Alumni Kieiws-
Aiitrttmii- LuliiiTllai
DE LANGE t DE MGNAA2,
DE WILDE JACHT'
Donderdag 9 November 1922.
65ste Jaargang. No. 7127.
Uitgevers i N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
DEPOSITO'S.
Uit en Voor de Pers.
FEUILLETON.
S C BA GE R
Dit blad verschijnt viermaal por week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ inzonding tot 's morgens 8 mur, worden Advor-
tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. - INT. TELEF. no. 20
Prlja per, 8 maanden fl.6B« Losse nummers 8 conti ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels ll>10, iedere rogol moezi CO cent (bowijsno»
inbegrepen). Grooto lettors worden naar plaatsruimte berekend»
Zitting van Maandag 6 November 1922.
Een kans gekregen.
Maric Laan van Akersloot stond terecht voor oplich
ting. Nopens haar was ingekomen een rapport van de
reciasseering. in deze zaak, die ai eerder heeft „ge
diend", werd beki. opgeknapt met een vonnis tot 3
maanuen voorwaardelijk „zitten", zulks met ecu proel-
tijd van 2 jaren.
Diefstal van piepers.
Een aariiappeiuieistalietje, gepleegd in den nacht van
4 op o September j.i. door de heeren gebroeders Gerar-
dus en. iheodorus Bregman te Wervershoof, werd
aaugehouueii tot 21 November a.s.
Evengoed mag dat niet.
Jan biikaer uit de Zijpe heeft te Schagerbrug ter
gelegenheid deer harddraverij en kermis, in bept. j.i.
aldaar gehouden,een rijwiei uit een stading gegapt. De
fietsenbewaarder, v. d. Fluit, zei dat Slikaer dronken
was. Jan werd wegens diefstal gevonmsd met 2 maanden
gev. voorwaardelijk met drie proefjaren.
Boven z'n thee.
hen werk'ï m ,die als anderbaas te Bovenkarspei was
aangesteld, H. v. d. Berg genaamd, heeft zich in het
naburige Enkhuizen in den nacht van 21 op 22 Sepr-
tember j.'i. gewelddadig verzet, ha in dronkenschap ae
openbare orde ernstig te hebben verstoord.
Na verhoor van een groot aantal getuigen, (bekL
had er eventjes 7 a decharge meegebraent. terwijl een
vrouwelijke getuige fcpp nonchalant was, naren leeftijd
niet eens tc kunnen aangeven); werd door den heer
Officier f 20 boete of 20 dagen hechtenis geëischt.
Uitspraak drie weken aangehouden.
'n Slokkie op.
Leen van den Broek te Hélder had aldaar in den
nacht van 16 op 17 Sept. j.i. 'n aardig slokkie op en
wou niet mee. toe de politie, gezien de toestand waarin
hij zich bevond, rijkelijk termen aanwezig achtte, om
sinjeur naar t „bero' te sjouwen, 'n Verzet, meneertje,
dat je achter zoo'n exemplaar, dat in een dergelijk
verregaand stadium verkeerde, niet gezocht zou hebben
Maar 't is of de woede dan de oogenschijnlijk verslap-
o spieren weer stevigheid en kracht schenkt. Met al
z'n martelen trok Leen toch aan 't-kortste einde: hij
kreeg een vonnis tot f 25 boete of 25 dagen.
Niet Jutten.
Nat waren de aangespoelde schroten, die H. Koorn
op Texel' zich onlangs wederrechtelijk toeëigende, in-
piaats van ze netjes bij den strandvonder aan te geven.
(Maar toch brandde hij er zijn handen aan, want nu kan
hij er f 60 voor betalen oi 60 dagen de doos in.
Melkvervalsching.
Jaap Smit, ook van Texel, had evenmin goed ge
handeld en zich aan melkvervalsching schuldig gemaakt,
hen leeiijk feit. Hij kreeg een vonnis tot een maand
brommen.
Leelijke woorden.
