Maïzena
De dingen om ons heen.
Binnenlandse!) Nieuws.
kon het meer dan waarschijnlijk, dat niet alleen geen
ov.erschot voor beleggingen ln het buitenland meer
aanwezig is, doch dat straks Mijken zal, dat, de nog
steeds voortgaande en begrijpelijke uittocht van Ne-
derttandsdhe vermogens nog geheel daargelaten, de
Nederlandsche kapitaalvorming niet meer bij mach
te zal zijn in de normale eigen behoeften to voor
zien, zoodat dan gekozen zal moeten worden tus-
schen toenemende werkloosheid of aantrekking van
vreemd kapitaal, voorzoover dit op naar verhouding
onereuze voorwaarden te verkrijgen zal zijn.
Ook hier dus kapiftaallintering, die, dank zij de so
berheid van een vorig geslacht, niet dadelijk zijn
drukkenden Invloed op de positie van ons land en
den levensstandaard onzer bovolking behoeft te doep
gevoelen, doch welker fatale cumulatieve gevolgen
onvermijdelijk zijn.
De ondeskundigheid, die thans hoogtij viert, pleegt
eerst te worden opgeschrikt, als de calamiteit, daar
is. Wie echter ©enigszins verder ziet, en er zich re
kenschap ,van geeft, hoe -droevig ve'el reeds thans
van de gunstige financieel© positie van ons land
van vóór 1914 reddeloos is verloren gegaan, gevoelt
dat ook hier zoo spoedig mogelijk moet worden in
gegrepen. Met het im evenwicht brengen van de be
grooting zijn wij er dus nog niet. Belastingverlaging
is niet minder noodzakelijk.
Men pleegt dikwijls de jaren van thans te vergeijl-
ken imet de periode na de Fransclhe overheersching.
Er is echter één groot verschil en wel dit, dat Ne
derland toen kwam uit een periode van wezenlijke
armoede, thans uit ee© periode van schijnrijkdom.
Uit de armoede gaat de strijd tegen de materie, uit
den schijnrijkdom tegen den geest. Aan het Neider-
landsche volk moge de schande bespaard blijven in
den strijd van thans den strijd tegen zijn slechter
ik het onderspit' te hebben gediolven.
Dit zijn de vragen, waarom hot bij de huidige cri
sis aan Financiën, midden in de periode van voor
bereiding van de begrooting voor 1924, in werkelijk-
hid gaat en waarvan hot voor het levensbelang
van het geheeie volk volstrekt noodzakelijk is, dat
de oplossing Vlootwet of geen Vlootwet thans
onmiddellijk en met volle kracht wordt ter hand ge
nomen.
'Eindelijk zijn dus ld)e antwoorden uit de drie hoofd
steden in hot bezit der Engelsche regeering en thans
kan het passen en meten beginnen.
Ofschoon het diplomatiek geheim tot dusverre be
waard bleef, en men dus niet weet wat Brussel, Pa
rus en Rome precies hebben geantwoord, kan men
toch uit verschillends, varklaringen van regoeiings-
personen thans reeds met zekerheid concludeoren,
dat geen der drio regeeringon volkomen accoord
gaat met hot voorstel van Bhldwin. Voorts, dat ook
tusschen de drie hoofdsteden géén algemeen© over
eenstemming heerscht, doch dat de antwoorden naar
geest en inhoud varieeren.
Het dichtst bij de Londenschp opvatting staat, die
van Mussolini. Dan volgt België, terwijl eindelijk
Parijs 't op zoo goëd' als alle punten oneens Is mot
het, plan van Baldwin.
Dit was ongeveer wat to verwachten was en alle
geruchten omtrent den inhoud der geheime stuk
ken bevestigen deze verwachting.
Doch er is bij deze voorloopige mislukking van
het Engelsche initiatief een feit., dat hoop geeft, of
althans hoop laat. Te weten, dM de besprekingen
tusschen Parijs en Londen, in weerwil van Poinca-
ré's weigering op het plan van Baldwin, zooals het
daar ligt, in te gaan, daarmede niet zijn afgebroken.
