DE KAPITEIN VAN DE „DAPHNA".
Gemengd Nieuws.
Plaatselijk Nieuws.
's Avonds was in „Prins Maurits" de dichter-zan-
ger Jan van Riemsdijk, die met zijn zoo keurig
werk in Gelderscb dialect tn dito kleeding eenige
uren van veel amusement bracht aan zijn vrij talrijk
publiek. Zijne ecbtgenoote, eveneens in de eigenaar
dige kleederdracht, droeg door haor onberiespelljk
piano-accompagnement niet weinig bij tot het wel
slagen van dezen avond.
In het café van den heer Groot werd door de Wie-
ringor bioscoop uitvoering gegeven. Ook daar had
men oen pracht-avond en werd veel genoten van de
kourige films. Ook hier een nogal talrijk publiek.
Dans on gezelligheid en jool hield de monschen nog
eon heele poos prettig bijeen'in de beide cafó's, tot
dat men ten laatste wel voldaan van de pret ging
scheiden.
ANNA PAULOWNA.
Maandagavond 4 September hield de Handeldrij
vende on Industriöele Middenstandsvereeniging al
hier een algemoene vergadering in het lokaal van
den heer H. Kneinsberg.
De voorzitter, do heer Jb. Stins, heet do aanwe
zigen welkom, waarna de secretaris, de heer Nap,
de notulen leest, welke onveranderd worden goed
gekeurd.
Ingekomen is een circulaire van het Bondsbestuur,
met betrekking tot de plannen ter centralisatie van
de neutrale middenstandsorganisaties (punt 9 der
agenda van de Algem. Verg., die 6 September te
Zwolle zal worden gehouden). Het Bondsbestuur is
van meening, dat, ter meerdere behartiging van de
belangen van den middenstand, een centralisatie van
middenstandsorganisaties op veel grootere schaal
dan tot nog toe in het leven geroepen moet worden.
Do aanvaarding van het principe daartoe beveelt
het dan ook de Algem. Verg. ten zeerste aan.
In verband met het geraamde totaal-bedrag der
uitgaven, wenscht het Bondsbestuur met het voor
stel te komen, de contributie voor 1923 te bepalen
op f2 per lid. Wenschelijk zal het echter zijn dat
kleine vereenigingen, die, doordat haar eigen con
tributie nog zeer laag is, deze afdracht niet dadelijk
kunnen voldoen, nog voor 1923 lid kunnen blijven
tegen een minimum van fl.per eigen lid, doch
onder de bepaling, dat zij in dat Jaar haar eigen
contributie zoodanig moeten regelen, dat zij met aan
vang van 1924 de volle bondscontributie kunnen be
talen.
De vergadering is van oordeel, dat voor een kleine
vereeniging als deze, van een dergelijke contributie-
verhooging geen sprake kan zijn.
Uit den staat van ontvangsten en uitgaven van
den Bond over 1921 blijkt, dat er een nadeelig saldo
is van f4937.89, wat sommige leden aanleiding geeft
den wensch te uiten, dat het stenografisch verslag,
hetwelk f2000 kost, mocht worden afgeschaft. An
doren meenen echter, dat dit verslag over hot alge-
men niot gemist kan worden, daar het, zooal niet
direct, dan toch indirect, voor allen zijn nut kan
hebben.
Ingekomen is een aansporing, om de jaarbeurs te
bezoeken; naar aanleiding waarvan enkele leden
verklaren, dat de „opdringerigheid" aldaar het be
zoek minder aangenaam maakt en velen zelfs doet
wegblijven.
Voorts ls ingekomen een uitnoodiging tot bijwo
ning der algemoene vergadering van het Centraal
•uroau van Advies voor den Middenstand te Alk
maar. Vooral met het oog op punt 8 der agenda:
Bespreking betreffende de beëindiging Rijkssubsidie,
w rdt besloten, cr een afgevaa) digde heen te zenden.
Gekozen wordt de heer Jb. Stins, die zijn benoe
ming aanneem*.
De commissie die zich belast heeft met het na
zien dor rokenJng. brengt verslag uit bij monde van
den heer C. Kaan. Het blijkt, dat er een saldo is
van ruim f98.
In beginsel wordt besloten, dat opnieuw oen böek-
1,* ndcursus zal worden gehcuaen.
