Koninklijke Vefweiders.
Brieven uit Rome.
TWEEDE BLAD.
Ingezonden Stukken.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Donderdag 14 December 1922.
65ste Jaargang. INo. 7147.
Een koninklijk voorbeeld doet toch nog wonderen.
Dit kon ik gisteren weer op do Kerstmis-tentoon
stelling van >1ü Smithfield Club in do Agriculturat
Huil to Londen constateer en.
Verleden jaar had de Koning van Engeland verschei
dene prachtige exemplaren naar deze tentoonstelling
gezonden en door zijne inzendingen aangetoond, dat
met groot succes op zijne boerderijen jong veo vet
gemaakt werd.
Dit voorbeeld had do aandacht getrokkken en was
gevolgd door andere fokkers, zoodut men nu gisteren
voel moer jong vee, zoowel als jonge schapen en biggen
voor de slacht tentoongesteld zag,
Smithfield is de groote Londensche veemarkt waar
vetweiders en slagers hun zaken doen.
In Engeland, waar bijna alle oude families groote
landgoederen bezitten, vee fokken en belang bij vet-
weiderij hadden werd reeds ruim een eeuw geleden
du aandacht geschonken aan do reclame met vet vee.
In Engeland, waar iedereen minstens éénmaal per
Week Zondags vleesch eet, wordt door de afne
mers zooveel aandacht aan lékker vleesch geschonken,
dut do vetweiders wel gedwongen zijn hun best te
doen.
Rocds bij nu kwart eeuw geleden werd dat ingezien
door een hertogelijk groot grondbezitter, door den
Duke of Bedford
Eigenlijk was deze op het idéé gebracht door don hoor
J. \Viikes, een boer.
Op 17 December 1798 kwamen een dertigtal grond
bezitters en vetweiders onder hot presidium van Francis,
Hertog van Bedford, ter gelegenheid vun de groote
kerstmismarktdug te Smithfield bijeen. Want reeds vóór
1798 wus er vóór Kerstmis één groote marktdag op
Smithfield, een Kerstmarktdag, doch niet georganiseerd.
Op 17 December 1798 werd nu oene organisatie in
net leven geroepen, dü Smithfield Cattlo and Sheep
Society.
Een tentoonstelling werd georganiseerd, prijzen wer
den uitgeloofd voor verschillende klassen, waarbij de
Klassen naar het voedsei werden ingedeeld.
In 1802 werd de .naam veranderu in do Smithfield
Club Christmas Fat Stock Show.
Do Dufces of Bedford hebben o.a. door het uitloven
van prijzen dc Smithfield Club zoowel als de tentoon-
Irng buitengewoon geprotegeerd, zoodat de tentoonstel
ling steeds in belangrijkheid toenam.
Van 1817 tot 1826 maakte de Club een crisistijd door
en trok dc Duke of Bedford zich uit het bestuur terug.
In 1810 echter brak een nieuw bloeitijdperk aan. O.a.
had da aandacht getrokken, dat éene dame, een Mrs.
Strickiand,1 oen prijs verworven had.
Men zag nu om naar een geschikte gelegenheid om
'du in aantal toenemende ingeschreven dieren behoorlijk
tentoon to stellen en daaraan is feitelijk de stichting
van do bekende Agricultural Hall te islington in Noora-
Londen tc danken.
Vooral ook dank zij1 de Koninklijke belangstelling.
Ln 1840 bezocht de Prins Gemaal Albert met den
Duke of Cnmbridgo de tentoonstelling, in 1844 kwam
Koningin Victoria -zelf, begeleid door liaar Gemaal.
Muar pas het bezoek van den Prins Gemaal met zijn
zoon, den Prins van Wales, den lateren Koning Edward
VII, bracht het verlangen naar de stichting van dc
Agricultural Hall moer naar voren.
In 18(52 werd dit gebouw'ingewijd en do tentoonstel
ling door 132.000 personen bezocht.
Do tentoonstelling heeft dikwijls up and downs gekend.
Soms word beweerd, dut de beesten vun Smithfield te
auur om te tal en en te vet om te eten waren.
Angst voor besmettelijke veeziekten, waaronder het
gevreesde mond- en klauwzeer, hing uls een dreigend
zwaard herhaaldelijk boven (Ie tentoonstelling, muar
ondanks alles gaan ieder jaur in dc eerste dagen van
December, ongeveer voor een week lang, do deuren van
do Agricultural Hall open om do vette osseu, koeien,
schapen en varkens toe te laten.
