DE JONGENS W DEN MOLEN DAMRUDR1Ö1. 9 m m m m m m van Yselstetn een -Compagnie Soldaten alhier [uit de dikte van een duim breete Ebbenhout tot Schagen, om de togt van de Geldorsche Vrie13 sneden zagen, dat het zoo dtm wa« als Par- sen, ofte Swartenhoop andere gen aam t, van cament: hy heeft zyn konat in 't Hof van Hol- het Roover to beletten, door dien zy geheel j land ten toon gebragt, en kan aldaar nog ge- Noord-Hol&nd door Stroopende en Brandschat- zien worden. ten, en Roofden alles wat hen voor quaxa. Ge- fyk zy meede tot Schagen, Barsingorhorn, Ha ringbuizen, Colhorn, Niorop, Winkel, en an dere hier omtrent dcde; woike met een swoare Brandschattingo van haar wierde gebrand schat, op datzo vry zonde zyn van de plunde ring ofte andere moetwil. Deeze Swarten-hoop waren wel 3000. man sterk: van hier gingen v.y veert na Alkmaar toe, daar zy lèlyk huis Mel den; gelyk gy op een andere plaats 'kont zien., B. Velius. Fol. 106. 151S. Is op de Keins hy de oude Zype, een Ca pe! gestigt door I do ris. Heer van Schagen, en de Prochiaan van F. Christoffels Kerk tot Scha gen, ter oorzake van een zeek er houte Beeld, dat aan de Zeedyk quam aanspoelen, en van een. Schip was afgebroken door een Canon-ko gel, en wierd in een Put (die daar tegenwoor dig nog ie) afgewassen, en van 't Wier dat daar omhing gezuivert: eindelyk is dit Beeld, t(' ■welk was van den H. Maget Maria) in dit nieuw Capel gebragt, en opgeciert. mot groote zolemnitej Deeze Pu1 heeft die Heiligheid nog gehouden, zoo de Pai isten zeggen,) en gaat al le jaren n..g te Bodevaart na dezelve. 1521. Heeft de Heer van Schagen 't Schout- ampt van Alkmaar verpagt: maar hy mogt geen Substituit zotten,, ten waare by concent van de Vroedtchap en de Kamer van Reeke- ninge: en de Heer van Schagen heeft ze-li als Schout gezeten in 't liegt den 13 Augusty; en Anlbregt van Ryk zyr Taalman. Daar nu de zaak wat gemoderoert zynde, vierde Pieter van, Egmond Substituit van do Heor van Schagen; drie jaaren lang H Officio bedienende, zittend© zyn eerste R egt dag den 8 October van 't zelfde jaar, in t nieuwe Stad huis dat jaars 4a voorwn tot Alkmaar volbouwt was. 1534. Willem Wiggors- van Barsingerhorn, Doopsgezint wierde van twee Dienaars gevan gen gezet, agt dagen lang;, en wierde doe mor gens. in dben dageraad (binnen de Poort van t voornoemde Slot) oniliooft, wegens de Religie Ac. Ook meede ls 'er in 't jaar 1573 tot Schagen op het Slot onthooft «enen Capilein Michiel Crok, om dat hy heel ongehoorde moetwillig heid hadde bedreven in Steeden en In Dorpen daar hy met zyn Comoagnie Zo 1 daten hadde gelegen, door bevel van Jonker Dirk' Sonoy, Gouverneur van 't Noorder-Quartier. 1603. Wierde Schagen gepreviligeert hy haar Ed. Mogende: cm te hebben een vrye Paarden markt, die altyd moet gehouden worden op den 17 Juny. 1617. Den 6 October hebben de Küapmolens gebroeders Tate Philip* en Huibert Philips, voonende tot Schagen, Octroi van de Ed: Hee- r*n Staaten van Holland, verkregen, om dat zy de eerste Vinders waren die de spreltsols ofte vooderingo in de Soldcrs, en. Veeren, dienstig om de ongevoerde Solders met Deelen aan mal kanderen te hegten, digt en vast te maken. Dee ze Tc te Philips was zoo pubtyl, dat hy konde straten droogden op: het vroor. En zoo bleef hét een paar nachten. Nog een dag of wat en we zouden kunnen rijden. Heerlijk 1 We haal den onze schaatsen vlug voor den dag en maak ten ze in orde. Den middag, dat de ijsbaan geopend werd, kregen we vrij. We gunden ons haast geen lijd, om te eten. Eindelijk snelden we mert on ze schaatsen onder den arm naar buiten, naar de