illilttl Billis-
At
Donderdag 18 September 1924.
67ste Jaargang. No. 75T.
u. ia iunu«t*. **m
EERSTE BLAD.
Nieuwe Afoonné's
op dit blad ontvangen de num
mers, welke vóór 1 October a.s.
nog verschijnen,
GRATIS.
BrieVen oyer Engeland.
FEUILLETON.
6RA$F RICARDO
toifi
OLDenKOTt20"1
Gemengd Nieuws.
SCHASER
C90RANT.
das
tontién nog zooveel mogelijk In hot oorctuitkomond nummcï geplaatst.
P09TRP.KENINQ No. 23330.
INT. TEI.EF no. 20
Prijs por 8 maanden f 1.65. Losse nummoj» 0 cont. ADVKRTKN-
TIöN van 1 tot 5 cogols f 1.10, iodoro togol moor 20 cont (bowljsno.
Iiibogropon). Grooto lottora wordon naar plaataiulmto berekend,
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
DE UI TG.
13 September 1924.
Enkele weken geleden is een van Engeland's
i zon --
verwacht. Zijn laatste boek, The Rover, was nog
pas enkele maanden oud, en het was een meester
werk. Het was algemeen bekend, dat Oom-ad ree$3
weer bezig was aan een nieuw werk, dat zou han
delen over het verblijf van Napoleon op Elba. Wie
iets van "Conrad wist, kende hem als een man met
een ijzeren wil. Dat hij zoo plotseling zou ster
ven midden in een arbeid, dien 'hij Rad onder
nomen, was iets, dat men nauwelijks aan kon
nemen.
Geen blad, dat hem niet heeft herdacht in lange,
waardeerendo kolommen. Geen tijdschrift, dat met
oen artikel aan den beroemden schrijver heeft ge-,
wijd bij zijn heengaan.
En .deze schrijver van Engelsche boeken, deze
man, /die zulk een eeroplaats innam naast een
Wells, een Galsworthy, een -Bermett, naast hen,
in geen geval beneden hen, was geen Engelsoh-
man. Geen Engelschman van geboorte, en evenmin
van opvoeding. Zijn naam zegt al genoeg: Teodor
Jozet Konrad Korzeniowski.
Hij was eert Pool. Een Russische Pool. Een man
van goede afkomst. Den 6den December van het
jaar 1857 werd hij geboren, in de Ukraine. Vader
en moeder waren beiden Polen, en vaderlandslieven
de Polen. Zijn vader was grondbezitter en geleerde.
Hij vertaalde Shakespeare
PoolBch. Hij nam deel aan een O]
en de Vigny in het
een opstand tegen de
Russsiche tyrannie. De opstand slaagde met, een
maakte vader en mo&ier van den kleinen Jozef
bannelingen.
V.ïi' ci r. Vii-rwrvr
Zij schijnen korten tijd daarna gestorven te zijn.
Juiste gegevens hieromtrent heb tik niet gewonden.
Doch dit staat vast, dat de kleine jongen hij
was nog heel jong werd opgenomen in het
huisgezin van een oom van moederszijde. Hier werd
hij üefcèvol opgevoed, en op een wijze, die met
zijn afkomst overeen kwam. Een gouverneur werd
hem toegewezen, die hem klaar moest maken voor
de universiteit van Krakau.
De familie verwachtte van den kleinen wees niet
anders, dan dat hij in het spoor van vader en van
grootvader en van nog% vele andere Korzeniowski's
zou wandelen. Maar wie zal verklaren, hoe in ons
menschen een aanleg, een voorliefde, een tegenzin
14.
ALIAS RICHARD POWER
door C. N. en A. M. WILLIAMSON.
Vertaling van Me j ui trouw M. HELLEMA.
ontstaat? Jozef Korzeniowski, die nooit de zee
gezien had, wiens Polen, toen ter tijd, aan geen
zee zelfs grensde, gloeide van oen vreemd verlan
gen naar die onbekende zee.
Toon hij zeventien jaar was, reisdo hij met zijn
gouverneur door Zwitserland. Hij kendq torn geen
woord; Engelsch. Zittend aan den kant van den
weg met aen gouverneur, zag Kij een typisch stel
Engelsche toeristen voorbijgaan: een lange vader
voorop, een door de zon verbrande zoon en doch
ter achter hem aan. „Dat is het volk, waartoe ik
wil behoor en," zei Jozef KorzeniowBkl.