Duizenden en duizenden bezoekers trekt deze tentoon
stelling, de hotels in Londen profilecrcn van de tal
rijke provin 'ialcn die dc Fat Cattlo Show gaan bezoeken.
Ik hen er ditmaal met een paur Hollanders hoen
geweest. Die stonden verstomd.
Bcecis dadelijk bij hot binnenkomen in de lange
gang trokken uitstallingen op landbouw- en slagerij-
gebied hun aandacht.
Dan in de groote hall, al dat hoornvee eri daaromheen
de schapen en eindelijk in de nevengebouwen varkens.
Ik had den hoeren verteld, dut zij iets bijzonders
zouden zien, maa rwat zij zugen overtrof hunne stoutste
verwachtingen.
Het prachtige vee, keurig onderhouden zindelijk,
zoodat goen onaangename lucht het bezoek vergalde,
word. door hen bewonderd.
De mooie bruine langharige rangen van do Schotsche
Hooglanders, do Red Polls, dc Ilerefords, dc Fries-
BÓn, de Anflus,* de gekruiste rassen, wat een verscheiden
heid. Do Friessons waren veel beter vcrtcgeuwoordig
dan verleden jaar met den onnoozelen. ééneu os. Nu
waren cr 4 ossen en twee koeien, waarbij twee prachtige
ossen, geweldige dieren.
De Hollanders keken met verbazing naar de namen
der inzenders, naar de tailooze Captains, Majors. Coio-
ncls, Sirs. Lords en Hertogen, die ingezonden hadden
vee en schapen.
Maar vooral naar de prachtige inzendingen van den
Prins van Wales en van den Koning.
De Prins van Wales is van het jaar President van de
Smithfield Club en heeft zijn Koninklijken Vader bij
dienst bezoek ontvangen en rondgeleid.
Wij hebben op de galerijen de vele inzendingen op
landbouwgebied bewonderd en opgelet hoeveel zaken
gedaan werden.
De uitstallingen der zaadhandelaren werden door de
Hollandschc heeren bewonderd en het trok hun aan
dacht, dat er heel wat pootaardappelen en graan
zaden besteld werden.
Dc beide hoeren dachten soms dat er Hollandsche
boeren rondliepen, doch dan liet ik ze eens dichterbij
luisteren en dan bleken het Engolschen te zijn, die
zoo uit Haarlemmermeer oi Wieringerwaard weggeloo-
pen schenen.
Het viel den heeren op, dat er zoo'n aangename,
Jbeschaafde toon hecrselite cn men niet lomp of onbe
schoft optrad, of opdringerig nieuwsgierig.
Dc heeren hopen zaken-connectie te krijgen, maar
zij verklaarden mij, dat ook al mocht dat niet gebeuren,
hun bezoek hun reeds voordeel heeft opgeleverd, doordat
zij in hun eigen lijn allerlei nieuws gezien hebben. Maar
vooral ook omdat hun ongevallen is, hoe noódig het
voor Nederland is om het afzetgebied Engeland te
gaan bewerken.
Zij hoorden ook een Nederlandsche fabrikant, die
hun ook als prima vakman bekend is, prijzen.
Met rommel moet ie in Engeland niet aankomen.
Waarom blijven wij Hollanders ons toch altijd op die
Duitsch nabure:. doodkijken, verzuchtte een der heeren.
Ja waarom? Omdat cr hu eenmaal in ons land eene
voortdurende geheime Duitsche propaganda werkzaam
is. t
lk vind b.v. het verbieden der Ramaekers-tentoon-
stolling schandelijk, al ben ik het Jang niet met al zijn
karikaturen eens.
Wij zijn toch een land zonder censuur en behoeven
ons toch heusch niet er aan te storen wat de Duitsche
l ■Keizer, Kroonprins of onze Prins "Gtaouutf prettig of
minder prettig vmdt.
Er wordt nota bene in de Hollandsche couranten
rricl'dling gemaakt, dat een Duitsch officier van een
voormalig Westfaalsch Huzaren Regiment een krans
heeft gelogd op het graf van Wijlen koning Willem
III. Is het den Duitschera don niet bekend, dat wij
len Willem III in 1870 aam die Duitschors den oorlog
hooft willen verklaren, en dat door minister Thor-
berke verhinderd is?
