De Meiboom kroont liet Belfort
TWEEDE BLAiD~
FEUILLETON.
VROUWENLIST.
De dingen om ons heen.
Zaterdag 10 Mei 1924.
67ste Jaargang. No. 7432.
De trein, naderde Brugge, de torens van de kerk
van den Verlosser en van de Onze "Lieve Vrouwe
Kerk, staken ver boven 'de daken der huizen uit.
Iets lager dan de kerktorens, in sierlijke lijnen om
volle attentie vragend, zag men het Belfort, de
mooie toren van de Hallen, op de groote markt
Wat was dat daarboven op het Belfort, naast de
vlaggestok?
Het was de Meiboom, heden den 30èn April ge
plant, omdat morgen net Meifeest begint
Ik hoor sommige lezeressen en lezers^ ai vragen,
of in de hoofdstad van hét Jfatholieke West-
baanderen het Sociaal Democratische 1 Mei-feest
officieel wordt gevierd. Dit is niet het geval'.
Wel leek het er voor den vreemdeling op. Dien
zelfden 'laatsten Aprildag stonden 's avonds aan
het station de Brugsehe socialisten hnn partijge-
nooten, die 1 Mei kwamen vieren, op te -wachten.
Met muziek voorop en fakkels als verlichting, trok
de socialistische optocht van het station naar het
vereenigingslokaal.
Op 1 Mei, 's morgens, had 'de groote betooging
plaats.
Een paar muziekcorpsen speelden allerlei erkende
socialistische marschen, de banierdragers liepen met
hoogst ernstigegezichten de banieren met de afge
zaagde, utopistische opschriften te torsen.
Vakveréeniging op vakvereeniging trok aan het
oog voorbij, de leden in hun Zonaagsche pakken en
met groote roode strikken.
Daarna jongens in witte matrozen pakjes en
roode dassen, gevolgd door de meisjes, eveneens
in witte matrozenjurkjes met witte mutsen en roode
dassen. Heel keurig, heel1 coquet. Terwijl de meisjes
voorbij kwamen, zongen zij een sooialistenlied, heel
zuiver, maar zonder eenig animo_ of bewustzijn.
Het leek mij alles zoo onwezenlijk: een volgzame
kudde van goedige mannen en vrouwen, die niet
precies weten waar het om gaafc Dio indruk werd
bevestigd toen ik -een praatje maakte met onze
socialistische dienstmaagd. Die weet totaal' niet,
waar het om gaat, maar zegt: mijn vader is
socialist, dus ben ik het ook.
Inmiddels is het een 'braaf, hard^ werkend, opge
wekt meisje, die zoo vlütig is, dat zij de achting van
iedereen in het hotel bezit.
De Stoet der Socialisten wecrd besloten door do
vrouwelijke leden, keurig op haar Paaschbest en
met de roode cocarde.
Inmiddels prepareerde men voor het Katholieke
Meifeest.
De Meimaand is voor de Katholieken hier een
bijzondere maand, gewijd aan Maria, kin de Hei-
oo~aloseph de schutspatroon is van België
en de maand Maart aan dien heilige gewijd was,
zoo is de Meimaand gewijd aan Maria.
Daarom is het feest in Brugge, de geheelé maand
Mei door.
Dat feest wordt o.a. gevierd door een Kermis.
Op de Groote Markt is geen plaats onbezet, in
de nabijheid van de Groote Markt, bij dé eiebf
markt, bij de Groote Opera, en iets verderop op
de Simon Stevinplaats staan nog allerlei Turksohe
schommels, draaimolens en kramen.
De geur van gebakken olie,zit zoodanig in je
neus, dat je die geur niet meer kwijt raakt
Men kan genoeg snoepen.
Er zijn Hollandsche poffertjes- en wafelkramen,
er zün Gentsche koekkramen, waar o.a. onze St.-1
Nicolaaskoek verkocht wordt en onze zoete krake
lingen te krijgen zijn.
Echte of imitatie-Turken verkoopeai noga en al
lerlei overheerlijks.
Ik zag gisteren een allergekst geval bij een dier
kramen. De Turk was bezig z.g. Turkish delight
in stukjes te snijden en klaar te leggen.
