Alnisti Hieiiï-
ilratniit- Lnllmillii.
Demi-Saisons,
JEKKERS en REGENJASSEN
DE WILDE JACHT
Jongens Overjassen en Jekkers
voor inderdaad LAGE PRIJZEN.
HERMAN NYPELS,
Uitgeversi N.V. v.Sï. TKAPMAN Co, Sctiagen
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws.
Woensdag 6 September 1922.
SCHASES
85ste Jaargang. No. 7090.
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Advor-
tentiGn nog zooveel mogelijk in het eerstultkomend nummer geplaatst.
POSTREKEN1NO No. 23330. INT. TELEF. no. 20
Prijs per 3 maanden 11.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meen 20 cent (bewljsno.,
Inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
oEtede> 2 Sept. 1922.
Ongevet-r veertien dagen geleden stierf in Engélamd
Alrfea Harmsworth., beter bekend onder den naam Lord
Northcliffo.
De meeste bladen hebben bijzonderheden, meêgedeêldi
over dezen man, die zulk een macht uitoefende in zijn
land- Een macht, gebaseerd op het eicendomschap van
vele kranten, waaronder zulke bekende ais de Ti
de Daily Mail, de Evcuiug News.
Een millionnnir, liever; multi-milllotanalr. Het ts nïet
schrijft iemand, die hem zeer goed
'e Observar, dat hij
toen hij stierf. Als
Mw iiy Mail alleen 24
mili'ioenwgeboden was. is het zeker niet waarschijnlijk,
schijnt de schatting acilfe heel laag.
Dot was Lord NorthclifiSe, de millionnnir. Maar Lord
Northcliffle bestond nog niet vóór 1905, toen Alüred
Harmsworth tot baron werd verheven op 40-iarigen leef
tijd Alfred Harmsworth had heel andere tijden gekend,
waarin de mlllioenen ver te zoeken waren.
Natuurlijk was hij' een buitengewoon mep/wh. Men
moge over hem denken, zooals men wil, maar een
feit blijft het, cfct zonder buitengewone eigen^happeto
Iemand niet tan doqn., wat ckze icranlonkoaing in zijn
loven heeft volbracht
Met kranten heeft rijn geheele leven RflmeTigéhöngén-
Als jongen' op school redigeerde hij al ccn blaadje. Op
21- of 22-jarigen leeftijd gaf hij twee maandblaadjes uit
do Private Schoolmaster en de Voinpuk Journai.spoedig
gevolgd door Fietsnieuws. Maar het was nog 'niet dAt
Het eerste succes, het eerste groote succes van rijn
leven kwam in 1888. kort na zijn huwelijk met Miss
Milner. Den 4en Juni van dat jaar verscheen het'eerste
nummer van Answers to CorrespondentsAntwoorden
nam Correspondenten- Het eerste nummer, waarop
gedrukt stondNo. 3. Harmsworth dacht zeker, misschien
niet ten onrechte, dat de menschen eerder 'een krant
koopen, waarvan al meerdere nummers verschenen rijn,
dan oen, die jzijn leven in deze wereld nog beginnen moét.
No. 3' van Answers was een succes. Meer dan Vijftien
dufizenid: eoc^mplaren er van werden verkocht. Toen nog
i-n hetzelfde jaar een voorwaardelijk ln vrijheid gestelde
gevangene zijn Bekentenissen voor Answers begon te
schrijven: ging het aantal abonné's snel omhoog. Velen
dachten, dat die gevangene slechts bestond in de verbeel
ding \an de» redacteur. Waarom ook niet? Dergelijke
dingen rijn meer vertoond. Maar Harmsworth'a gevan
gen© was een echte, die elke week op het reaactié-
buncau verscheen om op te biechten.
(Wedstrijden was een andere aantrekkelijkheid van
Answers. In 1889 Nbegon Harmsworth een wedstrijd^
waarvan de prijs bestond in f 12 per weok gedurende
het leven van den winnaar. De antwoorden moesten per
briefkaart gezonden worden, en het bedrag vermelden, oat,
naar schatting van den hizender, op zekeren dag aan
wezig zou rijn tn de Bank of Eiigtand.