Dat deed Willem. III toch zeker niet, omdat hij zoo
pro-Duitsch of op Westphaalscho woratjos gesteld
was.
Wat een apekool, zooiets met dikke letters in een
Handelsblad to zetten.
In dat zelfde blad kan men lezen,, dat het oen
schande is, dat de geallieerden eene scherpe nota
gezonden hobben aan de Duitsche Rogeoring we
gens hot herhaaldelijk molesteeren der geallieordo
officieren, dilo de geheime wapen-arsenalen dor Duit-
schors opzoeken em.vinden.
Dio Handelsbladman schrijft: „Een dergelijk kin
derachtig gedoe, terwijl Europa steeds sneller den
„oudergang, tegemoet gaat."
Hooi mooi, maar wio hobben oorlog gemaakt, wie
gaan nog steeds namens huzarunregimenton kran
sen brengen, op bot graf van een doodon koning, die
zich zeker ln zijn graf heeft Imgodraaid.
Wie houden zich niet aan de vredesvoorwaar
den?
Laten we nu eens aannemen, dat de Duitschera
niet kunnen betalen omdat ze hun geld te goed be
legd hebben ln het beconcurreorem van andere na
ties in de landen dier naties, dan moesten zo toch
vóór alles in het belang van den vrede en van het
fatsoeir zich houden aan de ontwapen!ngSbepaIing
van hot. verdrag van Versaillos.
Ik heb ook wel eens gedacht, de Franschen over
drijven en zijn te bang, maar als je ziet
hoe do Duitschors hun marken tegen betore gelds
waarden geruild hobben en toch maar roepen van
niet betalen on men dan. leest,, da't zo steeds weer al
lerlei „militaire" grappen vertoonen, wapens ver
borgen houden en de vreemde officieren, die eenvou
dig hun plicht komen doen, afranselen, dan moot
mom al oen ellendige pro-Duitschor wezen, die moor
voor Duitschland dan voor zijn eigen goede Neder
land voelt om dat optreden der Duitschers in be
scherming to nomen, en hot krachtige optreden dor
goallieerden tegen die militairistlsche grappen „kin
derachtig" te noemen.
Ik noem dien man een Duitscher en gapn» Hollan
den, ook omdat ihij vergeet de Tubantla (is die ein
delijk betaald?) en andere schepen, maar vooral do
arme visehéri en schepelingen van Nederland.
Maar helaas, er zijn zooveel Hollanders die liever
Duitsch dar». Hollandse!» zijn, al dis.lieve „toekomst
hoeren", ei» or wordt voortdurend zoo'n Duitsche
propaganda in Nederland gevuurd dat. het iemand1
bepaald goed' dood, to lezen dat niet 497 tegen 7
stemmen en na het zingen van het WIen. Noerlands
Bloed, dJG' Duitschors van. de Amsterdamsche Effec
tenbeurs geweerd zijn.
Die Duitschers, die met de goede Hollandsche gul
dens de Amsterdammers zouden gaan bestrijden op
hun eigen beurs, terwijl zij de marken, die de Am
sterdammers hebben», maar steeds waardeloozer ma
ken door het voortdurend aanmaken van papieren
marken.
Hollanders, ga naar Engeland en zie in Londen
een afzetgebied te vinden voor je goederen.
Londen, de wereldslagador, waar men pleiziorig
zaken kan doen,
Tn do Staten, van Noord,hollandl heeft de hoor van
do Val gewezen op het nut om als provincie een
land- en tuinbou whuls in Londen te subsi dieeren.
De hoor Dr. do Hartogh riep, dat kost tonnen!
Dio zelfde Dr. de Hartogh is echter wol bereid in
Dusseldorf, Essen, Hamburg en Berlijn prachtige
redevoeringen to houden en wel, blijkens couranten
verslagen, als Lid dor Staten van Noord-Holland,
rnrar om eens naar Engeland te kijken, daar Voelf
hij niet voor.
Zeker, het zou geld kosten. Maar de bestrijding
van geslachtsziekten kost ook geld., Dr. do Hartogh.
En als do provincie daarvoor geld gaat bestoden,
dan zal het meeste geld ln de groote steden besteed
moeten worden. Mot platteland moot dan voor de
groote stodon betalen.
Mogen die platteland'scho belastingbetalers pu
ook niet eens geholpen worden?
