Noteer even!
LENGHAUS' KLEERMAKERIJEH
Uil het Hart van Holland.
DE WILDE JACHT
KAÜN1N, de nieuve president
yan Mmi
Zaterdag 30 September 1922.
65ste Jaargang. No. 7104
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
ï&irrru- nlf.nd se h N irnws*
In tegenstelling met de al gemeens verwachting,
dat do ellendige zomer zou worden gevolgd door
een ©enigszins hebbelijk najaar, hebben we Septem
ber zien voorbij gaan met, zegge en schrijve vijf
mooie dagen.
iVi'n stadgenooten, die gewoon zijn gedurende het
..seizoen" op Scheveningen te leven, hebben dus
t et groote dankbaarheid den sluitingsdag van het
Kurhaus zien aanbreken, die hen ontsloeg van de
moreele verplichting althans eens per dag naar het
Geversdeynootplein te gaan en nog iets meer te be
talen voor hun consumptie als z.j aie nemen
dan in de stad al gebruikelijk is. Nu zullen de ca-
fé's van de echte Hagen?0-" 'He het „seizoen" mee
maken. niet vet worden. Want over het algemeen
zijn die volmaakt met bun eigen prestatie tevreden
als zij den tram betaald en hun abonnementskaart
van het Kurhaus hebben laten zien. Die gaan voor
de kunst en voor de maatschappelijke verplichting,
die het Ilagenaar-zijn hun oplegt. Zij knikken hun
kennissen toe, worden gegroet, flirten, luisteren
naar muziek, kortom: zij doen wat zij buiten het
seizoen bij de middagthee in een der restaurants of
tearooms doen. Dat er in Scheveningen zee aan te
pas komt, is tot velen hunner niet doorgedrongen,
al wordt het langzamerhand mode om mee te gaan
doen aan do „badbeweging" nu daar iets mondains
in komt, wat er vroeger aan ontbrak. Misschien,
dat er nog eens een tijd komt, dat er op de bad
plaats werkelijk door de badgasten, en niet alleen
door dagjesmonschen en werkelijke Haagsche wa
terratten wordt gebaad. .Ie kan niet weten wat er
gebeuren kan en we hebben nog een heel en winter
voor ons in welken tijd do leiders van de badplaats
gelegenheid hebben te verzinnon, hoe de badgasten
in 1925 in het water zijn to krijgen. Prijsvragen voor
badpakjes, die tegen het water kunnen? Manne
quins uit Deauville, Ostunde en Palmbeaeh?
Terwijl Scheveningen clan officieel gesloten was,
heeft in het dorp de plechtigheid plaats gehad, die
in andore landen tot een gebeurtenis van den eer
sten rang is gemaakt, doch hier bijna van alledaag-
sche nuchterheid was: de onthulling van het ge-
denkteeken voor de 300 visschers die in den grooten
oorlog het leven lieten.
Nederland ,„de geldverdienende neutraal", die
naast zijn bar slechten financieelen toestand, ook
nog zijn dooden heeft te betreuren: de visschers. die
toen de voedselnood hier stadig steeg toch uitvoeren
als waren er geen mijnen en geen torpedo's, geen
duikbooten en andere gevaren, de visschers waar
van er driehonderd nooit weer thuis kwamen.
Voor die driehonderd gevallenen is thans een mo
nument opgericht, onthuld door de Koningin. Wat
elders „Cenotaaf" zou zijn geweest „grafsteen voor
onbegraven dooden", word hier oen Scheveningsch
onderonsje, waarbij alleen do rede van de Koningin
iets boven het. alledaagsche uitkwam.
Zeker niet alledaagsch is inmiddels het feit, dat
zelfs bij deze gebeurtenis, die bijna meer dan eenige
andere wijst op de sanmhoorigheid van het volk,
de Nederlandsche partijzucht en religieuze geest
drijverij weer eens den leelijken kop heeft opgisto-
ken.
