DE JONGENS W DEN MOLEN
DAMRUDR1Ö1.
9
m
m
m
m
m
m
van Yselstetn een -Compagnie Soldaten alhier [uit de dikte van een duim breete Ebbenhout
tot Schagen, om de togt van de Geldorsche Vrie13 sneden zagen, dat het zoo dtm wa« als Par-
sen, ofte Swartenhoop andere gen aam t, van cament: hy heeft zyn konat in 't Hof van Hol-
het Roover to beletten, door dien zy geheel j land ten toon gebragt, en kan aldaar nog ge-
Noord-Hol&nd door Stroopende en Brandschat- zien worden.
ten, en Roofden alles wat hen voor quaxa. Ge-
fyk zy meede tot Schagen, Barsingorhorn, Ha
ringbuizen, Colhorn, Niorop, Winkel, en an
dere hier omtrent dcde; woike met een swoare
Brandschattingo van haar wierde gebrand
schat, op datzo vry zonde zyn van de plunde
ring ofte andere moetwil. Deeze Swarten-hoop
waren wel 3000. man sterk: van hier gingen v.y
veert na Alkmaar toe, daar zy lèlyk huis Mel
den; gelyk gy op een andere plaats 'kont zien.,
B. Velius. Fol. 106.
151S. Is op de Keins hy de oude Zype, een Ca
pe! gestigt door I do ris. Heer van Schagen, en
de Prochiaan van F. Christoffels Kerk tot Scha
gen, ter oorzake van een zeek er houte Beeld,
dat aan de Zeedyk quam aanspoelen, en van
een. Schip was afgebroken door een Canon-ko
gel, en wierd in een Put (die daar tegenwoor
dig nog ie) afgewassen, en van 't Wier dat daar
omhing gezuivert: eindelyk is dit Beeld, t('
■welk was van den H. Maget Maria) in dit
nieuw Capel gebragt, en opgeciert. mot groote
zolemnitej Deeze Pu1 heeft die Heiligheid nog
gehouden, zoo de Pai isten zeggen,) en gaat al
le jaren n..g te Bodevaart na dezelve.
1521. Heeft de Heer van Schagen 't Schout-
ampt van Alkmaar verpagt: maar hy mogt
geen Substituit zotten,, ten waare by concent
van de Vroedtchap en de Kamer van Reeke-
ninge: en de Heer van Schagen heeft ze-li als
Schout gezeten in 't liegt den 13 Augusty; en
Anlbregt van Ryk zyr Taalman.
Daar nu de zaak wat gemoderoert zynde,
vierde Pieter van, Egmond Substituit van do
Heor van Schagen; drie jaaren lang H Officio
bedienende, zittend© zyn eerste R egt dag den 8
October van 't zelfde jaar, in t nieuwe Stad
huis dat jaars 4a voorwn tot Alkmaar volbouwt
was.
1534. Willem Wiggors- van Barsingerhorn,
Doopsgezint wierde van twee Dienaars gevan
gen gezet, agt dagen lang;, en wierde doe mor
gens. in dben dageraad (binnen de Poort van t
voornoemde Slot) oniliooft, wegens de Religie
Ac.
Ook meede ls 'er in 't jaar 1573 tot Schagen
op het Slot onthooft «enen Capilein Michiel
Crok, om dat hy heel ongehoorde moetwillig
heid hadde bedreven in Steeden en In Dorpen
daar hy met zyn Comoagnie Zo 1 daten hadde
gelegen, door bevel van Jonker Dirk' Sonoy,
Gouverneur van 't Noorder-Quartier.
1603. Wierde Schagen gepreviligeert hy haar
Ed. Mogende: cm te hebben een vrye Paarden
markt, die altyd moet gehouden worden op den
17 Juny.
1617. Den 6 October hebben de Küapmolens
gebroeders Tate Philip* en Huibert Philips,
voonende tot Schagen, Octroi van de Ed: Hee-
r*n Staaten van Holland, verkregen, om dat zy
de eerste Vinders waren die de spreltsols ofte
vooderingo in de Soldcrs, en. Veeren, dienstig
om de ongevoerde Solders met Deelen aan mal
kanderen te hegten, digt en vast te maken. Dee
ze Tc te Philips was zoo pubtyl, dat hy konde
straten droogden op: het vroor. En zoo bleef
hét een paar nachten. Nog een dag of wat en
we zouden kunnen rijden. Heerlijk 1 We haal
den onze schaatsen vlug voor den dag en maak
ten ze in orde.
