illtllll NifllS-
llitittitit- üiDinllii.
DE EERSTE VREDESCONFERENTIE
Een
Maizenavla
tHonié's
Maizena
Dinsdag 20 Mei 1924.
67ste Jaargang. No. 7437.
Uitgevers i N.V, v.h. TRAPMAN Co
Scbageni
(18 Mei-29 Juli 1899).
Gemengd Nieuws.
SCHA
Dit blad verschijnt viermaal por week: Dinsdag. Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur. worden Adver-
teniiöu nog zooveel mogollJU in het eerstultkomend nummer goplaaist.
POSTREKENING No. 23330.
INT.
IMtF m 2C
Prijs por 3 maandon f 1.65. Looao nummora 0 cont. ADVERTEN-
TIëN van 1 tot 5 rogoio fl.10, lodoro rogol moor 20 cent (bowijsno.
inbegrepen). Grooto lettors wordon naar plaatsruimto berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
eerste blad.
n.
De kopstukken van do eerste Vredesconferentie,
met den heer De Staal bijeengekomen om uit te
maken hoe de gang van zaken zou zijn, hadden be
sloten, dat de aerde der voorbereidende commissiën,
die de middelen ter vreedzame beslechting van ge
schillen kreeg te behandelen, niet als de andere
commissiën zou worden gesplitst. Zij zou, al be
stond zij ook uit tamelijk veel leden, als ondeel
baar geheel blijven vergaderen. Toen nu evenwel,
korten tnd nadat de Conferentie bijeen was, hoogst
belangrijke voorstellen op het gebied van arbitrage
en bemiddeling waren ingediend; toen er voor de
oprichting van een Permanent Hof aandrang van
drie zijden tegelijk kwam, toen begreep men, dat
het zoo niet ging. Maar men deed het toch anders
dan bij de andere oommissiën. De zitting van het.
plenum der Conferentie werd een oogenblik ge
schorst; de heer De Staal en de andere gevolmach
tigden begaven zich in een zijvertrek in het Huis
ten Bosch en beraadslaagden wat nu te doen. En
toen kwam men ertoe, dat men op dit zuiver juri
disch gebied een afzonderlijk oomité zou instellen,
comité d'examen geheeten, waarin ongeacht hun
rang als gedelegeerde, de juridische kopstukken der
Conferentie zouden zitting nemen. Zoo werd Rus
land daarin vertegenwoordigd door Von Marfcens:
Engeland door Pauncefote; Duitschland echter door
Prof. Zorn, technisch gedelegeerde; Zwitserland
door den heer Odie; Nederland door Asser. Van
vertegenwoordiging kon men eigenlijk niet spreken,
want in dit oomité d'examen werden, in tegenstel
ling met de andere oommissiën, niet de landen aan
gewezen, maar de leden persoonlijk. Het was dan
ook inderdaad de fine-fleur van juristen, die in
dit oomité d'examen beraadslaagde. De Belg Des-
camps was voorzitter en rapporteur tevens: baron
d'Estoairnellos de Constant was secretaris en^ heeft
ons protocollen nagelaten, die wat uitvoerigheid
betrert, hetverreweg winnen van alle andere ter
Conferentie. De toon van beraadslaging was in dit
bijzondere milieu ook een geheel bijzondere; wien
der leden# van het comité d'examen men later van
zijn arbeid hoorde gewagen, hoorde men erover
spreken als oVer arbeid van gemeenschappelijken
aard, die niet rekende met de verschillen in natio
naliteit, welke de leden scheidden.*
Zoo is dan uit dit oomité d'examen voortgekomen
het Haagsche verdrag van ruim 60 artikelen. Na
een algemeen inleidend artikel, spreekt het eerst
over de bemiddeling en de goede diensten; vervol
gens over de internationale oommissiën van onder
zoek, en tenslotte over de arbitrage. Dit laatste ge
deelte werd weer in drie stukken verdeeldhet eer
ste handelde over de arbitrage in het algemeen en
stelde enkele beginselen dienaangaande vast; het
tweede sprak over het nieuw opgerichte Perma
nente Hoi van Arbitrage, en het derde over'de pro
cedure, voor de arbitrale rechtbanken te volgen.