0\er de Incasso's komen tal van klachten in,
waarom besloten wordt dat het bestuur met de com
missie in overleg zal treden,. Hierna rondvraag, die
niets oplevert, waarop do vergadering wordt geslo
ten.
EEN MONSTER-PROCES.
Uit Milaan wordt aan de „Deily Ghronicle" gemeld,
dat er te Bari (Z.-Itelië) zoo pas een proces beëindigd is,
waarbij de jury niet minder dan 12.000 vragen heeft te
beantwoorden gehad, terwijl zij 73.800 documenten moest
bestudeercn om haar oordeel te kunnen vellen.
Het proces was een naspel van den feilen strijd, die
in Juli 1920 in Zuid-Italië gewoed heeft tusschen fonid-
eigenaren en boeren, in verband met 'arbeidsconflicten.
Er waren '57 beschuldigden., n.l. 17 landeigenaren en
40 boeren- Het aantal getuigen was legio.
Het proces heeft drie maanden geduurd en eindigde
met de vrijspraak van allo beklaagden-, behalve 2 boeren,
die tot dwangarbeid veroordeeld werden wegens dooslag
TREINROOF.
Uit Barcelona, 1 Sept. - Bandieten hebben een aan
val gedaan op een trein en een bedrag van 145.000
peseta's geroofd. Zij vluchtten per auto ln de rich
ting van Barcelona. Een der bandieten en een ar-
oeider werden gedood.
EEN ROMANTISCH VERHAAL.
In de buurt van TimetSquare, te New York be
hoorde een bedelaar zonder beenen, die zichzelf voort
schoof op een laag wagentje en zoogenaamd potloo-
den verkocht, tot de algemeen bekende figuren. Het
schijnt dat hij prachtige zaken maakt (of gemaakt
hoeft, want het zal nu misschien wel uit zijn). Wat
toch is aan het licht gekomen. Dei bedelaar woont op
duro kamers in het Marlborough Hotel, houdt auto,
heeft oen chauffeur, draagt in zijn vrijen tijd, d.w.z.
als hij niet in zijn onoogelijk karretje zit te bede
len, kostbare lijfsieraden, en wandalt da.n op kunst-
beenen van aluminium. Hij ia een trouw operabezoe
ker, brengt de winters door in Florida en bezoekt
eerste klas eetgelegenheden. De dubbele indentiteit
van dezen bedelaar en man van de wereld kwam
door een toeval aan het licht.
De chauffeur van den bedelaar was in moeilijk
heden geraakt en had de hulp ingeroepen van een
advocaat, doch toen hij verzuimde dezen raadsman
te betalen, zocht de advocaat verhaal op den pa
troon van den chauffeur, hetgeen leidde tot de ont
dekking dat de bedelaar des avonds het leven leidde
van een man van de wereld. Hij placht, na op zijn
wagentje den buit te hebben binnengehaald, zich in
een eenzame straat te verkleeden en zich dan in zijn
auto; te hijschen.
De man heeft zijn beenen zes jaar geleden verlo
ren bij een spoorwegongeluk. Hij was als bedelaar
bekend onder den naam Horldn Malone. Het is nu te
vens gebleken dat Malone een stevig fortuin bezit,
dat belegd is in circussen en andere publieke verma
kelijkheden.
Men zal zich herinneren dat indertijd Conan Doyle
in een van zijn Sherlock Holmes-verhaaltjes een der
gelijke bedelaar die een dubbel leven leidde, had ge
creëerd. Echter met dit verschil, dat Malone in ieder
geval een werkelijke invalide is, terwijl de bedelaar
van Sherlock Holmes gebrekkigheid simuleerde.
BEPERKING VAN DEN VRIJEN INVOER IN
DUITSCHLAND.
Uit Berlijn, Teneinde een verdere daling van de
mark te voorkomen, heeft de Duitsche regeering be
sloten, krachtige maatregelen te nemen tot verhln-»
dering van den invoer van alle te ontberen artikelen
Te dien einde heeft de rijksminister van economie
de vrijheid voor den Invoer van tabak met onmiddel
lijke inwerkingtreding opgeheven. Evenzoo zal de
minister van voedselvoorziening in zijn ressort den
vrijen invoer beperken. De rijksminister van econo
mie heeft belanghebenden bij de tabaksindustrie
na het uitvaardigen der invoerbeperking tot een be
spreking uitgenoodigd, die heden zal worden gehou
den. De onder douane-toezicht staande im- en export
/an tabakszaad wordt door deze opheffing van de
invoervrljheid niet getroffen.
