Koninklijke Vefweiders. Brieven uit Rome. TWEEDE BLAD. Ingezonden Stukken. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Donderdag 14 December 1922. 65ste Jaargang. INo. 7147. Een koninklijk voorbeeld doet toch nog wonderen. Dit kon ik gisteren weer op do Kerstmis-tentoon stelling van >1ü Smithfield Club in do Agriculturat Huil to Londen constateer en. Verleden jaar had de Koning van Engeland verschei dene prachtige exemplaren naar deze tentoonstelling gezonden en door zijne inzendingen aangetoond, dat met groot succes op zijne boerderijen jong veo vet gemaakt werd. Dit voorbeeld had do aandacht getrokkken en was gevolgd door andere fokkers, zoodut men nu gisteren voel moer jong vee, zoowel als jonge schapen en biggen voor de slacht tentoongesteld zag, Smithfield is de groote Londensche veemarkt waar vetweiders en slagers hun zaken doen. In Engeland, waar bijna alle oude families groote landgoederen bezitten, vee fokken en belang bij vet- weiderij hadden werd reeds ruim een eeuw geleden du aandacht geschonken aan do reclame met vet vee. In Engeland, waar iedereen minstens éénmaal per Week Zondags vleesch eet, wordt door de afne mers zooveel aandacht aan lékker vleesch geschonken, dut do vetweiders wel gedwongen zijn hun best te doen. Rocds bij nu kwart eeuw geleden werd dat ingezien door een hertogelijk groot grondbezitter, door den Duke of Bedford Eigenlijk was deze op het idéé gebracht door don hoor J. \Viikes, een boer. Op 17 December 1798 kwamen een dertigtal grond bezitters en vetweiders onder hot presidium van Francis, Hertog van Bedford, ter gelegenheid vun de groote kerstmismarktdug te Smithfield bijeen. Want reeds vóór 1798 wus er vóór Kerstmis één groote marktdag op Smithfield, een Kerstmarktdag, doch niet georganiseerd. Op 17 December 1798 werd nu oene organisatie in net leven geroepen, dü Smithfield Cattlo and Sheep Society. Een tentoonstelling werd georganiseerd, prijzen wer den uitgeloofd voor verschillende klassen, waarbij de Klassen naar het voedsei werden ingedeeld. In 1802 werd de .naam veranderu in do Smithfield Club Christmas Fat Stock Show. Do Dufces of Bedford hebben o.a. door het uitloven van prijzen dc Smithfield Club zoowel als de tentoon- Irng buitengewoon geprotegeerd, zoodat de tentoonstel ling steeds in belangrijkheid toenam. Van 1817 tot 1826 maakte de Club een crisistijd door en trok dc Duke of Bedford zich uit het bestuur terug. In 1810 echter brak een nieuw bloeitijdperk aan. O.a. had da aandacht getrokken, dat éene dame, een Mrs. Strickiand,1 oen prijs verworven had. Men zag nu om naar een geschikte gelegenheid om 'du in aantal toenemende ingeschreven dieren behoorlijk tentoon to stellen en daaraan is feitelijk de stichting van do bekende Agricultural Hall te islington in Noora- Londen tc danken. Vooral ook dank zij1 de Koninklijke belangstelling. Ln 1840 bezocht de Prins Gemaal Albert met den Duke of Cnmbridgo de tentoonstelling, in 1844 kwam Koningin Victoria -zelf, begeleid door liaar Gemaal. Muar pas het bezoek van den Prins Gemaal met zijn zoon, den Prins van Wales, den lateren Koning Edward VII, bracht het verlangen naar de stichting van dc Agricultural Hall moer naar voren. In 18(52 werd dit gebouw'ingewijd en do tentoonstel ling door 132.000 personen bezocht. Do tentoonstelling heeft dikwijls up and downs gekend. Soms word beweerd, dut de beesten vun Smithfield te auur om te tal en en te vet om te eten waren. Angst voor besmettelijke veeziekten, waaronder het gevreesde mond- en klauwzeer, hing uls een dreigend zwaard herhaaldelijk boven (Ie tentoonstelling, muar