Altmul Nieiws-
Almtniit- Lnilnillil
Woensdag 11 Januari 1922.
65ste Jaargang No. 6956
Uitgeversi N.V. v.h. THAPMAN Co, Scliagen.
Brieven uit Engeland.
feuilleton.
SCHOPPENKONING.
Gemengd Nieuws.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ Inzending tot 's morgens 8 mur, wordenAdver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstultkornend nummer geplaatst.
POSTREKENINO No. 23330. - INT. TELEF. no. 20,
Prija per 3 maanden fl.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Amsterdam, 7 Januari 1022.
ianvel Wat zou lik, Amsterdammer, aan menachen
in. West friesland o ver tarwe Ikutninen vertellen?
Waair3oh.ijniliijik niet veel' nieuws. Toch, de verleiding
is groot, om het eens te wagen. Eertijik gezegd weet
lik uit mijzelf er niets over te schrijven/ van eenlge
beteekends. Ik ben al* blij, als ik, zomers bulten zijn
de, óp belanigisteMleiid» vragen van mijn kinderen kan
antwoorden, met: dit is tarwe, dit gerat, dit haver.
Laten we hopen, dat ik het dan altijd bij het rechte
eind heb ook.
Maar, al weet ik dan- cel1 niete over tarwe, een ar
tikel heb ik er over gelezen dat mij heel veel' belang
stelling inboezemde en toch misschien voor mijn le
zers, a'1 ie het dan niet voor alle lezers, bijzonderhe
den bevat, die hen niet bekend rijmt Het artikel', dat
ik bedoel, bevat een beoordieeiing, een zeer waardee-
rende beoordee'liing, van* een kort geleden In Enge
land verschenen boek: De Tarweplant, door John
Peicival. Prijs f 37.80.
Mr, John iPercival, aan dé Universiteit te ReadJitag,
en Professor JBiffen, aan die te Cambridge, zijn de
mannen, die -zeer waarschiijnjiijk .meer dan lemaaid
anders In Engelandi, op de hoogte zijn vfcn tarwe.Mr.
Peicivai heeft in Reading een verzameling van tarwe-
aoorten, bijeengebrajcht van alle doelen der wereld,
ten getale van bijna twee duizend.
Tarwe jJ», aooafla wij. weten, een' grassoort. iDoch
een aristocraat onder die grassoorten. Duizenden ja
ren geleden nu voorhistorische tijden werdl zij reeds
verbouwd1. De beachavdng ging hand aan hand met
de productie van de tarwe. Andere voedingsmidde
len werdten door haar op zij geschoven, verdrongen.
Rogge en rijst moesten het onderspit delven, als de
welvaart van een volk vermeerderde, en tarwever-
bouw kan dan ook beschouwd) worden ais een tee-
ken van welstand, MiaJken beschaving en welvaart
verderen voortgang, zooails in de West-Europeesche
landen, dan is het volk niet langer meer tevreden
met den gewonen tarwekorrel, maar verlangt de zui
ver witte bloem.
Waaraan, vraagt men zich af, heeft die tarwe zulk
een vooraanstaande positie te danken? Hoe komit het,
dat zij' als voedliingsmiddiel gerst, tarwe, mals en' aJÜe
andere graansoorten verre achter zich heeft gelaten?
•Deze v-raag heeft des te meer recht gesteld! te wor
den, afs men nagaat, dat tarrae geen natuurlijk gewas
is, m.a.w. dat men taatwe aüs zoodanig nooit als een
■in het wild groeiende pHaait heeft aangetroffen. In
tegendeel, zij vereiiscbt een zorgvuldige verzorging.
Bij wijze van proefneming heeft men din Rotham-
sted in Engelland een tarweveld aam zichzelf overge
laten. De graa/nkorujels konden dus zichzelf zaaien.
Het resuMaalt was, dat die tarwe ma drie jaren ver
dwenen was.
Ook verliest de korrel spoedig haar vruchtbaar
heid. Niet alleepi dat de kiem kracht snel afneem"
doch na vijftien jaren is zij geheel verdwenen.
Doch verzong de tarwe, en zdj beloont de moeite,
aan haar besteed, honderd)-, neen duizendvoudig. Eén
korrel kan binnen eentige Jaren een (nageslacht vin
duizenden hebben. Een plamftkundige, dde eens een
tarweaar vond, zaaide die korrels uit, haalde zijn
oogst binnen, zaaide weer enz., tot hij dn het vierde
Jaar twintig „acnes" yd.1 'ruilm 80 duizend M2. met rijm
oorspronkelijke vondst bezaaide.