Toen men in 1907 opnieuw samenkwam, heeft men
slechts ondergeschikte veranderingen in deze over
eenkomst aangebracht, die voornamelijk betrek
king hadden op de internationale commissiën van
onderzoek. Dit prooedé toch, geheel nieuw in 1899,
had in de tussohenliggende jaren, in 1904,e bij het
bekende incident over de Hollandsche visschers-
vloot tussehen Rusland en Engeland, toepassing ge
vonden. Deze toepassing was bevredigend verloopen,
maar tegelijkertijd was gebleken, dat in de over
eenkomst enkele leemten bestonden, die dienden
te worden aangevuld.
Wat bedoelden enbedoelen dezê internationale
oommissiën van onderzoek? Het is tal van malen
voorgekomen, en het zal nog wel eens voorkomen,
dat tussehen twee Staten een geschil rijst zonder
dat men over het verloop van dat geschil het geheel
eens is. Zoo b.v. bij een grensincident, waarover de
lezingen kunnen verschillen. Elke partij blijft dan
op naar eigen lezing staan en in de verwarring 'der
discussies is het onmogelijk om over de feiten nog
te beraadslagen. Men krijgt dan een geschil van
dreigend karakter, dat niet noodig ware geweest,
indien werirrzijd8 de feiten maar geheel vastston-
°nV u ^doëlen deze oom missiën van onderzoek
een In-naam te scheppen, dat niet andap doet dan
lvïn onpaTfcudig vaststellen; daaruit conclusies
j611*' verantwoordelijkheid. Maar
t,™ i .8"evolg, aan deze conclusies te ge-
T_ iQnq i j311 betrokken partijen overgelaten.
«iJ'ÏÏwi0 J11011 voor deze commissiën; de be-
FnWclp Werden zorgvuldig geredigeerd;
in ^ter, voordat het algemeen debat
mnp,f 5i /©rae oommissie zou aanvangen,
medeleden v1 van comité d'examen zijn
Wen dfi 7^-bnwen, dat er heel wat verzet
He van rl^-r??/111!!1891^ 2011 ontstaan. Het geschied-
der tem? d®1* Balkanstaten, als wier aanvoer
en Baldiman optrad.
SÜffi r«k van bijna anderhalf uur - de
alle riin gehouden was noodig om
kort lilornr» ontwikkelen. Zij kwam in het
vreesden dnt^"' Roemenië en de Balkanlanden
£df Lt ^te mogendheden van het pro-
rich ono>n,vr!S?^mJSslen zouden gebruik maken om
der kleoie IqtS mengen j_n Je innerlijke zaken
het Siïll bedaar richtte zich tegen
,en dit stelsel wilde het co
Bal ken-teff^stanH 200 i® men, toen de
komen ^do.uitdruS^'^^S^^ir Et
WHeoTK^.tlf0nSJtand
stTnd ri?h «5"
art 27 do. swoolen, toen het Bekende
m werd A™ de orde kwam. Hler-
°nderteekenlar n. een pllcht van el,k'-'n
bCa."r5i<ir®rn,t<mst was>c>m'mAien
andere landen him f"°r r>8l dreigde traswehen twea
hun opmerkzaamheid te vestigen
op het Permanente Hof. Een plicht der Staten on
derling stelde men in dit artikel dus eanerzljdfl
vast, maar daartegenover een recht der onzijdigen
anderzijds. Aanvankelijk wilde d'Estournelles de
Constant, aan wiens persoonlijk initiatief dit ar
tikel was te danken, nog verder gaan; in de over
eenkomst den tekst opnemen van den brief, dien
secretaris-generaal aan de beide Staten mocht
schrijven op het oogenblik, dat hem daarvoor gun
stig voorkwam. Maar men wilde niet, dat aien
de secretaris-generaal aan de beide Staten mocht
geven worden, en van dien brief "kwam dus niets.
Tegen het vaststellen van een plicht der Staten on
derling had men geen bezwaren; wel was het voor
het eerst, dat men voor dit vraagstuk werd' ge
plaatst. Maar de Balkanstaten vreesden weer op
nieuw, dat er uit dit recht der groot© Mogend
heden inmenging in de zaken der kleine landen
zou volgen. Krachtig verzetten zij zich daarom te
gen art. 27. Ware tevoren nog niet gebleken, dat
geheel het oomité d'examen één was en gezamenlijk
waakte over het tot stand gebrachte werk nu
'was de gelegenheid er om te doen blijken. Een
voor een kwamen de gedelegeerden betoogen, dat
men van Balkanzjjde het artikel verkeerd uitlegde.
