Even laehen.
Gemengd Nieuws.
2 s .3 2
V, iTST^ -s
vk3e<r waar de oorelogschatting aan Duitechtand
opgelegd in cle hondenden milliarden loopt, ter
wijl de schulden van verschillende groole mo-
ff-netheden ook vele milliarden zijn. Trouwens,
Br romige particuliere kapitalen worden nu ook
Beeds in milliarden uitgedrukt.
Voorai in Amerika rijn er van die rijkaards,
«jfers van de laatste jaren staan ons op 't
•cgertblik niet ten dienste. Maar in 1905 was de
rijkste familie in Amerika* de familie Rockefel
ler, in het bezit van een kapitaal, gelijkstaande
nao de Franscfae oorlogsschatting van 1871. Die
•ene familie bezat toen rond vijf tmlhand francs
of in Nederlandsche munt uitgedrafct de ronde
ecm van één miüiard rijksdaalders.
Om den omvang van deze som tot one bevat-
Mngsvertriogen te doen doondringen, sullen we
&U cijfer van 1000.000.000 rijksdaalders eens
■ader ontleden
Wanneer de rijkste van de familie, die ook
liet meest heeft bijgedragen tot de verwerving
tran het reusachtig kapitaal, de heer John D.
Rockefeller, bij den aanvang van onze jaartel-
ftii.g begonnen was met elke mmuat een rijks
daalder op zij te leggen, dan «ra hij op Oude-
faarsdag van het 1906 juist zijn 1000 millioen
rijksdaalders bij elkaar hebben gehad. Hij sou
Aan dag en nacht hebben moeten doorgaan met
•en rijksdaalder per minuut- weg te leggen,
week in .week uit, jaar in jaar uit, eeuw in eeuw
lost, 1905 jaar aan een stuk, «raider ophouden.
Wanneer al die rijksdaalder» in baar goud
werden omgezet, en de heer Rockefeller sou die
ïboeveelheid goud door menschen willen laten
wef£>rengen, dan zou daarvoor noodig zijn een
leger van 35.000 mannen, die elk 60 Kg. goud
op bun rug moesten nemen. Plaatsen we die
05000 gouddragers achter elk aar op een meter
«fstand van elkander, dan zouden ze een rij
wormen van Alkmaar tot Helder.
Stel u dat en-en voor: Een rij mannen van
Alkmaar tot Helder, op een meter afstand van
rifcaar, elk met 100 pond goud op den rug, en
ge hebt een voorstelling van de waarde van
één miSiani rijksdaalders.
De „broedneuger".
In Drente heeft een oud gebruik, om het hu
welijk van een paartje aan te kondigen, lang
Btnnd gehouden. Zelfs tegenwoordig nog gaat
de „broedneuger" rood in sommige Drentsche
dorpen en hier en daar in Overijsel, en den
Achterhoek van Gelderland, om aan buren en
lunnissen en vrienden de uitnoodiging over tc
krengen op de bruiloft van het jonge paar te
komen.
Deze bode heeft zijn hoed met kleurige lin
ken versierd, draagt papieren rooien in de
knoopsgaten van zijn jas en beek een even-
Mens met kleurig papier bestrikten stok in de
Omringd door een joelende troep kinderen,
die hem nieuwsgierig volgt, stapt hij van erf
tot enf om overall de blijde boodschap te (bren
gen, vaak in den vorm van een lang vers, en
eindigend met de uitnoodiging: „Of 't oe bleeft
te komen tegen aanstaanden Zundag".
De „broednouge-r" wordt gewoonlijk beloond
met een kwartje, dat op den bodem van
een vol glas brandewijn of jenever ligt. Hij
nnoet eerst het glas legdringen om het geldstuk
machtig te worden. Green wonder dus, dat de
„broedneuger" aan 't eind van zijn rondgang
vooral alls (het aantal genoodigden groot is, vaak
verre van nuchter oneer is. Waarschijnlijk is
diefee omstanódiglheikii wel .oorzaak, dat in een van
de vele broedneiigar^ediiclhten de regel voor
komt: „Heb ik min boodschap niet wel of
kwoallk god'oan...."
