Alumni Nlens-
Mmuniit- LanttiivïtilL
SCHOPPENKONING.
Donderdag 12 Januari 1922.
65ste Jaargang, No. 6957,
Ullqeversi N.V. v.b. TRAPMAN Co; Scliaqen.
FEUILLETON.
Gemengd Nieuws.
Dit blad verschijnt viermaal per week: D ine dag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij insendlng tot 'e morgens 8 aur, worden Adver-
tentiön nog sooveel mogelijk in bet eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENINO No. 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijano.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van Dinsdag 10 Jaan 19B5L
Sijmen, betoall
/Eerst wilde men met tComeüila Nélds uit den Hied-
der beginnen:, maar van het voornemen werd vioor-
loopdjgi nog afgezien en toen kreeg Sijmen Vijzelaar
uit Entohuizen de eerste beurt Sijmen, een dikke
vijftiger, met grijs haar en grijze verf in een „atrijk-
pan", was op ..Donderdag 8 November op weg naai
een botter om dat vaartuig op last van den eigenaar
wat bij te werken. Maar de bejaarde schilder landde
eerst nog aan bij een winkelier, Johan Smit genaamd
't Was over diens hond „dait ondier", dat Vijzelaar
oven wou praten. (Maar Smit Senior wiDdb h^m niet
eena te woord1 staan eni Smit Junior wist Vijzelaar,
die niet wensebte te vertrekken, de deur uit te bob
belen. Maar een hoeveelheid van de mooie grijze 'verf
hobbelde" mee en besproeide den schilder in plaats
van voor het bijkleuren) van den Erikhuizer botter
dienstbaar te zijn. Toen Vdjzelaor aftrok (kreeg hij
tot afscheid' nog een duw van Everardus Smit, de
zoon van den winkelier. Vij-zelaar kwam toen languit
te vallen in de Westerstraat. HIJ' heeft lot de ontstem
ming, die toen bij hein dan boventoon vierde, het res
tant van zijn verf den winkel dn geslingerd. Vijzelaar
wilde nu graag alle schuld op Smit werpen.
De jonge Smit echter wees op de halsstarrigheid
van Vljaelaar, die de oorzaak er van was gewoest
dut hij Vijzelaar, die niet weggaan WvU, de deur uit
werkte.
Df. O.v.J. vorderde (tegen Vljzelaar vandaag we
gers zcakbeschadlging f 10 boete of 10 dagen hecht
Afblijven.
Jan Groot uit Schermerhom was absent. De aldaar
standplaats hebbende rijde»veldwachter Kok was
thans wegens ongesteldheid niet present. Maar 't rit
ging evengoed door. Groot had'.... wederrechtelijk
in den voor den nacht bestemden tijd bij zijn dorps
genoot Dirk Huiberts een1 aamtial appels weggenomen
Ze smaakten 'Overheerlijk. Maar Kok snapte den ooft-
dtief, die den ouwen Huiiberts zoo' in diens rechtma-
titgen eigendom ^te gauw" waa. De eisch liuidde nu
f 20 boete of 20 dagen hechtenis.
'n Sn apsis.
Aria Kroon van Den Helder had met een paar ka
meraden op 14 'Octoher ji. zoo te trek in een borrel dat
zij, zoo mogelijk, oen lekker „anapsie" zouden pogen
machtig te worden.
•Eerst kochten ze heel fatsoenlijk een halven liter
brandewijn en snoepten dat lekkere .gruizig" op.
lEn toen.trek naar meer! Zóó gaat bet met dat
goedje. Maar de jongelui wilden liefst niet al te erg
in de portemonmaie ook. Dug werd een ldst bedacht.
Airie Kroon zou in den drajnk^lij,terswdiikel van Griet
je Kikkert, weduwe vanl Ariie v. d. Linde, een halve
„kam" brandewijn bestellen. De kameraden zouden
tatiuascheni zich bulten opatellen. Arie zou „binnen"
zoo mogelijk Griet (te gauw wezen en uit de etalage
wat .„lekkers" gappen en 'm dan „smeeren". Zoo ge
beurde. Grietje verliet een oogenblik den winkel, Arie
grijpt een> kruik jenever uit de etalage, zijn maats
rukken de deur al open en in gestrekten draf rent
het dridtal naar een stil' straatje waar „do buit" eer
lijk 'verdeeld wordt en men zich aan het geestrijk
Schiedam sche brouwsel te goed1 doet.
