i'
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar
ritnnemanusctt Nieuws.
N.V. „DE TIJDGEEST"
n i
jurrwky uit, -lat »>r vuur wwduwm a weoson vu«
in imlubU'i werksatuu boter kou gezorgd
wordtüu
Zoo.4«t^iiu'u eigenlijk kan zoggen, dat Mr. Lloyd
Georgó Ui hot kort dit programma hooft:
Voriat togen Protectie.
Verkot togon Capital Levy. (Heffing in oons.)
I Behüud van Vrijhandel.
t crhetcring Verzekeringswetten in do Arbeiders
wetgeving.
Kra^htiffc Buitenlandsche Politiek.
Volgens Lloyd George is de Entente dood, dus
behoeft-.» u:u zich daarom niet meer te bekommeren.
Lloyd' George weet door do uitlatingen van Lord
Cavan_eo Sir Robort Hoare, op het Lord Mayors-
Bankel dyf_.de luchtvloot on ae' afweer-methoden
vry wel. gereed en geregeld zijn, dus nu. zegt Lloyd
George; kan de Britscne Leeuw weer brullen.
Trouwens, de Britsche Leeuw mag heel zoet
zijn geweest, do Eenhoorn heeft zijn diplomatieken
neus goed gebruikt en Frankrijk raakt lcelijk
geïsoleerd.
De Tünger-quaesfcie, de vriendschap tusschen
Spanje en Italië zijn factoren, die de Franschcin
wol eens mag doen opkijken van de Ruhr en den
bïlk doen wenden naar eldors on liofst in een
spiegel.
Frankrijk kan zonder Af rik aan sehe soldaten en
Afrikaansclio levensmiddelen onmogelijk als mili
taire macht blijven bestaan.
De espano-italo-bedreiging is dus niet erg aan-
gonaam.
Het ergste wat Poincaré nu ban gebeuren, is
een Rcgccring Lloyd-Oeorge.
Met oen Minister Baldwin of een Minister Pam-
say Maedonald (Labour) speelt hij het wel klaar.
Die missen de ervaring en handigheid van den
Franschen advocaat Raymond Poincaré.
Maar die kleine Welshman, die slimme Engelsche
advocaat Lloyd George, was te brilliant< voor
Briand on heeft mot Poincaré nog oen rekening te
vereffenen.
Ik heb er op het oogenblik weinig kijk op, hoe
het op 6 December zal uitvallen.
Er zijn nu reeds 55 leden bij enkele candidaat-
8tellir.g gekozen en wol 3-i conservatieven. 10 Libe
ralen, 6 Labour eni 1 Ier, n.1. de oude heer T. P.
O'ccnnor, die voor Liverpool herkozen is en dus
„Vader van het Huis van Afgevaardigden" blijft
Baldwin. Asquith, Lloyd George, Samsay Macdo-
nald, Churehill hebben allemaal hard voor hun
zetel te strijden. Ik geef Lloyd George in Carna-
roon (Wales) den meesten kans om gekozen Ie
worden. Zijno beide partijgenooten zullen het, naar
ik meen, afleggen.
Tot do Liberalen, die zonder strijd herkozen zijn,
behoort de Speaker (President) van het House
of Commions..
Wellicht verbaast u zich over een Liberalen
President, in een Huis met grooto conservatieve
meerderheid, maar dat is typisch Engeïsch. De
speaker was in den Coalitie-tijd gekozen en blijft
speaker tot hij bedankt of b.v. tot Lord verheven
wordt
Even typisch Engelsch is, dunkt mij, de hereeni-
ging fier Liberalen.
Ik wil geen namen noemen, maar donk nu eens
aan onze vooraanstaande Liberalen of Vrijzinni
gen (hot laat mij koud, hoo gij ze noemt, ofschoon
Liberaal historisch en traditioneel verkies).
Laten wij wol zeggen, die hebben steeds meer
Ia m'uu dUtriot hebben a k een L-bwanl
gekregen, Mr. J. Froeiuan Dumu
Do aftredende, -Mr. Duvidaou, heeft de handen
vol. In ons dorp krijgt hij veel stemmen, maar
ik hoor, dat hot ovorigo distriet onzeker is, ten
gevolge van forensen, die t'roe traders zijn.