Uit de oude dons.
De winter van 1G84 is bijzonder streng ge
weest Op welke merkwaardige wijze zulke bij
zonderheden voor 't nageslacht bewaard blij
ven, kan blijken uit 't «volgende:
In 't Noorden van ons land was *t gewoonte
fraai versierde paplepels ten geschenke te ge
ven bij doopfeesten. Zoo gaf in 1684 een peter
uit Vlieland bij den d"oop van rijn neefje te Enk
huizen een zilveren lepel, die nog bewaard is
gebleven, en waarop gegraveerd stond:
„Dees lepel is met paard en sleé
Gebragt van Vlieland over Zee".
Markies van Carabas. En dat zuilen we, nel
als kleine kindertjes m school, allemaal tege
lijk nazeggen. Begrijp je me goed, Krelis? Nat
als de tafel van twee, allemaal tegelijk. Daar
gaat-ie, hoor. Marschl
Allen (terwijl Hans de maat staat): Dit ka
steel be-hoort aan den Mar kies wan Ca-ra-
basl
Krelis («Been doorpratend): ....is nes, vier
maal twee is acht(Allen lachen) Hè?
Hans: Vijf maal twee is tien!
Jongens, heb je Krelis niet gezien?
relis: Jawel makker, hier ben ikl
(Allen lachen nu nog barder.)
Brelis: Of most het dc tafel van drie wenen?
Die ken ik ook, hoor!
Baas: Stilte! Krelis, Krelis, zwijg! Nu een an
der praatje. (Tot een meisje). Kom jij eem
hier, Aaitje!
Ast je: E geloof, dr-t jij alle namen kent!
Kans: Ja, Antje 'k hen niet zooseer alwetend,
toch lp mij veel bekend. JuR» hebben noga!
eens last van muizen, nietwaar?
Antje. Man, praat me er niet over! 1 Is ver
schrikkelijk., ontzettend. Allee vreten die lee-
lijke beesten op, overal ritten se in, de heele
boel maken ®e vuil, bah, bah, bah!
Baas: Ja, 't is laatigl Maar mijn beste Antje
ik won ja wat vragen! Van wien is dit land
hier?
r el is: Van mijn!
Mans: StD jij! (Xlutaterend tot Antje:) Van
den Markies van Carabas.
Antje: Dat land, wel, dat te van den Marktas
van Carabas!
Bijgeloof.
Ook bij het itiheedrmken speelt het bijgeloof
een rol. Indien imen vergeet het deksel op den
theepot te zetten, dan zal er stellig ,een vreem
deling op bezoek komen, terwijl een drijvend
stokje in een kopje thee beteokent, dat er een
bekende op bezoek koiut Een kort dik stokje
wijst aan, dat de bezoeker klein en gezet een
lang en dun stokje, dat hij l«amg en mager zal
zijn.
Morst moeder de vrouw bij het inschenken,
of drijven er tal van theebladeren in het kop
je, dan komt er hevige ruzie in het gezin.
Twee lepeltjes «op één schoteltje beteekent,
dat er spoedig een bruiloft in de familie te ver-
wadhiten is. Blaasjes op de thee voorspelt weer
wat anders. Drijven ze in het midden, dan zal
degeen, voor wie het kopje bestemd is, veel
geld krijgen. En drijven ze langs dien rand, dan i
wacüit hem veel zoenen.
Wie gewoon is ithee zonder suiker te drin-
kan dit als een zeer gelukkig voorteeken be-
kan dit als een zeer gelukkig voorteeeen be
schouwen. Is de persoon ongehuwd, dan zal de
vergissing beteekenen dat (hij spoedig een ge
lukkig huwelijk aangaat en voor gehuwden
voorspelt het gakl en voorspoed. Ook indien per
abuis twee schoteltjes ouder uw kopje staan,
kunt ge vaa uw toekomstig geluk verzekerd
rijn.
De Cbmeesen meenen zoo slim te zijn, dat sa
denken zelfs faun Goden om den tuin te kun
nen leiden. Een ïenldeling-arts, die in China's
binnenlanden gewerict heeft, deelt daarvan een
merfkwaaixrig staaltje mee.