ijsbaan. Jong en oud was daar al druk he rig. Vlug de schaatsen onder gebonden! We reden van voeren, vi"ien *n paar malen, kwa men in een clubie terecht, waarbij we ons aan sloten en reden in een lange rij de haan af. De tijd ging veel te gauw naar onze zin voorbij. Het werd tijd om naar huis te gaan. En thuis werd er druk over den heerlijken middag ge praat. Morgen aou het Woensdag zijn, dus dan hadden-we des middags ook vrij. Op school was de aandacht niet bij de lessen, maar bij het heerlijke ijs. Ook dien middag hebben we heerlijk gereden en nog de heele week konden w'f ons hart ophalen. En toen de dooi zijn in- irade deed, vonden wij het wel jammer, maar wr ren toch tevreden. (L. d. Q.) 1627. Den 17 May heeft Jan Pieteraz. Douw, gezworen Landmeester van Leiden, door ordre van Aalbregt, Heer van Scnagen, e"n Kaarto gemaakt van de Sthager-Gogge, van 60 gemeo- ten Lands, bcgrypendo de vrye neorlykheden van Schagen. Barai.ugerhrrn, Haringbuizen, Colhorn, en Burghora, mei de p:->rtyen van Landen daar in afgebeeld, aan de zelve Heer- lykhaden hehoorende. hanger.de nog huiden tegenwoordig op het Slot in de V/ester kamer. 1043. Is tot Scbager gestorven Anna van Metenesse, Huisvrou cv van Heer Willem, Heer van Schagen, Barsmgevhorn, Haringhuizen, Burghorn. 1654. Trok Heer Willem van Schagen met wei 50 a 60 man gewapende Burgers, na Lutjen- winkel, op den Dyk by de Strykmoolena, we gens de questie van 't. leggen der zeiver Sluis in den Dyk, maar hebbende haar questie met die van Nierop en, Winkel in minne en vrind schap afgedaan, eer zy vertrokken. 1658. Is gestorven Heer Willem, Heer 'van Schagen, Barsingerhom, Haringhuizen en Burg hora, Grave van Werffuze Ac. 1658. Den 6 December heeft de heer Georgie Cats de Heerlykheid van Schagen in den Haag gekogt, met al dat daar onder deeze Heerlyk-1 heid dopendeerde, voor de zomma van 263.000 guldens. Georgie van Cats was Heere van Coulster, Zoone van TLeophilis van Cats, en van Maria de Bye, trouwde Justina van Nassauw, en van i Willem Maurita van Cats, Maria Petronella van Cats, Anna Willemmina van Cats, Justine Theophiline van Cats, Louise van Cat9. Wordt vervolgd. ROMMELKRÜID, LIBERIA. Van Liberia, de negerrepubliek in Afrika, gelegen in Opper-Guinea aan de zoogenaamde Peperkust, is over algemeen niet veel meer bekend bij het volk, dan dat het door neger slaven is gesticht. De liefhebbers van postzegel verzamelingen zullen u daarenboven nog kun nen vertellen, dat er zeer mooie postzegels worden verkocht. Toch is 't de moeite wel waard er wat moer van te hooren. In 't begin van de negentiende eeuw begon nen de bewoners van de Vereenigde Staten van Angelsaksisch ras den slavenhandel te bestrij den, die toenmaals zeer levendig was. Bij dui zenden waren de zwartjes uit Afrika naar het nieuwe werelddeel getransporteerd, waar zij zwaar werk moesten verrichten als slaven op Vervolg. Gelijk! 1—1. En verdiend ook, want beide partijen waren nu even sterk! Veel tijd om na te denken, was er echter niet, want scheids rechter Kaart liet het spel al weer hervatten. Met vuur word er gespeeld. Nu ging het er om! Wie zou winnen! „Wijl" dachten alle B.M.T.- ers. „Wij moeten zegevierend in de stad terug komen!" „Wijl" dachten de V.W.'ers. „Wij moeten on ze dorpsgenooten laten zien, dat we niet voor de stedelingen onder doen!" Nu leek B.M.T. iets sterker. En daaibij kwam dat de veel kleinere V.W.'ers vermoeid werden. Die reuzejongens van B.M.T. ja, die konden daar beter tegen, die waren veel ouder en ster- kor! Daar begon zoo'n B.M-T.'er weer een ren! Wat liep die jongen. Hij naderde het V.W.