Ik moot nog over Vrijhandel dit zeggen.
Lloyd George was Premier toen de bafeguar-
ding of Industries Aot is gemaakt Dat is natuur
lijk verkapte protectie. Ik weet o.a. dat ITolland-
sohe fabrieken, hun artikel, omdat het door Hie wet
beschermd werd. niet meer konden verkoopen.
Absoluut vrijhandelaar is Lloyd George dus ook
niet. Lloyd George is nu eenmaal compromis.
Wat do kansen der Liberalen betreft, in oenen
zelfs de meest verstokte conservatieven, die ik
spreek, dat de Herceniging der partij om liet vaan-
del van Vrijhandel wellicht een groot succes zal i
betoekenen. |-
Ik ontmoet heel veel kiezers die erg dubieeren
hoo te stemmen.
Mijn volgend artikel gaat over de Labour Party, j
gezocht (en zoeken nog1) naar hetgeen verdoelt,
dan naar hetgeen voreenigt on heroenigt. En hot
gaat er ons Vaderland, net arme Holland, dan
ook na!
Zou het ook kunnen zijn, dat het daarin zit, dat
die Brifcsohe Liberalen veel, veel grooter mannen!
zijn, dan de Vrijzinnige Politici in Holland.
Of zit er een baantjes-quaestie tussohen? Ik kan
dat van- uit Engeland niet beoordeolen. Maar wel
kan ik beoordeelon, hoe^ treurig hot in politieke»
zin in Holland gesteld is cn dat het nooit zoovev
gekomen zou zijn, indien do leiders broeder geweest)
waren en gezocht hadden naar een compromis.
VindVtf dien Dayid Lloyd George, een man met
een wereld-reputatie, niet geweldig groot, nu hjj
zich ten behoeve van het grondbeginsel der
Liberale--partij heeft gesteld onder do bevelen van
Asquith? -
Is dat niet een bewijs, dat het werkelijk een*
groot man is, die ondanks het feit, dat hy in
Amerika ontzaglijk geëerd en toegejuicht is gewor
den, het: hoofd koel weet te houden en onmiddellijk
zegt: Vrijhandel is landsbelang, Vrijhandel is
veilig in handen dor Liberale Partij. Allo liberalen
moeten weer onder één dak, met één meester,
laat Asnuith die meester znn.
Landsbelang en Partijbelang gaan samen en
gaan samen voor.
Er zijn 150 liberale eandidaten in het veld, 531
conservatieven en 420 Labour.
Er waren verleden jaar 27 liberale eandidaten
moor.
Maar ik acht de kansen dezer 450 liberale ean
didaten van heden voel beter dan verleden jaar.
Zitting van Dinsdag 27 November 1923.
OVERTREDING ARBEIDSWET.
De eerste zaak vandaag gold Paulus Geuzebroek,
een timmerman te Modem blik, die door den kanton
rechter wegens overtreding der Arbeidswet was ver
oordeeld tot 1 gulden boete, subsidiair 1 dag hech
tenis.
Zoowel de Ambtenaar van het Openlb. Ministerie
als beklaagde waren in hooger beroep gegaan.
Er waren geen getuigen- gedagvaard.
De 0. v. J. vroeg bevestiging van vonnis van den
kantonrechter.
Mr. De Groot, die als raadsman optrad, oordeelde i
dat do Kantonrechter den beklaagde ten onrechte had
veroordeeld en dat het vonnis niet kan worden be-
vostigd. Pleiter concludeert tot ontslag van rechts
vervolging voor zijn cliënt.
ONTDUIKING.
Wegens het aan de ambtenaren opgeven van een
kleinero hoeveelheid gedistilleerd dan hij voorradig
had, moest bekl. Pieter Pijper heden terecht staan, j
doch hij was absent.
Hij had op 11 Januari J.l. opgegeven voorradig te
i hebben ruim1 19 Liter gedistilleerd van 50 procent
sterkte en, geconstateerd werd' door den commies To-
lenaar uit Enkhuizen, dat er 73 liter aanwezig was.
Een transactie tot betaling van f 135 om daarmede
I van de zaak af te zijn, was beklaagde aangeboden,
j maar hij was daar niet op ingegaan.