Gistermiddag kwam de rijksregeering bijeen om
zich o.a. ook met maatregelen ter leniging van den
economischen nood bezig te houden. De rijksminister
van arbeid deelde mede, dat do duurtetoeslagen en
de ondersteuning van pensioentrekkors, dus invali
den, beambten, oorlogsinvaliden, nagelaten betrek
kingen van gesneuvelden, enz. gemiddeld met 68 pet.
verhoogd zijn.
Ook het Pruisische ministerie, hield zich in zijn
vergadering van gisteren uitsluitend bezig met de
maatregelen, die ter bestrijding van den woeker en
de uitbuiting in aanmerking komen. Er word over
een aantal maatregelen beraadslaagd, die ongeveer
gelijk zijn aan die welke de rijksregeoring voorne
mens is te treffen of reeds bezig ls uit te voeren. Het
ministerie begon verder met de bespreking van een
breed opgezette en veelomvattende uitbreiding van
de voor den winter op touw gezette volkskeukens en
massa-voedselvoorziening. Aan hot rijksministerie
word het voorstel gedaan, tot verzekering van de be
hoefte der bevolking aan suiker cn margarine ook
niet voor de meest ingrijpende maatregelen terug te
schrikken, en ook tegen den uitverkoop van Duitech-
land door buitenlanders met alle mogelijke midde
len op te treden.
In het rijkeministerie voor voedselvoorziening en
landbouw is eon verordening in voorbereiding, waar
door de broodrantsoeneerilng tot de minder bemid
delden beperkt zal worden.
ONGEREGELDHEDEN TE OHARLOTTENBURG.
Uit Berlijn, 4 Sept. - Gistormidag zijn in Char-
lottenburg ernstige ongeregeldheden ontstaan. De
communistische partij had gisteren de communis
tische arbeidersjeugd opgeroepen om tegen den le-
vensmiddelenvvoeker te domonstreeren. Na afloop
van de demonstratie vormden ongeveer duizend le
den van den Communistischen Jeugdbond een op
tocht, die in Charlottenburg het verkeer van voer
tuigen en trams belemmerden. Beambten van de
veiligheidspolitie wilden de demonstranten nsar de
rechterzijde van den weg lolden, waartegen de de
monstranten zich echter verzetten. Een van do jon
gens, die op een tramwagen gesprongen was en tot
tegenstand tegen de bevelen der politie aanspoorde,
werd tenslotte gearresteerd. Dat was het signaal voor
zijn medestanders om zich op de politie to werpen
en te trachten den gearresteerde te bevrijden. Het
gelukte de politie echter hem naar hot politiebu
reau te brengen. Nu trachtten de communisten het
politiebureau te bestormen. Om dit te verhinderen
was de politie genoodzaakt van de schietwapens
gebruik te maken. Eerst werd in de lucht geschoten
en toen dit niet hielp volgde eeD salvo met scheip.
Een der voornaamste schreeuwers kreeg een schot
in de knie.; drie anderen werden ongevaarlijk ga-
wond. In een lijkenhuis werd een arbeider binnen
gebracht; men weet echter nog niet of deze bij do op
stootjes is gedood.
Eerst na vele uren kon de rust worden hersteld.
EEN VROUWELIJKE LANDRU.
Mevr. de wed. Luvrard te Montrouge (Naute-Mar-
ne) is blijkbaar een volgelinge van Lundru. Haar
drie echtgenooten hoeft zij achtereenvolgens laten
verdwijnen. Daar wordt ze althans voor beschul
digd, want de zaak moet nog voor het gerecht wor
den behandeld.
In 1889 was zij getrouwd met Achilïe Laurent, dio
te Parijs is overleden. Zij hertrouwde kort daarop,
doch haar tweede man stierf eveneens binnen en
kele jaren. Zij gaf den moed niet op en hertrouwde
voor de derde maal, doch dit huwelijk was evenmin
fortuinlijk, daar haar man werd vermoord, en we'
door haar eigen minnaar.
