Binnenlandse!* Nieuws.
Ingezonden Stukken.
B. H. LENGHAUS,
De dingen om ons heen.
0e elnöelooze laak van vrouwen.
landgenooten, je medeburgers, die evenals gij gebukt i zoek nu reeds den heeren Perdeck en D. E. B. om dan
gaan onder belastingen en malaise. zeer aandachtig te lezen, als X kan zonder ergernis,
Zot er de schouders onder en spaar op wat anders, I alleen beheerscht door het verlangen om boven al
maar weest vóór alles Hollander! wéér te zijn. - ASTOR.
Laat U niet uit het veld slaan door tegenvallers.
Laat U niet moedeloos maken door domme circu
laires van personen, die peter moesten weten. Werk
en sluit U aan.
De Dui'tschers zijn nu alweer doende om het valk
nog nader tot elkaar te brengen door te trachten éen
Duitsche godsdienst in de plaatsi te dóen treden voor
den Protestantschen en Roomschen godsdienst.
de kamers ten pa1eize.
Naar wij vernemen, zullen de leden en de griffiers
van de Eerste Kamer en de leden en griffiers van de
Tweede Kamer der Sta ten-Generaal in den ochtend
Wij moeten Duitsche eenheid, zeggen zij, dus ook van Zaterdag 1 September e.k. ten Koninklijken Pa-
éen Duitsche godsdienst voor alle Dultschers (Germa- leize ln Den Haag door de Koningin ontvangen wor-
ncnj. 1 den ter aanbieding van adressen door beide lichamen
Ik wil, zeker niet'zoo ver gaan, maar ik zou meer ter gelegenheid van Hr, Ml. 25-jarig regeeringsjubi-
verdraagzaamheid willen on vóór alles ln zaken, die l leum.
niet direct do kerk raken.
Noord-Hollanders, sluit de geledoronl Door samen
werking kan nog heel veel bereikt worden.
'n Potost tegen zeker „Geestelijk Leven."
Geachte Red.,
Hol zij mij vergund mij eens even te mengen» in de
discussie van Perdeck en Astor over 't „Geestelijk
l.even". Laatstgenoomde vindt deze courant toch
juist een „uitnemende plaats, om over deze dingen te
tchrijven", daar velen er door worden bereikt en aan
het denken gebracht. En ik ben het met hem eens dat
er velen zpo zijn, en de redactie dus gelijk heeft,
daarvoor haar kolommen open te stellen I
Tegenover Astors slot échter „wie denkt, overwint"
wil-do ik stellen „wie gelooft, overwint". Want in laat
sten instantie is hot toch waar wat de dichter zeido:
„Met begrijpen zal 't niet gaan, neem het oube-
greep'ne aan!" Dat gld/t van de hoogste dingen, als
de liefde ,het geloof, de waarheid Gods, en als As-
tor die alleen door denken wil vatten, dan vat hij
ze nooit, en ovorwint ook met.
Hoofdzaak echter is voor mij (waarom ik mij naast
den heer P. wil stellen) wat Astor op zoo hoogon toon
zegt van diens korte verblijf in onze omgoving, en
dus niets-begrljpen van N.-Holl. geestesgesteldheid.
Daartegenover nu wil lk stollen het feit, dat ik ruim
zeven jaar hier de menschen van nabij ken (zelf ge
boren N.-Hollanderl) en het geheel met hem eens ben.
Tallooze malen hob ik de menschen over hun pro-
dikanton hooron spreken, on dan is het, helaas, meest
al smalendo; on dat zal Astor dan misachten niet we
ten, maar ook in zeer onkorksche plaatsen, als wij er
verschillende bezochten, zou men het veelal eens zijn
metden schr. P., waar die zegt, dat zulke predi
kanten de Ned. Herv. Kerk feitelijk behoorden te ver
laten, die haar beglnsele^ ondermijnen!
Waar ik nu meer dan „een paar jaartjes" hier da
gelijks verkeer, durf ik zeggen, dat wel velen Astors
meeningen over „inhoi^lslooze vormen en handelin
gen" blijven slikken, maar inwendig gevoelen, dat zij
zelf verkwijnd aan „geestelijk leven", arm zijn in die
geestelijke dingen, terwijl zij zich verlicht blijven
noemen En, als men dan dóór-praat dqn wijt men
hot aan de predikanten, van wie men allang door
ziet, dat zij blinde leidslieden der blinden zijn!