Wegens onjuiste vermelding van zijn aanwezigen
voorraad gedistilleerd, werd tegen beklaagde door
den Rijksadvocaat Mr. Asser van Haarlem geëischt
f 300 boete, in elk geval bij lijfsdwang te verhalen,
(Subsidiair hechtenis, door den heer Officier aan te
geven.
De O. v. J. requireerde subsidiair 100 dagen hech
tenis cn vroeg toewijzing van den eisch.
PIET VLOOG ER LEELIJK IN.
Dan volgde Laurentius Tiet, handelaar in sigaren
en sigaretten te Lutjebroek, in zijn jonge jaren een
drukke klant, die hier meermalen terechtstond, maar
thans een goed huisvader met vrouw en acht kin
deren.
Tiet had de Tabakswet van 1921 overtreden. Hij be
vond zich in- December van het vorige jaar met zijn
fiets waarop een grooto doos met sigaretten op den
oponbaren weg.
Door de kommiczen H. A. Labri en H. van Wijk.
werd geconstateerd, dat de sigaretten, die in doosjes
van 10 stuks waren verpakt, niet van het voorgeschre
ven zegel waren voorzien, terwijl Louw geen gelei
biljet voor 'het vervoeren kon vertoonen. Toen de
ambtenaren tot inbeslagname wilden overgaan, ver-
j zette Tiet zich daartegen.
Van een en ander werd verhaal opgemaakt.
De aangeboden transactie om door betaling van
f20 verder van vervolging af te zijn, werd door Tiet
niet aanvaard.
De Rijksadvocaat vorderde naimens de Administra<-
tie thans 2 boeten, elk van f 100, bij lijfsdwang te ver-
halen, onverminderd de hechtenis, door den heer Of-
i ficier te eisch en.
j De heer Officier vroeg toewijzing van den eisch
en vorderde subsidiair tweemaal 50 dagen hech
tenis.
I Tiet zei op genadig recht te hopen.
OOK HIJ BOFTE NIET.
j Laurons Groen, tabak- en sigarenwinkelier op Urk,
liep er in wegens het op 4 October 1922 handel drij-
ven in tabaksfabrikaten zonder de vereischte be-
drijfsvergunning daartoe te hebben.
Een transactie ton bedrage van slechts f10 was
hem aangeboden, waar hij niet op inging.
Nu luidde de eisch van Mr, Asser f100 boete en do
jO. v. J. vroeg toewijzing van de eisch en vorderde
subsidiair 50 dagen hechtenis..
NOO AL rEN.
Do boklaagdo Marinus Anthouius Boekman, geboren
tu lluorn cn wonende te Grootebroek, had ook al te
gen de Tabakswet gezondigd door oen hoeveelheid
sigaren zonder banderolles en niet van .zegel voor
zien, af te leveren aan J. ilctsen, caféhouder in „Het
Arkje" aan het einde van Oost-Zwaagdijk en door
een andere hoeveelheid sigaren, die geen banderolles
vertoonden en ook geen voorgeschreven zegel, te ver
voeren naar Hoog.karspel.
Op de transactie tot betaling van f100 om verdere
vervolging te voorkomen, was niet ingegaan.
Mr. Asser vorderde nu namens de Administratie
2 geldboeten van f200 ieder en verbeurdverklaring
der sigaren, de boeten door hechtenis, door den O.
v. J. te vorderen, te vervangen.
De O. v. J. vroeg toewijzing van den eisch en
requireerde subsidiair 2 maal 50 dagen hechtenis.
DIE BOFTE WEL.
De zaak contra Hendrik Godefroi wordt door den
Rijksadvocaat ingetroken.
GEEN BANDEROLLES.
Daarna is aan de beurt de tabak- en sigarenverkoo-
per Jacob Bijvoet van Westwoud. Door een kommies
uit Heemskerk was in Januari j.l. ten huizo van Bij
voet geconstateerd, dat daar eenige kistjes sigaren
waren, die geen banderolles en geen zegel hadden.
Deze zaak werd op verzoek van Mr. Asser ge
schorst om over 14 dagen verder te worden behan
deld, ora dan nog een getuige uit Westwoud en een
uit Enkhuizen te" hooren.
VERKEERDE VOORRAAD.
