AlIGitü Bitlis-
Mitrttitii- k LnüiiiHil
TOENADERING.
Sunlightr^ep
Dinsdag 7 Februari 1922.
65ste Jaargang. ?ïo. 6971.
Binnenlandsch Nieuws.
SCHA
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder- 1 |||t(iPVPrS i NV Vil TRAPMAN Sr ffl SphSOPIl Prl)9 per 3 maanden f 1.05. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 'smorgens 8 uur, worden Adver- :i 0 4 1 1 uu 'UM,J TIëN van 1 tot 5 regels f 1.10, Iedere regel meer 20 cent (bewljsno.
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20i Inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Sneller dan wel iemand, zelfs de optimistische Mr.
Lloyd George of zelfs do beide Ierscne Prémiéra Sir
Tames Craig en Mr. Michael Collins hadden durven ver
moeden is er verleden Zaterdag reëels één ovéréénkomst
getroffen tusschen Noord- en Zuid-Ierland.
Het was Zaterdag pas een week geledén, dat dé Voor
loopige Regeering van Zuid-lerland tot stand kwam.
Na al het wantrouwen door Sir James Craig en
andere vooraanstaande Ulstermannen tegenover Zuid-
lerland uitgesproken, pleit het zeker wdi voor dén coédén
indruk, dien do houding van de Zuid-Iersche Teiders
Mr. Collins en- Mr. Grufith op de Ulster-leiders ge
maakt heeft, dat deze oen week sléchts, na dé totstand
koming van de Zuid-Iersche voorloopige Regeering met
de laatste onderhandelingen gaan uanknoopen.
Of moet men de Die Hards cel ooven, ik bedoel
niet de Iersche Die Hards, de Valera en consortén, maar
40 Engelsche Die Hards, die zeggen, dat Sir James
Craig zóó diep teleurgesteld is door de houding van het
Ministerie LLoyd George, dat hij op heden meer vér-
trouwen stelt in Collins dan in Lloyd George.
liet is natuurlijk een feit, dat de Engelsche Regééring
door af to handelen met de Zuid-leren als zij dotxl, niet
bepaald heelemaal trouw bleet' aan Ulster. Ik heb dat
reeds herhaaldelijk uiteengezet. Maar ik bén hét niét ééns
met de Die Hards, dat Sir James Craig zoo beu is
van de Engelsche Regeering, dat hij zegt of ik nu
door den Engelschen Bulldog gebeten of aoor den Ier-
schen Kater gekrabt wordt/ is eigenlijk het zelfde én dan
maar liever oen krab dan een beet.
Ik vermoed eerder, dat allerlei omstandighedén ér toé
Seleid hebben om deze toenadering té bevordérén én
geloof eerder, dat Sir James ingezien hééft, dat
Lloyd George ten slotte het beste bedoeld hééft èn voor
Zuid- en voor Noord-Ierland, toen hij zonder bloedver
gieten vrede sloot met Zuid-Ierland. Sir James zal
ingezien hebben, dat de offers door Ulster en Engéland
beiden, aan dezen Vrede gebracht, toch rijkelijk dé
inzet waard waren.
Zou nu Ulster zoo geprofiteerd hebben indien daar
in Zuid-Ierland oen strijd op leven en dood gestredéoa
zou zijn, tusschen de Engelsche legers en de lérsché
Sinn b'einers
Zou dat niet verlammend gewerkt hebben op handel,
scheepvaart en industrie van Uister?
Zou, terwijl het bloed der Zuid-Ieren in Ierland
stroomde, de in Ulster gevestigde Zuid-Ieren, dié Room-
sche bevolking van Ulster den guerilla strijd van moord
en brand niet zeer waarschijnlijk aangebonden hebben?
Was dit alles iets waard.
Sir James Craig en Mr. Michale Collins hebben gecon
fereerd, zij zijn het over verschillende puntén ééns gé
worden.
Allereerst over de grensregeling. Hét laat géén twijfél
of met die grens-quaestie was door Lloyd George iets
oncorrects tegenover Ulster begaan door die crens-
quacstic weer op losse schroeven te zéttén, tégen dé
Homerule-wet van 1920 in.
De heeren Collins en Craig hebben beslotén dit
door een arbitrage-commissie te doen regelén.