Daarbij komt, dat mdets zoo gemakkelijk ïs. dan de
tarwekorrel tot meef te ma fep. Zonder ecmgé moeite
wordt die korrel van het kaf gescheiden, en twee
stoenen zijn feitelijk reeds voldoende om zuivere
bloem te verkrijgen.
Ten slotte Is de tarweplamt een genot voor den on
derzoekenden botanist, Gioeni p3amt haast, die de leer
der eiteliJupeicf 'zoo goed illustreert als zij. "Deze lêór.
d/te dn 1966 door Grager iMendél1, een .Oostenrijker, ont
dekt werd en waaraan tijdens diens leven door nie
mand ter wereld ook maar «enige aandacht wend Be
schonken ,wend ia 190(1 om suo te z/eggen. opnieuw
ontdekt door Professor de Vries. MondéFs verhamde-
ling werd eerst in 1902 in. het Emgelach vertaald, doch
.sinds dien tijd Is Engeland een dier meest vooraan^
staande lamden» geweest In het doen van 'onderzoe
kingen op dit gebied. Vooral Professor 'Blffen van
Cambridge heeft zich hierbiji bekend gemaakt. Hij
kan1 uit tarweaoorten feitelijk elke hoedanigheid af
zonderen en naar voren brengen, met vernietiging
van alle amdere hoedanigheden, die zij wellicht be-
zaten. Uit de Slechtste soorten kweekt hij een vod1-1
maakte aar. I
(Ik riioemide straks eeniige goede eigenschappen op i'
van de tarwe. Een daarvan is, dat zij zoo goed ver- j
voerd kan worden. VerseMMenide Amerlkaansche st-e- j
den, zoo lee-s ik, gebruikten gedurende den oorlog
gieen tarwe, omdat zij zooveel beter .te vervoeren is
dan) amdëre graansoorten, en! groote hoeveelheden
graan, van, een of andere soort den Oceaan over
moesten. Deze steden moesten riem dus toen. verge
noegen met maïs, gerst en haver, 'om de tórw© naar
Europa te laten gaan. De opoffering bleek op dien
duur een zeer groote te zijn.
De stamvaders van de tarwe vindt men in het Hei-
dag Land, In 1855 ontdekte men het oorspronkelijke
gras, Trtldoum Hwmonis, op den berg Hormon. Doch
dit mist zoogoed als afliet deugden van de tarwe, zoo-
als wijl die kennen. Onder anderen da de korrel moei
lijk van h et kaf te «scheiden.
Gekweekte planten, woonden, maajjmato dé productb
vliedt verhoogd' wordt, meer vatbaar voor ziekten dan
hiunl dn het wÜMi levende voorouders. In de tarwe
■echter zijrni de pdiantkundligen er op bewoiuderenawaar-
ddgei wijaei dn gesliaagdJ, de nadieelen te ondervangen
die gewoooalliijk miet de v.oordeelen samengajan. De
wetten van Mendel werken bij de tarwe ai zeer
nauwkeurig.
Aula een tarwesoort, die vatbaar is voor een of an
dere zielte. .gekruist wordt met een andere, die de
ziekte veel' gemakkelijker weerstaat, ds de eerste oogst
een soort, die vo.or de ziekte vatbaar is. De tweede
oogst evenwel, die daaruit verkregen wordt, weer
staat de ziekte, en tal'le verdere oogsten zijn voor die
ziekte niet vatbaar.
Uit roodlgekafte, roodgekorreldle tarwesooerten en
wdtgekafto, witgekorreilide kan de kweek er naar ver
kiezing krijgen roodgekafte witgekorTekte, of witgekafte
roodlgekorrelkle, en hiij' kan er steeds zeker van zijn,
dat de planten van die tweede, generatie .trouw, blij
ven aan die nieuw verkregen eigenschap.
Tot zoover over verbetering van de soort- Ongeluk
kig genoeg staat de mensch zoo goéd' als machteloos
wanneer het aankomt op het verhoogen van de op
brengst. Betze da de laatste zestig jaren maar weinig
omhoog gegaan.
iHet lis een eigenaardiiigl feit, dat de landen, die dé
grootste opbrengst per 'M2. hebben, tevens de landen
zijn, dié de grootste hoeveelheden tarwe moeten in
voeren van het buitenland. Holland, dat 37 schepels
per acre opbrengt, België met 35, en Engeland met
32, zijn alle drie lénden met 'grooten tarweinvoer.
