llititti Nieiws- ilKttinit- LniliiiHiL NIEUWE VQORIAARSSÏOFFEN. SPAANDER Co., ALKMAAR. Lil hel Har! van Holland. Zaterdag 11 Februari 1922, 65ste Jaargang. No. 097* UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN CoScliagen. EERSTE BLAD. Brieven uit Engeland. ALKM-AAR'S ROEM. Tabaksfabriek J. R. KEUSS Alkmaar. Gemengd Nieuws. HET WITTE HUIS Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstultkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. - INT. TELEF. nó. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. Heemstede, 5 Februari 1922. Heemstede I Ja, lezers en lezeressen, met Amster dam is het weer eens gedaan. Amsterdam was ons een te groote stad. We waren aan Londen wel is waar gewend, maar Londen kan niet met Amster- dam vergeleken worden. Wie^in Londen woont zoo-1 als wij daar woonden en zóoals bijna iedereen er j woont,, heeft met de groote stad juist zooveel of i zoo weinig te maken, als hij wil. Feitelijk woont hij I buiten. Niet direct buiten^ zooals we nu hier wonen in I Heemstede, met een ver uitzicht over land en bosch i en heel op den achtergrond de duinen. Dat uit- zicht zou ik hebben, lezers,'als de ruiten niet zoo stijf bevroren waren op dezen 5den Februari. Is het i geen schande? Maar een buiten, dat ge in enkele minuten per bus of tram bereikt, gauwer nog kunt bereiken, dan de eigenlijke stad, wanneer ge de zelfde bus of train gebruikt in tegengestelde rich ting. Dat was het, wat wij zoo heerlijk vonden in Lon den, en wat ieder, die er woont, zoo waardeert. Ver lang je naar drukte, naar leven en gewoel, in een half uur, drie kwartier kun je in de Strand zijn, of Fleet Street. Wil je verbeelden, dat je alleen, bent op de wereld', met een paar herten en eekhoorntjes, in nog korten tijd zit je in Richmond Park, midden in de vrije natuur. Na Londen kwam voor ons Baarn. Over Baarn be hoef ik niet uit te weiden. Het geniet, en niet ten onrechte, den roem van een der mooiste plaatsen in ons land te zijn. Bovendien is de stad1, hetzij Ut recht of Amsterdam nog niet zoover af, dat je feite lijk van het stadsleven geheel bent afgesneden. Twee jaar hebben we in Baarn gewoond. Toen ver huisden we naar Amsterdam. Dat is nu drie jaar geleden. Heusch, menschen doet het niet. Verhuist niet naar Amsterdam, als het niet beslist noodza^ lcelijk is. Voor ons was het toen noodzakelijk, min of metr. Ik moest alle dagen heen en weer reizen; de verbinding was toen nog slecht, treinen langzaam en vaak onverwarmd; ik had griep gehadl en voelde me daarna nog langen tijd zwak. Maar overigens dat er menschen zijn, die graag in Amsterdam wonen, en zoo zijn er velen ik kan het niet begrijpen. Ik heb mijn werk er, ook nu. Do reis van Heemstede naar Amsterdam: eerst naar hét station Haarlem, bijna twintig minuten fietsen; dan de treinreis, bijna een half uur; dan nog de tram in Amsterdam, weer ongeveer 20 minuten. Sa men vijf kwartier k anderhalf uur. Zoo gaan eiken dag een kleine drie uur verloren. Maar desondanks geloof ik nief dat de ruil me zal berouwer. Heemstede om te wonen. Haarlem aan den eenen kant. Zandvoort aan den anderen. Een wandelkaart voor de duinterreinen van de Amsterdamsche Wa terleiding, die we hier zoo ongeveer naast onze deur hebben. Voorloopig zullen we het hier wel uithouden. Maar dat op 5 Februari alle ruiten djk bevroren zijn, en de sneeuwlaag buiten bezig is aan te groeien, kijk, dat is nu toch werkelijk een schande. Genoeg over Heemstede en mijzelf. Als ik zoo door ging, kon deze brief wel een paar bladzijden vormen uit mijn levensbeschrijving, die ik overigens niiet van plan ben te maken, voor ik negen en negentig ben. Dan kon ze dienen als bijschrift bij het plaatje in de Prins, dat ik dan misschien zou krijgen: „Een bet-overgrootvader en grootmoeder met dankbaar nageslacht". Doch aangezien ik den bezadigden leef tijd van negen en negentig nog niet heb