Er komen ki China nogal eens pokken-epi-
demieën voor. Om rijn kinderen tegen de pok
ken te beschermen, neemt de Qhinees met zijn
toevlucht tot vaccinatie, maar probeert met een
slinxmigbeifdfe den „pokkengod" te misleiden.
Het is namelijk gewoonte de kinderen aan de
Tnutmzijde, van (hot Ohineesdhe familie bed te la
ten slapen. Bij heerschende pokken-epidemieën
als het genraar voor besmetting dus zeer groot
is, gaat papa naar rijn idee heel gewiekst, maar
inderdaad geweldig naief te werk. Hij legt zijn
kroost aan de voorzijde van het bed te slapen
de „pokkengod" kan de kleintjes dan lekker
niet vinden.
HANDELSREIZIGERS IN DEN OORLOG.
Majoor: Ik sta verstomd van de dapperheid
van die kerels, vïjfimoal rijn ze bij den storm
loop teruggedreven en toch zjjn ze telkens weer
vooruit gedrongen.
Kapitein: Geen wonder de halve compag
nie bestaat uit handelsreizigers.
EEN HARD GELAG.
iPotstausend, wat heb ik me daar vannacht
een ellendigen droom gebod. Ik droomde, mot
je weten, dat Ik bij zn'n vriend op visite was en
dat hij me een tkiaartje presenteerde.
Met af zonder suiker, vroeg hij.
Nou, als 't je hetzelfde ia, geef me dan maar
een beetje znèt. zei ik. En met, dat hij even weg
was om suiker te holen, werd ik wakker.
Wat had toen een vervloekte spijt, dat ik
maar niet „zonder" gezegd had.
DIE KENDE ZIJN GESCHIEDENIS.
Een officier te Ede gaf les in de Krijgsge-
sdhkd<enös. De regimentscommandant komt op
bezoek en stelt eenjge vragen.
De commandant: Vertel mij eens iets van Na
poleon, -wachtmeester.
De wachtmeester: (Staat op, hand op den
naad van de broek). Zou ik den naam van de
zen persoon alsnog eens mogen vernemen?
De commandant: Napeleon.
De wachtmeester: (Als voren) Van dezen per
soon is mij niets hekend.
(Allen lachen.)
Krelis: Nietwaar, Niewaarl Ik heb 't van mijn
grootvader georrev».... 't Ia mijn land. 1 is
van....
Hans: Van dén iMarkies van Carabas! Alle
maal 1 Marsch!
Allen: Van den Mar-kies van Ca-ra-baa!
Hans: Dus van den Markies van Carabas!
Nietwaar, Krelis?
Krelis: Nee, nee, nee!
Hans: Ja, H is wel gek, hè, dat je eigen land
niet van je relï isl Maar troost je, het zal wel
In ordie komen! Nog een paar vragen, Antje,
voor wien werk jij. (Hij Duistert iets in An-
tjes oor.)
Antje: Ik, wel, ik werk voor den Markies van
Carabas!
Krelis: Wel faeb Jk ran mijn leven? Het
wordt hoe langer hoe zotter! Menheer, An
tje werkt voor mijn, voor mijn 11
Hans: Neen, Krelis! Neen!
Krelis: Ja, mijnheer! Ja!
Hans: Neenee!
Antje: Vandaag werk ik voor den Markios
van Carabael
Krelis: Dat ken jij wel zeggen, maar da tu
ben ik toch baas over....
Hans: Kom Krelis, laat re vandaag maar eens
voor den Markies werken! O Ja, Jou moet te:
het ook nog vragen: voor wien werk Jij van
daag?
Krelis (boos): Dat gaat Jou niks aani Niks,
hoor jB?
Hans (kalm): Krelis, wees vocurichtlg! I^pggl
(Krelis schrikt) Nu, Krelis voor trien werk
ie?
Krelis: Voor».... voore
Hane: Voor den Markies, gaurwl
Krelis: Voor.... voor den.... voor den
•Karbiea van Maracas. (Luid gelach.)