De 41-jarige tabak- en sigarenwinkelier Herke Mei
link uit Hem, gemeente Venhuizen, had op 18 Novem
ber 1922 wel 160 stuks gebruikte banderolles van
sigaren voorradig. Wat bij de wet verboden is.
Herke zei, zelf veel sigaren te rooken, daar kwa
men ze van en hij had er toch geen kwade bedoeling
mede, terwijl bovendien toch de belasting ervan be
taald was.
Maar met. dat al was het verboden door de wet om
ze voorradig te hebben.
Op het voorstel om een tientje transactie te betalen
was door Meilink niet ingegaan.
Mr. Asser vorderde f 100 boete en de O. v. J. vroeg
toewijzing daarvan, subsidiair 50 dagen hechtenis.
WAT EEN TABAKZAAKJES.
Piet Jong, tabakswinkelier te Grootebroek, had op
5 Maart j.l. een partijtje tabak van 19 kilogram ter
waarde van f32, voorradig, zonder dat de pakjes ta
bak van het voorgeschreven zegel waren voorzien.
De transactie tot betaling vaa f25 was door Jong
niet geaccepteerd.
Mr. Asser eischte f100 boete en de O. v. J. vroeg
toewijzing daarvan, subsidiair 50 dagen hechtenis.
VLOOG TEGEN DE LAMP.
Dirk de Haardt, reiziger in likeuren, wonende ten
huize zijner ouders in Hoogkarspel, was de volgen
de beklaagde. Hij had zich te -verantwoorden wegens
het zonder de vereischte machtiging van den direc
teur van de accijnzen en daarom onbevoegd voorhan
den hebben van een distilleertoestel, als: roodkoperen
distilleerketel, gegalvaniseerde bak met koperen buis,
enz., kortom een volledige installatie. De onderdeelen
daarvan waren op den zolder en in de schuur, enz.
verborgen en werden den 15 Februari j.l. in beslag ge-
romen.
Beklaagde erkende geen machtiging te hebben ge
had om zoo'n toestel in bezit te hebben.
Mr. Asser eischte tegen De Kaardt een maand ge
vangenisstraf met verbeurdverklaring van het distil
leertoestel.
WAT ZAL HIJ KRUGEN?
De laatste zaak, waarin vele getuigen werden ge
hoerd, was contra Gerardus Johannes Mulder, smid te
Bovenkarspel, die terecht stond wegens 't zonder
toestemming van den Directeur van de Accijnzen ver
vaardigen van een distilleertoestel, waarvan hij wist
dat het tot onduiking van de wet was bestemd.
Aanvankelijk had beklaagde opgegeven dat de ke
tel moest dienen voor centrale vorwarming van het
Sint .Tun3gasthuis to Hoorn. Naderhand heeft beklaag
de verklaard, dat de installatie hem was besteld door
den kastelein G. Visser van Lutjebroek.
Visser echter beweerde, geen distilleerinstallatie te
hebben besteld en die ook niet te hebben ontvangen;
Even voordat de Rijksadvocaat het woord verkreeg,
erkende beklaagde, dat hij toen hij pijpen aan den
ketel zette, toegreep dat het een distilleerketel was
en daarna heeft hij er nog een bak voor gemaakt,
toen dus ook wetende dat het was voor oen distilleer
ketel en bestemd was, om de wet te ontduiken.
Om deze erkenning en ook omdpt Z.E.Gestr. denkt
aan de mogelijkheid, dat ook dr .astelein G. Visser
uit Lutjebroek in zekere mate nrj deze zaak betrok
ken is, wil de Rijksadvocaat, die na het getuigenver
hoor het woord verkreeg, niet het maximum der straf
eischen, die op het ten laste gelegde feit is gesteld.
Er staat alleen gevangenisstraf op dit feit. De Rijks-
advokaat eischt tegen beklaagde 3 maanden gevan
genisstraf met verbeurdverklaring van het toestel.