Dit laat eenige hoop, omdat nu de kans blijft be
staan op oen nadere gedachtenrwisseling, waaruit
tenslotte toch nog een overeenstemming zou kunnen
worden geboren. Natuurlijk befteekent dit, d&'t Bald
win zijn voorstel ietwat naar de Fransche opvatting
zou moeten wijzigen, terwijl Frankrijk, nu Rome en
Brussel in vele opzichten naar het standpunt van
Engeland overhellen, zeer veel water in zijn wijn
zou moeten doen. Hoe groot die tegemoetkomingen
van Fransche en die van Engelsche zijde zullen moe
ten zijn, blijft een open vraag, tot met juistheid en
zekerheid valt te zeggen op welke punten verschil
van opvatting bestaat en hoe groot die verschill zijn.
Doch dan rijst de tweede vraag, die ook nog niet te
beantwoorden valt, nl. of Londen en Parijs bereid
zullen zijn tot zulke tegemoetkomingen als noodig
zullen blijken.
Het is ons inziens aan grooten twijfel onderhevig
of dit het geval zal zijn. Of Baldwin enPoincaró
meer zullen kunnen doen, dan elkander op enkele
ondergeschikte punten iet,wat tegemoet te ko
men, terwijl de klove tusschen de principes in hun
politieke richtingen onoverbrugt blijft.
Want: deze principes zijn nu eenmaal zoo vaak in
de volksvertegenwoordigingen en daarbuiten, in of-
ficieele en niet-officieele uitlatingen, verklaringen en
redevoeringen, in nota's en memorandums vastge
legd, dat een wijziging ervan op eenig belangrijk
punt uitgesloten is voot iemand, die nog een uur lan
ger zijn mindsterieelè portefeuille wenscht te behou
den.
„Uit welk deel van Ierland komt u?" vroeg hij dan.
Nanno keek uit het raam.
„Uit het Zuiden."
„Het is daar heel mooi, niet?"
„Sommige streken!"
„Ik denk eroyer de volgende zom©rvacanti© naar
de Killarney-meren te gaan", zeide hij, het plan vor
mend, terwijl hij de woorden uitsprak.
Zij sloot haar oogen en zoide niets.
„Bent u er geweest?"
„Neen".
..Heusch niet? Hoe is dat mogelijk?"
„Ik heb er nooit aan gedacht".
„Hum en waarom hebt u er wel aan gedacht
hierheen te komen?"
„Ik weet het niot. Ik ik wou werk hebben."
Hij keek haar wellustig aan.
„Maar een meisje als u had moeten trouwen."
Zij antwoordde niet.
„Denkt u er misschien over?" vroeg hij jaloersch.
„En is dat de reden, waarom u niet wilt, dat ik u
een zoen geef?"
„Ik heb erniet over gedacht."
„Wat, loopt geen jonge kerel u naf
„Geen èen."
Hij schoof zijn stoel dichter bij den hare.
„Kom, geeft me dan een zoentje," zeide hij op
temerigen toon.
Nanno rstond vlug op.
„Ik veronderstel, dat u niet goed weet te^en wie u
•preekt, Mr. Mossop," riep rij uit.
„En tegen wie spreek ik dan, Miss Troy?
„Tegen iemand, aie niet aan den eersten den besten
man een zoen geeft. Oh i Is het wei fair zoo tegen
mij te spreken, nu ik alleen ben? Ik weet heel flocd, dat
u mij die betrekking bij Maynnrd bezorgd hebt, maar
dat is voor u toch geen reden mij te vragen u een zoen
t« geven. Ik zoen niemand. Is dat Voldoende voor ut
Hij lachte.
„U zoent niemand. Kom nou, dacht u heusch, dot ik
dat gelooven kan, als ik naar uw mond kijk? Ik zie er
de zoenen op. Lieve hemel uw mond is ervoor
geschapen. U zoent niemand. Ik zal het niet vergeten.
Hij stond op. „Weet u wel, dat meisjes, die heel
wat meer reaen hadden dan u om wat van zichzelf te
denken, mij gezoend hebben. En u u zoemt niemand-
Groote goden."
