Alieneco Nitiws-
i
i
1
SunughtZeer
Uit het hart van Holland.
Dinsdag 5 Februari 1924.
67ste Jaargang. No. 7378.
Uitgevers i N.V, v.h. TRAPMAN CoSchsgen
EERSTE BLAD.
«4
J
fêveivoverdfiem^en elldaer met decjföote-wascffe
Moeder! tiCfoeie rnvol van. ons om er
wppH&netnm! J[/eJx>udbmortf tot klanlr^vfaï?ü4
Gemengd Nieuws.
n&
aaatr».
waaron
>n nut
s kla»
noetm
let aan
wauj
ver.
vorden
6 Jaar
aft.
«evon.
la di
we„
ruchi
drom
n.1. di
'ljiera
ngad»
waar
vat tl
iat al,
na®.»
aan. -
in
SCHA
i zeet
i on*
:tion»
slvif.l
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiön nog zoovoel mogelijk in het eerstuitkomond nummer geplaatst.
POSTREKENINO No. 23330. INT. TELEF no. 20
DIT NUMIZER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
feiss.
mei
Zen»
r <U
dor
dooi
orid,
>ton,
ccea
hot
een-
be-
B1 is
orn,
dat
ari-
suc-
een
:er>
ud-
pel-
dat^
an-{
al*
wïi
len
pe-1
zal
V
nt-
en
s",
ri-j
'IJl
nt
Al wat in den Haag automobiel houdt en zijn
wagen gebruikt voor verdere tochten van huis naar
Oud-Waas onaar of van Park Kieviet naar bureau,
is aan het juiohan.
Geen wonder, want er komt eindelijk een bruik
baren weg naar Rotterdam en dus vorder naar het
Zuiden, naar België, waar thans zulko fraaie koop
jes .zijn te halen in verband met het zakken van
de franken.
De weg is leir nog wel niet. maar hij komt. Bij
gelegenheid. Het wetsvoorstel tot onteigening is
gereed en binnen een jaar of wat zal het gelukken
naar de havenstad aan de Maas te komen, zonder
dat de punt van iemands ruggegraat dwars door
«sijn hoofd naar buiten steekt.
We hebben in ons lieve vaderland tal van slechte
wegen, doch deze spant verreweg de kroon. Ik
geloof niet dat er op dien afstand van 22 kilo
meter twee steenon gelijk liggen, en als zij het
doen, is het bij vergissing.
Dit spreekt eenigszins van zelf, omdat er sedert
den tijd van Napoleon niets aan dien weg is ge
daan, terwül de ondergrond, als in heel ae buurt
van Rotterdam, een soort op vaste aarde gelijkende
modder is, die echter vloeibaar wordt, zoodra men
er erg naar kijkt. Het spreekt eigenlijk van zelf.
dat er nooit iets aan dien weg is gedaan. Immers,
gebruikt werd hij niet. "De boeren uit Overschie
transporteerden hun melk en de spoeling per
schuit of met een open wagen, op zulke breede
velgen, dat het toch geen kwaad kon. Passagiers
gingen uit Rotterdam per tram of met het Delft*
sche bootje, dat eveneens een uiterst zeldzaam pro-
duot der streek is. Wilde een Overschienaar nog
verder de wereld in, dan kon hij langs de Delfsha-
vensohe Schie naar de geboorteplaats van Piet
Hein loopen of rijden, alwaar hü alle vermaken en
andere voordeelen van een wereldstad kon genieten.
Dan wel als hij met alle geweld naar Delft wilde,
alweer met het genoemde bootje reizen of alweer
wandelen, wat neel goed ging omdat er twee
bruikbare voetpaden zijn, een op eiken oever van
de Schie. Bleef hij op den linkerover dan pas
seerde hjj „De Tempel' en „De Ham" en de onvol
prezen oude en nieuwe „Zweth", eertijds het too-
neel van de studenten-roeiwedstrüden, tot die aan
de Schie ontgroeid raakten.
Wielrijders hadden van Rotterdam af een vrij
bruikbaren weg „Achter de Molens", die ruim oen
kilometer korter was dan de officieele rijweg,
doch gewoonlijk langer duimde omdat er een tol
hek was en \t\r elk oogenblik moest worden afge
stapt, omdat een veehouder bezig was de spoeling
via oen houten goot op bijna manshoogte dwars
over den weg in do veekuipen beneden, over te
pompen. Je nad dan als wielrijder de keus, ©en
klots spoeling over je jasje te krijgen uit oen van
de vele lekken in do houten gaat, of stil te wach
ten tot het luchttransport was afgeloopen.