Maar Arte Krioon mocht zich nu eerst wegens dief
stal en zijn vrienden mochten zich iin een volgend
zaakje wegen» heling vera/rit woorden Tegen Arie
Kroon luidde die eisch f25 of 25 dagen hechtenis.
En1 in het volgende' zaakje werd tegen zijn vrlendi-
jes Jaap Hennlng, Jan Post en Lubbert Schenk we
gens heling ook elk f25 of 25 dagen brommen ge
vorderd.
DHEECTIVE.R0MAN naar HET ZWEED8GH VAN
22. «.A.DUSE.
dei^^jaor26^^ moe^® glimlachje op het gelaat van
"n112^1 f" QP minachtenden toon.
n av0Qp w Joon vermoord werd, waarschijn
lijk vlak voor den moord, bent u bij hem geweest'-,
f?11# Pairing voort, zonder op dien minachtenden
toon te letten. „Het was even voor half elf. John was ef
met, maar kwam een oogenblik later. Maar u vondt er
iemand anders,. ,een vrouw, die op dfllzolfdo oogenblik
uit de Oostersdhe kamer kwam.'*
By die woorden veranderde do majoor totaal Met
een uitdrukking val* sdhrik en ontzetting, keek lifl
Carnng aan.
„Was u .getuige van die .ontmoeting?' vroeg hij.
„Stai my toe uw ejgen woord te gebruiken: Onzin'
z«de Carnng. „U weet immers heei goed, dat ik pas
tegen elf uur ïh de villa gekomen ben. Maar toch Weet
ik wat er daarbinnen voorgevallen is: een heftige scène
tusschen u. den huisknecht en de vrouw. Het gesprek,
of liever de ruzie, werd gevoerd in het Russisch en
gevolgd door een huilbui der mooie blondine. Het
was Marja Li wen."
Ma^,y ÜaTinë °B 800(1
De majoor liet zich achterover m zijn stoef vallen «n
Zyn gezidit werd doodsbleek. Hij bleef 'lang zwijgen «n
scheen alles om zich hoen vergeten te nebben.
„Marja,' fluisterde hjj Andelyk. „Marja.../-
En een zoo Cliiepe wanhoop, een zoo grenzenlooze
smart lagen in dat eene gefluisterde woord, dat de
detective medelijden kreeg met dén gebroken man.
zacht legde hij ,Hjn hand op van Heaen's schouder.
„Heusdi," zeide hy, „het is voor mij ook .pijnlijk
deze dingen aan te roeren. Maar fls kan niet anders
ik moet.
De majoor bewoog zich met.
„Ik weet alles," ging de detective ernstig voort.
2we e m Huddingen. Zij is vertrokken, ver-
toordoos^ v<sra'0^^ea> verdwenen," herhaalde de majoor
„Zy "heeft u bedrogen. Zn was een spion, zij even-
aG uw huisknecht. Beiden behoorden tot de
woeg .„Mollen ijat staat als een gaal boven water.
Ben .zwaar rittend" boert]a.
Simon Keizer, een boertje met 15 koelen, maar die
zooals hij zegt, nogal gewaar zit" moest vervolgens
terechtstaan. Hij bracht zijn melk naar een me-likalij-
ter, wi/en) bijl vioontdurend leverde. Maar dat moest
volle, onvervailfichfte melk ®ijn. En de melk van Sij^
men'a koeien was met water vervalscht. De vrouw
van Keizer behandelde het melkgerei en Keizer wist,
dat zij steeds eenig water dioor de melk mengde.
Maar hij dachit^ zoo'n beetje zie je, dat merken ae toch
niet. Maar dat bad ie mis.
Men kwam1 er achter, monsters werden genomen,
serieus onderzoek werd' gedaan en het gevolg was,
dat Sijmen verbaal kreeg. Hij zei nu, dat hij niet wist
dat zijn vrouw heit voortdurend1 deed, dat melkver-
valachen en hij scheen niiet ongeneigd om er moeder
de vrouw nu maar zoo'n beetje „in te zetten". Gok
dapper 1 Maar 't -lukte niet. Keizer weid) opgeknapt
met een eisch tort een maand gevang
Ook hier anonieme brieven.