Men kreeg achterdocht. De lijken der twee eerste
echtgenooten werden opgegraven en onderzocht. BIJ
den eersten echtgenoot werden sporen van geweld-
dadigen dood ontdekt. Uit andere naspeuringen
bleek, dat de eerste man overleden ia d6n dag nadat
hij zijn testament ten gunste van zijn vrouw had ge
maakt en dat de tweede stierf nadat hij een levens
verzekering van f30.000 frc. ten gunste van zijn
vrouw had gesloten.
ROCKEFELLER'S KLEINDOCHTER GAAT VOOR
DE FILM SPELEN.
Miss Muriel Mac Cormick, de veelbesproken klein
dochter van John D. Rockefeller, zal binnenkort, als
Navanna Mlccor voor de film gaan spelen. Ze
voelt, zoo vertelde ze een verslaggever van de „New
York Herald", dat ze er talent voor heeft, en wil dat
talent gaan gebruiken, teneinde nog iets anders te
zijn dan het' meisje-met-geld, welke hoedanigheid
haar „alleen hoofdpijn en slapeloosheid heeft be
zorgd".
Het succes van de film, waarvoor ze gaat spelen,
mag, zoo zei ze, alleen te danken zijn aan haar
talent; ze wil niet dat er geld geslagen wordt uit
haar familienaam.
NOODLOTTIGE BRAND.
Uit New York, 3 September. Zeven personen
zijn gedood en olf gewond tengevolge van een brand
in een slaapgelegenheid voor spoorwegmannen te
Pitsburg in Pennsylvaniö. Meu vreest, dat er nog
meer dooden zijn, wegens de snelheid, waarmede
het gebouw werd vernield.
DOOR RATTEN GEDUPEERD.
Een Londensche firma had in den laatsten tijd her
haaldelijk ernstige moeilijkheden met andore fir
ma's, doordat waardevolle bestellingen, schriftelijk
door die firma's gedaan, niet te haren kantore ont
vangen werden en dus onuitgevoerd bleven.
Dezer dagen werd de oorzaak van de geheimzin
nige verdwijning der betreffende brieven opgehel
derd.
In het kantoorgebouw werden namelijk eenige ver
anderingen aangebracht, waarbij o.a. een kast moest
worden uitgebroken. In die kast vond men eon
rattennest, waarvan het „bouwmateriaal" bestond
uit 32 bestelbrieven en 31 facturen.
Uit de data van sommige bestelbrieven, die on
geschonden gebleven waren bleek, dat het ontuig
reeds sinds Mei zijn nadeelige praktijken uitoefende.
Merkwaardig was het, dat de ratten een bijzondere
preferentie schenen te befitten voor brieven met
vensterenveloppen.
De inkomende brieven die met de eerste post
werden bezorgd, werden door de ratten „gesorteerd"
en voor een deel weggesleept, nog voor het kantoor
personeel zijn dagtaak begon, zoodat het verdwijnen
der correspondentie maandenlang ongehinderd kon
plaats vinden.
PER TELEGRAAF,
OVEREENSTEMMING OP HET REGEERINGS-
PROGRAM.
In een Maandag J.l. op het Departement van Bin-
nenlandsche Zaken gehouden bijeenkomst tusschen
den Kabinetsformateur Jhr. Ruys de Beerenbrouck,
en de vertegenwoordigers der Anti-Rev., de Christ.-
Hist. en de Katholieke Kamerfractie, de heeren Co-
lijn, Schokking en Nolens, is overeenstemming ver
kregen op het Regeeringsprogram van den Kabinets
formateur.
(Overgenomen uit de Wereldkroniek).
Of de „Daphna" wel strikt aan alle elschen van
Lloyds voldeed, weet ik niet, zij leek meer op een
boterkistje, dan op een vrachtschip, maar toch hiel
den wij van haar.
Zij was in de ongeregelde vaart en pikte overal
haar vracht op. Van deze zwerftochten had zij een
zeer zonderlinge bemanning overgehouden, die aan
acht talen niet genoeg hadden om elkaar te ver
staan en zelf was ze eruit gaan zien als een schuur
na een schoorsteenbrandje.