bereikt, basta met mijn eigen aangelegenheden, en iets over de eigen levensbeschrijving van een oud landgenoot, al is hij thans Amerikaan. Ik bedoel den welbeken den Edward Bok. Edward Bok, die op zijn zesde jaar ons land verliet, om zich met vader en moeder in Brooklyn te vestigen, heeft eenigen tijd geleden zijn autobi- ographie uitgegeven. Voor 21 shilling, en dat is niet te duur betaald!, kan men de geschiedenis lezen van een Hollandsch joggie, die zoo Amerikaansch werd, dat de Amerikanen verbaasd over hem staan. Zes jaar was de kleine Eduard Edward zeggen de Engelschen, maar hij zal wel Eduard gedoopt zijn toen hij naar Brooklyn ging. Vóór hij dertien was, legde hij al den grondslag van zijn latere bekendheid of roem. Hij ging toen eens naar een kinderpartijtje, waar, toen hij eens om zich heen zag, plotseling de ge dachte in hem .op kwam, dat het d'e kleine gast vrouw, zoowel als alle kleine gasten wel heel aan genaam zou zijn, als ze den volgenden dag een ver- si aer van de partij in de krant zouden lezen Edward ging naar huis dien avond en schreef zijn verslag, er voor zorgende, dat elke naam van eiken jongen en elk meisje er ten volle inkwam. Met dat verslag ging hij naar den redacteur van de Brooklyn Eagle, wien hij onder het oog bracht, dat elke naam in het verslag vermeld, een kooper van de krant beteeken- de. Bovendien, dat, als hij vaak van die verslagen had, zijn blad een veel grootere circulatie zou ver krijgen. De redacteur was Amerikaansch genoeg om dit in te zien. Hij bood den 13-jarigen Edward drie rijksdaalder per kolom. Op weg naar huis overpeinsde Edward de zaak. Hoeveel partijen zou hij per week kunnen bijwo nen? Maar hij zag in, dat hij daar niet heel ver mee zou komen, en inplaats van eiken avond uit te gaan, liet hij al zijn vriendjes en vriendinnetjes beloven, hem een verslag te geven van de partijtjes, waar zij naar toe gingen, met vooral een volledige vermelding van alle namen. Binnen enkele weken vulde E. Bok drie kolommen per week in de Eagle. Zijn salaris werd verhoogd tot 10 gulden de kolom. DeEagle was de eenige krant, die een dergelijke rubriek be vatte en zoowel de krant als Edward maakten goede zaken. Kort daarna kwam hij op een ander idee. James A. Garfield was candidaat voor het presidentschap van de republiek. Edward vroeg zich af, of het waar zou zijn, dat Generaal Garfield' van de heel eenvou dige afkomst was als de menschen beweerden. Ter wijl anderen zich zoo iets afvragen zonder meer, ging Edward Bok zitten en schreef den generaal een brief, waarin hij het hem doodeenvoudig vroeg. Hij kropg een uitvoerig en vriendelijk gesteld antwoord. „Bewaren jongen", zei zijn vader, „zoo'n brief is geld waard". Als één zoo'n brief geld: waard is, dacht Edward*, wat zijn dan honderd brieven niet waard. Als Generaal Garfield mij antwoordt, waar om zou een ander het niet doen. En hij begon met zijn verzameling, die een geweldig succes zou wor den. Generaal Grant schetste een kaartje over hem met de plaats, waar Generaal Lee zich aan hem had over gegeven. Longfellow deelde hern mee, hoe hij er toe was gekomen Excelsior te schrijven. Whittiu ver telde de geschiedenis van The Barefoot Boy.. Ten- nyson stuurde hem twee coupletten van The Brook. Op de briefwisseling volgde natuurlijk persoon lijke kennismaking. De kranten vertelden eiken dag, welke beroemde of bekende personen in dit of dat hotel- waren aangekomen. Edward, die met ieder, die beroemd of bekend was, had gecorrespondeerd, liet niet na een bezoek te brengen aan het hotel van den pas aangekomene, om hem te bedanken voor zijn welwillendheid. Weer een ander idee was het velgende. In een doosje cigaretten vond Edward het portret van een actrice. De achterzijde van het portret was wit ge laten. Wat een verspilling! Waarom geen korte le vensbeschrijving van de actrice er achterop? Ed •- ard met zijn idee naar