De „Cast, gnot voor de baet uit', en wanneer het.
platteland, dank zij oen practische reclame in hot
buitenland, vooral in Lon'don eer» groot afzetgebied
krijgt en daardoor ln welstand toeneemt, dan kan
dut platteland, ook gemakkelijker do „opcenten" be
talen, noodig voor al die grooteteedscho aardighe
den, waar de geachte Amsterdamsche afgevaardigde
in do Staten1 zulk een welsprekend en onvermoeid
pleitbezorger is.
Indien particulier 'Initiatief de mak van oen land
en tuinbouwhuis te Londen ter hand zou nomen, on
Rijk on Provincies zouden ieder een betrekkelijk be
scheiden subsidie geven, dan zou de moest belang
rijke vaderlandscho industrie: „land- en tuinbouw"
daardoor enorm gebaat zijn,
Maar hot particulier initiatief zal wel uitblijven.
De fut is or in Holland uit, men kijkt naar de tot
scheurpaplor geworden marken on hoopt maar
steeds op: „hot vette land van Pmilson" inplaats van
naar Engeland de koers te richten, naar hei land,
waar men ln alle richtingen tracht de gebroken wel
vaart woor to herstellen en waar het vorstenhuis
hot voorbeeld gooft en op een tentoonstelling van vet
veo toont, dat vetweiderij een bedrijf is, dfet een ko
ning tot eor kan strekken, indien hij slechts teven»
tracht de koning onder de vetwolders te zijn.
haat mwAlera. HtofoMMwHjk «peelden de bei
de diva's óf onmiddellijk na elkaar óf tegelijker tijd
ln dezelfde stad, zoaal» in '95 te Londen en de kritici
waren er het vrijwel over eens, dat van de belde
Francaise de meest geraffineerde actrice was, die
altijd zichzelf meester, eiken avond hetzelfde vol
maakte werk gaf, terwijl „La Duso" meer artieste,
als zij niet haar avond had, mischien niet'voldeed,
omdat zij zoo allerminst klasslok en „Shablencn-
haft," was, maar zich altijd als diep voelend mensclh
en intens kunstenares gaf.
Dit ia dan ook do reden, dat Duso ook nu weer cré-
atio gaf die loVon on dOorvoolldl zijn. Danrgolaten dat
zij nog oon jonge gestalte, mooio bewegingen' en een
altijd' moesleopen'de stom hoeft, terwijl uit den aard
der zaak van al de dingen bij de twintig Jaar oudo-
ro Sarah geen sprako moer is, trof ons nu weer in
lOMDB „Spoken" 'do geniale uitbeelding van drzu
moedor, dio we gewoon waren moor als de tweede
persoon ln do tragedie to rien. Duse verplaatste hot
accent. Niet do jonge OswaM, nan wion de zonden
van don vader gewroken- worden, maar de moedor
wordt nu do 'hoofdpersoon en leeddragende; do
vrouw, dio in een worol'cl; van schijn en longen (blaof
voortleven, een schijnmoraal dienende, deze vallen
de schillen van de oogen en wo doorlevon het: er-
jkonnon. heel hot psychologische procos in deze
vrouwenziel, waarin do .nevelen als vaneen worden
geschourd on hot koele, maar stralende 1'icht van do
waarheid zegevierend binnendringt. Elke toonscha-
j koering van haar stem, elk woord, elke handbewe
ging, en over welk een onvergelijkelijke sprake
beschikken1 do vinger vnn Duse! vertel Ion tras van
do verandering die in Holena Al ving gebeurt. Is dat
i dezelfde harde, snijdende stem, die zooeveni tegen do
zedeprekende do-miné sprak, die nu de teerste nuan
ces voor haren Oswaldi heeft?
Het orgaan van do tragédiën®, dat het vorige
jaar, na zijn lange rust, nog zwak was, is nu weer
sterk on sonoor geworden, en wie die haar in d^ An-
nunzlo's „CItta Morta" zag, zullen dat laatste „Vedo"
(ik zie) van de blinde kunnen vergeten? Hot Is niet
de actrice, die wij na. zulke avonden het. meest be
wonderen, hot is do onvergelijkelijke kunstenares,
die als eor» ziener, al de diepten van hot menstd»en-
gemoed vermag to peilen, het is haar universeel 1) o-
g r tj p e n van do fijnste en innigste dingen dat ons
het meest ontroert.