Dit alles schijnt misschien hard, maar het is toch ieven Jngeieeru neeu, over uF
L w v»n 7,ii 1*a loihAliB-héén te lachen, en diuu lach aD oppepte wijsheid ook
Do Eerste Kamr zal daartoe la de gelegenheid wor
den gesteld te half 11 uur voonniddiags; de Tweede
Kamer te 11 uur.
De ontvangst zal een plechtstatig karakter dragen,
waartoe ook behoort dat in de vestibule van het pa
leis militaire eerbewijzen zullen worden gegeven
dóór een ©erewacht.
ROUWBEKLAG PRESIDENT HARDING.
De correspondent van de „NJR.Ct." meldt uit Was
hington:
De bladen spreken met buitengewoon groote waar
deering over het telegram, dat Koningin Wil hel mm a
persoonlijk aan mevrouw Harding gestuurd heeft.
Het rouwbeklag, zoo zeggen zij, dat in zulke eenvou
dige en diepgevoelde woorden weergegeven is, zal
zeker door meyrouw Harding op hoogen prijs worden
gesteld, omdat het getuigt van de sympathie en het
begrijpen van de eene vrouw voor (van) de andere.
DE BELEEDIGENDE BROCHURES.
Ook te Beverwijk ie bij F. aan den Houtweg, door
de politie een inval gedaan, teneinde beleedigenao,
van anarchistische zijde te verspreiden! anti-konings
gezinde drukwerken, op te sporen. Een 100-tal exem
plaren werden in beslag genomen.
80 JAAR EN DIENST!
De heer C. Kranenburg te Markelo vierde gisteren
zijn OOaten verjaardag en waa toen» tevens 80 laar in
dienst bij de familie Eertink aldaar. De grijsaard
werkt nog geregeld mee in het landbouwbedrijf.
AARDBEIEN NAAR ENGELAND.
In de haven van Beverwijk ligt thans weder in la
ding schoener „Jantje", bestemd om een lading
aardbeien in vaten, naar Engeland over te brengen.
Vermoedelijk zal dit do laatste reis in dit seizoen
zijn.
DE OPGAANDE Ï50N TE NIEUWE NTEDOKP.
Door de Tooneolverecnlgiiig „De Berger D-ilettanten-
Club", zal op 8 September a.s. In d« zaal van den heer
Peetoom opgevoerd wórden het spel van den midden
stand in 4 bedrijven „De Opgaatn.de Zon", van Herman1
Heijermans.
Dit tooneelWerk van Herman Heijermans is geïnspi
reerd op het verrijzen van de groote warenhuizen,
welke vooi den middenstander zoo vöak de oorzaak
zijn van een totale®. ondergang. Zulk een ondergang
wordt gedramatiseerd in „De Opgaande Zon". lm het
eerste bedrijf hééft de groote buurman het Warenh uis
den kleinen concurrent reeds genekt. Doch schijnbaar.
In de figuur van Mathijs de Sterke heeft de schrijver
getracht den man te teek enen, die tegen dé wrééd-
neid van het leven ingeleerd heeft, over dé dingen
met zijn onvergetelijke creatie van grootvader. Vier volle
uren consequent te zijm ia deze rol, -is ook geep delct-
tantenwerk meer. Gerrit Kooijman, de kramige regis
seur en niet minder vertolker va» „Mathijs de Sterke"
droeg zeker wel 't leeuwenaandeel van het succés. Wié
moeten de club een open woord van lof toebrengen voor
deze prestatie.
De pers schreef over de Berger Dilettantenclub nog o.a.
de opvoering was een ware verrassing, we voeldefa.
de hand van een bekwaam' regisseur, eem man die in
scherpe/Jijn en juiste belichting het stuk ontwikkeldej
alle eer aan regisseur Kooijman.
„de Dilettanteclub ken gerust voor den dag .komen
met stukken van grooter strekking".
„dat was de eerste maal' dat de Berger Dilettantenclub
pplrad voor de badgasten en openen JÖ.ch voor deza
vereen iging wijds trekkende perspectieven!. Moge Bérgéa
er trotsch op zijn."
„het spel dat te genieten .werd gegeven was lm door
snee bijzonder mooi, dat van énkele spelers subliem."
„goed samenspel, klankvolle voordracht en ongedwon
genheid in houding."
