Alpmeen lïitus-
Van Rijswijk's
Schoenhaiulel Schoenmakerij
Ie zijn GOED enj
een paar SCHOENEN voorte koopen
Woensdag 3 Mei 1922.
65ste Jaargang. No. T019.
Uitgevers i N.V. vl TRAPMAN Co., Scliagen
Ingezonden Stukken.
Ëinnenlandsch Nieuws.
Men kan het geld niet
beter besteden
N.V. „DE TIJDQEESr.
Gemengd Nieuws.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
j Prijs per 3 maanden 11.65. Losse nummers 0 cent, ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel mees 80 cent (bewijsno,
POSTRÉKENINQ No. 23330. INT. TELEF. no. 20 inbegrepen). Grooto letters worden naar plaatsruimte berekend
Mijnheer do Redacteur i
Beleefd verzoek ik u eenige plaatsruimte voor onder
staand stukje.
In de laatste raadsvergadering van de gemeente Heer
Hugowaard trof mij o.a. de verwerping van de aanvraag
voor .een inrichting voor vakonderwijs.
Deze verwerping is m.i. te „danken' aan 't geen de
heer Kostelijk daarover meende to moeten zeggen. Deze
toch zeide dat de kaasboeren met 1 25 of 1 30 naar huis
moesten en dat de toestand er voor de land- en tuin
bouwer lang iniet rooskleurig uitzag. Dit laatste zal
nog wei wal loopen, denk ik, maar dat 't onderwijs
hiervan de dupe moet wordon is m.i. wei een beetje
al te kras.
Toen het de boeren en bouwers goed ging, (N.R. 't
Gaat ze tegenwoordig niet slecht, 't loopt ze alleen maar
wat tegen, doordat ze wel wat al te veel hebbent
willen verdienen aan de kaas en de landbouwproduc
ten en hieraan komt natuurlijk een eind, bovendien is
't bekend, dat een boer, hoe goed 't hem ook gaat altijd
mopperende is), had dus wel zoo iets tot stand .kunnen
komen. Dus dan zouden de ambachtsmenschen^ want
deze z\jn 't toch voornamelijk, die van dit onderwijs
willen gebruik maken, van de boeren op een Xeelijkc
manier afhankelijkk worden.
Dat de belastingen al hoog genoeg zijn. zal wel waar
zijn. Maar de boeren betalen naar verhouding niets meer
dan de minst verdienende arbeiders. Dat zij soms wel
eens jets meer betalen don hun „portie' is hun eigen
schuld. Want wanneer elke boer of bouwer maar be
hoorlijk boekhoudt (hieraan ontbr^kt echter maar al te
veel. Tsieem maar eens 't gcval-Smit, zooals 't zelfde
raadsverslag vermeldt 't Gaat zeker niet op, om' 't geld
maar „weg te smijten'. De bezuiniging is zeer zeker
noodig, maar zoo iets als dit is echter verre daarvan!)
.Want dit onderwijs, waar velen van gebruik zouden
maken, wat ook reeds blijkt, dat meer dan die helft der
leerlingen van de school te Hensbroek uit Heerhugo-
waard komen, zal zeker meer nut doen, dan die f oOO
(en wat is nu eigenlijk f 500 voor een gemeente als de
onze) die 't kosten moet, schade aan de gemeente-kas.
Da)t ook de V.D. leden, de heeren Blom en Kuiper
tegen stemden, is zeer te betreuren. De Vrijzinnig-De
mocratische ideezit er zeker bij hun nog niet erg diep in.
Ik veronderstel dat deze heeren te veel op hun eigen
vette portemonnaie letten dan op zaken van zoo alge
meen nut als deze.
De lijsten der candi'daten voor de V.D'. partij voor
't volgende jaar voor deze gemeente mag dan ook wel
eens duchtig herzien worden; 't begint er aardig op te
lijken, of de V.D. partij er een is van de bekrompenste
en conservatiefste soort. We zullen hopen, dat er dan
namen van jpersonen opstaan, die beter de V.D'.-ge-
dachte naar voren weten te brengen en beter 't nut van
instellingen, als een vakteekenschool, inzien-
Een oprecht belangstellende.