Mr. De Groot, verdediger van beklaagde, denkt
evenals de Rijksadvocaat, dat ook de kastelein Visser
uit Lutjebroek mogelijk bij deze zaak betrokken is,
Pleiter vindt hot een harde straf dat als men zoo'n
I
hoog intellect, ryk, in goede kringen verkeerend,
waarscity nlijk jóng en knap. U zult zeggen, waar
tom neemt hij zulk laaghartig werk op zich? Maar
dat is verschil van opvatting. Zoolang hy zijn
diensten voor het vaderland verricht zonder beloo
ning blijft zijn eer onaangetast. Een betaald spion
is het laagste wat we ons denken kunnen."
„Graaf, wees voorzichtig. Ik kon mijn land wel
eens waarschuwen. U vertelt mo daar vreemde
dingen.'^ Do Amerikaan keek zijn gezel scherp aan.
„Do Vereenigdo Staten waarschuwen? Ik zeg ir
immers dat dit niets zou geven. Al wat Rusland
noodig hooft is eon klerk, cfio niet met zijn levens
standaard tevreden is. Wat zou hy al kunnen doen
met eon half jmillioen francs!" Do diplomaat blies
een rookwolkjo door zijn neusgaten.
„Honderd duizend dollars?"
De diplomaat koek vroolyk naar zyn Amerikian-
scheu vriend. „Dat klinkt toch zokor niet zooveel
voor u. rijke Amerikanen. Maar voor een armen
klerk betoekent hot een fortuin."
Do Amerikaan zweeg. Een vreesolyke gedachte
schoot door zyn brein, een gedachte cue hy oogon-
blikkelyk weer verwierp.
„Zooals ik u al zei, er is nog niets van die?
aard gebeurd.'
„Maar er zal dus wel iets gebeuren?" vroeg
de Amerikaan.
„Stellig, vroeger of later. Als Wtt er geen klerk
voor kunnen vinden, zoeken we het by een hooger
geplaatst persoon. We vinden het zelfs wel eon mil-
lioc n francs waard. Amerika is snel bezig een mach
tige staat te worden... Maar Iaat ons dit. onderwerp
rusten en er een kiezen, dat ons beiden aangena
mer is. Uw dochter is allerbekoorlijkst. Ik moét
u eerlyk bekennen, dat ik nooit haar gelyke in
mnn eigen land ontmoet heb. Neem me mijn
onbescheidenheid niet kwalyk, maar is zij ai ge
ëngageerd
„Zoover ik weet niet", antwoordde haar vader,
zeer verbaasd, doch tegelijkertijd gestreeld.
,.Ts u een tegenstander van huwelijken met oen
buitenlander?"
.Mijn waar ie graaf. ikzelf niet. maar ik weet niet
"hoe mijn dochter erover denkt".
Wat een vooruitzicht opende zirh voor den ramp
zaligen vador! Alscrtj maar een rijk huwelijk deed,
hoe gemakkelijk zou hij haar dan alles kunnen be
kennen en hoe gemakkelijk zouden dan al zijn ang
sten en zorgen verdreven kunnen worden. En hier
was nu een jong. knap man. rijk on goed aangeschre
ven in aanzienlijke kringen!
De ander staarde droomerig naar het plafond, ein
delijk keeyrle zijn blik weer terug tot zijn vis vis.
„Gaat u spoedig naar Washington terug?"
„Ik zal er den winter gaan doorbrengen, tenmin
ste, dat verwacht ik".
„Ddn zullen wij elkander daar zeker nog wel eens
:zicn van den winter", en de graaf zeide den Ameri-
kaan goeden nacht en ging naar zijn kamer,
j Hoe handig had hij zijn zaad gestrooid 1 Hij wist
I zelf nog niet goed in wat voor grond dit terecht was
gekomen. Maar hi} had hot erop gewaagd. Hij wist
reeds allerlei af van dezen knappen Amerikaan met
zijn mooie dochter.
Maar laten wij den Rus eer aandoen. Toen hij
het meisje zag. speet het hem' dat hij de zaak begon-
hen was. Hij had het echter zijn gouvernement be
loofd en was nu al te ver gegaan om zich terug te
kunnen trekken. En daarbij kwam nog, dat, zooals
i de Amerikaan aan het spel verslaafd was geraakt, hij
niet leven kon zonder te intrigeeren. Maar hij kreeg
i het meisje lief op het eerste gezicht. Hoe haar voor
zich te winnen en tegelijkertijd haar vader te ruïnee-
ron was een moeilijk probleem. Het plan dat hij ge
maakt had gaf hij telkens weer op. Het was, den
vader in zijn macht te krijgen en aldus het meisje
i tot een huwelijk te dwingen, voor het geval zij hem
weigerde.