„Wij moeten erkennen, dat de gunstige roep, welke van
deze vereeniging uit gaat, verdiend iar wel verdiend."
Zooals dus blijkt uit al deze verslagen, heeft de
heer Peetoom voor zijn zaak een gezelschap gtséngD
geerd, waarvan de goede naam van dtm regisseur en Het
ernstig werken dor leden, op zV minst een goede waar
borg zijn voor ecu mooie vertolking va® Herman Heijer
mans5 De Opgaande Zo®."
Decors en requisiten, voor dit stuk Vereischt, zijn
eigendom der Berger Duettmtenclub t® worden speciaal
voor deze gelegenheid naar Nieuwe Niedorp vervord.
Grimé en kapwerk zullen worden verzorgd door den
bekenden tooneelkapper A®dré Steenman van Amsterdam
onwaarachtig, dat het wel vaak van zulke leWelie-1 :r"<^rr:r cWn 7ii
den wordt (rezegd, maar niet tot henzelf!' En mis- So„ja tafelt te g^evsn. jUj
schien zal ook Aastor dit tot de „belangrijke dingen"
rekenen, dan speciale punten, als Doop en Gebed,
hoewel ik anders gaarne eens een apart uurtje over
elk ervan met hem spreken zou!
r angsten voor de toekomst, vergeet zijm
onverwoestbaar blijven h ij b 1 ij' f I
struikelt
lach, zijn.
staan.
Op welke wijze - dit tooneelwerk door de Berger
Dilettantenclub voor het voetlicht werd gebracht, kan
Terecht zegt dan ook «de heer P„ dat deze dingen; dijken uit de onderstaande persverslagen.
ndsche A1Vrn rl H u
..voor 't overgroot© deel van ons N e d e r 1 a
volk. tot de heiligste en intiemste zaken des levens
behooren." Al beseffen dan zoovele N.-Hollanders
uaarvan nog zoo weinig meer!
De Alkm. Courant d.d. 9 Februari 1923 zegt
„De belangstelling voor dit stuk was zoo groot, dal
gister geen enkele kaart meer verkrijgbaar was. De
zaal was-geheel gevuld. „De Opgaande Zon" stelt hooge
Met dank, geachte Red., voor opneming van 't bo-1 e}sehen aan de vertolkers. Zelfs uitnemende beroepT-
venstaande. dat mij om der waarheid wil, van 't hart artisten wisten bij het vertolken iniei te voldoén doch
moest. wij ervoeren met "voldoening, dat de Berger Diletta®ten-
S; Uw dw„ D. E. B. 1 club geslaagd is, in- het Verplaatsen der aanwezigen in
de in "het stuk geschetste situatie. De heer Kooijman
De redactie is weer zoo vriendelijk mij 't stuk van! leverde als Mathys de Sterke een vlot, sympathiek en
den heer B. toe te zenden en gaarne maak ik een
paar opmerkingen naar aanleiding van 't boven
staande.
lo. ons geloof mag nooit anders dan redelijk zijn.
En wat redelijk is, wordit door denken uitgemaakt*!
beschaafd spel. Het publiek was hoogst voldaan en
toonde dit door herhaaldelijk applaus'.
De Courant van Schoort en Bergen d.d. 16 Febr,
schreef
,wat een volle zaal. Een overwinning voor de
Zoodra ons denken de onredelijkheid van ons ffeloof Berger DUettantenctub. He» publiek heeft genoUii, hééft
usnlóont, hebben we dit te verwerpen. De uitspraak: merHeleefd, heeft de worsteling vsn het n<>odU>t door
neem het onbegrepens aan" is uiterst gevaarlijk en J»01.'1)..®"
Sirootd^S h^^'SwoJeTrerwo^ml «n^rérlend? J3EJ& ïpjM ven
door den heor B Sn omen t' I P!aats« i5' En wdk h"ldu verdie»de T<*« J"en
2o. ik blijf bij mijn bewering, dat de heer P. deni
Noord-Hollander niet komt en komt nu tcutJ'de oonciu-
sio dat 't, met den heer B. eVenzóó gesteld is. Dat de
N.-Hollander smalend over de predikanten spreekt;
weet ik, maar dat is heuseh niet, 'omdat die N-Hol -
lander zoo gehecht is aan de oude vormenl M.i. is;
dit zoo, omdat die predikanten niet radikaal genoeg
siaan tegenover veel antieks in kerk en,1 kerkdienst
en kerkgeloof en ook maatschappelijk te conservatief
zijn. Overigens snap ik er eerlijk gezegd geen
zier va®, dat de heer B. verband legi tusschen „gees
telijk leVen" en bepaalde oude vormen. Kom, kom,
dat is toch al te dwaas.