Heerhugowaard, 27 April 1922.
AFSCHEID DS. ANTHL EL VAN GHIETHUIJSEK
J.l. Zondag 30 April heeft Ds. van Griethuijsen, wegens
vertek naar Nooragouwe in Zeeland, afscheid van zijn
gemeente genomen, en wel des voormiddag te Juliana
dorp en des namiddags officieel te Huisduinen. Over
de religieuze dingen, zullen wij het verder niet hebben,
maar eenige bijzotnlderheden dienen, toch nog wei de
moeite waard te zijn onder de aandacht te komen van
diegenen, die persoonlijk niet hierbij tegenwoordig ge
weest zijn. Wij zullen beginnen met den voormiddag-
dienst te Julianadorp in het Koegras, hetwelk feitelijk'
een onderdeel der Ned. Herv. Gemeente van Huisduinen
is, maar in tegenstelling van de moedergemeente, toch
het grootste gedeelte is, zoowel wat inwoners, uitgestrekt
heid en niet te vergeten de draagkracht betreft. Deze
samenkomst dan in dit gedeelte van de gemeente werd
geopend door met elkander te zingen Ps. 123 vers 1,
waarna ds. van Griethuijsen na net lezen van het
Bijbelgedeelte Ps. 92, tot tekst koos Job 36 vers 24.
Voordat Ds. van Griethuijsen echter overging tot de uit-
legging van dezen tekst, werd voor het laatst in deze
gemeente door hem den H. Doop aan een tweetal
jonge wereldburgers toegediend, dewelke door de ge
meente staande de zegenbede uit Ps. ,134 vers 4 werden
toegezongen. Daarna zong men Gezang 273 de verzen
1,2 en 7 en gaf Ds. van Griethuijsen uitlegging aan het
genoemde tekstwoord,, waar doorheen verschillende her
inneringen. aan deze gemeente waren gevlochten, tot
welke wü in de eerste plaats vermelden, dat het heden
juist op den dag at 12 jaren is geleden, dat de Kerk te
Julianadorp door hem is ingewijd, een gebouw en een
zaak waaraan door spreker met. liefde is gewerkt, daar
dit gebouw geheel uit bijeengekomen giften is tot stand
gekomen, hoe een nu oveneden gever den grootsten
stoot aan dit werk gaf, door meer dan de helft der
bouwkosten voor rijn rekening' te nemen, hoe toen door
dc stichters aan dit dorpje den naam van Julianadorp
is gegeven, in verband mot do geboorte van H.K.H.
Prinses Juliana, welke gewichtige gebeurtenis voor ons
geheel c vaderland in liet prachtige koepelraam in den
uidolnken gevel van dit kerkje geplaatst, is vereeuwigd.
Ieder die Jufianadorp bezoekt, wordit een bezoek dringend
aanbevolen. Verder memoreert spreker, dat het nog
Blechts enkele jarerii i geleden, dat H.M. de Koningin bij
haar bezoek aan dit dorpje, aon uibdrukkclijken wensch
te kemien had gegeven ooit net kerkje in oogcnschouw te
kunnen nemen, terwijl er na dit Koninklijk bezoek als
aandenken daaraan een smaakvolle» Bijbel op den kansel
door Ilaar is geschonken. Verder gedenkt spreker
allen, met wie hij in deze 15Va jaar heeft samengewerkt
en van wie hij steeds steun ondervond bij zijn vaak zoo
moeilijke tochten. De verschillende college s biedt spreker
ziin achting aan en hoopt dat rij in de verschillende
taken mogen volharden en arbeiden om Zijn werk groot
te maken. De Zondagsschool ,die zich in veler sym
pathie mag verheugen, wenscht hij een nog crooteren
bloei, en do leidsters zelf vertrouwen in het door hen
begonnen werk. Tenslotte dankt spreker allen zonder
onderscheid voor de belangstelling dezen morgen betoond
en sluit de samenkomst door te laten zingen Gezang 49
vers 3. Onmiddellijk daarna wordt door de gemeente, op
verzoek van Diaken Hoornsman, den scheidenden leer-
aar staande toegezongen, de zegenbede uit Ps. 121
vers 4, waarvoor spreker in eenige welgekozen woorden
dank zegt
Het eerste gedeelte van dezen afscheidsdag is hiermedé
ten einde ©n verplaatsen wij ons naar het zoo moot gele
gen aan duin, strand en zoo gelegen Huisduinen, vroeger
zoo grootsch, thans een bescheiden plaatsje. Te drie
uur was het nette, vriendelijke kerkje geheel met be
langstellenden gevuld, ja zelfs scheen het 'te klein voor
deze plechtigheid, want alle ruimten waren bezet. De
samenkomst werd geopend door gezamenlijk te zingen
Ps. 66 vers 1 en 2, waarna Ds. van Griethuijsen het
Bijbelgedeelte voorlas, hetwelk we kunnen vinden in
Jon. 1. Hoofdstuk 3. Na het zingen van Gezang 44 vers
1 en 2, koos ds. van Griethuijsen tot tekst voor dezen
middag het Woord dat men vindt in 1 Cor. 3 vers 7.
