ROMMELKRUID,
waakhond, die bij het geringste geluid aan
slaat Zijn er schietwapens aanwezig in een
huis, dat voor inbraak in aanmerking komt,
dan wordt dit aangegeven door twee handjes
door een driehoek verbonden. Een kat op den
muur geteekend geeft aan, dat het huis alleen
door vrouwen bewoond wordt Valt er in do
provisiekast en in do keuken flink wat te
smullen, dan wijst een geteekende fleoch den
weg.
Inbrekers zijn vaak dol op een lekker maal.
Het is bekend dat ze soms na een inbraak op
bun gemak in de keuken gaan zitten schran
zen. Als er eieren aanwezig zijn, is een slevigo
ommelet vaak het slot van het uitgebreide me
nu. om \an den wijn maar niet te spreken.
Nu is een ommelet niet te versmaden. Eieren
zijn een kostelijk voedsel, maar dan niet op
de manier zooals natuurvolken ze verorberen.
Bij de gedachte alleen al draait je hart je in
je lijf om. In Weet- en Ceniraal-Afrika eten
de negers slechts eieren, die reeds geruime n
tijd bebroed zijn, zoodat de inhoud op gevogel
te begint te lijken. Sommige volken ook moeten
mets van eieren hebben, zij versmaden ze ten
eenenmale. De negen, en Arabieren van Oost-
Afrika wenden zich vol afschuw af, als zij een
Europeaan eieren zion eten, wat zij een vieze
gewoonte achten.
Van de eieren naar een mobilisatie-mop, en
dan kan het voer deze maal wel weer.
Een piepjong faHenanrie inspecteerde een
afdeeling oude landweersoldaten. In het volle
besef van sijn waardigheid blijft hij plotseling
staan voor een gebaarden soldaat, die zijn va
der kon gijn. Hij kijkt hem onderzoekend aan
en vraagt dan: „Zeg, ik heb je al eens eerder
ontmoet, knaap. Waar kan dat geweest zijn?"
De landweerman springt in de houding en
antwoordt vol eerbied: „Bij Weterioo, Sire!"
Een soortgelijke herinnering werd laatst
door een onzer kennissen ten beste gegeven.
Het was ook uit den mobilisatietijd, en een
jong luitenantje speelde eveneens de belache
lijke rol. Het jonge verwaande kereltje ont
moette op straat een verweerden zeebonk, sol-
daa- bij de marine. De matroos zag het nieti
ge Zrtótenantje blijkbaar niet en slenterde
voort zonder den militairen groet te brengen.
Dit was het luitenantje niet naar den zin. Hij
keerde zich om en riep den matroos bij zich.
Deze kwam en plaatste zich voor den kwast,
die tegen den reus op moest zien, en met het
hoofd üi den nek en meer of min baxsch
vroeg, waarom hij niet salueerde. „Ja kenfc je
voorschriften toch well Ga drie pas achteruit
en loop mij voorbij zooels heft hoort", waren
zijn laatste woorden.
is dat Wat kom je doen, lange Pierlala l?
Pierlala: Ik neem je meel
Jan Klaassen: Neem je me mee? Dat sou
Je wel willen hè? Nee, mannetje, met jou ga
ik niet meel
Pierlala: Je moet mee naar den
huisbaas!
JanKlaassen: Wat moet Ik daar doen?
Pierlala: De huishuur betalen!
Jan Klaassen: Vandaag niet thuis! En zal
ik je nou eens wat gaan vertellen: Ga
dadelijk weg, anders zal ik mijn stok eens op
je bolletje laten dansen!
Pierlala: Brrr, brrr, hrrr!
Jan Klaassen: Voorwaarts, marsch! (Pier
lala gaat weg.)
Ziezoo, die is ook weg. Zoo*n rare kerel!
Maar wie komt daar nou weer aanstappen?
O wee, dat is de huisbaas zelf. Hij komt *e-
ker zelf om zijn huur.
D e b u i s j a a s: Goe?en morgen, Jan Klaassen.
JanKlaassen.: Goeien morgen, mijnheer de
huisbaas! Mooi weer vandaag, vindt u niet?
De huisbaas: Ik kom niet bij je, om over
het weer te praten. Jan Klaassen!
JanKlaassen: Waarover dan, mijnheer de
huisbaas?
