Allllltl NillïS-
DE LANGE DE MDRAAZ,
668te Jaargang No. 7274.
IlifpvurSi N.V, v.h. TRAPMAN Cö Schapfi
EERSTE SLAB.
feuilleton.
Een Levensweq
maakt tafels, deuren
en kasten als nieuw.
Credieten voor laodboow en handel.
Donderdag 2 Augustus 1923.
SCHA6ER
COUtANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tót 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk/ in het eerstuitkomend nunimer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT TELEF no. 20
Prijs por 8 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 pegels f 1.10, Iedere regel meer 120 cent (bewijsna.
inbegrepen). Qroote letters worden naai» plaatsruimte berekend.
t I
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN1
Ai'rondissem ents Rechtbank
te Alkmaar.
Ziltirg van Dinsdag 31 Juli 1023.
V~OR DEN POLaTxERECH 1'EP.
Pandjes thuis.
Er was MaanJig 30 Juli geen zitting-en nu was het
op Dinsdag 31 Juii, dat de Politierechter zaling plaats
bad. 1
Eerste zaakje speelde 'heel in Midwoud. Louw de
Groot, een vrachtrijder en zijn broer Andries, winke
lier, waren op 6 Juni j.I. boos op hunnen 8Öi*rgpfci«
buurman Jasper Vos, die zich leelljk'^ beeedigeude
uitdrukkingen permitteerde tegenover hunnen vader
die al 16 jaren geleden gestorven was. 't Was ook wel'
lang niet mooi van ouden Jasper om zpo uit te pakken,
maar de tegenpartij hadmoéten bedenken, aat het
met z'ooiets altijd ishandjes thuis i
De O.v.J. hield trouwens met verschillende verzach
tende omstandigheden rekening en requireerdé tfcgën
Louw en Dries elk f 5 boete of 5 dagen nechtenis.1
Het vonnis des Politierechters was conform dezen
eisch.
Mishandeling.
Hendrik Jan Mosk, een 120-jarig jongmenscfi uit
Warmenhuizen, heeft op 3 Juni, toon er te Castricum
een tumfcest |faatsvond, een terg r 16 jarig ventje,
Kees Beent] s genaamd, mishandeld. Kees deed op dat
Castricummer Feest gym kat kwaad, maar Henk heeft
6em toch uops'fg" g geven.
De O.v.J. vorderde 14 dagen £-v. en Henk ïflng
nog blij zijn, dat z'n vonnis veranderde in 40 gulden
boete of 40 dag.n brommen.
Al te pittig.
Johan K-sper Heijmans, een los werkman te A k-
maar. die nogil van een stevig g'hs „pittigs" houdt,
was ter zijner woonstede den 9aen Juni wederspa ni'n g
tcgm den politieagent Dijker en liep daarmee een
vonnis op tot een maand %w.i
Wat minder hulpvaardig.
Do volgende' bek.aagde is de 49-jarige Dirk van
Stipriaan, 8 December1873 te Oude Niedorp gjboren
en daar welbekend, evenals zijn 85-jarige papa „oude
Pieter", die onlargs als getuige hier verscheen.
Dirk, los werkman te Alkmaar, was daar 9 Juni in
gezelschap van gemedden Johan Kasper Heijmans en.
trachtte te beletten, dat deze werd gearresteerd én
opgebracht. Dirk liep met die belemmering van ftmbts-
handelirg der politie f 40 boete of 40 dagen hechtenis op.
Verzet.
Frans Jorgebloed, geboren te Scha'gen dn wonende te
Zijpe, heeft zich in den nacht van 9 op 10 Juni tegafc'
den agent Tijtsma verzet. Wat voor Frans neerdraaide
op een vonnis tot f boete of 25 dagen hechtenis.
P.~. je niet, dan rust je toch.
