Alititei Niens- Mratntit- Lillradlal l.fAi.fffWWWI 66ste Jaargang. No. 7285. BANK HOLIDAY. FEUILLETON. Een Levensweg Woensdag 22 Augustus 1923. SCHAKER COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder illtftOUürQ NV O h THAPklAN R, fl» SrhMlPIl Prlj9 per 3 maanden '1.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN- dag en Zaterdag. Bij Inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- lUiyClGIO l N.l| Ï.U. 1IVH1TIT1H11 S l»U., übuoycu TIëN van j tot 5 r6g6ls 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewljano. tentiön nog zooveel mogelijk in het eerstultkomend nummer geplaatst. POSTREKENINO No. 23330. INT. TELEF. no. 20 j inbegrepen). Gfooto letters worden naar plaatsruimte horokend. Wij noemen hiet beurs vaeantiedeg, maar dat is toch eig'n-ijk niet hetze fde als een Engeische BamkHoIiday. Onze bcursvacan.iedcg'n, a. hoewei goedgekeurd door den min ster van finainiiln a i dagm, waarop de Et- fectenbeurs g stoten. is, i» toch een instelling der Ban kiers van /unsterdain en staan b.v. niet op onze kalenders. Kcop in Erg^nd een ka'ender en ge zult er de Bank Holiday s <n vermeld zien, zooals bj ons Kerstmis en Nieuwjaar. Bank ho-iday in Engeland heeft betrekking o? ieder een, al heet het dan bank vakantiedag. Het geldt co'c voor geheel Engeland. Voor Schotland ijn de binkho iday's van Nieuwjaarsdag, Goeden Vrij dag, Maandag 6 Augustus en 2en Kerstdag het5e)ÊJ^ maar "Schot and geeft een anderen vrijen dag, inplaats van 2en Pinks'crdag, dcor Entféand g-vierd. Vandaag is Bank Holiday. Londen is dam «ven ver laten als op een Zondag. Alle winkels in geheel Engeland z'jtn gesloten. Alle vervoermiddelen zijn stampvol. Bij ons op de Commion is de Augustus Bankholiday, een f sestdag bij uitnemendheid, vooral indien het goed weer is, Onze eommon. onz® meent is zoo mooi hodg gelegen Op een na de hoogste plek In het Graafschap er is hei, er Is gras, er zijn boschjes en beomen ®n rondom zijn er heerlijke hagen, die beschutting geven. Ook zijn er rondom „zwaantjes", ge/e.lige Inms (her bergen) waar men ©en koelen drank kan koopen. Onze common is een ideale plek .voor jomfi. en •oud, al komt er een bui, de grond is weer dadelijk droog, zoodat men kan zitten en "liggem. Op een Bank Holiday wordt er op onze meent druk gegplfd. Men zou denken, dat de golfers overlast zouden hebben van de vele Holiday-makers. Toch niel. De karakteristieke eigenschap van den Engelschmam is het groote respect voor „privacy". Wat is privacy? Neem de dictionnaire en ge vindt: afzondering, vertrouwelijkheid, geheimhouding. Gé Vindt ook: to invade a mans privacy; iemand im zijn af zondering s'oren. Maar het is nog meer, het is iemand's pfeizier beder ven, (ICor je met hem te "bemoeien, door hem in demi weg te lcopen, door hem na te doen ot aan tempen. Zoodat de golfer kalm gol't, zonder dat de duizenden in de buurt er naar gaan staan kijken, of 07 e a der plekken voor golf bestemd, gaan zitten, of in ep-i baan naar een go.fdoelpunt juist met auto of zonder auto gaan zitten. Maar cok die duizend anderen doen precies wat zvj willen en men bemoeit zich absoluut niet» met elkaar. Er staan overal rondom' de common auto's en motor- \fietsen en gewon® fietsen, Jnn Pleiner's en k'eine rijtuig jes. Niemand bemoeit zich er mee. Elk -groepje hefcft zijn p'ek en doet wat het wil. Hier gaan de jongens en meisjes cricketten, daar hardloopen, verderop vangbal-spelen. Sommigen stoeien een beetje om' een bal' .of wat anders. Geen mensch der apdere groepen, hoe dicht bij ook, die er naar kijkt. Het is aardig om' te zien, hoe de wandelaars uit de omliggende dorpen bij de Zwaantjes neerstrijken. l)b mannen gaan dan eenige glazen met het eén ot ander halen en daar wordt dan, in het gras gezeten^, van geprofiteerd. Er is cok