Klaas- Korver uit Schagen heeft Reier Sander van
Barsingerhorn op Koninginneverjaardag beieedigende
wooruen toegevoegd en kreeg deswege een straf tot f 15
boete of 15 dagen.
'n Lieverd.
Te Heuler heeft zekere M. Noorder na afloop eencr
voorstelling bij het verlaten der zaal in deri nacht van
23 op 24 Augustus een gehuwde vrouw mishandeld door
haar een trap te geven en haar tegen het hoofd te siuau.
Geëischt werd f 35 of 35 dagen, vonnis f 30 of 30 dagen
hechtenis.
Vrijgesproken.
G. J. Muider, smid te Bovenkarspei, was ten laste
gelegd dat hij in den nacht van 21 op 22 Septembr j.i.
den bakkersknecht had mishandeld, door hem met
een fiesch op z'n kop te timmeren. Bekl. ontkende zulks.
Het verhoor van getuigen a charge en üt decharge
bracht geen sterk bewijsmateriaal bijeen. Wel werd f *0
boete of 40 dagen hechtenis geëischt, waar bij vonnis-
wijzing werd bekl. vrijgesproken.
Te veel kapsie.
Gerarous Jmius van Schaik uit Enkhuizen, maakte
aldaar in den nacht van 21 op 22 September ji. heei
wat drukte, toen hij het politiebureau aldaar moest ver
laten. Daar had hij geen zin in en hij toonde, verzet
Of hjj nu zin in z'n vonnis tot f 40 of 40 dagen heeft?...
Te hardhandig.
Jan Slijkerman van den Ruigenweg in de'Zijpe, heeft
.aldaar Dirk Verduin, toen ze een tusschen hen bestaand
■geschil „behandelden", nogal mishandeld. Dat gebeurde
op 17 September j.1.Eisch en vonnis tegen de hardhan-
digen Jan f 20 of 20 dagen brommen.
Nog niet droog achter zijn ooren.
Een jeugdig Akerslooter ingezetene, met name J.
Hollenberg, had vernieling gepleegd. De O.v.J. vroeg
echter nietigverklaring deer dagvaarding tegen 'bekl, die
nog geen 18 jaren oud is.
Mishandeling.
Gijsbert Willem Stoop, een grondwerker, woonachtig
te Grootebroek, heeft te Enkhuizen zekeren Schaap
mishandeld en liep daarmee een vonnis op tot f 20 of
20 dagen.
Een lastpost.
P. E. Vermeulen, een kastelein uit Den Helder,
heeft terwijl hij dronken was hij had de spirutalia
tegen inkoopsprijs en kon zich du3 goedkooper bedrinken
dan 'n ander wederspannigheid tegen de politie ge
pleegd in September j.L Zijn vonnis luidde f 40 of
40 dagen. Fine.
Zitting van Dinsdag 7 November 1922.
Accijnsontduiking.
De langdurige zitting van heden werd geopend met
beklaagde Jaap Homan, een Hoornsch koopman en sla
ger, die accijnsontduiking heeft gepleegd bij het fraudu
leus slachten van kalveren. Dit vond plaats op lö Maart
j.1. Bekl. ontkende echter. Zijn beweren, dat hij volstrek!
geen kalf had gekocht, baatte hem echter niet veel.
Trouwens er was kalfsvleesch bij hem in beslag geno
men. De rijksadvokaat, Mr. Asser .uit Haarlem, vorder
de f 100 boete, bij lijfsdwang te verhalen, onverminderd
het door den O.v.J. te requireeren aantal dagen hech
tenis. De O.v.J. vroeg toewijzing van den eisch, en
requireerde bij niet-betaling der boete, subsidiair 50
dagen hechtenis.