Dehni8baas:Ik kom hier, om de huishuur
te halen!
Jan Klaassen: De huishuur? Wat is dat,
mijnheer de huisbaas?
De huisbaas: Heb je nou ooit eoo*n ezel?
L«t is het geld, dat ik van Jou moet hebben,
omdat jij in mijn huis woont!
JanKlaassen: O, moet u geld van mij heb
ben? Dat wist ik niet!
Maar onze cude zeebonk verschoof zijn pruim
van links naar rechts, stak zijn handen in zijn
broekzakken, keek uit do hocgto op ?ijn nietig
superieurtje neer en vroeg vol medelijden: „Wil
ik u eens wat voor uw kgeven?"
De omsta&detfs gierden bet uit. Hot luite
nantje trok beschaamd af. M.
WEET U DAT?
In het Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam
wordt een tentoonstelling gehouden „De
Mensch". Daaraan zijn de volgendo wetens
waardigheden ontleend:
Elk menseh bezit 25.000.000.000.000 bloed-
lichaampjes, samen een oppervlakte vaa 3200
M2. beslaande., terwijl het oppervlak van de
menschel jj&© huid 2 M2. is.
Wasschen is goed, baden is beter, uwemmen
is bet beste.
In het menschelijk lichaam zijn 223 beende
ren, die niet met elkander zijn samengegroeid.
In Zeeland en Limburg wonen de meeste
bruinoogige menschen, pl.m. 40 tot 45 pet. dor
bevolking.
Het menschelijk lichaam bevat 5 Liter bloed;
hot hart pompt die hoeveelheid in X utir 72
keeren door het- geheele lichaam, dus ver
plaatst het 720 liter in een uur.
Wie 30 jaren laag dagelijks 8 glazen bier van
X Liter drinkt, heeft 400 ILL. alcohol binnen
gekregen.
Op de menseheiijke huid verdampt dagelijks
1 Liter water*
Een normaal mensch heeft per Jaar noodlg
175 Kg. aardappelen, 250 Kg. graan, 20 Kg. sui
ker, 30 Kg. peulvruchten, SoO Kg. groenten, 250
liter melk, 25 Kg. vet, 50 Kg. vleosch of viseh,
7X Kg. zout en.... 800 liter water.
De gemiddelde lichaamslengte der Neder
landers is van 1850 tot 1900 toegenomen van
1585 tot mé ®32.
Het aantal hartslagen van een mensch is 75
per minuut, dat van een olifant £8 en dat van
een kat 130.
Meer dan 5ö pel iö-jarige Nederlanders zijn
l langer dan 170 cM.; de langste Nederlanders
vindt ge in Friesland en Noord-Holland, en
percentsgewijze de meeste te Zaandam.
De mensch heeft de langste beenen, de goril
la de langcte armen.
De longblaasjes van een mensch zijn 0.008
m.M. dik
Van het menschelijk gewicht nemen de spie
ren 43.-5 pct„ de ingewanden 19 pet., de huid
17,8 pet., bet skelet 17,5 pet. en de hersens....
2,2 pet. Döt geeft.... te denken!
Wereldkroniek.
VAN VOGELS.
C. J. van H., te Montfoort, schrijft in de Le
vende Natuur:
9 April had er een gevecht plaats tusschea
een kraaienpaar en een katuil. De strijd duur
de ongeveer een half uur en eindigde met den
dood van den uiL
In een boom bevond zich een nest, dat reeds
tal van jaren bewoond werd door een ekster-
paar. Dezen zomer vond 5a kraaienpaar deze
plaats geschikt voor hun bouwplannen. Binnen
een half uur was het hechte, stevige ekster
nest uit elkaar genikt.-Geen takje bieef er van
liggen.
In een hoogen kastanjeboom, op een ruime
binnenplaats, werd in het uiterste puntje een
kraaien Ti ?st gebouwd. Aangezien de bewoners
ia de omgeving niet gaarne hadden, dat uaar
kraaien broedden, werd het neet uit den boom
gestooten. Het bevatte nog geen eieren, maar
i het was kant en klaar en zorgvuldig bekleed
met wol en veeren. Den volgenden dag was het
kraaienpaar bezig cp nagenoeg dezelfde plaats
De huisbaas: Wist je dat niet?
Jan Klaassen: Nee, mijnheer de huisbaas!