Graaf Nigra ging zelfs zoover te zeggen, dat er
hier geen kleine en geen groote landen waren, maar
allen gelijk waren voor net reoht; Toen de atmo
sfeer vol eleotrische welsprekendheid was, nam ten
slotte Léon Bourgeois als voorzitter der geheele
derde commissie het woord. En toen heeft hij de
rede uitgesproken, die de meest bekende is van ge-
geheel ae Conferentie: een rede,_ waarin hij niets
nieuws zeide, maar wel het zeide in geheel nieuwen
vorm Een rede, die met een salvo van toejuichingen
werd begroet; naar aanleiding waarvan de eene
gedelegeerde na de andere den voorzitter d'e
hand kwam drukken. Tegen zulk een overredings
kracht waren de Balkan-gedelegeerden niet opge
wassen; zij stemden in het artikel toe, na enkele
formeele bezwaren te hebben weerlegd.
Heel wat meer emotie heerschte echter in den
kleinen kring van het oomité d'examen, toen de
vraag van oprichting van een Permanent Hof ter
.sprake kwam. Daarvoor waren drie voorstellen in
gediend: door Rusland, Amerika en Engeland. De
voorstellen van Rusland en Amerika gingen vrij
ver; zij wilden een werkelijk Permanent Hof, be
noemd door Amerika op juridisohen, door Rus
land op politieken grondslag. Engeland wilde niet
zoover gaan; slechts een samenstel maken, waar
door de telkens wisselende arbitrale rechtbanken
onderling verbonden zouden zijn. Op die voorstel
trok men zich samen. Maar toen men de principi
eel© punten ervan in dit oomité d'examen ging be
spreken, wierp de Duitsche gedelegeerde Zorn de
z.n. prealable vraag op, d.w.z. hij vroeg aan het
oomité of men het wel eens was over de oprichting
van een hof op ziohzelf. Wat dus inhield, dat hij
het daarmede niet eens was en dat Duitschland
zich daartegen verzette. Al zijn collega's in het
oomité achter elkander kwamen hem op de onge
grondheid van zijn verzet wijzen; daartoe was
temeer reden, omdat men wist, dat Duitschland
verplichte arbitrage niet wilde aanvaarden, én men
in dezen voor Duitschlands tegenstand had gebo
gen. Zóó sterk was de aandrang, dat Zorn on
danks zijn instructies, toegaf en de prealable vraag
voorloopig introk. Hy ging toen naar Berlijn, ver
gezeld van den Amerikaan schen gedelegeerde HollS
die bijzondere aanbevelingsbrieven aan Von Bulow,
den Rijkskanselier en den Keizer bij zich had. Ho-
henloho was toen Rijkskanselier de Keizer was in
de Noorsche wateren, hü wilde in de aanvankelijke
instructies niets veranderen. Dat heeft meer moeite
gekost dan men toen geweten heeft, maar ten
slotte zijn Born en Holls naar Den Haag terugge
keerd met de vergunning voor den Duitschen ge
delegeerde om voor het Permanente Hof tè stera
men. Hü heeft toen alleen nog wat discussie ge
voerd over dennaam, aan dit hof te geven, en hij
was zeker in zün recht om op te merken, dat het
samenstel, dat men te 's Gravenhage dacht te ont
werpen, den naam van permanent hof niet
verdiende.
Toch verkreeg het dien. Het was niet perma
nent, maar heette en heet Permanent HofT Toen
enkele jaren later, ter tweede Vredesconferentie,
een werkelijk permanent hof zou worden opgericht,
moest men ter vermüding van misverstand, aan dit
werkelijk permanent hof, de titulatuur van per
manent onthouden.
Wanneer er zün, die zich wat smalend uitlaten
over de werkzaamheden van de eerste Haagsche
Vredesconferentie, dan geschiedt dit óf door onbe
kendheid, óf doordat de omstan 'igheden, waaron
der deze Conferentie werkte, niet voldoende in het
oog worden gehouden.De samenkomst reeds der
Conferentie was een feit van beteekenis. maar ook,
dat zij brak met tal# van tot dusver vaststaande
internationale opvattingen. Kraohtebs do volken
rechtelijke literatnnr van dat oogenblik stond het
geenszins vast, dat dusgenaamd neutrale Staten
in een geschil tussehen twee andere landen het
recht zouden hebben om tusschenbeide te komen.