De tweede zaak was tegen Jan de Waard, een sTa-
ger uit Egmond-Binncn, die in den namiddag van
23 December j.11. ten 2 ure, bij het ambtelijk bezoek'
waarmee hij op dien donkeren winterdag werd vereerd,
niet koevleesch kon toonen in den staat zooals het door
hem was geslacht. Het vleesch van die koe was niet
good, was beklaagde's verweer en dat had hij toch niet
vooruit kunnen weten, ziet U, enne.... toen had ie 't
maar weggedaan. En t was een noodslachting boven
dien 1 Jawel'.... maar Jan was met dat al in overtreding
van art. 6 der wet van 1832 in verband met art. 3 der
wet van 1859 en de rijksadvokaat vorderde f 50.
De O.v.J. vroeg toewijzing en requireerde bij niet-
betaling subsidiair 25 dagen hecht.
Bruno Dekker van Wognum was er tusschenge-
loopen met een gemande flesch, inhoudende 10 liter
lekkere jenever van 39.4 pet., wat, herleid, overeen
kwam met 7.88 liter van 50 procent. Dat goedje was
op den vrachtwagen van Bruno gezet en zoo ver
voerd. Maar toen Bruno een geleidebiljet moest too
nen, kon hij dat niet doen. Hij verklaarde dat buiten
zijn weten de bemande flesch met inhoud op zijn
vrachtkoets was geplaatst. En dan is je dat toch niet
bekendl en....
Maar ondanks alle verweer luidde 's rijksadvoka-
ten oisch: boete tot een bedrag van f 130.0*2, zijnde 5
maal het bedrag dat men had moeten voldoen. Plus
ALKMAAR.
Te SCHAGEN Uonderdaps in HSIel Vredelusl.
verbeurdverklaring der flesch met inhoud.
De Officier van Justitie vroeg toewijzing van -dien
eiscb en vorderde subsidiair 10 dagen zitten.
De slager J. Komen, onlangs te Beets, nu te Wog-
moer, gem. Obdam, was op 8 Februari jl. in overtre
ding, omdat hij de huidi van eene door hem geslachte
koe had verwijderd vóór dat de ambtenaren er ge
weest waren, in plaats van die huid aanwezig te la
ten tot het ambtelijk bezoek plaatsvond.
Mr. Asser eischte f 150 boete en de O.v.J. kon zicb
met dien eisch vereenigen, vorderde toewijzing daar
van en vroeg subs. 30 dagen hecht.
Theodoor Rood, een Wognumsche slager, kon niet
de kwitantie van betaalden accijns toonen, van een
geslacht kalf, toen hem door een belastingcommiea
die hem bezocht daarnaar werd gevraagd. De eisch
van Mr. Asser v as f 100, de O.v.J. requireerde toewij
zing en vroeg subs. 25 dagen zitten.
Al e wijn Ott, slager te Venhuizen, kreeg aldaar den
belastingcommies D. Visser van Hoorn op bezoek.-
Aangenaam!maar Ott kon niet toonen een kwi
tantie of ander document tot dekking voor een door
hem geslacht stuk vee, zijnde een kalf.
Dat beestje kan duur worden, daar Mr. Asser f 100
boete eischte. De O.v.J. vroeg toewijzing en vorderde
subs. 25 dagen de doos in.
Geën aangifte gedaan.
Klaas Kapper,'een schippersknecht aan boord van
het, ruim een paar honderd ton metende zeilvaar-
tuig „Vertrouwen", had geen aangifte gedaan voor
inkomstenbelasting.
Mr. Asser was daar „wetig" van geworden en eisch
te tegen den te Groningen gedomicilieerden beklaag
de 2 maal f 100 boete.
De O.v.J. vroeg ook van dezen eisch toewijzing en
requireerde subs. 2 maal 25 dagen hechtenis.
De klandestiene vervaardiging van gedistilleerd te
Bergen.
De volgende en laatst ezaak was een lang
durige zonder einde! Want toen het getuigenver
hoor was afgeloopen, werd de rest der behandeling
verdaagd tot over drie weken. Dan zal dus het einde
er van wel komen.