Engeland, heeft elk jaar 200 mlllioen ton tarwe uit
het buitenland noodi/g.
Twee drie weken geleden hield de bekende pa
cifist Normam Angel een zeer toegejuichte rede in de
Aula vani <H_e Amsterdamsahe Universiteit. Hij wees
er oa op. hoe afhankellijk dn de tegenwoordige .tij
den alle landen van elkaaW zijn. En aila die afhan
kelijkheid ergens aan het licht komt, dan is het wel
op het gebied' van tarwe, van. ons brooclkorem We
•zijn de brooidkaar.ten nog niet vergeten, noch het tor-
ipedeeren van onize graanschepen1. Ook niet die eerste
maanden na het sluiten van dén wapenstilstand', ale
de kranten ons precdes -toUcht-ten: over het binnenko
men van een schip met zooveel ton graan, of kolen,
of zuidvruchten.
En thans, thans gaat alles weer zijn gang. De
schepen komen binnen, 'het meel komt bij den bak
ker in elke verlangde hoeveelheid, en- wij knopen. ons
brood, in, elke verlangde hoeveelheid. Doch de oor-
Jog heeft ons maar al te duidelijk bewezen, hoe af
hankelijk. wij zijn van do tarwe, en door de tarwe van
liet buitenland.
DETECTIVE-ROMAN NAAR HET ZWEEDSCH TAN
21.
8. A. DUSE.
Toen Leo CarriM weer In de auto rat en naar de
stad reed. keek hij de aanteekeningen door, dié hö in
Huddingen gemaakt had. Op zijn gezicht was een uit
drukking van voldoening te lezen
„Ik heb gelui gehad," prevelde "hij. „Nu ral, ge-
looi ik, een nieuwe poging met dien bromteer van von
Heden wel wat bete. resultaat .hebben/'
Ên hij liet de auto voor diens bureau in de stad stoppen.
De majoor zag a heel verstoord uit. Hij scheen
somberder en gedrukter dan ooit Carring 'reide onmid
dellijk tegen pchrelf, dat er-jets nieuws gebeurd moést
„Wat {s erf' vroeg Mr. „U bent toch zeker niet voof
de derde maal bestolen?T'
„Neen. dat niet. De geheime documenten rijn nu veilig
nier en ik ben er niet verantwoordelijk meer voor. Maar
toch is het, alsof alle kwade geesten tegen mif samen
gezworen hebben.*
„Hoe zoo?"
„Nu, in de eerste plaats schijn !k niet van dien ver
vloekten Tonhardt ar te kunnen komen en dan heb
ik Vpndaag weer wat fiieuws ontdekt. Stef u voor,
onder de oude, waardelooze stukken. Idie vannacht door
de spionnen gestolen zijn bevond zfcm een document van
even groote waarde als ae papieren, waarover ik me zoo
ongerust maakte."
„Verd..... Maar veroorloof mij1 u te zeggen, majoor,
dat u niet veel orde ï.n uw papieren hebt U hebt mij
immers gezegd, dat de plannen volkomen waardefoos
waren. Anders zou ik die twee pakken
niet omgewisseld hebben."
„Ja, dat weet ik, zeide de matoor vreemd geldwee.
„Ik had heeJemaai Vergeten, dat dat document er nojfl
by was."
„Nu, 'we zullen zien, of wij het gestolene ten slotte
toch niet terugvinden. Ik zal Vanavond een poging
wagen om de heele spionnenbende te pak kén tè krij
gen, zeide Carring vox vertrouwen. „Ik heb een niet
aoo kwaad plan. Blijf dus voorloopt# kalm/'
later aan vergiftiging overleden. Den eersten Kerst
dag kwam WeBer, die zich „proffessor'' noemt, 'a och
tends naar zjjn „teerlingt informfieren en toon dé
kostjulfrouw antwoordde, dat rij. nog sliep, antwoordde
hij: ,Ze zal wol dood zijn'''. Toen men daarop naar
haar kamer ging. bleek zij weliswaar pog levend, doch
zwaar ziek door hfetóngenomen vergif. Op tafef stond een
kistje met een eigenhandig geschreven testament waarin
zij TWeber tot haar erfgenaam aanwees. Er lag ook
een" brief in, met de mededeêliiig,. dat zij hét vergif
had opgespaard van poeders, die zg tijdens haar ziekte,
enkele maanden geleden, bad,gekregen. Nu staat vast
dat zy in hei geheel niet riek is geweest, zoodat ?e het
vergif van andere rijde moet hebben gekregen.