In Polen teruggekeerd, sprak hij over zijn wensch
naar zee te gaan. Dat was geen Poolsch ideaal" en
de tegenstand was groot, was onverzettelijk. Jozef
liep weg. Misschien niet naar de dichtstbijzijnde
zee, maar in elk geval naar zee: de MiddellandschtA
Hij kende Fransen. Iedere welopgevoede Pool kent
Fransoh. En op een Fransch schip liet hij zich
aanwerven. Maar met de vaste bedoeling Engelsch
man te worden. Het lijkt misschien een otnweg,
maar mannen als .Oocurad komen altijd tot hun
doel, pok langs een omweg.
Het was in do haven van Marseille of Toulon, dat
hii het eerste woord Engelsch hoorde, toen de sloep,
waarin hij zat, van een Engelsch sohip werd aan
geroepen. Daarna volgde hij den rechten weg naar
het doel. En op zes en twintig-jarigen leeftijd wa»
Teodor Jozef Konrad Korzeniowski genaturaliseerd
Engelschman, kqpitein bij de koopvaardij, .en heette
Joseph Conrad. Hij vond waarsol
Korzeniowski geen naam om i
gymnastische toeren mee te laten verrichten, leder,
cue weet, wat een Brit van vreemde talen maak tl,
zal dat een wijs besluit noemen.
Dé zeeman Conrad was nu nog geen schrijver.
Hii was eerst een lezer. Vergeet met, dat hij op
twintig jarigen leeftijd nog beginnen moest het
Engelsch te leeren. En tusschen dit en
ite woord mgmmm
het schrijven van een boek ligt nog een wade kloof.
Ik weet niet precies in welk! jaar, doch in elk
geval vóór 1895, was Conrad aan het schrijven ge
trokken. Aan boord van zijn schip, ergens op de
hoogte van de Kaap, liet hij het onvoltooide manu
script lezen aan een passagier, een 'Cambridgo-
man van zwakke gezondheid, die korten tijd latei
stierf. Het ia nog te verwonderen, dat Conrad dit
deed. Want hij was zeer, zeer schuw.
De passagier, ik meen dat hij Jacqnes hoettd.
las het manuscript en gaf het terug. Hij. was een
man van weinig woorden, maar ongetwijfeld ie
mand, die kon zien, of hij iets goeds voor zich had.
Cqprad stelde hem drie vragen: „Is het de moeite
er mee door te gaan?" „Beslist". „Boezemde het u
belangstelling inP" „Heel veel."' „Is het duide-
delijkr" „Ja, volkomen.*'
Conrad vertelt ons degeschiedenis zelf. „Toen",
zoo gaat hij voort, „kwam er een storm op uit
het westèn.en er was werk te doen aan dak."
Maar de korte antwoorden van den Engelschman
den eersten lezer van Conrad! misten hun uit
werking niet. Het manuscript .werd voltooid, en
in 1895 verscheen Almayeris Folly, de geschiedenis
van een half verwilderden Hollander in Neder-
landsch Indië en van zijn dochter.
Almayeris Folly is een van de merkwaardigste
eerste boeken, die ooit van een sohrijver verschenen
zijn. Maar het publiek zag dat niet zoo direct in.
Wat jammer was voor Conrad, want zijn vooruit
zichten waren thans niet rooskleurig.
Hü naderde thans de veertig en ontving van den
dokter het absoluut verbod langer te varen.
Fortuin bezat hij niet. Iets andere dan een schip
over den oceaan brengen, had hij nooit geleerd*
Almayer's Folly bracht geen droog brood. „Wat
opvt
sohijnljjk den naam
3en Engelschman
De gordijnen waren van dezelfde stof. Maar de
oqgen van het meisie zochten het glas, dat ge
broken» was, Ze ontdekte het bijna terstond. Een
prachtige kristallen karaf was op den vloer ge
vallen en in stukken gebroken. Blijkbaar was ze ge
vuld geweest, want de gewreven vloer lag vol water
bij de w&schtafel, waarop een kristallen glas, dat bij
de karaf paste, nog ongeschonden stond.
„O, wat een schrik, mis9, mijn hart klopt vreese-
lijk!" hijgde Mrs. Neale, bevend de kamer binnenko
mend, na Giuseppe zijn opdracht te hebben gegeven.
„Ik zou nooit hebben geloofd, dat. er spoken zijn
in Camion Wood, maar dit heeft er veel van."
,Ik vind dat het er heelemaal niets van heeft,"
antwoordde Esmée. „Het was geen spook, dat de
■deur der badkamer tegenhield en sloot."