Bij deze paar opmerkingen wil ik T loten. De vol
gende week zal ik over het gebed schrijven. Ik ver
Confeetie- en MaatWleeding,
WINKEL.
Overal Ie onlbleden. Vraagt stalen.
Levertijd Maalkleeding plm. 10 dagen.
ik heb je lief; ik wil, dat je mijn vrouw wordt'.
„Eere zij God!" riep zij hoesch uit en dan beletteh
haar snikken haar verder te spreken. Weer bedekte
zij haar gezicht met haar handen. Zij wilde niet, dat
hij op dat oogenblik naar haar keek. Zij wist, dat
huilen haar leelijk maakte, maar hij' zag aat niet
eens. De vreemde samentrekking van haar lippen
deed hem haar des te meer. liefhebben.
„Zou Je dan niet gelukkig zijn, Nanno?" reide hij
zacht, terwijl hij zijn hoofd dicht bij het hare bracht.
„Dat zou ik zeker zijn dat weet ik zeker!'
steunde zij.
Hij richtte zich op met de uitdrukking van triomf
op zijn gezicht Hij strekte zijn handen boven zijn
hoofd uit met een allee overweldigen gevoel van be
zit, alsof hij alles, wat hij gewonnen meende te hen-
ben, trachtte< te grijpen.
„Je hebt mé dus lief, Nanno?" vroeg hij, terwijl hij
zich over haar heen, boog.
Zij richtte zich plotseling op en keek hem aan;
de wetenschap van hert; onvermijdelijke joeg haar
tranen op de vlucht.
„Ja ik heb je lief', zeide zij; hartstochtelijk. „Ik
heb Je lief mot iederen ademtpcht maar ik kan
niet met je trouwen ik kan het niet ik kan het
niet."
Hij viel van de hoogte van zijn gevoel van verove
ring. Zijn armen hingen slap langs zijn zijden. Zijn
oogen keken haar, zonder te begrijpen, aan.
„Je kan niet", herhaalde hijw „Je kan niet waar
om kdn -je niet?"
Züjn geest was traag. Hij worstelde omi de beteekenis
van wat zij zeide te begrijpen. Hij tastte naar haar
redenen, zooals een blinde in de duisternis tast om
zijn weg te vinden. Zij had het niet gemelijk gezegd,
als een vrouw, die speelt met haar prijs. Zij had be
doeld wat zij gezegd had. Hij had dat gehoord in den
hartstocht van haar woorden. De gedachte, dat hij
haar verloren had in hetzelfde oogenblik, waarin hij
geloofde haar gevonden te hebben, trof hem als een
bliksemstraal. Hij kon niets zien dan flitsen van .re
denen, die geen beteekenis in zich hadden. En toen
begreep hij zijn liefde voor haar in al haar kracht.
„Waarom kan je niet?"
„Omdat ik ik al getrouwd ben".
Vol vertrouwen op een bericht uit Berlijp, waarij* het
aftreden van Havenitélp. on Glasenapp hls awker werd
voorgesteld, heb ik me laten .verleiden, den héér Ha-
venstein aan te zicfa voor verstandiger dan hij blijkbaar is
en aan te nemeji, dat hij metterdaad zou heengaan. Het
geval» blijkf te zijn, dat hij zich-nog eonifióa tijd weoicht
vast te klemmen san zijn post ea directeur van de
Rijksbaak wil bleven, ai heeft hij zich d*a ook een
brevet van .onbekwaamheid verworven, dst heüi hoog
stens geschikt maakt voor directeur van 'n H&tnxe-
bank.... Hij is eten 'fcang vaju /aken in het minst
niet meer meester en draagt daeraaen grootcMjki schuld,
doordien hij zich niet met tte npoaige energie héén
verzet tegen don zondvloed van St-hatkiatpupier waar
mede de Riikaregeering hem overstelpt. Dé héér Ha-
venstein blijft nog een beetje en zal dus de taak voor
zijn opvolger nog wat moeilijker maken. Als die opvolger
tenminste een bankier is en geen curator in ©en faillis
sement. wat dag aan dag waarschijnlijker wordt.