De Germania dringt op een onderzoek tegen Wébeï
aan, die het meisj_e genee^ oijder zijn invloéd ,had
en &n piterst ongujistigen indruk moet maken. De wijze,
waarop fcyj dadelijk 'begon pa .te. gaan, wat de doode
hem had nagelaten, moet buitengewoon sluitend zijn
HOE EN WAT ER IN WINKELS WORDT OE8TO-
LEN.
De winkeldiefstallen van Frau Röber, vrienden en
vriendinnen te Berlijn gepfcegt^ (zie Woensdag vorige
weekj, overtreffen door omvang en systeem alles, wat
op ,dit gebied heldert [aren is gepresteerd. De recher
che heeft het resultaat van haar voorloopig onderzoek
E'ilïceerd. De hoofdschuldige, Frau Röber, heeft tien
reeds haar handwerk uitgeoefend, haar ionge
Iers zijn pas vier jaar in het vak, dat zoo scnitte-
reng ging. dat de geheele familie met aanhang er
zeer weelderig van kon leven. Trouwens, van de „vér
diensten' krijgt men een klfcin begrip, wanneer men
leest, dat de" corpulente dame, die jpt „dekking" diendé
van de dieveggen, in zes maanden een salaris heeft
genojen van 150.000 mark.
Tot nu is vastgesteld, dat- deze bende in 73 winkels
heeft ge werkt". Daar gen snelle omzet van dé ge
stolen goederen om begrijpelijke redenen gewensdht was,
nceft men in de woning aan den Kurfürstendam alleen
gevonden, wat kort geleden gestolen was. De goederen dé
den echter reeds «Jonken aan oen klein warenhuis. De
magere, on zoo elegant uitziende ekstarvrouwljés héb
ben o.m. gestolen beelden uit brons ter h< >gte van 60
centimeter, kristallen gchepen van ongeveer een hal
ven meter lengte, een iWceleinón sérviés van 75. - 0.^-^+ i..,-..,,,- "w-aa- jor,
stuks, eei. etectrisdie katiel, Penüuhe tappen balen "ft*
zijde, dozijnen paraplu's en slokken dearozffirlén van 1S0 WOTÓna OTlmoöi Venter aaranenh.k
30.000 mark), tallooze japonnen, bonten mantels, jum
pers. handtasschen, enz. enz.
Hoe hebben zij op klaarlichten dag, onder de oogen
van het personeel, deze, soms groote en zware dingén,
uit ld en winkel gekregen? De recherché is achter dè
techniek gekomen. Voor een diefstal Waren drie pér-
sonen noodig: één, die aandacht afleidde van
de verkoopster, één, de corpulente, die tot dekking diende
van de •olencfé^ die het voornaamste werk deed: het
«delen.
Deze derde moest natuurlijk; mager asdjn. Trad ze
den winkel binnen, dan leek ze onder haar praebti-
gen bonten mantel nogal- zwaarlijvig. Maar twee spi
raal vecren in den mantel boven de taille zorgderg
voor een -ruimte, waarin gemakkelijk dirle of vier
zijden rokken geborgen konden worden. En ondéir
deze ruimte was er, faisachen dan afstaanden man
tel en het lichaam, nog een grootere ruimte. De die
vegge sloeg haar wijden mantel, terwijl de verkoop
ster zich omdraaide, om hert op de toonbank loggende
voorwerp en droeg daarna, met behulp van de 'in
den zak geborgen hand, dingen ale het bronzen beeld
en de electriscihe kachel naar bulten. De werkelijk
corpulente dame 'Mep dan achter haar.
Natuurlijk was voor hét toepassen van dit systeem
niet alleen! handigheid noodig, doch ook voorstudie
en plaatselijke kennis, De dieveggen hadden bestu
deerd, hoe de verschillende verkoopsters waren, zoch
ten de nonchalante uit Zij kenden ook de winkelde
tectives. En *,/>.xlen zij -toch gesnapt, dan probeerden
ze het m-et b' 1. en dat werkte steeds.