Er was dus gezorgd voor goederen on personen
transport van Rotterdam via Overschie naar Delft.
En van Delft naar Den Haag had men de keus van
wegen, vooral als men geen haast had of niet in
het centrum van de Hofstad moest wezen. Men had
alweer een jaagpad, oen voetpad en een rijweg di
rect en bovendien twee omwegen, die zelfs voor
rijtuigen zeer wel bruikbaar waren.
Zoo was de toestand, toen de auto kwam met zijn
nieuwe eischen, en toen zelfs de Rotterdammers,
die in den Haag wonen dit zijn er zeer velen
een auto gingen honden, hun wagens wilden ge
bruiken om van en naar kantoor te gaan, was
Holland in last. Als men heel den dag in graan en
zaden en tabak en koffie en katoenneoft godaan
en hoogstens een half uur in de sociëteit Harmo
nie of Amioitia heeft doorgebracht, verlangt een
mensch in kaljmte en een limousine naar Wasse
naar, Scheveningen of Zorgvliet te komen en niet
eerst gekarnd te worden. En karnen van den in
houd van maag en hoofd was het onvermijdelijk
8*evolg van een autorit met grooter snelheid dan
acht kilometer per uur over den weg der ver
schrikking.
Er was echter niets aan te doen en dientengevol
ge bleven er vele limousines onverkocht tot groote
schade der Haagsche winkeliora en volstoha zulk
een Rotterdammer met een kleine Sedan, waarin
mevrouw door de week boodschappen ging doen, en
zy beiden 's Zondags visites gingen afleggen, ter
wijl meneer een abonnement Jle op de electrische
omdat er geen Ie is, dan wel een arboi-
aerskaart, vanwege ae democratie en omdat or
geen goedkooper gelegenheid is. In dat spoortje
kon hu des namiddags slapen, 't ochtendblad lezen
or ae nooit eindigende reeks moppen aanhooren,
die altoos gratis in elk compartiment verkrijg-
^orden gesteld en die gewoonlijk door schun-
;6?,aa^l^al Broed maken, wat er aan geest
in ontbreekt. Y°orts waren er zeer 'amusante
?en?e T. hooran, die viool, mandoline,
teo-nn kananenlied of occarine behandelden,
?T f gedwongen heffing van eanigo centeh.
Het WaS dUS amnnnnf. rmnnn'o. «n..
[rmvclfl v^fr, Jl3 aïïusant senoeg- en wio met alle
monf .ii'rI1 ftoasr naar Rotterdam en terug
C u Ai^e Srelegenheid en keus. hoe dit
bereiken. Alleen Tanga den weg ging het niet!
nen" OT 6611 ^^voorstel en gaat men onteige-
Hri°r niet, sselfg te kort en zelfs neer
ia!Tnnn0'?? wachten. Doch voor den
W<? jHaag ral worden onteigend,
da? rSPdï„ imct, Vooral,ook niet de keus
movnlii'Wk ki? wel gekoz...' sehijcfc om roo min
w« verhh,dT?t,TO^-<ien het docl- De sekonen
St Z Tl nameluk alleen de eindpunten en
Ziït SSj+ft v°ort8 verbindt hü niets m«
hSLK lT P.aa-r kofsteden en doorsnijdt
doch loopt inmiddels weer niet recht
kSwv.,1 kunnen spelen, in hot snelver-
SSeffL l\ a°-?e,r^ w'vfir oon Kethel kunnen
worden verlost uit het tegenwoordig isolement en
zou men bovendien op ©en veel beter pont in
Rotterdam kunnen aankomen, dai\ nu het geval
is. Zelfs zou men het hoog beroemde Kasteel van
Sparta „Spangen" kunnen bereiken, hetgeen nu
voor elk niet-Rotterdammer onvindbaar is, tenzij
hjj op een Zondagmiddag iemand met een rood
wit strikje volgt....
De repeering heeft gevraagd en na de Vloot
wet-misere zal de Kamer wol zoo vriendelijk zijn,
mee'te gaan met het voorstel. Doch het is onze
heilige overtuiging, dat dit plan niet goed is
en dat het groote bedrag dat er mode gemoeid is,
m de eerste plaats nu in de Schatkist behoort te
blijven en ten tweede zoo men het besteedt, dient
te worden aangewend voor een andere, betere route
op den anderen Schieoever, waardoor ook Schie
dam en Maassluis er van zouden kunnen profitee-
ren, of voor een liniaal rechten weg, die te
vens racebaan zou kunnen zijn.
Wat men nu doet is half werk. Te duur en on-
practisch.