den uitgever van 't plaatje, die hem f25 per stuk biedt voor levensbeschrijvingen van honderd woorden lang. Met vollen moed1 gaat Edward aan het werk. Spoedig heeft hij er honderd gereed. Dan nog eens honderd. De uitgever blijft steeds om meer vragenl Edward houdt op ïnetl schrij ven. Hij zet drie man aan het werk voor f 12.50 per stuk, en verdient zelf d'e rest met doorsturen naar den uitgever. Is het te verwonderen, dat deze Hollandsche jongen succes had in de nieuwe wereld? Hij bevocht deiï Amerikaan met zijn eigen wapens, maar dan aange punt, zóó, dat die Amerikaan nu vol verbazing en bewondering zijn levensbeschrijving leest. Als een bewijs waartoe het initiatief en doorzettingsvermo gen van Edward Bok hem brachten: Zijn tijdschrift, het Ladies' Home Journal van Philadelphia telde een maandelijksche lezerskring van één milUoen ze ven honderd vijftig duizend. Om van te watertan den voor de Haagsche Post en de' Courant. DAGELIJKS ONTVANGEN WIJ DE PRIMA COUPEUR. - AANBEVELEND, and' fiialf uur tijd vijf gulden te verdienen met meé té helpen een wagen te trekken, én hét was dé man té min, te onvoordeelig en niet de moeite waard'. Zoo moet dus onze Lieve Heer maar zelf zorgen dat hij zijn sneeuw opruimt. En dat zal hij ook wel doen. Alleen Ihet geeft, zoodra de dooi invalt een, béétjé rommél en vuil. lntusschen doen we niet beter, dan met ons te amu seeren. Laten we de kinderen in iédér géval hét génot gunnen, dat ze er van hebben. Maar ook de oudere Hagenaars profiteeren etivan. De ouderwetsche ar is weer in gebruik. Dezé vorigé eeuwsche eleganc© siert de boschpadén. Hét rinkélt weer gezellig van arrebellen op de wegén én dé gékléurdtë pluimen zwieren vroolijk in den helderen winterlucht. Het is een feest van kleur en geluid én schilderachtig heid. Hoeveel mooier is dit, dan het vertoon van gelakté auto's en motorrijwielen met zijspanwagens. Hoe hoort dit bij het besneeuwde bosch. Onder de sportbeoefenaars bevinden zich de lédén van het Koninklijk Huis. Men ontmoet er Juliana zoo wel als haar moeder in zeer fraaie oudervvatsché arren, met lakeien er achter op. Men ziet zé zoo véél- vuldig, dat men zich onwillekeurig afvraagt, waar kunnen die antiquiteiten toch wel vandaan gekomen zijn, en zeker zijn ze uit hoeken en gaten gehaald, zijn zé van zolders en uit hoeken van oude schuren gekomen. Maar ze zijn prachtig in hun ranke lijnen en grjllige vor men met de kleine bakjes met schilderingén van win terlandschappen en de slee-ijzers i,n fraaie krullén uit loopend in draken of leeuwenkoppen. Zou onze heden- daagsche industrie ze zoo nog kunnen maken? En dan bloeit de ijssport natuurlijk ook weer, zoowel op de vijver in het bosch als op de baan van die club. En al is het wel eens wat koud, het weer is toch mooi. Het is lekker opwekkend weer, met één lékkér winterzonnetje, zoo dat je je in een trui zonder jas buiten kan wagen. Het is met dat al een ouderwetsché winter, ouderwetscb niet alleen van nature, maar ook nog door de merkwaardige omstandigheid van het niet wegruimen van sneeuw en het volle sneéuwgénot voor oud en jong. Alleen dreigen ons wanhopig vuile, modde rige straten, wanneer de dooi invalt en de natuur de natuurlijke straatreiniging aan het werk zeL W. P. Prima geurige PIJPTABAK gefabriceerd door de Neemt proet met deze prima kwaliteiten in fraaie verpakking VRAAGT ZE UWEN WINKELIER. We hebben nu het vierde wintertje, maar dézé kèer schijnt het een beetje hardnekkiger clan dé vorigé kèe- ren. En het is deze keer voor een uitzondéring wéér eens witte winter. In lang heeft de sneéuw niét zoovéél dagen achtereen op dt stralen gelcgén. Eén dik pak is gevallen, en daarop is vorst gekomen, toen weer waf sneeuw en het verkeer hééft ér nu één stévigé laag van gemaakt, een harde gladde korst, tot vermaak van honderden kinderen, die met sleetjés spélén, mét siééljës naar school gaan en