ondanks alles gaan ieder jaur in dc eerste dagen van December, ongeveer voor een week lang, do deuren van do Agricultural Hall open om do vette osseu, koeien, schapen en varkens toe te laten. Duizenden en duizenden bezoekers trekt deze tentoon stelling, de hotels in Londen profilecrcn van de tal rijke provin 'ialcn die dc Fat Cattlo Show gaan bezoeken. Ik hen er ditmaal met een paur Hollanders hoen geweest. Die stonden verstomd. Bcecis dadelijk bij hot binnenkomen in de lange gang trokken uitstallingen op landbouw- en slagerij- gebied hun aandacht. Dan in de groote hall, al dat hoornvee eri daaromheen de schapen en eindelijk in de nevengebouwen varkens. Ik had den hoeren verteld, dut zij iets bijzonders zouden zien, maa rwat zij zugen overtrof hunne stoutste verwachtingen. Het prachtige vee, keurig onderhouden zindelijk, zoodat goen onaangename lucht het bezoek vergalde, word. door hen bewonderd. De mooie bruine langharige rangen van do Schotsche Hooglanders, do Red Polls, dc Ilerefords, dc Fries- BÓn, de Anflus,* de gekruiste rassen, wat een verscheiden heid. Do Friessons waren veel beter vcrtcgeuwoordig dan verleden jaar met den onnoozelen. ééneu os. Nu waren cr 4 ossen en twee koeien, waarbij twee prachtige ossen, geweldige dieren. De Hollanders keken met verbazing naar de namen der inzenders, naar de tailooze Captains, Majors. Coio- ncls, Sirs. Lords en Hertogen, die ingezonden hadden vee en schapen. Maar vooral naar de prachtige inzendingen van den Prins van Wales en van den Koning. De Prins van Wales is van het jaar President van de Smithfield Club en heeft zijn Koninklijken Vader bij dienst bezoek ontvangen en rondgeleid. Wij hebben op de galerijen de vele inzendingen op landbouwgebied bewonderd en opgelet hoeveel zaken gedaan werden. De uitstallingen der zaadhandelaren werden door de Hollandschc heeren bewonderd en het trok hun aan dacht, dat er heel wat pootaardappelen en graan zaden besteld werden. Dc beide hoeren dachten soms dat er Hollandsche boeren rondliepen, doch dan liet ik ze eens dichterbij luisteren en dan bleken het Engolschen te zijn, die zoo uit Haarlemmermeer oi Wieringerwaard weggeloo- pen schenen. Het viel den heeren op, dat er zoo'n aangename, Jbeschaafde toon hecrselite cn men niet lomp of onbe schoft optrad, of opdringerig nieuwsgierig. Dc heeren hopen zaken-connectie te krijgen, maar zij verklaarden mij, dat ook al mocht dat niet gebeuren, hun bezoek hun reeds voordeel heeft opgeleverd, doordat zij in hun eigen lijn allerlei nieuws gezien hebben. Maar vooral ook omdat hun ongevallen is, hoe noódig het voor Nederland is om het afzetgebied Engeland te gaan bewerken. Zij hoorden ook een Nederlandsche fabrikant, die hun ook als prima vakman bekend is, prijzen. Met rommel moet ie in Engeland niet aankomen. Waarom blijven wij Hollanders ons toch altijd op die Duitsch nabure:. doodkijken, verzuchtte een der heeren. Ja waarom? Omdat cr hu eenmaal in ons land eene voortdurende geheime Duitsche propaganda werkzaam is. t lk vind b.v. het verbieden der Ramaekers-tentoon- stolling schandelijk, al ben ik het Jang niet met al zijn karikaturen eens. Wij zijn toch een land zonder censuur en behoeven ons toch heusch niet er aan te storen wat de Duitsche l ■Keizer, Kroonprins of onze Prins "Gtaouutf prettig of minder prettig vmdt. Er wordt nota bene in de Hollandsche couranten rricl'dling gemaakt, dat een Duitsch officier van een voormalig Westfaalsch Huzaren Regiment een krans heeft gelogd op het graf van Wijlen koning Willem III. Is het den Duitschera don niet bekend, dat wij len Willem III in 1870 aam