De 40-jarige, te (Zijpe geboren en wionenide Jacobus
Bes, had op 28 October jL tA. Noorman, onbezoldigd
'Rijksveldwachter te Zojpe beleedigd. Noorman had al
meer dan eens anonieme brieven ontvangen, waarin
niet veel1 moois en vleiends stond te lezen, integen
deel!
En Noorman, die op 28 Oct. Bes op straat ont
moette, hield dezen voor den schrijver van dis ano
nieme brieven en sprak hem aan.
Bij die gelegenheid heeft «Boa den ander beleedd-
gende uitdrukkingen toegevoegd. Deswege werd nu
itegen Bes f 10 boete of 10 dagen hechtenis gevorderd.
Het kon verkeeren.
VreeeelJJk bulderde de storm op Zondag 6 Novem
ber JL, maar toch warem er nog menschen op straal
At Zal zoo wat half acht 's avonds zijn geweest toen
de 19-jarige Anthomie Post uit Sc hagen met een paar
kennissen aldaar op de Loet liep.
Een dienstmeisje met name Anna Schrieken ont
moette daar het drietal. Zij liep eerst ter eener ztydé
van het drietal, 'maar ging over naar den anderen
kant van den weg.
Post zei toen: „Zoo m'n lieverd, kom je nu bij jny'/
Maar Anna was niet van complimentjes gediend,
had, misschien door den storm, ook piet verstaan wat
Post zei cn maakte zich zenuwachtig. Zij gaf hom een tik
met hare parapiuie en Post kwayi daarna achter haar
aan. Hij pakte haar onder de armen vast en toen zei ze
snibbig: ïeeliike paap, laat me lps.
Anna verklaarde dat Post haar daarna achterover op
straat heeft gegooid.
Post zei, van haar een klap met de parapiuie te heb
ben gekregen, waarna hij haar bij den arm nam en een
duw gaf. Of zjj op de ^traatsteenen viel, dat weet hij
nicU
Maartje Meurs, de vrouw van A. K Kassen, woon-
aditig ter plaatse waar de oneënigheid voorviel, hoorde er
wat van en ging in den donkeren avond eens buiten zien,
Zii hoorde Anna Schrieken en Post hevig tegen elkaar
schelden, ook werd er gevloekt. Was een heól lawaai
en Maartje heeft Anna bij zich jn huis .gehaald.
Aldert Marünus Kosscn was ook naar buiten gekomen
en had gezien, dat Post het meisje een klap gaf, ten
gevolge waarvan aj öp.straat vxe*. Kossen meende er
tusachen te oraekn, maar toen hij kwam was Anna
ai weer op de been. Zij is toen bij bet
in huis gekomen.
Post beweerde Anna geen slag te hebben gegeven.
De O.v.J. eischte tegen Post wegens mishandeling J 25
of 25 CJiagen hechtenis.
Die loopt er dooor,
Volgt, Simon Koning te Helder, die wegens drankwet-
overtreding voor den kantonrechter had terechtgestaan,
die bij het wijzen van vonnis hem had ontslagen van
rechtsvervolging. Maar de Ambtenaar bh het Openbaar
Ministerie ging In hooger beroep, dat nu behandeld w©rd.
Zh heeft \l ak telegrambesteller verkleed, dat telegram
gebracht, dat u uit uw villa weglokte. Thans gelooft
zij j^iaar dooi bereikt te hebben, tenminste wat betreft
de geheime documenten, die zij beloofd had andd»
ren in handen te spelen. En daarom heeft zij zich
uit de voeten gemaakt. Wat paij betref^ mag r zij gaan,
waarheen zh Wil. Ik zal 'er wei voor zorgen, dat zy
goed gefouilleerd word^ voor zij* het land verlaat,
zoodat de papieren niet met haar verdwijnen."
Een zucht van Verlichting ontsnapte den majoor.
„Dank u", zeide hh. „Het is het beste, dat zij zelf
ontsnapt Ik zal trachten alles, wat met die 'vrouw
samenhangt, te vergeten, U moet mij beloven nooit meer
over haar te spreken."