uitgelaten veeJ pret hebben. Het is echter niet alleen de winter, dié dé kindérén dit .genoegen verschaft. Een groote factor is, dat cr geen sneeuw geruimd wordt. In onze hoofdstraten is door de stadsreiniging de sneeuw weggehaald. De pékél van de tram heeft de boel bedorven, overal waar hét tramnet zich uitspreidt, maar alle zijstraten, en alle buitenwijken zijn nog ongerept als dorpsstraten. En daar de sneeuw hard is, is dit geen bezwaar. Alleen voor bange loopars, voor menschen die hun beenen én voétén niet vertrouwen en denken, dat ze elk oogénblik zullén rollen en armen; en beenen zullen brékén is wat hin- DE DUITSCHE SPOORWEGSTAKING. Het „Osnabrucker Tageblatt" vaai Dinsdag: 7 dezer schrijft: Door de spoorwegstaking zijn in Holland meer dan duizend Duitschers, meest kooplieden en reizigers, in moeilijkheden geraakt, omdat zij niet tijdig ge noeg naar Duitschlaind teruggekeerd zijn. Een deel hunner heeft zich nog naar het bezette gebied kun nen begeven, terwijl de overige gedwongen zijn voor loopig in Holland te blijven, waar het oponthoud met Duitsch geld ongeveer tien keer zoo duur is. De Duitsche reizigers beklagen zich in het bijzonder hierover, dat de Duitsche spoorwegstations, voorna melijk Bentheim, de directie der Nederlandsche spoorwegen hebben verzocht, geen reizigers meer naar Bentheim te vervoeren, daar déze plaats over vol is van passagiers. Daardoor zijn in Holland' geen reisbiljetten naar de Duitsche grensstations meer te verkrijgen. In de groote Hollanidsche plaatsen liggen ook meer dan honderd Duitschers ziek aan de griep en zijn daardoor gedwongen er te blijven. derlijk. Maar het gevaar is niet zoo bijzonder groot a's Daarbij komt nog, d'at ook verschillende stoomboo- met de ijzeil en wie niet roekeloos doét, maar kijkt iten. °P zee met een groot aantal passagiers, voor waar hij loopt, behoeft niet te vallen. Duitschland bestemd1, te Rotterdam binnengeloop e n Het beetie ongemak is het plezier dat dé kindérén zij11- De reizigers (moeten daar nu het einde van er van hebben wel waard. De tijd dat ouderen er vér- i de spoorwegstaking afwachten. De van Holland naar maak in vonden is lang voorbij. De groote baksledem j Bentheim gezonden brieven, bestemd voor Duitsch- waar onze ouders'als volwassenen mee pret maakten, land, werden te Bentheim naar Oldenzaal terug waar een verliefd of verloofd jongeling zijn meisje 's gezonden. In Holland' staan thans meer dan 30 avonds mee ging afhalen van een partijtje en waar hét 1 spoorwagens, volgeladen met postzendingen, be- meisje lekker op haar gemak, goed ingepakt in zat I stemd voor Duitschland1. met een groote ronde waterkruik aan de voetén is uit De groote banken hebben een eigen automobiel- de stad verdwenen. Men heeft in jaren niét méér verkeer met auto's ingesteld), die echter slechts tot geloofd aan sneeuw die uit zich zelf bleef liggen én I aan die groote Westduitsche plaatsen rijden, daar HEEHEN- en KINDERKLEEDING. PRIMA STOFFEN en VOERING. Eerst* klasse bewerking. H. S. CLOECK, Alkmaar. die men verder liet liggen. Enkele kindérén spéïén nog wel eens met zoo'n ouderwetsch voertuig, .maar dat ziet er dan ook als een voorwereldlijk artikel, of op zijn minst als iets middeleeuwsch uit. Het zijn lichte sfeedjés. waar de kinderen mee glijden en ook de priksléé hééft afgedaan, allemaal omdat men aan iets zoo verouderdscb als sneeuw in de stad, niet meer geloofde. Maar deze tijd is zoo vol merkwaardigheden, dat niets meer behoeft te verbazen. Hét blijvén liggen van de sneeuw is een gevolg, van de onwil van wèrkloozên om sneeuw te ruimen. Er is geen mensch toe té krijgén. Werklooze zijn is voordeeliger belangrijk voordeeligér en aangenamer bovendien. Het is een hééréribéstaan/ Jé behoeft je maar eens per week té dérangéérén om jé geld van de uitkeering af te gaan halen, als je nog eén klein bijverdienstetje hebt, des te bétér, én jé