Voordat spreker echter overgaat tot overdenking van dit
woordt, neet hij in de eerste plaats welkom den Edel
Achtbaren Heer Burgemeestér van Helder, benevens de
aanwezige Wethouders van deze gemeente, de collega's
ds. Onnekes en Walliën van Helder, ds. de Pree uit
Alkmaar, Ir. Schokking uit Helder, het Leger des Heils,
envei/Üer alle vertegenwoordigers der velschillende corpo
raties. Spreker begint met te zeggen, dat men niet onge
straft 15Va jaar als predikant aan een gemeente verbon
den is, dat men in zulk een tijdsbestek veel lief en leed
-met gemeenlte doormaakt, maar toch tenslotte op het
werk van zoo vele jaren met voldoening kan terugzien,
omdat men de wetenschap heeft stèeds wat eerlijk en
recht was te hebben verkondigd. Spreker heeft hier in
Huisduinen met genoegen al die jaren gewoond, al is er
ook wel eens een wolk aan den hemel geeest, heeft
lief en leed met ziin medeburgers gedeeld en zegt dat
hij rijn eerste standplaats, Huisduinen, niet gemakkelijk
zal verlaten. Spreker brengt verder dank aan Oudei
lingen en Diakenen van deze gemeente, ón vertrouwt dat
rij zullen voortgaan op het ingeslagen pad, om de gees-
stelijke belangen van deze gemeente te behartigen, welke
taak zwaarder wordt, nu de gemeente vacani geraakt.
Voordat spreker verder gaat, worden op hun venzoek
een drietal Ouderlingen en Diakenen opnieuw in hun
ambt bevestigd en spreekt de hoop uit dat rij ae geeste
lijke belangen steeds zullen voorslaan, daar. waar dat te
pas komt Van het College van Kerkvoogden en Nota
belen hoopt hij, al is hutn taak, op het moment moeitevol
en zwaar, ja somwijlen ondoenlijk, dat rij zullen voort
gaan te waken voor de stoffelijke belangen van deze
gemeente. Op het oogenblik, zegt spieker, is U de
zorg toevertrouwd over een tweetal heel nette kerkge
bouwen, mag het gegeven rijn, deze in dezen toestand
te behouden en zoo noodig uit te breiden en te verbe-
beteren. Voor de samenwerking zegt spreker aan deze
plaats hartelijk dank.
Verder richt spreker zich tot den Organist van deze ge
meente, en zegt hem in gevoelvolle woorden dank voor
de vele moeilijke tochten, die rijf te zamem, hebben gemaaid:
1 naar Julianadorp, om aldaar dienst te houden. Hij hoopx
dat ook hij aan deze kerk getrouw zal blijven zijn dien
sten te presteeren. Verder een woord van' dank aan den
Koster dezer gemeente, voor het steeds in orde hebben
van het kerkgebouw. De Zondagsschool wenscht spreker
voorspoed toe, en alhoewel de Zondagsschool te Huis
duinen reeds bestond voordat spreker hier kwam, toch
heeft zij, en haar onderwijzeres, zijn achting verworven.