die Duitschors den oorlog hooft willen verklaren, en dat door minister Thor- berke verhinderd is? Dat deed Willem. III toch zeker niet, omdat hij zoo pro-Duitsch of op Westphaalscho woratjos gesteld was. Wat een apekool, zooiets met dikke letters in een Handelsblad to zetten. In dat zelfde blad kan men lezen,, dat het oen schande is, dat de geallieerden eene scherpe nota gezonden hobben aan de Duitsche Rogeoring we gens hot herhaaldelijk molesteeren der geallieordo officieren, dilo de geheime wapen-arsenalen dor Duit- schors opzoeken em.vinden. Dio Handelsbladman schrijft: „Een dergelijk kin derachtig gedoe, terwijl Europa steeds sneller den „oudergang, tegemoet gaat." Hooi mooi, maar wio hobben oorlog gemaakt, wie gaan nog steeds namens huzarunregimenton kran sen brengen, op bot graf van een doodon koning, die zich zeker ln zijn graf heeft Imgodraaid. Wie houden zich niet aan de vredesvoorwaar den? Laten we nu eens aannemen, dat de Duitschera niet kunnen betalen omdat ze hun geld te goed be legd hebben ln het beconcurreorem van andere na ties in de landen dier naties, dan moesten zo toch vóór alles in het belang van den vrede en van het fatsoeir zich houden aan de ontwapen!ngSbepaIing van hot. verdrag van Versaillos. Ik heb ook wel eens gedacht, de Franschen over drijven en zijn te bang, maar als je ziet hoe do Duitschors hun marken tegen betore gelds waarden geruild hobben en toch maar roepen van niet betalen on men dan. leest,, da't zo steeds weer al lerlei „militaire" grappen vertoonen, wapens ver borgen houden en de vreemde officieren, die eenvou dig hun plicht komen doen, afranselen, dan moot mom al oen ellendige pro-Duitschor wezen, die moor voor Duitschland dan voor zijn eigen goede Neder land voelt om dat optreden der Duitschers in be scherming to nomen, en hot krachtige optreden dor goallieerden tegen die militairistlsche grappen „kin derachtig" te noemen. Ik noem dien man een Duitscher en gapn» Hollan den, ook omdat ihij vergeet de Tubantla (is die ein delijk betaald?) en andere schepen, maar vooral do arme visehéri en schepelingen van Nederland. Maar helaas, er zijn zooveel Hollanders die liever Duitsch dar». Hollandse!» zijn, al dis.lieve „toekomst hoeren", ei» or wordt voortdurend zoo'n Duitsche propaganda in Nederland gevuurd dat. het iemand1 bepaald goed' dood, to lezen dat niet 497 tegen 7 stemmen en na het zingen van het WIen. Noerlands Bloed, dJG' Duitschors van. de Amsterdamsche Effec tenbeurs geweerd zijn. Die Duitschers, die met de goede Hollandsche gul dens de Amsterdammers zouden gaan bestrijden op hun eigen beurs, terwijl zij de marken, die de Am sterdammers hebben», maar steeds waardeloozer ma ken door het voortdurend aanmaken van papieren marken. Hollanders, ga naar Engeland en zie in Londen een afzetgebied te vinden voor je goederen. Londen, de wereldslagador, waar men pleiziorig zaken kan doen, Tn do Staten, van Noord,hollandl heeft de hoor van do Val gewezen op het nut om als provincie een land- en tuinbou whuls in Londen te subsi dieeren. De hoor Dr. do Hartogh riep, dat kost tonnen! Dio zelfde Dr. de Hartogh is echter wol bereid in Dusseldorf, Essen, Hamburg en Berlijn prachtige redevoeringen to houden en wel, blijkens couranten verslagen, als Lid dor Staten van Noord-Holland, rnrar om eens naar Engeland te kijken, daar Voelf hij niet voor. Zeker, het zou geld kosten. Maar de bestrijding van geslachtsziekten kost ook geld., Dr. do Hartogh. En als do provincie daarvoor geld gaat bestoden, dan zal het meeste geld ln de groote steden besteed moeten worden. Mot platteland moot dan