lééft als een rentenier. Ie hebt méér dan één éénvoudig gepbrü- sioneerd ambtenaar en Je kunt gaan schaatsenrijder/ als je van die sport houdt en anders wat wandelen en met kameraden een glaasje drinken. Het loon voor cle sneeuwruimcrij is slechts vij% m Ro van die plaatsen af de zaken telefonisch met Berlijn en andere groote steden moeten afgehandeld worden. Voor den handel brengt de staking groote moeilijk-1 heden mede, die ten slotte zeer nadeelig werken. Zoo hebben groote exportvereenigingen in Holland, die dringende warenzendingen uit Duitschland verwach ten, nieuwe bestellingen gedaan in België en Enge land. om haar afnemers te kunnen bedienen. Zij moeten daar wel hoogere prijzen besteden, doch kunnen op prompte lévering rekenen. Men seint uit Zevenaar: Het spoorwegverkeer met Duitschland is nog niet geheel geregeld. Nu en dan komt eén personen- en goederentrein aan, doch D-treinen gaan nog via Cranenburg. De arbeiders van hier zijn echter weer naar Em merik vertrokken, -waar de fabrieken weder wer ken. Wij spraken vanochtend' een landgenoot, die ten tijde van de spoorwegstaking in Duitschland naar Nederland teruggereisd was en wiens indrukken ilden per dag en daarvoor kan je niet beginnen. In j alles behalve aangenaam waren! Onze zegsman had otterdam werd een werklooze de kans gegévén om in over de reis van Berlijn naar Amsterdam bijna onaf gebroken den tijd van Maandagochtend tot Woens dagavond noodig gehad, en had. heel wat te door staan. gehad ook. Ziehier het relaas van zijn avon turen. Maandagavond half negen zou er een trein van het Schleissches Bahnhof naar Keulen vertrekken. Onze reiziger besloot dien te nemen, en wachtte op het ijskoude station tot half twee. Toen heette het, dat er den volgenden ochtend om 7.43 wel een trein zou vertrekken. Deze is dan ook ten slotte ge gaan* al was het om kwart over elven. Onze land genoot kon in de opgepakte massa geen andere plaats vinden dan in de couloir; hij heeft dan ook gestaan tot 's nachts half één, toen hij ergens een klein plaatsje kreeg van medelijdende reisgenooten. Tot Hannover was de trein nog verwarmd en zelfs bleek het restauratie-rijtuig goed voorzien. Maar na dien tijd), voorbij Hannover, werd de toestand erger: geen verwarming meer, bij een vorst van 18 gr.; ook geen licht. De trein spoorde den heelen nacht door langs verlaten (en dus onbekendel) stations, om Woensdagmorgen 9.40 uur in Keulen aan te komen. Van daar ging om 12 uur een sneltrein, die om half acht in Amsterdam aankwam en eveneens onver warmd was. Onze zegsman* die over, dit resultaat van de „tech nische noodhulp" niet erg enthousiast was, vertelde ook nog staaltjes van de Ersatz-vervoermiddelen. De Regeering organiseerde een auto-dienst van, Ber lijn naar Hannover; voor 3000 Mark kon men plaats krijgen in een autobus, die 18 personen kon, ver voeren. Deze werd volgeladen met 30 personen en heel veel bagage.... Met particuliere auto's was het uit, door bijvoorbeeld voor een rit van Berlijn naar Hannover45.000 Mark te vragen; vier personen konden dan mee. Berlijn—Leipzig 18.000 Mark, of, als men daar „retourvracht" kon krijgen, 3000 Mark minder. Een vliegtocht, alleen mogelijk tot Dort- mund, kwam op 13.500 Mark. De prijzen waren voor Duitschers, die blijkbaar tot de O.W.-ers behoorden, kennelijk geen bezwaar. De staking van de gemeentewerklieden kwam in den nacht van Zaterdag op Zondag zóó onverwacht, dat lokalen waar jiudöt weidadigheidsbaüs v/erden ge geven, om vier uur plotseling in het donker wer^ den gezet. Het was overigens een vreemd gezicht, dat bijvoorbeeld Zpndagavond enkele kleine stads- deelen in volle licht straalden, omdat zij licht kregen van een centrale, die nog werkte, elders was het stikdonker. Het watergebrek veroorzaakte ontzag lijke files van menschen bij de pompen, die hier en daar op straat zijn, en was overigens goed voor..