Het tweede was een zeer délicaté quaéstié, cmdat hét
•hierbij, niet als bij de grens-quaestie, om een zaak ging,
die de regeeringen meer spéciaal raakté. Hét bétrof na
melijk de opheffing van den boycott ten opzichte dor
Noord-Iersche goederen in Zuid-Ierland en ten opzichtó
der Roomsche werklieden in Ulster.
Dat tweede punt raakt dus het volk in beide landen.
Al willen de Die Hards voordoen, alsof Noord-
Ierland geheel buiten Zuid-Ierland kan, zoo is dat
niet geheel juist. Door den boycott van Noord-Iersche
goederen werd de Ulstersche lndustrié én vooral dé
Ulstersche middenstand zeer getroffen. Mén kan zich
voorstellen, wat dat beteekende, dat élk artikél, dat uit
Noord-Ierland kwam, besmet was.
Ik zou niet graag handelsreiziger, agent of winkelier
zijn in Ierland, tijdens een dergelijken boycott. Ik héb
indertijd, in China reizende, eens één boycott méége-
maakt van Japansche goederen door de Ghineezén. Dé
Japanners waren heel gauw tam.
Ik herinner mij nog hoe een tiental jaren góiédén dé
H. V. A. (Handels-Vereeniging Amsterdam), door de
Chineesche kooplieden in Nederlandsch Oost-lndië én
Singapore geboycott werd en hoe de H. V. A. sedért
opgehouden heeft een Handelsvérééniging té zijn. Dé
handel heeft zij er aan gegeven én isuitsluiténd cul-
tuurondernemings-eigenares en exploitanté géblévén. Mét
buitengewoon gunstig resultaat, dus het heeft ten slotlé
niet geschaad, maar de boycott had zijn werk aan de
Handelsafdceling verricht.
Tegenover do opheffing nu van den boycott door
Gollinsit en behoeve van Craig, heeft Craig eend con
cessie gedaan aan Collins.
In Uister waren deRoomsche werklieden uitgeslo
ten. In Belfast bleven de poorten der scheépswérvén én
fabrieken dicht voor Katholieke werklieden, sedért dén
strijd tusschen Noord en Zuid met felheid ontbrand
was. Tengevolge van deze uitsluiting kwamen allerlei
wraaknemingen voo*. Aanslagen, op trams, waarmede
Protestantsche Werklieden in. Belfast naar en van hun
werk gingen, waren aan de orde van den dag. De trams
werden aoor ijzergaas kogelvrij gemaakt Gevolg was,
dat men trachtte de trams op to blazen.
Nu zullen de Roomsche arbeiders weer aangenomón
worden, onverschillig zelfs of ze ten opzichte van wraak
neming iets op hun kerfstok hebben.
Buitendien kwamen de Premiers overeén omi gézamén-
lijk maatregelen te beramen en te némén om aan dé
bestaande nooden tegemoet te komen.
Beide Regeeringen zullen trachten hét spoorwég'-gé-
schil uit den weg te ruimen en aldus de gevreésdé
werkstaking te voorkomen, respectievelijk op te héffén..
Ten slotte zullen de Regeeringen van Ulstér én van
Zuid-Ierland er naar streven, om middelen te beramén,
die zullen voeren naar een beter én méér practisch sys
teem van samenwerking tusschen Noord- en Zuid-Ier
land, td[an door de ingestelde Council of Ireland kan
worden bereikt.
De bedoeling is, ten spoedigste weer samén té komén.
Dat ziet er allemaal heel vredelievénd én practisch
uit
Intusscfaen worden er nog allerlei banken en per
sonen in Zuid-Ierland beroofd en is het nog verre van
een geregelde boel.
Dat mag men ook niet verwachten. De wagen weer
in het spoor te brengen is steeds een moéilijké taak.
Wanneer daarbij nog allerlei elementen pogingén in
het werk stellen den arbeid te verhindérén, wordt dié
taak nog zwaarder.
In Tipperarv en andere plaatsen in het Zuiden en
Westen van Zuid—Ierland worden door de Valeranen
vijandelijkheden tegen den nieuwen stand van zakéu on
dernomen, doch het Voorloopige Gouvernement néémt
krachtige maatregelen om elke rebel!ié té ondérdrukkén
en zijn gezag te doen gelden en cérbiédigén.
Dat is ook het cenige middel om de toekomst van
Ierland te voeren naar een zonnige horizon.
Toevallig weet ik echter, dat ae zon van rust en
'vrede in Ierland nog niet schijnt, maar dat de politieke
horizon nog bewolkt is.