Dat zij zoo moge voortgaan is zijn dierbaarste wensch.
Te Julianadorp is gij persoonlijk door mij opgericht, heeft
daar ook veler sympathie en wensch ik ook daar èn
Zondagsschool en leidsters vrede en voorspoed toe. Tot
Burgemeester en Wethouders richt sprener zich met de
woorden, dat hij verheugd is, dat ook rij in de geestelijke
dingen van hun gemeente belangstellen» en wfcnscht hun
moed en kracht jtoe om het Bestuur der gemeente Helder,
j dat ook in deze dagen zoo zwaar jjs, te kunnen uitvoeren
j naar hun best§ weten en krachten.
I Tenslotte neemt spreker afscheid van rijn collega's cL.
Onnekes, ds. de Pree, ds. Walliën, Ir. Schokking, de
Evangelisatie, het Leger des Heils en alles zoowel van
binnen als buiten deze gemeente, en hoopt dat de vriendL
schapsband zal "blijven bestaan tot in lengte van dagen.
Spreker beëindigt hiermede zijn afscheidsrede en ver
zoekt de gemeente te zijgen Gez. 16 vers 1, 6 en 8,
waarna de heer G. A. Niessink zich in eene gloedvolle
en welgekozen (rede tot den scheidenden leeraar richt,
en hem dank zegt voor den verrichten arbeid zoowel
in de gemeente als aan de instelling waarvan spreker
het hoofd is. Zegt verder dank voor de genoten vriend
schap en hoopt en vertrouwt dat het hem in zijn nieuwe
standplaats met zijn gezin moge welgaan.
Onmiddellijk daarna zongen de kinderen der Weesin
richting te Huisduinen staande den scheidenden leeraar
Ps. 121 vers 4 toe.
Daarna nam Ir. Schokking het woord, die ds. Griet
huijsen bedankte voor zijn onbenepen en ruim karakter,
voor den steun, die de Vereeniging tot Verbreiding der
Waarheid steeds van hem heeft ondervonden en waar
voor U steeds alles in het werk hebt gesteld, om onze
samenkomsten enz. mogelijk te maken. Verder dankt hij
hem voor de vriendschap van hem en zijn echtgenoot©
ondervonden, want zegt spreker, wanneer er iemand te
Huisduinen kwam. dan was het steeds de pastorie waar
men niet tevergeefs aanschelde. Dat het U en Uw gezin
moge welgaan in Uwe toekomstige standplaats, is mijn
innigste wensch, aldus eindigt spreker.
Ten laatste neemt Ds. Onnekes het woord en zegt,
wanneer er niemand meer is die het woord verlangt,
hij als aangewezen consulent voor Huisduinen en Juli
anadorp het dan doen zal en begint met te zeggen^ dat
het hem als Ring-Questor verdriet doet alweer een
broeder te zien afscheid nemen, vooral in dezen tijdl nu
er voor ae 17 predikantsplaatsen in dezen ring slechts
5 predikanten beschikbaar zijn. Brengt hem verder hulde
voor rijn ruimheid van karakter, voor de vriendschap
en |de samenwerking en moet tenslotte overgaan om den
scheidenden leeraar los te maken van zijn gemeente, een
taak die niet gemakkelijk was, maar die desniettegen
staande aan ds. Onnekesgoed was toevertrouwd'. In
gloedvolle bewoordingen kweet deze leeraar zich van
ie taak en reikte tenslotte aan ds. van Griethuijsen den
brief van ontslag over, waarmode ook deze plechtigheid
was afgeloopen en verzocht de gemeente te zingen de
zegenbede uit Ps. 121 vers 4.
Ds. van tGriethuij9eni dankt daarna de verschillende
woordvoerders voor hunne woorden van waardeering
en vriendschap en wenscht hun wedenkeerig hetzelf
de toe, de verzekering gevende, dezen dag zijn leven
lang te zullen gedenken.