De antwoorden kwamen binnen met 'kruiwagens vól.
Elfen kamer werd er mee ^gevuld. Harmsworth, rijn
vrouw, alle medewerkers waren dagen en machten herig
om zo te sortecrcn- De Winnaar, een soldaat genaamd
dame. Maar vAlfred Harmsworth, die niet licht iets I
uit rijn handen gaf, hield 'het oppertoezicht natuurlijk;1
Zoo volgde de eene uitgave op de andere, totdat de
aankoop van de Evfiniing News Harmsworth van de
weekblaadjes tot de dagbladen bevorderde. Met deze
ging het al evenals met hun voorgangershet eene blad
ha het andere kwam onder leiding van den steeds,
machtiger wordenden krantenman, die in 1904 tot baro
net, in 1905 tot baron werd verheven. Doch nog altijd
was het glanspunt van rijn leven niet bereikt. Dat kwam
in 1908, bij den aankoop van de Times.
Er waren er velen, die handen vol geld over hadden
van 1908 bezig hield.
Degenen, die het wilden hebben, werkten allen in
het geheim. Later is gebleken, dat meer dan één buiten
lander onder de mededingers behoorde, dat o.a. ook
Duitschland trachtte het ln handen te krijgen. Doch hol
was de bekende Arthur Pearaon, die eerst de meest#
2 a nS scheen te hebben.
Op Zondag 5 Januari, aan bol "diner, hoorde North-
cliffe van ©sa vriend, dat Peareop ïeiteiijk eigenaar van
de Times was geworden .Daarop stelde de krantenkonjng,
die het grootste blad van rijn land tot olkcp prijs wildé
hebben, ai rijn kracht in het werk oni den feedh btina
tot stónd gekomen verkoop aan "Pearsop te beletten.* Met
de moeste omzichligheidheid ging hij daarbij to werk.
Zijn mededingers bracht,hij volkomen op cep dwaalspoor.
Niets lekte uit van wat hij ln zijn schild voerde, tot het
den 17eu Maart bekend werd gemaakt: Lord Nórtholiffe
is eigen«ar van de Times.
Hij was het niet voor niets geworden. Meer dain tien
millioen gulden had de aankoop hem gekost Waarschijn
lijk een millioen of wat te veel. Verwacht wordt ten
minste, dat de Times thans, indien ze te koop wordt
geboden, voor heel wat blinder van de hand zal gaan, een
millioen ol zes misschien, of iets meer. Maar wie zal
het zeggen?
Zal ze in handen komen van aanhangera van Lloyd
Gvorge, Northcliffe's tegenstander Of is er, zooals gezegejj
wordt, een testament van den krantenkoning, waaiin hij
ook beschikt over de toekomst van het btód? Het zal
Een gezonde huid is een der eerste
vereischlen voor een «Jezond gestel
Gebruik doArcm een zeep dié
meer doet dan wastenen.
L!F£SUOY ZCCP
maakt Uw huid hygiënisch rein
en beschermt Uwj gezondheid.
0£ LEVER'S ZEEP M?
VLAAtt£HMQ£M
v ,DE TIJDGEEST"
•Irktn van 500 tromtaer» ten w
Notaris A. G. Mntife.
aandag 4 September 1923
"rijs van - 1500 630
1000 5204 16062
400 12223 13140 1649»
900 Rfi69
100 1903 7252 79*3 7839 11316
13139 19388
rijzen ven t 90. eigen
10 1859 4698 7173
27 1988 4751
spoocÜg blijken. Ln elk geval rijn ook thans weei^
evenaLs in 1908, de oogen van geheel Engeland gericht
op de Tiraes.