Do geschilvoerende Staten' konden hun dat vragen,
maanvroegen zij het niet, dan, zoo luidde sommiger
theorie, moesten de neutrale Staten lijdelijk blij
ven toezien. Met deze^opvatting, die zion niet aan
past aan een economische samenleving als de te
genwpordige, waarin het nadeel van den oorlog
zich zeker niet beperkt tot de Staten, die den oor
log voeren, is te 's-Gravenhage voorgoed gebroken.
Art. 27 deed het ten aanzien van het Permanente
Hof, maar art. 3 deed het reeds tevoren betreffen
de aanbieding door neutralen van bemiddeling.
Uitdrukkelük wordt in art. 3 en in navolging daar
van ook in art. 27, verklaard, dat het aanbieden
van zoodanige bemiddeling niet als een onvriende-
lüke daad mag worden beschouwd. Toen dan ook
in den aanvang van 1902 de Nederlandscho Regee
ring haar goeae diensten^ aan Engeland aanbood
om den oorlog in Zuid-Afrika te beëindigen, en zich
daarbü baseerde op art. 3 van het Haagsche ver
drag, zün die goede diensten wel geweigerd,
maar de daad der Nederlanrlsche Regooring
hoe men daarovr in het algenr^on moge oordeel en
is opgevat in den geest van art. 3 der Haagsche
overeenkomst,
Het was een eigenaardige omgeving, waarin de
eerste Vredesconferentie werkte. Er waren onder
haar gedelegeerden voorzeker, die geloofden, aan
de beteekenis van het hem (ppgedragen werk. Er
waren er ook. die niet het minste voor al dit „pa
cifistisch geaoe" gevoelden. Onder hen behoorde
zeker de Duitsche gedelegeerde Von Stengel, die
een paar maanden vóór de Conferentie een bro
chure had geschreven ten betooge, dat de oorlog
niet uit de wereld zou verdwijnen en die desalniet
temin tot gedelegeerde werd benoemd. Er
waren er ook ter Conferentie, die langzaam aan
onder den invloed van het werk kwamen, en dio
daarvoor gingen gevoelen en daarin gingen geloo-
von. Men kan aannemen, dat de Russische kolonel
en de Russische kapitein-ter-zee, die de voorstellen
te verdedigen kregen betreffende beperking der
bewapeningen te land en ter zee, zich niet met
prinoipieele voorliefde aan die taak zullen heb
ben gewijd, maar zij voerden haar uit zoo goed
als onder de gegeven omstandigheden mogelijk was.
Tussehen hen allen door liep „papa" Staal, steeds
bemiddelend, steeds moeilüWieden verdrijvend. En
om hen heen was er aanvankelijk een leger van
journalisten, later een verzameling van pacifis
tisch vooraanstaande persoonlijkheden als Bertha
von Suttner, Henri Lafontaine. Alfrod Fried, Jo-
hann von Blooh en tal van anderen. De journalis
ten waren er slechts aanvankelijk; zij hoopten hier
belangrijk werk te vinden, maar vonden net niet,
wijl de Conferentie haar deuren hermetisch geslo
ten hield. Geen persdienst als in 1907 werd inge
steld; geen oomminiqué's dan hoogst onbeduiden
de. Het gevolg was natuurlek, dat allerlei geruch
ten de ronde deden en werden opgevangen. Toen
was er een oogenblik in de Europeesche pers sprake
van een „rede van Zorn", die neelemaal niet ge
houden was en die de Duitsche delegatie zoo
danig onaangenaam stemde, dat Prins Van Mun
ster daarover in het plenum zon hebben geïnter
pelleerd, ware er in die dagen een plenum-verga-
aering gehouden. Nu beperkte de Duitsche dele
gatie zich tot aandrang in de richting van meer
publiciteit, die dan ook spoedig daarna ontstond,
maar wat niet wegnam, dat de eerste Vredesconfe
rentie in een waas van zekere geheimzinnigheid ten
einde toe gehuld bleef, hetgeen tot haar populari
teit en tot de ruime verspreiding harer beginselen
allerminst heeft bijgedragen.
koud gegeten, met ge
kookte versche of ge
droogde vruchten, zooals
appelen, pruimen, peren,
abrikozen, is een heerlijk
gerecht De bereiding is
eenvoudig en niet duur.