En hoeveel moet U hebben?
De huisbaas: Vijf gulden!
Jan Klaassen: Goed, "die zal ik U gevenl
En nog wei asrer, als U wilt! (Hij aeemt zijn
stok en si aai dö huishaas op z'n rug.)
Een, twee, drie, vier, vijfI Wilt ÏT nog meer
hebben?
De huishaas: Wacht maar, schelm. Ik zaT
de politie gaan halen, en dan zulien we jou
in de gevangauis zetten, achter slot en gren
del. (Hij gaat weg.)
Jan Klaassen: Ziezoo, die Is er ook van
door! Jaja, tegen mijn stok kan niemand cp!
Ha, daar is mijn Katrijntje terug. Dag mijn
snoesje, mijn Keve poesje, mijn roomsoesje.
Heb je de biefstuk gekocht?
Katrijn: Ja, maar als je me nu weer zulke
rare namen geeft, eet ik alles alleen op!
Jan Klaasg®n: Wees maar stil hoor! Ik zaï
't niet meer zeggen. Ga nu ma&r gauw aan
t braden.
Wat is dat? Daar heb Je zoowaar de huis
baas met een politieagent Pas op! Waar is
mijn stok? Ha, daar zie ik hem. Laat ze nu
maar komen!
De huishaas: Agent, zet die men in de ge
vangenis!
De Agent: Jan Klaassen, kom hier, dan zal
ik je vastbinden en meenemen!
Jan Klaassen: Kom maar bij me agent,
dan kun je met me doen, wat Je wilt! (De
agent gaat naar Jan toe. maar die slaat hem
met zijn stok.)
D© Agent: O wee, o wee, daar gaat hij me
v/eer een nest te touwen. Ook dit nest ward
uit den boom gehaald. Thans zijn ze bezig voor
do derde maal in denzelfden boom, en nu pre
cies op desteifde plaats als de eerste maal- weer
een nest te bouwen.
12 April kwam hier een ooievaar aan en zet
te zich op het oude nest Het nest, dat reeds
meer dan 29 jaren bewoond wordt, werd door
de stormen Tan de laatste jaren duchtig geha
vend. V-wieden je&r hebben de ooievaars er
niet op gebroed. Eanigea tijd geleden is het
nog slaan ook.' Au, au, hou op!
Jan Klaassen: Ophouden? Nee, beste man,
ik begin pas! Ik vind het net zoo leuk! Wilt
U ook nog een paar guldens heben, mijn
heer de huisbaas? Dat kan gebeuren. (Hij
slaat den huisbaas ook.)
De Agent: Au, au, ik ga er vandoor!
De huisbaas: Au, au, au, wacht even! Ik
ga met je mee! (Ze gaan weg.)
JanKlaassen: Ziezoo, nu hoef ik voor nie
mand meer bang te wezen! Nu ga ik etenl Hè,
wat ruikt die biefstuk lekker. Die zal sma
ken.!
Katrijn: Jan, kom je eten?
Jan Klaassen: Ja, mijn lieve Katrijntje, ik
kom. Maar eerst wil ik nog een liedje zingen.
En dan zou ik graag willen, dst de kinderen
meezingen. Ik begin:
Ons Katrijntje gaat rooit verloren,
Falderalderiere, faldoralderiere!
Ons Katrijntje gaat nooit verloren,
Fal, fal, falderaldera!
K a t r ij n: Dat vind ik mooi. Maar nu moeten
we ook nog een liedje zingen voor Jan Klaas
sen! Opgepast-, marsch!
(Allen zingen hetzelfde versje voor Jan
Klaassen.)
Allemaal: Hoeral L. R.
De volgende week komen de Jongens van
den Molen weer aan de beurt Dan zullen we
zien. hoe de verjaardag van Willem van Rijn
afliep. Deze week houden we dezelfde raad
sels! R.
door den eigenaar opgeknapt, in de hoop, dat
het dit jaar weer bewoond zou worden. Verle
den week is het door den ooievaar, die hier
aankwam, flink geinspectcerd. Hij ging er nu
eens op zitten, dan weer in staan, nijdig gooide
hij er een tak uit, hij zag den rand nauwkeurig
na. Twee dagen heeft hij zich hier opgehou
den. Toen is hij weggegaan en tot beden, 20
April, is hij niet teruggekeerd, zoodat waar
schijnlijk het nest niet goedgekeurd is.