een specia1© hoek, ik zou hein1 de „Amuse- menlenhoek" willeiv poemetn. Dat is vlak bij een herberg, genaamd de „Cricketers". Daar in de buurt is een familie met 2 auto's neerge streken en heeft daar twee tenten opgeslagen/ 1 Zij zijn ree^s Vrijdagavond gekomen en profifeeren dus drie volle dagen van hun tentenkamp. naar tut Engelsch van E. TEMPLE THURSTON door W. J. JL R O LD ANUS Jt 19. HOOFDSTUK XIL De g^stdrift, waarmede Nanno Jerningh&m's voor stel ommet hem naar buiten te gaan, aangenomen had. had zijn reactie. Bij nader inzien geloofde zij, lat rij er venteerd aan gedaan had. Wetend, zooals zij wist, dat zij hem liethad, scheen het een uitlokkon der verleiding om toe te geven aan het genot, om met hem samen te zijn. Maar toch drong zich steeds weer deze gedachte aan haar ep zij beteekende vojr hem absoluut niets. Samen met hem mocht ge lijk staan mét het uitdrinken van een tot den rand toe met bitter genot gevulden beker, maar wie zou, zoolang zij den teug in het geheim nam, er anders tioor lijden dan zij? Zij kon geen mogelijkheid voor zien, onder invloed waarvan zij haar geheim verraden zou. En bovendien had zij het. in dit geval tenminste, belooid en de groote achting, die zij voor hem' had, verbood haar haar woord te breken. En dus vondep zij elkaar den volgendén dag op .iet station en verlieten zij Londen met een vroegen middagtrein. „Ik heb de treinen nagekeken", zeide Jerningham togen haar, toen zij. in een verder ledigen eerste klas coupé zaten.„De laatste'trein gaat om zéven uur, zoo dat we dien zullen moeten nemen of we willen of niet." „Maar dat is toch zeker laat genoeg". „Vindt je? Ik niet. ïk wou daar met je dineeren. Er is in de High Street een mooie ouderwetsche her berg, bijna driehonderd jaar oud daar zullen we thee drinken. En ik had er ook willen dineeren. Maar dat zullen we nu in de stad moeten doen". Zij zei.de hem niet, dat zij, als zij in Londen terug waren, regelrecht naar huis zou gaan; maar zij had zich dat vast voorgenomen. Het was heerlijk met hem samen te zijn, zeer zeker; maar. zij had hem -,1ieder °°genblik, dat hij sprak, kreeg zij hem meer hef en nu zij de hopeloosheid van die liefde hesefte, leek zelfmarteling haar nutteloos toe. Wan neer zij maar éénmaal zijn armen om haar heenvoe- u jTk' dau' ^e^°°fde zii. zou zij voor eeuwig af schud kunnen nemen van hem en haar verdere leven leven, op de herinnering aan. dat oogenblik, Bij dt Cricketen in de buurt komen ook de groote char h banci ©n daar -komen <1® muzikanten. Drie ali neger» gegrimeerde lui en êen zanger©» Een. groote auto torst behalve hen, ook een soort pten-ó en klaar is Kees. Ze hebben leuke liedjes gezongen en allerlei grappen uitgehaald. Het trok veel' publiek, ook van de jeugdige bewoners van de cottages aan de Common gelegen. Zij zaten in het gras «n luisterden. Er was geen herrie. Geen krijgertje spelen van ©én. deel van de kir&derèh of geknijp. geschreeuw en gejoel van de meer opgescho ten jongelui. Men aenkt daar niet aan, men gaat er fleen en luistert. Men geeft de negerzangérs een eerlijke kans om' hun kunsten te vertoonen. De jongens, die in de buurt cricket speelden, hebben hun spel gestaakt, omdat het aanhoudende geklik van de bal op het cricketbat hinderlijk was. De zangers trokken af, juichten het publiek toe en het publiek juichte terug. Ik ge'oof, dat ze nog aardig wat penningen opge haald hebben. Ze reden met goeden vaart weg, waarschijnlijk naar een andere commop, waar men Bankholiday viert. De jongen» zijn weer gaan cricketen, En de politie, hoor ik zeggen, Politie? Niet te zien, die heeft hier niet» te maken, er i» hier geen wa/porde, alles regelt zich zei, Misschien zijn 0nze twee politiemannen wel op de common, maar dan in politiek met huw gezin, Een van de heerlijke dingen