Toen de Amerikaan uit zijn gepeins wakker werd,
was zijn sigaar uitgegaan en zijn koffie koud ge-
i werden.
..Een millioen francs!" mompelde hij. „Tweehon
1 derdduizend dollar!"
Het zaad was in vruchtbaren bodem gevallen.
HOOFDSTUKXVÏ.
De soep staat op tafel.
i „Ahl"
1'ierro liet, ra dezen uitroep geslaakt te hebben,
zl.in dikke handen op zijn heupen rusten. Terwijl h{]
den nieuwen knecht l>ekeok, vertoonde zich verba^
zing op zijn glimmend gelaat. Zeker, deze bediende
zag er in do puntjes verzorgd uit, maar er ont
brak hom iets dat het type van een bediende ken
merkt: onderdanige dienalvaardigheid. En hij had
oen soort van strengen ernst op zijn gelaat, die niet
zoo gemakkelijk te begrijpen was. Monsieur Pierro,
gewend zich met soepen cn sausen bozig te houden
cn geen goed monsrhenkenner, voelde toch daf dozo
man geen bediende was en ook nooit tot een be
diende gevormd zou kunnen worden.
..Diabiel Jo ziet er keurig uit! Maar er is toch iets
raars aan je! Ha! Ik heb het! Jo lijkt net oen knecht
In een komediestuk, je hent al te netjes, zie Je". Ver-
dor ging Pierro's inzicht niet.
Gedurende de onderzoekende blikken van dep kok
was Warhrurton's gelaat hijzonder strak geweest. Hij
tcestsl \oor eer ander \cr.
ui de
\uu.snia in moei bij veroordcelibg «lil er n
boelo toepasselijk is. Al is 't foit uit liscaiiï oogpuut
ernstig, uit meusckelijk oogpunt is er toch reden tot
clementie en dringt pleiter er op aan ran een straf
die evenredig aan het delict is, op te loggen.
Uitspraken hodon over 14 dagon.
DE UIEN SORTEERING.
Meu schryft ons van den Lang-endyk:
Wat gevreesd werd, is gebeurd. Tegen den door
de Marktbesturen op instagnatie van den handel
ingevoerdon maatregel om tot een betere sorteéring
der uien over te gaan, is zoo'n sterk verzet gerezen,
dat het Bestuur, dat dezen maatregel uitvaardigde,
op zijn besluit is teruggekomen en gevolg heeft ge-
gegeven aan den aandrang, met de uitvoering to
wachten. Deze quaestie zal nu, op de in het voor
jaar van 1924 te houden Algemeene Vergadering
der Langcndyker^ Groenten Centraio, oen onder
werp van bespreking uitmaken.
We hadden dien uitslag verwacht. Niet dat do
tuinders op zich zelf zoo heftig tegen do nieuwe
ssorteering gekant zyn, doch ae manier, waarop
van boven af deze maatregel word rngovoord, lokte
hovig verzet uit. Do tuinders zijn in don loop dor
jaren, waarin zij zich stevig veroonigdon, zoodanig
aan de^ eischen en resultaten van eon gezonde de
mocratie gewoon geworden, dat zij dergclyke uka-
zen niet zoo maar slikken. Zy willen medezegging
schap, vooral, als hun meerdere werkzaamheden
worden opgelegd, ^waartegenover nog geen te ver-
moeden betere pryzen staan.