Den middag, dat de ijsbaan geopend werd,
kregen we vrij. We gunden ons haast geen
lijd, om te eten. Eindelijk snelden we mert on
ze schaatsen onder den arm naar buiten, naar
de ijsbaan. Jong en oud was daar al druk he
rig. Vlug de schaatsen onder gebonden! We
reden van voeren, vi"ien *n paar malen, kwa
men in een clubie terecht, waarbij we ons aan
sloten en reden in een lange rij de haan af. De
tijd ging veel te gauw naar onze zin voorbij.
Het werd tijd om naar huis te gaan. En thuis
werd er druk over den heerlijken middag ge
praat. Morgen aou het Woensdag zijn, dus dan
hadden-we des middags ook vrij. Op school
was de aandacht niet bij de lessen, maar bij
het heerlijke ijs. Ook dien middag hebben we
heerlijk gereden en nog de heele week konden
w'f ons hart ophalen. En toen de dooi zijn in-
irade deed, vonden wij het wel jammer, maar
wr ren toch tevreden. (L. d. Q.)
1627. Den 17 May heeft Jan Pieteraz. Douw,
gezworen Landmeester van Leiden, door ordre
van Aalbregt, Heer van Scnagen, e"n Kaarto
gemaakt van de Sthager-Gogge, van 60 gemeo-
ten Lands, bcgrypendo de vrye neorlykheden
van Schagen. Barai.ugerhrrn, Haringbuizen,
Colhorn, en Burghora, mei de p:->rtyen van
Landen daar in afgebeeld, aan de zelve Heer-
lykhaden hehoorende. hanger.de nog huiden
tegenwoordig op het Slot in de V/ester kamer.
1043. Is tot Scbager gestorven Anna van
Metenesse, Huisvrou cv van Heer Willem, Heer
van Schagen, Barsmgevhorn, Haringhuizen,
Burghorn.
1654. Trok Heer Willem van Schagen met wei
50 a 60 man gewapende Burgers, na Lutjen-
winkel, op den Dyk by de Strykmoolena, we
gens de questie van 't. leggen der zeiver Sluis
in den Dyk, maar hebbende haar questie met
die van Nierop en, Winkel in minne en vrind
schap afgedaan, eer zy vertrokken.
1658. Is gestorven Heer Willem, Heer 'van
Schagen, Barsingerhom, Haringhuizen en Burg
hora, Grave van Werffuze Ac.
1658. Den 6 December heeft de heer Georgie
Cats de Heerlykheid van Schagen in den Haag
gekogt, met al dat daar onder deeze Heerlyk-1
heid dopendeerde, voor de zomma van 263.000
guldens.
Georgie van Cats was Heere van Coulster,
Zoone van TLeophilis van Cats, en van Maria
de Bye, trouwde Justina van Nassauw, en van i
Willem Maurita van Cats, Maria Petronella
van Cats, Anna Willemmina van Cats, Justine
Theophiline van Cats, Louise van Cat9.
Wordt vervolgd.
ROMMELKRÜID,
LIBERIA.
Van Liberia, de negerrepubliek in Afrika,
gelegen in Opper-Guinea aan de zoogenaamde
Peperkust, is over algemeen niet veel meer
bekend bij het volk, dan dat het door neger
slaven is gesticht. De liefhebbers van postzegel
verzamelingen zullen u daarenboven nog kun
nen vertellen, dat er zeer mooie postzegels
worden verkocht.
Toch is 't de moeite wel waard er wat moer
van te hooren.
In 't begin van de negentiende eeuw begon
nen de bewoners van de Vereenigde Staten van
Angelsaksisch ras den slavenhandel te bestrij
den, die toenmaals zeer levendig was. Bij dui
zenden waren de zwartjes uit Afrika naar het
nieuwe werelddeel getransporteerd, waar zij
zwaar werk moesten verrichten als slaven op
Vervolg.
Gelijk! 1—1. En verdiend ook, want beide
partijen waren nu even sterk! Veel tijd om na
te denken, was er echter niet, want scheids
rechter Kaart liet het spel al weer hervatten.
Met vuur word er gespeeld. Nu ging het er om!
Wie zou winnen! „Wijl" dachten alle B.M.T.-
ers. „Wij moeten zegevierend in de stad terug
komen!"
„Wijl" dachten de V.W.'ers. „Wij moeten on
ze dorpsgenooten laten zien, dat we niet voor
de stedelingen onder doen!"
Nu leek B.M.T. iets sterker. En daaibij kwam
dat de veel kleinere V.W.'ers vermoeid werden.