Toen zij na mijn bezoek afscheid van me nam,
stond zo nog een oogenblik' droomemd eni nadenkend
voor mo er» zei: „Ahl, comime les hommes sont des
béte» ótranges". Niet alleen, dat ze de kern' van dé
ze „bótes étranges" op den grond ko-mt, maar ze
•drijven haar vaak tot wanhoop, door de intrige» to
gen haar. Want hot is niol hot optreden wat haar
krachten sloopt, daar dit. workoin zich op een Idoftol
plan beweegt, Hot is de woi'stoRng met de concurren
ten, d!lo haar het, succo» misgun non en haar do zaal
niet willen afstaan; allos zelf to moot,en regelen on
voortdurend togen alle bedrog on kuiperijen op haar
hoede te moeten zijn, dit gaat. bijna boven haar
krachten. Zal de nieuwe dictator haar helpfen aan
een vaste schouwburg? Mussolini bracht aanstonds
een lang bezoek aan Eleonera Dusel en sprak over de
zoo noodzakelijke vernieuwing van hot theater ln
Italië. Was dit bezoek een; wenk voor den volgzatóen
koning, dat hij moest breken met zijn gewoonte het
optreden, van Italië's grootste actrice in Rome te ne-
goeren? HIJ was althans gister bij de opvoering van
'd Annunzio's drama aanwezig. 1 Mussolini had blijk
gegeven voor zijn bewondering voor Duse, zouden
dan de Zwarihemden niet imgroot/en getale zijn op
gekomen om haar bij haar verschijnen een warme
o\atie te ibrengfcn en de diva met rozen on handge
klap lo bogroetonV En toen na het nawrante slot, van
Ibsen's „Spoken", na het „Moeder goef me de zon!"
van don krankzinnige het scherm viel, stonden daar,
toen hot weor opging, zes gehelmdo Zwarihemden
achter do tragódilenno met enorme manden, die
mpt rozen gevuld waren. Deze krijgshaftige Fascis
ten waren grenadiers, die door Mussolini «ze/, inden
worden orn bnnr uit zijn naam een eoro-saluut te
brengen. Zij bloven als beelden staan; tolkens wan
neer het p( rrtljn vaneen ph g zag men die vwfegun-
woordigers \an don dictator ach-,er de ontroerende
figuur van Kloonora Duse.... Ilelno had gelijk: ,du
subllmo au ridicule 11 n-y-a qu un, pasl"
Rome, 8 December 19^2.
E. F.
Het had al verluid, dat Eleonora Duse weer met
een paar nieuw ingestudeerde werken naar Rome
zou komen, maar toen bekend' werd, dat de meer
dan tachtigjarige Sarah Bernhardt in de eeuwige
stad wilde optreden, waarschijnlijk meenende, dat
ook zij zich eeuwig verjongt, zooals dit ons altijd
weer boeiende milieu, tóen spraken uit beleefdheid
de bladen niet meer van het gastspel harer zooveel
jongere rivale. De pers herinnerde aan de warme
ontvangst, die onlangs den bejaarden Italiaan schen
acteur Zacconi in Parijs ten deel was gevallen, de
koning versoheen met vrouw en, kinderen, er ston
den» de gebruikelijke manden vol rozen op het t,oo-
neel, toen hot scherm opging en daartusschen de ge
weldig opgemaakte actrice. We vroegen ons af wat
er eigenlijk nog echt was aan deze verschijning, die
aan Dombey's schoonmoeder .Cleopatra" deédl den
ken, do 's avonds in elkaar vallende mine, die nog
op haar sterfbed vraagt om „Roze gordijnen voor
do dokters 1
Over de voorstelling, die Sarah in Rome gaf, kun
nen wo kort zijn: turend op haar vroegoren roem
was ze immers ook in Holland on had 'daar goede
„recette", omdat iedereen toch !dat wonder wilde
gaan zien: een beroemde, maar afgeleefde actrice,
die zich met haar houten been heel Europa door op
de planken laat dragon. We kunnen de energie van
deze vrouw wellicht bewonderen, maar wio haar bij
na krijschend stemgeluid hoorde, als zij probeerde
meer klem aan haar woorden bij te zetten, die
kromp in elkaar van pijn en bij haar lach, die zij
meende op een ongemotiveerd moment te moeten la
ten weerklinken, huiverden we van ontzetting. Het
skelet, dat ziöh met behulp van anderen oprichtte en
de blonde pruik dankend boog, had niets mensche-
lijks meer; het waren eertijds de „voix d'or" on de
slangachtige bewegingen van haar nerveuse. sop e le
lichaam, waarom men vooral deze actrice zoo be
wonderde Sarah Bornhardt was een groot tooneel-
speelster, imaar geen diep karakter en als kunste
nares was de origineele. hartstochtelijke, spontane
Mijn-heer do Redacteur!
