Uitlui Mitiis-
%r
Van Rijswijk's
Ho.,
Als II nog voor de Pinkster een
SCH9ENHAHDEL- SCH3EN1AKERIJ
MEERENKLEEDING
Dinsdag 30 Mei 1922.
65ste Jaargang. No. 7033.
UitflHVfirss N.V. v.lf. TRAPMAN Co, Schaip
EERSÏË BLAD.
Binnenlandseh Nieuws.
leoanf^.
GEMAAKT EN NAAK MAAT
FEUILLETO N.
TERUG IN HET LEVEN.
zending SCHOENEN op
zicht wilt hebben,
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Dondor-
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentlön nog zooveel mogelijk in hot eerstuitkomond nummer geplaatst.
POSTREKENINO No. 23330. INT. TELEF no. 20
Prijs per 3 maanden f 1.05. Loaao nummors (T cent. ADVEBTRN-
TIöN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regol moor 20 cent (howijsno.
inbegrepen). Grooto lettors worden naar plaatsruimto berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
ANNA PAULOWNA.
Zondugavond hield dc atdeelinfi Anna Paulowna van
den Ned. Bond va,n Arbeiders in Xandbouw-, Tuinbouw-
en Zuivelbedrijf een openbare vergadering in ,Veerburg."
Nadat de heer Van der Ham, als Voorzitter, aan
wezigen en pers welkom had gehoeten, verkreeg dé
heer P. Kok, bondspropagandist het woord voor zijn
onderwerp: „Waar man wij heen?"
De werkgevers in net landbouwbedrijf, begon spreker,
wilden blijkbaar weer terug naar den tijd, toen zij
uilsluitend de macht hadden en de landarbeider niets
te vertellen had. In Groningen was het door dat streven
tot verwikkelingen gekomen; wilde men die hier in
den kop van Noord-Holland ook? Het had ej; waarlijk
veel van.Want ook hier in het Noorden huldigen de
werkgever» blijkbaar met ln de eerste plaats het recht,
maar de macht. Dat de arbeider een behoorlijk loon
noodig heeft tot onderhoud van zichzelf en zijn gezin,
wat behoeven wij ons daarom te bekommeren, zeggen
velen. Ben ik mijn broeders hoeder? Neen, ons gaat
het Biecht, dus moet het arbeidsloon naar omlaag. Wat
wij, arbeiders, met :groote opofferingen en slechts voetje
voor voetje ons wisten te veroveren, dat trachten zij
zoo mogelijk weer te niet te doen, omdat zij op het
oogenblik zich sterk gevoelen. Is het wonder, dat velen
onzer moedeloos worden en zuchtend vragen, wat be
reiken wij inet onzen Bond? Dezulken echter wijst
spreker triomfantelijk op den oud-voorzitter B. Looij,
cfiet nooit 't hoofd liet hangen, die steeds den moed er
inhield, al die jaren van zijn voorzitterschap. (Luid
DE
LEVER'S
ZEEP-nu
DAT HAAPT
STOFFEN ALS,
NIEUW w FAbKr®
/kantennan
U SUNUGHTZEfP
Neen, dit stond vast, er moest natuurlijk gewerkt
worden, maar de arbeider was niet alleen werker, nij was
ook mensch.
Spreker schetst vervolgens, aan de hand eener reeks
van citaten den huidigen economischen toestand in
het algemeen en de positie van den arbeider in 't
bijzonder, om te besluiten met het betoog, dat kapitaal
en arbeid moeten samenwerken.
De werkgevers te Anna Paulowna schijnen daar echter
anders over te denken. De looncommissie werd op de
laatete vergadering van de afd. der Hoil. Maatschappij
van Landbouw eenvoudig uitgeschakeld, schoon haar
beslaan cn werkzaamheid toch een erkenning was van
het iccht van den arbeider.
De eerste bespreking der afd. Landbouw stond in het
teeken van bestrijding der werkeloosheid. Er werd een
commissie benoemd, die met ons een onderhoud had
en natuurlijk was ons deinstelling dier commissie, als
bewijs dat 'men den goeden Weg scheen op te willen,
ten hoogste aangenaam.
Daarop volgde de tweede bespreking waarbij ons een
loonregeling werd aangeboden, die een loonsverlaging
inhield van ruim 25 tot ruim 33 pCL Daartegenover
stelden wij de eischen der arbeiders.