De recherche beeft bij deze gelegenheid) tevens mee
gedeeld, dat het aantal winkeldiefstallen' voortdu
rend toeneemt. In de groote warenhuizen gebeurt het
dat per dag een honderd dieven gesnapt worden, in
don drukken tijd voor Kerstmis of bij uit verknopen.
In stille tijden is een vangst van vijf dieven niet ge
ring. De groote winkels rekenen .op een diefstal van
drie procent van de waarde van den inventaris.
EEN ERNSTIG VERSCHIJNSEL.
Te Berlijn is na den oorlog een voorliefde voor het
occultisme ontstaan, die nu en dan bedenkelijke gevol
gen heeft. Spiritistische vereenigingen wordén bijjiozijnéh
opgericht en in menig gevat 'is het den leiders érvan
meer om eigen voordeel dan om het occultisme té doén.
De Germama vertelt thans een zeer ernstig geval. Een
35-jarige winkeljuffrouw, die sedert een jaar geheel in i
PRIJSVERHOOOINCEN DT OOSTENRIJK.
Weenen, 9 Jan. Naar in parlementaire kringan ver
luidt, kan binnenkort worden verwacht, dat de minister
van financiën ter dokking der groote tekorten warelld-
marktprnzen zal, invoeren en de monopolitic-arükelen
op WereldmarktquaLiteit. zal brengen. Alle tarieven én
^mbnopoIjjB-prijzm zullen aanzienlijk worden verhoogd;
hcrtzelfae zni geschieden met verschillende indirecte be
lastingen. De persouentan even. bij da spoorwegen zuilen
met ruim 300 pGt, de goederentasiewii niet meer d°n
150 pGL worden verhoogd. Verder wonden annzienlijk'
verhoogd het briefport telefoon- 1^ telgrafv ftarievej\
terwijl oa veshocgiig <fer tsfeks- en cico.holr>rijzcf" &»v\>
wettelijken weg zal wcaricn tot fiteisd gebr^uat
EEN .COLT VAN msmJUD" BS DE VïïHESÏIt
DE STATEN.
Op het oogenblik teistert een ^olf van misdaad"
het land, in het bijzonder in New York, m verband
waarmede de procureur-generaal der Veréenigd0 Sta
ten in Washington aan den procureur-generaal van den
staat New _York heeft voorgesteld een conferentie bij
een te roepen van alle openbare aanklagers tot het
instellen van een actie om de strafwetten krachtdadiger
toe te passen. De autoriteiten verschillen van meèning
omtrent de oorzaken van hel vermeerderen dér misda
digheid: gewelddadige moord, straatroof, gedurfde in
braken, het binnendringen in winkels, én banken door
gewapende desperado's, utet voor téiugdeinsea
iedereen; die hun in den weg komt, neer te schieten.
Terwij'1 men het drankverbod en het gebruik van sur-
aansprakelijk stelt voor de misdaden, die
gaan, meent men, dat de slechte
tijden en de klaarblijkelijke ^gemakkelijkheid, waarmede
misdadigers de wet ontduiken, verantwoordelijk zijn
voor de tallooze rooverijeii, die zoo dikwijls eindigéai
mot den dood van het slachtoffer.
In weerwil van alle voorzorgsmaatregelen, o.a. de
uitrusting van alle bankinstellingen met automatische
alarmsignalen, het bewaken van de mails door gewapende
soldaten, hot patrouilleeren door de straten van zwerm én
politie-agentem en detecioven, duren de misdaden onver
zwakt voort Volgens Mr. Mac Adoo, dé eerste magistraal
van New York is de gemakkelijkheid, waarmee reci
divisten tegen borgstorting op vrije voeten worden ge
steld, gedeeltelijk Verantwooraelijk voor de .golf van
misdaad." Hfi beweert, dat vele borgen onder één dbkén
liggen met de' roovers en dikwijls gestolen coedérén
aannemen als zakelijk onderpand voor de som der borg
stelling, De magistraat verklaarde, dat honderdén mis
dadigers in elke stad tegen borgstelling op Vrb'e voetén
verkeeren en dat veler humuer voortgaan mét het over
treden van de vcet, terwijl verscheidenen hunner erken
nen, dat zij werden gedwongen te stelen, tên eindé të
voldoen aan dP eis enen van .hun borgen. De betrek
kingen tusscfaen de borgen en de jnisdadigers rijn zoo
nauw, dat magistraten eerstaetnoemden dikwij'is de vraag,
stellen, of rij: bij de misdaad aanwezig waren.
