R0IMELKRÜ1D.
DE JONGENS VAN DEN MOLEN
Even laehen.
zijn volgen daarna op gelijke wijze de voor
naamste steden der Spaansche Nederlanden,
met een afzonderlijke verhandeling over de
Jleys of Weg na het Spaa cn de manior van
leven aldaar, mitsgaders de kragt van de War
téren en hoe men die gebruyken moet".
Dan volgen de steden van Frankrijk, de
steden en havens van Engeland, Buitschland,
Zweden. Spanje, Portugal en Italië. En om
te besluiten volgt dan een lijst van „Aanmer-
kenswaardige zaken", h.v. „Weet dat een snees
20 schelvissen zijn, of 20 stuks".
Een hoofdstuk „Waarschouwinge" geeft den
reiziger goeden raad. Vooral drie dingen zijn
er, waarvoor hij zich te hoeden heeft: het ge
zelschap van dobbelaar cn valschc spelers, van
roovers en dieven, en voor lichte vrouwen.
Wat de lichte vrouwen betreft, wordt men
verwezen naar de geschiedenis van den ver
loren zoon. Van roovers wordt geschreven, dat
zij zich gewoonlijk vertoonen met lange lichte
mantels om de ooren geslagen om zoo hun
aangezicht te bedekken. Dobbelaars beginnen
doorgaans met onder den schijn van groote
beleefdheid kennis te, maken, zich in uw <*e-
-xelschap op te dringen en nauwkeurig te vra
gen waar de reis naar toe gaat.
De afdreling medicijnen geeft raad voor 't
geval m n op reis koorts krijgt. Daarvoor
luidt de raad: Neem een spmnekop verbrij
zeld hem en doet hem in een doekje, bind
hem dan op uw voorhooft, of sfepen des
Hoofds. Of doet hem tusschen twee n«x*p*lop
pen in, en hangt hem op de kolk van uw
hart: word Probatum bevonden".
Wij doen het tegenwoordig bever met onze
Baedekers en zijn allerlei wijze raadgevin
gen niet van noode. Het reizen is tegenwoordig
trouwens ook veel gemakkelijker en aange
namer, nu het snelle vervoer ons in betrekke
lijk korten tqd ver weg brengt.
M.
DRONKXJP.
Lang geleden stonden ergens tusschcn
Leeuwarden en Franeker, te midden van moe
rassen en riet, een aantal huizen. De bewoners
waren echter niet tevreden, omdat er geen
kerk en toren stonden. Dit feit vormde dik
wijls een onderwerp van gesprek, als de boe
ren bij kwamen. Zij waren het er roe
rend crer eens. dat er een kerk met toren ge
bouwd moest worden. Maar de plek. waar dit
moest geschieden, daarover kon men het niet
eens worden, ook niet na zeer langdurige be
raadslagingen. Zooveel boeren, zooveel mee-
nmgen
Eindelijk kwam men overeen twee ossen aan
I elkaar te koppelen en die 's nachts uit te la
ten loopen. Waar de twee beesten den volgen
den morgen teruggevonden werden, op dezelfde
plek zou het Godshuis verrijzen.
Maar den volgenden morgen zag men de
I beesten niet meer. Doordat het gerijpt had, kon
j men evenwel bet spoor der dieren volgen.
En spoedig hoorde inen aan 't dreunen van
den grond, dat ze in de nabijheid moesten zijn,
j maar men zag nog niets. Eindelijk ontdekte
j men de Ossen malden in een „reidpoei
i De boeren hielden hun woord en bouwden
op diezelfde plek hun kerk en hun toren.
Door 't dreunen van den grond en door 't rij-
I»en hadden zij de ossen ontdekt en daarom
i noemden zij bun dorp Dreunrijp, later tot
Dronrijp vervormd.
M.
VERDIENDE LOON.