2 Mei had een derde bespreking plaats en deze was
tamelijk vruchtbaar. Het deed ons genoegen, dat de
looncommissie door gemeen overleg tot een vergelijk
poogde te komen. Hel aanbod der commissie hebben
wij dan ook bij de leden tot een onderwerp van
bespreking gemaakt en wij zouden ons best doen, gezien
de tijdsomstandigheden, dat het aangenomen werd. Wel
heeft het moeite gekost, maar besloten werd, de aange
nomen overeenkomst te aanvaarden. Gaarne Willen wij
hier een woord van hulde brengen aan den Burgemeester
van Anna Paulowna, die al het mogelijke gedaan heeft
om de rust in deze gemeente voor dit jaar te verzekeren-
(Daverend applaus.) Ook waren er enkele leden der
commissie, die getoond hebben, de tijdsomstandigheden)
te begrijpfen. Des te meer schande voor de werkgevérs
van Anna Paulowna, dat 'zij deze commissie gewoonweg
hebben gedisqualiüceerd.
Wij ontvingen namelijk van de afdeeling Anha
IQ*
Paulowna der Holl. Maatschappij van Landbouw een
schrijven, dat in haar laatstgehouden vergadering be
sloten was, 'de eerst aangeboden, regeling te handhaven.
Treuriger houding is toch zeker wel1 niet denkbaar.
Wij nemen aan en zijzelf doen hun eigen aanbod te niet.
Als propagandist heb ik al veel beleefd, maar zoo iets
heb ik toch inderdaad nooit meegemaakt. En waarom
hebben zij dit gedaan? Omdat zij op het oogenblik' j
zich sterk gevoelen. Nu gaat bij hen macht boven recht.
Maar de malaise blijft niet eeuwig duren. Een andere
tijd zal komen en dan zullen de arbeiders toonerë,
dat zij de les, door de werknemers hun geleerd, goed
hebben onthouden, Dan zal het ook bij hen gelden:
Macht boven recht(Luid applaus). Reeds nu nebben
zich al- enkele stemmen doen hooren, die 35 cent i
per uur beloofden^ maar dan moest men van de zomer
niet staken, Hoe lang kun je, bij zulke menschen, die
hun eigen voorstellen nerroepen, op dat uurloon aan?Tot
de oogst goed en wel' binnen is zeker. Applaus.
Werkoolsheid is een van de grootste rampen en hier
had, met wat goeden wil, een'instituut gesticht kunnen
werken. Want dat de arbeiders liever een steun van
'f 9.GO zouden ontvangen ïnplaats va'n met werken 's
winters f 21 thuis te brengen is natuurlijk leuterpraat.
Doch in den goeden tijd zijn er veel1 te hooge Jand-
prijzen en landnuren beiaald en tnu moeien de arbeiders
werken voor minder Joon en doen zij dit niet. dan
heeten zij arbeidsschuw. In Anna Paulowna is een
overcompleet aan arbeiders en toch haalt men er
Zeeuwen in, omdat de landarbeiders hier in den polder
zelf te beroerd zijn om te werken, zoo heet het. Neen
het is, wijl men misbruik maakt van.de tijdsomstandig
heden. Zoo zijn er zelfs Belgen, die enkel voor den
kost alleen wel willen werken. Daartegen kunnen wij
niet concurreeren, wij verlangen voorloopig een compro
mis, dat ons een redelijk bestaan oplevert en eenmaal
de socialisatie van het bedrijf.
Spreker richt zich daarop tot de nog ongeorgani- I
seerden in de zaal, hun verwijtend, dat zij er aan j
schuldig zijn, dat zoovelen Ieegloopen zonder werk. i
Wij zULlen, besluit spreker, niet afzien van het zoeken
inaar steeds betere wegen. Welnu, steunt dan uw I
organisatie, helpt ons, om het kapitalisme te over
stelpen, onder een vloedgolf van roode stemmen, opdat
wij weldra, mogen aanschouwen den lichtenden dageraad
van den komenden dag' (Langdurig, donderend applaus.)
BREEZAND.
Zaterdagavond 27 Mei hield de Muziekvereenlging
„Concordia" haar jaarvergadering in de zaai vón den
heer Jb. Borst.
In zijn openingswoord memoreerde de voorzitter, de
heer A. Raap, de prachtige samenwerking tusschen
Bestuur en leden in het afgeloopen jaar. Hierna las
de secretaris, de heer M. Broers, de notulen, welke
onveranderd werden goedgekeurd.