Beklaagden waren: Marinus Jacobus Edelaar, 29
jaar, vroeger slager, later een beetje distillateur en
thans kamerverhuurder te Amsterdam. En: Evert Jo-
han van der Wal, 34 jaar, zonder beroep, eveneens
te Amsterdam. Deze twee waren oude kennissen uit
militairen dienst, hadden elkaar in vriendschap ont
moet en waren, na te Bergen ingestelde pogingen er
in geslaagd om aldaar oen flinko stal te huren, die
word ingericht voor klandestiene vervaardiging van
gedistilleerd. Wegens de daarbij plaatsvindende ont
duiking van accijns waren ze geverbaliseerd gewor
den. Zij hadden dat gedistilleerd-zaakje zoo'n beetje
in gang gokregen, mede met behulp van een flink
voorschot, dat een dame uit Amsterdam, mevr.
Kóesting aan v. d. Wal had verstrekt.
Het haperde weieens aan de machine-installatie,
maar dan was Bdelaar degene, die het meest ter
zake kundig was en zoo goed! mogelijk den boel weer
op dreef bracht. In Januari jl. liepen zij echter ver
baal op. De vriendschap tusschen 'de twee beiden
zeer welbespraakte beklaagden, scheen met dat ge
meenschappelijk zakendoen wel wat zoek geraakt te
zijn. Athans het was er nu niet ver van af dat de
een graag zooveel mogelijk den ander bezwaarde.
Edelaar, die te Amsterdam al eerder is veroordeeld
wegens klandestiene distilleerderij en wel in 192)
I verklaarde toen de Pres. vóór het getuigenver
hoor eerst een langdurig verhoor aan beklaagden
afnam, wel een machine aan v. d. Wal te hebben
I overgedaan, maar niet to zamen met dezen te Ber
gen de zaak te hebben gedreven, en Van der Wal'
had de verantwoording voor de geheele zaak op zich
genomen.
Als v. d. Wal er op wordt gewezen, dat van de
branderij en distilleerderij te Bergen geen aangifte
bij den administrateur van 's Rijks Dir. belastingen
enz. is gedaan, doet deze bekl. het voorkomen, dat
hij en zijn modebeklaagde samen de zaak deden. Ver
schillende belastingambtenaren en een aantal an
dere meer of minder belangrijke getuigen doen daar
na hunne verklaringen. En alles te zamen vormde
daar waren verschillende aanwezigen het roerend
over eens, een heel weinig interessant geheel..
Mr. de Vrieze uit Amsterdam was als verdediger
aanwezig, doch deze flinke jurist kwam niet tot het
uitspreken van een pleidooi. Ook de O.v.J. 'die vóór
den pleiter dari nog aan de beurt zou zijn geweest,
heeft geen requisitoir gehouden.
Want toen het getuigenverhoor eindelijk was af
geloopen, werd de verdere behandeling dezer zaak in
overleg met den Rijksadvokaat, uitgesteld tot Dins
dag 28 November.
A.s. Dinsdag uitspraken.
DE VLOOTWET.
Onder het opschrift „Een nieuwe Vloot" schrijft
de Maasbode:
Men kan niet zeggen, dat op de Vlootwet veel ze
gen rust. De Indische Volksraad had met groote
meerderheid het ontwerp aangenomen, maar helaas
geen rekening gehouden met de snel wisselende
economische omstandigheden in onze koloniën, die
voor de uitvoering van de plannen toch van het
grootste gewicht zijn. Het gevolg hiervan was, dat
kort na een uitlating van den Gouverner-Generaal,
dat de toestand snellen afbouw van de steunpun
ten niet toeliet, de Volksraad een wijziging in het
ontwerp aannam. De bouw van de steunpunten,
waarvan de kosten, 99 millioen, geheel door Indië
moeten worden gedragen, werd in plaats van over 6
jaren over een langeren termijn gesteld.
Dat was de eerste stoot die aan het ontwerp Vloot
wet werd toegebracht en waarop er spoedig meerde
re volgden. De financieele gevolgen van deze wet
waren te licht opgevat.