Jean Laureaat, een oude jonggezel, die er
warmpjes bij zat en in 1903 stierf, oad de ge
woonte om in een dagboek alles pijnlijk se
cuur te noteeren, wat hem in zijn levenije-
van-&Uen-dag overkwam. Aan *t eind van ieder-
jaar liet hij deze dagboekbladen dan keurig iu-
binden, er met goud op drukken „Historie de
ma vie"; hij gaf ze daarna te lezen aan zijn
1 vier oude vrienden. Deze keken echter nooit
meer dan eer: paar bladzijden in, maar ver-
ruimden niet, d« n ijdelee schrijver te vertellen,
dat zij 't van A tot Z gelezen en er werkelijk
van genoten hadden. Door een toe- ul kwam de
oude zonderling er achter, dat deze betuigin-
gen niet oprecht waren cn door dit gebrek aan
waardecring kwam hij er toe. op bladzijde 04?
van het dagbaek van 1901. zijn testament te
schrijven. Zijn gehe*de bezitting verdeelde hij
onder zijn vier vrienden, maar deze wisten er
niets van, ofschoon zij toch volop in de *ele-
genheid waren, er keDnis van te nemen. Toen
L&urent stierf,-vond men dus geen testament
en een verwijderde bloedverwant nam bezit
van zijn vermogen. Tien jaren ciaarna werd
het testament e:hter bij toeval gevonden en
na een lang ea duur proces ontvingen de be
schreven erfgenamen nog 100.000 francs, niet
merr dan de. belti van het bedrag, dat bon
oorspronkelijk was toebedacht.
EEN STEM VAN VUF OCTAVEN.
Dr. Rethi, een Oostenrijker heeft op de zit
ting van een wetenschappelijke vcreeniging te
Weenen een vocaal wonder laten hqoren.
Een zanger uit Ternes var genaamd Michael
Prit3. oud 44 jaar, bezit een stem van niet
minder dan vijf octaven, van de lage f (42
i rillingen V tot de iwoge f en soms zelfs tot de
hooge a (1740 trillingen). Men herinnert zich
zoo'n diepe stem alleen bij den bas Fischer
(begin 18e eeuw), terwijl alleen Patti de hooge
g haalde.
Dr. Rethi schrijft deze buitengewone stem
toe aan de samenstelling van de keel, en aan
I de geringe lengte der stembanden, welke ove
rigens ongewoon dik zijn. Bij een suditte, die
(Vervolg).
De V»
De Zomervacanüe was begonnen. Zaterdag
middag om half drie mochten alle kinderen
naar huis, en pas over drie weken zou de
school weer beginnen. Drie weken vacantie!
Wat zooden de kinderen genieten!
De meester -had de laatste schooldag voor
gelezen uit een boek. Het ging over een troep
je jonger .-s, die een voethal vereeniging had
den opge Gcht Dirk ad het een prachtig mooi
verhaal g./-vonden, en tijdens zijn wandeling
naar huis met Willem had hij er over gedacht
om ook zoo'n voetbalvereniging te vormen.
„Rijna overal is zoo*n dub", zei hij, -en 't
is wat een fjjn spet jo!~
„Ja", zei Willem, „ik weet er alles van!"
„Weet jij er alles van?" vroeg Dirk.
Vt> ófT antwoordde Willem. „Verleden jaar
tic-n ik bij oom Gerrit in Amsterdam logeerde,
heb ik een wedstrijd gezien tusschen twaa
verewiigingEfl, Ajax en Blauw-WüT
„Wie won het?" vroeg Dirk belangstellend.
„Biaow-Wit natuurlijk", zei Willem.
„Waarom is dat natuurlijk?" vroeg Dirk
„Omdat Blauw—Wit veel sterker was dan
Ajax. Wist-je dat niet?"
Nee, Dirk wist het niet. Hij koek Willem
even aan. alsof hij dacht: zou je weer eens
aan 't opscheppen wezen? Maar Willem keek
heel ernstig.
„Blauw-Wit is nog kampioen geweest van.
Nederland", zei hij.
-Maar", vroeg Dirk, „zouden wij niet een
voetbalclub kunnen oprichten. Jij en ik, en
Jan en andere jongens van de kla3. Nico Rig-
ter doet vast wel mee, en Karei Bakker en
Jan Robbers ook. En dan komen er nog wel
meer. Elf jongens krijgen we vast wel bij
mekaar".
„Als we er eerst maai elf hebben", ant
woordde Willem- „ïk zal mijn best doen, om
een stelletje bij elkaar te krijgen. Laten we
dan Maandagmorgen er nog eens over spre
ken".
„Best", zei Dirk.
Toen gingen ze naar huis.
Dat gesprek hadden ze Zaterdag gevoerd.
Zondag had Willem zijn vrienden eens ach
terna ge loopen en gevraagd, wat ze dachten
van een voetbalclub. De meeste jongens had
den er wel ooren naar, en beloofden, dat ze
Maandag present zouden wezen.