Let er echter op, dat U
hiervoor steeds gebruikt
de echte
De shUtzegela op de pikjes
garandeeren de echtheid.
b
Toen op 29 Juli de Conferentie, voor een deel
waarlük niet zoo t zonder belang als zij dikwerf
is genoemd, ten einde was, heeft William Stead,
de bekende Engelsehe journalist, de man die zyn
schouders had gezet onder den z.g. vredeekruis
tocht over geheel de wereld, aan verschillen do
gedelegeerden gevraagd wat in een enkel gezegde
samengevat, hun indrukken waren. Wil men enkele
dezer gezegden, ontleend aan het dagboek van Ber
tha von Suttner, gedurende de eerste Vredescon
ferentie bügehouden? Zü volgen hier:
Generaal Den Beer Poortugeal: Do Conferentie?
Een "halt een karavanserai op den levensweg der
volkeren in de woestijn der hartstochten en begeer
ten- een verlichting, een hoop. Een reuzenschrede
op het goede pad. Geduld en standvastigheid.
De Eerste Kamer-president Rahusen: Wij voelen
allenwat ons ontbreekt: Een internationale ge
rechtigheid en een internationale rechtspraak, zoo
als er in ieder beschaafd land een nationale gerech
tigheid en een nationale rechtspraak is.
De oorlog kan nooit een middel zijn om tot ge
rechtigheid te komen, daar hü hèt geweld in de
plaats van het recht stelt en de zwakken niet tegen
ae sterken beschermt. Bü gevolg is de oorlog ver
oordeeld.
Zoodra dit gevoelen tot een algemeene richting
feworden is, zullen vorsten, parlementen en vol
eren zich gewonnen moeten geven en de betere
toestand zal aanbreken.
Graaf Nigra: In Italië worden drie dingen heilig
genoemd. Men zegt: heilige vrede heilig ge
duld heilige barmhartigheid. Om het eerste te
verkrijgen moet men de beide anderen hebben.
Jang-Jü: De oorlogswolk is in üle lucht ver
vloeid en de zonneschijn des vredes bestraalt nu de
wereld.
Kapitein Seheina, Rusland: Ik ben er van over
tuigd, dat alles wat een goed principe, een waar
heid tot basia heeft, zioh wal kan wijzigen, maar
nooit verloren kan gaan.
Men ziet het, er waren nogal afwijkende gevoe
lens. Vooral daar, waar de gewone vaagheid werd
ter zijde gelaten en men zich meer positief uit
drukte. Er waren trouwens heel wat andere stem
men van meer tegenovergostelden aard als vooral
door de Engelsehe gedelegeerden werden gouit,
die het: zoo gij den vrede wilt, wapen u voor
den vrede, naar voren brachten. Toen, aan het
einde van 1899, kon men niet oordeelem over de
historische beteekenis van het gebeurde. Vooral niet
over do vraag of deze Conferentie zou zün een edel
moedig feit op ziohzelf, dan wel de aanvang van
een nieuwe periode in de samenleving deer Staten.
Wü, al zün wij tijdgenooten nog, kunnen het al
thans ten deele. Uit de eerste Vredesconferentie is
voortgekomen heiwerk van Den Haag. en thans
wordt dit werk van Den Haag vervolledigd, en
werkelü'k uitgebreid door het werk van Gonève.
De Vreaesconferentiee te 's-Gravenhage hebben niet
aanstonds kunnen geven wat men ervan dacht; de
Volkenbond van Genève is nipt aanstonds vol
maakt, wel verre vandaar. Maar beiden betreffen
dan ook „maar" ©en wereldhorvorming, en zelfs
degenen, die daarin niet gelooven, moesten toch
eindelü'k eens beseffen, dat dat niet in een of twee
jaren gaatl
EEN TREIN VAN 73 KELLIOEN HULDEN.
J. C Javet, chef van den dienst voor het reizend
publiek op de lijn van- de Great Northern, heeft te
San Franci8co medegedeeld, dat een nieuwe trein,
die 30 millioen dollars zal kosten, In gebruik zal
worden genomen tussehen Seattle, Portla/nd en Chi-
cago en dien afstand! in 70 uren zal afleggen.
De reizigers zullen ini dén trein alle geriefelijkhe
den van een werkelijke stad vinden, badgelegenhe-
den, coiffeurs en coiffeuses, manicures, tot een rook.
kamer voor dames toe.
Op 1 Juni a.s. zal de trein voor het eerst in ga.
bruik worden genomen.
DE AUSTRALISCHE RONDVLUCHT.
