TWEEDE BLAD,
De dingen om ons heen.
Brieven uit Engeland.
- Gy moest de
Pink Pillen nemen
FEUILLETON.
TERUG IN HET LEVEN.
Zaterdag 3 Juni 1922.
65ste Jaargang. No. 7036,
Voorloopig is de kou dus de lucht uit.
Duitschland hcefl, voor de zooveelste maal, aan de
elschen der Commissie van Herstel toegegeven, ha cérst
in alle toonaarden te hebben verklaard en geschreid en
geajmmerd, dat het onmogelijke is gevraagd.
Vermoedelijk zal het toestemmend antwoord een pok
van het hart zijn geweest voor den heer Poincaró, die
nu ontheven is van fcijn verplichting om desnoods
heelemaal alleen de Ruhrstrcck te gaan bezettém
Al de -heldhaftighedcns waaraan deze heer zich in de
laatste weken in zijn redevoeringen tc buiten placht te
gaan. zijn overbodig gebleken. Het natuurlijk gevolg hier
van is, dat Frankrijk nog meer dan tot dusverre de
overtuiging toegedaan zal worden, dat het maar mei den
sabel van Foch heeft te rammelen om aanstonds zijn zin
te krijgen. Het is nu goed gegaan, dus het zal 'ook een
krijgen. I
volgenden keer wel probaat blijken.
Oppervlakkig lijkt dit wei zoo, vooral als men zich
herinnert ,'iioe de r echts che pers in Duitschland' in
het 'begin te keer ging over de cischen der Eutentó,
waar geen draad goed aan was.
Nu waren 'die eischen inderdaad niet 'vriendelijk'.
liet moet voor een groot Volk, dal heel kort geleden
zoo wat het eerste land van Europa was in vele opzich
ten, buitengewoon hard zijn om zijn financiën onder
controle van andere^ landen te stellen eh gedicteerd!
tc krijgen hoe het zijn belastingen en zijn pegrooting
heeft in te richten.
Dit was tot dusverre en nog niet eens in die mate
het geval met Turkije en China en het spreekt,
dat dit voor het 'Duitsche rijk een hard gelag is
met die landen op één lijn te worden gesteld
Van het standpunt dor geallieerden evenwel was die
controle een noodzakelijkheid, omdat bij een voortduring
der inflatie en bij een verdere stijging der tekorten op
de begrooting alleen sprake kon zijn van een nog verdere
ontwrichting van de linancieele kracht van Thritschiand,
zonder dat er eenige kans bestond op een. werkelijke
uitkeering der schadeloosstelling.
Nu Duitschland heeft toegestemd in diie controle om
toch de dreigende „sancties" maar af te wenden, is er
tenminste eenige kans, dat de toestand vain .financieel
standpunt allengs beter wordt. Doch 'het lijkt
oinKt bovenmate quaestieus of er werkelijk van een al-
gemeene verbetering in den toestand sprake zal! kunnen
zijn.
Het lijdt geen twijfel, dal het moratorium, dat nu
wel tot net einde van -het loopende jaar zal worden
verlengd, den Duitschen staat de gelegenheid zal geven
een reeks maatregelen te nemen, diebeoogèn den
toestand te consolideeren. Doch aan den anderen kant
bestaat de niet geringe mogelijkheid, dat het speculan'en-
dom in en buiten Duitschland* door zijn optreden alle
pogingen van de regeering weer te schande maakt.
Wat toch is het geval?
De Duitsche mark heeft gaandeweg zoowat alle betce-
kenis verloren, nu de noleering iin Nederlahd tot bene
den één cent is gedaald, doch tegelijkertijd is de mark
van dag tot jiag meer een fiche geworden voor de
dobbelaars.
De milliarden marken, die zich in het buitenlandl
bevinden zouden er in.ons land wel duizend gezinnen
zijn, waar men geen marken heeft? dienen alleen
om mede te gokken. Heden tachtig, morgen vijf cn
negentig of vijf en zeventig cent per honderd, rijzfcndi
en dalend met tien en twintig percent v^n den eenten
dag op den anderen, bieden zij een prachtige aanleiding
voor speculatie.
Het zou ons dan ook' niet verwonderen als do
dobbelaars in de thans getroffen regeling een mo-tiei
zouden zien voor een stijging in de markinoteering. Er
zijn zelfs optimisten, die meenen, dat, als de internationale
leening loskomt, een herstel van de mark tot Vijf ja zelfs
tot tien cent per stuk waarschijnlijk is.