Hoe oud ze er ook uitzag, ze had een Jeugdig hart
en nukken als een JongeJuffer. Op dagen, dat de
zee spiegelglad was, ging ze op haar aene oor lig
gen en stampte of er wonder wat aan de hand was,
maar op andere dagen, als de horizon gekarteld ls
door de verre hooge zeeën en de bootsman olie
in de zakken doet en wil een extra schoot aan
haalden (extra-oorlam of borrel), tegen de koude
voeten, dan danste ze, alsof ze haasje over spoeldo
en piepte of ze de Mei in haar stompen neus voeldo.
Mopperen op haar deden we natuurlijk den heelen
dag. zoo goed als de kapitein, die minstens vijf keer
per dag op haar gezondheid dronk, al tien jaar op
haar rondtufte en voor geen geld ter wereld op een
ander schip had willon gaan zitten, hoewel hij nooit
ergens anders over sprak als over „me wagon" of
„die hakkepoffer van me".
De oude had ook zijn nukken en hoewel hij met
zlJn rooden neus en verweerde knuisten al zeer wei
nig van een Jong meisje had, zei de hofmeester
soms, dat hij liever zijn schoonmoeder te logeeren
had, dan de oude te bedienen met mooi weer. Wam
zoowel de oude, als zijn wagonnetjo schonen tan
zwaar weer te houden en als dat er niet was, kon
het soms slecht varen zijn op do Daphna.
Zoo was het ,toen we in een Afrlkaanscho haven
lagen in de buurt van Lobitobaal. Vanaf de Kaap
Verdlsche eilanden hadden we hot meest vlekkeloo-
zo weer gehad en nu lagen we ergens op een plaats
dio nauwelijks eon naam had en als het ui een
naam had, die dan toch zeker niet verdiende.
Wat was natuurlijker dan dat er een misverstand
ontstond in het vooronder. Vier en twintig man
van minstens tien nationaliteiten, die zich al een
maand lang vervelen bij een temperatuur van 50
graden C.
Er was iemand, die iets zei, waarop een ander
wat zei, waarna vier tegelijk iets zeiden en toen
was alles stuk, zou ik kunnen zeggen, daar lk on
mogelijk meer kan vertellen hoe het verloop waé.
Wel herinner ik mij, dat de stuurman binnen kwam
maar het kan slechts een momentopname van mijn
geest geweest zijn, want later bleek, dat de stuur
man zeker niet langer dan drie seconden rechtop
heeft gestaan.
Daarna herinnor ik me, dat er schoten vielen. Het
zullen wel de Spanjolen en Grioken geweest zijn,
want die kunnen het nooit met hun handen af.
Zooals ik later hoorde, was de kapitein aan wal
en werd direct gewaarschuwd. Een zenuwachtige
derde stuurman vertelde hem Yan het schieten en
wilde reeds de politie waarschuwen, maar de oude
vond dat overbodig.
Het was ook overbodig. Toen de oude in het voor
onder kwam, was hij alleen en hij maakte er goed
werk van. In twee minuten waren wo stil; ook dege
nen, die nog iets hadden kunnen zeggen. De oude
veegde zijn knuisten af aan den boezeroen van
Jaap en keek minachtend om zich hoen. Daarna
ging hij er eentje nemen, waarschijnlijk maar
weer op de gezondheid van de Daphna.
Eens heb ik een scheepsagent hooren zoggen, dat
hij bang was om op de Daphna to komen. Die man
had hot schip slechts gezien als we aan nieiö dach
ten. Nu dachten we aau wraak. Op tien manieren,
in tien talen word er op wraak gezonnen. Onze
plannen varieerden tusschen openbare muiterij en
roof van het schip, waar do meer Noordelijke matro
zen voor waren en sluipmoord.
Toen werd er geroepen „Voor en achter" en zooals
dat gaat met discipline, we gingen naar onze plaat
sen, om de touwen los te gooien voor voltrek.
Bepaald ijverig waren we niet en we waren dan
ook niet rouwig om het feit, dat er ergens een kink
in den kabel scheen te zijn, daar er maar steeds
geen teeken voor vertrek gegeven werd.
Ieder bepeinsde voor zich, hoe hij don oude later
duidelijk zou maken, dat deze zich uit meenings-
verschillen in het vooronder behoorde te houden.
Van uit hot gebergte aan de kust. zagen we een
wit wolkje komen, een stofwolk, die met groote
snelheid scheen te naderen, een tornado. En we
ho&r^en waarom we niet vertrokken: de loods
durfde niot uit te varen, met een tornado op komst.