ynw het Engelsche bul- tenlteven is, dat men hiet weet hoe de boel eigenlijk draait. Een burgemeester, Wethouders en raadsleden heeft men hier, niet. Men heeft hier t wel eej paris h couincil' (kerspel-raad"^ maar dat gaat a'lemaaï zoo doodleuk langs Iedereen heen, dat men er. ja iets van bemerkt. Die opgeschroefde autoriteit, zooa's in Ho land, kent men hier Goddank niet. En het marcheert toch. Wanneer ik hier zou vertellen wat ik in de Sohager Courant las over het bezoek der „Edelen"' aan Burge meester Cörnelissen, zouden ze denken., dat ik ze voor den gïk hield. Ik geef 'toe, dat er in Engeland dan ook wel" acht.er- liike dingen zijn. Maar is bij ons, met ai die kioude drukte, alles zoo prachtig in orde. Krijgt men en daar gaat het toch om waar voor zijn geld, leeft men leuk en wordt men ni«t in zijln afzondering gestoo-cf? Of bemoeit soms iedereen zich met je doen en laten? Loop eens met een witte he'mhoed door Sohagon, als het 87 graden in de schaduw is Zou men u in uwe afzondering ongemoeid fatenj? Ik stond op de Tolhuisboot. Twee meisjes in h t wit, stonden voorop; deden niets, wenschtc-nniet ge stoord te worden in hun afzondering. Twee juffrouwen keken naar detmeisjes, haalden hun neus op en één zeide: „Kaik haarlui met der witte ka.kpooten Mijn hemel, ik ben geen Nurks, ik vind de opmerking ©enig in haar soort, maar... het soort deugt niet. \Vaarom bemoeit die juffrouw zich met die meisjes? Omdat die juffrouw geen benul van „privacy'- heeft en steeds op.et wat anderen doen. Dat maakt het leven tot een hel en heeft men b.v. het eeuwige gekijf m de achterbuurten. Ik houd; dol van Privacy. Wanneer ik het warm heb in den zomer, dan haal ik mijn pakken van Chineesche zijde voor den dag pakken, waar ik heel zuinig op geweest ben en trea VAN iiJivurt Sohoenhniulol SehMnmaknrli. „HEVEA" Rubber Zolen en Volhekken merk ECONOMIE. Jerningham keek naar haar, terwijl zij uit het raampje naar de bladerlooze hoornen staarde en die gedachten door haar brein liet gaan. Miss Shand's woorden kwamen hardnekkig in zijn herinnering te rug. ZtJ klonken als een verre prophetie, maax omdat het oogenblik van intimiteit nog niet gekomen was kon hij de ware beteekenis nog niet begrijpen LieL hebben beteekende in zekeren zin begeeren en ter wijl hij naar haar keek, kon hij slechts denken aan de vreemde eenzaamheid van haar leven, aan haar ongerepte deugd, aan haar majestueus geloof. Het element van begeeren leek bijna heiligschennis Geen gemoedstoestand men zal het moeten be kennen, zou n Betere voorbereiding kunnen zijn voor de groote verheerlijking van den grootsten harts tocht der wereld: den hartstocht, dl# alles lichaam en ziel bezitten moet, maar toch bereid is zoo noo- dig daarvoor, het leven in ruil te geven. „Jammer, dat het geen lente of zomer is" zelde hii eindelijk na een vrij lange stilte. "Ja' hMl Jammer. De winter is zoo'n hartelooze tijd. Wanneer er in Ierland 's winters iemand weg gaat, vraagt hij, als hij thuis komt,, altijd wie er ge storven zijn". „Ben jij bang voor den dood, Nanno?" „Neen niet altijd, Ep zijn tijden, dat ik volko men gelukkig zou kunnen sterven, als ik volkomen absolutie had". ..Dat beteekent immers volkomen verge'ving van zonden?" „Ja". „En als iemand volkomen absolutie heeft, «raat hU regelrecht naar den hemel, niet?" „Ja". „En stel, dat iemand uit de kerk geëxcommuni ceerd was zou hij dan geen volkomen absolutie kunnen krijgen, als hij sterft?" „Neen, dat zou hij niet niet, wanneer de Kerk h8ar deuren voor hem gesloten had". Terwijl zij dat reide, echoden de woorden van pa ter Mehan's waarschuwing in-haar ooren en deod de anerst voor zulk een toestand van verlatenheid haar rillen. Onwillekeurig sloot zij haar oogen. Jerning ham keek haar aan. en begreep half wat