Een paar meisjes kwamen en onze Turk begon
gekheid te maken. Hü concentreerde zijn aan
dacht zoodanig op de lieve snoetjes dat nij niet
op een straatjongen lette, die hoogst gent'":1-
i- n!.'n a1 i rrll i
Het zijn Allemaal zoogenaamde Italiadnache or
gels, pianoorgels noemen wij ze, geloof ik. Het zijn
niet die prachtige Hollandsche orgels, versierd met!
datgene, wat de burgemeester van Looeduinen „hou-J
ten bekoorlijkheden" noemde. j j
Echte of namaak-Italianen draaien er lustig op
loo.
Een orgel is bijzonder in trek, omdat een heel
Itaiiaansch meisje met een fel oranje hoofd-
iknap L_.m
doek het geld ophaalt en.... niet op haar mondje
gevallen is.
Nog meer i* trek is echter het orgel met de
5 apen. Dat is ook werkelijk allergrappigst. Het
orgel stond in de Vlamingstraat toen ik er voorbij
moest. Het stond zwart van de menschen, die
noode voorbijgingen voor een auto, die zich heel
j langzaam een weg baande.
Op het orgel zaten drie apen potsen te maken.
1 Zo kregen helmen en mutsen op, Rchoten geweren
af. Ze roffelden een trommel, maalden koffie,
stampten in een vijzel en deden alles zoo lollig
als slechts apen dat kunnen doen. Maar de groot-
i ste aandacht van het publiek trok leen de twee
I andere apen. Die waren samen op verkenning ge
gaan en zaten nu boven de winkelverdieping van
de huizen grappen te maken. Ze speelden verstop
pertje achter de naamborden, die voor de goten
Dingen, sprongen een vensterkozijn in, één greep
een potje met bloemen beet, griezelde en liet potje
en bloemen vallen, sprong weg, rende langs en
over alle naainborden en ging zitten kijken naar
het publiek beneden.
Daar kwam de ander zijn kameraad ophalen
en het gebruikelijke geflooi begon. Rats, daar wa
ren ze weer weg. De een sprong naar boven in
een kozijn, liep hét langs en stond verstomd, want...
hij zag zich zelf.
Hij stond voor een z.g. spionnetje. Hij krabde
zijn kop, de ander deed het ook. Hij gaf epn tik
naar den ander, maar sloeg met zijn vinger tegen
het spionnetje. Hij bracht zijn gezicht diohter bij
do ander kwam ook dichterbij. Hü greep hem
aan, maar had het spionnetje te pakken, hij keek
er achter, toen werd zijn aandacht afgeleid en hij
rende weer weg, liet zich zakken langs de ijzeren
staven van de marquise en was een paar seconden
later op den schouder van zijn meester. Die kon
hem nog niet gebruiken; daar ging hjj weer en
even later zat hij weer bij zijn makker.
Ze keken naar beneden met gezichten van: „pu
bliek ik veracht U."
Even later trok het orgel1 verder. Niet zoodra be
merkten de apen 'dat, of naar benedon waren ze
en pats, boven op het orgel. Daar reden ze nu alle
vijx bovenop, snoeten trekkende tegen elkaar en
tegen het" publiek.
Er zijn attracties genoeg op de kermis. Er zijn
eenige specialiteiten-gezelschappen. Op de ouder-
wetsche manier wordt buiten de tent reclame go-
maakt door een paar clowns. Het staat er altijd
zwart van de menschen en ik bon er bijna nog
onder een fcrapi gekomen.
Men kan naar_ een circus, men kan zijn geluk
beproeven met visschen of met de houp-lè..
De waarzegsters ontbreken niet. Er zijn er zelfs
meerdere^ Sommigen werken met kaarten, anderen
met koffiedik of met het ei.
Er is er een, die leest uit de lijnen van de
hand. Een verstokte vrijgezel van 60 jaar, die bij
•ons was, kreeg te hooren, dat hij weinig pleizier
Van zijn 4en zoon, die in Indië zat, zou belevdn.
jJa, ja j'e moet het maar weten. 4
Wat een Hollanders waren er gisteren. Er moeten
er duizenden uit Zeeuwsch-Vlaanderen gekomen_
zijn. Ik zag er een heeleboel in de Whip. Dat is
een platform, waarop wagentjes voor 4 personen
op de meest absurde manier rondgetold worden.
In vind het niet leuk. Ik mis de zweef van de
Hollandsche kermissen.