Den 20 November 1870 werd te Roelof%Arentsveen
geboren Johannes van Leeuwen, een rare snuiter, thans
weg°ns huisvredebreuk geverbaliseerd en die op zijn
manier z'n smoesje nogil goed klaar heeft. Hij was
in den nacht van 9 op dO Jumi te E|khuizen' en
was zoo brutaal om Zonder eenigeritei verlof bij Elias
Sietze Heins op 't privaat te gaan zitten. Op zijn gemak
zat Hannes aaar te rooken en ging niet eens zoo
fiuw ophoenelen, toen Heins hem /u.ks aanzegde.
en verbaaltie met vandaag het mogen terechtstaan,
waren voor Hannes nu de fwolgTn..
En zijn vonnis luidde: 3 dagen hechtenis.
Tat pee't wat
Poortsluiter was vandaag de 19-jarige Tjerk Joustra
geboren te Sn eek. eq wonende te Helder, die, térwijl'
hij is Nederlander en niet van dienstplicht was vriige-
steld, op 23 Arril j.1. voor den Keuringsraad der Militie
te Helder had moeten verschijnen.
Daaraan had Tierk niet voldaan. Nu liep hij een
vonnis op tot f '20 boete of '20 dagen hechtenis.
Vo'gt sluiting der zitting.
naar het Engolsch van E. TEMPLE THURSTON
door W. J. A. FOLDANUS Jr.
HOOFDSTUK III.
Hoe was Nanno het nette dienstmeisje ,cp word en,
dat Mrs. Hilton voor een diner huren kon? Hoe
kon zij zich de manieren van het platteland afere-
wend hebben en die van de meisjes aaneeleerd,
welke men in zoo prooten getale netjes gekleed en
met iels IPfs over zich ziea kan meis es, die de
codzakelijkneid om haar eigen levensstrijd' te strij
den n:et van haar deugd heeft beroofd? Zij zijn te
vinden op kantoren, waar zij het werk van man
nen doen. zij zijn te zien achter toonbanken of in
restaurants, waar zij bedienen. Gij ontmoet ze in
den vroegen ochtend, wanneer zij boven oo omni
bussen van de voorsteden naar het gewirwar der
City komen. Ieder harer heeft haar roman bij zich
en soms is het wonderlijk om te zien met welk een
goeden smaak zij haar boeken kiezen. De quasi
grappige klerk, die kennis met haar tracht te ma
ken wordt met hooghartige minachting behandeld,
y k.ennen de waarde van haar deugd en hoewel
dagelijks blootgesteld wordt aan de listen des
Hp 'uWa^en jaloersch. Hoe nu was Nanno,
ae mishandelde vrouw van een boer in het meest
«i^SnTTgedeelte van Ierland.' een van dezen ge-
J' Hoe de menschelijke natuur zich steeds
i1- a^n rï0n v°ortduremien, vloed van veran-
dênng, (He langs ons gaat?
onuitbluschbare vuur der hoop, dat
l„hezeD ,van optimisme, zonder welke dit
k'falf rti^eme tbings" niet zou kunnen voortbe-
hlormti verintwoordelijk zijn voor dat wonder-
ras aanpassingsvermogen van het menschelijk
tegSnover taUo°» moeilijkheden ge-
vertef.n 181 dat de hoeve in Rathraore
l. viS 1",! 6D( n"LAnesk was, om haar
i« K bp^nnen. In de kraaminrichting
.11 ,nd d00d ter w0re'd gekomen.
„Zeker een ongeluk gehad?" had de student ge
Oft Lever's Zeep Maatsohappll, Vlaardtngen
Fabrikanten van LUX en TWINK.
UAIW ALLEEN naam en adres invullen en als
L>Vy li DI^UKWEkKte verzenden inopen enveloppe
DE LEVERS ZEEPMAATSCHAPPIJ Vlaardingen.
Verzoeke mij naar aanleiding van Uw advertentie in
de SCH^lGER COURANT te zenden een
Geïllustrearden Catalogus dar Geschenken,
verkrijgbaar voor de uitknipsels der Hollahdsche
SUNLIGHT-cartons en fonde kaartjes der VIM-bussen.