Hans: Voor den Markies van Carabas. Prach
tig! En nu, beste menschen, hoor mij eens
goed aan! Straks komt de Koning hier voor
bij! En ata de Koning vraagt, aan wien al
ddt tand hier behoort, dan antwoorden jullie:
aan den Markies van Carabes! En als de Ko
ning vraagt, voor wien jullie allen werken,
dan antwoorden jullie: Voor den Markies
van Carabas! Allemaal begrepen?
Allen: Ja, mijnheer!
Wordt vervolgd.
Oplossingen «der raadsels van 10 December:
L Tortelduif; stokroos, madelief.
2. Eén haag staat om een tuin.
Een rat Is een knaagdier.
Een traa vindt men aan alle fietsen.
Het geheet is Margnretha.
3l Geen enkele, ze moeten ar in gegooid wer
den.
4. Om zijn gelaat.
5. Omdat hij wil toonen, dat hij rijn lesje van
bulten kent.
Ql Het zadeL
7. Evenveel, als Batavia van AmsterdamI
Ingekomen brie
vermeld. Dam
ven worden de volgende week
geen nieuwe raadsels.
L* SL
ÉL.
VAM VERLIEZEN EN VINDEN.
Elke week drukken wij, aldus hst HbkL, een
lijstje ai, one verstrekt door de Amsterdam-
Ache politie, meldende de in den loop van zeven
dagen gevonden voorwerpen. Het lijstje is
meestal van een respectabele lengte en wijst uit
dat vaak de malste dingen worden -verloren.
Portemonnaies en sleutels schijnen het meest
in aanmerking te komen om uit de handen van
de eigenaars te verdwijnen. Dan komen lorg
net», vulpenhouders, horloges, ringen en kleine
dfcngen meer. Maar rijwielen, roeibooten, boom
stammen, jenevervaten, zakken met aardap
pelen, handkarren en zelfs kinderwagens
gelukkig niet met het kind erin blijken af
en toe te worden verloren.
Dat er nu zooveel wordt kwijt geraakt is tot
daar aan toe. Waakzaamheid over zijn bezit
schijnt niet ieder aangeboren. Veel merkwaar
diger is het, dat maar een zoo klein gedeelte
van het verlorene wordt teruggevraagd.
De politie-ambtenaren, belast met de admini
stratie der gevonden voorwerpen, meenen te
kunnen aannemen dat de helft van het aantal
voorwerpen, dat verloren raakt, wordt aange
geven trf gedeponeerd. De andere helft wordt
óf door den vinder maar kalm behouden, óf
raakt geheel weg. Van, de bij de politie bekende
gevonden- voorwerpen nu komt néet meer dan
10 pet. aan de eigenaars terug-
Het aantal voorwerpen, dat per jaar als
gevonden wordt aangegeven of gedeponeerd,
loopt in de duizenden* maar bet meerendeel is
niet van veel waarde.
Wat de kostbaarder dingen betreft, zoo m dit
jaar, tot October, gevonden, bedroeg: op den
openbaren weg 160, in stationneerende auto's
125, in de gemeentetram 155.
Onder die kostbaarheden zijn gouden en ril-
veren horloges met of zonder armband, schakel
armbanden, gladde en andere ringen, sommige
met dure steenen. Voorts portemonnaies met
f 100 en meer, bankbiljetten van f 100, een
enkele maai nog van hoogere waarde, rijwielen
roeibootjes. En van al die dingen, welke de
eigenaar toch moet missen, wordt niet de helft
teruggevraagd.
Nu kan men zich nog indenken, dat er
rijkaards zijn, die het niet de moeite waard
vinden voor een gouden horloge of een bank
biljet van f 100 een gang naar het politie
bureau te ondernemen, dat sommige echtge
noten er* misschien met zoo hard om treuren,
als hun gladde ring zoek is. Maar hoe met al
die sleutels? Gemiddeld tien bossen per week
worden gevonden, gezwegen nog van de tallooee
losse exemplaren. Heele collecties, waar een
inbreker aan zou gnuiven, liggen aan 't hoofd
bureau van politie. Daaronder zelfs een aantal
Ups- en Yale^eutels! Het móssen van zoo'n
sleutel kan immers tot allerlei akeligheid
aanleiding geven. En nog erger wordt het als
oen heele bos verdwenen ia
En toch wordt niet meer dan 10 pet. van de
sleutels teruggehaald.