Zooals bekend is, was een dor middelen om geld
;por de nabestaanden der vernngeluk'en te krijgen
hot uitgeven van door d3 Koningin geteokencie
prentbriefkaarten, waarop haar tekst vorkwam. zij
zijn, waar nacht noch aevel h". l'ie woorden slaan
ook op het gedenkteeken zelf. Niets naturiijker z. u
rnon willen zoggen.' Maar wie zoo iets natuurlijk en
gewoon ja zelfs een gelukkige inspiratie vindt,
heeft gerekend buiten hot sectarisme. Brave geloo-
vors, die alle woorden die in den Bijbel gedrukt
staun, uit hot hoofd kennen, weten van een worm
die nooit sterft, en een vuur.d at nooit wordt uitge-
bluscht on aangezien het heeloinaal niet vaststaat,
dat al die 300 Scheveningers de genade hadden
waren or geen roomsche menschen onder en zelfs
ongodisten? zijn die brave geloovers het heele-
maal niet eens met dat „geen nacht noch nevel".
Voor hen is het Hiernamaals net zoo nacht als een
andere nacht ort is hot dus eigenlijk zeer ongepast,
naar hot Amerikaansch door ZANE (3REY,
Bewerkt door W. J. A. ROLDANUS Jr.
31.
„Jongen, je hebt wat moois uitgehaald vandaag."
„Holley, ga jij- ine nou ook gocn. verwijten doen'
riep Slone, „Die kerel maakte me dol."
„Schreeuw niet zoo/' fluisterde de oude man terug.
„Ik heb maar een minuut.... Hier, een brief .van Lucy...
Ln denk niet., jongen, dat ik je iets zal verwijlen."
Slone nam den brief met bevende vingers aan- AI zijn
woede en somberheid 6loegen onmiddellijk op de vlucht
Lucy had hem geschreven. Hij kon niets zeggen.
„Jongen, ik rijd op dit oogenblik den baas leelijk in
de wielen," fluisterde Holley hoesch. „En tegelijkertijd
speel ik in de kaart yan Lucy. Als Boslil het merkt,
zal hij me vermoorden. Ik moet hier niet gezien worden.
Maar ik zal' je niet uit het oog verliezen waarheen
je ook gaat.
Holley sloop Btil in den donker weg. Slone met eeui
kloppend hart achterlatend.
„Waarheen je ook gaat," herhaalde hij. Ja dat zou
ik bijna vergeten. Ik kan hier niet blijven/'
Lucy's brief deed zijn vingers tintelen. Hij had moeite
om de enveloppe open te krijgen. Hij wbs met potlood
geschreven op een afgescheurd blad van een blocnote.
Slone kon niet vlug lezen daar hadden de jaren in de
wildernis wel voor gezorgd en rijn haast ora te
weten, wat Lucy schreef, maakte hem nog zenuwachtig
ook. In den beginne doiosten de létters voor zijn oogen.
„Kom dadelijk naar de bank bij de katoenboomen.
Ik zal1 je daar wachten. Mijn hart breekt. Het is een
leugen alles wat zij zeggen is een leugen. Ik zal
zweren dat je bij me was, toen de boot losgesneden
werd. Ik weet, dat jij hot niet gedaan hebt Ik weel,
wie de schuldige is.... O, kom. Ik zal je trouw blijven.
Ik zal met je vluchten. Ik heb je lief."
HOOFDSTUK "XV.
Slone's hart sprong naar zijn keel en het kloppen
er van verstikte de uitingen van verrukking en verbazing
en angst. Maar verrukking overheerschte al de andere
emoties. Hij kon zich nauwlijks bedwingen om baar
Lucy te snellen.
Hij stak den brief in zijn blouse, waar hij zijn borst
scheen te verwormen. Hij gespte zijn gordel met revolvers
om., blies het licht uit en ging naar buiten.
Een wassende maan was juist aan de klip gekomen.
De dorpslanen en hutten en boomen waren als zilver in
het maanlicht Een eenzame coyote huilde in de verte.
Verder was aJleo stil. De lucfct Wbs koel en geurig. Er
van de aardsche Koningin om vooruit te loopen op
Gods Raadsbesluit.