Maar waar moeten we wezen", hadden ze
Prita heeft gegevens is zijn stem gephonogra-
feerd om bewaard te worden in de archieven
van de Weensche Academie voor Kunsten en
Wetenschappen.
HET ALEN-RAADSEL OPGELOST.
Zoo oud als de Westersche menschheid is,
heeft ze geprobeerd het raadsel van de voort
planting van de alen op te lossen, en het is
pas mogen1 gelukken aan den Deenschen dr.
Johs. Schmidt uit Kopenhagen. In 1900 is hij
begonnen aan boord van de „Tori', het weten
schappelijk toegeruste expetlitioschip, de plaat
sen te bezoeken, waar de alen eieren leggen.
Tot in West-Indiê heeft hij zijn onderzoekin
gen moeten voortzetten. In 1921 is hij zelfs 11
maanden aan ócn stuk weg geweest. Terugge
keerd heeft Schmidt zich oogenblikkelijk in
verbinding gesteld met enkele Duitsche geleer
den van naain. zoo als de directeur der vis-
scherijen. Lubbert. Samen hebben zij nu uitge
maakt. dat de plaatsen, \yaar de alen gebo
ren worden, zich bevinden in den Golf vat}
Mexico. Daarheen gaan alle rivier-alen uit Eu
ropa om kuit te schieten.
Dr. Schmidt heeft eieren en larven weten te
bemachtigen. De larven schijnen langzaam
van de Amerikaansche kusten naar de Euro-
peesche te komen, en groeien onderhand van
H tol 7K centimeter.
Eerst in bun vierde levensjaar krijgen zij
hun cylinderachtige lichaamsvorm, komen aan
de Euro peescha riviermonden en zwemmen de
rivieren op.
De expeditie Schmidt schijnt nog meer merk
waardigs gevonden te bebben op diep zee-ge
bied. maar kan daarover pas later mededee-
liDgen doen.
JTJFFI10UW MU-PIA-YU
is de eerste Chineesche vrouwelijke vliege
nier. De bemanuing" van haar machine be
staat uit mannen. Dit is één der symptomen,
dat het Europeesch feminisme werkelijk ziin
intrede heeft gedz .n in het Rijk van de Rij
zende Zon. nu h?t aan het tanen is in de
verdeelde rijken der Ondergegane Zon. Ma-
Pia-Yu is ook beroemd als voorvechtster van
dc hooge-covsetten-mode, dingen, waarin onze
-grootmoeders flauw-Yielen, maar waarvan wij
niets meer weten.
VERWORDIKG.
In veel landen der reeds lang onder gegane
Zon der Beschaving gold duelleeren als rid
derlijke eer verplichting hij beleediging
maar dan duelleeren van man tegen man.
In het Frankrijk van onze dagen vindt een
nieuwe lugnbrïteii ingang: duelleeren van
vrouw tegen man. ja zeifs van twee echtgenoo-
ten tegen elkaar,. Zoo in Sartrouvilie, waar een
echtpaar eikander e*remores leerde van deze
week. en het met den dood bekocht.
gevraagd.
„Kom maar op *t erf van den molen", had
Willem ze geantwoord.
Nu was t Maandag.
Wel twintig jongens waren achter op 't
molenerf gekomen. Jan, die nu al'zooveel be
ter was, dat hij een klein eindje mocht loo
pen, zat op trii atoül- tóüiiudGü van zijn luid
ruchtige kameraden.
Eindelijk riep Dirk, zoo luid als hij kon:
„Stilte!"
Maar jawel, het rumoer hield niet op.
Nog eens riep Dirk, met zijn handen voor
z'n mond, als een horen: „Stil. jongens! Zoo
kunnen we elkaar niet verstaan! Stil!!"
En dat hielp.
Nu zaten te zoo stil als muisjes.
„Zal ik maar voorzitter spelen?" vroeg
Dirk.
„Ja, ja, dat is goed", riepen ze door elkaar,
en Jan Robbers schreeuwde duid: „Hiep hiep
hoera! Leve de voorzitter!"
Dat vonden ze allemaal zoo leuk, dat de
heele boel meeriep:
„Leve de voorzitter!"
„Zoo gaat het niet", zei Dirk. „Laten we
rou asjeblieft stil zijn?"