De rekening van den pen'nihgmeester weid in orde
bevonden. Er was dit jaar een nadeelig saldo van
f 67.53Va- In 1921 was dit f 73.50.
Van het Bestuur werden de heeren A. Raap, J.
Boganrds, M. Broers en E. G. van Oorschot herkozen,
terwijl als nieuw bestuurslid gekozen werd de heer J.
Wiggers.
Bij de rondvraag stelt de'heer C. van Oorschot
voor, om uniformpetten aan te schaften, hetgeen met
meerderheid van stemmen wordt aangenomen.
De heer C. W. van Oorschot vraagt, of het "Viiet
wenschelijk is een reserve kleine trom aan te schaffen.
Besloten' wordt, prijsopgave te vragen. Voorts wordt
door hem gevraagd, oi aan 't schoolfeest dit jaar door
alle werkende leden wórdt deelgenomen, waartoe, na
eenige discussie besloten werd.
De heer J. Wiggers informeert, wanneer de inventa
ris wordt nagezien en krijgt van den commissaris ten
antwoord, dat dit ten allen tijde kan gebeuren.
Op een desbetreffende vraag van den heer P. Weijers
wordt beslotèn, dit jaar opnieuw subsidie aan te vragen,
in verband waarmee de heer J. Wiggers in overweging
geeft, ook aan de Van Ewijcksluis een concert te -geven.
Nadat nog besloten wordt, den Burgemeester het
eerelidmaatschap aan te bieden, sluit de voorzitter
met een woord van dank' Voor de aangename bespre
kingen, de vergadering.
BOVEN HET SCHOOLBORD.
Te Eiber-gen heeft -een roodborstje d® die katholieke
school boven het schoolbord zijn ne-st gebouwd; en vijf
jongen uitgebroeid, meldt het N. v. d. D."
DE WARMTE EN DE RAILS.
Tengevolge van de hitrte waren deze wek aan de
MeeuwenUaa® te Amsterdam de rails mn de tram
baan der N.-H. Tram zoodanig uitgezet, en krom ge-
trokkepft dat de tram niet meer kon passeeren. Er zijn
toen nieuwe rails ingelegd. De verbogen rails waren
nieuw materiaal.
Te 'Broek in Watertand is een wagon van de tram
uit de rails geloopen^ doordat, vermoedelijk bok ten
gevolge van de hitte, het onderstel defect geraak,! was
Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor.
OTTO OTTiO TE UTRECHT.
iMen schrijft:
Ondier grooto belangstelling is prol. OAto Otto giis-
('T BETERE GENRE).
Naar het' Engelsch van WILLIAM J. LOCKE
Voor Nederland bewerkt door W. A. J.ROLDANUS Jr.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
82.
Zóó spitsvondig -smeekte xij, dat hij haar overwol-
dvgende begeedt© niet eens merkte. Zeker van haar
Wefde cn eerlijkheid vertelde hij wat hij wist; maar
toen do numerieke en topografische bijzonderheden
to venvoivfenki voor haar bleken, lachte hij en ging
naar rijn schrijftafel, waar hij, terwijl adj op den arm
van- zijn stoel kwam o&itten, een kaaitt teekendie met
ftilten cn cijfers. hij klaar wa», ging acij 'terug
naar den divan en las de aanite©koningen.
„Nu begrijp J.k alles. He t is vreeset ijk opwindend,
mlot?"
Ji\* het ervan komtl"
/ij vouwde het stukje pap-Ier op en eftaSt hot in: haar
corsage.
„Natuurlijk ual het ervan komen 1"
,.7,eg', lieveling", riep hij udt, toen hij hot blaadje
papier in haar comage aag verdwijnen, „laat dat als
het Je (blieft neigen» «11-ngerent Verbrand het lieverl"
„ï.k zal heft doen woodra ik t'huis kom".
Zij nam zijn hand' in de -hare en keek op tijn arm
bandhorloge. Dan «prang xij op. ZIJ meeaten dadelijk
terug; de anderen zouden andere Iveel wat gaan den
ken.
„O, dile twee houden ook nog wel van een groen
blaadje, Zlji zullen ons dankbaar zlj-n", lachte hij.
Maar zij wild© niet langer blijven. Zij gingen weer
naar den salon terug.
„TIU heeft daar beneden ieen volledig Hunnenmu-
awtm'zeide zij, „Teder stuk is al weer Interessant".
„En wat vindt <u het meeat Interessant?"
„Mij met) het gasmasker", izeldo Godfrey, vlug lie
gend, want Lady Edna had geen blik geworpen op do
tropeeën- die dj zoogenaamd hadi willen den.