Studoerkamor-werk, dat elke boer op zijn
spoelingkar of melkwagen, elke scholier op zijn
fiets direct kan verbeteren.
Al is dan natuurlijk het bezwaar, dat op den
rechteroever een brug meer noodig zou zijn.
Waar tegenover staat, dat de bodem links nog
veel lager ligt en dus nog meer kost om er een bë-
hoorliiken, niet direct verzakkenden, weg te con-
strueeren. k
Men heeft de ervaring van den electrlschen spoor
aan den Lnkerover, waar ook de grond tot twee
honderd meter van de rails destijds „opkrulde''
onder den last van den spoordijk... A.
IN HET BESNEEUWE DUITSCHE MIDDENGE-
BERG TIL
Een der correspondenten der N. R. Crt. in
Duitschland, schrijft d.d. 29 Januari aan dat blad:
Een oom van een mijner goede kennissen is
Forstmeister in een klein Duitsch stadje, dat mid
den tusschen de bosschen en bergen ligt Ik was
met mijn vriend al reods vroeger bij den ouden
heer op bezoek geweest en toen' dezer dagen eén
inivitatie aan rap vriend gepaard ging met een
verzoek, om ook mij weer mede te brengen, aar
zelde ik niet lang en zoo zaten wo reeds ©onjfeto
dagen later weer genoegelijk te praten met den
ouden hoer op zijn groote, met hertegweion vol
gepropte „Obcrförsterei". Hier in deze eenzaam
gelegen hou tv estersbehuizingen, bij deze mannen
die hun geheele leven onder het keizerrijk opge
groeid zijn, vindt men het Duitschland vóór den
oorlog nog in „Reinkultur". In deze families zijn
nog steeds de officier en de ambtenaar do eigen-
lnke grondvesten van den staat, hier wordt nog
als van ouds op den handel neergezien als ietis
minderwaardigs, hier wordt met volle overtuiging
gescholden op het jodendom, op de „Schieber5*
en eigenlijk op allen, die in den loop aer laatste
jaren geld hebben verdiend. Eene eigenaardige
mentaliteit En nu moet men volstrekt niet den-
kon. dat zulko „Forstmeister" geen hooge, zeer i
geziene ambtenaren zijn. Het zijn bijna zonder uit
zondering zeer ontwikkelde menschen, die een be
langrijke positie innemen, en na een laüge studie
via Forstaaseeaor, Fürstor, Oberförster, eeret hot
veelbegeerde baantje van.Jb'orstmeiatér" kunnen
krijgen.
Wij waren gekomen om de bergen in de sneeuw
te zien on ook herten en reeën, die door de koude
en de hooge sneeuw een groot gedeelte van hun
aangeboren schuwheid verforen hadden en in het
lago hout heel dicht bij het stadje, gevlucht
waren, om hier gevoerd te worden, in vrijheid te
kunnen bewonderen. Onze gastheer vertelde ons,
dat hij, toen (negen in de hooge sneeuw van dit
jaar gevallen was, en daarna weer strenge vorst een
dunne ijslaag over de femeeuw gelegd had, order
gegeven haa om met de sneeuwploegen het ge
bergte in te trekken naar de verblijfplaateen van
de herten. Daardoor waren deze in staat om zon
der kurine pooten aan de scherpe ijskorst open
te rijten, naar den voet der bergen af te dalen om
hier voedsel te zoeken aan de braamstruiken en het
hooi, dat de houtvesters in zulko buitengewone
gevallen voor hen ophangen in de dernneboompjes
van het lage hout aan oen voet der bergen. Ver
der haddon deze gebaande wegen voor ae herten
het groote voordeel, dat ze zich konden "bewegen
en niet op één en dezelfde plaats bleven staan,
wat zo zeker gedaan zouden hebben, als deze
wegen niot door de sneeuwploeg begaanbaar ge
maakt waren. Het steeds weer doorbreken door de
dunne ijslaag en het onvermijdelijke gevolg daar-
van, n.1. het openrijten der pooten aan de scherpt
ijslaag, zouden hen wel tof stilstand gedwongen
hebben en juist dit stilstaan van het „Rotwiid",
zooals onze gastheer van de herten sprak, zou bij
de heerechende strenge vorst onveren ij defok eonft
groote sterfte ten gevolge, gehad hebben. Etui
treurig bewijs hiervan was, 'dat men in een naburig
jachtgebied reeds 7 stuks „Fallwild", dit zijn doode
herten, gevonden had. Doodgevroren en verhon
gerd. Behalve voedsel, het behoefde niet veel te
zijn, was beweging in deze strenge winterdagen
het meest noodige voor het wild. Toen ik voorzich
tig vroeg, of het rijk dit hooi betaalde in deze zoo
scherpe bczuinigingstijden, lachte de man scham
per: „De staat heeft geen geld meer om zijne
ambtenaren te betalen en laat een gedeelt van de