In eflx geval behoeft de rijksbank voorLooplg nog niet te
j rekenen op het inlossen van schatkistbiljetten voor een
eeuigszins belangrijk bedrog. Immers het Duitsche Rijk
heeft voorloopig geen andere, inkomsten dan de belas
tingen, die, na sterke verhooging der aanslagen, "dezer
dagen moeten binitienkomeu. voor bet eerst weliswaar
heeft men aan die aanklagen de bepaling toegevoégd,
dat. vertraagde betaling meebrengt, dat een toéslag zal
worden gevorderd, evenredig aan «et koersverschil lus-
den vervaldag en dien van betaling, en dit is metterdaad
een vooruitging bij vroeger, -toen mem vrij wol mocht
betalen als men wonschte. zonder dot er eenigó réké-
ning werd gehouden met de goudwaarde van deu aanslag
en van de betaling, dochhet is volstrekt niet genoeg.
Want er zijn vele Duitschers. die goed hebben leérèn
rekenen op school ©n die precies kutnaen nagaan wat
zij op een o ogenblik - zei Es jia de nieuwe bepaling pog
kunnen verdienen aan het uitstellen der betaling vsn
hun belasting. Met een termijmkoop van marken -kun
nen zij zch dekken tegteo. een al te suelie daling
en.... hun geld kunnen rij particulier oip het oogenblik
uitzetten tegen circa 20 60 «pet. per maand. Risicq is
er dus 'heel weinig bij hei geval, want wat zij op
de eene manier misschien zoude®, kunnen verliezen, ver
dienen zij dubbel e® dwars door hu® eigen geld in de
baisse te gaan. Vandaar dat de fiscus zich de Vingers
voorloopig niet blauw zal tellen. Een a&dcrfeit, dat
eveneens in dit verband van beteekenis zal bt^kèn te
zijn, is de mededeeling dat de Commnsste v»n Herstel
voornemens is, het geheel» bedrag, dat op de goudleenifng
mocht binneu komen, de bcachouwea als «oen dekking
voor het uitstaande bedrag der rekening, va® de schade
loosstelling. Duitschers, die dus inschrijven itn. dollars,
gulden óf ponden of hu® oud goudgeld voor den dag
naïen. staan bioot aan de risico, da, atet -dit geld eenmaal
iu de schatkist is aangeland de Commissie va® Herstel er
beslag op legt zoodat net doelhet in evenwicht bren^fc)
der begroolmg ep het herstel van het ruilipidel óf al
thans het fixeeren ervan op oe®, basis, die het zakendoeri
weer mogelijk maakt, totaal wordt gemist.
Het spreekt van zelf, dat de-Commissie van Herstel,
die namens de Verbande® Mogendheden een soort
eerste hypotheek beeft op alle baten van het Duitsche
Rjjk formeel ij.ii haar recht is, door ook dit geld op te
vorderen voor de schadeLoosateü^ng. Als zij dit niet had,
zou de heer Poincaré, die men moge van hejm
zeggen, wat fefcn wit een buitengewoou scherpzinnig
man is, waar het 'aankomt op juridische formaliteiten e®
zemelknooperijen en gelijkknjge® met door eqn gaatje te
kruipen, er wet iets anders op üehbe® gevcnudeu om
zich van .dit geld meester te maken. Na da (obesla&i^i
murijen vaj^ iocngeldii® in het P4oorgebied en het leeg-
halen van particuliere banke® (ook de Rijksbank is op
aandringen der £®tente goh oei, particulier gemaakt) zou
men dit van hom hebben moge® verwachten. De goud-
leening zal dus niets opbrengen voor doeleinden,,
waarvoor rij wordt aangegaan: de stabiliseering van-hot
geld en het in evenwicht brengen der begrooting.