Nanno liep de kamer door en deed de deur open.
„Goeden middag, Mr. Mossop," zeide zij. En zij ging
naar haar slaapkamer en liet hem aan zijn lot over.
HOOFDSTUK V.
Dat was de eenige goede manier om Mr. Mossop te
Poincaró heeft zich te pas en te onpas opgeworpen
als den verdediger van het Verdrag van*. Versailles
en vooral van het belangrijkste orgaan ter uitvoering
van dit verdrag, nJ. de Commissie van Herstel.
Dit is te begrijpen, aangezien Frankrijk van deze
commissie den voorzitter aanwijst en dus, met Bel
gië op zijn zijde, de moerderheid heeft in alle geval
len waarin die wordt vereischt, terwijl de Fransche
st8JD iederen maatregel onmogelijk maakt, die in de
richting gaat eener verzachting van de bepalingen
van het tractaat. Frankrijk beeft nu eenmaal hier
oen overwegende positie en het is te begrijpen, dat
het daarin geen wijziging wenscht, die dit overwicht
zou schaden.
D8 menschélijke en nog meer: de ministerieele
natuur verzet zich tegen het. uit de hand geven van
een zoo deugdelijk geMeken wapen.
Vandaar dat Poincaró, al zou hij anders hebben
gewild, wat niemand gelooft, niet kan toestemmen
in het laten vaststellen der betaalkracht van Duitsch
land door oenig ander lichaam, dan de Commissie
van Herstel. Dat de aanneming van het Engelsche
voorstel hem nog onmogelijker werd gemaakt door
de in te schuiven commissie ook neutrale leden te
geven, is te betreuren wellicht, doch doet aan de zaak
zelf niet af, dat de oommissie van Herstel werd* uit
geschakeld als alleen beslissend orgaan en een nieu
we commissie ingevoegd wordt.
Dat hiermede het plan van de baan is om de
draagkracht vam Duitschiland opnieuw te taxeeren.
is evenwel volstrekt niet gezegd. Mits de commissie
van experts zich tevreden stelt met den rol van advi
seur is het zeer goed mogelijk in theorie, dat Poin
caró er zich alsnog voor laat vinden, vooral nu noch
België, noch Italië overwegende bezwaren hebben.
v Dan ontstaat echter de groote moeilijkheid man
nen te vinden, dde bereid zijn deze hertaxatie te ver
richten met de kans, dat de Commissie van Herstel
hun conclusies naast-zich neerlegt, zooals reeds
vroeger geschiedde met die der bankierscommissia
Aangezien de experts, die men voor eulk een taak
uitnoodigt, geen kinderen zijn, doch mannen wier
woord in de zaken en financieel© wereld gewicht in
dé schaal legt, is moeilijk aan te nemen, dat het
gemakkelijk zal zijn mannen te vinden, beredd op
deze wijze stroo te doTSchen.
In iedecr geval zal men hier voor het feit komen,
dat Frankrijk het denkbeeld eener commissie met
neutrale leden geheel verwerpt, om er alleen in toe
te stemmen dat, zij aan het werk' gaat, als zij als zui
ver advisaerend, lichaam wordt van de Commissie
van Herstel.
Het lijdt geen twijfel, dat haar invloed dan circa
nihil zal zijn als de C. v. H.~het laatste woord hopdc.
De eenige manier om de twee standpunten te ver
zoenen zou zijn dat de experts deze ondergeschikte
functie aanvaardden met het recht hun conclusies
en do gronden ervan te publiceeren. Waardoor er een
tegenwicht, een rem op de Commissie van Her&tel
zou zijn geschapen.
Het tweede moeilijke punt zit in' de ontruiming van
het Roergebied, door Baldwtin noodig, door Poincaré
ontooolaetbaar geacht.
Wij hebben reeds vroeger uiteengezet, waarom
Frankrijk zich tegen eon spoedige ontruiming ver
zet en welke gronden het, heeft om er naar te stre
ven, die bezetting zoo lang mogelijk te doen voort
duren, ja zelfs als het kan permanent te maken.