Toen hij haar ikoirt daarna dm een Haxl had helper(
stappen, zri'de hij door het -raampje:
,®Ji6 «uit toch dat blaadje papier verbraaiidien?"
„Als Je me niet vertrouwt, zal lik het je nu terug
geven". antwoordde dj vrij scherp, 'terwijl «Ij haar
hand ónder 'haar mantel teak.
Wat kon hij andera doen dan zeggen, dat hij niet
docht aan zog lot*. Zij lacht» en antwoordde dan op
haar meest liefkooizenden toon:
„Gelukkig maar, wanit waar 'h-et au unit, ,zou ik het
ndet makkelijk kunnen .krijgen"
De itaxi reed weg.. Godfrey ging weer naar binnen,
zijn jong hoofd vol van de gedachte aan het door
hem beschreven papie r,dat aan haar boezem lag.
Lady Edna reed naar haar eenzaam tehuis en ging,
zonder te vragen, of haar man er was, -regelrecht naar
blaar slaapkamer. Zootira het haar mogelijk was,
stuurde zij haar kamenier weg en zat dan in haar
peignoir heel lang te denken zooals een vrouw denkt,
wanneer zij voor het eerst op een kruispunt van we
gen en wanneer Iedere weg naar een catastropha
schijnt te leiden. De Natuur, die zij ais koud, eer
zuchtig jongmeisje verdreven had, was harduopend
teruggekomen. Eindelijk stond zjj op en ging naar
haar tafeltje. Daarop lag het verfrommelde stuKje pu
pier, Zij keek er naar. De cijfers en strepen hadden
geen bctcekcnis voor haar vermoeide hersenen. Wat
beteckende de strijd ln de wereld, vergeleken bij den
strijd in haar ziel. Zij kon zich vannaent niet bekom
meren om hooge re strategie. Morgen, wanneer zij weer
friseh was, zou zij dat ingewikkelde plan wel ontwarren.
Zij legde het stukje papier in een kleine, geheime iade
van haar schrijftafel, waarvan zelfs haar kémenier de
veer niet Jtcnde.
HOOFDSTUK XX.
Zij zou het stuk popier morgen bestudeeren, had zij
gezegd. Maar den volgenden ochtend werd zij wakker
met een barstende hoofdpijn en bleef zij in bed. Zij
had nauwelijks den tijd, om zich te kloeden ten einde
om twaalf uur aanwezig te kunnen zijn op een verga
dering ln Westminstcr. En den gcheelein verderen dng,
tot zij tegen middernacht uitgeput naar bed ging. had
zij geen minuut voor zichzelf. Den volgenden ochtend
hud zij haar gewone vroege afspraak met Godfrey.
Er hing als iels najaarachtigs in ae lucht en uit den
zwaar bewolkten hemel viel een motregen. De auto
wachtte op den hoek van Belgrave Square. Zij trok het
portier open, sprong erin, noc voor hij haar bijna
gezien had, en sloeg zenuwachtig haar armen om zijn
hoi».
„O, lieveling wees lier voor' mij. Ik voel me zoo
m-oo eti ongelukkig."
Hij maakte zichzelf voor een bruut uit, dat hij haar
met zulk gemeen weer uit liet gonn. Het was ntcèr dan
engelachtig van hnnr om te komen, maar hij had haar
nnuwlijks verwacht. Zou het niet beter zijn maar
dadclijlc naar huis en nhar bed te gaan.
„Noen, neent lieveling," fluisterde zij. Hier naast jou
schrijl dan omgaand een briefkaart, dan kunnen
we zorgen dat het nog goed in orde komt.
De laatste dagen loopt hel gewoonlijk over de hand.
vind ik rust. Storm of zonneschijn, wat komt het er
- op aan, zóólang wij samen zijn?"
;,Hei en verdoemenis zouden het Paradijs zijn voor
mij, als ik jou altijd bij me had," zeide hij, terwijl hij
den auto in beweging bracht.
„Als ik iou maar ontmoet had vóór ik dat ongeluk
kige huwiijk sloot," klaagde zij.
„Ja, bij God," zeide Godfrey, die zijn tanden op elkaar
klemde en zich heel trotsch voelde.
Zij dachten er geen van beiden aan, dat todn zij
trouwden, hij een slungel van zestien was.
Langzamerhand keerden zij tot de werkelijkheid terug.