Gelukt het zoodoende niet deze twee maatregel én,
die zonder geld onuitvoerbaar rijn, tot stand te brengen,
dan komt de krach ietwat eerder en heeft Frankrijk het
gelukkig besef, dat er van den staat Duitschland i®
de verre toekomst niets meer te vreezen is. Of wé hét
woordje „staaf niet behooren te onderstreepen, omdat
juist daardoor het gevaar voor Frankrijk om te doen
le krijgen mot een tot razernij gebracht „volk" niet
veel grooter is, ziedaar een vraagf die wij niet voetstoots
durven beslissen. De mentaliteit va® zulk een gek*
gemaakt volk moet de beslissing geven en omtrent de
tegenwoordige mentaliteit der Duitscher3 fijn geen rtweé
beoordeelaars het met elkander eens. Bankiers, staats
lieden, journalisten ón 'gewone valula-reizigers komen
allemaal met andere indrukken thuis en naar.het schijnt,
v/eet niemand het warewat „de" Duitscher Bu eigenlijk
denkt én voelt. Vermoedelijk zal dit wel hierin loggen,
dat „de" Duitscher niet bestaat, andera dan i»n een
boekje, evenals „de" Engelschman óf „de' FramschmacL
en dat .in het wild aangetroffen exemplaren allemaal
afwijken van de® al* ®orm aangegeven doorsnee. Duit
schers zijn nooit „goede revolution®airen" 'geweest. Hun
re\1oJuties gaan alleen maar door ijs en weder die
nende" «n vermoedelijk zou het nij ce® Werkélijkén
opstand tegen den verdrukker precies eender gaan. AF
thansvoorbeelden va® ee® frauetireurs-oorlog in de
Duitsche geschiedenis zijn zeldzaam en er moet een
zeer sterke aanléiding rijn, wil het zoo ver komeih,
dat men van een levée-en-masse kan spreken. Te moéi-
üjker zal dit thans zijn, ®u het volk va® wapens is
ontbloot en n« e«n oorlog veel meer dan vroeger
een 'kwestie is geworden van tecJi®iek en van techhisché
hulpmiddelen, zoodat alle geestdrift (gesteld, dat die
in voldoen de mate bestaat), om zich tegen de® overwel-
diger to verzetten, toch tegen ee® eétnigszins krachtig
legó-r niets zou uitwerken. Maar.... men ka® niet weten.
En nog minde:- weet me®, op weüke hulp een In het
nauw gedreven Duitscb volk eventueel zou kunnen
leken^n.
j Mei bijna wiakuuddgo zekerheid1 ka® men Soviet-
j Rusland noemen, vooral indien in zuRc een opstand
tegen de onderdrukkers van allerlei aport de commu
nisten do leiding' nament,
Dat zij dit zuilen doen, eJ»thaas zullen trachten,
blijkt nu reeds ulit allerlei teelfens. Het niet door
gaan. der revolutionnaire ^ciocgingen. een dag-, of ilen
gelsden, afgelakt door het communistisch partijbe-
«tuur, heef4 vleze heeren een «chmbbeertng uit Moa-
j kou bezorgd, die niet mi« wn*. Sterker, Moskou ie on-
middellijk begonnen- dit partijbestuur officieel aan
den dijk ito zeititen door in verbinding1 te treden met het
i centrale comité der bedrijfaradjen en dit lichaam een
miTlloen goudmark ter nescbikking: te stellen. Wié
tham; een millloen» goudlmork heeft in Duttschland
kan bei gen vereelten en daarmede is dus oen eind
gekomen aan de heerlijkheid der partijbestuurders,
dia gewogen en te licht bevonden zijn, te slap en to
„nationaal".
Een opstand! der DaitEche arbeiders tegen» «dien ver
drukker, al« die opstond maar g»een nationaal kantje
I heeft, zal dus zeker kunnen profiteeren van veel
meer hulp uit Rusland1, dan dat eéne millioentje.
'UTTKIJK.
I Reclames,
Gemiddeld werkt een huisvrouw langer dan leder
ander. De rusL die rij kan is slechts een onder
breking van haar ®ooit eï®digeade taak. Dit is te
oetreuren. Alle Jichaamsorganen voele® fie inspantohg,
vooral de nieren. Da® vertoo®en zich urinestoornissen,
zenuv/achtigheicL prikkelbaarheid, hoofdpijn, duizelig
heid pijn in den rug of i® de lendenen e® zijden
loomheid, moedeloosheid, bloedarmoede.
De vrouwen moeten er werkelijk op uit zijn om dit
te veranderen* Meer tijd mo»et worde® gevoindén voor
,ruat en voor ont3p:;®irig buitenshuis. Voorkom zoo-
I doende de «ontwikKeliiig va® rheumatiek, waterzucht,
steenvorming, graveel, of nier- e® blaasontsteking.
1 M7 iX Fuster'VJ Hu^pojn Nieren Pillen u nu helpen.,
i Vvacht r.iet, tot de vermoeide nieren uitgeput zij®.