„Zeker bang, dat bij een barst in zijn velletje
krijgt", meende iemand.
„Gelijk heeft hijvond een ander, „wat doen we
ln de kou". De oude had het opgegeven den loods
orvan te overtuigen, dat we toch heusch niet kon
den wachten tot het weer beliefde mooi te worden,
dat als de loods bang was van golfjes, hij een tobbe
aan zijn vrouw moest vragen en een bootje snij
den, maar dal hij, de kapitein, zoo'n beetje wind
juist noodig had, omdat hij net wat ondergoed te
drogon had en dat als de loods bang was dat het
zou gaan tochten, hij maar gauw eon kop koffie
nioest gaan halen, maar dat hij, de kapitein, hem
aan zou raden, om nog oven to blijven kijken, hoe
een Hollandsche kapitein oen schip uit een haven
brengt, omdat de loods er denkelijk nog voel van
zou kunnen leeren.
Wijselijk liet de loods zich zonder veel antwoord
van boord glijden en op hetzelfde oogenblik bulder
de do kapitein „Voor los!" Op het oogenblik dat het
voor los was, brak de tornado over ons uit.
Nu was onze kans. Achter was nog vast en de
kubel stond door den waanzinnigen wind, die los
gebroken was, zoo gespannen, als een vioolsnaar.
Als de kabel hield, zouden we omzwenken en tegen
de b&z<schoeilng aan de andere zijde stuk slaan.
Losmaken was onmogelijk.
Het was onze kans, maar het meerendeel waren
toch Hollandsche matrozen en de kapitein had ge
zegd, dat hij eens wou laten zien, hoe Hollanders
een schip uitbrachten. Hoe het ook zij, we wilden
toch dien loods het lachen niet geven en toen dan
ook, nadat we reeds dwars over de boei heenge
gaan waren, een seconde de wind luwde, schoot de
kabel los en we lagen vrij. Het was nauw werk
geweest, maar we waren nu eenmaal besloten
het schip eruit te krijgen, in een tornado, zonder
de loods, die bang was.
Het bleef nauw werk, want we lagen aan de ver
keerde zijde in het haventje.
„Alle hens aan dek", schreeuwde de kapitein van
de brug.
„Als ze met haar neua op een piertje loopt", brul
de hij, „moeten jullie maar op de steentjes sprin
gen, dan ben1 je thuis".
Even keken we. Het was werkelijk nog de eenige
redding, als het misliep, waarop veel kans was,
maar toch leek ons, gezien de wilde zee, het geval
niet erg vroolijk.
We stonden op het voordek en mopperden. Na
tuurlijk mopperden we, waarom zouden we niet
mopperen? Maar er was er niet een, die de oude
geen groot gelijk gaf.
Het piertje kwam dichter bij, heel dicht bij, vlak
bij en we scheerden er met het neusje langs. De
Daphna rook de holle zee en begon te piepen van
plezier en wij gingen mopperend aan het werk.
Onze wraakplannen konden, na dezen wapenstil
stand, weer opgenomen worden en werden dan ook
zorgvuldig verder uitgeplozen. Het eenige wat ons
ervan terughield direct maatregelen te treffen, was
het weer. De wind gierde door de touwen en voort
durend moest men óf zichzelf óf Iets anders vast
houden. Daphna stelde zich aan als een kalf in de
wei en zware zeeën sloegen over.
Iedereen begreep instinctief, dat muiterij op dit
oogenblik waanzin zou zijn. We haddon het ook veel
te druk en we waren blij, toen het bevel kwam olie
te strooien, daar alle beetjes helpen.
„Pas maar op dat die malle schuit niet uitglijdt
over dien vetten rommel", riep Klaas tegen den
bootsman, maar hij was de eerste die een zak over
boord had.
's Nachts werd het nog vroolijker. We waren er
net in geslaagd om het kacheltje te temmen, welk
voorwerp zich roodgloeiend met groote sprongen
door het vooronder bewoog, toen er een zware slag
kwam.
Een sloep was uit de davids geslagen. Ook de
sloep werd getemd, het was nu stikdonker, de zee
brulde en ieder oogenblik schoof de schoono Daph
na haar neus in het water alsof ze mosseten wilde
gaan zoeken.