Nu geiooven wij niet hard aan die internationale
leenirig aan Duitschland, tenminste niet aan een leening
van eenigen omvang, al was het alleen mlar dat er
zoo betrekkelijk weinige staten zijn, dis in aanmerking
komen, om als verstrekker van een belangrijk bedrag in
aahmerking le komen- Afgescheiden van sympathie en
medelijdien ofhettegenovergestelde, zal de houding dér
geldgevers worden bepaald ten eerste door hun eigen
draagkracht en ten tweede door de voorwaarden en
waarborgen die Duitschland aanbiedt voor de verlangde
voorschotten. Als zeer credietwaardige landen onder de
vijf procent 'niet kunnenslagen en als zes procent
hoe langer hoe meer het rentetype is geworden voor
staatspapier, dat niet te noemen risico aanbiedt, is
het duidelijk, dat men van Duitschland heel wat meer
zal! moeten vragen en dan rijst de vraag of het land
In de "tegenwoordige omstandigheden de noodige waar
borgen zal kunnen verstrekken en dt het in staat 'is
een hooge interest te betalen op een ©enigszins aanzien
lijk bedrag.
Het verdrag van Versaillcs maakt zoo goed als het
gehcele staatsbezit tot hypotheek onder pand voor de
schadeloosstelling. Komt er nu een internationale leteningj,
dan moet de Entente, voor wie de opbrengst dier leening
goeddeels bestemd is. afzien van een deel harer waar
borgen. dio aan de geldschieters kunnen worden over
gedragen.
Welk onderscheid er ten slotte is tusschen een rege
ling, waarbij een groot aantal particulieren tezamen
een vordering hebben pp Duitschland en tusschen. den
bestannden toestond, waarbij die vordering door
hetzelfde onderpand gedekt in handen is van eenige
regeeringen, volt niet gemakkelijk te zeggen. Hoogstens
zullen die particulieren, als het tot een. executie we
gens wanbetaling zou komen, oneindig veel meer last
hebben, dan dio staten als crediteuren. Cynisch uitge
drukt, zit het voordeel voor Duitschland hierin, dat zijn
crediteuren meer in aantal worden cn als zoodanig
bij gebrek aan eenheid met minder kracht zullen
kunnen optreden.
Dit wordt natuurlijk niet zoo uitgesproken.
Men bepaalt er zich in Duitschland toe te zeggen, dat
het Duitsche volk als het moet betalen voor de schade
loosstelling steeds weer opnieuw „de oude wonde voelt
openrijten terwijl dit niet het geval heet 'te zullen
zijn als diezelfde rente en hoofdsom1 moet 'woFden be
taald aan particuliere crediteuren.
De opmerking is niet nieuw, dat de Duitschers slechte
psychologen zijn en. als zij overtuigd zijn van de
waarheid hunner bewering, dat er met minder tegenzin
zal worden betaald aan particulieren, dan aan de over
winnende landen, zou irnrn er bijna, zeker van kunnt-n
zijn, dat Duitschland die eventueel© leening eein fraaien
naam zal geven: de ;,nederlaagleening" of de „jammer-
leening' 'of iets dergelijks. Om dat wonden-opeiirijteh
toch vooral maar 'in net leven te houden.
Maar de veel ergere vergissing is, dat niemand1: Duit-
scher of niet-Duitscher,. zich ooit rekenschap geeft
van het doel waarvoor hij belasting betaalt, llij heeft zijn
iet te voldoen en daarmede uit. Geen burger
weet zélfs bij benadering hoeveel procent van1 zijn
I belastinggeld wordt besteed voor dit of dat. Hij moet
I betalen en als hij kan als de deurwaarder hem
dwingt te kunnen betaalt hij, zonder zich voo"it reken
schap te geven van de bestemming'der gelden. Dit is de
I eenige lichtzijde in het bestaan van een minister van
financiën. Hier zoowel als elders....
Gesteld nu een oogenblik, dat er "beleggers zijn, bereid
i en in staat om de kwade kansen der Entente te
disconteeren en 'in ruil' voor min of meer goed geld
papier te accepteèren, waarop een Duitsche regcering
iets 'belooft, dan zal het gevolg zijn, dat de mark niinder
sprongen zal laten zien, dan inu het geval 'is. Naar mén
hoopt zal er zelfs een stijging van. ae mark waarde op
volgen.