Gaarne zagen stellers dezer letteren zich een
plaatsje daarvoor toegewezen ln.Uw blad, waarvoor
bij voorbaat, onzen dank.
In sommige in deze omgeving voel gelezen bladen
Is oen stuk geplaatst namens do vereeniglng „Koop
handel", waarop tot, nog toe door de Tuinbouworga
nisatie met geen» enkel woord is gereageerd. De
oorzaak' van dit. zwijgen» bleek in eene vergadering
van „Den Vierbond", gehouden Zaterdag Jl. to Alk
maar, In deze vergadering bleek nl„ dat verschillen
de personen aanvankelijk voornemens waren, wel
naar do pen to grljpon, teneinde „Koophandel" van
antwoord1 te dienen, doch dit voornemen word niet
volbracht uit overweging, dat de wijze van optreden
vr;ji „Koophandel" toch Inderdaad te klein was,
om» op bedoeld epistel ln te gaan. Zóó treedt eon fat
soenlijke organisatie niet op tegen eon organisatie,
waarin naar statuten en reglementen wordt geleefd
on gehandeld1. Vandaar, dat de voormannen van on
ze organisaties, ieder voor zich, tot 't besluit kwamen
„Koophandel" toont met haar schrijven zelf vol
doende de kloinheid1 van haar optreden.
Toch gaven de besprekingen in de vergadering
van den „Vierbond" aanleiding tot het besluit, en
kele woorden van protest te laten, hooren, ware het
alleen maar om buitenstaanders ook het kleine van
„Koophandel" te doen inzien, en tegemoet te komen
aan het verlangen van geuite wenschen onzer leden
hier en daar. Er wordt blijkbaar een woordje van
ons verwacht.
Veel zullen wij' er niet van behoeven te zeggen.
Gezien den slechten toestand in den tuinbouw, zal
het wel iederen lezer van genoemd stuk zijn opge
vallen, dat „Koophandel" daarmee tracht te visschen
in troebel water. De kleine meerderheid in „Koop
handel", die tot een dusdanig optreden besloot, zal
zich dan ook wel hebben verkneukeld' in het meer
dan ergerlijk schrijven van Een Tuinder(??) uit B. o.
L. in het No. van 7 December jl. der N. Langed.
Courant.
Dat .Koophandel" niet altijd ingenomen kan zijn
met door de tuinbouworganisaties genomen beslui
ten, ligt voor de hand: die belangen van dén han
del en dio der tuinders loopen uit den aard der zaak
niet steeds in dezelfde richting, moeten daarom
wel eens met elkander in botsing komen. Maar dit
rechtvaardigt niet een optreden van „Koophandel"
als in meergenoemd schrijven. „Koophandel" laat
het voorkomen, alsof zij niet onsympathiek
tegenoyer het veilen staat; nu, wij hebben» andere
tijden meegemaakt, en» waarvoor predikt zij dan
nu nog vrijheid? Immers: We leven weer in een tijd,
dat alles v r ij1 behoort te zijn? Weg met de dwang
maatregelen! roept „Koophandel". Maar h.h. van
„Koophandel", wat begrip hebt ge dan toch van on
ze organisatie! Ge weet toch wel, dat bij ons maar
niet van boven af (door dedrij vers noemt u dat)
wordt gedecreteerd en dat dan de leden als Zoete
Jongens maar hebben te gehoorzamen. „Koop
handel" volgt toch wel ons doen en laten; immers
elk onzer organisaties nooddgt vertegenwoordigers
van „Koophundel" uit in hare algemoene vergade
ringen, do „L.G.C." zelfs in hare volledige Bestuurs
vergaderingen. Maar „Koophandel" weet dan toch
ook, dat b.v. verplicht veilen in alle aangesloten
vereenigingen onzer organisaties ernstig is bespro
ken en met schitterende meerderheid! is aanvaardI
Dit i» dtit maar niet een bHstuurfwlllokeurtJe ge
weest. We mogen hier heusch wel spreken van eei
besluit, genomen door de leden der organiatles.