-doel waar Wim Gerritse al op zijn hoede stond. Henk was ook op zijn post! De B.M.T.'er kwam steeds naderbij. Nu inloopen," dacht Henk. Hij deed het, en probeerde de bal aan zijn tegenstander te ontnemen., de plahtages. Hiertegen ging het verzet. Er ontstonden in de Vereenigde Staten ver schillende k'olonisatievereenigingen, weldadig heidsgenootschappen, die vrijgekochte slaven raar Afrika overbrachten, van waar zij of hun voorouders vroeger vaak op gewelddadige wij ze waren ontvoerd. Daar, in hun nieuw vader land, zouden zij voor igen rekening werken en zich zelf besturen. De Peperkust werd gekozen voor de nieuwe kolonie en in Januari 1822 kwam de eerste zending vrijgekochte slaven zich vestigen op 'n eiland, dat de haven van Monrovia afsluit. Het eiland werd Perseverance genoemd, wat vol harding beteekent. De zwarte kolonisten van het eiland Pérsé- vérance worden nog heden genoemd de vaders van Liberia. Een; van hen heette EHjah Tohn-oon, wiens naam nog steeds wordt geëerd, omdat hij in de eerste moeilijke tijden aLs aanvoerder der kolo nisten een officier van het Engelsche leger, die zijn hulp kwam aanbieden, zoo goed van ant woord wist te dienen. De Engelsche officier stelde voor met zijn manschappen het londi te beschermen, als de Liberianen hun slechts een hoekje grond wil den afstaan, groot gmoeg om er de Britsche vlag te planten. Hierop antwoordde Johnson, de vroegere slaaf. „Mijnheer, hoe groot onze tegenwoordige moeilijkheden ook mogen zijn, wij moeten uw hulp afslaan. Wij willen lieve» allen sterven als het moet, dan dat gij hier uw vlag plant, die ons meer moeite zou geven, om haar later weer uit den grond te halen, dan ze nu voor ons uit den weg zou ruimen." Dat. was zeer zeker een moedig antwoord Want gemakkelijk was 't niet, zich in hun nieuw vaderland te handhaven. Niet alleen, dat zij slechts met harden arbeid en volharding een bestaan konden vinden, maar zij hadden bovendien veel te verduren van de inboorlin gen. Langen tijd moesten zij strijd voeren te gen hen, die het belette gebied wel betaald had den gekregen, maar niettogenstaande dat tel kens prabeeiden da voor hen vreemdelingen terug te drijven. Het aantal kolonisten werd door nieuwen aanvoer steeds grooter, zoodat het eiland Per- sévérance weldra te klein werd om allen te borgen. Daarom, inlosten zij zich ook verde» landwaarts in vestigen, waarbij voortdurend op steeds hardnekkiger verzet van de inboor lingen gerekend moest worden. Vooral de stammen van de Dé's en de Gola'e waren verbitterd, die steeds weer naar de wa penen grepen, om de nieuwe kolonisten terug te drijven, in wie zij ondanks herhaalde verze keringen, dat zij goen kwaad wilden, geen broe ders verkozen te zien. In den nacht van den ltdeu November 1822 vielen de Dé'9 en de Gol&'s de kolonisten aan en doodden of wondden een aantal, terwijl zij een zevental kinderen gevankelijk meevoerden. Daarna, nog geen maand later, ie er iets zeer bij zonde i-s voorgevallen in Liberia. En dat. ge- denkwnaidige in den nacht van den 2en De cember heeft zoo'n diepen indruk gemaakt, dat dien datum nog steeds het gebeurde herdacht wordt. maar voor hij er op verdacht was, loste deze een schot, keeper Wim sprong op, gleed uit, ende bal belandde achter hem in het net! 2—1 voor B.M.T. jn een kort oogenblikje. Alles wat B.M.T. heette, danste van plezier, en de '.V.W.'ers keken mistroostig elkaar aan, terwijl ze dachten: „Dat gaat niet goed!" Het publiek, dat een oogenblik terneergesla gen was, begon nu zijn dorpsgenooten met lul de stem aan to vuren: „Hop V.W.!" „Vooruit V.W.!" „Er is nog een balf uur te spelen", zei |van Rijn tegen Nieuwenhuijzen. „Ze kunnen nog wel gelijk maken!" „Ik heb er niet veel hoop op", antwoordde deze. „Onze jongens worden moe. Je kunt 't ze aanzien, dat ze wel willen, maar niet kunnen. 