Lord Northcliffe had veie vijanden hoe zou het
anders kunnen rijn? Maar hij had ook tóllooze vrienden,
die hij aan zich wist te verbinden, door groote harte
lijkheid en belangstelling. Steeds wist hij uit te vinden,
waarin anderen genoegen schepten. Datums van ver-
Auslin, had 12 jaar lang pleizier van rijn weekgeld.
zie doos, met gekleurde balletjes er tn, die in
positie gebracht moestem worden, was eép
andere vinding, waar Answers succes mee had. Drie
Een puzzlo doos, met
een zekere
©n een half millioen van deze puzzle doozen werden
verkocht. In verscheidene steden weiden wedstrijden gé-
organiseerd om te zien, wie de balletjes in den koristen
tijd kon krijgen, waar zo zijn moesten-
Hert bleef ni©t bij Answers. Er naast verschenen andere
weekblaadjes van dezelfde soort:' Comic Guts, Chips
Forget-me-pot. Het laatste, zooals de poëtische naam
reeds doet vermoeden, was een damesblad, met eón
keurig, lichtblauw omslag, ©n onder redactie van een
naar hot Amerlkanaueh door SSANE ÖREY,
Bewerkt door W. J. A. KOLDANÜS Jr.
24.
Dan kwam de oude pikeursgeest boven en hij be
gon zichzelf weer te worden. Het was een harde te
genslag dat de King gevallen was. Maar hij had de
race niet evrloren. Angst en trots streden om zijn
ziel. Zelfs al was de King uit de race, dan nog zou
een Bost.il den grooten ren winnen I
„Hij is niet geslagen!" prevelde Bostil. „Het is
niet eerlijk. Hij is door een wilden hengst de baan
uit gedrongen.!"
Zijn verduisterde blik werd weer heldor en scherp.
En hij zag de zich bewegende, donkere lijnen den
vorm van paarden aannemen. Een licht paard leid-
de. Lichter en grooter werd het. Sneller en sneller
kwam het naar voren. De lichte kleur veranderde in
rood. Bostil hoorde Holley roepen, hoorde Cordts
roepen en andere stemmen, maar hij verstond
ni'it. wat er gezegd werd. De lijn van paarden begon
to slingeren. Het leek een gesloten race ondanks
wat Holley gezegd had. De Indianen begonnen zich
voorover te buigen en, korte, scnerpo gillen te geven
Alles in Bostil trok zich samen tot één groote, klop
pende trillende inassa. Zijn pikeursoog, scherp weer,
zag goud boven het rood en dat goud was Lucy's
haar. Bostil vergat den King.
Dan fluisterde Holley hem in: „Zij ztjn halverwe
ge!"
De race was schitterend. Bostil spande zijn oogen
in. IIij ging geheel op in wat hij zag Lucy laag
op den nek van dien rooden hengst. Hij kon nu
'i-iidelijKer zien. Zij kwam dichterbij en hoe snel!
Wat een pracht van een ren. Maar het ging te snel
ze konden het zoo niet volhouden. De indianen
begonnen te gillen, do heesche gillen der pikeurs
overstemmend. Heol even zag Bostil Cordts, Sears en
Hutchinson. Zij gingen te keer als bozetenen.
Vreemd, dat paardendieven zoo konden zijn. De mll
lioenen trillingen in Bostil smolten samen tot één
huivering van verrukking. Hij werd nat van het
transpireeren. Zijn stentorstem schreeuwde Lucy
aanmoedigingskreten toe.
„Drie kwart!" schroeuwde Holley Bostil in de
ooren. „En Lucy laat den wilden hengst den vrijen
teugel. Kijk, Bostil! Jo hebt nooit in je loven een
paard zoo zien loopen!"
En dat was zoo. Zijn hart zwol op. Hij huiverde.
In
brengen wij in hel najaarseizoen
een ZEEK G0EDK00PE sorteering.
In alle aldoelinoen een keuzit die men elders
veraeefsch zei zoe sen.
KLEEDIINGMAGAZIJNEIN
HOOGZIJUb
SCHAGtN.