Die reuzejongens van B.M.T. ja, die konden
daar beter tegen, die waren veel ouder en ster-
kor!
Daar begon zoo'n B.M-T.'er weer een ren!
Wat liep die jongen. Hij naderde het V.W.-doel
waar Wim Gerritse al op zijn hoede stond.
Henk was ook op zijn post! De B.M.T.'er kwam
steeds naderbij. Nu inloopen," dacht
Henk. Hij deed het, en probeerde
de bal aan zijn tegenstander te ontnemen.,
de plahtages. Hiertegen ging het verzet.
Er ontstonden in de Vereenigde Staten ver
schillende k'olonisatievereenigingen, weldadig
heidsgenootschappen, die vrijgekochte slaven
raar Afrika overbrachten, van waar zij of hun
voorouders vroeger vaak op gewelddadige wij
ze waren ontvoerd. Daar, in hun nieuw vader
land, zouden zij voor igen rekening werken en
zich zelf besturen.
De Peperkust werd gekozen voor de nieuwe
kolonie en in Januari 1822 kwam de eerste
zending vrijgekochte slaven zich vestigen op 'n
eiland, dat de haven van Monrovia afsluit. Het
eiland werd Perseverance genoemd, wat vol
harding beteekent.
De zwarte kolonisten van het eiland Pérsé-
vérance worden nog heden genoemd de vaders
van Liberia.
Een; van hen heette EHjah Tohn-oon, wiens
naam nog steeds wordt geëerd, omdat hij in de
eerste moeilijke tijden aLs aanvoerder der kolo
nisten een officier van het Engelsche leger, die
zijn hulp kwam aanbieden, zoo goed van ant
woord wist te dienen.
De Engelsche officier stelde voor met zijn
manschappen het londi te beschermen, als de
Liberianen hun slechts een hoekje grond wil
den afstaan, groot gmoeg om er de Britsche
vlag te planten. Hierop antwoordde Johnson,
de vroegere slaaf. „Mijnheer, hoe groot onze
tegenwoordige moeilijkheden ook mogen zijn,
wij moeten uw hulp afslaan. Wij willen lieve»
allen sterven als het moet, dan dat gij hier uw
vlag plant, die ons meer moeite zou geven, om
haar later weer uit den grond te halen, dan ze
nu voor ons uit den weg zou ruimen."
Dat. was zeer zeker een moedig antwoord
Want gemakkelijk was 't niet, zich in hun
nieuw vaderland te handhaven. Niet alleen, dat
zij slechts met harden arbeid en volharding
een bestaan konden vinden, maar zij hadden
bovendien veel te verduren van de inboorlin
gen. Langen tijd moesten zij strijd voeren te
gen hen, die het belette gebied wel betaald had
den gekregen, maar niettogenstaande dat tel
kens prabeeiden da voor hen vreemdelingen
terug te drijven.
Het aantal kolonisten werd door nieuwen
aanvoer steeds grooter, zoodat het eiland Per-
sévérance weldra te klein werd om allen te
borgen. Daarom, inlosten zij zich ook verde»
landwaarts in vestigen, waarbij voortdurend
op steeds hardnekkiger verzet van de inboor
lingen gerekend moest worden.
Vooral de stammen van de Dé's en de Gola'e
waren verbitterd, die steeds weer naar de wa
penen grepen, om de nieuwe kolonisten terug
te drijven, in wie zij ondanks herhaalde verze
keringen, dat zij goen kwaad wilden, geen broe
ders verkozen te zien.
In den nacht van den ltdeu November 1822
vielen de Dé'9 en de Gol&'s de kolonisten aan
en doodden of wondden een aantal, terwijl zij
een zevental kinderen gevankelijk meevoerden.
Daarna, nog geen maand later, ie er iets zeer
bij zonde i-s voorgevallen in Liberia. En dat. ge-
denkwnaidige in den nacht van den 2en De
cember heeft zoo'n diepen indruk gemaakt, dat
dien datum nog steeds het gebeurde herdacht
wordt.
maar voor hij er op verdacht was, loste deze
een schot, keeper Wim sprong op, gleed uit,
ende bal belandde achter hem in het net!
2—1 voor B.M.T. jn een kort oogenblikje. Alles
wat B.M.T. heette, danste van plezier, en de
'.V.W.'ers keken mistroostig elkaar aan, terwijl
ze dachten: „Dat gaat niet goed!"