bevolking glad verhongeren en dan is er van het
voederen van wild ook geen geld beschikbaar." Hü
betaalde dit hooi uit eigen zak. Zoo als echter later
bleek, had dit voeren van de herten ook oen zeer
practisch belang voor onzen gastheer, omdat dceo
„Oberförster" namelijk het jachtreeht in do hun
toevertrouwde staatsbosschen bezitten. Had dus
onze gastheer de horten niot geholpen door het
laten, schoonvegen der wegen, had nij ze verder
niet gevoerd, dan zou dit wild wellicht naar de
aangrenzende jachtgebieden getrokken zün om
daar voedsel te zoeken. Inderdaad hoorden wij ook
later, dat in één der aangrenzende gemeenten de
boeren, die daar de jacht in handen hadden, geproj
beerd hadden het wild door het strooien van hooi
in do buurt van een door hen gebouwde hut te
lokkon, om het dan 's nachts, als het op het hooi
afkwam, dooa te schieten. Een door echte jagers
Verachte manier van doen. Door de goede zorg van
onzen Forstmeister en zijn houtvesters, was echter
het wild in het jachtgebied van onzen gastheer
gebleven en hadaen^oe boeren, zooals hyj glim
lachend vertelde, eenige nachten te vergeefs op de
loer gelegen.
Prijs per 9 moandon fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 rogels 11.10, iodoro regel meer 20 cent (bowljgno.
Inbegrepen). Groote lettors wordon naar plaatsruimte berokond.
Voor ons stadsmenschem waren dezo verhalen na
tuurlijk zooiets als sprookjes uit een andere wereld.
Buiten vroor het, dat het kraakte, terwijl wü bij
den warmen haard het branden der groote blokken
beukenhout zaten te bekijken en met groote gla
zen warme punch niot te karig bedacht weraon.
Wie had er ooit van gehoord, dat men mot sneeuw
ploegen voor het wild de wegen ging effenen 8
En toch konden wij alles, wat wij 's avonds gehoord
haddon, den volgenden och ten cl met eigen oogen
bevestigd zien. Ilefc word oen heerlijke tocht door
do besneeuwde bergen. Een krachtig paard trok
onze lichte slede mee gemak over de glaodo sneeuw
diep in do stilte der bergen, die bedolven lagen
onder voor ons begrip ongelooflijke sneeuwmassa's.
Interessant was het ook om nog geen 1000 meter
afstand van de bebouwde kom van ons kleine stadje
de herten aan te treffen in een klein bosohje van
laag hout Toen we er te voet een meter of 20
ingingen, al wadende door do hooge sneeuw, ver
joegen wij reeds een vijftal herten, die daar ston
den af te wachten, tot het nieuwe hooi van diem
dag op de kleine dennenboompjes geh»«£©n zoV
worden. Onze gpstheer wilde met, dat wh verder
gingen; hij had er op tegen, dat het wild verdeg
door de hooge scherp© sneeuw gejaagd werd. Wp
legden dus het meegebrachte hooi neer en gaven
ons verder aan de bekoring van den sprookjee-
achtigen tocht door 'do besneeuwde bergen over.
Rijker, veel rijker, keerden wij 's avonds naar de
groote stad, die van zulke dingen geen begrip heeft
terug.
GEHYPNOTISEERDE BLINDHEID.
De Duitsche bladen maken melding van een aller
zonderlingst on geheimzinnig geval, waarmede de
Berlünsche recherche zich thanrf bezig houdt en
waarover wo ook reeds eerder molding bobben
gemaakt
Onder verdenking den zoon van oen in oeh voor
stad van Berlijn wonenden generaal onder hypnose
gebracht en blind gemaakt te hebben, is do 80-
mrigo dr. B. uit Stettin gearresteerd. Volgens de
kranten heeft de zaak zien als volgt toegedragen,
De 21-jarige jongeman leerde ©enigen tya geleden
B. kennen, aie al spoodig groote macht over ham
kroeg. De ouders bemerkten, dan hun zoon op
raadselachtige^ wijze geheel onder den invloed van
dien vreemdeling was gekomen, die hem met een
enkel woord wist te beheersohen. Op een goeden
dag werd hun kind blind. Een oogarts oonsfcateerde,
dat de oogen volkomen In orde waren, en dat de
plotselinge blindheid het gevolg moest zijn van
©en hevige storing in het zenuwstelsel. Een zenuw
arts trachtte te vergeefs door tegonhypnoee de
blindheid te verhelpen. Dr. B. bood zion thans aan,
op grond van zijn groote kennis der hypnose, den
jongen te behandelen. Sinsdien drong ao patiënt^
aie overigens volkomen bij znn verstand was, bij
zijn ouders erop aan, dat zü non vrij aanzienlijke
kunstverzamelingen door dr. B. zouden laten ver-
koopen.