Ten eerste weet ik, dat tengevolgé dér onzêkêré toé-
standen de ministers nog geen gollcgenhéid hébbén hun
aandacht te schenken aan de ontwikkeling van de bron
nen van welvaart.
Wel zijn .de ministeries reeds geïnstalleérd, én kréég
ik dezer dagen een ministerieel schrijvén als
een keurig antwoord op een informatie.
Het brievenhoofd vertoonde bovenaan in mooie lettérs
den naam DaLl Eireann en verder rechts daaronder den
naam van het Departement in het Engelsch en links
Iersch, de letters waarvan mij sterk aan Russische letters
herinnerden.
Het geheel maakte een goedén indruk, dé briéf was
zakelijk en door den 'betrokken Minister persoonlijk
onderteekend, hetgeen zéér gunstig afsléékt tégénovér an-
i dere lieden, die plotseling „Hooge Oomes' wordén én
■met het eigenhandig teekenen van stukkén uit loutér
I deftigheid zoo gierig worden, dat men natuurlijk over-
tuigd wordt van het groote gewicht aan het ambt van
i den „Hoogen Oome" verbonden.
Meestal blijven zulke Hooge Oomes dan drijven door
gebrek aan zwaartekracht.
I Enfin, mijn nieuwe Iersche minister heeft keurig
eigenhandig geteekend, niet in het Iérsch, maar in gé-
woon Engelsch, zoodat ik zoowel brief als handteekemng
kon lezen.
Verder heb jk hier inlichtingen voor mij liggen van
lieden, die in Zuid-Ierland wonen, ^ls antwoord op mijn
vraag of ik niet, nu de vrede hersteld is, een fiéts-
tocht door Ierland kan gaan maken.
De een schrijft mij, dat ik het kan ris Heeren mits mijn
fiets er gemeen uitziet, ik zorg er zelf schovél uit
te zien, en geen geld meenéém, méér dan hoog noodig
is.
De ander zegt, dat het onmogelijk is, en dat hij het
sterk moet ontraden omdat tengevolge der maanden van
onzekerheid in onlusten met daaraan gepaard gaande
hoogst abnormale toestanden zonder rechtszekerheid én
zonder behoorlijk politietoezicht er zich rooverbenden
gevormd hebben, die alle wegen onveilig makén.
i Hij schrijft, dat jk zou riskeeren. dat men mij aan
hield, om mij mijn fiets, mijn geld en mijn kleeren
af te nemen, zoodat ik als ik dan ondanks zijne waar
I schuwingen toch wilde gaan, beter deed' miin visite-
i kaartje op een zeker vleezig lichaamsdéél té latén ta-
toeëren, zoodat ik behoorlijk naar huis geëxpedieerd zou
i kunnen worden, nadat ik een ervaring rijker géwordén
zou zijn.
Kük eens, als de Schager Courant mij een paar mille.
1 behalve de kosten van de reis, het tatouéérén én dé
I nieuwe onder- en bovenkleerén, wil vérgoédén, dan
I ga ik onmiddellijk i
Ik, heb als jongen altijd heerlijk gegriezeld bij hét
lezen van verhalen, waarin sprake was van roovers,
die de reizigers aanhielden en zoowél in figuurlijkén-
als feitelijken zin uitkleedden, terwijl één dér gémas-
kerde mannen onder het uilstooten van vreéslijke vloé-
i ken en bedreigingen de ongelukkigén in bédwang hiéld.
„Eén kik en gij zijt een kind des doods 1". Ik hoor het
de gdemaskerde reeds in het Iersch zéggén.
Ik heb mijn antwoord reeds klaar: Spaar mij, doch
doodt de kinderen, ik meen: Doodt mij, doch spaar de
kinderen.
Kom Schager Courant, stuur me een cheque op de
Iersche Bank, liever nog op de Bank of Englana en
ik ga om avonturen op te doen, ten einde uwe lézérs té
lieer Iiugowaard, Schagen, Schagerbrug en elders té
j laten lezen verhalen, die maken zullén, dat als dé wind
loeit, ©en luik klept, de hond snurkt of do kat blaast,
er een aangename koude rilling over dé ruggén dér
aanwezige huisgenooten gaat ot ïlij neemt eén pook of
lang mes om onder het bed te porren.