„Als ik juffrouw Mulder was, die. niemand kent,
zouden we ergens een verborgen nestje kunnen nebben.
Dut zou geluk betcckenen en het zou niemand hln
deren. Maar ik ben Lady Edna Donnithorpe, verwant
aan den halven adel en van gezicht bekend aan ieder
een, Ue wel' eens een geïilustreerd blad inkijkt."
..Waarom niet alles ln den steek laten? vroeg Godfrey,
recht voor zich uit op dien somberen, bijna verluien
- weg kijkend.
„Je loopbaan
„Hoe zou je ie post als soldaat kunnen verlaten? Je
l doet mannenwerk voor jc land."
„De duivel hole het."
„Wat?"
„Die heclc, beroerde wereld," bromde hij, terwijl hij
aan het stuur nikte, om een botsing rmd een motorbus te
vermijden. Weer kwamen zij terug op het hoofdfeit van
zijn soldntenplicht.
Op den weg stortregende het.
„Je zult doornat worden, els Je loopt," zeide hij, toen
zij op den hoek van Belgrave Square kwamen. „Ik
znl hot er maar op wagen, om jo voor Je huis al tu
zetten."
Hij waagde het, hielp haar uitstappen en bleet haar
op het trottoir staan nakijken, tot zij do deur met haar
huissleutel opengedaan had. Zij vloog naar boven en
zag daar haar man aan de deur van zijn kamer, die
op dezelfde verdieping lag, staan. IIU was in zijn
chambcrcloakhct'ecne gedeelte van z(jn gezicht wos
geschoren, het andere ingezeept,
„Ik dacht, dat je 's avonds naar oen cantino gl,ng7"
„Dol ga ik ook," antwoordde zij kalm.
'„Helpt do jonge. Baltuzar daar ook?"
„Do jonge Baltazar komt mij dikwijls halen, nis het
regent, cn brengt ntij dn:n, vóór hij naar het Ministerie
van Oorlog gaat, thuis"
„Je ziet dien longen man veel te veel."
„Don vorigen keer, dat we over de familie Baltazar
spraken," zeide zij met 'een minachtend lachje, „be
schuldigde jc frno van een amourette met zijn vader. Beste i
iberavonldi Ijs UtrecM opgetroderv De groot» ®aal van
Tivoli was geheel (bazel, buiten ©tonden bon-darden
te wachten,
Al dadelijk bij Bij® binnenkomen iwsj1d> hij met lui
den bijval begroet. Na de gebruikelijke uiteenzetting?
behandelde hij verschillende gevallen; iemand van 40
jaar, reeds neg<en jaar lijdend» aan ischias en zonder
stok niet kunnende loopent, liep na de behandeling
vlug hot podium af; een 76-jarige dame, die door
ackrik gevolgd tor den püóWin®en dood vaa
haar man bijna zê&i ©s®©? i!*ad ktïMkm ioopen ©a tos»,
-schen twee dames het podium werd ©pgjahrsvsht, kon,
na be'handieüngi door die sa&l loopen. Een -dame vaa
62 jaar, diie jicht had», wilde ook genezen worden. Otto
Ot/to vesnklaatrde, diat hij haar daarvan niet -zou kun
nen' bevrijden. Mitssdhi'ön kon hij wel verkrijgen, dat-
iz-e w-eer wat iz-ou kunnen Loopen. acoder stoös. En in
derdaad ma de behandeiing kon idie patiënt -zich weer
zachtjes aanj zonder stok vooruit bewegen. Een pa-<
tiënt uit Den Haag}, lijden-die aan chronische hoofd
pijn, verklaarde zich nu. de behandeling veel beter te
gevoelen. Een stottenaar werd onderhanden genomen
en ko-n daarna weer behoorlijk spreken.
Deze en andere resultaten werden door ihet ovartal-
rijke publiek luid» ttoegejulcht
BREEZAND.