VREEMDE TALEN.
In Daiitschland is na den oorlog de atudle van
De majoor prevelde zenuwachtig een gaar woorden.
Hij Zag er allesbehalve kalm uit
„De hen vandaag op een paar ontdekkingstochten uit
tjeweest gmg de detective voort. „En ik ben bezig
ieiten en bewijzen te verzamelen. Vooral wat betreft
dat onverwachte uiteinde van den huisknecht. Den
moordenaar is het voorloopig wef gelukt met het lijk
tc pntsnappen, maar ik zai niet rusten, vóór ik hem
gevonden heb. Voor dat doel heb ik echter nog enkele
inlichtingen omtrent dien John noodig? Hebt urijn
getuigschrift gevonden?
„Dacht u nu heusoh, diat ik' tijd. gehad héb daar
naar te zoeken?"
„Dat 'zou In leder geval 'een weinig te veel verlangd
;zijm. Maatr ai kaïnt mij missohiëni aidt het hoofd wel
eendge bljzonderhedén zeggen, over rijn leeftijd bijv.
en dergelijke"
Dat dééd de majoor zeer bereidwillig1 en Carring
maakte enkelie notities vem die opgaven. De houls-
knecht heette John Erik Mollkvfst, was In Stockholm
geboren en ongeveer dertig Jaar oud. Zijn familie-
verhooidliinigieni kende dé majoor niet.
„iBezdt u misschien) een handschrift van hem?"
vroeg Carring. „Een paar regels, onverschillig wat".
De majoor dacht een oogenblik na en haalde dan
rijn portefeuille te voorschijn.
„Het is mogelijk", zeide hij, „dat Ik hier iets heb
(Uk laat' mijn huisknecht! altijd een kwitantie voor zijn
loon teekenen" En, hij vond inderdaad' zoo-'n kwitan
tie In rijn portefeuille.
„John Enk Mollkvist", las de detective. „Heeft hij
verder ndefts geschreven dan rijn naam?"
„Ja, hij heeft de heele kwitantie geschreven."
Carring haalde twee der anonieme brieven, die hij
ihadi, ni. dien van „Vdppon" en dien van de „Mollen
i&ani hemzelf, uit zijn zak en. vergeleek lang en nauw
keurig de handschriften met elkaar.
„Het schijnt alsof de handschriften mij vandaag
even goed helpen als gisteren die schoenaidrukken,"
zeide hij eindelijk.
„U denkt toch zeker niet, dat mijn huisknecht iets
cmet dde anonieme brieven te maken heeft?" vroeg de
•majoor.
„Ja, dat denk ik zeker. Uw beste John schijnt heel
goed de kunst verstaan te hebben anonieme brieven
f* schrijven. Hij was een gemeen ventje, geloof ik".
„U vergist u, dat iis mdet mogelijk."
Carring haalde slechte rijn schouder» op.
het spiritisme opging en lid was geworden van de „oc- AQ wiuKniana as na oen ooriog oe sroooe van
cultistisdhe hoogeschool" een door zekeren Fnyèicn vreemde talen aanimerkielijk toegenomen. Het BerL
Wober-RokiiiP oDöericfito veretniiriiu? hééft od kérst- Ta^e;bL °P scholen een onderzoek in-
«vond mortiw eS^WooJ «eateM- l**Toad*n dat d* toea»mi3Q« ynk op 60 pot.
„Niu, hebt u ml] oog meer nieuwtjes t« Tertellen?"
■nroeg hl] dan.
„Ja, vanochtend vroeg Sa de politie het verbrandde
fljk Jtomeni halen",
„Dat weet ik en het is al' gesohouwd ook. Wie het
ia, valt nieit te comstateeren, en evenmin hoe toet,
waair men het gevonden heeft, geikomen la"
IHj] vertelde vervolgens het verrassende resultaat
der schouwing.
„Wat ton dat berteekeDen?" vroeg de majoor ver
baasd. „Waarom zou men een doode naast het bran
dende huds gelegd hebben?"
/Natuurlijk' om het te doeiv voortoomen, alsof de
man verbrand Is. Misschien was het ook de bedoeling
het lijk onkenbaar te maken. In dat geval zou het
hun gelukt zijn".