„Wie zou het dan geweest kunnen zijn? Een dief
op klaarlichten dag?"
„Dat mogen wij zien te ontdekken. En datis van
groot belang voor Mr. Power." Esmée sprak met
nadruk, want do vrouw had reeds getracht de
waarheid to verbergen omtrent het geschonden por
tret. Het meisje geloofde niet, dat'een dief zich
zou hebben bekommerd om dat kristal, ofschoon het
zeer, kostbaar was. En geen gewone dief. die het huis i
niet kfnde, had kunnen weten, dat hij door de bad-
kamer kon ontsnappen. Het moest den indringer be- i
kend zijn, dat er des namiddags nooit iemand in dit
deel van het huis kwam eni hij moest een bijzondere
reden hebben gehad oih de kristallen karaf aan te
raken.
Weer kwamen) Hogers' lessen in detective-literatuur
haar gqed te pas. £1} herinnerde zich de waarde van
de vingerafdrukken. „Die stukken kristal mogen niet
worden aangeraakt, Mrs. Neale", zeido zij. „Ik kan
het u niet uitleggen, maar door ze zoo te laten liggen,
kunnen we mogelijk ontdekken, wie de dader is. En
er is een bloedvlek van een gewonden'vinger op de I
hadkamerdeur. Misschien zijn er nog meer sporen
aan den anderen kant. De deur mag niet worden af-
geboend of aangeraakt eer de politie.
„Politie!" stoof Mrs. Neale op. „Wij zullen in dit
hu ie geen. politie krijgen, hoop ik, dieven of geen
dieven."
„Misschiem zal het niet noodig zijn, de politie te
roepen", suste Esmée haar. „Wat er gedaan moet
wordén, is heel eenvoudig en ik kan het zelve wel
doen. U mag het wel zien, als u wilt. Maar denkt u,
dat Mr. Power dat leven gehoord heeft?"
„Neem", zeide de oude vrouw. „De bibliotheek is
aan het andere eind van het huls en u weet, dat. er
nog een voorkamer is. Hij koos de bibliotheek als
zitkamer, om niet te worden gestoord. En ik wou,
dafc hij hier niets van behoefde te weten. Maar ik ben
bang van wel".
„Misschien nog niet dadelijk, ik denk, dat het goed
zou zijn, als u, Giuseppe en ik het nog een poosje
voor ons zelf hielden, tenminste een paar uur, tot
een denkbeeld, dat bij mij is opgekomen, geheel is
uitgewerkt", stelde Esmée voor. „Ik zal beter weten,
war. wij moeien doen, als wij hooren, wat Giuseppe
heeft te zeggen, en misschien hebben we Mr. Power
dan meer te vertellen. Maar de pianostemmer? Als
•hij iets gehoord heeft, babbelt hij or misschien over
tegen zijn vrienden en
,Hij zal niets gehoordo hebben", verzekerde Mrs,
Neale haar. ..De muziekkamer is naast de bibliotheek
zooals u weet, miss en even ver van hier. Bovendien
maakte Tredwell, toen wij weggingen, genoeg leven
op de piano om een orchest te overstemmen."
„Daar komt Giuseppe", riep Esmée haastig.
De Italiaan verscheen aan de deur, ademloos van
het snelle loopen.
HOOFDSTUK XIV.
De Cfthplmgnrmigp Mnrieir
Do badkamer naast Koning Kareis kamer (zooals
ze genoemd werd) kwam uit op een gang, dia
naar het achterste deel van hot huis en oen achter
trap leidde. Langs deze trap was Giuseppe go
gaan, zooals hij zeide, hopende den indringer oa
zijn vlucht tegen to komen, maar hij had iiïomana
gezien dan Luisa, die bezig was brood te kneden
Zij was aan de koukondeur gekomen, toon hij daar
voorbij de trap opliep.
„Als het Luisa zelf eens was geweestP' opperde
Esmée. t
De^ knecht zoowel als de oude vrouw keken ver
schrikt op. Geen van beiden hield van Luisa, en
Giuseppe zou zich verheugd hebben, als zij betrapt
werd op een slinksche of oneerlijke daad. Maar met
de beste wil van de wereld^ konden ze geen reden
bedenken, die de keukenmeid er toe kon brengen,
een geheimzinnig bezoek af te leggen in haar mees
ters kamer.