DE ELECTHISCHE KRACHT VAN LONDEN.
De commissie voor het electricitertsvraagstnk
heeft haar goedkeuring gehecht aan een reus
achtig plan voor de centraliseering van de
voorziening met electricshe kracht van Londen
en omgeving. Het betrokken gebied is ongeveer
1060 vierkante Engelsehe mijlen groot en beeft
een bevolking van acht millioen rieten.
ste samenkomst van de strijdende partijen,
vroeg een Engelsehe géneraal aan den «opper
bevelhebber der Duitschera, gen. Von Lettow-
Vorbeek of deze bij het gevecht te Fanga ge
dresseerde bijen had gebruikt. De Engelscben
waren toen door bijen aangevallen en dit had
groote wanorde bij den troep veroorzaakt
Gen. von Lettow antwoordde naar waarheid,
dat ook rijm soldaten lastig waren gevallen
te Fanga door bijen. os. was de bediening
van «een mitrailleur "bulten gevecht gesteld. Het
schrootvuur had wilde bijen verdreven uit de
hoog» palmen eni deze waren daardoor boos
geworden en vielen de soldaten aan.
Hoe hinderlijk stekende insecten kunnen zijn,
zag de schrijver eens bij het Uddelenmeer. Een
e9cadron cavalerie was afgestegen en stond ki
de schaduw von eakeboomen. Een dier boamen
had een holte, waarin een Wesspenkoicmie huis
de, een lange stok was in die holte gestoken.
Een stoot tegen dien stok deed! de wespen naar
buiten komen en deze viëTen> de paarden aan.
Plotseling was er in -het escadiron een groote
verwarring, de paarden sloegen in alle rich
tingen, zoodiat ieder zich haastte in veiligheid
te komen. Ongelukken hadden niet plaats, maar
het duurde toch eenigen tijd eer de paarden
weer rustig waren.
De historie meldt, dat Imo, een veldheer van
Hendrik I (919939), bij een (belegering van den
hertog van Lotharingen^ bijenkorven wierp
tusschen de ruiters van dien hertog. De onrust
der paarden van die «ruiters, hierdoor opgewekt,
bezorgde lino de overwinning. Wat opzet was
in 919, geschiedde bijna 10 eeuwen later door
toeval.
DE BEZUINIGING DER BUREAUCRATIE.
Een onzer lezers verzocht onlangs aam een
stoombootdienst hem een afvaart!ijst «te willen
toezenden. De maatschappij zuinig, wil niets
voor niets geven: vandaar bet antwoord: „Een
af vaart lijst aal u worden toegezonden na ont
vangst van zeven cent in postzegels.'
Voor deze mededeeling betaalde de maat
schappij echter een port van „ze vemen-een-ha lr
ve cent".
EEN VERSTEEND WOUD.
Op bet eiland Sardinië is een interessante ge
ologische ontdekking gedaan. Er liepen onder
de bevolking geruchten van een versteend
woud. dat zich in den Noord'-Westhoek van het
eiland zou bevinden. Een Italiaansch geoloog
heeft thans een onderzoek ingesteld en ver
klaart, dat de geruchten waarheid- bevatten.
Het versteende woud van Anglon, zooals
men bet thans heeft gedoopt, is indertijd waar
schijnlijk door een vu Iconische uitbarsting on
der de oppervlakte van de ree gedaald en het
reemater beschermde het woud tegen vergaan.
De minerale bestand«deelen van het reewater
zetten zich in de houtdeelen af en zoo ont
stond in den loop der eeuwen «een verstecning
in den vorm van het gewas. Fotografieën en
sferiüeen steen zijn naar Rome gezonden. N!e!
alleen stukken stam, doch zelfs bladeren en
vruchten zijn im versteenden vorm behouden
gebleven. Het woud kan thans gemakkelijk
worden bezichtigd, daar het water uit dit ree-
■Mf thans is verdwenen.
De Fransche regeering zal op de Mont AM
que, ongeveer 10 KAT, van Dijen een lichttoren
puaatsen van buitengewone sterkte.
