verzoek
in uw veelgelezen Wad. Bij voorbaat mijn dank.
Toon ik namelijk Maandagavond J.l. mot een
vriend bezig was strooibiljetten rond te brengen,
fietsten wij in Zuidscbarwoude dezen L.storm voor
bij, althans we meenden bet te doen. Het pakte ech
ter geheel anders uit, want toen mijii vriend passeo-
ren wilde kreeg hij een paar stompen en werd er
naar hem geslagen met een bajonet (schede?), zoo-
dat hij kwam te vallen en werden hem meteen zijn
biljetten afgenomen on ondanks zijn protest ver
scheurd.
Ik vraag mij af waarom de sergeant dit niet
trachtte to verhinderen, want hij la daar toch zeker
verantwoordelijk voor, of staat hij zelf ook nog niet
hooger?
Vorder zou ik graag willen weten waarvoor dote
zoogenaamde o r d ebewaardersi hier eigenlijk dienen,
onkel om de orde te verstoren en jongens die kalm
biljetten rondbrengen, deze te ontstelen of boooger.
zij ook nog ïotó anders?
Gaarne had ik op dit schrijven, van don sergeant
een antwoord, daar hij mij Maandagavond toon ik
hoin direct vroeg waarvoor het diende ons zoo ta
hinderen, mij niet wilde antwoorden.
U, Mijnh. de Red. nogmaals dankend voor de
plaatsruimte, teeken ik,
PIET ZWEED Wfc
Oudkarspel, Juli 1920.