-Als zij maar eenig verstand had, zou zij weten,
dat hii z'in kostbaarheden daar niet bewaart", prote
steerde Mrs. Neale. „Hij is nooit in die kamer van
zal ik doen", vroeg hij een kennis. „Schrijf een
ander boek", was het antwoord. En Conrad volgde
den raad op. Au Outcast of the Islands, was net
resultaat. Het kwam uit in 1896.
Financieel resultaat hetzelfde. Conrad! was er
nog niet. Maar in Londen was een uitgever, Wil-
liam Heinemann. Hij is nu dóód. Hij had vertrou
wen in den nieuwen schrijver, heel groot vertrou
wen. zelfs. Eens op een dag kwam een Ameri
ka onsen uitgever bij Heinemann. „Heb je wat
niouws?" „Ja, ik heb wat nieuws, een nieulwen
schrijver, die net zoo belangrijk gaat worden als
Kipling. Hii wil schrijven, maar hii heeft geen
geld. Als jij en ik hem eens hielpen. Allebei een
honderd twintig gulden in de maand,
Het was een gewaagd iets, zelfs voor een Ameri
kaan. Je gooit geen vijftien honderd gulden per
jaar weg voor een..... kansje. Maar do Amerikaan
aam aan. Vertrouwde op Hememann. Ze hebben
yr geen berouw van gehad, de beide uitgevers.
Misschien eerst. Conrad was bezig op dat oogen-
blik aan een boek. Toen hij zeven .achtste er van
af had, deelde hij aan de twee uitgevers mee, dat
hü' er mee ophield. Hij' kon geen eind aan de ge
schiedenis maken. Met de grootste lankmoedigheid!
van de wereld! namen de twee kennis van de vmede-
deeling en gingen ondertusschen door met het be-
the
talen van het maandolijksch salaris.
^Twee jaar later versoheen The Nig-gcr of
Narcissee, gevolgd door Lord Jim, Noetromc
omo en
twintig
tal. dat
een reeks van andere boeken. Twee en
jaar later, in 1920, verscheen het verh
Conrad had opgegevrtn: The Resoue. Ik hoef niet
zeggen, dat de moeilijke tijden voor Conrad toen
tot het verre verleden behoorden.
Thans is de Russische Pool Korzeniowski ge
storven. Engeland eert hem als oen van znn
grootste schrijvers van 'den laatsten tijd. Doch,
Boe volmaakt Conrad het Engolscih beheerschte
met de pen, in zyn uitspraak is hij altijd de
„vreemdeling'' gebleven.
GEEN EXPORT VAN AARDAPPELEN NAAR
DUITSCHLAND?
Men schrijft uit Duitschland aan de N. R. Crt.:
De groothandel in aardappelen is in do inflatio
jaren met# zeer groote moeilijkheden gepaard ge
gaan Moeilijkheden en gevaren vooral voor hen,
die aardappelen importeerden. De aardappele*.
moesten, met buiteiuandsch geld betaald worden
half negen, tot 's avonds elf uur. Terwijl hij altijd in
de bibliotheek is. Natuurlijk zal alles, wat de moeite
van stelen waard is, wel in de lade van zijn schrijf
tafel zijn, of anders in de ingemetselde brandkast,
welks bestaan eon dief misschien vernomen heeft
van vroegere huurders van dit huis.
Luisa had haar handen vol deeg, toen ik voorbrt
de keukendeur ging", herhaalde Giuseppe. „Zij kwam
naar buiten en vroeg mij, waar ik zoo snel heen
moest? Zij was heel kalm en gewoon, en hijgde niet,
zooals zij gedaan moest hebben, als zij haastig en
verschrikt naar beneden was gevlogen. Bovendoen
is Luisa heel traag in bet denken en dom. Zij is erg
dom cn ook lui."