Zoo'n zweef, dat is_ werk, dan moet je je nog-
eens een extra draai door den zweefmolenbaas
laten geven, dan maak je drie manieren tegelijk
mée, om draaierig te worden.
Ik heb lui bleek om den neus zien worden, die
eerst de grootste praats hadden. Zoo'nzweef, daar
gaat opvoedende kracht van uit. Praatjesmakers en
-maaksters leeren daarin een toontje 1'agor zingen.
Hier in Brugge is het een veel te mooie kermis
naar mijn smaak, het is een Lunapark.
We hebben hier een Majestic Railway, zoo'n
montagne russe. Dat is natuurlijk wel' heel mooi.
Maar net is niet je ware. De^ slachtoffers zijn te
vet Van elkaar af. Je moet dicht bij elkaar zijn(
wil je op een kermis genieten. Je moet jö_ naaste
buren hooren brullen, gillen of piepen, dat is werk.
Wat heb je er aan, of daar heel in de verte al1 een
juffrouw een halve appelenflauwt je krijgt van
met zijn vingers over het Turkish delight streek
en dan zijn vingers aflikte,, seeds maar weer. Het
was een prachture vertooning.
Overal zijn schiettenten. De Belgen vinden heer
lijk om te schieten en ze schieten over het geheel
aardig goed.
Ik mis in de schiettenten, de waterval met het
balletje en de brullende beren, dansende poppen
'en roffelende trommel in geval van een treffen op
zulk een mechaniek.
Talloos zijn de draaiorgels, die hier rondtrekken.
Naar het Engeïsch van C. N. en A. M. WILLIAMSON
Bewerkt door W. J. A, ROLDANUS Jr.
5,
„Je gaat niet," riep hij opspringend uit. „Ik kan
je niet opgeven."
Maar zij hield hem tegen.
„Neen," hijgde zij. „Ik blijf niet, wanneer je me
alleen op deze wijze begeert omdat je een soort
liefde voor mij hebt{ or je in me gelooft of niet.
Ik houd te veel' van je om me door jou te laten ver
nederen. Of je vertrouwt me óf je vertrouwt me
,niet. Zeg wat het is en daarvan zal1 afhangen of
ik blijf of ga."
„Ik moet je vertrouwen. Ik vertrouw jeDe
woorden schenen uit zijn ziel gerukt te worden.
„Je weet. dat ik jou meer liefheb dan wat anders
ter wereld ook. Jou te verliezen zori mijn dood
rijn."
„Ik zou liever sterven door den schok jou te ver
liezen, Roger. dan van het onuitstaanbare, als jij
steeds door blijft gaan
„ïk'zai niet doorgaan," zeide hij. „Ook ik ben
gelukkig geweest. Ik ben van af den dag, dat ik
jou gezien en hef heb leeren krijgen, een ander
man geworden. Eerst vandaag heb ik mij ongeluk
kig gevoeld. Vergeef het me, Bev en God
moge jou vergeven, als
„Bestaat er nog een „als" voor jouP"
„Neen neen, er is geen „als" meer. Je moet
het me vergeven dat is alles."
„En dat doe ik. Veel' moeilijker zou het zün het
je niet te vergeven. Maar zullen we weer
W?if?,'ien Zun'" alsof er mets ge-
„Natuurlijk kunnen we dat, dwaas kind. Er is
mets gebeurd." Roger hield haar nu in zijn armen.
Hij; kuste en kuste haar telkens weer tot zij naar
adem hijgde. „Dat beeft slechts de lucht gezuiverd.
wat dat nare kind betreft, het kan me niet
Schelen al is zn een moordenares. Voor mijn part
kan je. haar. als je dat wilt, altijd bij je houdiën.
Laat rif je kamenier worden
„Maar ze is niet „naar". En zij is geen meisje
om kamenier te worden. Ik geloof, dat zij een
dame is. Zij schijnt
„Goed, doe met haar wat je wilt. Moet ik nog
meer doen om te bewijzen, dat ik boeten wil?"
„Neen, dat is niet noodig, Roger En Bever
ley vlijde haar gezicht tegen zijn hals. „Ik aanbid
je."
Zij sloot haar oogen, maar toen zij ze weer open
sloeg, zag zij, over Roger's schouder heen kijkend,
John Heron s brief op het bureau van haar man
liggen. Een lichte rilling doorhuiverde haar li-
ohaam en Roger voelde die.