Toen het zonnescherm neergelaten werd,
bleek het, dat een musschenpaar een neat had
gemaakt boven op het scherm ondox het plank
je, dat het voor den regen beschut. Het nestje
werd dus vernield. Toen het scherm geen
dienst meer deed, werd het opgehaald. Enkele
dagen later, toen het weer neergelaten werd,
bleek het, dat op dezelfde plaats weer «en, nest
gebouwd was, dat thans oen eitje bevatte.
HOFFELIJK.
't Moet gebeurd zijn op het Witte Huis, ten
tijde dat president Roosevelt er Mteldfi. Om ik
weet niet welke reden was een eenvoudig© far
mer aan de presidentieele tafel genoodigd. Op
een gegeven oogenblik zet de brave buitenman
het vingerbakje aan den mond en aesuri een
hartigen teug van bet geparfumeerde water.
De andere gasten glimlachen en werpen spot
tende blikken in de richting van hei boertje.
Dat ziet de gastheer cn op het velfdo oogen
blik neemt ook hij den vinger bowl, heft hem
op cn drinkt den buitenman vriendelijk la
chend toe.
Een soortgelijk verbaal vertelde onlangs
iemand, die vele jaren in Peking heeft ge
woond en op een officieel diner daar ter stede
een Hollander ontmoette, dio in de gelukkig®
verbeelding leefde, de taal des Itrada tamelijk
wel meester te zijn.
In werkelijkheid sprak de man een ratjetoe
om van te rillen. En nu was het merkwaardig®
van de zaak, dat de gastheer en al wie sast
den Hollander aanzaten, zich beijverden ©sa
de eigen taal even erg te verhaspelen «Is de
vreemdeling het deed.
Men mocht hem immers, in eSgsn oogen, gsea
gek figuur laten slaan.
PAPIER TOT VEBSo
De ingenieur Uhleman schrijft in het „Bert,
Tagebl." dat 't den „Muldentalwerke", te Frsi-
berg, na vele en kostbare proefnemingen ge
lukt is, uit riet een goede cel si of te Ibereidesi
▼oor het maken van op papier ge-lijkende fa
brikaten. Daar oun. de stijgend© houtprijswa fcet
papier steeds duurder hebben doen worden? is
deze uitvinding, welke ée papierfabricage eest
andere grondstof ten dienste stelt, naast fesft
schaarsch worende host. zeker vaa gmofte B»->
teekenis. De proefnemingen tot 't Meéken ra®
de uit riet verkregen cel stof hebben ten slotfi®
een zuiver witte stof doen o&tsiaan., wat aan
leiding geeft te hopen, dat mettertijd drukpa
pier zal kunnen worden bereid uR riet alles®
als grondstof.
HET VERKEER TH W &mZS»
Twee redacteuren van de Figaro hadden een
weddenschap: wie van hos zou het eerst in keft
gebouw van de courant aankomen (IDrcraoi»
straat), wanneer zij beiden tegelijk van de Ma-
deleine vertrokken, de ©ea te voet, de ander ia
een taxi? De uitslag van de weddenschap geeft
een kijkje op het verkeer in de straten vani
Parijs. De wandelende redsteriercn heeft den af
stand in zestien minuten afgelegd. De man in
de taxi heeft er twintig minuten over gedaan;
maar hoe! bovendien. Twintig minuten lang
is hij in het gammele tuf ie heen en weer ge
schut in een afgrijselijk kabaal vaa rammelend
ijzer. Prijs: 2.85 frank. De man. die te voet ge
gaan is, kwam frisch em vroolijk aam, na eea
aangenaam wandelingetje. De collega uit de
taxi ziet bleek: hij heeft hoofdpijn» hij is nog
overstuur door de tien ongebakken, die hij bij
na gehad heeft; hii zal zich den heden dag
vervelend voelen en wordt uitgescholden doe?
den chauffeur, die *t een schandaal rindt, dat
hij maar 350 fcr. ontvangt voor een rit van tS0G>
meter, die een foltering ie geweest
DE VERLAATE TBM3SL
Een aardig staaltje van Amerikaanscha hu
mor geeft de schrijver O. Honij in het volgen
de verhaal:
Ergens in het noorden van de Vereenig&e
Staten leefde eenigen tijd gelerden een acht
bare familie, die den naam Staotbers droeg.