Zijn gaven waren vele ie(n velerlei. Hij zag meer, hoorde
meer da.n iemand anders. Niels ontging zijn opmerkzaam-i
heid. Hij placht schertsend te zeggen, dat hij altijd geld 1
'aar. Eén 'i
nge tafeL,
oor bedoeld was. bereikte het evengoed. In zijn groote
vond on" straat en het was waar. Een zacht géflui
het andere eind van eqn lange tafel, dat met vc
uister aan 1
voor rijn
Was dat zijn dochter die kleine grijze klit half
verborgen in de vlammende manen van den hengst?
De afstand tusschen Lucy «n het verder dicht op
elkaar gedrongen veJd was niet groot geweest. Maar
nu werd hij grooter. Die vlammende hengst liep
van do naderen wsg. En nu waren zij dichtbij
kwamen zij in het laatato gedeelte. Een oorverdoo-
vend gebrul van de toeschouwers overstemde alle
andore geluiden.
Bostil zag Lucy's gouden haren uitwaaien uit de
met vlammen doorschoten manen. En toen kon hij
alleen dat roode paard zien.
Steeds meer kwam de roode hengst naar voren!
Wat een prachtige galop! En wat een gemak! Wat
een schitterende actie!
Hij bliksemde voorbij, laag, gestrekt, lang, sneller
met iederen galop winner met een twaalftal
lengten.
HOOFDSTUK XIII.
Wildfire rende het dal af ver buiten de gillende
menigte, die zich langs de helling geschaard had.
Bostil was doof voor het lawaai; hij keek den hengst
na tot Lucy hem dwong stil te staan enom te keeren
Dan draaide Bostil zich om om te zien waar Van
met den King was. De meeste toeschouwers gingen
naar de baan en het gegil maakte plaats voor het ge
zoem van vele stemmen. Enkele ranchers en pi
keurs bloven bij Bostil en schenen allemaal tegelijk
te praten. Bostil hoorde, dat I-Iolley's Whltefoot de
plaats geloopen had en de mustang van den Navajo
als dorde Linnen eekomen was.
„Baas, hij heeft de plaats geloopen!" bleef Holley
steeds door zeggen
Bostil vond den moed Holley de hand te drukken
en hem te feliciteeren, ofschoon het op zijn lippen
lag te zeggen, dat het geen ren geweest was. Dan
begonnen Bostil's zenuwen te tintelen bij het zien
van Van, die met King over de baan naar de helling
draven kwam. Sage King scheen niet gekwetst te
zijn. Van reed regelrecht de helling op en sprong dan
van zijn paard. Hij was bleek en beefde.
De glanzende robe ven den King was vol stof en
schrammen door cactussen en doornen. Hij was
zelfs niet warm. En zelfs geen veratuiking scheen hij
te hebben. Hij hinnikte en wreef zijn gezicht tegen
Bostil en stak dan met zijn ooren in de hoogte, zijn
kop op. Zoowel angst als vuur gloeiden in zijn
oogen.
„Nou, Van, trek het je maar niet zoo aan",, zeide
Bostil vriendelijk. Hij kon minder goed togen zijn
verlies vóór er een race geloopen was, dan nadat hij
verloren had.
auto door t de Londensche straten vliegend, las hij 'de
kleinste (reclamebiljetten yoor de winkelramen-
Meermalen greep riekte hem aan, gewoonlijk tepgevolgé
van over spaaning, zooals na den 10-weekschen strijd in
1908. waarin hij de Times veroverde. Die overwinning
werd gevolgd door eeQ verplichte rustkuur van «10
maanden. Blindheid bedreigde hem in 1905. Eindelijk,.
enkel© maanden geleden, werd rijn brein aa^Cast
Thans is hij heengegaan, de machtige Ejngelsche kran
tenkoning. „Nooit,' zoo roept Garvin uit, nooit zal er
wier een Lord Northcliffe komen."
DE BALANS DER ZUIDERZEE-ONDERNEMXNG.