„Wat heb je, lieveling?" vroeg hij.
j,Niets," antwoordde zij. „Er loopt iemand over
mijn graf."
HOOFDSTUK V.
Beverley ondervond tot hafar groote vreugde,
dat zü „weer gelukkig zijn kon alsof er niets
gebeurd was." In de eerste plaats was het "heerlijk
te voelen, dat zij de macht had een mee-Schepsel
te „redden" en even heerlijk was het aangebeden te
worden, zooals Clo haar aanbad. O zeker, Roger
„aanbad" haar ook, maar zij, Beverley, zag op
tegen hem. En do zag op tegen haar. Wanneer
Beverley in de kamer kwam, waarin zustor Lake
heërschte, bleven de groote donkere oogen op haar
nisten als de oogen van een geloovige op een
„levend geworden" godin. Roger. San^ vrouw had
een gevoel, dat zij, door wat rij in staat was voor
het Iersche meisje te doen, God terugbetaalde voor
haar redding.
Zoodra Cnb praten mocht, wilde zij 'met alle
geweld Beverley over zichzelf vertellen. Er was
lijkbaar niets romantisch .of geheimzinnigs in
het verhaal' van haar achttien "levensjaren. Hi4r
moeder was gestorven, toen zij nog geen drie was,
maar. do kon „zich haar uitstekend, herinneren".
En niet alleen door het portret, dat zij nog had
(een slecht portret van een jonge vrouw met een
baby in haar armen)," maar zij kon nog de kleur
van heur haar zien. Niet donkerrood, zooal's het
hare, maar goud, en oogen, die meer bruin dan
grijs waren. En moeder was pas vier-en-twintig
toen Bij stierf, db moest bekennen ,dat zij hot
O 3-jjM.uuuüUmil
angst of van draaierigheid.
Neen, je moet daar vlak bij zijn, dan voel je
sympathie.
Wat heb je er aan of heel in de verte een troepje
brult van het lachen of gilt van de opwinding f I
Je moet er bij zijn, dan geniet je van het Brul
len, van het gillen, je brult of gilt mee, en voelt
niet de absurditeit yan het geheel.
Nu zie je veel te veel, hoe bespottelijk alles is.
Het lijkt zoo opgeschroefd. Daarom zit er ook geen
gang m de lui.
Ga maar pens mee naar de Jassband stelde
iemand voor. We gingen naar binnen. Eerst speel
de het orgel, terwijl' degenen die betaalden voor een
volgenden toer onaer het touw werden doorgelaten
en de anderen, die niet betaalden, smadelijk: wer
den verwijderd.
De betaald hebbenden dansten al vast op het or
gel. Er dansten paren van beiderlei kunne, maar
er dansten ook meisjes eïl zelfs jongens met elkaar.
Daar begon de Jassband, meteen begon het plat
form met alle dansenden er op te draaien. Ik dacht
dat het nu leuk zou worden, maar neen, het l'eek
wel een begrafenis.
Ik begrijp niets meer van de Vlamingen.
Een Vlaming zei tegen me: het is te koud weer.
Het is mogelijk, maar wel' drommel, wanneer
men kermis gaat houden en jong is.
In de cafe's rondom de groote markt was wel
stemming. Allerlei muzikanten maakten voor de
deur muziek.
Er waren een klarinet en een doedelzak aan den
gang. De klarinet maakte een geweldig kabaal en
de doedelzak trok heel wat aandacht.
Verder op stonden twee lui met harmonica's. De
een had pp zijn bug een groote 'troïflmel, bekkens
en een triangel bevestigd en wist trommelstokken,
bekkens en triangel heel' kunstig met rijn been,
door middel van een touw in beweging te brengen.
Natuurlijk ontbreken ook de zangeressen niet, die
bij een guitaar liederen kweelen.
Men is in de café's in een gezellige stemming, het
regent kwinkslagen vani de eene tafel naar de andere"
Ik begin heusch te gelooven, dat mijn kennis gelijk
heeft en dat het te koud is voor de echte kermispret
buiten.
Er waren anders menschen genoeg. Men kom soms
wel over de hoofden loopen.
De momtagne russe en die Whip maakten dan ook
goede zaken, de menschen stonden in dichte rijen op
hun beurt te wachten, misschien wel een 20 minuten
lang om dan in 2 minuten een baan af te rijden en
weer op straat te staan.