„Met alle genoegen. Maar eerst moet ik méér van haar
weten. Op een goeden dag hebf#n we haar misschien
weer hier, wanneer zij een jiieuwen slag zal trachten tè
slaan. Vertel ine daarom al les, wat u van haar weet'-
HOOFDSTUK XIX.
De Avonturierster.
In den. (beginne scheen de (majoor niet aan Carring's
verzoek, -te willen voldoen. Hij bleef zwijgend zitten
en peinsde over alle herinneringen, die nu niet moor
aan hem alleen (toebehoorden, maar ook anderen
goopenlxaiard moesten worden.
3 en slotte echter begon hij met gedempte stem en
zonder Carritng aan te kijken, te spreken. Het waa
bijna ais biechtte hij tegenover een derde persoon,
die slechts in fantasie «bestond.
„Ik heb 'haar in den afgetooipeiii winter aan de Ri-
viera ontmoet", begon hij. „We waren bijna dagelijks
samlen. Ik had mij immers jaren zoo vreeselhk een
zaam gevoeld. Zij kruiste mijn weg, scheimscn glim
lachend en stralend' mooi met haar toeren blos en
haar goudblond haar. Het duurde niet lang, of ik,
een vijftigeii, waa heelemaAi in haait netten gevangen.
Ik had' haar tot waanzinnig worde na toe lief. Mijn
gedachtenleven kreeg in haar tegenwoordigheid een
andere richting. Ik was mezelf met meer. En rij, zij
kende al heel gauw haar macht over mij. En zij
wist die te gebruiken. Mijn hart krimpt ineen, wan
neer dk eraan denjk, wat voor een willoos ding dik in
haar handen was. Al haar luimen bevredigde ik. Hoe
dwaas en excentriek, haar 'invallen ook waren, toch
zette ik ze dn werkelijkheid om. Zoo bijvoorbeeld dde
Oostorsche kamer in den stal. Zij wilde dichter bij
<mij zijn, onopgemerkt kunnen komen, en gaan, zeide
zij. En ik deed haar zin. Ik gaf haar alle luxe, die
zij wilde. Ik had geen andecre gedachte dan. baar
gelukkig pa vTooiUk. te makan. En ik goloofüM rit
De O.v.J.vroeg tfiani eveneens ontslag van rechts
vervolging.
Deuren dicht
Volgt een zaak met gesloten deuren.
Dappere jongens.
Joiiann-eö Boots en Hendrikna Duin, jongelui uit
Beemster, die eerst als beklaagden absent waren, kwa
men toch nog aanhuppelen, toen reeds met het zaakje
was aangevangen. De rechtbank was zoo vriendelijk om
bij hunne gewaardeerde komst weer van voren aan te
beginnen, onder de vermaning echter, om „een volgende
keer" op tijd te zijn.
De twee Seemstersche jongeheeren, respectievelijk
reeds 22 en 30 jaar oud, waren in den avond van 13
November j.L best aangeschoten en sloegen, te Avèn-
faorn bij oen boer, Braas genaamd, een paar glasruiten
kapot, terwijl rij Anthonius, dan 26-jarigen zoon van
Braas misliandelden.
Een en ander berokkende thans teder dier beklaag
den een eisch tot f 30 boete of 30 dagen hechtenis.
Ook geen held.
Petrus Anthonius Beentje», een 20-jaxig fabrieksarbei
der uit Heemskerk, was in den avond van 30 October
j.L te Castricum in het café van Hendrik Kerkhof.
Beentjes was er daar met een fieechje nim vandoor
gegaan naar buiten. Maar toen hij dó ar rijksveldwach
ter Gorter ontwaarde, heeft hij het flesch'. met rum
weggegooid. Gorter wist het karaf je echter te vinden
en Beentjes kreeg oen strafzaak en beweérdë, nu, wèJ
het fLeschje te hebben weggegooid, doch toen had hij*
Gorter hog niet gezien.
De O.v.J. eischte tegen Beentjes 10 boeté of 10
dagen hechtenis.