Reeds vóór de wet in de Kamer aan de orde kwam,
was ze door de Regeering gehalveerd, naar het heet
te uit practische overwegingen, omdat men toch niet
voor 12 jaren de lijp kon bepalen van onze toekomr
stige vlootpolitiek.
Dit was te voorzien. Bij onze beschouwingen over
de Vlootwet hebben we er biji herhaling op gewezen,
dat het ontwerp veel te licht oordeelde over den fi-
nancieelen toestand in de komende jaren.
Dat de Kamer ook hier voor huiverde, bleek maar
al te duidelijk bij de openbare behandeling. De mo
tie-Oud, gesteund door Mgr. Nolens, heeft ons be-
hood voor een beslissing, waarvan de gevolgen bij
aanneming van het ontwerp niet waren te overzien,
al diende dan ook de afwezigheid van den Minister
van Buitenlandsche Zaken, als motief voor het uit
stel.
Toen uit Indië, waar toch het leeuwenaandeel be
taald moet worden, het bericht kwam, dat daar de
Vlootwet-plannen waren goedgekeurd, dacht menig
een de zaak voor beklonken. De tijdsomstandighe
den dringen ons in andere richting, want juist nu
oorstanders van deze wet reikhalzend uitzien naar
de behandeling ervan in de Kamers, wordt een
nieuwe stoot aan het ontwerp toegebracht.
In de Memorie van Antwoord op de Staatsbegroo-
ting lezen we, dat in verband met den toestand der
Nederlandsche en Nederlandsch-Indische financiën
de afdoening van het ontwerp Vlootwet moet wach
ten totdat nader met spoed zal zijn onderzocht, in
welk tempo de aanbouw zal kunnen plaats hebban.
Een lastige opdracht, die ten spijt van de toezegging
niet spoedig zal kunnen worden uitgevoerd. Want
Me zal in deze abnormale tijden eenige voorspelling
I durver, doen omtrent den financieelen toestand in
I Kcmende jaren. En dat is toch toet allesbeheerschen-
de in de Vlootwet. Hel ontwerp is bl^kens deze ver-
klaring niet van de baan, maar dooü de vele toege
brachte stooten in het laatste jaar lijkt het nu al
niet veel meer op de oorspronkelijke door de com-
I missie ontworpen Vlootwet.
We vermoeden, dat na het onderzoek van den fi
nancieelen toestand en de daardoor noodig geoor-
doelde wijzigingen, het onherkenbaar verminkt zal
zijn. We betreuren dit niet, want zoo óóit dan geldt
hier hét spreekwoord: beter ten halve gekeerd, dan
ten heele gedwaald.
naar het Amerikaansch door ZANE GRE.Y,
Bewerkt door W. J. A. ROLDANUS Jr.
41.
Een vreemd, dadelijk weer verdwijnend licht van
vreugde stierf van Bostil s gezicht weg. De verandering
bracht zijn pikeurs weer tot zwijgen. Zij zagen hoe de
King uit de salie kwam gestapt. Zijn kop liet hij hangen.
Hij scheen grijzer dan ooit en liep kreupel. Maar hij
was Sage King, schitterend als altijd, schitterender nog
voor de oogen dei' pikeurs, omdat zij hem verloren
gewaand hauden. Bij hei welkom, dat hem uit de corrals
toegehinuikt werd. begon hij iets harder te loopen.
Holley stak zijn hand uit. „Bostil het meisje leeft;
zij glimlacht, nep hij en do koude stem kloiik zoo heei
anders.
De pikeurs wachtten op Bostil. Slone reed de binnen
plaats op. Hij was bleek en uitgeput, waggelde in den
zadel, hen met blóed bedekte das was om 2ijn schouder
gebonden. Hij hield Lucv in zijn armen.'Zij had zijn ias
aan. hen flauwe glimlach lichtte over haar bleek eezient.
Bostil, luid vloekend, liep naar buiten. „Lucy. Je bent
toch niet erg gewond?' smeekte hij met een stem, die
niemand nog ooit géhoord had.