Naam
Adres ea Woonplaats
e
zegd.
„Ja", antwoordde zij kalm.
Toenhet haar verteld werd, scheen de bitterheid
van haar ellende volkomen. Het eeinige wezen, dat
gesfihapen was om haar te begrijpen, haar liefde te
geven en tot haar op te zien voor steunj.was haar
ontnomen. De enkele dagen, dat zij in die sombere
kamer lag te luisteren naar het ratelen der wagens,
die in de straat beneden voorbijhotsten, dacht zij,
dat de laatste slag gegeven, de laatste steek weg
getrokken was uit het weefsel van hoop, dat zij zoo
hardnekkig om zich heen getrokken had.
Maar toen zij weer in staat was rond te loopen,
zag zij de zaken anders in. Wanneer zij van nu af
'aan voor zichzelf zorgen moest, dan had. door den
dood van haar kind de Voorzienigheid haar bevrijd
van een zware verantwoordelijkheid. Zij wist vol
doende vafi de wereld, om te beseffen, dat een vrouw
met een kind en zonder man het leven begint met
een achterstand, die zoo goed als filet in te halen is.
Zóó ten volle besefte zij dit, dat haar gebeden op den
ochtend, dat ziji de inrichting verliet, voornamelijk een
dank aan God voor haar bevrijding waren; maar toch
huilde zij, toen Zij het 'teeken des kruises gemaakt had,
alsof haar hart breken zou.
Twee 'dagen later, 'toen haar „kapitaal" begon Jte
verminderen en verscheidene pogingen om een hetrék-
ki'rg te krijgen, geen succes gehad hadden, kwam zij
Nancy Foley, van wier wegjagen uit Rathmorezij' twee
jaar tevoren met zooveel1 afschuw getuige geweest was,
teaen.
Was het mogelijk geweest, dan Zou het ongelukkige
meisje haar ontvlucht Zijn. Zij keerde zich vlug om,
maar Nanno volgde haar en legde haar hand op haar
arm.
„Maar. Nancy," zeide zij en de toon van haar stem
was onweerstaanbaar. Het jonge meisje keek haar aan.
„Waarom spreek je tegen me?" vroeg zij'. „Was jij
niet een van ae meisjes, die mij' weggejaagd hebben?"
Nanno schudde haar hoofd.
„Ik zou ze gevraagd hebben het niet te doen, als ik
gezien had, dat het nelpen zou."
Een o genblik keek Nancy haar ongeloovig aan.
„Geloof je dan niet, dat wat ik gedaan heb Zonde» lp V
vroeg zij.
„het is de quaestie niet of dingen zonde zijn," ant
woordde Nanno kalm, „maar hoe zij gestraft moet
worden of zij nog eens gedaan worden en wie ze
vergeven zal. Dingen nogmaais doen, wanneer rij een
maal vergeven zijn, maakt ze tot zonde."
Nancy staarde haar verbaasd aan.
..Wie heeft je dat; geleerdV" vroeg zij.
Nanno zuchtte. Ervaring was haar leermeesteres ge
weest, maar een vrouw bekent dat niet graag. Zij1 zeide
niets. Dan gaf Nancy haar een arm en samen liepen
Zij door de straten, Nanno luisterend naar al de ver
trouwelijke mededeelingen, die Nancy haar met koorts
achtige naast in de ooren fluisterde; confidenties, die zij
tot dusverre alleen met zichzelf had kunnen deelea;
confidenties, die knaagden aan haar hart en iedere ge
dachte verbitterden.
Toen zijl klaar was, keek Nanno op.
„Wil je iets doen, als ik het je vraagY' vroe* zij.
"Nancy knikte van ja. Nu een gevoel van verlichting
haar overmeesterd nad, zou zij alles hebben willen
doen.
Nanno bracht haar naar de kerk der Heilige Drie
vuldigheid en zeide, toen de deuren achter haar
dichtgevallen waren:
„Ga biechten daarvoor heeft God de biecht in
gesteld."