Wordt vervolgd.
S9* sts s! ss si s
fccg" oa o <3 sx;
-"■Sa* se-SS
iS>S
5 *111" .sS.3 °ts c~ 5 §5 g S a«2 s 2-g-g O g S g^S g S Sgö g-s §3-3
■G.Q ta -■ -««cs^Mciiü>>,3,oölct,t:a®j3'D® a,ö^p>®S'a-25>'{»S-Si»S
SCHRIL CONTRAST.
In veler leven heeft de wereldoorlog een ont
zaglijke verandering gebracht. Generaals wer
den schoenpoetsers, schoenpoetsers werden
volkscommissaris van schoone kunsten en we
tenschappen. Graaf Ziehy en fcijn vrouw, bei
den van den hoogsten, oudsten en rijksten
Hongaarschen adel, treden thans, uit bittere
armoede, in Atlantic City op als diner-dansers,
voor de grofste Amerikaansche weelde
DE GROOTSTE BLOEM TER WERELD.
De grootste bloem die men kent, wordt op
de Philïppijnen gevonden, op de hellingen van
den vulkaan Apo. De inlanders, die deje bloem
een groote vereering toedragen, noemen baar
Bo-O.
Zij groeit op een hoogte van ongeveer 800 M.
boven den zeespiegel, en dankt haar merk
waardige ontwikkeling waarschijnlijk aan de
nabijheid van den vulkaan.
Haar knoppen lijken op groote bloemkoolen,
en wanneer zij ontloken zijn, hebben zij een
middellijn van meer dan een meter. Zij weegt
ongeveer tien kilogram.
Naar den Engelsohen gouverneur Stamford
Raffleson is haar de naam Rafflesia gegeven.
SE TUIN TAN SHAKESPEARE.
In Stratford-on-Avon wijst men den tuin aan,
welken Shakespeare van de familie Clopton
kocht en later weerhaan haar moest afstaan.
Toen deze tuin in *1862 in openbare veiling-
kwam, wilde een aantal Shakespeare-l>ewon
de raars het stuk grond tot zijn ouden staat te
rugbrengen. Uit Shakespeare's werker, blijkt,
dat hij een grondige kennis van bloemen en
planten had en men vatte daarom hot pïan
op. alleen die planten in den tuin te brengen,
waarvan Shakespeare m zijn werken melding
maakt.
Het resultaat was echter bedroevend, want
men versierde den toin op den koop toe met
de bekende ordinaire ijzeren banken en siee-
nen vazen en zette er een afschuwelijk hek
omheen.
Thans heeft men het kwaad hersteld. De tuin
is uitsluitend beplant met bloemen, die ver
meld staan in het herbarium van Gerard (1591),
waaraan Shakespeare naar alle waarschijnlijk
heid heeft medegewerkt.
Yan alle kanten zijn schenkingen ontvangen.
Zoo kwamen er rozen uit de koninklijke tuiuen
te Greenwich en Windsor en uit den ouden
tuin der Tndors op Hampton CourL Er kwa
men planten uit Wilton, waar Shakespeare
met zijn troep voor Jacobus I heeft gespeeld,
uit Charicote, waar Shakespeare een hert zou
hebben gejaagd op het landgoed van Sir Tho
mas Lucy en uit Gorhambury, waar Francis
Bacon leefde.
Bij den aanleg heeft men zich. streng ge
houden aan het voorbeeld van de oudste En-
gelsche parken.
HET GROOTSTE SCHILDERIJ DER WERELD.
Het grootste schilderij der wereld is het
Panthéon de la Guerre. het monumentale werk
van Pierre Carrier-Belleuse en August e-Fran-
Cois Corguet Dit doek, dat een oppervlakte be
slaat van niet minder dan 1800 vierkante me
ter het is 120 meter lang en 15 meter breed,
bevindt zich thans in een speciaal daartoe
ingericht gebouw te Parijs.
Meer dan zesduizend figuren staan leveiis-
groot op het doek afgebeeld. Een comité van
kunstenaars kwam tot stand, met hel doel dit
kolossale werk een reis te laten maken door
de wereld. Het Panthéon gaat eerst naar de
Vereenigde Staten en New-York is de eerste
stad, waar het zal tentoongesteld worden.