De heer Niessink verzoekt) daarna, wanneer de
dienst is geëindigd, de gevers van het stoffelijk
blijk van waardeering, nog even te blijven, waarna
'alsnog het woord' neemt ds. Walliën, namens dens
Kerkeraad der Luthersche gemeente alhier. Ook deze
spreker brengt een woord van waardeering en dank
voor de onpartijdigheid waarmee Ds. v. Griethuijsen al
len, van, welke richting ook, behandelde. Deze spre
ker wenscht hem ook voorspoed in den arbeid in zijn
nieuwe standplaats, dankt hem ook voor genoten
vriendschap en roept hem toe: „Ga mijn Vriend, ga
met Go4"t
Nadat ds. van Griethiujjseni da. Walliën heeft be
dankt en nogmaals zijn gemeente heeft toegesproken,
wordt, deze plechtigheid besloten door het zingen van
Gezang 90. Hiermede was de officieel© plechtigheid
voor dezen dag afgeloopen, de gemeente Huisduinen
is vacant, en <zal dit menschelijkerwijtze gesproken,
voorloopigl wel blijven, tenzij het geestelijk leven zich
weer tzal laten1 gelden als in lang vervlogen dagen. Ia
dntiemen kring werd daarna aan Da van Griethuij
sen en echtgenoote bij monde van den heer Niessink,
door mej. Klein-Swaents het stoffelijk blijk van waar
deering aangeboden, waarvoor alle gevers nog een
laatste woord van dank iin ontvangst moesten nemen,
Hiermede was alles afgeloopen en een drukke dog
achter den rug.
DAN ER BIJ
Trekking van sou nummers tan ovwuwaï VRfl
Notaris A. G. Multê.
Maandag 1 Mei 1922.
Prijs m f 4500 12559
- 1000 13958
- 400 4969 J6893
200 1848 19028
- 100 1926 4878 6348 2C167
Prijzen van f 90.-
3 2527 4742
10 85 52
40 92 4821
71 2606 30
73 51 40
:22 2703 43
73 15 49
77 18 4942
300 62 46
99 90 48
480 2866 72
511 87 5100
J5 90 5254
24 95 71
61 2937 5305
607 56 12
35 3(J58 81
79 92 5515
703 3211 33
88 3382 39
808 3438 69
72 43 87
904 84 5777
U 3504 5884
1051 71 5927
AMERIKAAN SCHE COWBOYS EN COWGIRLS.
De particuliere correspondent van de N.R.Grt.
schrijft'uit iSan Francisco:
De bioscoop heeft menige verandering dn ons le
ven gebracht en wel speciaal voor de tegenwoordige
jeugd. Wie had er 'een vijf en twintig jaren geleden
ooit gehoord van cowboys? En nu? Vraag den aan
komenden jongen, wat zijn ideale held is? -Tien tegen
een dat hij u de cowboy aanwijst.
In mijn jongensjaren helaas al een kwart eeuw
achter den rug - vereerden wij, Indiahen-beveoh-
I ters, spoorzoekers, woudloopers, vrijbuiters, izeeschui-
I mens eh ontdekkers, als Livingsitone en Stanley.
Ik zou wel willen weten, of Aimard en Mayne-
Reid en Marryatt nog steeds onder de geliefde jon
gensboeken 'te vinden zijn; want dat waren in mijn
tijd onze constante venjaars-cadeaiux of schoolprijzen,.
iMaar de cowboy is verschenen op het filmscherm
de moderne centaur, als het ware één met zijn paard
en hij heeft behendig de lasso gezwaaid om de
harten en zinnen der jeugd.
Daarom wil ik u wat vertellen van de jaarlijksche
apotheose dezer bereden veehoeders, het zoogenaam
de „Rodeo". Zooaia allicht bekend zal izijin, vindt men
de meeste gr00te veefokkerijen of ranchos in West-
Amerika. En nu wordt elk jaar in een stad, die in
de cow-coutry centraal gelegen is, een samenkorr-rt; j
van hei personeel van de omliggende ranchos -
j range ei d, waar men onderling zijn kracht- en rij-
kunst en behendigheid meten kan.