~. den verkoop van Fachiner-water in hotels, die geen eigen waterleiding hebben; er zijn twee groote hotels in Berlijn, die zoo gelukkig zijn^ over eigen water en ook licht te beschikken. De Berlijnsche gemeentewerklieden zijn gisteroch tend inderdaad voor het grootste deel weer in de verschillende bedrijven verschenen. Bij de tram meldde zich bijna het geheele personeel weer aan. Er werd hun een formulier ter ondérteekening voor gelegd, waarin ze hun hernieuwde aanstelling oe-i voorwaardelijk aannemen. Terwijl het personeel nog in de remises bijeen was, verschenen er communis tische propagandisten, die er op verschillende plaat sen ook in slaagden, de trambeambten weer van het werk weg te lokken. Zij spoorden aan tot het voortzetten van de staking. In hoeverre hun dit ge lukt is, is nog nog niet te overzien. In elk geval be schikt de tramdirectie over voldoende personeel om hedenmiddag eenige lijnen fn, de binnenstad weer te kunnen laten loopen. Ook in de andere gemeentebedrijven is het werk niet in vollen omvang hervat. Van uur tot uur neemt echter het aantal werkwilligen toe. In de electrici- teitswerken wordt reeds weer met volle kracht ge werkt, de gasfabrieken hebben het werk nog niet hervat; er is echter voldoende personeel verschenen om het voorbereidend werk voor de gasvoorziening te verrichten. Men hoopt, dat dit hedenavond ge schied zal zijn. Het nauwkeurig aantal derf ontslagenen is nog niet bekend men kan echter ...wel aannemen, d'at 5000 ar beiders en trambeambten als slachtoffer van de staking zijn gevallen. Onder de gedurende de sta king nieuw aangestelde arbeiders bevinden zich vele werkloozen, die de gelegenheid hebben waargeno men, om bij d'e stad in dienst te komen. Het ge meentebestuur wil deze arbeiders onder geen be ding weer ontslaan. De oorzaak, die den doorslag heeft gegeven voor het beëindigen van de staking, is, naar wij verne men, hierin gelegen, dat de rijks regeering het sta kingscomité der gemeente-arbeiders gistermiddag verklaard heeft, dat als de staking met vóór 9 uur onvoorwaardelijk voor geëindigd werd1 verklaard, de regeering de geheele technische noodhulp, die door het eindigen van-de spoorwegstaking vrij was gekomen, en alle arbeiders, die ze verder nog kon vrij maken, ter beschikking zou stellen van de stad Berlijn. Door deze verklaring werd de stakingslei ding gedwongen tot het besluit om het werk te her-t vatten1. i In 'den loop van den d'ag hebben die meeste stede lijke arbeiders al/hier zich weer voor dien dienst aan gemeld en nagenoeg overal Is het werk in vollen omvang hervat. ■ZooaJls biekend' ils werd bet personeel der stede lijke bedrijven slechts aangesteld, voor zoover er be- ihoeffite aanj was en de plaatsen niet reeds door werk- loozeni waren bezet. Oud personeel kendi© de ma gistraat niet meer, alüeen nieuwelingen, hetgeen mee bracht, dat al het personeel in de laagste JoomMasse werd geplaatst, en dat alilien, die 'Minnen tien jaar recht op pensioen hadden, dit verloren. Hum recht begon op den d<ag der weder aln dienststelling op nieuw te loopen. Het eerste geschil over een dezer punten ontstond heden in de gasfabriek van Tegel. iDe arbeiders gin gen er niet mee aocoord, dat er minder personeel was dan vroeger en weigerden opnieuw den arbeid. Dien tengevolge wtorden er nog steedis alleen „Notstands- arbediten1" verricht. Er moet worden opgemerkt, dat er tot dusver op deze gasfabriek tengevolge van het feit, dat er te veel personeel was, slechts zes uur werd gewerkt. Daar de vervallenverklaring van heit recht op pen sioen een groote hardvochtigheid zou zijn* neemt men aan, dat de magistraat op dezen maatregel zal terugkomen. Daartoe echter is een besluit van den gemeenteraad noodli'g, hetwelk vermoedelijk reeds jm de eerstvolgende zitting van den magistraat zal wor den uitgewerkt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1922 | | pagina 1