En nu mag „Koophandel" die voorstander» gok
ken, en onzo organisaties gekke'nhuizen noe
men, daarmede toont ze zich zelf nu niet zoo bijster
groot en wijs; en onze wijzen, we bedoelen de voor
standers van vrijheid, do onkelingon,, die meunen
zich niet aan genomon besluiten te moeten houden
welnu die vrijhoid kunnen ze zich verschaffen, maai
dan moeten ze t och ook goen' moment langer in onze
organisatie blijvon.
„Koophandel" schrijft, zonder protest het zgn op
voorverkoop en te hebben aanvaard. Tn theo
rie wellicht al, doch hoeft dio praktijk niet heel an
diers geloord? Of storen zich do leden van „Koop
handel" niet aan genomen besluiten, als het hun niet
voegt?! Herzie clan oorst. U zelf, voor dat go oen an
dere organisatie tracht af te brekon.
Ilooft „Koophandel" wol overzien do govolgen
voor al haar ledon, ook de z.g.n. kleine kooplieden,
toon ze in haro vergadering van 8 November hanr
besluit nam? en hoeft „Koophandel" er aan gedaehl
h o e de betaling zal moeten geschieden? Do con
tracten bestaan niet meer. Dus als van oud?
Wij meenen dan als slotwoord te moeten zeggen:
Vrljheidsmenscheu brandt je nletl
De Besturen der Vollingsvereenigingon:
te Brook op Langondljk, Noord-Scharwoude
Warmonhulzeni on» Obdam.
Zitting van Maandag 11 December 1922.
Zonder controle.
De eerste zaak was contra P. N. O. Buren, een krui
denier, in Alkmaar, die in November 1.1. in strijd mol
de waaiiicid boter etnilleerde mot aanduiding dat deze
onder rijkscontrole stond. Rn niets was minder waar,
Do Coöperatieve Zuivetexportvorooniging heeft er et h
ter werk vun gomuakt en klacht tegen Buren gedaan. De
Rijkscontrole is duur en "daarom wordt het niet toelaat
baur geacht, dat redlame, als door Buren gemaakt,
plaatsvindt.
De O.v.J. meende f 100 boete aubs. 25 dagen te
moeten vorderen, een straf, waartoe bekl, ook Werd
veroordeeld.
Buurvrouw kwaad gedana.
Volgt oen beklaagde uit Akersloot, Joh. Tb. Vader
Sonaamd. lkkloagdés vrouw, die een nogal halsstarrige
amo i», hud liet misnoegen opgewekt van buurvrouw
Ttiinman en kon y^n deze een jaap met oen nurd-
appelenschillersmos over haro roso wangon krijgen, Man»
daar Was vrouw Vador niet van gediend. Pupa Vado»
jkwam toen ook bij de voorstelling te pas on zegt,
vrouw Tuinman, dio «zenuwachtig is en aan toevallen
lijdt to hebben teruggehouden.
Maar Vader is bij dio .gelegenheid to Ycr gegaan
i heeft de vijandin van zijne ega mishandeld. Eon
bollenkweeker in de buurt had dat duidelijk gezien.
De eisch tegen 'Vader was f 25 of 25 dagen hechtenis,
het vonnis f 20 of 20 dagen hechtenis.
Beleedigend.
Een jongmensch uit Nieuwe Niedorp, met name Klaas
Honing, had den 13 November j.I. zekéren Koes Edam
beleedigd, toen die zich ten huizo van don vader van
Klaas bevond.
En nu zoi Klaas wel het niet in werkelijkon zin tc
hobben bedoeld, toen hij over „oplichterij" sprak; maar
Edam achtte kich toch doodeenvoudig beleedigd.
Do O.v.J. eischte f 20 of 20 dagen hechtenis. Hot
vonnis luidde f 10 of 10 dagen hechtenis.
Zodendleven.