Welniu als dit laatste het geval mocht zijn kan
iedereen die zijn obligatie in de „Jammerleenlng" niet
bij 'het eerste kleine winstje realiseerde, voor eéuwilg
naar zijn geld fluiten. De reden is doodeenvoudig.
Al wat in-Duitschland staken.'kon, heeft zijn loom
opgedreven tot eé'n hoogte, die minstens overeenkomt ïiiet
de levensvoorwaarden van vroeger. Zeer vele arbeiders
zijn veel1 'hooger gekomen. Zij hebben hun levenstomd-
aard behouden en zelfs verbeterd. Dit is hun van harte
gegund. Maar zij Verkregen niet een loon, dat rekening
noudt met de prijzen der levensbehoeften, doch een
loon in marken uitgedrukt, evenredig aan die prijzén.
Zoodra dus de mark op de wereldmarkt in koopkracht
stijgt is de verhouding, die hetf san Duitschlana thans
mogelijk maakt met de andere landen te concureeren,
verbroken.
Immers het voordeel dat Duitschland dan geniet door
lager inkoopsprijs van grondstoffen, enz., gaat verloren
door lager verkoopsprijzen als de verhouding van
papiermark tot wereldgoud verschuift. Die twee factoren'
heifen elkander op. Maar de loonen, betaald in papier-
marken, die dan zeg li/a of 2 maal meer waard worden
dan thans, blijven onveranderd. Wie staken kon om1 het
loon op te drijven kon staken, zal ook staken om het
loon van nu te behouden.
Daardoor wordt een duurte in het Teven geroepen,
die miet alleen de concurrentie op de wereldmarkt onmo
gelijk maakt, doch bovendien de binnenla'ndsche prijze'n
voor het publiek aldaar onbereikbaar maakt.
Wie Duitschland grondig wil ruïneeren, moet het
een groote leening geven „"tot verbetering van de mark-
koers."
Zoodra het die heeft is er heelemaal geen redden
meer aan...
UITKIJK.
I.
Heemstede, 27 Mei 1922.
O, dat verzamelen! Nog niet zoo heel lang geleden
ikon iik mijn mro-efje icandidajat voor de eerste klas
H.B.S een .genoeg,en doen met een enveloppe post
zegels van den kolossaleni prijs van een kwartje. Daar
kijkt hij niu oip neer. IDe laatste maanden spreekt bij
over s er d -e s, en die prijs van series schijinit oviecr het
algemeen een gulden te zijn.
„Oom, ik 'heb van oom Loek een twiee-shiiUingstufc
gekregen). Wil tl u het inwteiaeieni vroor* H/obiamidscih geld:?
Dah kunt u die twee shilling wel veer eens gebrui
ken in», Engeland", Ik besluit ze voor dien tijd in Am
sterdam te gelde te maken, en ga, hoewel niet zon
der aarzeling, op neefjes voaratoel in. Want waar zal
•over 5 minuten dat Hollandschro geld beland zijn?
„Oom, 'kijk eens wat een praoh'tserie van Roemenië'*'
„Hoeveel kost düq, Frite? Ja, hij de prachtig". „Een
gulden, oom".
Vier of vijf gebruikte postzegeltjes voor een gulden.
Ik weet) wel, dat s-oms tienduizenden guldens worden
gegeven voor één enkel oud! zegeltje, om de eenige,
voor den koop er, afdoende, roden, dat niemand anders
op de wereld er een exemplaar yan heeft, en dat een
gulden voort 5 zegels dus spotgoedkoop is. Maar voor
een jongen van. twaalf jaar is een gulden een schat,
Dat MJ idtlien, zonder aarzelen, omzet in postzegels, da
toch wel iets eigenaardige
„Oom, ilik Iheb nu 1150 postzegels, allemaal verschil
lende", bericht hij mij per brief. Het 'lijkt mij een ge
weldig aantal' en dk vraag aan) een tweede klas op
die H.B,S. wie er postzegels verzamelt, en hoeveel
die verzamelaars er hebben. Eén jongen heeft er twee
duizend. Een ander rijn zusje, een jonge dame, die
over een paar dagen eindexamen) moet dioen» vier dui
zend. O, dat verzamelen!
Nu ben ik persoonlijk volstrekt geen tegenstander
van verzamelen. Het is 'altijd een goed teeken, wan
neer een jongen blijk geeft, ergens pleizder in te heb
ben. (Maar postzegels verzamelen is een kostbaar
werkje.