„Vreemd!" prevelde de majoor.
„O, neen, het la hoelemaal niet zoo erg vreemd,"
antwoordde de detective. „In deze zaak zijn er nog
veel vreemder dingen. Het gedrag bij voorbeeld' van
majoor von Heden
„Wat bedoelt u daarmede, mijnheer?" brulde de
majoor driftig, „Zeg opl"
„Dat is mijn bedoeling ook." antwoordde Caming
kalm. „En ik zal bet kart maken. Ik heb eohter de
plicht >1 alles, wat dk in uw optreden vreemd vind, te
zeggen, en ook wat bezwarend voor u ton zijn. U zult
weldra. Inzien, dat de zaak ernstig la. In de eerste
plaats zou lk kunnen wijzen op de gjeheimdoenerlJ,
waarmede u geweigerd hebt de reden op te geven,
die ucr toe gebracht heelt te handelen tegen het be
vel in en de geheime documenten mee naar huis te
nemen. En verder, dat u mij hei telegram niet hebt
wilton geven, dat u weggeroepen heeltl"
„Ik heb u toch gezegd, dat ik een gegeven belolte
niet wilde breken
Carring ging op die woorden niet ln, maar ver
volgde, als had de majoor niets gezegd:
„En dan kom lk bij uw leugens".
BIJ die woorden vloog de majoor, rood als een
kreeft, op.
„Eruit, mijnheer!" siste hij. „Eruitl Hier laat ik
me door niemarid beleodigen.
„Still" zeide Carring dreigend. „Tracht alB het u
blieft u te beheerscben. Bedenk, dat ik u leder oogen
blik gevangen kan laten nemen".
„Waarom?" vroeg de majoor verschrikt.
„Wegens moord op uw buisknechtl" antwoordde
Carring scherp, .terwijl hl] een Btap dichterbij kwam.
„U bent.." begon de majoor, dadelijk weer heftig,
maar werd door Carring's koude, harde stem ln de
rede gevallen.
„Zeg dat woord niet'! U «oudt er spijt van hebben,
Laat mij liever uitspreken. Ik kom dus op uw leu
gens terug. U hebt gezegd, dat u gisteravond van al
het oogenblik, dat u thuis gekomen bent, tot dat,
waarop wij samen naar de kamer van uw hulsknecht
gingen, geen voet buiten de deur gezet hebt".
„Nu, en? Dat la ook zool"
„Zoo, majoor! U bent gisteren tweemaal ln den
stal geweestl Dat ton lk bewijzen 1"
De majoor ging zitten en zijn gezicht was osch-
grauw geworden. HIJ scheen iets te willen zeggen.
Maar hij bleef zwijgen.
„De laatste maal omstreeks middernacht", ging
Carring voort, „waren Roland en lk er getuigen van,
dat u in de geheimzinnige Oostersche kamer sloop
en de brandende altaarkaarsen uitblies. Waarom
deedt u dat?"
De majoor antwoordde niet, doch bleet sprakeloos
voor zich uitstaren.
„En waarom hebt u ontkend, dat n om half elf
bij uw hulsknecht geweest bent? Dat ls de tweede
vraag, waarop een antwoord noodig ls",
Von Heden bleef hardnekkig zwijgen,
„Begrijpt u dan niet", ging Carring op harden toon
voort, „dat de moord op uw huisknecht thans het
punt la, waarom deze geheele Ingewikkelde geschie
denis draalt? Een mensch wordt niet zonder goede
redenen vermoord. En voor zoover lk tot dusverre
na heb kunnen gaan, kan slechts één persoon voor
deel hebben van het verdwijnen van uw hulsknecht
En dat bentl u zelll"
Leo Carring had een nieuwe uitbarsting van het
onstuimige, opvliegende temperament van von He
den verwacht, maar zij kwam niet. De majoor zat
er bijna apatisch bij. Een stompzinnig glimlachje
speelde om zijn lippen en slechts een schouderop
halen was zijn antwoord.
„U hadt alle reden om u van dien man te ont
doen", ging Carring voort. „HIJ was uw vertrouwds
en Ingewijd in verscheidene geheimen van uw parti
culier leven. HIJ kon later gevaarlijk voor u worden,
u openlijk eompromiteeren
Wordt varvoOjd.