De Fransche metaalindustrie, dat is de Comité des
Foiges, waarin ook de Belgische fabrieken zijn op
genomen, kan niet buiten de cokes uit hot Roerge
bied en het moet, psychologisch gesproken, een on
mogelijkheid worden geacht, dat Duitschland., zoo
dra de verplichting tot levering dier cokee ie opgehou
den, bereid zal zijn nog een enkele ton aan de twee
landen te leveren, die gedurende zoo langen tijd
Duitschland hebben gesard waar zij konden.
Alleen dus door aan de bereidverklaring tot ontrui
ming voorwaarden en eischen te verblinden Idie voor
inwilliging onvatbaar zijn, kan Frankrijk z'n doel be
reiken zonder het odium eener botte weigering, eener
annexatie op zich te nemen.
Dat dit de Fransche taktiek is, lijdt geen twijfel.
Dit blijkt reeds aanstonds uit de verklaring van
Poincaré, bereid te zijn zich uit het Roergebied terug
to trekken, naar mate de betalingen geschieden. De
ze betalingen kunnen voorloopig niet geschieden en
dus blijft Frankrijk (en België) waar het ia Maar
zoo wordt het niot precies gezegd. Frankrijk geeft te
verstaan bereid te zijn tot tegemoetkoming in zake
het moratorium en zou dus de bezetting wel „on
zichtbaar" willen maken als het lijdelijk verzet op
houdt. D.w.z. dat de Fransche en Belgische krijgsra
den en ukazen zouden verdwijnen en het gezag in
naam weer zou terugkeeren bij de Duitsche autori
teiten (mits deze doen wat Frankrijk wenscht) en
mdts de economische productie van het Roergebied
ten behoeve en naar genoegen van Frankrijk wordt
geëxploiteerd.
Daarmede echter is men nog niet aan het eind der
Fransche bereidwilligheid. Poincaré is -zelfs bereid
toe te geven, dat Duitschland momenteel niet veel
kan betalen en dat zijn financiën zeer in den war
zijn. (Poincaré zegt er bij: opzet en eigen schuld en
misschien is dit ten deele juist.) Hij zou dus bereid
zijn iets te laten vallen op zijn vordering, ad houdt
behandelen. Hij had geen eerbied! voor de meisjes, die
hem eenmaal gezoend hadden, terwijl hij baar, die
het niet gedaan hadden, met zekere égards behan
delde; en de égards, welke bij van dien dag af voor
haar gehad had. hadden de zaken aanmerkelijk mak
kelijker gemaakt. 'Het ophouden van zijn meer in U
oog loopenlde attenties bewees echter in gteenen deele,
dat hij zijn plan opgegeven had. Nanno was in zijn
achting gestegen. Zijn bèsiuit om haar voor zich te
winnen was waarschijnlijk oprechter en in ieder ge
val eervoller. Bovendien probeerde hlji niet de metho
des toe te passen, die hij reeds toegepast had. Er wa
ren zelfs oogenblikken, dat hij dacht, dat het niet
zoo onveretandig zijn zou, als hij haar trouwde.
Maar die gedachte moedigde hij toch niet al te zeer
aan. Zijn gevoel voor eigen vrijheid was' sterk.
En op die wijze was Nanno niet verder lastig ge
vallen Zij wist, dat haar-werk door haar werkgevers
geapprecieerd werd, anders zou men haar na vier
maanden niet uitgekozen hebben öm op particuliere
diners te- bedienen En toen zij daar zóó voldeed, dat
de cliëntèle speciaal om haar vroeg, werd haar loon
verhoogd en voelde zij zich nog vaster ioi haar, betrek
king.