voor de groote stodon betalen. Mogen die platteland'scho belastingbetalers pu ook niet eens geholpen worden? De „Cast, gnot voor de baet uit', en wanneer het. platteland, dank zij oen practische reclame in hot buitenland, vooral in Lon'don eer» groot afzetgebied krijgt en daardoor ln welstand toeneemt, dan kan dut platteland, ook gemakkelijker do „opcenten" be talen, noodig voor al die grooteteedscho aardighe den, waar de geachte Amsterdamsche afgevaardigde in do Staten1 zulk een welsprekend en onvermoeid pleitbezorger is. Indien particulier 'Initiatief de mak van oen land en tuinbouwhuis te Londen ter hand zou nomen, on Rijk on Provincies zouden ieder een betrekkelijk be scheiden subsidie geven, dan zou de moest belang rijke vaderlandscho industrie: „land- en tuinbouw" daardoor enorm gebaat zijn, Maar hot particulier initiatief zal wel uitblijven. De fut is or in Holland uit, men kijkt naar de tot scheurpaplor geworden marken on hoopt maar steeds op: „hot vette land van Pmilson" inplaats van naar Engeland de koers te richten, naar hei land, waar men ln alle richtingen tracht de gebroken wel vaart woor to herstellen en waar het vorstenhuis hot voorbeeld gooft en op een tentoonstelling van vet veo toont, dat vetweiderij een bedrijf is, dfet een ko ning tot eor kan strekken, indien hij slechts teven» tracht de koning onder de vetwolders te zijn. haat mwAlera. HtofoMMwHjk «peelden de bei de diva's óf onmiddellijk na elkaar óf tegelijker tijd ln dezelfde stad, zoaal» in '95 te Londen en de kritici waren er het vrijwel over eens, dat van de belde Francaise de meest geraffineerde actrice was, die altijd zichzelf meester, eiken avond hetzelfde vol maakte werk gaf, terwijl „La Duso" meer artieste, als zij niet haar avond had, mischien niet'voldeed, omdat zij zoo allerminst klasslok en „Shablencn- haft," was, maar zich altijd als diep voelend mensclh en intens kunstenares gaf. Dit ia dan ook do reden, dat Duso ook nu weer cré- atio gaf die loVon on dOorvoolldl zijn. Danrgolaten dat zij nog oon jonge gestalte, mooio bewegingen' en een altijd' moesleopen'de stom hoeft, terwijl uit den aard der zaak van al de dingen bij de twintig Jaar oudo- ro Sarah geen sprako moer is, trof ons nu weer in lOMDB „Spoken" 'do geniale uitbeelding van drzu moedor, dio we gewoon waren moor als de tweede persoon ln do tragedie to rien. Duse verplaatste hot accent. Niet do jonge OswaM, nan wion de zonden van don vader gewroken- worden, maar de moedor wordt nu do 'hoofdpersoon en leeddragende; do vrouw, dio in een worol'cl; van schijn en longen (blaof voortleven, een schijnmoraal dienende, deze vallen de schillen van de oogen en wo doorlevon het: er- jkonnon. heel hot psychologische procos in deze vrouwenziel, waarin do .nevelen als vaneen worden geschourd on hot koele, maar stralende 1'icht van do waarheid zegevierend binnendringt. Elke toonscha- j koering van haar stem, elk woord, elke handbewe ging, en over welk een onvergelijkelijke sprake beschikken1 do vinger vnn Duse! vertel Ion tras van do verandering die in Holena Al ving gebeurt. Is dat i dezelfde harde, snijdende stem, die zooeveni tegen do zedeprekende do-miné sprak, die nu de teerste nuan ces voor haren Oswaldi heeft? Het orgaan van do tragédiën®, dat het vorige jaar, na zijn lange rust, nog zwak was, is nu weer sterk on sonoor geworden, en wie die haar in d^ An- nunzlo's „CItta Morta" zag, zullen dat laatste „Vedo" (ik zie) van de blinde kunnen vergeten? Hot Is niet de actrice, die wij na. zulke avonden het. meest be wonderen, hot is do onvergelijkelijke kunstenares, die als eor» ziener, al