Op de stoepen van het gouvernementsgebouw staat
het zwart vaq de kijkers naar die montagne russe en
altijd ia er even aandacht wanneer er een gegil is.
Maar meestal is dat maar namaak gegil door 4 op
geschoten jongens, die, met elkaar domweg in een
wagentje de baan van de Montagne Ru9se afleggen.
In het circus en in de varlété's worden heel goede
voorstellingen gegeven. Daar zijn dan ook alle plaat
sen uitverkocht.
Drie weken lang zal de kermis blijven, drie we
ken lang nog. totdat de Meimaand voorbij is.
De Meimaand moet gevierd worden, het volk wil
deze maand, die aan Maria gewijd, is, klaarblijke
lijk, in vreugde genieten. Daarom is er kermis in
Brugge!
Totdat de maand Mei ten einde zal zijn en de Mei
boom weer van den top van het Belfort wgegehaald
zal worden.
Die Meiboom daar boven op het Belfort heeft voot
mij iets eigenaardigs, ik voel hoe als het ware hier
de katholieke kerk niet heeft durven wegnemen iets
van het heidensche, dat, instinctief nog in het Chris
telijke menschdom huist.
Die Meiboom daar boven is neg het oude symbool
van het heidendom.
Inmiddels zal in de Meimaand, in die maand ge
wijd aan Maria, de Roomsche kerk zich ook doen
gelden en wel in groote praal en pracht. Doch daar
over in een volgend stuk.
Beneden mij gonst het volk, dat de kermis bezoekt
speelt een orgel een vroolijken deun. davert het ca
rillon in lustige tonen vanaf het Belfort en zien wij
daar boven die klinkende klokken tegen een strak-
blauwen lentehemel afsteken de Meiboom, symbool
van primitief Vlaamsch jolijt.
De Duitsche verkiezingen hebben de wereld nog
niet veel 'verder gebracht naar een oplossing van het
groote vraagstuk.
Te weten, dat. van het herstel, waaronder wij, naar
den lezer weet, niet verstaan het werk der Corn-
missiar de Réparations te Parijs, doch het herstel
van de wereldwelvaart, die ten slotte belangrijker is,
dan het herbouwen van zeer vele huizeD, ste
den en gehuchten in de oorlogszone.
De uitslag is nog niet volledig bekend, doch groote
verrassingen zijn feitelijk uitgesloten. Er moei nog
wat worden gecijferd met betrekking tot de over
schotten in de 35 kiesdistricten, die op een Rijkslijst
moeten worden verdeeld, doch doorslaand verschil
naar een. of andere richting is uitgesloten.
De resultaten beziend, komen we dan tot de slot
som dat zoowel uiterst rechts als uiterst links is
vooruit gegaan, natuurlijk ten koste van de meer
gematigde vleugels. De werkelijke middengroepen
opzettelijk gebruiken wij. -het woord centrum niet,
dat het particulier domein: is van de Duitsche katho-
meest wat rij van haar moeder wist gehoord had
yan de zustere die voor de weezen zorgden. Ja,
in een weeshuis was het kind opgegroeid. Van haar
vader wist zij weinig behalve dat haar moeder hem
.verloren" had vóór haar baby geboren was, en
dat hij ,uit Amerika kwam". Blijkbaar had hij Riley
geheeten want moeder was Mrs. Riley, en Clo
was Clodagh, „omdat dat eed naam in inoèderia
familie was."
De zusters waren buitengewoon hartelijk en lief
geweest. Moeder had Clo aan haar zorg toever
trouwd omdat zij woonde en ziek geworden was
in de straat van het weeshuis. Er was een klein
beetje geld geweest, dat voor het kind op een bank
gézet was. De zusters hadden geweten, dat moe
der een dame was; maar de weezen moesten, wan
neer zij oud genoeg waren, dienstbode worden. Maar
dat wilden de zusters van Clo niet en toen zij zes
tien was, werd voor haar een betrekking gevonden
als juffrouw van gezelschap bij een oude dame.
Clo hield dat bijna twee jaar vol. Toen liep zij weg
en ging met de zestig pond, die haar vermogen
vormden, naar de Vereenigde Staten, het land van
haar vader. Zij stierf bijna van gebrek, toen zij
dat baantje bij Moreton en: Payntor krijgen kon
en aannam.