„Weet jullie, wat je verzamelen moet", zeg ik te
gen boven genoemde 'tweede klas iH.BjS. „Wapens
van alle pliaialtsen in. ons land. Dat dis goedkoop, en. bo
vendien .kun je, met wat moeite, een volledige
verzameling krijgen. Uk kan je wel helpen, aan het
wapen, van iSc'hagen uiiit die Schager Courant. En als
je oen Langediijker Courant in 'hiandlen krijgt, heb' je
vier wapens tegelijk".
•Of mijn 'aanbeveling zal helpen? Misschien bij' een
enkele. M heb ik vroeger een heel aardige verza
meling van zulke gemeentewapens gehad', waarbij j
.Behagen de lijst) begon.
Hoe ik zoo op dit onderwerp gekomen ben? Na-
tuiurlijik naar aanleiding van iets, wat ik over een
verzameling las. (Een verzameling, die 'op het oogen-
blik in Londen is, en, izoogoed als zeker, ©enig in haar
soort»
'De verzamelaar heet Ludwig Barth, een man van
vele nationaliteitten», een Duitsche Jood, geboren inj
Hongarije en nu Roemeeiwrh onderdaan. De man. is
zestig jaa.r oud', was .oorspronkelijk meeater-kleenma-
ker en heeft, dit ook verwisseld' voor verzamelaar
van handteekeningen.
Niet izonder resultaat De Ween* Barth is arm, maar
dat is zuivere verkiezing. Hlij kon millicynadir zijn. dank
i zijn verzameling,. Met het kleermaken zou hij; het
j wa&PschiJnlijk niet zoover gebracht hebben.
I (Hlji is .evenwel geen miillioamtei. Want hij draagt 'rijm j
mitllioen met zich rond in den vorm van zijn boeken
Hij kan, of wil, eir geen afstand van doem En dus is i
die heer Bairtlh aam
Het boek, dat die verzameling handtekeningen,
schetsjes en1 schilderstukje® van beroemde personen
van de gehieele wereld1 bevat, lis 15 c.M. dik, en thans
bijna geheel gevuld. (Achttien jaren is zijn eigenaar)
met het bijeenbrengen van zijn verzameling bezig ge
weest.
Zijn boek is zijn hairtlstiocbt, hoewel niet zijn een.igo.
Eerst, komt zijn moeder, dan de muiziek, eerslt daarna
het boek, volgens de verklaring van dien heer Barth
zelf. Buiten deze drie stelt hij in niets ter wereld) be
land. Wanneer hij de bladen van zijn boek omslaat,
beven zijn vingers van ontroering.
Met hett boek reist hij de wereld door. De eenige
manier trouwens, om een dergelijke verzameling bij
een te krijgen. Aangezien die beroemde personen wel
niet naar den heer Barth 'zullen komen, gaat de heer
Barth naar de beroemde personen- "En ondertusschen
vertoont hij zijn boek aan ieder, ddro 'er belang in stelt.
Van veel Italië ni beddiemtl hij .zich niet op zijn reis.
Duitsroh spreekt hij tegen wie die -taal verstaat. Voor
de overige tmienschheid heeft hij nog 'n soort Fransch
beschikbaar waar de Franschen zelf misschien de
meest© moeite mee hebben.
Het vertoornen van het boek, in Londdnl ot waar de
verzamelaar zich bevindt, dia voor geld'. Eien zeken* ge
deelte zal de heer IBartlh natuurlijk daarvan voor
eigen levensonderhoud afzonderen. Veel behoeft dat
niet, te zijn. Hiij 1® geheel alleen, is sjofel gekleed en
houdlt verblijf in achtdte rangs hotelletjes. Het over
groots dieel van de ingekomen «grolden gaat naar lief
dadige linstellingen.
MiTMonaar, indien hij Ihiet verkoos te zijn» noemde Ik
den heer OBarth. Natuurlijk is zijn boek precies waard
wat de een o'f andere miïlionair of milliardair er voor
wil geven. Ini dit geval is Pierpont Morgan de bieder.
Hij is begonnen met ^300.000 dollar te bieden, en wil
nu, omdat dit bod' geweigerd is, 500.000 geven. Eén-
Smillioen twee honderd vtijiftig duizend gulden voor een)
verzameling handteekeningen «en schetsjes, bijeen e-
bracht! dn 18 jaar» Mij: dunkt, van oen handelsoogpuut
beschouwd, heeft de heer Bairtto, niet ion verdienstelijk
gewerkt.