Het gezin bestond uit John Smothers, zijn
vrouw, hijzelf, hun dochtertje van vijf jaar
en haar ouders, hetgeen zes menschen in to
taal was als een speciale volkstelling werd
gehouden, maar in werkelijkheid maar drie.
Op een gooden avond, na het eten, kreeg
het kleine meisje een aanval van maagkramp
en John Smothers haastte zich de stad in om
een medicijn te koopen.
Hij keerde nimmer terug.
Het kleine meisje herstelde en groeido te
rechter tijd op tot een vrouw.
De moeder tobde erg over de verdwijning
van haar echtgenoot en het duurde bijna drie
maanden voor ze opnieuw in het huwelijk trad
en verhuisde naar San Antonio.
Ook 't kleine meisje trouwde te rechter tijd
en nadat eenige jaren waren voorbijgegaan
had ze ook een dochtertje van vijl jaar. Zij
woonde nog in hetzelfde huis waar ze ver
toefden teen haar vader was vertrokken om
nimmer terug te keeren.
Op een goeden avond het was zeer zeker
een merkwaardige samenloop van omstandig
heden, kreeg haar dochtertje een aanval
van maagkramp. Het gebeurde juist op den
verjaardag van de verdwijning van John Smo
thers, die thans haar grootvader geweest zou
zijn als hij in leven ware en een behoorlijke
positie in de maatschappij had.
„Ik zal de stad ingaan en een medicijn voor
haar koopen", zei John Smith {want hot was
niemand anders dan hèm dien de moeder ge
huwd had).
„Nee, noe, boste John!" kreet zijn vrouw.
„Doe het niet! Misschien aou jij ook voor
eeuwig verdwijnen, en daarna vergeten oc te
rug te kamen".
Dus ging John Smith niet, en beide ouders
23ten aan het bed van kleine Pansy (want dat
was Paesy'B naam).
Na korten tijd scheen Pansy meer pijn te
krijgen cn er slechter aan toe te zijn, en John
Smith toonde opnieuw neiging oru er op uit te
gaan voor medicijnen* maar ajjn vrouw hield
hem tegen. Ze wou 't niet toeletezk
Plotceling ging de deur open en een oude
man, krom en gebogen, met lang wit haar.
kwam binnen.
„Hul le, daar is opai" sei Pensy. Zij was óe
eerste die hem herkenda
De oude haalde een medlcljnfleschjo uit zijn
jaszok en gaf Pansy een lepol-vol van den in
houd.
Zij herstelde oogfiBMÖdSelflk:
„Ik heb me een beetje verlaat", aei Jchn
Smothers, „went ik moest wachten op een
8HJB8 BLOE3KES7.
Het i© een aïgemeea bekend feit, dat men in
de Hen <m 18e eeuw enosme prijsen voer talpen
betaalde (de windhandel). Diverse stooltjes
daarvan va&8m wij esgsgeteekend in een mo-
aaiscript -sit dien tijd:
Axm© 1638 wtiffde tfAnaaftertoa von een TuIS-
gapresontoerft, aoo veel rijcksdaeldere aJs
den eygenaor daeraf, swaor moch te wegen!)
ende hij beeft het grefuseert
Anno 1635 is te Amsterdam een Tulipan ver
kocht voor 2585 gulden. Een ander nmn beeft
69 Tclipanen verkocht vocc 90 M.2) gulden,
compt alsoo ieder stock te otaen op 15 CS)
guldeu. In hot salvo jahr wierden in Hollandt
verhandelt over 300 duysent gulden an enkel
tulipansa die soo 4) naer Franckrijck als naar
Engelland! gesonden wierden.
1) Dat is het gewicht van den eigenaar in
rijksdaalders.
2) M. is K0& 3) C is 100. 4). aooweL
trnv ©eslotetj SE^RZSK.
De hertog van Wellington ontving- eens een
bflof van een dame, die bijdragen inzamelde
voor de kerk, waarvoor zij veel moeite deed.