Had het maar gekocht
Nu kwam een ander jongmensch met name Cornelis
de ^Vinter aan de beun. Hij is arbeider en woont te
Castricum. Cor had datzelfde fleschje met rum zoo'n
beetje uit de grap van 't buffet weggenomen, maar op
aanmaning vpn ae kasteleinsdochter nad hij het weaer
teruggeven. Doch later in den avond had hij he-
doela fleschje weer te pakken en hééft hét toén aan
een kameraad gegeven en ten slotte bélanddè het toen
bil Petrus Beentjes, die daar zooeven terechtstond.
Tegen Cornelis de "Winter werd nu eveneens een1
tientje boete of 10 dagen zitten gevorderd.
De IJkweL
De 26-jarige winkelier Johannes de Wit uit Koedijk
kreeg op 8 November j.L bezoek van brigadier van Gel
deren en rijksveldwachter Corstaiye, beiden jiit Alkmaar.
Zij .kwamen onderzoek 'doen naar de .naleving - van d®
Ijk wet Daarbij bleflk. een ijzeren gewicht van eén kilo
gram niet van de vereischte ijkletter voorzien te zijn.
De O.v.J. $ischta tegen de Wit oen maand gevange
nisstraf.
Tijd la gold.
Nu was de zaak tegen Cornelis Nelis uit Den Hélder
aan de beurt. Beklaagde was er niet De getuige was
er ook niet meer, die was er wel geweest vandaag, maar
was, wachtens moede, weer huis-toe gegaan.
De O.v.J. vroeg nu, het bewijs niet .geleverd achtendè.
vrijspraak voor Nelis. Fine.
As. Dinsdag uitspralcea
HET LIEFDEWEES DER QUAKERS IN DUITSCH-
LAND.
De BeriijiDJSohe correspondent der Nieuwe Courant
te Deni Haag meldit:
„Honger doet pijnil Een hongerend! voüik veroorzaaJkt
zijn regeering zorg en kommer En geraakt spoedig
op gevaarlijke dwaalwegen. Hongerende Mnderen
breken het hart der moeder», brengen de vaders tot
vertwijfeling. Wie in zulk een nood ala helper ver
schijnt, die verricht een engelenwerk, vervult 't hei
lige, goddelijke gebod der naastenliefde. Onzelfzuch-
ftfig, wars van elke zelfvoldaanheid, stille weldoeners,
zoo hebben de Quakers overeenkomstig dit goddelijk
gebod in Dudtschland gehandeld.
Aldus de woorden van deni President van het Riljks-
gezondihieMsdeparteroientdr. Bumim, iblj het afscheid
van de Quakers. Waait de Quakers hébben thans in
Rusland een ndeuwe taak gievonden.
De „Godsdienstige VereeEgding dier Vrienden" de
Quakers hébben zich inderdaad ware en oprechte
vrienden van het hongerende DuttsoMaind getoond.
Zij zijn de onvergetelijke vrienden geworden van dui
zenden moeders, van honderdduizenden kinderen, die
zander hun hulp ellendig te gronde hadden moeten
gaan, of door ondervoeding verzwakt, een slachtoffer
van vroegtijdig: lichamelijk verval1 waren geworden.
De eerste maaitijd der Quakers werd1 op 06 Februari
1920 te Berlijn veufltrékt. Reeds te den-zomer werd de
hulpactie tot 88 «teden uitgebreid, waar aaai 630.000
kinderen en moeders voedsel verstrekt werd. Door de
ruime inzamelingen van mr. Hoover kon de hulpver-
leening op ruimer schaal' worden georganiseerd. In
niet mteider dan 1640 Steden en dorpen werden sta
tions gevestigd, waar te Juni 1021' gemiddeld 1.000.000
p«>rtdes(l) per dag werden verstrekt. En niet alleen
aan moeders au k" ideren, ook aan jeugdige personen,
die krachtig voedsel nooddg 'hadden, kom hulp ver
leend worden.
Im Juni werden te het geheel gevoed1: 1762 kinderen
onder 2 jaar, 63.730 kinderen van 2 tot 6 jaar, 896.730
kindleron van 6 tot 14 ja&r, 87.566 kinderen van 14 tot
17 jaar, 27.267 jonge' moeders.
Het voornemen was met li Augustus 18211 de fct/'"
actie te eindigen. Daar de toeétaatei te Dultschüand
echter diep treurig waa gebleven en de nood zeer
groot, werd' de hulpverleening voortgezet, zij het meer
te bepehkten omvang.