Hij heeft, zooals ik zei, het bod van Morgan niet
aangenomen, ook niet het laatste. Hoewel hij dat ook
natelt beslist) geweigerd heeft. Maar die voorwaarde, die
'hij' aan de aanneming vierbond], was Pierpont Morgan
niet naar dien aftn: hond'crdduizend «exemplarten laten
nadrukken van een pholographische reproductie van
elk bladzij van het boek- „Als het boek uit mijn han
den gaat", zegt de heer Barth, „zal het ovor de gro-
hoele wereld verspreid worden",
WaJt nu, is de inhoud van dit hoek, waarvoor Mr.
Morgan eroö half millioeni dollars over heeft? In de
eerste plaats bevat het 1979 origmeele hondteekenin-
glen, alle van beroemde of bekende personen, waaron
der alle koningen van do laatste jaren, met «uitzone»,
droring van den, Ozar van R»land en don krank r/innd-
gen koning L-copolt van Beieren. Behalve deze hand-
teekemngctTj -nog 428 origineele -schildor®tukjes in olte-
verfj fitsen, Jffekonirugron', enz,
.De eerste koning, die rijn naam n)n het boeik zette,
was Eduiardi VII van Engeland, die T&ekencle vjj«f we
ken voor «zijn dlood, den 22 Maart 1910 te Biarrüz. Ko
ning G,eorge V en Koningin Moi-y teekenden twee da
gen na ihun kroning, den 22 Juli 1911. Bij dezelfde
gelegenheid! zette Prinoess Mairy haar naam in het
boek,. Keizer Frans Jozef heeft, zijn hondteekening
slecht® éénmaal in zijn leven gegeven aan dien
heer Barth. De laaUste vorstelijke persoon, die teeken-
de, was koningin, Mariro van Riemeniëi, den 4 Febr uari
van dit jaar.
Van bijna eiken! beroemden staialtisman, dichter,
schrijver, schilder is de naam in het boek te vinden,
of een stukje oorspronkelijk werk. Maar de heer
Barth is zeer kieschkeurog. Het is een eer, door hem
verzocht te worden, een eer, die naet voor ieder is
weggelegd. Heel zeker moet de verzamelaar zijn van
den roem of doorluchtigheid van den candidaat, voor
die mag teekenen. Lloyd Geonge's handteekening is
in het boek nog niet te vinden. Waarom niet, werd
den heer Barth gevraagd in Engeland. ^Het is er de
tijd nog miet voor", was rijn antwoord.
Uw toestand v*n afmatting, van vrowaJddng tan
gevolge van bovenmatige Inspanning dit gy njet
hebt kunnen vermyden, vcrelseht «cn Ctrachtiga
cn spocdlga reactie. En indien wy, om die hoog-
noodige reactie te voorschyn tc roepen, u raden
tot de PINK PILLEN uw toevlucht te nemen,
is dit omdat die pltlcn In slch vereenigen da
eigenschappen die voor vcrewakte gestellen by»
- - - - aondcr geschikt ryn -
De PINK PILLEN cuivertn en verryken het
bloed, harden de senuwen, wekken de eetlust cn
de spysvcrtcrlng krachtig op. Het ia dank xy die
aanhoudende werking op de bronnen van veer
kracht en op de levensfuncties, dat de krachten
van het Üchaam zich In toenemende mate en ten
- - - - volle kunnen herstellen. -
De PINK PILLEN worden sinds jaren met
succes gebruikt by de behandeling der aandoe
ningen die tot oorsaak hebben de verslapping van
het bloed of de «ersvakkJng van het aenuwstclsel,
als bloedarmoede, neurasthenie, algemeen# ver-
zwakking, zenuwachtige afmatting en de daarmee
gepanrd gaande storingent maapynen, hoofdpyncn,
uaaploosheld. Zlethler de laatste getuigenissen vast
- o hunne merkwaardige werknamneld. - -
De heer Paul Rltter„ Speentreiso te BaxeJ
(Zwitserland), schreef oiui i Nt langen tyd ge
mobiliseerd te xyn geweest, was Ik aeer verzwakt
cn afgemat, en aank sy uwe Pink Pillen heb Ik
nieuwe krachten teruggkregen. Ik kan aan hen
die ten groote lichaamskracht hebben verspild en
daardoor blocdarm en afgemat ayn geworden,
nJet genoeg aanraden de Pink Pillen te gebruiken»
Bn de heer Rusconl, damet-k'««d«r'*>ak«r, Jp,- rua
du RhAne i Gcnèvc (Zwitserland), schreef ons
c Da Pink Pillen hebbenmy opeen wonderbaarlyke
wyze opgeknapt en my volmaakt hersteld ven een
ewakte dia Ik tan gevolge van een griep had
8 a gekregen. m -
De pryi dtr Phh PM** bfJrtatl f, i,yS 4*
dooi, p.co dt nu dooëon, Zjl toordtn wr»
hoebt (n hit hoofJdipot 1 Ttamuhad* itd U
JtmUrAan. Mm «lick* dll adrei m «t* heilandich*
Z*hrulkioon«y»tog. D* Pink PIIIm ayn ook t*
vfrkrygtn by
Naar het Engelsch van WILLIAM J. LOCKE
Voor Nederland bewerkt door W. A. J. ROLDANUS Jr.