Esmée liet 'haar vermoeden varen. Als zelfs Giu
seppe haar vrijsprak van verdenking, dan was de
keukenmeid inderdaad onschuldig. Maar het een
maal opgevatte denkbeeld liet het meisje niet los. Zij
vroeg den Italiaan, of het mogelijk zou zijn langs de
bediendentrap het huis te verlaten, zonder uit d
keuken te worden gezien, en een oogenblil. geaarzeh
stemde de knecht dat toe. Er was een klein venster
op de trap, dat voor licht en ventilatie diende. Het
was niet zoo klein, dat een mager persoon er niet
door kon en niet, zoo hoog boven den grond, dat een
sprong gevaarlijk was. Of dat venster open was, toen
hij voorbijging, kon hij zich niet herinneren. Het
stond dikwijls op een kier, maar niet altijd, want
Luisla was bang voor tocht, ofschoon zij gaarne de
keukendeur half open had. Hij was naar boven ge
sneld zonder op het raam te letten, toeja Mrs. Neale
had geroepen, dat er iemand voor de deur der bad
kamer stond. De sleutel hing nog half in het slot, als
of de indringer dien had willen meenemen, maar
zich te veel had moeten haasten. Giuseppe had daar
op de deur open gedaan en was zoo door de badka
mer in de kamer van zijn meester gekomen. Ja, hij
J had do stukken dor kristallen karaf op den vloelr
zien liggen. Het was Jammer, dat de karaf niet meer
gelijmd kon worden. Zijne Eccellenza was er aan go-
hecht, en ze bevatte het water, waarmee d'e edole slg-
nor zijn gezicht 's morgens eerst waschte, eer hij een
bad nam. Nu moest Giuseppe een minder zeldzame
1 en mooie karaaf en glas uit een andere kamer halen.
Hot was ook jammer, dat de rust van Zijne Eccellen
za verstoord moest worden door deze onaangename
gebeurtenis. 'tWas niet waarschijnlijk, dat hij de po
litie in zijn huis wilde hebben.
„Ik heb gedacht, Giuseppe, dat wij zelf eerst eens
moesten beproeven, of we iets kunnen ontdekken,
eer wij hem lastig vallen," stelde Esmée voor. „Ik
heb al een plan gemaakt, een val, die ik voor den
schuldige wil zetten. Misschien gelukt het, hem daar
in te vangen. Maar het zal mislukken, indien wij de
ze twee kamers niet eenige uren kunnen sluiten,
- werden tegen papiermarken
moeilijke bultenlandscho handel
verkocht. Deaa
VUBBLging ook gepaard
met groote strubbelingen met do binnealandaoho
producenten, die weigerden hun
papierruarkprijzon te verkoopen en mi.
Jdng in de steden, die met alle geweld, voor winter-
voorraden wilde zorgon. De stabilisatio van hot
betaalmiddel heeft a»n al deze verschillende moei
lijkheden een einde gemaakt. Er kon weer zonder
x>t gevaar voor verlies door inflatie geïmpor-
ird worden; de boeren leverden tegen geld van
constante waarde weer producten, zoodat ook de
stedeling weer tevreden gesteld kon worden.
De stabilisatie hoeft tot het merkwaardige resul
taat geleid, dat al heel gauw bleek, dat er^van een
aardappelnood in IXiitsehland, waarvan in den
herfst zooveel gesproken word, geen sprake kon
zijn. Het aanbod was zelfs zooveel grooter dan
de vraag-, dat aardappelen van den ouden oogst
van half Mei van dit jaar af aJL bijna niet te ver
koopen waren.
Tegen einde Juni kwam er beweging in de markt,
zooals steeds, wanneer de nieuwe aardappelen op
de markt verschijnen. Die dagen zullenmenigetu
aardappelengrootliandolaar in Duitschland nog
lang hougen. Er zijn toen ook zeer groote tx*
dnuron verlaren, omdat de eerste prijzen voor
nieuwe Itaüaanseho aardappelen zeer Koog waren,
ook de Nedorlandgche nieuwe aardappelen duur
betaald moest worden, waarna het aanbod van
den kant der Duitsche landbouwers binnen eenige
dagen deze prijzen met meer dan 50 pot deed om
laag ioopen. H et gevolg was, dat de Duiteohe
bhandelaar de zeer dure buitonlandsohe
grooth
he aard
appelen moeet afnemen en "betalen, terwijl deze
aardappelen bh\ aankomst nog slechts tegen de
helft van den inkoopsprijs te verkoopen waren.
Werden aanvankelijk in de 2e helrt van Juni
de buitenlandscho vroege aardappelen door den
groothandel tegen 11 mark per 50 Kg. verkocht, zoo
daalde deze prijs binnen enkele dagen tot 5 mark
en weer eenige dagen later tot zelfs 3 mark. Sinds
dien heeft het aanbod van aardappelen geen ver
mindering ondergaan.