j Een soort van circus in de open lucht, met het
I verschil echter, dat in een circus alles volgens een
programma afgewerkt wordt, terwijl hier in het ro
deo -een zucht om elkaar de loef af te steken, een
vriendschappelijke onderlinge naijver, en de aan-
1 irekhelijkhGid om eens per jaar zijn bekwaamheid te
kunnen toonen voor een publiek van een tienduizend
man, de deelnemers brengt tot gewaagde stukjes en
voortdurend onbesuisd riskeeren van leven en 'lede
maten zooals in geen enkel beroepscircus voorkomt.
iDe arena is gewoonlijk even buiten 'de stad gele
gen en is vierhoekig met twee lange en twee korte
zijden. Op de lange izijden zijn de tribunes opgericht
voor de toeschouwers, aan de korte zijdon zijn de
veestallen en paardenstallen en tevens het onont
beerlijke hospitaal, waar dokters, verpleegsters en
een ,paar auto-ambulances voortdurend gereed zijn.
.Want een rodeo zonder ongelukken bestaat nu
•eenmaal niet, een half dozijn per dag over de ge-
heele feest week is normaal. En ik behoef niet te
zeggen dat dit trekt: de menschen zijn nog niet ver
anderd sedert de 'Romeinsche keiizers hun onderdanen
zoet hielden met het verheffend schouwspel van
wilde dieren, losgelaten op stokkerige Christenen.
En op het rodoo is alles echt Als er op het pro
gramma «staat „lassoeron van wilde stieren" of .be
rijden van ongetemde paarden", dan kan men er van
op aan, dat do stieren zóó van het eenzaamste deel
der ranch' komen en de paarden nog izeldon 'n rnenech
van dichtbij gezien hebben,
iHet is een der kleurigste taferoelen die men zich
voor kan stellen. Want als de cowboy feest viert, dan
houdt hij, van bonten) opschik. Hij draagt de zeer
breedgerande Moxicaausche «rwnlwero van licht bruin
of parelgrijs rilt. Dan een zijdon hemd, lichtgroen of
blauw of geel of paars of wit gekleurd, als 't maar
hel is. En losjes, om don 'hals geknoopt, oen zijden
doek van een andere kleur dan het hemd en natuur
lijk géén jasrje. Donkere broek met hoog© rijlaarzen,
waaraan geweldig lange sporen. Om do beenon d©
chaps.
Waarschijnlijk heeft ieder dit beenbekleedsel wel
eens in de bioscoop gezien. Schapehuiden met het
haar naad buiten, vastgemaakt aan den gordel en uan
weerazijderf aan den buitenkant der beenen afhan
gend tot deni grond. Het is Ixxloeld als protectie voor
de beenen, wanneer de cowboy zich te paard bevindt
te midden van een groote kudde die van aNe zijden
aandringen, terwijl de taaie huid en het, dikke wollige
haar tovens bijna ondoordringbaar zijn voor horen-
stooten.
...Maar er teijn óók cowtgrils:. Dit zijn echter gien
vrouwelijke veehoedsters, maar op elke ranche zijn al
licht een paar meisjes, dochtertjes van1 den eigenaar
of van de oprichters; en daar die van kind af aan
opgroeien in een omgeving waarin iedereen pa&rd
rijdt en over paarden sproekt, loeren zij 'natuurlijk
al heel jong rijden en worde» zij om ïoo te zeggen
al paardrijdende groot.
4t
6
1.
eigen. geld.
11953 14472 16691 191OT
69 73 94 7j
J2098 14566 16850 19224
12101 78 60 36
32 87 78 59
61 14627 16923 62
12226 53 99 85
76 63 17117 1930
12302 14792 37 4
12474 14803 45 1943:
80 48 79 44
12522 15040 17235 0ó
59 46 17392 94
94 72 17400 19514
12676 15105 -
97 29
12761 39 60 1961
12822 52 17504
55 15223 0
69 81 '39
12925 15339 56
45 72 661981
13071 81 68 1
75 15414 8Ö 2
13185 6717744 6
92 8J 17823 8
1W<J§ 35 löW
15501 72 4
ff 741-7992 20S-
44 9618134 3011
51 15708 84 6
13509 7 U8204 3031
66 94 13
72 19655 18319
80 76 39 6
13646 15918 66 2041
92 47 05 2
13760 16005 18456 6
93 16136 18522 3062"
13871 16250 18842 86
1JM1 72 18719 20114
14145 16313 92 95
48 16421 18818 30670
3 16501 82
20188.-
90
14270
84
80',
5:
6:
95
Vele har er doen) in behendigheid met de lasso en
vaardigheid als ruiter (es) niet .voor de cowboy on
der, vandaar dat er bij! elk rodeo altijd 'n paar spe
ciale damesnummers worden ingevoegd. En die zijn
<ianlg niet de ongevaariijksrtö zooaia u later, hooren
zult.