Dit alles bracht haar tot een gelukkiger levens
beschouwing. Vergeleken met wat zij geleden had,
was haar loven het Nirwana van dén Propheet. Haar
avonden had zij meestal voor zichzelf. Was dat niet
het geval, dan bediende zij1 op particuliere diners. Er
waren misschien wel eens oogenblikken, dat zij de
eenzaamheid van baar bestaan voelde, maar toch
dankte zij avond aan avond God voor da genade, die
Hij haar getoond had. Haai' gjeloofl en de wonderbaar
lijke gunsten- der Kerk waren, de grootste dingen van
haar leven. Daarvan was zij niet beroofd. En meer
diyi dat verlangde zij niot. En al mocht zij niet veel
gezelschap hebben, haar boeken waren nieuwe vrien
den geworden. Het eenig6, wat zij' niet bezat, was
liefde van of liefde voor iemand; maar daarvan had
zij in haar leven zóweinig gezien k^jat zij deze niet
als een noodzakelijke voorwaarde vcor geluk be
schouwde. In den loop der tijden zou zij misschien
één van die vrouwen hebben kunnen worden, welke
door verlatenheid in het eerste gedeelte van haar le
ven het diepere gevoel van liefhebben verliezen en
meer uit vrije keuze dan uit noodzaak oude vrijsters
worden. Dat diepere gedeelte van haar natuur de
geest- van. hartstochtelijke liefde, de geest van zacht
moederschap was door Jamesy Ryan nooit ge
wekt. Maar toch bad fcelfs Mr. Mossop dlie ruwe onbe
schaafde materialist, dat diepere gevoel in haar ge
zien.. was er door aangetrokken. Het was er, maar
hij zich aan hei schema van Londen van 1901.
Doch aan dit laten vallen stelt hij de voorwaarde,
dat dan de vordering, die andere mogendheden op
Frankrijk hebben, evenredig zou worden verminderd
Een standpunt waarmede België en Italië het vol
maakt eens zijn.
Crediteuren zijn, naar men weet, alleen Engeland
en Amerika. Het laatstgenoemde land heeft in zijn
onderhandelingen met Engeland getoond, het volle
pond te willen hebben met rente en rente op rente.
Het is dus niet te verwachten, dat. Washington ten
opzichte van Frankrijk en de andere landen een wel
willender houding zal aannemen. Om dus een ver
mindering van de vordering, die Frankrijk op
Duitschland heeft, in het algemeen economisch be
lang ingewilligd te zien zou Engeland precies het
zelfde bedrag moeten 'laten vallen op zijn pretentie
op Frankrijk, dan wel moeten goedvinden, dat zijn
eigen aandeel in de Duitsche schadeloosstelling,
na wat het zelf bereid zou zijn kwijt te schelden, nog
maals werd verminderd met do som, die Parijs wel
zou willen laten vallen.
Dit beteekent, dat Engeland! pLm. niets zou krij
gen.
Noch van Frankrijk, noch van Duitschland, terwijl
het zelf zijn schuld aan Amerika tot den laatsten
dollar zou moeten voldoen. De Engelschmah zou dus
feitelijk zijn ziware belasting voor een goed deel aan
Amerika en voor een ander deel aan Frankrijk be
talen.
Onn.ood.jg te zeggen, dat deze Fransche eischen
niet voor inwilliging vatbaar zijn en dat Poincaré,
die dat zeer goed' weeit, dus metterdaad op alle pun
ten „neen" zegt-, zonder dit woord*uit te spreken. Op
handige wijze heeft hij voor zich zelf de mooie rol
weten te krijgen, terwijl bij bt onaannemelijk door
Londen en Washington laat uitspreken.
Aldus staan de zaken, zoover wij kunnen inzien.
De kloof is even breed, als zij was.
Doch Frankrijk heeft de beste positie weten te
krijgen, terwijl Poincaré, door geen Kamer of Se
naat gehinderd, natuurlijk aanstuurt oo mondelinge
behandeling der geschilpunten, in de hoop dan zijn
doel nog verder ite naderen en Baldwin tot toegeven
te brengen. Nu Baldwin vermoedelijk van het parle
ment slechts een beperkt algerivaen mandaat zal ver
krijgen, lijkt het niet uitgesloten, dat de crisis nog
langer duurt en dat do pourparlers nog weken wor
den gerekt.
,Het zal de vraag zijn, of beft kabinet-Cuno heft dien
tijd uithoudt en zoo ja, of het de kracht zal hebben
een katasftrophe in Duitschland ite voorkomen.