Uitgave van W. DE HAAN, Utrecht.
33.
„Ga je gangi Moiar wait ror aan <dro eemlgje
plek in 'Londem, dae groscbiikt ia om te dinroereni?"
„Ooclo^rsfiijd, beste" tenwijl bij baar sluw aankeek.
«Oorlogstijd. In «die clubs is bijna niets me eer te krij-1
8»n".
»Als je jno zoggen- wdlt.hoeyeel' b'eenen er komen, 1
dan zal ik die n-oodigo maatregelen niemron1".
„O, neen], «1® bet jie blieft ni-et! Ik zal wel voor alles
zongen. Ik' wil niet dat jij er ook maar de minste last
van hebt".
Hij ging weg> (Lady Edtna keek 'beo's naair haar half
gevsrohrevron' brief, Eron vreemde man todh, die Edgarl
Wat broeldé er? Do keukenmeid! liet 'haar echtea' den
volgenideni dag een menu zien, dat ;zij met een kleinie
wijziging goedkeurde en zij dacht mi-et verder aan bet
dan.er.
In drom loop der week ontmeet!te zij op oen» vergade-1
\ring Sir Beikeley Prynne, een lid der Regeering, die
haar man vele jaren lang vtijandlg gezind" geweest
«was en slecht® gedurende den godsvrede de strijdbijl
begraven had.
„U zult zeker wel wetiern, dlait verecheidene onzer
rillen van angst?"
«Neen, dat weet dk nliet", anitwrooi'dde zt), „Wat is er
aan de hand1?"
„Toeken-en van onderaardsche rommelingen» Heb
ben uw scherpe ooren niets geboord?"
,Nroen. Heusch ndet. Wat is het?"
IIIij .svlmd'de zijn 'hoofdi en lachte. .„Hot zal oen op-
imimiing zijn", aeddio h'ij en liep verder.
Kortiwljls «of ernst, Sir .Benkejfley's woorden hiaddron
iniat'iiiuirlljk! bun. beteokoni}®. Zij waren bedoeld/ op haan-
man. Ondengrondische rammelingen beteeken den im-
•t.rigo®, ZÜJi had er Edgar reed® lang van verdacht, dat
'hij dia iR'pge'örlng maar 'half steunde; maar een horts-
toóhltelijlkio toewljidiling aan iets was izo-o vreemd aan
«ijin, 'oppoirtiuinilatIsah-e matuur, dat zij zich niet al te
bezorgd gemaakt- bad over rijm trouw. Dat was 'echter
eo 11 quaestte, dio een nauwgezettere overweging waard
was. Do oud'e paaixl«en werden, c&ooals zij tegron God-
frey gezegd bad-, op stal gezet om plaats te maken
voor ondiere jongere .en friaechrotre dieren^ -en Edgar's
positie begon dagelijks wankelbaarder te w-orden.
Maar rij, ha dl gedacht, dat (hiij er rich wanhopig aan
viastklampte. Zou de worm niet langer «op rich laten
trappen? En had het diner daar iets mede te maken?
Zij vroeg hem langs haar nieus weg wie -er kwamen.
,^Heeren, die met het Ministerie Verbonden zijri',
antwoordde hij. ^Mannen, tegenover wie ik beleefd
moert rijn en die miert verwachtten, dlat wij ons dr.u&
maken over hun vrouwen".
En rij moest tevreden zijn met dart antwoord.