Toon kwam het feest. Alles scheen losgebroken te
zijn. Dat interesseerde ons minder., daar niomand er
het nut van inzag om aschemmers of eon gereed-
schaukist to gaan redden. We zetten ons na het kar
weitje van do sloep rustig in het vooronder en bo-
sprakon de komende muiterij en wat we met don
kapitein zouden doen. De oude sliep natuurlek, hij
sliep altijd hij storm. Wij luisterden naar do zwa
re slagen van de zeeën op dek on glimlachten als
iemand ons kwam zeggen, dat de eerste stuurman
stond to razen op de brug, dat we allee vaat moes
ten leggen, maar dat hij zelf to bang was, om hot
ons hier te komen' vertellen.
Toen! kwam do tweede stuurman. Tegelijk met eon
zeetje kwam hij de fokseltrap afschieten en pakte
een paar van ons beot.
Daar we uitgemaakt hadden, dat wo zouden
wachten tot na den storm met de muiterij, gingen
we vloekend mee.
De zee was stapelgek en ieder oogenblik moest meu
voor het lieve leven vssthouden, als er weer een dolf
over ons heen bromde. Het ws» ons werk, dus we deden
het. mar.r toen -'Je eerste stuurman kwam gillen, dat hot
vlugger gebeuren moest, gromden we
Y/at ons daarna in handde kwam, werd eenvoudig
zonder meor over boord geaooid. Toen meldde de tira-
morman, dat elloa vaat stond. Do stuurman kwain voor
zichtig kijken.
„Er staat niets meer", gilde hij togon don wind un-
„Neon", zei do timmerman, ,d'r kwam oen groot
brok water en foetsie alles P
Juist wilden wie weer met een breede grijns naar het
voorondor gaan- toen de bootsman riep: „Pas op."
De watertank was losgeslagen- Hoe, ii onbegrijpelijk,
maar de groot» ptelen bak met 8 ton water gloed over
dek. Niets weerstond (ten stag. Do tank schoof door
alles heen alsof het boter was. Voor het ©orwt werden wa
bang en dachten aan moedeer de vrouw thuis.
Daphna stak hsar neus weer eera onder e»o de
tank suisde naar vooruit, onderweg do htjft va,-» do
brug meenemend.
Hot weatl on» to machtig Ou de kapitein werd geroepen.
Hij sliep nog, maar was gauw op dek.
Anstig schoolden we seinen, terwijl we de tftpk be
spiedden. Er v/aft geen mogelijkheid om in dit weer
gevaarte te vungftn. We «dachten aan de monschen thuis
en ean hot koude water, dat zoo donker was.
Met een brullenden stag kwam een groote golf over dek.
Krampachtig hing ik in ongeveer horizontale houding
fian een mailing terwijl het water om mijn ooren
gorgelde. Juist toen ik meende te zullen stikken of te
worden meegesleurd, was het water weg on met moeite
knibbelde ik weer overeind op dek.
Het was uit met mijn veerkracht, ik had nu genoeg
van alle zee eQ alle stormen. Wat ik 'dacht kwam
ongeveer peer op; Was ik maar thuis.
Vlak bij mij ontwaarde ik een donkere schaduw, den
kapitein. Een gevoel van giftig genoegen kwam over
me. Als we er onder door gingen moest hij mee, de zee
keek niet nee*" rang en als 'we eer bovenop zouden
konten ,dan zouden we wel zorgen dat hij spijt had,
dat do golven hem maar niet hadden meegenomen,.
Hij velgele het water van zijn mond af en mij zien.de
zei hij: „Torn, zo gooien mei water, jong."
Ik bromde iets cn dacht, als je de tank ziet, dan
zul jo wel geen grapjes meer maken-
Verbaasd keek .ik op. Naast me hoorde ik duiten-
De oude stond met zijn handen in zijn zakken de
bï'ufl of liever de restanten van de brug te bekijken,
terwijl hij een deuntie floot
Nou. nou, dacht lk. bang b hil toch niet
„Gut", zei do kapitein vroolijk, .het lijkt wel een
wrak." Daarna stapte hij lustig fluitend naar het voordek.
Een groep e matrozen stonden bij 'het kaartenhuis angsti
te kijken nöar do tank.
„Kom, kom," zea de kapitein, wat een wildebras."