Het publiek, dat een oogenblik terneergesla
gen was, begon nu zijn dorpsgenooten met lul
de stem aan to vuren: „Hop V.W.!" „Vooruit
V.W.!" „Er is nog een balf uur te spelen", zei
|van Rijn tegen Nieuwenhuijzen. „Ze kunnen
nog wel gelijk maken!"
„Ik heb er niet veel hoop op", antwoordde
deze. „Onze jongens worden moe. Je kunt 't ze
aanzien, dat ze wel willen, maar niet kunnen.
'Maarje kunt nooit weten!"
André liep in zijn goal hoen en weer, alsof
hij al zeker van do overwinning was. Z'n slech
te humeur van straks was heelemaal weg. Nu
ja, hij had daarnet die goal wel niet gestopt,
maar dat overkwam de beste keeper wel eena
Natuurlijk, als niemand ooit een hal doorliet,
zou de uitslag altijd 0—0 zijn! En dat gebeur
de bijna nooit!"
Wordt vervolgd,
2 December is in Liberia een natinale feest
dag, bekend onder den naam Newport's Day.
En het is niet het zuiver historisch gebeuren,
dat officieel herdacht wordt, maar een legen
de, nauw met do historie saamgeweven.
Die legende luidt:
In den bewusten nacht kwam een bende Dé's
en Gola's van 1000 man de kolonisten in hun
kamp aanvallen. Maar op dat oogenblik waren
er bijna geen verdedigers, want de mannen
hadden zich haastig opgemaakt, om de paar
kanonnen, die zij haddon, te veroveren. De aan
vallers vonden dus alleen vrouwen cn kinde
ren, met wie zij gemakkelijk spel hadden. Maar
onder de vrouwen was een oude negerin: Mrs.
Newport. Zij greep heldhaftig naar een bijl,
wekte de andere vrouwen en wierp zich inet
haar op do vijanden. Zij waren daarbij zoo
moedig, dat de aanvallers niet wisten wat zij
er aan hadden en begonnen te aarzelen. On-
dertusschen hadden de mannen den tijdi hun
kanonnen in positie te stellen. Zij (begonnen
toen te schieten en de aanvallers sloegen op de
vlucht.
Zoo luidt de legende, die officieel als waar
heid wordt beschouwd., maar de werkelijke
geschiedenis is eenigszins anders. Niemand,
ilie het openlijk zegt, maar fluisterend vertelt
de een 't aan den ander. En vooral de inboor
lingen beschouwen do fluisterend medegedeelde
geschiedenis als de eenig juiste.
En dat verhaal is aldus:
Ieder sliep in de kolonie, toen de inboorlin
gen naderslopen. Alleen, Mrs. Newport was
wakker en zat op een kanon een pijp te rooken.
Zonder zich door het geringste geluid te ver
raden, kwamen zij nader. Ze waren nog maar
enkel© schreden van het slapende kamp ver
wijderd en meenden reeds zeker van hun zaak
te zijn, toen er plotseling iets onverwachts
voorviel. Mrs. Newport op het kanon had haar
pijpje bijna leeggerookt. Zij klopte het restje er
uit op het laadgat vau het kanon. Maar het
vuur was nog niet geheel verdoofd enhet
kanon was toevallig geladen, wat de oude ne
gerin blijkbaar niet wist. Tot haar groote ver-
Imzing ging 't schot af en de ontstelde inboor
lingen zochten hun heil in een overhaaste
vlucht. En sedert dien nacht durfden de Dé's
en de Gola's nooit meer die verschrikkelijke
kolonisten aanvallen die zich blijkbaar zelfs
in den slaap zoo goed konden verdedigen.
Na nog heel wat wederwaardigheden werd in
1847 de vrije en onafhankelijke negerrepubliek
Liberia uitgeroepen, met een grondwet, die on
geveer een copie werd van die der Vereenigde
Staten. Aan het hoofd van de republiek staat
een president, bijgestaan door een ministerie.
De wetgevende macht berust hij een Senaat en
een Kamer van volksvertegenwoordigers: Blan
ken hebben er geen staatkundige rechten.
Liberia is ongeveer 3 maal zoo groot, als Ne
derland en telt nog geen 2 millioen inwoners,
naar schatting. Landbouw is er hoofdmiddel
vau bestaan. Koffie, cacao, katoen, palmolie en
palmpitten, 9uiker, was, kaoetsjoek zijn de voor
naarnste producten. Aan de kust is vtescherij
en wordt schildpad verzameld. In de binnen
landen. die nog weinig bekend zijn komen ook
goud en diamanten voor. Het klimaat is er zeer
heet aan de kust is de gemiddelde jaartempe
ratuur 27 graden Celcius. M.