Dit licht, «dat voor de regeling van bet ver
keer tussch'en Parijs en Italië. Algiers zal die
nen, heeft een sterkte van 1 millioen kaarsen.
De toren heeft 8 leneen. die het ltabt tot meer
dan 300 K.M. kunnen uitwerpen.
BIJEN IN DEN OORLOG.
Over dit onderwerp beval de December-af-
ievering van het Maandschrift der Vereeniging
voor Bijenteelt in Nederland ©enige merk
waardige bijzonderheden, aan welke wij bet
Volgende osrtleenen:
In het begin van den groeten oorlog had
er te Fanga in Duitach Ooet-Afrika ©en ge-
vwflit plaats, dat in het voordeel der Germa
nen einrriqde, niettegenstaande bun vijand 8
maal sterker was.
De vrede van 1918 maakte ook ©en einde aan
den oorlog in Duiiscb Oost-Afrika. Bij de eer
TEGEN DF CORPULENTIE,
T© New York en in andere steden der Ver-
eemgde Staten is een campagne op touw gezet
tegen overmaat van omvang der vrouwen
Comite's worden gesticht, dde prijzen -uitloven
voor de vrouwen, dse het meest in gewicht zijn
acfateriiitgegaan in een "bepaalden tijd. De ge
dacht©, die aam deze campagne ten. grondslag
ligt, is, hoop te geven aan corpulente vrouwen
en bekendheid te geven aam het dieet, dat er het
beet op -berekend is, ©en- abnormaal lichaams
gewicht tot een normaal terug te brengen. Te
New York houden op -het oogenlblik 68 corpu
lente vrouwen, die tussdhen de 150 en 200 pond
wegen, dagelijks vrije en- orde-oefeningen, waar
mede zij m de afgeloopen week giewichtsver-
minderingen van 2 of 4 pond- hebben verkre
gen. Dr. Gopeland!, de commissaris van geaond-
befci te New Yoiik, houdt toezicht op de
lichaamsbeweging: en «het dïeet Eenige der
vrouwen, die aan de oetfeniDgen deelnemen,
moeten nu reeds aAweer in staat rijn d» veters
bun laarzen te rijgen, terwijl alle vrouwen
beter te slapen dan voordien.
EEN PRACTISCHE UITVINDING.
Henry J. Lederer, een Landensche fa-oeden-
handetaar, ergerde zich eenigen tijd geleden
«Mnig. toen hij aan het Alderagate-street-sta-
tion leng op zijn spoorkaartje moest wachten.
En daar hij in zijn vrijen tijd uitvinder is, nam
bij rich voor *n marihtne te coustrueeren, die
dit lange wachten overbodig zou maken. Hij
kreeg een Idee, sprak ©rover met die spoorweg
autoriteiten* we**** Y«»t ^1, toen bet bleek,
dat dere met hem insteuxten.
Dezer dagen is ©en vertegenwoordiger van
die *Daüy -Chrooicle" de maefcitw gaan bezich
tigen. Het blijkt, dat zij 148 kaartjes per mi
mi ut kan «uitgeven. De machine, die than© Is
aangebracht boven aan de rap van het Kiog*-a
Cross MetTopolitanrStation, ziet er uit als een
soort batterij met een groot aantal gleuven.
Achter de „wallen" rit een juffrouw voor
een aantal hofboomen, en even vlug al3 de
menschen geld in de gleuven werpen, schiet
zij terug met kaartjes, gestempeld' en wel
Het doel van deze uitvinding is, ©en oploop
aan de stations, veroorzaakt door werklieden-
treinen, pleiziörtreiDen, wedstrijdtoezoeker»- at
theaterbezoekers-tremen, vlug weg te werken.
De machine geeft zelfs automatisch wissel
geld terug, zoodat men, wanneer er een six-
pence in de gleuf wordt geworpen, een kaartje
van 5 pence en een koperen penny terugkrijgt.
EEN SOMBERE VOORSPELLING.