Dat deze zaak zoo is afgeloopen, is ook voor
een voornaam deel toe te schrijven aan de over
weging, die by velen domineerend was, dat de
uiensorteering net gevolg moest hebben een verhan
delen onder een eigen merk, waardoor men meer
dere zekerheid meende te nebben, dat dé méér-
dere werkzaamheden aan dezen maatregel verbon
den, spoediger en met grootere zekerheid een fi
nancieel voordeel zouden opleveren. De handel
wilde daaraan echter niet voldoen, bevreesd als
hy was voor een vergemakkelijken van eventueelen
zelf-handel, die mogelijk de tuinbouwvereenigin-
gen in de toekomst zouden kunnen ondernemen;
Dan valt het niet te ontkennen, dat de zeer on
gunstige toestanden in het tuinbouwbedrijf mede
hun invloed op dezen afloop hebben geoefend, door
dien de mentaliteit van yelen zoodanig is, dat zij
a priori eiken maatregel afwijzen, die geld moet
kosten, doch, zóoals ook door heil, die den^ maat
regel^ oplegden, wordt toegegeven, eerst in een
verwijderd verschiet zyn voordoelen zou kunnen
opleveren, wat bovendien niet met wiskundigste ze
kerheid kon worden vastgesteld en door velen
nog als problematisch werd beschouwd. Als_ dan
daar nog bykomt een zeer onhandige verdediging
van de zy'de van hen, die malgTé bongré do zaak
wilden doordrijven, zooals we dit in liet opgenomen
verslag van de tuinbouwvergadering te Zuia-Schar-
woudo konden beluisteren, dan is net niet te ver
wonderen. als de tuinders niets van nieuwe, ris-
quante maatregelen willen weten.
Toch ^moenen wc, dat, als straks de besprekingen
tot definitieve invoering zullen worden gehouden,
en de tuinbouwtoestanden mochten dan wat gun-
sstigrer zijn, dat, na meer bezonken oordeel en over
weging, do tuinbouwvercenigingen goed zullen
doen. do nieuwe uiensortoenng nipt mot een al
te critisch oog te bekijken, on dat zij zelf overtuigd
zullen moeten worden van de noodzakelijkheid,
om een ernstige proef to nomen. De handel weet
over 't algemeen beter, wat voor een voordeeliger
afzet van bet produet noodig is. dan de tunhou-
wers, die al spoedig denken, dat het de kooplui
te doen is om oigen gewin.
was buitengewoon ernstig gestemd. Hij hoopte zelfs
een goedkeurend woord van Pierre te krijgen. Hij zou
nu een ontzettende 'beproeving krijgen; misschien
kwam hij er zelfs niet doorheen. Hij hoefde er niet
doorheen; Hij hoefde niet te probeeren zijn kolonel
een rad voor de oogen te draaien. Hij keek eens in
den koukenspiegel en zag dadelijk waar het hem
haperde. Het was zijn das. Die witte das geleok vol
komen op de das, die hij anders in de balzaal droeg.
En dan dat lage bediendenboord. Hij voelde zich zoo
vreemd als een jongmeisje zich moest voelen, dat
voor het eerst een gedécolleteerde japon aan heeft.
En, hemel en aarde, wat waren zijn handen buiten
sporig groot geworden en hoe lomp zagen zijn voe
ten or uit. Zou zijn kolonel hem verraden? Of zou
hij zwijgen? Deze onzekerheid' maakte hem zoo ze
nuwachtig.
„Denk er aan", zoid'e Pierre na een kleine stilte,
„denk er aan, als je met deze soep morst vermoord
ik je. Je brengt de terrine naar binnen, schept de
soep op de borden en dient die rond. De oesters be-
hooren op tafel te staan drie minuten vóór de gas
ten binnenkomen. Kan je Amerikaansch cocktail
maken?"
„Jawel", antwoordde James, flauwtjes glimla
chend.
„Maak die dan eens," met een armbeweging naar
de ingrediënten, die al klaar stonden.
Warburton maakte ze. Pierre proefde er eens
van, trok een zuur gezicht, want als waar Galliër
hield hij eigenlijk alleen van wijnen en likeuren,
maar hij moest toch toegeven, dat deze goed' bereid
was.
„Heel goed. Ga nu maar weg, tot acht uur", en
Pierre wijdde al zijn aandacht aan zijn patrijzen.
James ging naar buiten om wat op te frisschen.
Hij zat er danig mee in, maar hij was nooit voor
iets weggeloopen en hij zou het nu ook niet doen.
Op zijn ergst konden zij hem uitlachen wanneer
hij door de mand kwam te vallen. Ezel die hij ge
weest was! Hoe zou hij het meisje ooit kunnen ver
tellen dat hij haar liefhad? Welk een schitterende
kans had hij moedwillig verloren laten gaan; als
hij vanavond' tot de gasten behoord had zou hij
misschien wel naast haar gezeten hebben? Neen,
dat was niet mogelijk, daarvoor had' zij hem to
dikwijls vernederd.