Verhalen, die zullen maken, dat de zoontjes dér
lezers van de avondschool komende, de beénén ondér
den arm nemen en in één ren naar huis hollen. -
Ik zie mij al op mijn oude roestkar juist prettig
een heuvel af freewheélénd (dit is géén Engélsch) én
plotseling. Hands upi. Van schrik alleen de rem op
net voorwiel scherp aanzetten en daardoor over dén
kop duikelen tot voor de voeten van de gemaskórdén
voor één bandiet ware ik natuurlijk niet geschrokken
is slechts de quacstiie van enkele téllén.
Enfin, de rest kan men zich donken, tot natuurlijk
eindelijk mijn getatouéerd visitekaartje zichtbaar wordt
mét er onder getatoueerd: Verzoéké zoo mogélijk in on-
beschadigden toestand terug te bezorgen bij dé Rèdactié
van (de Schager Courant te Schagen, N.-H., en daar
komt de outknooping: „Schager Courant, Schagen.'
„Op een medewerker van dat blad hebbén wij
juist gewacht. Hier is uw flanelletje terug en uw
andere kleeren, ah, wat is dat een kéurig compléétjé
van Peek, oh neen van Spaander; de Valera moét
zich (dpar bepaald gaan kleeden. Wees zoo goed,
Meneer de Schager Courant om ons te interviéuwén.'
Natuurlijk zou ik U nog meer kunnen vertellen, maar
ik vind het voor vandaag genoeg en wacht liever éérst
den cheque af. Misschien is er wel eén van dé lézérs
die het in Marken verdiend heeft én hét nu tér béschik-
king stelt. Ik moet even afdwalen. Ik sprak gisteren
een paar vrienden uit Holland, die mij vertelden hoé
ellendig het er in Holland met de duiten voorstond.
Ik ga mijn lezeressen en lezers wat moéd gévén door
te vertellen, wat wijlen drie rijke Engélschén nagélatén
hebben. Ten eerste onze vriénd Lord Mount Stéphén.
Die liet bijna anderhalf millioen Pond Sterling, dus
ongeveer achltien millioen gulden, na.
I Hij liet dit bedrag na aan het King Edward's Hos-
I pital te Londen.
Jammer genoeg voor het hospitaal neemt de Engél-
sc'ne Staat er een half millioen Pond Sterling van af,
voor suoessiebelasting, dus blijft er ruim 750.000 Pond
voor het hospitaal over. Dje^é 9 millioen gulden zijn toch
in ieder geval een aardige kasverstérking voor hét
I ziekenhuis.
De tweede erfenis is die van dén héér Waltér Morri-
son uit Yorkshire, die twee millioen pond, dus ongeveér
j f p4.000.000 naliet Dn Engelsche fiscus neemt" daar
860.000 Pond van af voor sucessiereehten. Maar even
tjes tien millioen gulden voor de Engelsche schatkist.
De derde erfenis werd nagelalén door wijlén dén
bekenden reeder, den héér W. I. Radcliffe van Cardiff,
die maar een en een kwart millioen Pond, dus ongèveer
f 15.000.000 naliet.
Hoe ik dift weet? Dat slaat altijd keurig in de courant,
zoodat je precies weet wie er érit én hoévééL
iöti ik ^unlicjhr Zeep gebonk .hebik op voschdqgten;
t{jd. om op ron cjcmok nog v*af andeö
Deze laatste rijkaard liet aan zijn majordomos duizend'
pond en aan zijn chauffeur vierhonderd Pond na.
i Ik kreeg van geen allen wat. Eén lamme boel. Maar
laten we niet ondankbaar zijn, want de rijkaards zijn
I dood en wij leven nog.
Het leven met al zijn lief en leéd ligt nog vérdér
voor ons. Het leven met zoo ontzaglijk veel moois en
j afwisselends, het leven met wellicht dé avonturén van
een reis naar Ierland. Hoop doet leven.
Wanneer dan wellicht thans niets van die reis komt,
I dan is er toch een kans, dat het later zai kunnen
gebeuren, zoodra de toestanden in Ierland méér gérégéld
zullen gijn. Doch wanneer zal dat wezen? Wie het
weet moet het zeggen. Maai' het staat ontêgenzéggé-
lijk vast, dat heden de toekomst voor Ierland er véél
opgewekter uitziet, dan wie ook had durven hopen.