Het spreekt van zelf, dat. een ras van eigenge
rechtigde geloovers als vele Scheveningers het bee-
lemaal niet op dien tekst van de Koningin begrepen
hebben en Domine Tichelman kon dan ook moeilijk
anders dan in debat gaan. Maar hij deed het han
dig, sparend kool en geit. „Die regel", zei hij, „wil
niets zeggen omtrent het wel en wee, waaromtrent
het oordeel in hooger hand ligt en hij is natuurlijk
een raadsel voor degeneu, die God en zijn Christus
niet kermen; die dus ook niet weten wat het sterven
van Gods kinderen inhoudt". Ik zou alleen maar
willen vragen of de moeilijkheid handig omzeild is
of niet? Alleen zij, die wèl ..weten wat het sterven
van Gods kinderen inhoudt" (dat zijn dan de leden
van de kerk A. of B., waur Ds. Tichelman het lei
dend licht is) hebben deel aan dien regel. De op
zee gebleven lidmaten van die kerk A. of li. zijn
„waar nacht noch nevel" Is en de iilet-lidmuitni van
die instelling zijn er naast, begrijpen bet raadsel,
door de Koningin opgegeven, heelemaal niet. Op die
manier redt Dominee do teergevoeligheid je,1?, van
zijn kudde, En waar hij dagelijks met die kudde op
■en neer moet gaan en met de Kon! naar zelden
te maken heeft, kan hij zich best m *e permittee-
ren haar nog eens extra onder den neus te wrijven,
dat zij over het wel en wee hiernamaals niets heeft,
te vertellen en dat er andere machten zijn die zul
len uitmaken, hoe dat, nu eigenlijk zit met. dien
nacht en nevel.
De Koningin mag dankbaar wezen, dat dominee
g©en pond stopverf uit zijn zak heeft gehaald om
die godslasteilijke woorden op het, monument vol te
smeeien. dat zijn Scheveningers er geen aanstoot
aan kunnen nemen. Eigenlijk was dat, 's mans
plicht geweest.
Het is te begrijpen, dat menschen. die zoo in den
nc-ei hier rondloopen, zich niet kunnen begrijpen,
dat er anderen zijn die gelooven, dat or hiernamaals
géén nevel en duisternis is. Zij zouden zich in dat
licht ook maar half thuis gevoelen.
Merkwaardig was, dat de Scheveningers, de wedu
wen en andere nabestaanden, blijkbaar heelemaal
niet boos waren op de Koningin, zoodat Dominé
met zijn eigenwijsheid tamelijk wel heelemaal al
leen stond. Maar het zal den braven man een vol
doening zijn. dat hij geen wolf op zijn hart hoeft
gesmoord, zelfs tegen de grooten der Aarde, heeft
durven zoggen, dat hij, ds. B. Tichelman, meer ver
stand heeft, van nacht en nevel en hoogere raadsbe
sluiten dan menschen die geen proponentsexamen
voor de Georeformeerde kerk hebben gedaan.
liet moot hem door do ziel hebben gesneden, toen
zijn kudde toch spontaan het „Dat, 's Ueeren Zegen
op U daal" aan do Koningin toezong! Was een lof
zang op ds. B. Tichelman niet gepaster geweest? A.
VAKSCHOOL VOOR MEISJES VOOR HELDER
EN OMSTREK!N.
Waar, zooals men in de advertentie, voorkomends xn
dit blad, lezen kan, Woensdag 4 üötobér a.s. inschrijvi&g
gehouden zal worden voor cursussen in costuumhjaaien
en verstellen van ondergoed te Wieri(ngerwaard, en tevens
eenig werk der dagschool in Helder te zien zal zijn,
volge hierbij een klein overzicht van dhtgene wat op de
school geleerd kan worden.
Ie. Na afloop der lagere school kunnen meisjes den 3-
jarigen cursus volgen, waarbij de volgende vakken wor
den onderwezenmaak®, knippen, verstellen van on
der- en bovengoed, «breien, sloppen, mazen, band-,
rechtlijnig en decoratief tceken©n, voonnjameJijk in ver
band met te versieren voorwerpen en kleeditngstukken,
koken, strijken, wasschem huishoudkunde, rekenen, taal;
geschiedenis, aardrijskurude, gezondheósieer, voedingsleer,
warenkennis.