D'n tank gierde over dek en vloog met een smak tegon
een laadboom, die afknapte. Meteen sloeg een berg groen
watier naast on« op en verzwolg hot heele gezelschap.
Toen we weer lucht hadden, wendde de kapitein zich tot
den bootsman, die beefde.
„Bootsman", zei hij, ydenk er aan in de volgende haven
zul je voor de assurantie moeten zweren: water oven
dek en luiken."
„Dat klopt precies", antwoordde de bootsman mei
een zwakken glimlach.
Daarna concentreerde zich de aandacht weer op de
tank.
„Die vindt zijn weg wel", troostte do kapitein.
Inderdaad vond de tank zijn weg. Dwars door de ver
schansing.
„Zie je wel"- zei do kapitein.
Toen riep hij: „Stuurman, als er wat bijzonders is,
roep je me wel, ik ge weer slapen."
Met ontzetting keken wij hem na. HIJ ging slapen, lb
£oo'n nacht. waren wij dan bang? We keken elkaar
han ©n oen voor «<*n schoven we naar beneden. We
gingen ook 'slapen. Als do kapitein cr geen gevaar inzag,
wanrooi zouden wij dan hier staan. We vondefa «het
zelfs al een beetje bespottelijk, wat we daaraet gedacht
hadden. We hadden net krantenbericht al voor oma
gezien: „Vergaan S.S. Daphna, geen der bemanning
Maar de kapitein ging slapen. Den gingen wij ook.
Als hij niet bang was, zouden wij het toen zeker nicü
zijn. En wo sliepen.
Toen den volgenden dag de zee bedaard was, begonnen
er eenigen over de muiterij.
„Houd je mond maar", zei de bootsman, «het 'ia oen
beste kapitein"
„Ja, ja," knikten we, een beste kapitein."
Zoo eindigde de muiterij op de Daphna.
GEMEENTE SCHAGEN.
Overleden: Neeitje Swierts, 32 jaar, echtganoote van
J. Kok.
POLITIE.
Verloren: een bruine schooltascheetn jas.
CURSUS le HULP BIJ ONGELUKKEN.
Maandagavond had alhier de laatste les plaats van
den cursus voor eerste hulp bij ongelukken, welke
gegeven is door de af deeling Schagen van Het Roo-
de Kruis, onder leiding van Dr. Beeker te Barsin-
gerhorn en Zuster Boks alhier. Bij deze gelegenheid
werden de leiders en de leerlingen hartelijk toege
sproken door den Voorzitter, Ds. Van Dijk.
AUTO-ONGELUK.
Zaterdag geraakte de heer B. alhier bij den stei
ger te Schoorldam met zijn auto te water, doordat
een dor banden sprong en 't stuurrad omsloeg. De
auto duikelde onderst boven en kwam de berijder
er onder te liggen, zoodat het wel een wonder mag
heeten, dat deze zich er onder vandaan wist te
werken. B. is per rijwiel naar huis gegaan. Oogen"
schljnlijk had hij zich slechts licht gekwetst. Nu
echter is hem een paar weken rust voorgeschre
ven. De auto werd later op het droge gebracht, wat
echter geen kloinighoid wes, daar er ongeveer 4
meter water stond, waar deze in terecht kwam.
AANBESTEDING.
De polder Schagen hield Zaterdag 2 September
ecne aanbesteding van het kroozen in den Hoog-
landspolder en in de Neskaag. Aantal inschrijvers
voor eiken polder 4. Laagste inschrijver Hoog
landspolder K. Bakker te Grootewal voor 115 gld.
Laagste inschrijver Neskaag W. Kuiper f49.50. Ge
gund aan de laagste inschrijvers.
50-JARIG JUBILEUM.
17 September a.s. is het 50 Jaar geleden, dat de
heer A. de Moei, watermolenaar te Haringhuizen,
lid werd van het koor der R.-K. kerk te Schagen.
Later heeft hij onafgebroken deel uitgemaakt van
het koor in de R.-K. kerken te Zandvoort en Scho
ten. Daarna weder te Schagen. Zelden verzuimde
hij den dienst en nimmer was hij afwezig op de
jaardagen van 't Koninklijk huis, als 't Te Deum
Laudamusl werd gezongen. Zeker een zeldzaam ju
bileum.