Zoowel de conferentie der Engelsché commissié, Win-
ston Churchill met de Iersche commissie Duggan en O'
Hjggjin als de overeenkomst Craig—Collins hebben velé
donderwolken weggevaagd, zoodat men mag vertrouwen,
I dat ook de wolken der rooversbenden zullen wordén vér-
i dreven en ten slotte de zon van vrede, rust én wélvaart
over het vroolijke Erin zal schijnen.
OUDKARSPEL.
Zaterdagavond vierde de ijso'lub „Volharding' adr-
hier het 25-jarigi bestaan. Wel was het reeds 29 De
cember 2-5 jaar geleden, diait de ijaclub werd opge
richt', doch ve—chillend© oorzaken maakten, dat de
feestelijke he? niking pas heden kon plaats hebben.
Alvorens we die feestzaal binnentraden, werden we
verwelkomd door een oude baanveger die met bezem
en lantaarn gewapend' ons waarschuwde voor de ge
vaarlijke pllaats, waar overstappen noodzakelijk was.
Toen dit gevaarlijke punt achter dén rug was, tra
den we de zaal' binnen., die een zeer buitengewone
aanblik bood. Het buffet was herschapen in een Koe-
kie Zop&e, onder den naam ,4>e bevroren Vaatdoek"
De traditioneel© kom melk met 'een korsie ontbra
ken niet. De versierde zaal' bood verder een ge zeil i-
gen 'aanblik, (terwijl! tevens langs de wanden een
groote verscheidenheid van itek&ten op het Ijs betrek
king hebbendie, weren aangebracht. AL het reddings
materiaal' was dn de zaal aanwezig, de richting Alk
maar en Schagen werd aangegeven, enz. Zoo stond
de geheel© zaal in het iteeken van een ijsfeest.
De zaal was geheel met belangstellende leden ge
vuflid, toen de voorzitter even ov.er den vastgestéliden
tijd izijn) openingswoord sprak. Hij heette namens, be
stuur en commissarissen allen van harte welkom,
zijn genoegen uitsprekende over de groote opkomst.
•Het is 'een bewijs, zegt voorzitter, dot de harten der
inwoners spreken, vAens steun wij naast onzen ar
beid zoozeer noodig hebben. In het begiln van den
winter maakte de secretaris de 'opmerking, dot de
vereenilging haar 25-'jarig( bestaan naderde. Dit feit
mocht niet onopgemerkt voorbijgaan", doch, zoo was
ons oordeel, de kas dient voor alles voor steun aan
wenkloozen, duis miag ©en eventueel feest aan de ver-
©eniging geen geld kosten.
De welwillende; medewerking daarvoor slechts na
een enkel© oproep verkregen, overtrof verre onze
verwachtingen: Het programma geeft voor elk wat,
wtila Door het vüug dn studie nemen en tegenspoed
door riekten is ©enige clementie soms wel noodig.
De avond heeft echter meer het karakter van een
bruiloft -dan van een uitvoering.
Daarna is de beurt aan den eere-voorzititer, den
heer A. Timmerman, om de feestrede uit te spreken,
zooalis het programma (deftig aangeeft. Deze dealt
echter mee, op zich te hebben 'genomen een enkel
woord te -zeggen en 't wile trijn schuld is dat er feestre
de op 't programma staat. De eerste taak van den
eere-voorzitter is, om' aan het eerelid, den heer L.
Schagen, het insigne der vereeniigïng uit te reiken.
Het bestuur, zegt spr., weet, doch ook de leden kun-
hiet weten, wat de vereenigdng aan de firma Eecen
en den heer 'Schagen heeft to danken. Men heeft daar
voor telkens slechts helt iMaatbosch op het Waardje
te zien, dat door de firma geheel! beliangefloos wordt
afgestaan. Spreker hoopt, dat de heer .Schagen nog
lange jaren als de vriend van die ijsdiub in ons mid
den mag -toeven. Applaus.