Hij ging weer naar binnen om nog eens een laat
ste kijkje in de eetzaal te nemen vóór de gasten
kwamen.
Er was voor twaalf personen gedekt; smetteloos
tafelgoed, mooi zilver en fijn kristal. Een groote
bowl met rozen gevuld stond in het midden van
de te jl. Terwijl hij zich voorover boog om er aan
te ruiken hoorde hij een gerucht
Trekking van 100 nummers
ftS overstaan vaa Notaris A. G. MULIfi
tloadepdag 29 November 1923
Prüi van f 1000 8563
400 4211
100 -4538
Prijzen van f 90.(eigen geld.)
438 1928 4694 6902 9461 11619 13763 15859 1S596
407 1942 4705 7546 9496 11916 13963 1C271 20010
642 2026 5074 7761 9607 12095 14244 16634 20071
697 2306 5239 7930 10074 1 2178 14376 17177 20276
164 2377 J5267 8077 10307 12236 14663 18012 20359
194 2447 MOo 8559 10339 12421 14797 1S091 20437
407 3287 5745 8568 10340 12761 14842 18281 20538
537 3550 6123 8647 10823 12897 14888 18307 20738
669 377! 6166 8811 1036) 12w2 14 18403 20923
717 3937 6415 8JJ111162 13114 .119103
740 4507 6479 9019 11169 13U>4 154/5 19208
Daar stond zij op den drempel, oen toonbeeld van
jeugd en schoonheid. Zijn hart klopte onstuimig.
Zoo groot was zijn ontroering, dat hij niet bemerk
te dat zij zich op de lippen beet.
„Alles in orde, James?" vroeg zij, doelend op de
dinertafel en niet op den gemoedstoestand van haar
bediende.
„Ja, juffrouw", en hij zag haar doordringend aan.
Zij zag blijkbaar iets in zijn oogen, dat haar de
hare deed afwenden. Om zich een houding te geven
verschikte hij iets aan een servet en zij keek aan
dachtig naar zijn handen. Deze waren bruin ver
brand, maar van fijnen aritocratischen vorm. Iïij
werd zenuwachtig onder haai4 scherpen blik.
„Je hebt in 't geheel geen bediendenhand, Ja-
me»", merkte zij bedaard op.
Hij schrikte en stootte tegen een vork, die op den
grond viel.
„Je bent allesbehalve handig tenminste", eindig
de zij.
„Ik ben dit soort van werk ook niet gewend,
juffrouw, ik heb met paarden omgegaanmaar
ik beloof u, dat ik mijn best zal doen"
Toorn en schaamte vermengden zich op zijn ge-
laat.
Een man. die doen kan wat jij vanmorgen ge
daan hebt, behoeft toch niet bang te zijn voor een
dinertafel".
„Er bestaat eenig verschil tusschen een dinertafel
en een paard, juffrouw". Hij bukte zich om de
vork op te rapen cn zij drukte haar zakdoek tegen
haar lippen. Do toestand werd hoogst pijnlijk. ïfij j
voelde dat zij hem om de een of andere roden stil-
letjes uitlachte.
„Je moet nooit een vork, die op den grond ge- j
legen heeft, weer op tafel leggen, haal maar even
een schoone", raadde zij hem aan.
„Ja, juffrouw". Waarom, in 's hemels naam' ging
zij niet heen en liet hem met rust?
„En wees vooral voorzichtig gleen droppel van
die bourgonje te morsen. Het is acht-cn-zeventiger
en een bizonder geliefkoosd merk van mijn va
der".
Acht-en-zeventiger! Hij watertandde bij de ge
üachte eraan. Alsof hij die in de laatste tien maan
den niet meer dan eens had geproefd!
„James, het is onze gewoonte op dezen dag van
de maand het personeel te betalen. Tk zal je je
loon even geven; ik hoop dat je vanavond dubbel
je best zult doen".
Zij wenkte hem te naderen en stelde hem vier
tien-dollarbriefies ter hand. Hf! nam het geld aan.
telde het koeltjes na en stak het in zijn vestjeszak.
„Dank u. juffrouw".
Wordt vervolgd.