Tot haar groote verbazing zag zij dién Zaterdag
middag te Moulsford 'Rolliten, den ouden- butler, die,
naar rij gedacht hadl, dien avond het toezicht houden
zou over het diner «op B-elgrave .Square. Waarom was
'hij hier?
„'De1 orders van, Mr. Donniitihorpe, 'm-y-lady. Hij zei-
de, dat hij het vanavond heel goed buiten mij kon
stellen. Ik kon ror niiiet -op aandlringenl, m-ylady, maar
ik vond' het ni-et prettig om weg-,te gaan-, vooiral om
dat (Lord) Trevianon zoal' komén".
.JLordi wie?" riep rij uit, want hiij had1 een naam ge
noemd, dflro to iregeeringskriinigien ieron ana«thema mara-
natha was.
„TreYiianon, geloof ilk, myladly", zeilde die butler, van
zijn stuk gebracht door haar ongeloovigen toon. Hij
haalde een stukje papier .uit zijn ztk en keek daarop.
Ja, mylady. Ik zag de lijst op Mr. Donnithorpe's -ta
fel liggen en die 'heb ik overgeschreven, om. dro naam
kaartjes -te kunnien invullen»"
Er viel hoor iets dn. ^H-eb jro dat zond'or order van
Mr. «Domniiithiorpe gedaan?"
,JIoezoo? Ja, mylady. Daar Mr. Donndthorpe het zoo
dnulk had, was ik bang dat hij het misschien vergroten
zou".
„Heb jro dte kaartjes geschreven?"
,^Neen, mylady. Toen Mr. Donmithorpe mij zeid'e
(hierheen te gaan heb ik hem gevraagd of ik dro naam
kaartjes schrijven! moest, iniaar hij, zeide, dat hij ze
niet noodiig ha-d".
,^aat mij. de lijst rironi", zeide 'zij, op h'aar gewone
kwijnron-dro manier nu weer.
„Zekror, myladly". 'Hij gaf haar die lijst. „Dro roronigw
redron), waarover i;k (Lord Trevanion moemd'e", ging hij
voort, „was, omdat ik toevallig wedt, dat zijn lordship
een' dror moest eigenaardige mannen «van Engeland
is ron ii!k dro boel niet in het bondend wilde laten loo-
pen, nu hij bij. u dineerde".
■Zij lachte op haar bekoorlijlkro wijze. „Hot bloed
komt op Mr. Donmdthorpe's hoofd, nirot op het jouwe,
Rollitroar".
RoUiter was reeds vóór haar geboorte in haar va-
d-er® dienst: geweest .en daarna als butler bij haar ge-
komen.
„^Dank u<, mylady", zeide hij, terwijl hij wegging ron
haar met «die lijst alleen lirort.
Het was oen leerrijk en tegelijtoertiijd verbijsterende
document» Het bevatte dro namen van vertegenwoordi
gers van al die «oppositie- en pooiflidtlschro partijen in
Engeland. Goen wonder, dat Edgar/ zo niet ip. rijn club
of in oen restaurant wilde ontvangen. «Groen wondror,
dat hij tegenover haar gelogen had1 omtrent rijn gas
ten. Geen (wonder, dat hij RoUiter naar bulten, gezon
den had zonder hem de naamkaartjes te laten, invul
len. Hij wilde de identiteit van zijn gasten zelfs voor
zijn butler geheim houden. Bij lederen naam liep een
rilling -over haar rug. Lord1 Trevanion', roen schreeu
werige millionair' iLittlro lEnglanderj 1) dien d<© radi
cale regeering van, 1906 eron peerage had laten kno
pen, om hrom op dlro manier uit het Lagerhuis «te ki*ij-
gen. Vordier waren er Boruskin en Pottimger -en Atwa-
t-er, ledron van een kleine parlementaire groep, die
geen gelegenheid: voorbij 'lieten gaan om die voortzet
ting van den oorlog tegen >te houden, «Dam Flracih, vaq
dro Labour Party. Werd Edgar (krankzinnig? Sam-
ways, lid' van het Lagerhuis en professor in dro go-
sohiedronis, roron' pessimistisch apostel van Duitsche
kracht en 'prediker van dro hopeloosheid van dron
strijd deal Gea'llieeJtdten. Redacteuren van pacifistische
oqganen 1Feath-erstona, wiens .kran-kzinnig brein
hem door zijn geheel e Journalistieke loopbaan heen
tot «een partijganger van Engeland'® vijanden ge
maakt had. Fordyce, sluw in zijn intellectueel© vror-
waandiheld; Riordan, dom ron verdachtNog waren
er anderen, politici en journalisten,, volgens hun eigen
bewering patriotten, maar vijandig gezind tegen dro
Regeering.