de diepten van hot menstd»en- gemoed vermag to peilen, het is haar universeel 1) o- g r tj p e n van do fijnste en innigste dingen dat ons het meest ontroert. Toen zij na mijn bezoek afscheid van me nam, stond zo nog een oogenblik' droomemd eni nadenkend voor mo er» zei: „Ahl, comime les hommes sont des béte» ótranges". Niet alleen, dat ze de kern' van dé ze „bótes étranges" op den grond ko-mt, maar ze •drijven haar vaak tot wanhoop, door de intrige» to gen haar. Want hot is niol hot optreden wat haar krachten sloopt, daar dit. workoin zich op een Idoftol plan beweegt, Hot is de woi'stoRng met de concurren ten, d!lo haar het, succo» misgun non en haar do zaal niet willen afstaan; allos zelf to moot,en regelen on voortdurend togen alle bedrog on kuiperijen op haar hoede te moeten zijn, dit gaat. bijna boven haar krachten. Zal de nieuwe dictator haar helpfen aan een vaste schouwburg? Mussolini bracht aanstonds een lang bezoek aan Eleonera Dusel en sprak over de zoo noodzakelijke vernieuwing van hot theater ln Italië. Was dit bezoek een; wenk voor den volgzatóen koning, dat hij moest breken met zijn gewoonte het optreden, van Italië's grootste actrice in Rome te ne- goeren? HIJ was althans gister bij de opvoering van 'd Annunzio's drama aanwezig. 1 Mussolini had blijk gegeven voor zijn bewondering voor Duse, zouden dan de Zwarihemden niet imgroot/en getale zijn op gekomen om haar bij haar verschijnen een warme o\atie te ibrengfcn en de diva met rozen on handge klap lo bogroetonV En toen na het nawrante slot, van Ibsen's „Spoken", na het „Moeder goef me de zon!" van don krankzinnige het scherm viel, stonden daar, toen hot weor opging, zes gehelmdo Zwarihemden achter do tragódilenno met enorme manden, die mpt rozen gevuld waren. Deze krijgshaftige Fascis ten waren grenadiers, die door Mussolini «ze/, inden worden orn bnnr uit zijn naam een eoro-saluut te brengen. Zij bloven als beelden staan; tolkens wan neer het p( rrtljn vaneen ph g zag men die vwfegun- woordigers \an don dictator ach-,er de ontroerende figuur van Kloonora Duse.... Ilelno had gelijk: ,du subllmo au ridicule 11 n-y-a qu un, pasl" Rome, 8 December 19^2. E. F. Het had al verluid, dat Eleonora Duse weer met een paar nieuw ingestudeerde werken naar Rome zou komen, maar toen bekend' werd, dat de meer dan tachtigjarige Sarah Bernhardt in de eeuwige stad wilde optreden, waarschijnlijk meenende, dat ook zij zich eeuwig verjongt, zooals dit ons altijd weer boeiende milieu, tóen spraken uit beleefdheid de bladen niet meer van het gastspel harer zooveel jongere rivale. De pers herinnerde aan de warme ontvangst, die onlangs den bejaarden Italiaan schen acteur Zacconi in Parijs ten deel was gevallen, de koning versoheen met vrouw en, kinderen, er ston den» de gebruikelijke manden vol rozen op het t,oo- neel, toen hot scherm opging en daartusschen de ge weldig opgemaakte actrice. We vroegen ons af wat er eigenlijk nog echt was aan deze verschijning, die aan Dombey's schoonmoeder .Cleopatra" deédl den ken, do 's avonds in elkaar vallende mine, die nog op haar sterfbed vraagt om „Roze gordijnen voor do dokters 1 Over de voorstelling, die Sarah in Rome gaf, kun nen wo kort zijn: turend op haar vroegoren roem was ze immers ook in Holland on had 'daar goede „recette", omdat iedereen toch !dat wonder wilde gaan zien: een beroemde, maar afgeleefde actrice, die zich met haar houten been heel Europa door op de planken laat dragon. We kunnen de energie van deze vrouw wellicht bewonderen, maar wio haar bij na krijschend stemgeluid hoorde, als zij probeerde meer klem