De school leidt zooveel mogelijk practisch op, zoodat
de werkstukken voor naaien, alle bruikbare kleedic£?luk-
ken zijn.
In de eerste en tweede klasse (eerste leérjaar), Wordt
naaien en verstellen va® ondergoed geleerd: in da
derde klasse slibrok, rok, blouse: in de vierde kLasse
kinderjurk en meisjesjurk, in ae vijfde jongenspak
jes, in de zesde japon en mantels.
Vanaf de 2e klasse eenmaal per week koken en
strijken of platte wosch, en huishoudkunde. Na afgelegde
dat ge Uw HERFST- en WINTER KLEEDING
hel voordeeligst koopt in
te WINKEL en HOOGWOUD.
Vraagt stalen. Overal te ontbieden.
scheen een glanft van licht, stilte e»n schoonheid over de
wildernis le hangen.
Slone bleef aan dan donker*» kant van de klip. in
liep die om, zowbvt hij hoven hel dorp kuo. w*u»r
hij geen kans h«p iemand xe ujjlumeUf®. Mv&r torii
kwam f*- tvn oo^'-nliiik did hij uit d» sr.tovduw in d«
door de maan verlichte lnau moest gpaii. Vlug en itii
als een Indiaan liep hij voort, blijvend in de schaduw
van de enkele boomen,, die er wnrem tot hij im het
boschje katoenboomen kwam. i)»t boschje was ook eon
zwart mysterie, door zilveren stralen 'aoorpriemd. Hij
sloop lusschen de boomen, telkens weer even stilstaand
om to luisteren. Het besef van wat hij deed had mede
gewerkt om hem koelbloedig te maken, hem te stalen,
ofschoon hij nog nooit in zijtn leven zoo geëxalteerd was
geweest. De liefde had hem geroepen en hét lêvên
en hij wist dat de dood in de weegschaal lag. Wanneer
Bostil hem hier vond, zoekend naar Lucy, zou er bloed
vergoten worden. Slone huiverde bij dié gedachte, die
echter spoedig weer verdween, daar hij slechts aan één
ding denken kon: het feit., dat Lucy hem liefhad.
Hij vond het smalle pad., dal naar de door Lucy
bedoelde bank ïeidde. Deze stond in ©en afgelegd
hoekje van het boschje. onder groote boomen dicht bij
de bron. Nu zag hij ae bank. Maar zij was leeg. Slone's
verrukking verdween. Hij voelde zich plotseling koud
worden.
Zij was er niet. Misschien was zij opgehouden.
Hij zou haar niet zien. Die onverwachte teleur
stelling was vreeselijk. Dan flitste een witte, slanke
gestalte van achter een zwarten boomstam en vloog
naar hem toe. Zij was geruischloos als een spook en
vlug als de wind. Droomde hij? Hij kreeg zoo'n
vreemd gevoel. Dan wa« de witte gestalte bij hem en
hij wist.
Lucy vloog in zijn armen.
„Lin, LinI O, ik hen zoo blij je te zien!" fluister
de zij. Zij scheen buiten adem te zijn; zij was als
nieuw voor hem, in het minst niet bang of bedeesd.
Slone kon haar slechts in zijn armen trekken. Hij
zou niet hebben kunnen spreken, zelfs al had zij
hem daar gelegenheid voor gegeven. „Ik weet al
les waarvan ze je beschuldigen hoe de pi
keurs je behandeld hebben hoe mijn vader je
geslagen heeft. Ohij is een bruut! Ik haat hem.
Waarom kon je hem niet uit den weg blijven?
Van heeft alles gezien. O, ik haat hem ook! Hij zei,
dat je roerloos bleef liggen waar je viel!Lief
ste Lin, die slag moet je vreeselijk pijn gedaan
je te schande gemaakt hebben, omdat je mijn vader
niet terug kon slaan maar hij heeft mij ook ge
troffen, mij ook pijn gedaan. Hij heeft mijn hart ge
wektWaar waar heeft hij je geslagen? O, ik
heb hem mannen zien slaan! Die vreeselijke vuisten
van hem!"
„Lucy, dat beteekent niets!" fluisterde Slone.
DE LEVER'S ZEEP MIJ., VLAARDINGEN.