Tot 24 September 1921 werden te Hamburg 80.300
ton buitenlandsche levensmiddelen in ontvangst ge
nomen. De waarde der geschonken levensmiddelen
bedroeg ca. 6^ millioen dollar.
Mr. Hoover heeft er voor gezorgd, dot de hulpactie
te den huidigen omvang tot midden Februari kan
voortduren. De collectie, welke thanis im Amerika
door de Quakers dn samenwerking met Duitsch-Ame
rikanen gehouden wordt, zal' het mogelijk maken de
ze hulpactie tot aan den oogst 1922 .voort te zetten.
De Duitsehe regeering zal ook verder door gratis
levering van. suiker en meel de hulpactie ondersteu
nen.
Een enkel woord over het syéteem der voedselver-
deelteg. Behalve kracht voedsel, worden voornamelijk
gecondenseerde melk, levertraan; en iextielwaren ver
strekt. De opperste leiding da te handen van den
„Deutschem Ze ntralausschuas fur dde Auis-
van den „Deutschen Zentralauasohuss fur die Aus-
lamdshiiltfe', waarbij c.a. 50 verachillende lichamen
en weldladiigheidisgenootschalppen' zijn aangesloten (o.
a. het Centraal Comité tot lonigtteg vam den voedsel-
en kleerennood te Duditschiand.)
Na 1 Januari 1922 kunnen dé Quakers zich niet
langer aan het liefdewerk te Duitsohland wijden. De
meesten begeven zich terug naar Amerika, anderen
gaan naar Rusland, enkelen blijven te Duitschlandr
als vertrouwenspersomen der Amerikaanse he organi
satie. De ,£>eutscher Zentralausscbuss" zal van nu ai
aan geheel zelfstandig heit werk der Quakers voort
zetten.
HET DOORDRINGEN VAN DE DUTTSCHB IN
DUSTRIE IN NEDERLLANDSCH-INDIB
Vit Dusseldorp wordt aan da Tel. geseind: Naar de
Rheduisch Westif. Ztg. van1 bevoegde zijde verneem^
zal een centrale organisatie voor Duitsche Handels-
kamers voor Ned. Indië worden opgericht Om het han
delsverkeer tussdhen Nederland, Duitschland' en Ned.
Indië te bevorderen, zal in VGravenfaage een filiaal
slechts leerfde voor haar schoonheid, haar ooquetto-
ite, haar hefdie én haotr luchthartig, vro olijk bestaan.
LangzamerhiOid echter ging te tezlem op welk een
lagen trap van beschaving zij stond. Ik zag ook, dat
haar miajnieren soms ordinair en frivool waren. On
der het elegante uiterlijk schemerde iets minderwaar
digs door. Maar ik had haar lief, ik had alles van
haar lief, ook haar gebreken. En ik kon mij niet van
haar losrukken, hoewel mijn gezond! verstand' het mij
gebood. Had een zeker gevoel van schaamte tegen
over mijn dochter mij niet weerhouden, dam zou ik
zeker al lang getrouwd zijn. Nu is het uit ik zal
nooit ineer rust en vrede vinden.*4
Carring had zijn biecht aangehoord zonder hem
te de rede te vallen. Er lag iets aandoenlijks te de
diepe smart en het berouw vam dien mam, diat den
detective aangreep.
„Droeg /mevrouw Liwen haar echten naam?" vroeg
hij na een korte stilte.
„Neen, zij is een Pioólsche vluchtelinge en heei
eigenlijk Liwensky."
„Liwensky?" herhaalde Carrteg, terwijl hij, te zijn
geheugen zocht. „Waar heb ik dien naam meer ge
hoord? Hebt u misschien oen portret vam haar?"
De majoor nam een portret uit zijn portefeuille.
De detective behoefde er slechts óém blik op te wer
pen.
„U bont er nog goed afgekomen, majoor", zeilde hij.