'Maarje kunt nooit weten!" André liep in zijn goal hoen en weer, alsof hij al zeker van do overwinning was. Z'n slech te humeur van straks was heelemaal weg. Nu ja, hij had daarnet die goal wel niet gestopt, maar dat overkwam de beste keeper wel eena Natuurlijk, als niemand ooit een hal doorliet, zou de uitslag altijd 0—0 zijn! En dat gebeur de bijna nooit!" Wordt vervolgd, 2 December is in Liberia een natinale feest dag, bekend onder den naam Newport's Day. En het is niet het zuiver historisch gebeuren, dat officieel herdacht wordt, maar een legen de, nauw met do historie saamgeweven. Die legende luidt: In den bewusten nacht kwam een bende Dé's en Gola's van 1000 man de kolonisten in hun kamp aanvallen. Maar op dat oogenblik waren er bijna geen verdedigers, want de mannen hadden zich haastig opgemaakt, om de paar kanonnen, die zij haddon, te veroveren. De aan vallers vonden dus alleen vrouwen cn kinde ren, met wie zij gemakkelijk spel hadden. Maar onder de vrouwen was een oude negerin: Mrs. Newport. Zij greep heldhaftig naar een bijl, wekte de andere vrouwen en wierp zich inet haar op do vijanden. Zij waren daarbij zoo moedig, dat de aanvallers niet wisten wat zij er aan hadden en begonnen te aarzelen. On- dertusschen hadden de mannen den tijdi hun kanonnen in positie te stellen. Zij (begonnen toen te schieten en de aanvallers sloegen op de vlucht. Zoo luidt de legende, die officieel als waar heid wordt beschouwd., maar de werkelijke geschiedenis is eenigszins anders. Niemand, ilie het openlijk zegt, maar fluisterend vertelt de een 't aan den ander. En vooral de inboor lingen beschouwen do fluisterend medegedeelde geschiedenis als de eenig juiste. En dat verhaal is aldus: Ieder sliep in de kolonie, toen de inboorlin gen naderslopen. Alleen, Mrs. Newport was wakker en zat op een kanon een pijp te rooken. Zonder zich door het geringste geluid te ver raden, kwamen zij nader. Ze waren nog maar enkel© schreden van het slapende kamp ver wijderd en meenden reeds zeker van hun zaak te zijn, toen er plotseling iets onverwachts voorviel. Mrs. Newport op het kanon had haar pijpje bijna leeggerookt. Zij klopte het restje er uit op het laadgat vau het kanon. Maar het vuur was nog niet geheel verdoofd enhet kanon was toevallig geladen, wat de oude ne gerin blijkbaar niet wist. Tot haar groote ver- Imzing ging 't schot af en de ontstelde inboor lingen zochten hun heil in een overhaaste vlucht. En sedert dien nacht durfden de Dé's en de Gola's nooit meer die verschrikkelijke kolonisten aanvallen die zich blijkbaar zelfs in den slaap zoo goed konden verdedigen. Na nog heel wat wederwaardigheden werd in 1847 de vrije en onafhankelijke negerrepubliek Liberia uitgeroepen, met een grondwet, die on geveer een copie werd van die der Vereenigde Staten. Aan het hoofd van de republiek staat een president, bijgestaan door een ministerie. De wetgevende macht berust hij een Senaat en een Kamer van volksvertegenwoordigers: Blan ken hebben er geen staatkundige rechten. Liberia is ongeveer 3 maal zoo groot, als Ne derland en telt nog geen 2 millioen inwoners, naar schatting. Landbouw is er hoofdmiddel vau bestaan. Koffie, cacao, katoen, palmolie en palmpitten, 9uiker, was, kaoetsjoek zijn de voor naarnste producten. Aan de kust is vtescherij en wordt schildpad verzameld. In de binnen landen. die nog weinig bekend zijn komen