Toen dat gebeurd was en het meisje haar tranen
van dankbaarheid' in een donker hoekje der kerk
weggesnikt had, gingen ze samen naar huis, naar de
de kamer, waar Nanno woonde,,en praatten over
haar toekomstplannen. Tot dusvrre hadden zij geen
van 'beiden eehig vooruitzicht, hoewel Nancy ge
schreven had op een advertentie voor een betrekking
in Londen.. Het was Nancy's vast voornemen zoo
gauw mogelijk Ierland te verlaten. Wanneer zij op
haar brief niets hoorde, zou ziji naar Amerika gaan,
waar een broer van haar reeds vijf jaar woonde. Zij
zaten lang over de mogelijkheid daarvan te praten,
toen Nancy zich plotseling herinnerde, dat er reeds
twee postbestellingen geweest waren, sinds zij' dien
ochtend uitgegaan was. Zij wilde thuis gaan kijken.
Nanno ging met haar mede. Een brief lag in de
gang. Nancy raapte dien gauw op, scheurde hem
open, trok er den brief uit en uit de vouwen van het
papier wapperde een postbewijs op den grond.
„Je reisgeld voor Londen", zeide Nanno kalm.
Nancy keek er ongeloovig naar. Half versuft las
zij den brief door. V
„Lees jij maar", zeide zij. terwijl zij den brief aan
Nanno gaf, waarna zij zich bukte om het stukje pa
pier van den grond op te rapen.
„Zij willen, dat je Donderdag vertrekt", zeide Nan
no, toen zij den brief doorgekeken had, „Dat ia over-
ALKMAAR. Ao. 1804.
DONDERDAGS te SCHAtiEN Hötel „Vredelust".
Binnenlandsch Nieuws.
VERZONNEN VERHALEN,
In de N. R. Crt. lezen .wij'
Mail1 vergast van tijd tot tijd haar lezer»
Lectuur over het doen en ïaten van den
De Daily Mail1 vergast van tijd tot
op prikkellectuur over het doen en
ex-Keizer en ex-Kroonprins van Duitschlaind in om
land.
In haar nummer van Zaterdag vertelt zij onder op
zienbarende vette opschriften, dat er onraad broeit op
Waringen.
„Groote nieuwsgierigheid, gemengd met eenige spaa
ning zoo leest men ïs nier (te Antwerpen) en neeï
België gerwekt door vertrouwelijke inlichtingen met be
trekking tot de toenemende activiteit van verschillende
agenten rondom den Duitschen ex-kroonprins op zijn
kleine eiland Wieringen en den ex-keizer op Doorn.
In de afgeloopen maand zijn er verschuilende bezoe
kers op Doorn geweest êh niet allemaal1 om gezond
heidsredenen. Prins Éitel Frederik, de tweede zoon
van den ex-keizer, van wien men aanneemt, dat hij in
nauwe relaties staat met de, Pruisische jonker,», was Jn
hel b«gin van deze maand op Doorn. Dr. Helfferich,
een van de meest bekende pangermatnisten, was op
denzelfden tijd bij den keizer te togeeren. Eü.
voegt het blad er onder een nieuwe vette kop bij
Herr Stümes zelf heeft, naar wordt bericht, tot de
geheime bezoekers van den ex-keizer behoord. Was
nij het niet. dan was het toch iemand die heel vefety
op hem leek '(f)
Hel komen en gaan van bezoekers tusschen Duitsch-
land en .Wieringen, heeft niet weinig de aandacht ge
trokken; het is eem publiek geheim', dat de ex-Kroon-
'is ernaar verlangt naar Duits chianti terug te keeren.
is zijn afzondering op het saaie Nederlandsche eillapd
loede en all'een een buitengewoon waakzaam toezicht
zou hem1 kunnen beletten er van door te gaan, wanneer
hi| het iri zijn hoofd kreeg.