„Weet u wie deze vrouw is? Een internationale
avonturierster, die dm dé spionnage-periodé van ,gou-
vememienlasocretaria" Hampen In Kopenhagen een
vam zijn voornaamste agenten was. Zij woonde zelfs
te éém huis mei hem op den hoek van Strandvjen en
Homemanne Gode. Zij is evenmin een Poolsche als
ik een Pool ben; zij is een Russin. Ja, u hebt wer
kelijk geluk gehad, diat u er bijna ongedeerd afge
komen bent. Maar ik moet <nu dadelijk een telegram
aam de politie te Kopenhagen sturen, opdat zij ook
bij haar aankomst daar gefouilleerd kam woonden. In
middels zal zij haar haarkleur en haar naam wel ver
anderd hebben. Maar men kent haar daar. Als zij te
het bezit dier gestolen papieren ds, kunt u gerust zijn."
Carrteg stelde vlug een telegram op en liet dat
door Roland, die met de auto voor de deur wachtte,
naar het telegraafkantoor brengen.
„Wanneer hebt u ontdekt, dot het niet heelemoal
zuiver was met mevrouw Ldwen?" vroeg hij verdér.
„Gisteren begon ik onraad- te vermoeden, toen ik
merkte, diat zij niet thuis was, ofschoon zij om mij
getelegrafeerd had. Ik gdng niét eerst naar Huddin
gen, maar liep te de stad rond, in de hoop haar te
ontmoeten. Herhaalde malen heb ik haaropgehad,
maar ik kraag geen antwoord. Ik raakte ftaheel over-i
stuur en wist niet wat ik beginnen moest. Toen ont
moette ik een paar goede vrienden en om mij een
beetje afleiding te geven, voldeed- ik aam hum drin
gend verzoek om (met hen te dteeeren. Geen oogen
blik docht ik eraan, dat de geheime documenten ge
vaar toomden loopen. Toen dk haar 'e avonds te die ka
mer vam mijin huisknecht verraste zij kwam, zoo
als u gezegd hebt uit haar Oostorsche kamer waar
schijnlijk docht zij, dot John er was was Uk over
tuigd, diat er verraad te het spel moest zijn. Maar ik
wilde nog steeds niet gelooven, dat zij medeplichtig
was aan een complot dat ten doel had' mij te bestelen
In een heftige woede beschuldigde dk haar, dat zij
mij door -het telegram weggelokt had. Z1j echter be
weerde, dat zij met levensgevaar uit Huddingen, waar
zij door haar venvolgers bewaakt werd, ontsnapt wag
Zij had haar toevlucht hier gezocht doch het niet
gewaagd zich te loten zien, -zoolang het neg licht was.
Aan die vervolgers die, zooals zij beweerde, die haindl-
liangers der Russische geheime politie waren, geloofde
ik nu echter -niet langer. Een1 hunner, over wien zij
dikwijls met zoogenaamde vrees tegen me gesproken
'had door haar toedoen zou de mam als spion ont-
maskerdl zijn noemde zij „Emaiioog\ Maar hij
bestond waarschijnlijk al evenmin als de anderen/1
„U vergist u. Die mannen bestaan. Maar hun stre
ken zijn niet tegen haar gericht. Zij behooren alle
maal tot dien omguTen troep. „Mollen". En. zij waren
te Huddingen niet voor Marja, maar voor u. Daar
buiten te die villa was heel eenvoudig een val gezet.
Wanneer u er naar toe gegaan was, zoudt u er zeker
niet zou gauw uitgekomen zijn. De vier mammen, die
een bezoek brachten aan het dienstmeisje van me
vrouw LAwen, zouden er wel' voor gezorgd hebben;
dat u niét te vroeg thuisgekomen was en de inbrekers
bij hun werk niet gestoord hadt. Ik zeg u nogmaals,
dot u een buitengewoon groot geluk gehad hebt."
„Mljm God," zeide dé majoor, „wat kan een vrouw
toch laag en gemeen zijn. Als ik nu de zaak weer
overdenk, begrijp ik ook, dat zij mij met opzet ge
vraagd .heeft gisteren thuis te blijven. Zij smeekte het
me, hoewel zij wist, dat lik ook 's Zondags op mijn
bui eau werken moest. Zij vermoedde, dat haar ver
volgers haar dien dag zouden willen oplichten, zei
de zij, en dan wilde zij haar toevlucht bij mij nemen.
Zij wist immers, dat ik niet neon zeggen kon en dius
do papieren mee naar huis nemen Zou."
En weer verzonk hij te een diep gepeins. Na een
poosje richtte hij zich echter op.
Wqpft vervoJjgjdJv