Van een slechten aardappeloogst waarvan zoo
veel gesproken wordt, kan .pu nog niets gezegdl
worden. Door hotabnormaal natte weer Zou mem
kunnen meetnen, dat do aardappelvelden sterk gw
loden hebben. Dat is niet het geval. Er
enkele streken onder de vroeger aardappe
le rotte voorkomen, van veel belang is c_
tot nu toe niet Wordt het weer nu eindelijk weer
Er mogen
•PPelon enk
is dit echt
onke-
eohter
rtuk weer
eens normaal on het schijnt, dat daar alle kans
op is dan zal Duitschland dit iaar een reua-
achtigen oogst van aardappelen beleven. Het go-
volg hiervan zal weer zijn, dat er dit jaar niet veel
van eep invoer van aardappelen uit Nederland
behoeft te komen. Het dringende aanbod in
Duitschland zal do Duitsche prijzen sterk drukken,
zoodat er alleen reeds hierdoor bij de NederlanÜ-
sche exporteurs niet veel neiging zal bestaan om
naar Duitschland te leveren en bij' de Duitsche
importeurs ccm aardappelen van Nederland te be
trekken. De neiging tot verkoopen zal in Duitsch
land nog verder versterkt worden door den drang
der landbouwers om hun producten te geld
maken, ten einde aan hun financdeele ver
tingon te kunnen voldoen. Men weet, hoe
juist do landbouw tegenwoordig van kapitaal voor
zien is. Ook de verminderde koopkracht van het
prijzen olijven drul
>e slecht
groote publiek zal op de prijzen blijven drukken.
Aan bevredigende pryzen valt dus in Duitschland
niet te denken. De Duitsche prijzen zullen eerdert
veel goedkooper zijn dan in de omliggende lan
den, on daardoor ook op de prijzen in het buiten-
zoodafc' niemand er in kan. Mrs. Neale zegt dat uw
meester den geheelei* dag niet in die kamer komt."
is waar", zei» Giuseppe. „Hit gaat ongeveer
„Dat
half negen naar beneden, want hij is een man van de
klok. Dan placht hij tot negen uur In den tuin. te
wandelen en daarna te ontbijten. Maar in den laat-
sten tijd beeft hij het druk en wandelt alleen 's avonds
Mrs. Neale faat naar zijp slaapkamer, als hij bene
den is. Als zij geveegd en gestoft hóeft, enz. zorg ik
voor de persoonlijke dingen van mijn meester. Nie-
man anders heeft 't recht hier binnen te gaan, zo-
kers niet Luisa of Gibbs, en Gibbs is van middag uit,
zooals u weet."
Een oogenblik lang had Esmée Gibbs vergeten. Nu
twijfelde zij, of dat „uitgaan" slechts een voorwend
sel was geweest, en of hij gebruik had gemaakt van
de „veilige" uren van den namiddag, om Power's ka
mer te doorsnuffelen. Als dit de oplossing van bet
raadsel was. zou zij zeer gerustgesteld zijn., want
Gtbb's bedoelingen waren niet slecht. Maar wat had
Gibbs toch te maken met die karaf? Wetende, dat de
hofmeester hier een geheime taak te vervullen had.
zou Esmée die oplossing van het raadsel terstona
hebben moeten aanvaarden. Dat was haar echter
niet mogelijk.
Om haar genoegen te doen, wérden Koning Kareis
kamer en, do aangrenzende badkamer beide op slot
gedaan en Giuseppe beloofde de sleutels in eon bin
nenzak van zijn jas te bewaren, tot zij vrij was om
een plaatselijk onderzoek in te stellen. Daar het nu
dicht bij vier was, kon zij niet dadelijk aan het wyrk
gaan. Mr. Power zou haar over eenige minuten ver
wachten, en zij kon moeilijk verlof vragen heen te
gaan, eer zij na de thee een half uur had gewerkt.
„Ik zal tot half zes bij hem blijven", zeide zij tot de
twee bedienden. „Dat moet ik naar huls gaan en naar
een winkel. Maar ik zal epoedig na zes uur terugko
men, en dan behoeft Mr. Power niet te weten, dat ik
in huis ben, tenzij ik Iets ontdekt dat hij torstond
moet vernemen. Tot zoolang moeten die deuren go-
sloten on mag niets aangeraakt worden, vooral niet
het gebroken glas, zelfs niet' door Giuseppe! Eén ding
kan hij echter doen: kijken naar het venster boven
de trap en zien, of het open of gesloten is en den
grond daar beneden onderzoeken om zeker te weten
of er iemand is uitgesprongen."
„Wèl. miss. u praat net als een van die vrouwelij
ke detectives in boekent" riep Mrs. Neale uit; en Es
mée schrikte even. De oude vrouw was wat al te
dicht bij de waarheid. liet meisje vond het niet aan
genaam het woord ..detective" in verband met haar
zelve te hooren noemen in Cannon Wood!
Wordt vervolgd.