Uit Australië wordt melding gemaakt van ©en
kranige prestatie van vleugelcommandant Goble en
den officier-vlieger Macintyre, die bijna hun vlucht
om dat werelddeel hebben voltooid.
Gisteren zijn zij in vijf en een half uur over de
Australische bocht gevlogen, een afstand van 650
mijl. De reis werd ondernomen temidden van hevi-
gen storm. Dit was een der moeilijkste trajecten van
den geheelen tocht. Men verwacht dat de vliegers
de rondreis om Australië Maandag zullen hebben
volbracht, wanneer zij hopen te Melbourna aan te
komen.
TYPISCH ENGELSCH.
Maandag zullen James Brown en zijn vrouw hun
tweekamerig huisje te Annbank in Ayrohire voor
een dag of tien verlaten om gedurende 10 dagen ais
een koning en- koningin geëerd1 en behandeld te wor
den. De hoer Brown is namelijk, naar men weet,
„1 ordecommissaris naar de algemeene vergadering
van de kerk van Schotland", een van de Engelsehe
ministerposten, en gaat de volgende week die func
tie uitoefenen, waarbij hü, gelijk het in de benoe
ming heet, beschouwd zal worden als ,,'skondngs
vertrouweling en oprecht dierbaren neef'. Hij zal
ontvangen worden met 21 saluutschoten bü aan
komst op het paleis van Hoiyroo, die sleutels van de
stad Edinbuig zullen in zün hand gelegd warden en
hij zal de kerkvergadering openen met een trooxu
rde. En dan zullen hij en „hare genade", zooals me
vrouw Brown dan heeten zal, tien dagen lang ont
vangsten houden en partüen geven, als ©en koning
en een koningin. Don keeren zü weer naar Annbank
in hun münwerkerehuisje terug om hun gewone le
ven voort te zetten. „Thuis best", zei de beer Brown
tot den krantenman, die hem al bü voorbaat kwam
interviewen, en zijn vrouw zei, dat zü blü was met
een weok vacantie, maar ongetwüfeld de volgende
week ook blij zou zün, dat zü weer thuis was. James
Brown en zijn vrouw mogen niet van koninklüken
bloede zijn en niet gewénd in hofkringen te verkee-
ren, zü bezitten de waardigheid, eenvoud en ernst
om hun hoogste zoowel als hun nederigste plichten
naar behooren waar te nemen.
MAN OF VROUW,
Er heeft zich in Londen weer eens een geval voor
gedaan van een vtouw, die met succes tot haar
dood toe voor ©en man doorgegaan is. Vrijdag over
leed in een der Londensche hospitalen een 24_jarige
vrouw, die op 14-jarigen leeftijd als hulpkellner in
een restaurant was aangenomen en bij denzelfden
patroon in dienst is geweest, totdat zü zes wekon
geleden ziek werd. De vrouw geleek, wa' lichaams
bouw betreft, een man, al had zü een wat smalle
borst voor een man, en had ook een mannelüke
stem. Toen de doctoren den restaurateur vertelden
dat zijn overleden kellner een vrouw was geweest,
weigerde hü aanvankelijk het te gelooven.
PEP DRAADLOOZE.
Een van de meest interessante proeven, tot dusver
door de Engelsehe omroepmaatschappü genomen, zal
Maandag plaats hebben. Dan zal in de bosschen van
Surrey een poging worden gedaan om het gezang
van de nachtegalen gelijktijdig in alle deelen van
het land draadloos-telefonisch ten gehoor© te bren
gen. In den laatsten tijd waren reed© proeven met
goed gevolg genomen; een gevoelige micropheon
was geplaatst dicht bij de plek waar zes nachtega
len gewoon waren concert te geven.
WEER WAT RUSSISCH.
Het al-Russisch Centraal uitvoerend comité en de
raad van volkscommissarissen hebben, volgens een
bericht aan de Roel, het volgende bepaald:
In particuliere uitgaven mogen geen betaalde ad
vertenties opgenomen worden. Het recht tot opne
ming van dergelijke advertenties hebben) alleen de
sowjet-, vakvereenigings-, partij- en cfoperotae-orga-i
nen. Deze kunnen vrijelijk advertenties plaatsen,
zonder speciale toestemming daarvoor bekomen te
hebben.
De organen der sowjetpers. die het ©enig belang
rijke periodiek in een bepaald gouvernement zün,
zijn verplicht, bekendmakingen der gouvernemen
teel© overheid gratis op te nemen.