De heer K. den Tex schrijft aan het H.d.bl.:
Door den Minister van Waterstaat is dein llen Augus
tus een commissie benoemd, die hoeft te onderzoékéü
welke baten de afsluiting en droogmaking der Zuiderzee
zal opleveren-
Misschien lijkt het vreemd, dat, na eenige jaren werken
aan do onderneming ju de Zuiderzee, nog, of nog eens,
moet worden onderzocht, welke voordooien daarvan rijn
te verwachten- Maor^ als men bedenkt dat eigenlijk ook
nog ©en begrooting der kosten moet worden gemaakt, dan
is net niet meer zoo abnormaal.
E©n a ader is noodig om gevolg te geven aan de toe
zegging door den Minister in de Tweede Kamer gegeven.
„Dat roode paard is vóór den start op den King in-
géloopen en heeft hem bang gemaakt", antwoordde
Van vlag. „We hadden er wel een voorgevoel van,
zooals je weet, maar toch was Lucy'» paard een groo
te verrassing. Maar ik zeg je, baas, dat Lucy den
wildon hengst gereden heeft en in haar maGbt had.
Tweemaal heeft zij hem van den King afgerukt.
Hij wou den King doodslaan!Vraag het maar
ana de anderenWe startten. Ik nam de leiding
baas. De King had de leiding. Ik heb geen oogen-
blik omgekeken, vóór ik Lucy hoorde gillen. Zij
kon Wildfire niet houden. Hij vloog op den King
af, wilde hem dooden. En Sage King wilde vech
ten. Als ik hem maar in galop had kunnen houden.
Dan zou het een race geworden zijn!Maar
Wildfire k'wam al dichter en dichter bij. Hij drong
ons op. Hij beet naar de flank en den schoft en den
riek van den King. Lucy trachtte hem in te houden,
tot ik schreeuwde, dat zij hot paard tegen den grond
gooien en ons beiden dooden zou. Toen prong
Wildfire voor me. Galoppeeren en slaan met beide
beenen tegelijk! Bostil, dat paard ia een duivel!
Dan sloeg hij oris en gingen we tegen den grond. Ik
deed een leelijke tuimeling. Maar de King is niet
gewond en dat is een gezegend wonder".
„Dit was geen race, Van! Het was een hard gelag.
Breng hem naar stal", zeide Bostil.
Van's relaas van het ongeluk rechtvaardigde Bos
til's twijfel. Een nieuw paard was op het toonoel
verschenen, wild en snel en vurig, maar Sage King
was nog ongeslagen in een regelmatige race. Een
revanche zou volgen. Bostil prevelde grimmig in
zichzelf. Van wien was die Wildfire?
Holley scheen zijn gedachten gelezen te hobben.
„Reken er maar op, dat de eigenaar den prijs zal
komen halen',' zeide hij en wees daarbij op een
man, die op een groot, ruig, zwart paard reed en
Lucy's pony aan den teugel hield.
„Ha!" riep Bostil uit. „Een vreemde pikeur 1"
„En daar komt Lucy met den hengst terug", voeg
de Holley er aan toe.
„Een wilde hengst die nog lang niet getemd is!"
riep Cordt uit.
Alle mannen keken en hadden een woord van lof
voor Lucy en h»ar paard.
Bostil keok; hij voelde zich op een onweerstaan
bare manier tot het dier aangetrokken. Nooit had
hij gedacht een wilden hengst te zullen zien als de
zen, om niet eens te spreken van zijn dochter, die
hem bereden en Sago King uit de baan gedrongen
had!
Een duizend paar oogen keek naar Wildfire. Hij
steigerde en sprong dan buiten den kring van man
nen. en paarden .Hij wilde niet dichterbij kom.
3 -
643 8615 51 1353415828 84 bi
1410 410» 88 8132 58 13822 40 18332
30 4S» 85 53 74 37 78 S82C4U2
49 49 5633 8804 11217 13983 85 43 69
79 4308 6307 9 U325 14061 89 58 8.
89 33 8832 29 35 85 15954 65 8.
1505 60 41 96 70 98 73 81 205...