Reeds .twee maanden had de blindheid geduurd,
toen toevallig de aandacht van een hypnotiseur
dr. Grunwald, werd getrokken door den starren,
maar toch niet levenaloozen blik van don zieke,
dien hij. eerst voor een oorlogsinvalide, hield. Hij
stolde zich met den jongeman in verbinding, .on
derzocht hem, en constateerde, dat dezo organisoh
volkomen gezond was, maar blijkbaar in nypno-
tischen toestand verkeerde. In tegenwoordigheid
van politiebeambten deed dr. Grunwald hem ont
waken, waarna de blinde weer uitstekend zien kon.
Hij verklaarde nu, door dr. B. gehypnotiseerd te
zyn; bevelen, hem door dezen-gegeven, voerde hij
uit. waarbij hij dan betrekkelijk goed kon zien.
Bij het verdere onderzoek is gebleken, dat dr. B.
onzedelijke handelingen met zijn slachtoffer heeft
gepleegd, terwül er aanwijzingen zouden rijn, dat
hier ook politieke factoren ©en rol hebben gespeeld.
Volgens andore bladen zou echter gebleken zijn»
dat de student het geheelo verhaal zelf heeft ver
zonnen om zich te redden uit de moeilijke positie
waarin hij. door het spoculooron mot belangrijke
sommen, aie hem waren toevertrouwd, was geraakt.
Hij zou o.a. ook het vermogen van zijn eigen vader
en van den vader van dr. Achilles hebben ver-
speeld. Tijdens een verblijf te Gruenberg in Silo-
zië was de student inderdaad blind geworden ten
gevolge van een zenuwcrisis. Hij herstelde in een
ziekenhuis. De rol. van den geleerde, die hem zou
hebben gernezen; is dus ook al raadselachtig in
deze geschiedenis.
SPAANSCHE GEMEENTEN.
De Spaansche bla<!feni melden', dat de wijze, waarop
in Spanje onder den' nieuwen rageerinjgsvorm dd ge
meenten bestuurd zullen wórdga binnenkort vastge-
stcAtf zeÖ worden door een cfeflcPsrit, dat P50 artikelen
teil D© gemeenteraden, zullen samengesteld worden
voor de helft uit leden, gekózon door corporaties. De
vrouwen zuRen mogen kiezen en verkiesbaar zijn.
De gemeenteraad1 zal tweemaal per jaar vergaderen.
Een uit zijn mWden benoamde commissöe zal de g<v
méentellfke adtnintetratic behartigen. De burg©-
meesters, die door den gemeenteraad gekozen, wor
den, kunnen niet door de regeering afgerot worden.
DE LANDBOUW IN BELG».
Blijkens een mededeeling van het nrawtme van
landbouw waren er in 1846 in België 324.215 H.A.
woeste gronden., in 1910 108.000 H-A^enthans ijjg
ten hoogste 80.000 TLA. Van dero 80.000 H.A. is 50-WJJ
particulier bezit. Do staAt looft, promies u«t van 200
tot 600 frank per H.A. voor het in cultuur brengen- de
r.er gronden. De miniïte heeft hdt verzoek ontvan
gen omi maatregelen te roemen tegen rok ore speculan
ten. die moedwillig vruchtbare terrefrien onbebouwd
laten liggen. Dft euvdl doét zich vootral voor in Has-
pegouw, waar duizenden H.A. onbebouwd liggen, diö
voor cultuur geschikt zijn.
EEN ONTPLOFFING.
Een Wolff-teÜegram.' uit Moskou meldt, dait in Char-
kouw in een wapenmagazijn een geweldige ontplof
firig plaats hadL Het dak stortte in en- het huis ge
raakte in brand. Tot dusver zijn negen varkooldë
lijken gevonden.
VAN KROONPRINS TOT PRIESTER.
Naar ..De Maasbode*' meldt, heeft de gewezen
kroonprins George van Saksen definitief van rijn ti
tel afstand gedaan en besloten, den priesterlijken
staat te omhelzen. Hij is in het Pietersklooster van
Freyburg zijn theologische studies begonnen*,