Fabrikanten van Lux en Twink.
proef kan nö deze dxio jaar ecu getuigschrift der öch.ool
behaald worden
Als voortzetting kunnen de goed geslaagd* leerlingen
het schools leilier voor co»! uumr waarvoor
gij twee jaar volledig oaxtarwtit is aUft voor
noemde vakken, behalve de huishoudelijke. Na die 2 jaar
kan het schooldiploma „cafltuuranatf iei kobaald worden,
Wütköwö mt-n zee* xclu-j aswkf- in. ^plaatst
'vondt ot VOGJC auilemr* iyaa
Leerlingen, die op 13-j.urigpn. leeftijd op fccbool ge
komen zijn, zijn den manr Jê jttsue.
Hierna kan ook opgeleid worden voor do lagere
nijverhxdd^mderwijiswcUj, Na, wa^rvwr 3 oplWdin^jftW®
slaan; trouwen», dwz» «etc kan pas Op &<jax4gen leeftijd
behaald worden. Hef, bozlli dazwr wte jsjoeft' recht op
lagere Nijverheidsscholen onderwijs te. mvm in w-
vaardlgen van eenvoudige onfe- m -es
huishoudgoed, op oen ratorfc vsib fl Ï950 tot f "2850
per joGï'. Hiervoor worden onderwezen, Iwhalve de rak
ken voor het maten ^n z&i gSoheeïeo omvang: Rdn?5rd-
stnatie, FracscJi, bygiei,o cu vac-xbS
taal, opvoedkunde, peseh'i®dems cc anrdrijkskunae.
Voor deze opk?idiiig kunnen ook lef"LnK'n, d23 M.XJ.
L.O.-school of H.B.S, i?kvirk?oj>on }»bb<-n. toegtófcfea
worden, mits zij een voeffbarefotond# klssse hi és
vfikken voljgea voor mlES'jen{ï cse?^ jsrr, dfo drie
opleiding^, iaren,
Is er animo voor, dan kan ook de schoolopleiding voor
^ploma huishoudkundige" ter 3bnnd wosdsfe,
De school bestaat November a.s. 6 jaar. Begonnen in
een huurhuis, dit spoedig veel1 te klein Week, waarna op
de bovenverdieping van een gemeenteschool 4 lokalen
bijgenomen werden, alles nog te primitief. Maar
de nieuwe school is in aanbouw en zal Februari 1923
denkelijk betrokken kunnen worden- Deze biedt ruim
schoots plaats voor alle gewenschte cursussen, en
waar de school heet te zijn voor Helder en om&tdlei
ken, is ook opgenomen een internaat, waor voor zeer
billijke vergoeding meisjes van buiten ondergebracht kun
nen worden. Teetenfeugon der nieuwe school zullen ooi
Woensdag a.s. te zién afijn.
Een ieder, di© madera inlbchtingm vwnscht, korae
dus op don ixjangegcven tijd, of wende zich schriftelijk tot
de directrice, adres Vakschool Helder.
KINDERBIJSLAG AMBTENAARSSALARISSEN.
De secretaris van den Ned. R. K. Bond voor Groo
te Gezinnen, de Keer Van Alfen, deelde op de Dins
dag to 's-Hertogenbosch gehouden algemeen© verga
dering van dien bond mede, uitbetrouwbar© bron
vernomen te hebben, dat de regeering ernstig er
over denkt, den kindertoeslag op de salarissen der
Rijksambtenaren in te trekken.
(Particuliere coirespondenhe.)
Moskou, September.
Tot hoofd van do R. S. F. S. R., (de Russische, Socia
listisch© Federatieve SowjctrepubBek), gelijk .het tegéw-
woordige Rusland genoemd wordt, jb thans benoemd een
vroegere boer uit hot. gouvernement Twrss, Kalinin, die,
als arbeider te Petersburg begonnen is, opgeklommen tot
voorzitter van het Al-Russisch centraal uitvoerend comité
„Voor dit oogenblik zou ik me laten neerschieten".
Hij voelde haar handen zacht op zijn gezicht,
voorzichtig rondtastend, tot zij de buil op zijn mond
en kin vonden.