ook goud en diamanten voor. Het klimaat is er zeer heet aan de kust is de gemiddelde jaartempe ratuur 27 graden Celcius. M. MFNSCHEN, DIB VERMOGENS VERGETEN. AT rijp de dividenden van verscheidene Neder- landsche aandeelen tot uiterst geringe bedragen ineengeschrompeld, geen aandec'honder zal er toch aan nenken zijn onderneming iets te schihköti. Nog onwaarschijTdljker is dat in Engeland, waar de wmstverdoeling meermalen over zeer groote bedragen loopt. En toch beloojien de niet-opgeno- men dividenden daar mfllioenen ponden ster ling. Welke sommen sommige menschen kunnen vergeten, blijkt het beste bij de eindrekening van onaernemingen, die worden opgeheven. Zoo bieek b.v. in de laatste aandcelhcudersvergadx^ring van de South Metropolitan Tramway's Compony, dat twaalf aandeelhouders, wien „nog belangrijke be dragen aan dividend toekwamen niet te vinden waren. Bij" de onderneming van de Indische spoorwegen door de Engelsche regeering vees do rekening „niet geïncasseerde dividenden" een eindbedrag aan van tlO.OOO pond sterling. Het meest vergeten de menscben Kun dividenden te innen, wanneer de onderneming in langen tijd geen divid<Tid heeft opge'evcrd. On'angs ver'iorat een weduwe, die zich in deemiswekkenden toe stand bevond een schrijftafel'. D"e nieuwe engenaar vond er *n aandeel in ten name van den vroe- gcren echtgenoot van de weduwe en toen hij de desbetreffende maatschappij er mede in kennis stelde, kou dc arme weduwe ecu bedrag van 1500 pond sterling aan dividend wordra overgemaakt. De onderneming had in tangen tijd geen wipst te verdeden gehad en de aandeelhouder had het stuk wellicht zoo voortreffelijk weggeborgen, om niet telkens aan züjh slechte belegging te worden herinnerd. Verscheidene Londensche firma's zijp nog in het bezit van dividenden, die meer dan een eeuw geléden vervallen zijn. Zoo werd dezer dagen door een maatschappij' een coupon verzilverd, die in 163 jaar nog met was aangeboden. De som, die destijds honderd pond Sterling had bodragen, was intusschen tot o600 pond sterling aangegroeid. De vennootschap pen nebben niet de verplichting, aandeelhouders op te sporen, die hun dividenden niet hebben opgenomen; zijl moeten het geld echter te hunner beschikking houden en zoo zijn er vete onderne mingen die er voor vergeetachtige aandeelhouders een spaarpot op na houden, waarvan ze niet het flauwste vermoeden hebben. Eenige jaren geledén kwam bijl een rechtszaak een geval ter sprake, waarbij een vrouw, die naar het buitentana was vertrokken ogocnschij nhjk haar geheele effecten bezit had vergeten, dat ongeveer 30.000 pond ster ling beliep. Zeventien jaar lang werden bij de desbetreffende vennootschappen ae dividenden niet geïnd. De erfgenaam Van ae vergeetachtige dame onderzocht éenter een en ander en kreeg eén zieer aanzienlijk bedrag uitgekeerd. Er is in Enge land meermalen op aangedrongen, een Wet in het léven te Toepen, volgens welke dergelijké divi denden aan den staat zouden komten te* vervallen. Er zijn namelijk met do-gelijke vergeten sommen meermalen minder faire handelingen gepleegd. Zoo heeft nog dezer dagen een bediende van óèn maat schappij zich als zulk een vergeetachtig aandeel houder aangediend en op onrechtmatige wijze een belangrijk vermogen geïnd. DANSWOEDE VOOR HONDERD JAAR De danshartstocht, die na den oorlóg de ge heel© wereld heeft aangegrepen, vermindert nog geenszins, zooals de merkwaardige dansrecords aantoonen, welke den laatst en tijd uit Amerika geméld worden. De danswoede oto zichze'f is echter in het geheel niet nieuw; reeds nonderd jaar gele den klaagde men over