Katasirophe, waarop Parijs waeht, om uit den de-
soiaten boedel te graaien wat mogelijk ia
UITKIJK.
gegeten met Maïzena vla
i vormen een heerlijk en gezond
nagerecht Het 1* nü tijd om
het te probeeren.
Let op het sluitregel, waar
mee or.der en boven elk
pakje Honig'* Miitmw U
afgesloten.
EEN ADRES AAN DE KONINGIN.
De sociaal-democratische raadsfractie te Apeldoorn
heeft,'n^dat de gemeenteraad de loonen voor de
werkloozen, die bij de gemeentelijke werkverschaf
fing zijn, verlaagd1 heeft, aan de Koningin een adres
verzonden, waarin zij om. sdhrijft:
dat in de'zitting van den gemeenteraad van Don-
zij kende het niet; het was er, maar omdat zij
h6t niet kende, voelde zij de behoeften en eischen
ervan niet. En zoo wist Nanno niet, dat het in haar
natuur lag hartstochtelijk, vurig, trouw-lief te heb
ben zich blindelings en in volle overgavevast te
klemmen aan den man, die haar zulk een liefde in
boezemen zou.
Nancy Foley kwam haar nu en dan in haar ka
mertje opzoeken. ZÜj pmatten dan veel over het ver
leden; maar Nanno (vertelde nooit wat haar uit
Rathmore had doen weggaan. Het was een geheim,
dat rij dapper voor zichzelf hield. Zij had nooit meer
iets van Bridget of van een ander uit Rathmore ge
hoord en daardoor het gevoel gekregen., dat zij voor
gced van hen gescheiden was; zij nad haar eigen
leven .gemaakt en was, voor zoover zulks mogelijk
was, vastbesloten het verleden onherroepelijk te be
graven.
Miss Shand, de violiste van' het „strijkje' bij May-
nard, kwam ook nu en dan bij Nanno en speelde
dan voor haar de muziek, waarnaar het Britsche
publiek niet luisteren kan, wanneer het tegelijkertijd
thee drinkt. Ook aan haar had Nanno niets verteld,
ofschoon het jonge meisje vertrouwelijk praatte over
de veroveringen, die zij maakte. Miss Shand was
gewoonlijk niet erg achterhoudend,, maar tegenover
Nanno voelde zij zich altijd ©enigszins gereserveerd.
Nanno was zoo onervaren, vond rij, en meermalen
was zij midden in haar confidenties opgehouden,
bang, dat zij het jonge meisje, waarvoor zij een op
rechte sympathie had leeren opvatten, kwetsen zou.
En daarom dacht Nanno, dat zij vlekkeloos was.
Dat was geen kleingeestigheid, maar veel meer een
gebrek aan ervaring. Mr. Mossop bijvoorbeeld was
geen verleiding voor haar geweest. En daarom kon
zij niet begrijpen, dat hij ooit andere meisjes in ver
leiding zou kunnen brengen. Dat was haar geringe
wereldkennis. Overal zijn Mr. Mossops en zij vinden
hun prooi.
Deze kleine variaties vormden heé ,Vermeldens-
waardigste van Nanno's leven, toen Jerningham
haar op het diner bij Mrt. Hilton teruggezien had.
Zij was dien avond na haar werk ©enigszins ver
ward en verbijsterd daan huis gegaan. Beteekende
dat iets voor haar, vroeg zij zich telkens weer af.