Do gebroeders Th. M. Turik en Corn. B. Turik, afijn
tuinbouwers in Castricum. Cornclis is nog geen 18
jaren en wordt krachtons de kinderwetten bijgestaan
door oen verdediger, in den persoon van Mr. Josephus
'Jitta. Maar omdat Koes in vereeniging met zijn broor,
dio ouder is dan 18 jaren, tereclitstaat, komt het gchccfo
geval toch in openbare zitting to borde, terwijl indion
ze afzonderlijk vóór hadden inocten komon, de zauk
van Koes niet in het openbaar behandeld zou zijn ge
worden. Wat trouwens een verlies zou zijn geweest,
dat to dragon viel. Er was ai' bitter weinig amusement
aan 't heelo zaakje.
De heeren Turik hadden zich wederrechtelijk ooi'
hoeveelheid zoden toegeëigend on waren met dien bui»
er met bekwamen spoed vandoor gegaan.
Do eisch tegen do Turik's luidde: tegen den oudsten
f 5 of 5 dagen en tegen zijn jongere brooder t 5 oi
1 week tuchtschool.
Nadat Mr. Jitta aan 't woord was geweest en gerin
gere straf verzocht, werden beklaagden ovoroenkkomstig
aon oisch veroordeeld,
Beleedlging.
Jan Hendrik Staalman is directeur van een bouw
maatschappij1 in Den Helder ep hoeft zich schuldig
gemaakt aan beleediging van den transportarbeider P. C.
Ottevenger en hem „smerige kerel" genoemd.
Ottevangcr was met een zoodanigen titel niet content
en een paar getuigen hadden gehoord, dat Staalman
den arbeider mot bedoelde woorden beloedigde.
Bekl. zei in zijn verweer, dat hij had gesproken in 't
algemeen. Hij had te kennen gegeven, wel te willen ver
gaderen, als die smerige kerels er uit waren.
Staalman is n.1. Voorzitter van den .Rond van Zee-
ifleden on transportarbeiders. "Hij1 'gaf verder uitleggin
waarom hy zien op zoodanige wnzo had uitgedrukt.
De beleedigde arbeider toch had or van gesproken
als zouden do boeken van den Bond niet in ortlo zijn.
En het onderzoek wees uit, dat de boeken wel iii orde
waren. Nu had beM. .gedoeld op degenen die dien
laster over de boeken hadden geuit en daarom had
bekl gezegd die smerige kerels moeten er uit".'
Een tweetal getuigen hadden echter gehoord de uit
drukking van bekl. die smerige kerel zei en Ottevangers
naam had genoemd.
De O.v.J. achtte het bewijs van de beleediging gele
verd en vorderde f 10 boete of 10 dagen heSitenB.
Het vonnis was f 5 of 5 dagen hechtenis. Fine.
Zitting van Dinsdag 12 December 1922.
Pilowklanten.
We hadden vandaag eerst een paar in pilow gedoste
klantjes, luidjes die met de uitgestrekte hand en een
onderdanige gelaatsuitdrukking dln hier, dèn daar hun
'best doen om de gewenschte gevoelens bij1 hunnen
,6venmensch op te wekken.
Nicolaas Johannes Heij, 24 Augustus 1860 geboren en
dus reeds 62 jaren oud, was toch nog een krasse, stevige
kerel die laatstelijk zonder vaste woonplaats rond
doolde, evenals zijn medebeklaagde Jan Brouwer, een
ventje nog in de kracht des levens en dat pas 37
lentes telde. Brouwer was te Alblasserdam geboren er
van beroep oorspronkelijkk klinker geweest. Maar hei
nagels vastslaan op de scheepswerf nad hij er in den
loop der tijden aan gegeven.
De lotsbestemming van dit tweetal bewoners van hel
pndermaansche was geweest, dat zij in dé vorige maand
in Alkmaar bedelden. Alülebei met geen ander doel
dan om „onder dak" te komen. En ze hadden succes.
Ze werdén mee naar 't „bero" genomen, nadat ze aar:
do politie om 'n cent "hadden gevraagd, kregen verbaa
^on heden diende hun zaaikjo. De O.v.J. vorderde tegei
ieder 3 dagen hechtenis en 4 maanden opzending
eone rijkswerkinrichting.
Bedelarij.
Jaap Goudsblom, 61 jaar oüd on te Noord-Scharwoudc
geboren, had ook pan de politie te Alkmaar op oor.
paar cenjen gevraagd om 'brood te koopen. Hij kreef
verbaal wegens bedelarij en heden werd tegen hen
gevorderd 3 dagen hechtenis en 2 jaar en 4 maande»
rijkswerkinrichting.