62 93 8916 87 14222 16C12 93
1S33 4462 63 4611414 29 35 18412 2072
37 44 86 64 49 75 01 76 32
5 09 97 92L7 11628 143U7 16181 79 2080b
64 4549 6y30 9305 57 54 td 84
1778 94 7066 942311703 74 94 1^51820917
4663 1143 16 50 15 W 46 52
een jaar geleden, bij de interpellatie van den héér
Teenstra.
Op het zeer globale "plan met begrooting door de Staats
commissie, van dertig jaren geleden, gemaakt, zijn wij
in zee gegaan en het is begrijpelijk, dat noodig wordt
geacht, n©g eens te onderzoeken óf wij op den goeden of
op den verkeerden weg zijn met deze ondernéming. Men
zou dit zelfs al veel eerder verwacht hebben- Het eeoigé
wat wij daarover bezitten is een polemiek tusschen enkelé
economen in week- en dagbladen, waarbij vooral de
rentevoet den doorslag gaf.
Het onderzoek is een omvangrijk werk. Voor de be
grooting der kosten moeten de ontwerpen worden ge
maakt van alle onderdeelen van het groote werk. Aan
de raming der baten, die de nieuwe commissie ter hand
Toch scheen hij zijn berijdster niet af te willen
werpen, Lucy bmg blijkbaar uitgeput, laag op z'n nek
en 3treelde en liefkoosde hem. Er stonden paarden
en indianen aan beide zijden van de baan en Lucy
scheen niet tusschen die rijen te willen komen.
Bostil liep naar beneden en riep aan iedereen, dat
hij naar de helling gaan moest, zoodat hij alleen
in de baan bleef.
„Rijd hem nu maar hierheen!" schreeuwde hij
Lucy toe.
Toen eerst zag Bostil, dat Lucy geen sporen droeg
en geen karwats of zweep had. Zij liet Wildfire
draaien en hij steigerde, kop, manen en staart in de
hoogte, naar voren. Zijn actie was prachtig en veer
krachtig en wanneer Lucy hem na enkele stappen
weer eventjes aanraakte, sprong hij' met bewonde
renswaardig gemak en vlugheid.
Bostil werd één en al oog. Hij 2ag zijn dochter
niet., terwijl zij den winnaar langs de applaudissee-
rende menigte reed. En Bostil nam in zijn geest op,
wat hij nooit meer vergeten zou een wilden hengst
met ongebroken geest; een reus van een paard, glan
zend rood met manen als donker gestreepte, door
den wind opgeblazen vlammen, één spier, éen gra
tie, éen macht; een lange, slanke nek, zacht af-
welvend naar den kleinen, woest-mooien kop, de ro
sé neusgaten, dde het Arabische bloed verrieden,
de schuine schoft, de diopgewelfde, breede borst, de
krachtige beenen en knieën, niet te hoog, en niet te
laag, do symmetrische, donkere hoeven, die op de
kleine steenen klonken al die kenteekenen, wel
ke zoo duidelijk wezen op snelheid en uithoudings
vermogen. Een hengst van wonderbaarlijk physie-
ke volmaaktheid, die paste bij den woesten, mee-
doogenloozen aard van een dooder van paarden 1
Lucy wuifde met haar hand en de vreemde pi
keur, op wien Holley gewezen had, liep uit de me
nigte naar Wildfire toe.
Bostil keek vol bewondering naar de prachtig ge
bouwde gestalte van den lenigen pikeur, zijn scherp
besneden gelaat, zijn donkere oogen. De man had
een opgerolde lasso in zijn hand. De hengst snoof
en steigerde. Als Bostil ooit haat uitgedrukt gezien
had door een paard, dan was het thans. Maar het
dier scheen zich niet tegen het meisje te verzetten.
Bostil overzag den vreemden toestand onmiddellijk.
Lucy had de liefde van den wilden hengst gewon
nen. Dat was altijd het geheim van haar macht ge
weest. En zij had Sage King gehaat, omdat hij al
leen op de een of andere wijze een antipathie te
gen haar had. Paarden waren net zoo vreemd als
menschen, dacht BostU.
Wordt vervolgd.