25 jaar lang, zegt spr. verder, hebben we de vrij
heid op 'het gemeentewater gehad en hebben we
steeds de noodige assistentie ontvangen. Voor dozen
winter hadi ik 'n gesprek met den burgemeester in ver
band met de werkloosheid, waarbij ik meedeelde, dat
de -kas van de ijscilub het wel eenis niet zou kunnen
uithouden, Ik kreeg toen van den (Burgemeester de
toezegging, dat we op zijn volle medewerking kon
dien rekenen, wanneer dn verband' daarmee -bij de ge
meente werd aangeklopt. Een en ander was oorzaak,
dat in de laatste ledenvergadering besloten is, aan
den Burgemeester 'het beschermheerschap .der ver-
eeniiging aan te bieden. Den burgemeester die wegens
ongesteldheid, hier niet kan zijn, zal mededeeiing van
.deze benoeming gedaan worden,
j Spr. hoopt, in den. voilistlen zlin des woords, dat de
i Burgemeester nog lang beschermheer der vereeni-
ging mag wezen. Applaus.
Spr. doet hierna voorlezing van oen gedeelte win-
terversflagi 1901), waarbij bleek, dat hij een hardrij
derij PiLakmon uit Schagen tdien eersten en Jongbloed
uit Noordsehaijwoude den tweeden prijs 'behaalde, bij
weflken wedstrijd Dr. Vogelenzang voor eventuecüe
assistentie aanwezig was. De naam Dr. Vogelenzang
vindt men verder dr» ©ik winterverslag, waarbij wed
strijden werden meegedeeld, vermeld. Steeds was Dr.
Vogelenzang Dij wedstrijden, vooral bij bondswed-
strijidien, waarvoor het aanwezig zijn vuni medische
hullip voorgeschreven ia, geheel belangeloos present.
Als er hulp of steun noodig was, vond men Dr. Vo
gelenzang boven op de lijst. De ledenvergadering
meende, din verband; mot het een en onder, Dr, Vo
gelenzang het eere:llidmaa!t&chap der voreenigimg rte
moeten aanbieden. Dat haj nog flange jaren ate eoro-
Jnid Jm ons midden mag zijn. Applaus.
Een woord van hulde van deze plaats aiam de man
nen, die in 1896 het initiatief .tot oprichting genomen
hebben. Wel bestond er vanaf 1890 reeds een Jjsclubje
doch „Volharding" werd in 1896 gesticht en occk werd
toen besloten tot aansluiting aan den ijsbond. Het
waren toen de heeren Jb. v. d, Busse, J. v. ZaiLtoge,
Jb. Hart, Jn. Borst en D. Keppel, van wi© de heeren
v. Zaftmge en Keppel nog slechts dn leven zijn, ter
wijl 'laatstgenoemde alleen ter vergadering aanwezig
is. Vriend Keppel, wij meeneni in den geest van de
geheel© burgerij te spreken, wanneer we in verband
daarmee u 't eerel iclmaatschap der verefeniging aan
bieden. Applaus.
Het was een gelukkige gedachte, dat d© naam Vol
harding gekozen werd. Steeds mét dien naam voor
oogen kan het bestuur terugzien op voih^ueoaen -*1"-
beid. De ouders van (kinderen, kunnen zeker om
dankbaarheid! op het werk dér ijadlub terugzien. Al
leen voor het afzetten- der wakken verdient het be
stuur van hen die hulde reeds voor 25-jarigen arbeid.
Dat het werk gewaardeerd en erkend wondt, zal el
ke moeder bevestigen. Vraagt een ikindi: mag ik op
het ijs, is steeds de wedervraag: is de IJsclub er al
geweest? Was di© er geweest, dan waa het in orde,
zoo niet, was er ook geen sprake van.
Bij' de oprichting telde de vereenigdng 76 leden. Het
werk, begon met hardrijden om spek, boonen, tak
kenbossen, enz. Eerst moeaten de oude menschjes
.zelve de schaatsen onderbinden, later werd het be
ter, toeni mochten anderen het voor hen doen. Het pa-
lingrijden, dat toen nog een getoefde bezigheid was,
is gelukkig aj jaren uit den tijd. De deelnemers waren
dan. 's avonds van buiten en binnen doornat. Van
bonnen doornat, gieü/ukkig is ook dat verdwenen. Hó©
zullen vele vrouwen niet veelal angstvallig 's avonds
naar de thuiskomst van. hunne mannen uitgekeken
hebben. Spoedig daarna stond het Waardje dn ©en
goede ireiuk. De wedstrijden van die laatste jaren héb
ik niet te memoreerfen. di© rijn genoegzaam bekend-
Dat de vereeniging er mag wezen, weten we. We
tellen nu 370 léden. Enkelen heb ik een woord van
huilid© gebracht, velen zal dk hebben' vergeten. De -
stuwkracht van „Volharding" van heden, is zeker wel
het meest d'e wakkere secretaris, d!e heer Van Loo.