in een andere editie van hetzelfde blad geeft ook
de Haagsche correspondente, mevrouw ,Enia Wilkie,
die ons land in den oorilogstijd door haar kwaadwillige
babbelpraat, waarechijnJiijk neel' wat kwaad heeft gedaan
bij de lezers van de Nieuw Yoiksche krant, waaraan zij
verbonden .is, een verhaal ten beste over een gehéim-
zinnig jacht, dat voor Wieringen zou zijn ^geweest. Het
was met het vroegere jacht van den ex-keizer, de
Hohenzoll'ern, want die is zooals in het bericht wordt
gezegd, nu tentoonstellingsschip, maar had toch een
dergelijke (similar) naam. Aan boord van dat iacht
zou de ex-Kroqnpins ontvangen rijn met de eerbewijzen
van weleer, o.a. werd met de Keizerlijke vlag gesalueerd
toen Hij aan boord kwam.
Na afloou van dit ceremonieel zou hg met het
bijzonderheden over het tochtje. Het jacht Hohenzol-
lern zooals het nu al heet lag voor Wieringen. Aan
boord waren verscheidene aanzienlijke rovafislen, man
nen en vrouwen. Eem hunner was een géneraal.
De ex-Kroonprins ging aan boord en het jacht stoomde
de haven van Den Oever uit. Na een korte kruistocht
ankerde het weer onder stoom voor den wal. De gasten
gnigen toen aan land en naar het huis van den ex-
Kroonprins, waar tot na middernacht de conferenties
pf conversaties (conference or conversaÜQn) voortduur-
morgen."
De tranen sprongen In Nancy's oogen. Nu hot af
scheid werkelijk gekomen was en zij' een vriendin
achterlaten moest leek alles zoo 'verschrikkelijk.
„En wat zal jij doen?" vroeg zij.
Nanno keek de gang af naar de smalle, looper-
looze trap, die naar de slaapkamer I5ep. Een ©ogen
blik hield zij haar handen voor haar gqjricht. Nancy
kon den adem door haar vingers hooren gaan. Dan
keek zij op.
„Ik ga met je mee", antwoordde zij en de woorden
waren nog niet over haar lippen, of zij voelde Nan
cy's armen om haar schouders an haar warme tra
nen in haar hals.
HOOFDSTUK IV.
wijze was Nanno in Londen gekomen. Het
joeg naar in den beginne vrees aan. Het voortduren
de voorbijsnorren van voertuigen, het eindelooze
voorbijkomen van menschén allen onbewust van
haar bestaan, behalve zij, die even getroffen werden
door haar gezicht gaf haar een gevoel van groote
verlatenheid. Dat waren grootendeels mannen, wier
oogen toevallig vielen op het gevaarlijk mooie van
haar mond of de droefgeestigheid van haar gelaat^
Telkens wanneer een hunner naar haar keek zoo
als mannen, die derglijke dingen opmerken, naar
een vrouw kijken liep zij vlug door, terwijl haar
gedachten teruggingennaar wat pater Mehan haar
in den biechtstoel gezegd had.
De eerste veertien dagen was het haar, ofschoon
zij op vele advertenties, die zij in de couranten zag.
geschreven had, niet gelukt een betrekking te vin
den.
„Heb je dergelijk werk al meer gedaan?" werd
naar telkens weer gevraagd. En wanneer zij dan ont
kennend geantwoord had, schudden de personen,
die het haar vroegen, hun hoofd, keken naar haar
gezicht en zeiden: „Goeden morgen". In die dagen
besefte zij hoe weinig de' wereld zich bekommert om
en voelt voor hen,, die buiten het gebied van haar
persoonlijk interesse vallen. Gebrek, vernedering,
pijn, ellende hebben alleen vat op de sympathie vari
hen, die er direct of indirect door getroffen zijn. De
goede Samaritaan zal eeuwig een allegorie blijven.
Toch wanhoopte Nanno niet Het gemak, waarme
de Nancy haar betrekking en een goed huis gekre
gen had, gaf haar moed te volharden. Het eenige