„A'h!Hij heeft }o gesiugea. tón Ik ik zot
je zoenen", fluisterde zij. „Als zoex&u het lïo;er kun
nen maken - zal het beter worden!"
Zij scheen vreemd, woest, hartstochtelijk in h<i.ar
teederheid. Zij hief haar gezicht, naar hem op en
kuste hem zacht telkens en telkens en telkens weer,
tot de aanraking, die voor zijn gezwollen lippen zoo
heerlijk-pijnlijk was geweest, oen verrukking werd-
Dan leunde zij achterover in zijn armen met haar
handen op zijn schouders en lachte tegen hem, vol
liefde en vermetel, als daagde zij de wereld uit te
veranderen wat zij gedaan hadl
„Lucy! Lucy!Hij mag mij weer slaan!" zeide
Slone zacht en heesch.
„Als je mij liefhebt, moet ie hem uit den weg
blijven", antwoordde het jonge meisje.
..Als ik je liefheb?Mijn GodtIk heb mijn
hart duizendmaal voelen sterven na dien ochtend
dat dat jij
„Lin, ik wist het niet", viel zij hem met zachten
ernst in de rede. „Nu weet ik het",
En Slone wist het ook, nu hij haar aankeek, en
de zachtheid, de welsprekendheid, de volkomen over
gave van haar bekentenis weerklonken tot in het
diepst van zijn ziel. Zijn angst, zijn berusting, zijn
gevoel van schaamte, alles sring voor goed op de
vlucht in den diepen zucht van verlichting, waar
mede hij dien last van zich afwierp. Hij proefde
dén nactar van geluk, voor de eerste maal in zijn
leven. Hij hief zijn hoofd' op nooit meer, hij wist
het, zou hij het laten zakken. Hij zou trouw blij
ven aan wat zij van hem gemaakt had.
„Ga mee in de schaduw", fluisterde hij en met
zijn arm om haar middel leidde hij haar naar den
grooten boomstam. „Is het hier veilig voor je? En
hoe lang kan je blijven?"
„Ik heb vader eens flink de waarheid gezegd, zoo
dat hij met zijn mond vol tanden bleef staan", ant
woordde zij. „Toen ben ik naar mijn ksxora cngseci,
heb de deur gegrendeld en ben uit hot raam gespron
gen. Ik kan uitblijven zoo lang als ik wil. Niemand
zal het merken!"
Slone's hart hamerde. Zij was de zijne. Haar han
den, die de zijne drukten, haar fonkelende oogen,
de uitdrukking op haar in de schaduw der boomen
zoo wit gezicht alles zeide hem, dat zij de zijne
was. Hoe dat gekomen wa«, ging bov«n zijn be
grip; maar hij besefte de waerheld. We& een meisje i
Det waa dezelfde mo©dv dien «ij getoond h&d, toen
zij Wildfire voor de snelste pandden uit de boven
lander. uit Joeg.
„Maar vertel mij nu eeprt eena", begon hij kalm,
Dni presfrtotf VO-'P Ruriiap'd,
De. ©ud? 'Trian, van lange. rijzi«© met goedig
vormFvw hoer©nöezk-hf 5*>j)der <?©n bepaalde uitdrukking',
kreed weldra bijnaam ..At-Riissisch grootvader";
Volgens zijn Qflcitfc.Ie. tiosüir- hij Koven do volks-
cotnrnissarissen en is do eerste persoonlijkheid van hei
land. Hij is voorritter vnj» den raad der raden fin staat
als hoofd van dén staat, aelfs hoofftr den Lenia. In
1910 was Kalinin: voerman in ecu fabriek te Petrograd,
jn 1917 werd hij in den raad van arbeiders- en soldaten-
afgewaardigden gekozen, ging geheel' in dit werk op
en trad op namens de Bolsjewistische partij*. Toen
Lenin na oe revolutie voor het eerst in Petrogjrad op
dook, vond. hij hel eerste onderkomen bij Kalinkn
Van dot oogenblik of werden zij vrienden.
Kalinin en züi« vrouw wonen in paleis. Ui het
Kreml, waar hij zeven kamers tjewoont- Hij leeft daar
als van de wereld Afgefloten on antlRagt filechts weinig
bezoek.