•Haar kleeding is gelijk aan die der cowboys, mei
dat verschil dat zij geen chaps dragen maar instede
daarvan een kort rokje 'tot de knieën.
En nu gaat het spel beginnen. 'Het programma ia
uitgebreid genoeg; het duurt gewoonlijk van twee
uur 's namiddags .tot half zes en zoo gaat het een
heel© week door.
Een .van de hoofdnummers da het trachten te berij
den van' -ontembare paarden; wie het langste in den
zadel weet it© blijven krijgt den prijs.
Elke ranche heeft er gewoonlijk zoo een paar, paar
den, waar absoluut niets .mee is aan te vangen, die
noch door de zweep, rtooh door goedheid te temmen
zijn, die zich liever laten1 dooden dan een mensch op
hun rug te verdragen. De vakterm voor zulk 'n wil
den stijfkop ia „outlaw". En .vóór een paard als bo-
pelooze „outlaw" wordt opgegeven,, heeft hij heel
wat doorgemaakt en vele gemeene trucs geleerd om
zijn rijder af ,te werpen en dien dan nog liefst met
de hoeven de hersens in te slaan. Het zijn anarchisten
in de pa arden wereld, die géén gezag willen erken
nen, liever gebroken dan gebogen worden.
Nu is het rodeo-etiquette dat de rijder slechts één
hand aan de teugels mag houden, terwijl hij zijn groo
te n hoedi dn de andere hand houdt en daarmede voort
durend het paard in de flanken of tegen den kop
slaat als in' uitdaging om hem nog wilder te maken.
Het opzadelen van zulk een boosdoener ia al een
wonderbaarlijk schouwapoi. Hij wordt gewoonlijk ten
tooneele gebracht met ©en viertal tassoos rond zijn
nek, elk stijf gehouden' door cowboys te paard. Dan
wordt hij eerst geblinddoekt en daarna komen twee
der cowboys ter weerszijden en houden hem tusschen
hunne' paarden in, terwijl een paar anderen trachten
•het zadel op te leggen en vast te maken.
Als alles gereed is komt de candidaat-berijder voor
zichtig nader. Zonder zelfs de stijgbeugels te raken
is hij in één wip in het zadel. De andere cowboys
stuiven uiteen na nog gauw den blinddoek afgerukt
te hebben.
En nu begint het gevecht in ernst. Het is een won
derbaarlijk gezicht. Het paard' doet alles om zijn be
rijder kwijt te raken, staat dón weer met zijn kop in
de lucht, en dèp weer op zijn achterpoten, rolt over
den grond, springt met alle vier pooten tegelijk om
hoog en terwijl hij met een schok weer neerkomt
tracht hij tevens den berijder af te schudden. Soms
vliegt hij opeens op de omheining af en tracht höt
been van den ruiter te verbrijzelen: fair play ds er
ndetv. hij wil coute-que-coute dien gehaten last van zijn
rug kwijt
Dan is hij in eens een oogenblikje kaïm en denkt
men reeds dat het pleit, gewonnen is. Maar eensklaps
staat hij weer op zijn achiteroooten, steiler en eteiler
richt hij zich op.... en laat zich onverhoeds achter
over-vallen op den grond! Recht achterover, alsof hij
•een getrainde acrobaat was. En als de cowboy dezen
truc niet voorzien heeff, dat zien wij een halve seconde
later de „outlaw" als een dolle weghollen:, achter
volgd door een paar cowboys met zwaaiende lasso's.
Maar midden op het veld ligt doodstil een figuur in
verschrompeld zijden hemd, zoo pathetisch en tra
gisch onbeweeglijk. Er gaat een long gerekt he-e~e-«