Een Russische professor, Mioheison, heeft
die voorpelHr^- gedaan, dat de wereld zich
moet voorbereiden op een- periode van droogte,
die volgens hem wel 35 jaar zal anafaouden. HIJ
heeft zijn studie gebaseerd op de theorieën van
Bruckneor, döe moeten bewijzen, dat de wereld
een periode van droogte, sledhte oogsten en
hongersnood tegemoet gaat. HU raadt daarom
den boeren aan, zuinig met hun oogsten te zijn
en deze zoo veel mogelijk te bewaren voor d«
komende droogtejairen en leering te trekken uit
den hongersnood in Rusland.
GEEN MOOIE VROUWEN IN AMERIKA?
«De bekende Amerikaansche professor in do
anthropologie Frederic Starr heeft volgens
de „Daily Telegraph* in een lezing voos- de
vrouwelijk© studenten dier umvereiteit van
Chicago verklaaad, dat er in de Vereenagde
Staten - geen mooie vrouwen rijn. Het was
slechts aan dé goedaardigheid der Yankee's
1 te danken, dat zij sommige mèisjes, die niet
„phenomenoal Jeelijk" waren, aardig of relfa
mooi noemen.
Volgens den professor behooren mooie vrmi-
l wen tot de meest zeldzame wezens. De Ameri-
kanen zijn tè vermengd vaio ras, om een vol
maakt type voort te kunnen brengen. De ware
schoonheid heeft hij slechts gevonden in Sibe
rië, waar het ras geheel onvermengd is. Bo
vendien achtte de hooggeleerde het onmogelijk,
dat een blond ras schoon© vrouwen voort
brengt.
EEN ROULETTE-DANS.
In de Loodensche nachtclubs van het West-
End maakt tegenwoordig dó zoogenaamde Rou-
lettedans veel opgang. Hierbij worden dan de
houten blokken van den parket-vloer van een
nummer voorzien, terwijl aan den wand een
groot© -klok 5s geplaatst^ welker wijzerplaat!
van zestig nummers is voorzien en waar
over een wijzer loopt, die door «een electrischen
motor in beweging wordt gehouden. Plotseling
houdt da«n de muziek op. De dansers blijven
staan op het blok. waarop zij zich bevonden.
Tegelijkertijd wordt de motor, welke den wij
zer in beweging bracht, etilgeeet, zoodat ook
de wijzer langzaam stilhoudt. De dansers die
zich op het nummer bevinden, waarop ook de
wijzer blijft staan, krijgen den prijs.
KNOOPEN UIT MET.Kr
Melk bevat, zooals algemeen bekend is, naast
vet, melksuiker etc., «een betrekkelijk groote
hoeveelheid kaasstof of caseine, die in de omt-
roomd© of karnemelk in totaal osoer groote foo©^
veelheid beschikbaar en niet steeds gemakke
lijk te verkoopen is als voedingsmiddel. De
techniek slaat di» caseine neer om ze o.a. te
verwerken tot galaüieth. Dit is een hoornachtig»
j stof, die gemakkelijk gekleurd kan worden en
dan, in allerlei kleuren door el-kaar, uitstekend!
hoorn imiteert. Ze ontstaat door de caseine la
gedroogden toestand te behandelen met forma-
j lin», waardoor deze eiwitstof als het ware ge-
looid en absoluut onoplosbaar en onverteerbaar
wordt Meestal worden er betrekkelijk dunns
j platen uit gemaakt, die niet te dik mogen zijn
om er de fonmaline tot de gebeele dikte in
kunnen laten doordringen. Die platen- worde
dan later op de wijze van hoorn of been ve*
w«erkt tot knoopen, vooral wanneer de rood-:
groote knoopen aan damesmantels vereischt
Ook andere luxe-artikelen, zooals knoppen voor
parapludes, wandelstokken, kammen, etc. wor
den eruit ge-maakt, Een geelachtig soort dienf
speciaal voor het maken van pianotoetsen, die
alleen hij goed onderzoek van ivoren te on
derscheiden zijn, daar de eigenaardige nerf van
ivoor er in aangebracht is. Ook in aas land
bestaan er fabrieken van. Het merk voor ge
waarmerkte kaas is feitelijk ook gedrukt te
©en dun plaatje van gaïalieth.