aan haar woorden bij te zetten, die kromp in elkaar van pijn en bij haar lach, die zij meende op een ongemotiveerd moment te moeten la ten weerklinken, huiverden we van ontzetting. Het skelet, dat ziöh met behulp van anderen oprichtte en de blonde pruik dankend boog, had niets mensche- lijks meer; het waren eertijds de „voix d'or" on de slangachtige bewegingen van haar nerveuse. sop e le lichaam, waarom men vooral deze actrice zoo be wonderde Sarah Bornhardt was een groot tooneel- speelster, imaar geen diep karakter en als kunste nares was de origineele. hartstochtelijke, spontane Mijn-heer do Redacteur! Gaarne zagen stellers dezer letteren zich een plaatsje daarvoor toegewezen ln.Uw blad, waarvoor bij voorbaat, onzen dank. In sommige in deze omgeving voel gelezen bladen Is oen stuk geplaatst namens do vereeniglng „Koop handel", waarop tot, nog toe door de Tuinbouworga nisatie met geen» enkel woord is gereageerd. De oorzaak' van dit. zwijgen» bleek in eene vergadering van „Den Vierbond", gehouden Zaterdag Jl. to Alk maar, In deze vergadering bleek nl„ dat verschillen de personen aanvankelijk voornemens waren, wel naar do pen to grljpon, teneinde „Koophandel" van antwoord1 te dienen, doch dit voornemen word niet volbracht uit overweging, dat de wijze van optreden vr;ji „Koophandel" toch Inderdaad te klein was, om» op bedoeld epistel ln te gaan. Zóó treedt eon fat soenlijke organisatie niet op tegen eon organisatie, waarin naar statuten en reglementen wordt geleefd on gehandeld1. Vandaar, dat de voormannen van on ze organisaties, ieder voor zich, tot 't besluit kwamen „Koophandel" toont met haar schrijven zelf vol doende de kloinheid1 van haar optreden. Toch gaven de besprekingen in de vergadering van den „Vierbond" aanleiding tot het besluit, en kele woorden van protest te laten, hooren, ware het alleen maar om buitenstaanders ook het kleine van „Koophandel" te doen inzien, en tegemoet te komen aan het verlangen van geuite wenschen onzer leden hier en daar. Er wordt blijkbaar een woordje van ons verwacht. Veel zullen wij' er niet van behoeven te zeggen. Gezien den slechten toestand in den tuinbouw, zal het wel iederen lezer van genoemd stuk zijn opge vallen, dat „Koophandel" daarmee tracht te visschen in troebel water. De kleine meerderheid in „Koop handel", die tot een dusdanig optreden besloot, zal zich dan ook wel hebben verkneukeld' in het meer dan ergerlijk schrijven van Een Tuinder(??) uit B. o. L. in het No. van 7 December jl. der N. Langed. Courant. Dat .Koophandel" niet altijd ingenomen kan zijn met door de tuinbouworganisaties genomen beslui ten, ligt voor de hand: die belangen van dén han del en dio der tuinders loopen uit den aard der zaak niet steeds in dezelfde richting, moeten daarom wel eens met elkander in botsing komen. Maar dit rechtvaardigt niet een optreden van „Koophandel" als in meergenoemd schrijven. „Koophandel" laat het voorkomen, alsof zij niet onsympathiek tegenoyer het veilen staat; nu, wij hebben» andere tijden meegemaakt, en» waarvoor predikt zij dan nu nog vrijheid? Immers: We leven weer in een tijd, dat alles v r ij1 behoort te zijn? Weg met de dwang maatregelen! roept „Koophandel". Maar h.h. van „Koophandel", wat begrip hebt ge dan toch van on ze organisatie! Ge weet toch wel, dat bij ons maar niet van boven af (door dedrij vers noemt u dat) wordt gedecreteerd en dat dan de leden als Zoete Jongens maar hebben te gehoorzamen. „Koop handel" volgt toch wel ons doen en laten; immers elk onzer organisaties nooddgt vertegenwoordigers van „Koophundel" uit in hare algemoene vergade ringen, do „L.G.C." zelfs in hare volledige Bestuurs vergaderingen. Maar „Koophandel" weet dan toch ook, dat b.v. verplicht veilen in alle aangesloten vereenigingen onzer organisaties ernstig is bespro ken en met schitterende meerderheid! is aanvaardI Dit i» dtit maar niet een bHstuurfwlllokeurtJe ge weest. We mogen hier heusch wel spreken van eei besluit, genomen door de leden der organiatles. En nu mag „Koophandel" die voorstander» gok ken, en onzo organisaties gekke'nhuizen noe men, daarmede toont ze zich zelf nu niet zoo bijster groot en wijs; en onze wijzen, we bedoelen de voor standers van vrijheid, do onkelingon,, die meunen zich niet aan genomon besluiten te moeten houden welnu die vrijhoid kunnen ze zich verschaffen, maai dan moeten ze t och ook goen' moment langer in onze organisatie blijvon. „Koophandel" schrijft, zonder protest het zgn op voorverkoop en te hebben aanvaard. Tn theo rie wellicht al, doch hoeft dio praktijk niet heel an diers geloord? Of storen zich do leden van „Koop handel" niet aan genomen besluiten, als het hun niet voegt?! Herzie clan oorst. U zelf, voor dat go oen an dere organisatie tracht af te brekon. Ilooft „Koophandel" wol overzien do govolgen voor al haar ledon, ook de z.g.n. kleine kooplieden, toon ze in haro vergadering van 8 November hanr besluit nam? en hoeft „Koophandel" er aan gedaehl h o e de betaling zal moeten geschieden? Do con tracten bestaan niet meer. Dus als van oud? Wij meenen dan als slotwoord te moeten zeggen: Vrljheidsmenscheu brandt je nletl De Besturen der Vollingsvereenigingon: te Brook op Langondljk, Noord-Scharwoude Warmonhulzeni on» Obdam. Zitting van Maandag 11 December 1922. Zonder controle. De eerste zaak was contra P. N. O. Buren, een krui denier, in Alkmaar, die in November 1.1. in strijd mol de waaiiicid boter etnilleerde mot aanduiding dat deze onder rijkscontrole stond. Rn niets was minder waar, Do Coöperatieve Zuivetexportvorooniging heeft er et h ter werk vun gomuakt en klacht tegen Buren gedaan. De Rijkscontrole is duur en "daarom wordt het niet toelaat baur geacht, dat redlame, als door Buren gemaakt, plaatsvindt. De O.v.J. meende f 100 boete aubs. 25 dagen te moeten vorderen, een straf, waartoe bekl, ook Werd veroordeeld. Buurvrouw kwaad gedana. Volgt oen beklaagde uit Akersloot, Joh. Tb. Vader Sonaamd. lkkloagdés vrouw, die een nogal halsstarrige amo i», hud liet misnoegen opgewekt van buurvrouw Ttiinman en kon y^n deze een jaap met oen nurd- appelenschillersmos over haro roso wangon krijgen, Man» daar Was vrouw Vador niet van gediend. Pupa Vado» jkwam toen ook bij de voorstelling te pas on zegt, vrouw Tuinman, dio «zenuwachtig is en aan toevallen lijdt to hebben teruggehouden. Maar Vader is bij dio .gelegenheid to Ycr gegaan i heeft de vijandin van zijne ega mishandeld. Eon bollenkweeker in de buurt had dat duidelijk gezien. De eisch tegen 'Vader was f 25 of 25 dagen hechtenis, het vonnis f 20 of 20 dagen hechtenis. Beleedigend. Een jongmensch uit Nieuwe Niedorp, met name Klaas Honing, had den 13 November j.I. zekéren Koes Edam beleedigd, toen die zich ten huizo van don vader van Klaas bevond. En nu zoi Klaas wel het niet in werkelijkon zin tc hobben bedoeld, toen hij over „oplichterij" sprak; maar Edam achtte kich toch doodeenvoudig beleedigd. Do O.v.J. eischte f 20 of 20 dagen hechtenis. Hot vonnis luidde f 10 of 10 dagen hechtenis. Zodendleven. Do gebroeders Th. M. Turik en Corn. B. Turik, afijn tuinbouwers in Castricum. Cornclis is nog geen 18 jaren en wordt krachtons de kinderwetten bijgestaan door oen verdediger, in den persoon van