Er scheen geen antwoord op die vraag te vinden
te zijn, tenzij een plotseling bonzen van haar hart of
een stroomen van haar bloed naar haar wangen als
zoodanig beschouwd' mocht worden. iMaar zij deed al
haar best om dat niet op te letten. Jerningham
was zoo lang een doode persoonlijkheid voor haar
geweest, dat deze plotselinge, onverwachte ontmoe-
cterdag 28 Juli jl is besloten om aan het comité
Feest 1823 een subsidie uit de gemeentekas te ver-
leenen van f3750;
dat, hoewel verzoekers van meening zijn, dat der
gelijke feesten niet uit openbare kassen moeten wor
den betaald (immers op deze wijze wordt daarvoor
ook geld van andersdenkenden gebruikt voor een
doel waarvoor het zeker door de gemeenschap niét
wordt bijeengebracht) zij in normale omstandighe
den geen aanleiding in dit feit alleen zouden hebben
gevonden om zich tot Uwe Majesteit te wenden;
dat echter in dezelfdé raadsvergadering werd be
sloten de loonen aan de gemeentelijke werkverschaf
fing aanmerkelijk te verminderen en de ouden van
dagen, n.1. die van boven 65 jaar, geheel te ont
slaan
redenen waarom adressanten zich wenden tot
Uwe Majesteit met verzoek aan den gemeenteraad
der gemeente Apeldoorn en aan het comité Feest
1923 aldaar als uw wensch te kernei te geven, dat
geen subsidie uit de gemeentekas worde gebrudlkt
ter viering van het regeeringsjubileum 1923.
EEN NIEUWE THEORIE VOOR HET ONTSTAAN
VAN KANKER.
Bij de vele theorieën, die over het ontstaan "van
kanker bestaan, heeft kort geleden de Fransche arts
M. Bazin een nieuwe gevoegd'. Hij meent nl. blijkens
een mededeeling, die door hem aaii de Académie des
Sciences in Parijs is gedaan, dat vlooien soms kan
ker van het eene dier op het andere, en zelfs van
dier op mensch kunnen overbrengen.
Bazin hoeft waargenomen, dat herhaaldelijk in
een huis, waar kankerlijders vertoeven, honden of
katten later eveneens kanker krijgen en hij denkt,
dat vlooien daarbij oer. ról spelen: Eij een hond, die
aan kank r gestorven was, ving hij 20 vlooien en
bracht die over op 2 andere honden. Na een jaar
had een er van eveneens kanker. Men weet sinds
lang, dat kankers soms in bepaalde straten en zelfs
in bepaalde huizen veel voorkomt, Bazin nam in
zulke kankerhuizen" dikwijls dergelijke coïnciden
ties tusschen kanker bij menschen en dieren waar.
Het is thans nog moeiliik te zeggen of Bazin's waar
nemingen zonder beteekenis ziin dan wel dat hij
inderdaad een belangriike ontdekking heeft gpdasn.
Er zij aan herinnerd dat men reeds herhaaldeWk
heeft gepoogd een levende '„verwekker" voor *den
kanker te vinden.
PE WJ THCUDrr£SALAFISSTN TE ZAANDAM.
Zaandam, 1 Avg. De gemeenteraad van Zaa id m
heeft g'sferavo^d de voorste Fn va.n het raads'id, den
heer Fermie (Midd.) tot verlrgiog du wethouderssa'a-
rissen en w'jziglng der pensioc nvoorwaard^n in behan-
'delirg genomen. De her Fermie had voo-geste!d het
salaris van f 2 '00 teri'g te brengen ot> f 1000 en het pen
sioen na vier achtereenvo'g nde dienstjaren ow 60 jar'gen
leeftijd te doen irgian en dit te bepa.en Qp 40 procerjt
der wedde.
Verschillende leden hadden echter beswaar deze aan
gelegenheid door dm ouden raad te doen behandelen).
De heer Fermie (Midd) zride het voorstel te hebtrin
§"daan om geen verwachtingen bij de nieuwe wethou-
ers on te wekken en om te voorkomen, dat men later
zal z<gi.en on dat salaris.niet te zijin „ingehuurd".'
Burg meester Ter Laan gaf het denkbeeld in over
weging om deze voorstellen te doen behandelen door den
nieuwen Raad vóór de verkiezing der nieuwe wethouders
plaats heeft.,
Met on *én na a'gemee-ne stemmen werd bloten
de behandeling dezer voorstellen te verdagen tot de
nieuwe raad zitting zal hebben genomen.
Reclames..
De werkelijke oorzaak van
pijnlijke gewrichien.
Rheumatiek is de bekende naam voor pfij'n in de
gewrichten, den rug, de ledematen, en vrijwel alle
chaamsdeelen.