Kalinin Ki tasn beseheiden man, ofcchoo» hij soms
niet kui» njedstteft, t.r-ijii v*o»*cre kaj»"ïöradfta
met zij» tegeiiwoÓMolge hooge posiUö alk staatshoofd te
pralen.
Hebt jullie ooit den Tóöar «e/ien'? Lij do
boeren |n Saratow een» gavreftgd.
Noen, antwoordden do boeren.
----- Maar julho ziet, mij toch,
Kalinin houdt niet ,van ontvangdagen eü fecsteiij-
heden, waar hij op een of andere manier op dén
voorgrond moet treden. Dat is voor hem een ware kwel
ling. Van tijd tot. tijd repeteert voor zulke ontvangsten
een beambte van het ministerie van buitenlandsche za
ken, Grabowski, met Kalinin en brengt hem die noodige
vormen bij. 1
Eigen inzichten in He stpa(^aangelegenheden bez\t
Kalinfin niet. Hij v brengt echter met heilige plichts
betrachting alles jen uitvoer, wal net eonlraal-coanité
van do Bolsjewistische partij en Lenin hem opdragen,
De requestranten en andere heden, die met één of
ander verzoek bij de regeering wilden aankloppen, ont
vangt de Al-Russische grootvader in een vertrek van het
-Al-Ru«sisch centraal uitvoerend comité. Hij hoort ze
geduldig en oplettend aan. Maar nooit bemoeit hij zich
met de znkeo en beschikkingen van de Tschcka, ae Al-,
Russisch^ buitengewGiv? commissie ter bestrijding van
de contra -revolutie, mengt zich nooit in de aangelegen
heden van de. volkscommissariaten, ofschoon hij daar
toe krachtens zijD politieke positie gerechtigd en verplicht
is. AE© klachten over de Tfecheka of ©en of ander com
missariaat, zendt hij langs een omweg aan de klagende
autoriteiten terug.
De 'tm KsffinSn is steeds vol met men
schep, dte allcrici inlicht:wfitoschen. Boeren, in
validen, oude vrouwen, die deemoedig cm toestemming
voor de reis naar huis vragen, vrouwen, die gratie komen
vragen voor Laar ter dood veroordeelde cchtgcnooten,
voorname buitentenovrs, le voet zangekomen gedele
geerden van den OereJ, ?mari.sis, Btgev^rdigdcn van
kleine volksstammen.
Deze geheel© menigte stel: zich m een lflngé tilé
op, nadtet rij rich vooral hebben loten inschrijven op
groot© bladsn. peptef, dte overigens nooit worden ingezien
Er schreit lemend Sommigen liezen couranten, be
spreken tevendigj 4© vraag of rij voor een paar Btaats-
schoenen of laarzen in aajcmerkiag komen. Door da
deur dringt de geur van een stinkende Machorka (pijp
tabak) naar buiten. Vervelend, bedompt is het in de wach
tende menigte.
Wie heeft een verzoeK aan mij te doen? klina,
plotseling de Btem van Kalinin, die naar het afsluit
hek je loopt
Rechts van hem staat een ongeveer vijf en twintig
jarig meisje, zijn secretaresse, aie op ^en voorzitter
van het centraal uitvoerend comité grooten invloed
heeft, links een soort hifgardist of adjudant met een
„decreet aan de heup", zools de moderne verbureaucrati-
seerde Rus een revolver noemt
De menigte dringt opeens naar voren. Stemmen
gegons. Rumoer. Tranen. Rum.... een waar menschen-
kluwen vormt zich om Eulinin.
Hij echter schiet al», uit een machinegeweer hf„Van
de hand wijzen"... „Onderzoeken"... /Terugsturend...
De secretaresse vangt rijn bevelen op op stukjes papier
van ©en miniatuur blocnote e?a de adjudant schuift de
uitgemergelde, schamel gekleede menigte térug.
U, ais hoog© persoonlijkheid, redt ons toch'....,
Maar wij hebben geen boèrenschocnetn1....