zij' voelde. „De gedachte aan zoo'n mogelijkheid maakt je bang, niet?" vroeg hij. Zij keek bet raampje uit. „Kunnen we niet over iets anders nraten?" Hij bracht het gesprek onmiddellijk op een ander onderwerp. Tot dusvorre hadden zij alleen gezeten, maar aan het volgende station, waar zii stonten stapten chic gekierde dame en een onberispelijk uitziend zoo'n pak aan. Ik liep er mee door A met er dam, Ik had bekijks alsof tk een voorstelllng gaf en om mij heen gonsde in. alle toonaarden éen woord, dat eene beschuldiging inhield van een zonde, waarvoor eer tijds belangrijke plaatsen verwoest zijn. Maar dat niet liefhebben van privacy is ruet ty pisch Hollandsch, hét is typisch, continentaal, wij heb ben het waarschijnlijk van de Franschen wat zeg je me daarvan dit keer eens niet van dé Duit- schere overgenomen. De invloed van den Franschen tijd is bij ons heel goed merkbaar. Vooral wanneer men niet in Holland ziet valt het op. Maar in Engeland zijn het ook niet allemaal heili gen hoor. Men, is wel' wat hypocritisch, maar ik gieloof aat dit in zooverre een voordeel is, dat men daardoor 'veel meer persoonlijke vrijheid heeft, minder aanstoot ondervindt. Je kunt bier over de Common jjeruit wandelen van 'i morgen» vroeg tot '1 avond» last en je docnterlje van 10 jaar en haar vriendinnetje meenemen, Men riet niet* wat »an»toot geeft, Ik kan alleen oordeeien over Zandvoort m wil eerlijk bekennen, dat men Zondag» evenmin morgen», ais 5 middag» al» avonds jonge meisjes moe kon nemen., om te wandelen. Enfin, zult ge zeggen, dat is'toch geheel' in üw lijm: De paartjes, die wilden niet in hun afzondering gestoord zijn. Maar was dat afzondering. Wat is een hypocriet? Onlangs werd dit op sch'ool aan de klasse gevraagd. Eerst geen antwoord. Niet allemaal tegelijk, zei de meester. De kleine John stak zijn vinger op en zeiEen hypocriet is iemand, die doet alsof hij pleizier in zijn leven heeft? als hij naar de kerk gaat. De dominee heeft er vandaag nog meer verteld het is Bank Holiday, dus geen Zondag maar ik heb ze vergeten. De dominee en zijh vrouw rijn met hun. zwager en broer op diens stoomjacht aan het varen geweest, in het Noorden om Schotland heen. Ze hebben .slécht weer gehad. Ze waren te vroeg. Het is "hu sedert een dag of 0 prachtig weer en ik geloof, dat we dat mooie weer wel drie weken houden. (Niet boos worden als heit yanders uitva't.) Ik ben optimist «n ik zou't zoo'heerlijk )vinden a s het mooi weer bleef. Ik heb er zelfl ni«ts| aan of het mooi of leelijk is, want ik mag) voore©rs(t niet aan sport doen, hetgeemmaar .goed is, want ik heb het druk. Ik vind zoo heerlijk te weten als anderen, die nu vacantie hebban, proüteeren. Ik herinner me zoo goed wat een ellende het was, in mijn jeugg als het slecht weer was, in de vacantie. Die ellendige Sinte Margriet dan toch. Werke'ijk het kwam dikwijls uit, dat het zes weken slecht weer was, omdat op St. Margriet geregend had. En wat hielp het, of die goede Bas, de koetsiep van mijn vader al naar de lucht keek en zei, het breekt al, jongeheer, het zal lfest weer worden. Maar de goede man wist, dat ik dien cfag een picnic had, geen slecht weer kon gebruiken en voorspeld „navenanr'. Anderen dagen zei hijhet bvijft halen en brengen'' soms ook, de wind zit in de verkeerde hoek, hetl zal wei een week halen en brengen blijven. Wat beteekende dat allemaal? Halen en brengen dat was zoo De zon kwam dan even door, maar,dat beteekende volgens ouden Bas hij heet Sebastiaan, wat ik een prac.htfiaam vond dat de zon dadelijk weer wegging om een bui te halen en te brengen. Wanneer nu een gast van mijn ouders zoo'n antwoord kreeg als boven omschreven, was dat wel eens aanleiding heer in hun coupé. Toen de heer Naomo en Jerningh ham samen zag, had hij even geaarzeld, in te stap