De als rheumatiek bekende pijn is in- werkelijkheid
te wijten aan "overtollig urinezuur in bet bloed, door
zwakte der nieren veroorzaakt, hetgeen voorkomen had
kunnen worden door bijtijds Foster's Rugpijn Nierepj
Pillen te gebruiken.
Het overiol ig urinezuur vormt scherpe kristallen, die
zich afzetten m de spieren, gewrichten en zenuw%L,
en langs de wanden der aderen. Bij beweging van een
spier of zenuw, waarin zich urinezuurkristallen hebben
a.g.zet ondervindt men scherpe, hevige, verschieténdé
pijn. Na verloop van tijd .vormen zich ontstoken zwel-
lii gen. Rheumatische pijnen in de dijstreek noemt men
ischias. in den rugspieren spit, enz.
Zooura g j rheumatische pijn bespeurt een onaan-
fmaam of verlamd gevoel in den rug of gij last
rijgt van urinekwaïen, is het verstandig met h t gebruik
van Foslers Nieren Pillen te bginnen. Dit genees
middel helpt de nieren om uit het bloed de vergiften
af te voeren, die rheumatiek, ischias, zenuwpijnen, water
zuchtige zwellingen, rugpijto, niergruis, enz. veroorzaken.
Reeds meer dan 50' jaren worden Foster's- PiLen met
gped gevolg tegen zulke kwalen gebruikt.
Verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken f 1.75
per doos.
ting, en,nog wel onder zulke bijzondere omstandig
heden, heel goed een verklaring voor haar zenuw
achtigheid kon zijn. Maar toch rezen, ondanks al
haar pogingen om den indruk, welken deze ontmoe
ting. op haar gemaakt had, te verkleinen, in haar al
de vergelijkingen op, waartoe zij vroeger gedwongen
was, toen Jerningham in Ierland logeerde en zij
vocht tegen het noodlot, dat haar in den persoon van
Jamesy Ryan bedreigde.
Langen tijd lag ze dien nacht wakker en trachtte
zij hei geval uit haar gedachten te zetten. Nu zij
hem in deze omgeving teruggezien had, besefte zij
meer dan zij ooit in Ierland 'beseft had, welk een on
metelijke afgrond zich tusschen hen uitstrekte. De
belangstelling, dië hij daar in haar getoond had, kon
onmogelijk in deze omgeving blijven bestaan. Dat
wist zij. En toch kon zij den angst niet van zich af
zetten, dat hier de ver ebiing zijn ken, waarover pa
ter Mehar gesproken had.
Eindolijk viel zij in slaap en 's 'ochtends met het
daglicht was die angst ver op den achtergrond ge
schoven.
Haar gewoon dagelijksch werk deed haar de toe
vallige ontmoeting onverschilliger beschouwen en
twee dagen later vond zij het niet meer dan een' toe-
valligen samenloop van omstandigheden. Den der
den dag dacht zij er feitelijk niet meer aan. Zij deed
haar werk zooals gewoonlijk en stelde steeds meer
belang in deze of gene. die na het venuoeiemle in-
koopen doen een kop thee kwaïnen drinken.. Het or-
kost speelde Pierné's Serenade; steeds door rinkel
den de theekopjes. De meisjes, die bedienden, liepen
met blaadjes af en aan; Het wa-9 half vier; het druk
ste oogenblik van den middag, en Nanno had het
heel valhandig.
Toen eindelijk alle 'bezoekers bediend waren en zij
een oogen'blik uitblazen konden,* gingen de toeslaan
de deuren aan het einde, der zaal open en kwam
Jerningham binnen. Zij zag hem onmiddellijk. Zij
zag, dat hij een oogenblik staan bleef als zocht hij
iemand. £ij voelde het bloed in haar wangen tinte-
'eu. Zij spande al haar krachten in om gewoon te
kijken.
Eindelijk viel zijn blik op haar en kwam hij de
zaal door. Toen hij bij haar was. nam hij zijn hoed
af. De andere meisjes keken naar hem en Nanno.
„Is er nog een tafeltje vrij?" vroeg hij fluisterbod.
„Ja", antwoordde zij, eveneens fluisterend. „Daar
ginds in den hoek."
Wordt vervolg I