„Ik heb niets, vader," zeide zij, terwijl zij zich in
zijn armen glijden liet
Hij kuste het bleeke gezicht, lichtte haar op als een
kind, droeg haar naar het huis en brulde om tante Jane.
J oen hij terugkwam, trokken de pikeurs zich van
Slone terug. Maar het was alsof Bostil alleen den King
zag. Het paard was bedekt met stoffig schuim en zweet,
geschramd, uitgeput en als gebroken maar toch was
hij nog mooi. Hij hief zijn kop en keek zijn meester
aan met een blik, zacht en welsprekend als die van een
vrouw.
Langzaam dwaalde Bostil's blik van Sage King naar
net salieveld, als verwachtte hij nog een ander paard
p. Z}CJ}:. Tfar geen ander paard kwam in het zicht
ainidelijk bleven zijn liarde dogen op en bleeken Slone
rusten.
„Is het een fnoeilijke rit geweest?" vroeg hij aarze
lend. En allen, die om hem lieen stonden wisten, dat
dat de vraag niet geweest was, die op zijn lippen gelegen
bad.
„Vrij moeilijk ja," antwoordde Slone. Hij was
doodmoe.
„Eu f— de Creeenes?' ."ging Bostii langzaam voort.
Dood."
Een gemompel -'liep de de 'luisterende pikeurs, die
dichterbij kwamen.
„Allebei?"
„Ja. Joel heeft zijn vader vermoord, toén hij vocht
om* Lucy te krijgen.... En ik heb Wildfire Joel laten ver
pletteren."
„Het spijt me voor den ouden kerel," antwoordde
Bostil norseh. „Ik was van plan alles goed te maken...
Maar de idiote jongen. En Slone jij zit voi bloed."
Hij ging naar Slone toe en nam de das weg. Hij was
hartelijk alsof hij niet anders zijn kon.
„Geschoten? Gelukkig, dat het niet lager is. Wjie
heeft het gedaan?"
„Gordts.
„Cordts" Bostil' boog zich in groote nieuwsgierigheid
voorover.
„Ja, Cordts.... Zijn bende had Creech's spoor gevon
den en wij troffen elkaar. Ik kan het nu niet vertellen...
Maar het was een hel. En Gordts is dood en
Hulch ook en 'die andere vriend van hem.... Bostil;
wat hen betreft, kan je in het vervolg rustig slapten.')
Die laatste woorden sprak hij met een vreemden
ernst, dat bijna bitter scheen.
Bostil balde zijn beide groote vuisten. Zijn nek zwol
op door den hevigen bloedaandrang. Het was een ander
soort passie, die hem bezielde. Slechts met de grootste
moeite kon hij zich bedwingen Slone te omhelzen. De
groote vuisten ontbalden zich weer en de dikke vingers
werkten
„Beiloel1 je daarmede, dat je met 'Cordts en Hutch
gedaan hebt, wat je met Sears gedaan hebt?"
"Zij zijn dood weg. Bostil by God," antwoordde
Slone.
Holley stak een bevende bruine hand uit naar Bostil's
gezicht. „Wat heb ik je altijd gezegd?" schreeuwde hij.
„Heb ik je niet gezegd te wachten?"
Er volgde een oogenblik van stilte. Al het hartstoch
telijke verdween van Bostil's gezicht, waarop nog slechts
een onbedwingbare en sprakelooze bewondering te lezen
was. De ruiters zagen hoe Slone zijn bleek gezicht liet
hangen.
.„Waar is de mode hengst?" vroeg Bostil'. Dat was de
yraag, die hij bijna niet over zijn lippen krijgen kon.
Slone sloeg zijn donkere oogen met pijn naar hem
op; toch schitterden Zij, toen hij Bostil1 diep in de oogen
keek. „Wildfire is dood."
Dood," riep Bostil uit.
Weer een oogenblik van opwindende spanning.
„Doodgeschoten?" ging hij voort.
„Neen."
„Hoe dan?"
„De King heeft hem gedood, sir.... Gedood in een
race."