„Ik kan van mijn salaris niet eten en me klee-
den", vertelde Clo met haar zachte, rijke stem, die
vrij diep was voor zoo'n jong en klein meisje. „En
die twee dingen moet je in New York toch doen.
Ik had altijd zoo'n honger, dat ik, wanneer de
meisjes een korst op haar bord lieten liggen, die
geregeld wegstopte. Ik vermoed dat de manier waar
op ik keek om te zien of er wat over zou blijven,
haar op het denkbeeld bracht, dat ik geniepig was.
Ook vonden zij, dat ik een air aannam! Ik! Mis'-
schien kwam het, omdat ik haar soort slang niet
verstond. En het is waar, dat ik één keer gestolen
heb of tenminste wat bijna op hetzelfde neerkomt.
Op een goeden middag lag onder een der tafeltjes
een biljet van een dollar. In plaats van te probee-
ren uit te vinden van wie dat was, liet ik het in
mijn japon glijden. Ik moet toen half krankzinnig
geweest zijn, lieve Mrs. Sands, anders zou ik het
niet gedaan hebben. Toen heb dien avond tijd werd
naar mijn kamer, te gaan, ging! ik niet. Ik ging
naar een restaurant, om te eten. Ik nam een diner
lieke taatspartij hebben weinig geleden Gelijk
verwacht werd. Doch de partijen, die links of rechts
staan van deze middengroepen, zonder tot de extre
misten te behooren, zijn blijkbaar door vele kiezers
beschouwd als water-en-melk. De jonge garde, die
inplaats van matiging liever kracht ziet, heeft de so
ciaal-democraten en de conservatieven gelaten voor
wat zij waren en heeft heil gezocht bij communisme
aan den eenen en volbloed-reactie aan den andeien
kant. De uitersten zijn dus versterkt. Op zichzelf zou
dit niet veel uitmaken, aangezien dergelijke groe
pen, vooral als zij ongeveer gelijk van sterkte zijn, el
kander ultwlsschen.
In de tegenwoordige omstandigheden echter kan
deze versterking der uitersten een gevaar opleveren
We zullen zien waarom.
Er behoeft weinig twijfel te bestaan, dat de mid
dengroepen in staat zullen zijn een bloc te vormen
dat den tegenwoordigen kanselier Marx met zijn
kabinet, zij het dan ook wellicht naar personen ge
wijzigd, in stand houdt. Er is niet één combinatie
denkbaar, doch er zijn er zelfs twee. En elk dier twee
ia vóór het nakomen van het vredesverdrag in de
interpretatie der deskundigen.
Zulk een regeering zou kunnen bestaan uit de coa-,
litie van thanS: Centrum, volkspartij, Democraten,
die te zamen, met de meerderheidssocialisten 237
stemmen hebben en die alleen voor de „vervulling^*
politiek van Marx.Stresemann" zijn. Wellicht zou
deze combinatie nog kunnen worden versterkt met
enkele leden der kleine partijen, doch zelfs dan zou.
haar meerderheid slechts een dozijn stemmen ba-
dragen.
Deze coalitie zou hebben te rekenen met twee ver
schillende opposities: de communisten met 66 stem
men en de Duitschnationalen en Volkische met 96
en 34 stemmen, bij welke laatste althans een deel
der Beieren, zich zou aansluiten.
Daar de absolute meerderheid 225 bedraagt, is dus
deze positie vrij wankelbaar voor de regeering, die
aanwezigheid van alle leden der genoemde groepen,
aanwezigheid van all leden der genoemde groepen,
omdat een deel dergenen, die krachtens partijbesluit
tot de meerderheid worden gerekend, feitelijk andere
sympathieën hebben.
Bij maatregelen met een ietwat conservatief tin
tje, die in de periode van het herstel ongetwijfeld
niet altijd kunnen uitblijven, zou het wonder zijn als
alle sociaal-democraten meegingen, terwijl de kloof
tusschen regeering en de Deutsch Völkischen breed
genoeg is om te maken dat Marx van laatstgenoem
den ook- niet één stem krijgt.
Naast de mogelijkheid van een herleving der .groo
te coalitie" staat die eener groepeering der burger
lijke partijen. In dit geval zouden links de commu
nisten en sociaal-democraten, rechts alleen, de Völ
kischen de oppositie vormen.