Mr. Josephus 'Jitta. Maar omdat Koes in vereeniging met zijn broor, dio ouder is dan 18 jaren, tereclitstaat, komt het gchccfo geval toch in openbare zitting to borde, terwijl indion ze afzonderlijk vóór hadden inocten komon, de zauk van Koes niet in het openbaar behandeld zou zijn ge worden. Wat trouwens een verlies zou zijn geweest, dat to dragon viel. Er was ai' bitter weinig amusement aan 't heelo zaakje. De heeren Turik hadden zich wederrechtelijk ooi' hoeveelheid zoden toegeëigend on waren met dien bui» er met bekwamen spoed vandoor gegaan. Do eisch tegen do Turik's luidde: tegen den oudsten f 5 of 5 dagen en tegen zijn jongere brooder t 5 oi 1 week tuchtschool. Nadat Mr. Jitta aan 't woord was geweest en gerin gere straf verzocht, werden beklaagden ovoroenkkomstig aon oisch veroordeeld, Beleedlging. Jan Hendrik Staalman is directeur van een bouw maatschappij1 in Den Helder ep hoeft zich schuldig gemaakt aan beleediging van den transportarbeider P. C. Ottevenger en hem „smerige kerel" genoemd. Ottevangcr was met een zoodanigen titel niet content en een paar getuigen hadden gehoord, dat Staalman den arbeider mot bedoelde woorden beloedigde. Bekl. zei in zijn verweer, dat hij had gesproken in 't algemeen. Hij had te kennen gegeven, wel te willen ver gaderen, als die smerige kerels er uit waren. Staalman is n.1. Voorzitter van den .Rond van Zee- ifleden on transportarbeiders. "Hij1 'gaf verder uitleggin waarom hy zien op zoodanige wnzo had uitgedrukt. De beleedigde arbeider toch had or van gesproken als zouden do boeken van den Bond niet in ortlo zijn. En het onderzoek wees uit, dat de boeken wel iii orde waren. Nu had beM. .gedoeld op degenen die dien laster over de boeken hadden geuit en daarom had bekl gezegd die smerige kerels moeten er uit".' Een tweetal getuigen hadden echter gehoord de uit drukking van bekl. die smerige kerel zei en Ottevangers naam had genoemd. De O.v.J. achtte het bewijs van de beleediging gele verd en vorderde f 10 boete of 10 dagen heSitenB. Het vonnis was f 5 of 5 dagen hechtenis. Fine. Zitting van Dinsdag 12 December 1922. Pilowklanten. We hadden vandaag eerst een paar in pilow gedoste klantjes, luidjes die met de uitgestrekte hand en een onderdanige gelaatsuitdrukking dln hier, dèn daar hun 'best doen om de gewenschte gevoelens bij1 hunnen ,6venmensch op te wekken. Nicolaas Johannes Heij, 24 Augustus 1860 geboren en dus reeds 62 jaren oud, was toch nog een krasse, stevige kerel die laatstelijk zonder vaste woonplaats rond doolde, evenals zijn medebeklaagde Jan Brouwer, een ventje nog in de kracht des levens en dat pas 37 lentes telde. Brouwer was te Alblasserdam geboren er van beroep oorspronkelijkk klinker geweest. Maar hei nagels vastslaan op de scheepswerf nad hij er in den loop der tijden aan gegeven. De lotsbestemming van dit tweetal bewoners van hel pndermaansche was geweest, dat zij in dé vorige maand in Alkmaar bedelden. Alülebei met geen ander doel dan om „onder dak" te komen. En ze hadden succes. Ze werdén mee naar 't „bero" genomen, nadat ze aar: do politie om 'n cent "hadden gevraagd, kregen verbaa ^on heden diende hun zaaikjo. De O.v.J. vorderde tegei ieder 3 dagen hechtenis en 4 maanden opzending eone rijkswerkinrichting. Bedelarij. Jaap Goudsblom, 61 jaar oüd on te Noord-Scharwoudc geboren, had ook pan de politie te Alkmaar op oor. paar cenjen gevraagd om 'brood te koopen. Hij kreef verbaal wegens bedelarij en heden werd tegen hen gevorderd 3 dagen hechtenis en 2 jaar en 4 maande» rijkswerkinrichting.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1922 | | pagina 5