pen. „O, dat is een goede coupé", zeide de dame onstui mig en zij waren ingestapt en in de andere hoek9n gaan zitten, „Dat is Goddank achter den rug", zeide zij, terwijl zij achterover leunde en haar voile opsloeg. „Het was een lastig (werkje", zeide hij, „maar ik geloof, dat we geslaagd zijn." „I^astig? HeeJemaal niet". „Maar heb je dan niet gezien hoe zij huilde?" De dame keek haar reisgenoot eenigszins medelij dend aan. „Huilde? Maar. geloof Je dan, dat er zout In die tranen was?" „Hoe kan ik dat nou weten? Ik heb er anders heel wat over haar wangen zien rollen 1" De dame haalde haar elegante schouders op. „Mannen zijn altijd zoo sentimenteel!" riep zij uit. „Dat noem ik geen sentimentaliteit. Ik geloof zeker, dat zij vreeselijk van streek was. Trouwens, vóór we hier naar toe gingen, heb je zelf erkend, dat zij dol was op den jongen. Ik geloof niet, dat zij iets mincHsr van hem hield, omdat zij inzag, dat het beter was hem op te geven. Lieve hemel nog toe, zij waren toch vijf jaar geëngageerd geweest". Tijdens dit geheele gesprek hadden Nanno en Jer ningham gezwegen; zij moesten het hooren of zij: wil den of niet, want de anderen deden geen poging om zacht te spreken. Het is tegenwoordig bijna een tee- ken van beschaving hard te praten. „Waren zij geen vijf jaar geëngageerd?" vroeg de heer verder. „Wat heeft dat ermede te maken?" „Een he©le boel", zou ik zeggen. Vijf jaar kan je niet in vijl minuten^uitwisschen". I „Neen, jij zoudt het niet kunnen; maar een vrouw kan het wel als het in haar eigen voordeel is. En nou za.1 ik je eens wat vertellen alleen, om je oogen eens goed te openen". I „Nou, je hebt haar toch hooren zeggen, dat het haar niet schelen kon of hij vijfduizend per jaar had ■i of vijftigduizend?" I „Ja." i „Welnu, toen jij naar den hall ging, liep zij naar den spiegel, veegde haar oogen af, krulde haar haar wat op, en kwam toen njaar mij toe en legde haar handen op mijn schouder „Heeft hij heusch vijfdui zend per jaar?" vroeg zij. Ik zei natuurlijk, dat we het absoluut zeker wisten. Toen bëgon zij te SDelen met het medaillon, dat ik van jou gekregen heb, en het bezoek te verkorten, Ba» reed dan met een voldaan gezicht naar het ipoor en kwam nog voldaner terug, maar bekeek de foof minachtend, Later ben Ik er pa» achter gekomen, dal Ba» dan van aloo'n gast een armen ouden neef niet hield., pm<lat.... die arme man geen groote fooien aan het personeel van gastheer en gastvrouw kon geven. Mijn oudera vroegen dien rioef juist pm hem buiten eens wat te gunnen, maar Bas dacht daar anders over. Bas was eigenlijk heel wTeed. Hij aanbad net Gouden Kalf en indien hi) nog leefde hij is dood, kwade tongen zeiden, ml] later, dat hij in de jenever gestikt was, omdat hij een veel' te goed pensioen had en de jenever goedkoop was zou hij vast en zeker er bij Broekhuys ingeloopen rijn. Maar ik hield van Bas en Bas hield van mij. Hij kon uitstekend rijden en hij hééft het mij best geleerd. Zelfs met automobielrijden moest ik nog wel een» aan Bas denken als ik'een lastig hek in mfóf»t. „Hoog ophaolen" Jongeheer I' Dat wilde dus zeggen, eerst flink den anderen kant houden, zoodat je meit een ruimen zwaai er in kon, je reed dan altijdl vrij. Een van mijn oudere broers luisterdenooit naar Bas, hij studeerde in de rechten en wist het dus veel beter dan Ba», boe er „gereden" moest worden. Hij heeft een paar keer een paai van hot hek raéógénoraén, Minder leuk alt de oude beer het Mg- Enfin, is het leven,- De Common begint ieeger te worden, de menfche» gaan huistoe. Het is ©en schitterende avond. Het begint koel te wor den. Daarom Juist geloof ik aan vast weer. Morgen begint de tredmolen weer. Ik zie> de laatste holiday-makers van de Common opbreken. Bank Holiday is voorbij. De vrouwen, mannén, jongelui en