W I iCTlKWltTRR F TK_
Het is een opvallend feit dat, terwijl er meer
jongens dan meisjes worden geboren, in den
loop van den tijd het geboorte-overschot ten
gevolge van het hoogere sterftecijfer onder de
knapen verdwijnt, zoodat ten slotte het vrou
welijke geslacht in getalsterkte verreweg over
weegt.
In Engeland wordt thans op groote schaal
een poging aangewend om dit verschijnsel te
bespreiden. Volgens de statistiek zijn in 1919
in dit land 356.000 jongens en 336.000 meisjes
geboren. In den loop van het jaar stierven
35000 jongens en 26.000 meisjes onder het jaar.
zoodat het overschot van 20.000 jongens, dat
bij de geboorte aanwezig was. in den loop van
het jaar reeds tot op de helft was verminderd.
Deze ontwikkeling zet zich regelmatig voort,
zoodat b.v. in Engeland IK millioen jongens
minder dan meisjes zijn. Men heeft de vraag 1
opgeworpen of men"de grootere mortaliteit on
der de jongens niet kan doen verdwijnen, zoo
dat het evenwicht tusschen de beide geslach
ten wordt hersteld. Te Londen is een Inter
national Baby Week gehouden, waarop het
besluit werd genomen een uitgebreide onder-
zockingspropaganda te voeren en groote geld-
"«••"zen^toe te kennen aan die districten waar
de sterfte onder de pasgeboren jongens ver
mindert.
DE VROUW EN DE HEERENHOED.
Een hoedenkoopman te New York deelt eeni-
ge merkwaardige psychologische bijzonderhe
den uit zijn ervaring mede aan de Amerikaan
sche pers. De meeste mannen, zegt hij, komen
met een vriend den winkel binnen, zetten een
hoed op, zonder in den spiegel te kijken, vra
gen den vriend hoe hij staat en nemen een be
sluit in overeenstemming, met diens oordeel.
Als een man echter met zijn vrouw binnen
komt, richt de verkooper zich altijd tot haar.
De man mag den schijn willen vermijden, dat
hij onder den plak zit, maar negen keer van
de tien neemt hij den hoed, dien zijn vrouw
hem aanraadt. En het wonderlijke is, volgens
deze autoriteit, dat een vrouw maar heel wei
nig verstand heeft vair hèerenhoeden. De arme
kerels, die met hun vrouwen een hoed koopen,
gaan den winkel gewoonlijk uit met een hoofd
deksel, waarmee ze later niet goed in het pu
bliek durven verschijnen. „Maar of ze er
verstand van heeft of niet", zegt de deskundi
ge, „ze toont wilskracht. De man denkt dat hij
weet wat hij noodig heeft, maar de vrouw weet
dat zij het weet. En daar heeft de man zich bij
neer te leggen".
HET EEUWFEEST VAN DE SIGAAR.
Volgens „1'Intermédiari^ des Chercheurs"
schijnt de sigaar eerst in 1823 in Frankrijk te
zijn ingevoerd, zoodat de Franschen het vol
gende jaar gevoegelijk het eeuwfeest van de
sigaar zouden kunnen vieren.
Over dit onderwerp leest men in mémoires
van den schrijver Hippolyte Augcr: „Onze te
rugkeer naar Parijs ging via Orleans. Onder
weg kwamen wij herhaaldelijk officieren te
gen, die uit Spanje terugkwamen. Zij hadden
een sigaar in den mond, een nieuwe gewoonte,
die langzamerhand meer algemeen wordt."
De sigaar bestond reeds vroeger, maar werd
alleen door een zeer kleine categorie men-
fcchen gerookt. Ook in Frankrijk duurde het tot
1848 voor de sigaar bij alle klassen der maat
schappij populair werd. Langzamerhand ver
overde zij ook het platteland, hoewel zij de
pijp dfaar nooit heeft kunnen verdringen.
In onze dagen schijnt het 100-jarig genot
middel weer terrein te verliezen en streeft de
cigaret naar de opperheerschappij.
GEDACHTEN VAN ANDEREN.
Belangrijker is wat wij zijn dan wat wij an
deren schijnen. De gunst van nietswaardige
middelen worden gekocht. Seneca.
Drie wegen staan den mensch open om wijs
te handelen: ten eerste door nadenken, dat is
de edelste; ten tweede door navolgen, dat is
de gemakkelijkste; en ten derde door erva
ring. dat is de bitterste. Confucius.