Dat het dloel van dart diner dte omverwerping der
Regeering was, viel geen oogehbldk te betwijfelen. Hoe
zij dait echter .moest «klaar spelen, was een andere
quaestliie. Een dergelijke warboel, dacht Lady Edn-a
minachtend, zou zelfs'eron zenuwachtige oude jonge
juffrouw niet van sitreek kunnen- brengen. Hef leek
meer op «eron vooriyereiden-dte, in het geheim gehouden
bijeenkomst, om het net tle gaan. knoopon, waarin la
ter voornamere po-nsoonlijkhedlen gewUkkeld zoud'on
worden. Maar dn ieder geval was het van den kant
van Edgar IDonnithorp© gemeen verraad» Hoe meer
zij dro lijst bestudeerde, des Ito meer begon zij ervan
te walgen. Het .scheen onduMbaaf, diat deze pcro-Duit-
1) Eron tegenstander van dte uitbreiding -J*n het Rijk
sche orgie gehouden zou worden in M huls, wnarvan
zij de imeeateresse waa, «terwijl IJ met haar gakten
«hier blijven) zou. Wraaklust bmuddo in haar.
H«ét was half vijlf. Zij «tond in -die» salon, diron zij
«een paar mlnuton tevoren was binnengegaan, ver
frommelde de lijst in haar handen ron.dacht na. Dan
kwam In haar oogron roonTwowiandigron giimla'-h; zij
lirop dro openslaande deur door, ging bot grasperk over
en voegdro zich bij haar vrlrondron. Hef waren er slechts
drio, kolonel en «Mrs. (Barrington «en «Miss Dro lam ere,
Een paar hoeren, din ook «komen zouden, waren door
ecni lyeschik/k ing dor Voorzienigheid op het laatste
oogenblik verhinderd.
„Beste luidijes", zejd'o zij glimlachend], „dro oorlog
heeft rich tot «Moulsford uitgebreid. Er tentets in huls
voor «hert dimer. -Mo-rgen wal er «in oveirvloed zijn, maar
vanavond is ror 'niets".
„Dan zal ik ovteru 00iu voorn gaan vangen", «eido
kolonel Barrington,
.,;Of u «gaat al'lomiaal mol, mij In. hot. OirHon ^meerent,
Ik neem u «all«on in mijn iloltenRoyco» Het ml roon hrow"
lijk© rit terug zijn.'
jMiaari lievo, «dat te rooni plieiizleirri-t!" rfiop Mirs, Mar-
rington.
„Dat is het «zeker", zeide I^idy Ednro,
„En als we aangehouden w-ordon?"
„Dan zal ik zoggen, dat lk mijn man over belang
rijke politieke zalum nioet spreken".
ik ben mili tair In actie ven dienst", zolde kolo
nie] Bair.ringt.on> ,„on moet eten",
„Dus ai hebt or goen bezwaar 'togon?" vroeg Lady
Edna aan allron.
„Neron. NataiTirilij'k niet. Wat, prettiger® was er op
een mooien zomeravond' te bedenken? Movondlen had
den zij i«n groen maanden In een. auto gezeten.
Omstreeks zos uur vertrokken zij vironlljk. Lady
Edna was In een uitgetoiten siemming, alsof z|J een
kostsrihooluneisj-esgrap uithaaldie. Toon .zij dicht bij
Londen waren, welde rij:
„Zoudf u toet gok vindon, al» lk even op Bolgrave
Square ging kijkon?"
ZIJ gaf dron chauffeur eon ord'er. Klokslag acht uur
hield! do auto voor Doninil-hojpoV huls.stil 1, Lady Edna
sprong roirult en. v-loog h«et bordes op.
„Ik heb «do rn tou.teslvMro'r, dróp zij tegen .don, chauf
feur, dlro op het punt stond te belten.
In dioni hall «trok izij hmir mantel uit., bracht lnislinro-
tief heui' haar l«n ordo voor oron Hpliogal en liet) dan
brutaal dro orotkoirner binnen.
De eerste oogonbllkikron mroricte niemand haar op,
maar dan zagen «en paar gasten do slanke gestalte