?ij schreef hem dat zij sijta hulpvaardigheid
kende en hem genoteerd had voor 200 pond
sterling, welk bedrag zij spoedig hoopte te oni-
vKDgeu. De hertog antwoordde haar per omme
gaande en dankte haar voor de goede meenizq;
die zij va.va hem had. Zeker kon zij op zijn hulp
rekenen. Maar hij was zelf ook aan het inza
melen van bijdragen voor een kerk, waarvoor
hij veel moeite deed en hij kende haar bereid
willigheid cn gulheid en hij had haar ook voor
200 pond genoteerd. Wij kunnen elkander dus,
zoo eindigde zijn brief, met gesloten beurzen
betalen.
popuLAiRgam
®r .wondt wel genjgd, dat iemand pas echt po
pulair ic, warme er zijn portret den bin-nurrkant
van het deksel van ©en sigarenkist versiert, of
wanneer bdjn hoofd ki verkleinde nabootsing ais
pijpekop gebruikt wordt. Wat te zeggen van de
populariteit van Cterne nceau, wiens karakte
ristiek Mongolen-gezicht dit voorjaar verschijnt
op de modeste*', flanel,, die door de labdbevoj-
kicg vaa de Vendee, Gemeneeau's geboorte
land gedragen wordt. Tusschen twee grijze
streepen prijkt dp het flanel de beeltenis van
den vader der overwinning, in afwisse&ng met
een kruis van vlaggetjes.
POLITIEK 3
Wilskracht kraken, stemming maken
Voor de eigen zaak,
Loertjes draaien, centjes graaien,
Yiscbjes aan den haak!
Invloed koopen, knoeiend hopen,
Wat doortrapt en gaar,
Menschen vangen, zegezangen
Op de prima waorf!
En alles ten bate van Jantje Publiek....
De'e politiek!lil
Stil bedriegen, lachend iiegea
Voor een ideaal,
Baantjes jagen, overvragen,
Voorhoofd van metaal I
RijkTjjk kwallig, wisselvallig,
Rad van avontuur,
Soms opvouwbaar, onbetrouwbaar.
Eerlijkheid te huurt
Misleiding met Behett'rende toekomstmuziek.M
Da s politiek!!!!
Kwartjesvinden, geld verBÜndaEs,
Valsche diamant.
Menden sluiten, mooi van buiten,
Vunze binnenkant 1
OnverwinnlQk, steeds beminn'lijË
Scheldende paraat,
Muggen ziften, otille driften,
Schaad'lijk voor den Staat!!
1 Principe etoedo pasklaar vanaf de fabriek..
Da's politiekUti
Chronisch gokken, deftig jokken
Ter vergadering,
Uitgeslapen en rechtschapen
Bij benadering!
Dwaas begeervn, speculooren.
Nationaal gevaar,
Lading dekken, beurzen spekken,
Valsche handelewaar
Betaald met den apeorudit van Jantje Publiek*
Da's politiek!!!!
Nadruk verboden.
Juni 1BS2. KROES.
Even lachen.
hEVK GEZEGD.
Baron Bothschild, de bekende Engelsche
bankier, werd op negentig-jarigen loeftjjd ziek
en voelde dat zijn einde naderde.
Onzin, baron, zei zijn geneoGhoer, God sei
u niet tot Zich nemen, voer ge de honderd ge
passeerd bent.
Wel, waarde vriend, antwoordde de finan
cier, dat zou geen goede rekening zijn. Want
waarom sou God wachten tot ik pari ben,
als Hij mij tegen 90 kan krijgen?
IN DEN KAPPERSWINKEL.
In de acheeretoel zit een dikke mijnheer met
glimmend en schede). Zijn laatste overschot
van lokken moet geknipt. De kapper vraagt
heel beleefd en wellicht wat spottend: Hoe Vilt
n uw haar hebben?
De dikke wijst heel gracieuselijk naar een
jonge klant die naast hem zit en cöe in het be
zit is van een weelderige baardos. „Net als
die mijnheer!"
EEN VERGISSING.
Hij en zij rijden auto en krijgen pech. Hfl
kruipt onder de auto om het gebrek te herstei
len. Zij wil zich verdienstelijk maken en
helpt Toen hij onder de auto vandaan kruipt
zegt ze:
„Ik heb onderwijl de kleine eylinder geolied."
„Je bent gek met je kleine eylinder! Het was
mijn oor!"
IN HET RESTAURANT.
Klant: „Wie is cüe fijne mijnheer, die allee
met pure boter toebereid wil hebben?"
Kellner: „Een margarinefabrikant".