kinderen met de „Bank Holiday spirit" met rien gezelligen geest, die er heerscht tusschen arm* en njk, jon# én oud, een geest zooais wij die in Holland op het ijs kennen, rijn\ weer naar hun woningen, meestal in Londeh, terug gekeerd. De Common ligt verlaten. iWat heeft die Common een menscheai genoegdn verschaft. De mensche© van Baink Holiday. öinnendandsch Nieuws. TIJDELIJKE OF ONBEPAALDE BENOEMING. De Raad van Opperdoes staat gelijk onlangs gemeld werd voor de benoeming van een seore- tarip. Werden vroeger de functies van burgemeester en secretaris door één persoon vervuld, sedert Augus tus 1922 zijn deze gescheiden en werd, echter voor den tijd van 12 maanden, als secretaris benoemd de heer D. Slagter. De Raad wenschte thans, wederom voor 12 maan den een benoeming te doen; zulks ontraadde de voorzitter, aangezien door Ged. Staten in 1022 be zwaar werd gemaakt tegen een tijdelijke benoeming. Volgens ingewonnen advies geeft de Wet hierom trent geen afdoend antwoord, waarom de voorzitter in de op 18 Augustus gehouden raadsvergadering voorstelde, wederom eene benoeming voor den tijd van 12 maanden te doen. Mei algemeene simmen werd hierna de neer D. SlagLer benoemd, opnieuw voor 12 maanden. SCHAGERBRUG. Het programma is verschenen van de jaarüjksche Ten toonstelling, ter gelegenheid vap de Paardenmarkt, te houden <>p Maandag T7September a.s., door de af- deeling Zijpe en Omstr. van ae Holl. Mij. van Landbouw Gevraagd wordenPaarden in 11 rubriek©n; Rundvee vroeg zij mij wat hij gezegd had, en ik vertelde het haar zoo omzichtig mogelijk natuurlijk". „Dat begrijp ik." „En toen wat denk je, dat ze toen zei?" „Dat weet ik niet". „Ze zei: „Natuurlijk, ik weet zeker,dat ik vreese lijk veel van hém zal gaan houden, als ik hém een beetje beter leer kennen hij is zoo vreeselijk goed hartig." „En hij heeft vijfduizend per jaar, wat meer dan tienmaal beter is dan een onzekere vijf honderd", zeide' ik. En toen achte zij precies dat gicholen, wanneer je een jong meisje een compli mentje maakt. „Ik ben vreeselijk gelukkig, niet?" zei zij." „Heeft zij dat -heusch gezegd?" vroeg hij verbaasd. „Heeft zij gezegd, dat zij gelukkig was?" „Natuurlijk heeft zij dat gezegd. en zij is het ook". „Lieve Hemel!. En ze huilde tranen met tuiten toen jullie weer in den hall kwamen". „Nou, je kan toch niet verwachten, dat een vrouw alles wat zij voelt, laat zien aan een man. Ik ver zeker je, dat. sentiment, als je het bij vrouwen vindt, een nose is. Mannen koopen en vrouwen verkoopen en bij eeriy dergelijke transactie moet een beetje bluf zijn". Zij lachte, maar de man hij was blijk baar haar echtgenoot keek haar verbijsterd aan. Aan het volgende lstation stapten zij uit en toen keken Jerningham en Nanno elkaar aan. Gedurende het geheele gesprek hadden zij geen Woord gezegd. De hoele zaak was zoo duidelijk geweest. Zoodra het portier dicht was, begon Jerningham ironisch te lachen. „Heb je dat allemaal gehoord?" vroeg hij. „Ja". „Wat maak je eruit op?" „Dat een vriendin van hem zou gaan trouwen én dat zij haar zijn gaan overhalen het engagement af .te breken voor een ander met meer geld". „Precies. De vriendin is, zou ik denken, de zuster Ivan de vrouw. Maar hoe denk je erover?" j „Ik heb er heelemaal niet over gedacht". „Ik wel. En wat die dame gezegd heeft, is min of meer waar mannen willen koopen en vrouwen I moeten verkoopen een vrouw moet trouwen, hetzij lomdat het netjes staat hetzij- om een eigen huis te hebben. Maar lieve hemel, niet iedere vrouw maakt daar bluf bij!" Hij- hield even op in de verwachting, dat zij iet® zeggen zou. „Jij zoudt het. niet. doen, wel Nanno?" ging hij voort, het haar nu direct vragend. Zij keek hem verschrikt in zijn oogen. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1923 | | pagina 1