Zulk een regeering zou dan van eerstgenoemdeij
163 van de Völkischen en de daarmee verwante par
uien 50 stemmen tegen zich krijgen of 213 van de
Ook op deze wijze is de meerderheid niet zeer
machtig en bovendien, zooals elke coalitie, niet bijt.
zonder hecht. Tusschen (burgerlijke) democraten en
de oude vrijzinnigen d.i. half conservatieve partij,
heeft het ook vroeger nooit geboterd en bovendien
zijn de Duitschnationalen (de laatstgenoemde fractie,
waarvan, Helfferich een der leiders was) nooit, bij
zonder gecharmeerd geweest, noch op het verdrag
van Versailles, noch op de rapporten der deskundi
gen. In ieder geval staat het vast, dat welke dier
'.wee coalities ook wordt gevormd, er zal worden
voortgewerkt aan het nakomen van het verdrag, met
weerzin bij de Duitschnationalen, ongetwijfeld, doch
zij zullen, wijl het niet anders kan.
In zooverre behoeft de Entente zich dus niet on
gerust te maken. Als de Duitschnationalen toetreden
tot de regeering, hetgeen van verschillende zijden
waarschijnlijk en wenschelijk wordt geacht, doch
wat alleen kan geschieden, omdat zij niet anders
kunnen, heeft Frankrijk zelfs een zeer krachtigen
waarborg, dat Duitschland voorloopig oiiet meer
denkt aan verzet tegen de feiten.
De groote moeilijkheid blijft echter de detailrege-
nng, die voortvloeit uit de rapporten des deskundi
gen. In verschillende opzichten zijn er grondwetswij
zigingen noodig. Zoo ten behoeve van den overgang
der rijksspoorwegen in een half-officieele maatschap
pij. Zulk een wijziging der grondwet van Weimer
is alleen mogelijk met een meerderheid van twee-
Affecten-orders.
van een heelen dollar, zoodat ik den volgenden dag,
als ik tot andere gedachten mocht komen, geen
geld zou kunnen teruggeven. Welnu, die volgende
dag was de dag, dat u inij gevonden hebt. En met
de gedachte, dat ik een dievegge was en dat de
andere meisjes het ook wisten ofschoon er geen
bewijs was vond ik het 't beste voor een ver
loren kind om te sterven 1"
Inmiddels had Beverley alles voor Clo bij. More-
ton en Payntor in orde gemaakt. Feitelijk was zij.,
nu Mrs. Roger Sands haar bij zich genomen had,
voor haar vroegere vijandinnen een romantische fi
guur geworden. Toen Beverley het meisje vertelde,
dat zij, wanneer zij beter was, niet naar het Wa
renhuis terug behoefde te gaan, maar bij haar kon
blijven als ,,een soort secretaresse", stortte zij van
blijdschap bijna w;eer in.
Tegen het einde van Mei waren Clo's gebroken
ribben geheeld. Den eersten dag, dat zij naar bene
den gaan kon om een toertje te maken in de ge
restaureerde blauwe limousine, was een heel an
der meisje dan het ongelukkige stukje mensch, dat
met zijn bloed het „roodborstjeseikleurige" laken
bezoedeld had.
Het was een Zondag en Clo gloeide van opwin
ding. Voor het eerst zou zij dien dag den man
van haar Engel zien. Zij had hem zich voorgesteld
als een ouden draak. De Engel had hem lief, maar
de Engel was ook zoo'n heilige en zou van iederen
ouden man houden. Clo dacht, dat Beverley arm
geweest was (zij moest armoede gekend hebben om
zooveel medelijden te kunnen voelen) en dat zij
met een ouderen man getrouwd was, omdat neen,
niet heelemaal omdat hij rijk was (dat zou niets
voor. een Engel zijn), maar omdat zij bescherming
noodig had. Clo verwachtte een norschen brombeer
te zullen zien.
Roger verwachtte een uitgeteerde, herstellende
zieke, een jonge vrouw van de minste soort winkel
meisjes te zullen zten»
Wat Clodagh echter zqg, toen zij Mre. Sands in
ir.ijn werkkamer volgde, was eon krachtige, dónkere
man, heelemaal niet oud blijkbaar, en knap genoeg
om de man1 van haar Engel te zijn. Toch was Clo
er niet zeker van, dat- zij van hem zou gaan hou
den.
Beleefd aanbevelend.