MFNSCHEN, DIB VERMOGENS VERGETEN.
AT rijp de dividenden van verscheidene Neder-
landsche aandeelen tot uiterst geringe bedragen
ineengeschrompeld, geen aandec'honder zal er toch
aan nenken zijn onderneming iets te schihköti.
Nog onwaarschijTdljker is dat in Engeland, waar
de wmstverdoeling meermalen over zeer groote
bedragen loopt. En toch beloojien de niet-opgeno-
men dividenden daar mfllioenen ponden ster
ling. Welke sommen sommige menschen kunnen
vergeten, blijkt het beste bij de eindrekening van
onaernemingen, die worden opgeheven. Zoo bieek
b.v. in de laatste aandcelhcudersvergadx^ring van
de South Metropolitan Tramway's Compony, dat
twaalf aandeelhouders, wien „nog belangrijke be
dragen aan dividend toekwamen niet te vinden
waren. Bij" de onderneming van de Indische
spoorwegen door de Engelsche regeering vees do
rekening „niet geïncasseerde dividenden" een
eindbedrag aan van tlO.OOO pond sterling. Het
meest vergeten de menscben Kun dividenden te
innen, wanneer de onderneming in langen tijd
geen divid<Tid heeft opge'evcrd. On'angs ver'iorat
een weduwe, die zich in deemiswekkenden toe
stand bevond een schrijftafel'. D"e nieuwe engenaar
vond er *n aandeel in ten name van den vroe-
gcren echtgenoot van de weduwe en toen hij de
desbetreffende maatschappij er mede in kennis
stelde, kou dc arme weduwe ecu bedrag van 1500
pond sterling aan dividend wordra overgemaakt.
De onderneming had in tangen tijd geen wipst te
verdeden gehad en de aandeelhouder had het
stuk wellicht zoo voortreffelijk weggeborgen, om
niet telkens aan züjh slechte belegging te worden
herinnerd. Verscheidene Londensche firma's zijp
nog in het bezit van dividenden, die meer dan een
eeuw geléden vervallen zijn.
Zoo werd dezer dagen door een maatschappij'
een coupon verzilverd, die in 163 jaar nog met
was aangeboden. De som, die destijds honderd
pond Sterling had bodragen, was intusschen tot
o600 pond sterling aangegroeid. De vennootschap
pen nebben niet de verplichting, aandeelhouders
op te sporen, die hun dividenden niet hebben
opgenomen; zijl moeten het geld echter te hunner
beschikking houden en zoo zijn er vete onderne
mingen die er voor vergeetachtige aandeelhouders
een spaarpot op na houden, waarvan ze niet het
flauwste vermoeden hebben. Eenige jaren geledén
kwam bijl een rechtszaak een geval ter sprake,
waarbij een vrouw, die naar het buitentana was
vertrokken ogocnschij nhjk haar geheele effecten
bezit had vergeten, dat ongeveer 30.000 pond ster
ling beliep. Zeventien jaar lang werden bij de
desbetreffende vennootschappen ae dividenden niet
geïnd. De erfgenaam Van ae vergeetachtige dame
onderzocht éenter een en ander en kreeg eén
zieer aanzienlijk bedrag uitgekeerd. Er is in Enge
land meermalen op aangedrongen, een Wet in het
léven te Toepen, volgens welke dergelijké divi
denden aan den staat zouden komten te* vervallen.
Er zijn namelijk met do-gelijke vergeten sommen
meermalen minder faire handelingen gepleegd. Zoo
heeft nog dezer dagen een bediende van óèn maat
schappij zich als zulk een vergeetachtig aandeel
houder aangediend en op onrechtmatige wijze een
belangrijk vermogen geïnd.
DANSWOEDE VOOR HONDERD JAAR
De danshartstocht, die na den oorlóg de ge
heel© wereld heeft aangegrepen, vermindert nog
geenszins, zooals de merkwaardige dansrecords
aantoonen, welke den laatst en tijd uit Amerika
geméld worden. De danswoede oto zichze'f is echter
in het geheel niet nieuw; reeds nonderd jaar gele
den klaagde men over den gevaarlijken danslust
voor de Je>ugd. Ëen aardig voorbeeld daarvan
vinden wij in een exemplaar van een oud blad,
waai in uit oen der provinciesteden gemeld wordt.