Neem een verstandigeteefwijzé aan én vèrtrouw hét
herstellende werk aan Foster's Pillen toe.
Verkrijgbaar in apotheken en drogistzak»® ft f 1.75
j>er dooa.
N.V.„DETIJQGEESr
Trekking wn 1Ó0 u-maners
sn Notaris A. O. IIqIU
Nu zij het gezegd had, zakte haar moed als een
kaartenhuisje in elkaar. ZIJ viel terug in haar stoel.
Hij wist het nu*. Niets kon de woorden weer terug
halen. Hij wist het. Ook al zou zij hem nu toe
schreeuwen, dat het gelogen was het zou hetzelfde
blijven. Hij wist het. Diep in haar binnenste bad zij er
geen spijt van. Het was alsof zij» zich vernederd had
tot de pijnbank van bekentenis en met de reactie
voelde zij een diepe opluchting:. Zij »had zichzelf nu
buiten het bereik der verleiding gesteld. Hij zou
haar thans haten en met gesloten oogen wachtte zij
den eersten stortvloed van zijn woorden af.
Doch er kwam gqen stortvloed. Een tijd lang kon
hij niets andore dan naar haar staren, alsof een slag
hem duizelig gemaakt had en hij rijn krachten ver
zamelde voor een nieuwen aanval.
Een paar maal bracht hJj zijn hand aan zijn oogen.
Een paar maal keerde hij zich half om als wilde hij
weggaan. Eindelijk sprak hij; zijn stem had haar
kracht verloren. In een oogwenk was zij oud gewor
den.
„Waarom is het mij niet gezegd?" vroeg hij. Het
was alsof hij/die klacht tégen iedereen richtte. Hij
wierp niet de schuld op hafcr alleen. „Waarom is het
mij niet gezegd?" herhaalde hij.
Zij staarde in het vuur. Die groote blokken hout
brandden nog öven^roolijk als daareven. Zij keek de
kamer rond; niets was veranderd. Toch was in de
laatste vijf minuten alles, zooals zij het zog, veran
derd. De vroolijke vlammen van het vuur lachton
spijtig; de gezellige gelagkamer was somber en grijs
geworden door den geest van haar eigen ellende.
„Waarom is het mij niet gezegd?" herhaalde hij
nogmaals.
„O ik heb het nooit geweten", zeide zij. „Hoe kon
ik weten, dat jij ooit van iemand als ik ben zou
gaan houden? Ik bedien toch maar in een restau
rant ik heb jou zelf bediend hoe kon ik het
weten?"
„Heb ik het Je niet laten merken? «Heb ik je niet
op mijn kamers gevraagd? Ben ik Jou niet komen
opzoeken op Je eigen kamer? Heb ik in Ierland al
niet -getoond, dat ik belang in Je stelde?"
Al deze verschillende dingen haalde hij bitter aan,
eindelijk beseffend, dat rij de overgangen geweest
waren naar den hartstocht, die hem thans verteerde.
Als hij erover dacht achootu het hem itoe, alsof zij die
altijd-in dat. licht had moeten zien.
„Ben ik je niet, zoodra ik je in Londen gezien
had, komen opzoeken? Heb ik het niet op honder
den andere manieren laten blijken?"
Als zij dat van den beginne af geweten had, hoe
gaarne zou zij hem dan niet alles verteldi hebben,
op den eerst en dag ,dat hij haar bij Maynard waa
komen opzoeken! Hoe gaarne zou rij al het genot, dat
zijn gezelschap haar gal', opgeofferd hebben oms hem
de smart te besparen, die rij wist, dat hij nu voelde.
Maar net was to iaat. Dit was een der stellingen van
hot spel d9» levens, ctio altijd onverwacht komen. Zij
kon er nu niets meer aan veranderen.
„Waarom antwoordt je niet?" drong hij aan. „Of
verdien ik zelfs die kleine welwillendheid niet?"
Door dat woord „welwillendheid" w*rd zij geprik
keld om zich in zijn oogen te verdedigen. Dat kon zij
hem niet laten denkon.
„O, denk dat niet, Mr. Jerningham", smeekte rij.