In 1921 was de opbrengst van de Parijsche
theaters en cinema's ruim 250.000.000 francs.
Het Nederlandsche theeverbruik bedraagt
per jaar 5K millioen K.G.
In Engeland zijn de versteende overblijfse
len van een hagedis gevonden, die ongeveer
acht voet lang geweest moet zijn.
HIJ KWAM WEL EENS TERUG.
Lantara, dè groote in 1805 overleden land
schapschilder, was niet sterk in het figuur.
Iemand bestelde hem eens een schilderij en
toen hij 't afhaalde en er geen enkel Jiguur-
tje op zag, merkte hij op:
Siemore, gij hebt de figuren vergeten.
Neen, antwoordde Lantara, maar de lui
zijn op bet oogenblik allen naar de kerk.
Nu, hernam de ander,, dan kom ik wel
eens terug als de kerk uit is.
HIJ KENDE FRANSCH.
„Kent u Fransch?" vroeg iemand aan een
sollicitant.
„Maar een enkel woord", zei de de ander be
scheiden.
„Eja dat is wel?"
„Yes!" zei de man.
SAM7S ZELFMOORD.
Een Jood zag zijn financies zinken,
En maakte het plan zich te verdrinken.
Maar toen hij in het water lag,
Hoort men geschreeuw en weegeklag.
Helpers toen, met alle krachten,
Hem spoedig weer op 't droge brachten.
„Wat deedt ge toch in 't water, Sam?"
Was toen de vraag, die hij vernam.
„Mij te verdrinken was mijn plan.
Daar 'k zonder geld niet leven kan.
In 't water heb ik mij beraden,
En dacht, 'k wil mij maar liever baden;
Al was ik ook mijn leven zat,
Het -water toch vond ik te nat;
Het lukt mij mogelijk later,
Weer te komen boven water.
De schade was dan al te groot,
Indien ik hier nu vond mijn dood".
KLEINE BIJZONDERHEDEN.
Om het drinkwater voor Londen op te pom
pen zijn jaarlijks 220 millioen K.G. kolen noo
dig.
Reeds in 1662 had Parijs omnibussen, die het
verkeer voor de mensch en trachtten te ver
gemakkelijken.
De eerste NederiAndsche tapijten werden in
de vijftiende eeuw te Utrecht geweven.
De wereld-wijnoogst bedraagt per jaar niet
minder dan 18.000.C00.000 L.
De inboorlingen van Burma voetballen op
bloote voeten.
De- eerste electrisch bewogen tram met ac
cumulatoren liep in 1847.
Fr xjjn op de heele wereld bijna 16 millioen
Israëlieten, waarvan meer dan 11 millioen in
Europa wonen. Nederland telt ruim 100.000
Joden.
RE GEERIN GS GEBOORTE.
*t Vaderland zit stil te wachten
Op het nieuwe kabinet,
Nu het schip van Staat gevaarlijk
Öp de rotsen is gezet!
Nu de bodem van de schatkist
Tergend chronisch zichtbaar blijft
En het zeekasteel „belasting"
Stuurloos op de golven drijft!!
In de jaren die gaan komen,
Wacht dit kabinet een strijd,
Die het uiterste zal vergen
Van een diepe mensch'lijkheid!
Van het onvoorwaardelijk steunen
Op een stevig zelfrespect,
Nu het vonnis vanden vrede
In malaise zich voltrekt!!
Hoeveel geestkracht is er noodig,
Als de onwil dreigend wast
En de uitgejouwde vlootwet
Meewerkt tot een poppenkast!
Als een opgewonden Kamer
Onbarmhartig disputeert
En de reddende ideeën
Naar de haaien redeneert!!
O, wat zullen we weer grijnzen
Om z'n stuntelig beleid!
Jan Publiek had altijd maling1
Aan gezonde dankbaarheid!!
Die vindt meestal een minister
En onmogelijke vent
En een go ren moppentapper
d' Eerste kracht van 't parlement il
Op ministersl Houd je kranig,
Houd je pient*re hersens koell
Streef vol dapper zelfvertrouwen.
Naar een welbegrepen doel!!
Wees verstandige doktoren,
Opereer met vaste hand,
Red de ondervoede schatkist
Enhet stervend vaderland!!!
(Nadruk verboden!)
Aug. 1922.
KROES.