„In ons plaatsje bevindt zich op het oogenblik
een dansmeester, die met klanten als het ware
overstelpt is. Ja, bij een bepaalde categorie van
menschen schijnt een ware danswoede te hcer-
schen, want men vertelt voorbeelden van ouders,
welke tot deze veronderstelling het recht zouden
geven. Sommigen, die hun kinderen in het géhed!
niet of slechts zelden naar school sturen, verzui
men niet, de üieve kleinen aan den dansmeester
af ie leveren, opdat deze door uiterlijke opvoeding
vervangt, wat aan de innerlijke ontbreekt.
Anderen, wien het aan miadeten ontbreekt hun
kinderen behoorlijk te kleeden, ontzien zich niet
de ouderen in dansen te ïaten onderrichten, ter
wijl zij voor de kleinen een beroep doen op de
mildheid van de Welgestelden; weer anderen beta
len, naar verzekerd wordt, den onderwijzer van
de lagere school het schoolgeld niet, maar kunnen
den dansmeester met klinkende munt betalen.
Deze danswoede schijnt óok op de zwakke sexe
te zij-n overgeslagen. Men hoort de dames er over
klagen, dat net haar niet mogelijk is, den danslust
bij haar dienstboden te onderdrukken en verzekert,
dat de meidon haar werk niet naar behooren doen,
om op een bepaald tijdstip aan de dansles te
kunnen deelnemen. En dan wordt verder
dringend aanbevolen het ontwerpen van „nieuwe
plaatselijke verordeningen, die het slechter-worden
van de menschheid tegengaan." „Naar Verzekerd
wordt, zoo eindigt het bericht, heeft de edelacht
bare heer burgemeester den dansmeester dè
voortzetting van zijn lessen verboden.
Even laehen.
DAT HIELP BESLIST.
Inspecteur van politie (tegen iemand die zelf
moord wil plegen): „Néér die revolver, of ik
schiet!"
TOT EEN OUDI3? VRIJER
„Elizaibeth, als je mij een zoentje geeft, krijg
je een stuiver."
„Dank je wel! Ik kan meer verdienen met
levertraan in te nemen."
ONDER VRIENDINNEN.
„Daar wil ik mijn schoenen poetsen en ik
kan er niet met mijn hand in! Of ik ook klei
ne voeten heb!"
„Nee, Eva, groote handen."
ANDERS BEDOELD.
Hij: Wat! Is het eten niet klaart Dian ga Ik
naar een restaurant.
Zij: Wacht nog vijf minuten.
Hij: Is het dan klaar?
Zij: Neen, dan ga ik met je mee)
NOG ERGER
Werkgever: Is het waar, dat je, als de klok
«es uur slaat, je pen neerlegt en weggaat, zelfa
al ben je midden in een woord?
Klerk: Zeker niet, mijnheer. Als hot zoo dicht
hij zessen is, dat ik het woord niet kan af-^
schrijven, begin ik er niet meer aan
Allee Iwtreffende deze rutarieik te zenden aan
C. Amels Wz. Winkel.
Oplossing
PROBLEEM, No. 36.
Wit: 6137 66—41 35 13 68—43 29-26 40-86
34 5, wint
Oplossing
PROBLEEM No, 37.
Wit: 37-32 29—23 38-32 36-81 48—42 27-01
17—11 39-34 25 5, wint.
PROBLEEM No. 60L
Antanr A. Remooft Hoogwoud.
ZWABT.
H
m
s
11
1!
s
11
zBSS
l-
mm
Hf
Ml
m
WIT.
Stand Zwart, 10 schrijTon, op: 8 12 14 19 23
23 24 26 28 29, dam op 16.
Stand Wit, 8 schijven, op: 30 31 82 86 87
38 40 43, dam op 47.
PROBLEEM Na 4L
Antanr A. Olie Az. N. Nledarp.
ZWART.
mm
mm
tl
fH
Él
K
m
lïlil
Ét
mê\
SU
ÜH
H
"WW/A
m
m
wm,
WIT.
Stand Zwart, 10 schijven, op: B 7 B 13 17
18 22 27 28 36 en dam op 10.
Stand Wit, 10 schijven, op: 20 24 30 38 38
41 42 45 46 49, dam op 60.
Deze belde probleems zijn mooi, vooral Na
40. en zullen niet gemakkelijk gevonden wor
den.
Goede oplossingen ontvangen van: L. Schui
temaker en W. Galis, Wognum, C. de Groot,
I Warmenhulzen. D. Olie Az., N. Niedorp, A. Wit
en J. Ham, Lutjewinkel.