„Dat was de reden niet. Als ik ooit had. kunnen droo-
men, dat hot zoover komen zo® dan had ik hot u da
delijk verteld, tóen u mij hij Maynard kwam. opzoe
ken; maar hoe. kon ik denken, dat u ooit zoo over. mij
denken zou eene bceredochter uit Rathmore en
u in de society hier in Londen".
Toen zij het woerd .society" noemde, lachte hQ
kortaf, scherp, bitter.
„Nou, goed dan, we waren slechts vrienden als
je dat liever wilt. Maar hadt Je hot me dan niet als
vriend kunnen vertellen?"
Zij liet haar hoofd hang*/®. Nu was hij biJMe kern
van haar zwakheid gekomen; nu moest jij zich in al
de armzaligheid van haar geest voor hem bloot leg
gen. Maar zij deinsde er niet voor terug,
„Ik wilde uw vriendschap niet verliezen", zei.de «jj
in haar onnoozelheid. „Ik dacht, dat u mij, als lk het
u verteld hed, zou verlaten en ik voelde me zoo een
zaam in Londen. Het was alsof ik thuis waa, wanneer
ik u rag."
Dat trof hem tot in het diepst van rijn rieL Hij
greep haar hand.
I „Mijn God!" riep hij uit. „Welk' een fiasco is dit
Qondepdag 23 flugushw 1923
t'il)» wan t «)0,6593
Praten Vnr, 1 90.— fcjgtn gtU
WJS356 6841 9327 I1182 12306 15431 16636 f
li 8 MS n
ffi Ito9 61 49 116(1013584 15905 10781
TO 5280 60 9908 57 1 3652 16047 16809
1467 5874 ?0 22 1290:5 13714 16493 16956 lOöfl
1092 5948 85 81 13045 - 37 16518 17052 2013
iWO 0118 2344 10176 13112 13892 23 64 2
72 6208 56 10371 21 14117 41 18141 2
r 46 8024 10474 22
l 6807 9204 10586 132CÖ
53 86 18545 2C7tf
96 16622 18Ö572
alles! Tk heb vijf-en-daftïg jaar noodig gehad omj te
beseffen wat het beteekent lief te hebben., en nu kom
ik tot de ontdekking, dat ik. dat lesje geleerd heb van
een getrouwde vrouw, die mij niets in ruil kan geven-
Lieve God^wat een fiasco!"
N&nno verborg haar gericht in haar handen. 22ij
kon niets zeggen. Door haar schuld moest de man.
dien zij liefhad, lijden, terwijl hij met het volste recht
geluk verdiende.
„Maar vertel me toch, waar je man is. Waar ben
je getrouwd? Wanneer? Waarom leef je nu niet met
hem?" Hij deed die vragen uit een morbide begeerte
om alles te weten.
En dan vertelde, zij hem do geheele geschiedenis
vanaf het oogenblik, dat zij dien avond in A^esk af-,
scheid van elkaar genomen hadden. Ieder vfoord er
van werd omgeven met een kiesche gereserveerdheid,
waardoor zij onbewust het tragische ervan nog groo
ter maakte. Zij velde geen oordeel over haar echtge
noot. Zij haastte zich niet om de redenen, die zij ge
had had om hem te verlaten, op te geven. Niets in
haar verhak! was overdreven; het was niets anders
dan( de simpele en eenvoudig© geschiedenis van een
diep ongelukkig leven zóó ongelukkig, dat Jerning-
ham niet gelooven kon, dat Nanno hot had. leeren
kennen. Nu en dan deed hij een korte vraag, wanneer
hij iets niet heelemaal Ixjgroep, maar verder luister^
de hij met verbijstering cn modelijden. Soms liet hij
zich een uitroep van ongeloovige verbazing ontvallen;
en toen zij bij den climax gekomen, was haar weg
gaan vart Jainesy op den avond, van het dorschen
keek hij verstomd naar haar bij de gedachte aan
de zieleangsten, "<liei zij doorgemaakt had, \begreep
hij,niet, dat zij in staat, geweest was dat alles te
doorstaan.
„We zullen nog te laat komen voor den laatsten
trein, Mr. Jerningham", zolde zij kalm, toen zij klaar
was met haar verhaal. Op een klok aan den muur
aan de andere rijde der kamer zag dat het kwart
voor zevenen was.
Hij stond langzaam op, Instinctief gevolg gevend
aan haar wenk. Een donkbeeld nam onder de vele
gedachten, die hem bestormden, langzamerhand
vasten vorm aan.
Wotót vervolgd.