'Op de vergadering der Coöperatieve 'Land- -en Tuin
bouw HanideLsvereeniging van Woensdagavond 24
Mei wilde het, zooals in het verslag dier vergadering
reeda gemeld werd, met de fcusacherttijdsche verkie
zing van een commissaris niert best vlotten. Na een
reeks van .stemmingen was men nog niamendai ge-
vordert!, waarop ten slotte op voorstel van -het Be-
dtuur, de heer K. Keuris tot. deskundig toeziener werd
benoemd. Uit betrouwbare bron vernemen wi,j nu, dat,
de heer J. Wessel, direoteur-botekhouder, wiens ba
lans door den Raad van Toezicht udtstekend dn orde
was bevonden], zich 'door deae 'hiandelwijize dermate
gekrenkt -acht, dat dit hem bewogen ilneellt, zijn -ont
slag t e vragen, u
B RONG AS EN ELEGT RE CITEXT,
Het vo-rig jaar, toen de prijs van electrischen stroom
verhoogd w-erd en de aaiilegkosten wa ngaabronlnstaln
laltiies weer varmLnd-erden werden -in iden Bocmster
nieuw» gasbronnon geslagen ^terwijl door techuuche
verbeteringen de bestaande gasbi-onnen weer meer
gas leverden. -Dit was niet bevorderlijk voor de afne
ming van elect'r-iachen stroom van het G. E. II. te
Deemster. In het Juorvor^iag van dllt bedrijf over 1921
schrijft de directeur dr. IL Kuipem echter:
„Het vorig jaar scheen men ©en methode gevonden
te heüiben om aan de «lechtwerkende gatbrounen, on
ze grootste concurrenten, weer meer leven in te bla
zen. D-e verbetering bleek in v»l» gevallen slecht*
zeer tijdelijk te zijn, terwijl de droogt» va® h»t vorig
jaar op vele hroiwieui tsun notMllóftAgieii Invloed heeft
uitgeoefend. Wanneer wij 'de tarieven weer -kunnen
verlogen -zal -het bedrijf door de groot,e .gemakken di*
het biedt gemakkelijk -d» concurrent!» met de gas
bronnen kunnen doorstaan"
Edgnr, ga je verder scheren en wees niet zoo dwaas
Boos en vernederd ging zij noar haar kamer, per slót
van rekening lifld Edgor toch het recht om voor zijn
goeden naam op te komen, Dit Was de eerste maal, dat
nlj op Godfrey gezinspeeld had. Een angst maakte zich
van fiaar meester en zij stelde zich de vraag, die de
bedriegende vrouw zich steeds stelt: „Wat wisl hijT#
Zij zagen elkaar dien dag niet meer vóór het diner
het was een der weinige keeren, 'dat zij samen otent -=
en toen scheen hij zijn optreden van dfcn ochtend goed
te willen maken daar een hoffelijk gesprek over de
loopende gebeurtenissen Vriendschappelijk gingen zij
van elkaar.
Toen zij den volgenden middag heel laat thüis kwaftb
wig zij hem ,tot haar groolc verbazing, half gekleed voor
hel diner uit haar knmer komem Hij glimlachte en hield
een knoopenhaak ln de hoogte.
„De mijne is nergens 1e vinden dat beroerde
nieuwe kamermeisje ook c|lifb ter todi niets legen?"
„We worden heel huiselijk,Zeide zij iroUiSCht
^lJal is ook wql zoó aangenaam"
Zij verwonderde zich stem over zijn minzaamheid
gedurende de twee volgende dagen- Hij Wem attent cn
informeerde belangstellend nöar haar gezondheid', haar
maatschappelijke cn politieke belangen. Zij was hang
voor een wederopleving vön hei gevoel, dal Hun huwelijk
van zf'
galde
cantine.
„Het spijt me, lieveling, dat ik zoó stil geweest ben,"
zeide zij, toen zij op een ochtend afscheid nam van
Godfrey. ,miaar ik word zoo zenuwachtig onder dezen
toestand. Jk word het moe.'1
Een paar dagen later kwam Edgar Donnithorpe in
haar boudoir, waar zij brieven zat te schrijven.
„Neem me niet kwalijk, dat Ik je stoof, zeide hij,
„maar ben je niet besloten Zaterdag naar Moutelord té
gnnn?"
„Zeker. Dat heb ik je toch gezegd. De Barrington* en
Susio Delottiere cn nog een paar anderen komen.'
„Heb je er bezwaar tegen, dat ik Zondag pas kom?'*
„Natuurlijk nlel," antwoordde zij, Hij was buitenge
woon hoffelijk.
„Ghmg," zeide hij, „De quaestie la dat 'ik een,
twnalflnl heeren te dtneeren wou vragen,''
ZIJ keek hem verbaasd unn, Want dat was een Inbreuk
op dë gewoonten van het huis. Tot dusverre had hij
zijn politieke heerendtners ln zijn club gegeven. Niet,
dat dit een afspraak was, maar het was ttu eentneal
altijd zoo geweest en hij was een slaaf van de 9leur.
Wordt vervolgd.