Bostil's gezicht zwol op en beefde. Zijn hand trilde,
toen hij die op Sage King's manen legde de eerste
aanraking na de terugkomst van zijn lievelingspaard.
„Slone wat beteekent dat?'' zeide hij gebro
ken met een stem. die vreemd-zacht klonk. Zijn gezicht
was als verheerlijkt.
„Sage King heeft Wildfire in de race gedood... Eén
groote race,sirMaar Wildfire is dood.en Kier is
ae King. Vraag mij niet meer. Ik wil er niet meer aan
denken'
Bostil sloeg Zijn arm om den schouder van den jongen
man. „Slone als ik niet weet, wat je door het verlies
van het schitterende paard voelt, dan weet niemand het...
Ga naar binnen. Jongens, neemt hem allemaal mede
en zorgt voor hem.
Bostil wilde alleen zijn om den King te verwelkomen,
om hem paar zijn corral terug te Brengen, misschien
ook om voor de anderen de verandering te verbergen,
die hem in het vervolg beletten zou een ander nog
onrecht aan te doen.
De late regens kwamen en als bij tooverslag werd de
salie groen en glanzend en frisch, ging het over in
purper.
lederen ochtend ging de zon helder en warm op in
een blauwen, wolkeloozen hemel. Maar al heel gauw
kwamen aan den horizont roomkleurige wolken, die
oprezen en zich. verbreidden en donker werden. lede
ren middag hingén zware buien om de rotsen en welfden
regenbogen zich mooi en aetherisoh. De zwarte donkerte
der onweerswolken spleet voor het verblindende
;zag der bliksemstralen en de donder rolde en bul
&ls de Golorado in zijn volle kracht.
De wind was geurig, niet langer droog en heet, maar
koel in de schaduw.
Slione en Lucy reden nooit meer naar de statige
rotsen, hoewel dleze even heerlijke als bittere herinne
ringen voor hen hadden. Lucy reed nooit meer op den
King. Maar Slone bereed hem en begon van hem te
houden. Wanneer Slone den ouden geest in haar wakker
trachtte te roepen, was het eenige antwoord, dat hij
kreeg een melancholiek schudden van haar hoofd, of
een glimlachje, dat de waarheid verborg, of een excuus,
dat de pijn aan haar enkels door den lAsso vén
Joel Creech nog niet over was. Het jonge meisje was
onuitsprekelijk gelukkig, maar het was mogelijk, dat
zij nooit meer aan een race zou deelnemen.
Zij bereed Sarchedon en vond het prettig hand in
(hand naast Slone te stappen of te draven en dan i n de
verte te staren. Maar haar blik vermeed het Noorden,
waar de wilde canons waren, en het groote, donkere,
met dennen begroeide plateau.
„Wil je nooit meer eens met me naar het oude kamp
rijden, waar ik vroeger op je wachtte?" vroeg Slone.
„Later," antwoordde zij zacht
„Wanneer?"
„Wanneer wanneer we terug zijn uit Durango,"
.Zeide zij met afgewenden blik en vuurroode wangen. En
"Slone zeide niets^ want die voorgenomen tocht naar
Durango, waar hij met haar trouwen zou, deed zijd
hart opzwellen.
En dus reden zij op dien regenboogdag, met Stormen
om en den blauwen hemel boven hen, slechts tot het daL
.Maar vandaar leken, voor zij teruggingen de rotsen
dichtbij en doemden zij grootsch op tegen aen achter
grond van purperen banken en roorïlkleurige wolleen en
gouden zonnestralen. Zij deden denken aan schildwach
ten bewakers van een groote en mooie liefde, die
geboren was onder hun hoogte in de eenzame stilte
van den dag, in de met starren bezaaide donkerte va,n
den avond. Zij waren als die liefde. En zij riepen Lucy
en Slone iederen dag, gaven bun onuitsprekelijk stu
geluk, maakten hen trouw aan hun liefde, trouw aan
het salieveld en de vlakte, trouw aan dat woeste home
der bovenlanden.
EINDE.