den gevaarlijken danslust voor de Je>ugd. Ëen aardig voorbeeld daarvan vinden wij in een exemplaar van een oud blad, waai in uit oen der provinciesteden gemeld wordt. „In ons plaatsje bevindt zich op het oogenblik een dansmeester, die met klanten als het ware overstelpt is. Ja, bij een bepaalde categorie van menschen schijnt een ware danswoede te hcer- schen, want men vertelt voorbeelden van ouders, welke tot deze veronderstelling het recht zouden geven. Sommigen, die hun kinderen in het géhed! niet of slechts zelden naar school sturen, verzui men niet, de üieve kleinen aan den dansmeester af ie leveren, opdat deze door uiterlijke opvoeding vervangt, wat aan de innerlijke ontbreekt. Anderen, wien het aan miadeten ontbreekt hun kinderen behoorlijk te kleeden, ontzien zich niet de ouderen in dansen te ïaten onderrichten, ter wijl zij voor de kleinen een beroep doen op de mildheid van de Welgestelden; weer anderen beta len, naar verzekerd wordt, den onderwijzer van de lagere school het schoolgeld niet, maar kunnen den dansmeester met klinkende munt betalen. Deze danswoede schijnt óok op de zwakke sexe te zij-n overgeslagen. Men hoort de dames er over klagen, dat net haar niet mogelijk is, den danslust bij haar dienstboden te onderdrukken en verzekert, dat de meidon haar werk niet naar behooren doen, om op een bepaald tijdstip aan de dansles te kunnen deelnemen. En dan wordt verder dringend aanbevolen het ontwerpen van „nieuwe plaatselijke verordeningen, die het slechter-worden van de menschheid tegengaan." „Naar Verzekerd wordt, zoo eindigt het bericht, heeft de edelacht bare heer burgemeester den dansmeester dè voortzetting van zijn lessen verboden. Even laehen. DAT HIELP BESLIST. Inspecteur van politie (tegen iemand die zelf moord wil plegen): „Néér die revolver, of ik schiet!" TOT EEN OUDI3? VRIJER „Elizaibeth, als je mij een zoentje geeft, krijg je een stuiver." „Dank je wel! Ik kan meer verdienen met levertraan in te nemen." ONDER VRIENDINNEN. „Daar wil ik mijn schoenen poetsen en ik kan er niet met mijn hand in! Of ik ook klei ne voeten heb!" „Nee, Eva, groote handen." ANDERS BEDOELD. Hij: Wat! Is het eten niet klaart Dian ga Ik naar een restaurant. Zij: Wacht nog vijf minuten. Hij: Is het dan klaar? Zij: Neen, dan ga ik met je mee) NOG ERGER Werkgever: Is het waar, dat je, als de klok «es uur slaat, je pen neerlegt en weggaat, zelfa al ben je midden in een woord? Klerk: Zeker niet, mijnheer. Als hot zoo dicht hij zessen is, dat ik het woord niet kan af-^ schrijven, begin ik er niet meer aan Allee Iwtreffende deze rutarieik te zenden aan C. Amels Wz. Winkel. Oplossing PROBLEEM, No. 36. Wit: 6137 66—41 35 13 68—43 29-26 40-86 34 5, wint Oplossing PROBLEEM No, 37. Wit: 37-32 29—23 38-32 36-81 48—42 27-01 17—11 39-34 25 5, wint. PROBLEEM No. 60L Antanr A. Remooft Hoogwoud. ZWABT. H m s 11 1! s 11 zBSS l- mm Hf Ml m WIT. Stand Zwart, 10 schrijTon, op: 8 12 14 19 23 23 24 26 28 29, dam op 16. Stand Wit, 8 schijven, op: 30 31 82 86 87 38 40 43, dam op 47. PROBLEEM Na 4L Antanr A. Olie Az. N. Nledarp. ZWART. mm mm tl fH Él K m lïlil Ét mê\ SU ÜH H "WW/A m m wm, WIT. Stand Zwart, 10 schijven, op: B 7 B 13 17 18 22 27 28 36 en dam op 10. Stand Wit, 10 schijven, op: 20 24 30 38 38 41 42 45 46 49, dam op 60. Deze belde probleems zijn mooi, vooral Na 40. en zullen niet gemakkelijk gevonden wor den. Goede oplossingen ontvangen van: L. Schui temaker en W. Galis, Wognum, C. de Groot, I Warmenhulzen. D. Olie Az., N. Niedorp, A. Wit en J. Ham, Lutjewinkel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1923 | | pagina 14