Jammeir, da/tl hij wegens riekte niet 'aanwezig kan
zijn. doch ik 'denk, namens allen te spreken, wanneer
ik hem een woord' van hulde breng voor alles wat hij
tot heden in het 'belang, van Volharding gedaan heeft.
Ik stel voor, een dronk te wijden op d© ijsdiub „Vol
harding". Daverend applaus.
De voorzitter doet hierna voorlezing van een schrij
ven varw Burgemeester A. C. Kroon, waarin deze
meedeelt, wegens ongesteldheid1 niet aanwezig te
kunnen zijn, dank aan 'de vereeniging brengt voor
hetgeen ze tot heden vooral voor de werklooaem ge
daan heeft, .tevens 'aanbiedende een verguld zilveren
herinnierimgsimedailJIe, de hoop uitsprekend© dat de
vereend'giing ©teeda in bloed mag 'toenemen.
D,e voorzitter betuigt den Burgemeester rijn bar
tel ijken dank namens het bestuur voor deze gave uilt
voüe sympathie voor de vereeniging.
Het ©erelid, de heer 'M. Eecen zond telegrafisch be
richt niet te kunnen koinen en aanwezig rijn mede
de heer SükkeL, voorrifter van. den ijsbond Hollands
Noorderkwariier en enkel© heeren van de Alkmaar-
sche ijscl'uto. Dr. Vogelenzang dankt voor het bewijs
van waardeering, ofschoon de verdiensten veel te
breed1 rijn uitgemeten. Dat ik, zegt spr., lange jaren
lid der vereeniging geweest ben, is meer een verdien
ste voor 'd© vereeniging. In het vervolg hoop ok ook
mijn diensten aan de vereeniging te geven en ik
hoop diat de vereeniging moge groeien en bloeien.
De heer Stilkkel wenscht' „Volharding" van harte-
geiluk met haar jubileum. Zelf jaren in bestwen rit
ting hebbende, weet spr. al1 ite goed, hoe een toer het
is om zonder geld feest te vieren. Als ge, zegt spr.,
echter altijd in het geld gegrepen had, zou je nu geen
feest kunnen vieren. Namens die Alkmaar.sche IJs
club biedt spr. „Volharding" een lauwerkrans aan,
voorzien van linten in de Alk maar sche kleuren en
hoopt, als de krans verwelkt, is, do linten nog lange
jaren als eon symbool van vriendschap aanwezig mo
gen blijven. In de laatste bondsvergadering heb ik
gezegd, wij AJikmaardeus hebben niet het geld, doch
de mannen; op dat punt staan we volkomen gelijk.
Applaus.
De heer Keizer, voorzitter van „Nut en Vermaak"
te Noordscharwo'ud©. feliciteert de vereeniging met
het zilveren feest en wijst op de uitnemende samen
werking, die .steeds heer&chte tusschen „Volharding"
en .de gymnast lek ver. „Hercules" en „Hygia". „Herca-
les en „Hygiea" meenen „Volharding" bij deze gele
genheid als bewijs van vriendschap een ruiker le
vende bloemen te moeten (aanbieden, als bewijs van
vriendschap .tusschen deze sportieve vereenagingen.
Dat die samenwerking steeds mag blijven bestaan!
Applaus.
De voorzitter dankt ook voor dit bewijs van vriend
schap.
Hierna wordt een aanvang gemaakt met de af
werking van. het uitgebreide programma, dat nog
niet geheel' was afgewerkt, .toen de voorzitter om
ruim half drie meende tot. sluiting "te moeten over
gaan. Medeweiking verleenden de Gymnastiekver-
eemaging „Hercules", eendge leden van het syimpho-
niiegezetechap „Sempre Crescendo", eendge Leden van
d© operetteclub „Caecülia" en verschSLlenhe dam.es en
heeren. Zonder aan het overige tekort te willen doen
voelen, w© behoefte speciaal te vermelden: Hulde aan
'd©' ij'sdtub „Volharding", door den IJskondng en zijn
Nimfen, vervaardigd door den heer G. Kooiman, wat
wel de glorie van den avond was.
(De heer S. Kuiper droeg enkele liederen en gedich
ten voor, door hem .samengesteld en .speciaal op Vol
harding" 'betrekking hebbend©. Het tooneelstukje ,Jn«