D© commissarissen hebben de voorraden zelf uitge
geven
Dus zullen we zeggen, dat wij bij' het hoofd van
Rusland geweest rijn
De menigte dringt naar voren en roept i
Kalinuschka, red ons......
Een oud© vrouw grijpt snel de hand van "Kalinin én
drukt haar betraand gezicht or tegen aan.
De meeste aanvragers gaan onverrichter zake heen.
Toch wordt de filé al langer en langer en kronkelt door
de ontvangkamer. De arme drommels verwijderen zich
in groepjes en deelen samen wat ze hebbenhun zorgen
en nun gedachten.
En ik had er zoo zeker óp jgerekend, maar Kalinin
wees mij af.
Dus hebben we onzen nteuweto,1 'Tsaar gezien als»
terwijl zijn scherpe blik onder d,e boomen tuurde,
„wat er gebeurd is".
„Weet je dat dan niet?" vroeg zij verbaasd.
„Alleen maar, dut ik om de een of andere reden
,n BostiJ'a Ford onmogelijk geworden ben. Het kan
aiet. /ijl-, omdat ik. Joel Creech geslagen heb. Ik
voelde het, vóór ik Bóstii bij den winkel ontmoet-
e. Hij hoonde me. Er vielen harde woorden. In te
genwoordigheid van allen vertelde hij., dat jij mij
kleeren gebracht hebt. En toen heb ik hem uitge
daagd den King tegen Wildfire te laten loopen. Mijn
paard en mijn leven, zette ik tegen jou".
„Ja, ik weet het", fluisterde zij heel zacht. „Het
heele dorp praat er over!O, Lin, het was een
prachtige weddenschap. Dagen lang hing er een'race
tusschen den King en Wildfire in de lucDt. Er zal
nooit meer rust zijn in Bostil's Ford vóór die race
eloopen is."
„Maar Lucy, zou het feit, dat Bostil Wildf/re heb-
1-en wil en dat hq mij haat, omdat ik hem di en niet
verkoopen wil, mij hier onmogelijk kunnen miaken?"
„Dat zou zeker kunnen. Maar er is meer, lrtn. O,
ik vind het afschuwelijk het je te moeten vertollen",
fluisterde zij hartstochtelijk. „Ik dacht, dat je het
wistJoel Creech heeft er een eed op gedaan', dat
jij de touwen van de boot doorgesneden hebt en
cie hebt laten wegdrijven".
„De idioot!" riep Slone uit en hij lachte zoicht
van woede en omclat het zoo belachelijk was. „Lucy,
dat is krankzinnigenpraat."
„Hij is krankzinnig. O, als ik hem ooit weer vc>or
me krijg, als ik op Sarch zit, dan zal ik zal ik n
Zij hield op en leunde even tegen $lone aan. H'.ij
voelde haar hart kloppen voelde den krachtige.vi
druk van haar handen. Zij was inderdaad BostilV.i
vleesch on bloed.
vLin, de menschen hier rijn niet Wijzer," ging rij
kalmer voort. „Jaren lang heeft vader ze beneerscht.
Zij zien door zijn oogen en spreke®, met zijn slem. Joel'
Creech heeft gezworen, dat jij de touwen doorgesneden
hebt. Gezworen, dat hij je nagekeken heeft. Ërackton
geloofde hem. Van geloofde hem. Zij vertelden hel aan
mijn vader. En hij mijn vader God vergeve het
hem. hij deed ook, alsof hij het geloofde. En nu
gelooft het heele dorp als één man. dat je de boot weg
hebt laten drijven, zoodat .de paarden van Creech niet
overgezet konden worden en jij de race wfonen kan."
„Lucy, als het niet zoo zoo belachelijk was, zou ik
zoo woest worden als als barstte Slone uit.
„Het is niet belachelijk. Het is „verschrikkelijk.... Ik
weet, wie de touwen doorgesneden heeftHolley wéét
bet Vader weet het en o, Lin, ik ik haat Ik
haat mijn eigen sader
„Lieve God/' hijgde Slone toen de volle beteekenis
tot hem doordrong. Den was zijn volgende gedachte voor
Lucy. Luisteer, Keiite dat moet je niet zeggen"
smeekte hij. „Hij is je vader. Hij is in alle opzichten een
