De Vijfde Alqemeene Vergadering
van den Volkenbond le Genève.
SPAANDER Go.,
Bitmenlandscb Nieuws.
<lat hot. ook vasten voert gekregen hoeft in tie Wee-
turscho beschaving on zooals gezegd alleen reed»
in Amerika twee millioen aahhangers telt.
In Burma, Hongkong en het Maloisohe schier
eiland wonen volgelingen van de leer van Taoi en.
die van Confuoius.
Beide leerstellingen zijn eeuwen ouder dan Tiet
Christendom.
Do zeer primitieve god-diensten, die in de Oost*
en West-Aflikuansche Kolonies vereerd worden, zul
len worden uiteengezet ïn do Conferentie. Het ge
loof <Ier Maoris, 4e ooraixronkelyke bevolking van
Australië, zal worden behandeld.
Psychologisch en sociologisch zullen alle gods
diensten beschouwd worden. Men zal trachten na
to gaan do alleroerste oorsprong van elk der reli
gies, zoodat men zal te weten komen, Tioe do pri
mitieve boschbewoner plotseling behoefte kroeg aan
godsdienst. Wellicht pen zeer primitieve gods
dienst, <loch zijn godsdienst, die hem, de Bevre
diging schonk, dio hy zonder godaienst' tevergeefs!
zocht.
Godsdienst zal bekeken worden van het standpunt
van den ontdekkingsreiziger, den biologist, dop
anthropologist, den economist, den geograaf, den
psychologist, don geschiedkundige, den geleerde
en den syntnesist.
Rijke gedachten zullen de vergaderden bezig hou
den en men zal ampel gelegenheid hebben tot het
sorteeron dier verschillende gedachten.
Sir E. Denison Ross hoopt dat do conferentie niet
alleen zal "bijdragen tot het leeren kennen der ver
schillende godsdiensten in het Britsche Wereldrijk,
maar hij twijfelt niet of gedurende de vergadering
zal binken, dat de grondslag der meeste gelooven
het zelfde is' en dab do verschillende ^idealen ten
slotte gemeenschappelijk eigendom zijn van ge
heel de mensohheid.
Ik zal mij wol onthouden, om een meening over
hét pogen van Sir Ross uit te spreken, slechts
wil ik zeggen, dat. het denkbeeld! moet toegejuicht
worden, omdat liet past in een geest van onzen
tijd. Men leert meer en meer inzien, dat veel (strijd,
veel haat het gevolg is van het elkaar niet begrijpen
Dr zou in de wereld veel minder strijd1 geweest
zijn, indien personen en volken elkaar haddien kun
nen, verstaan.
Elkaar leeren verstaan is elkaar leeren begrijpen,
elkaar leeren waarde eren.
Ik zou nog een conferentie wenschen, nï. om één
wereldtaal te stichten. Niet een nieuwe taal als
Volapuk of Esperanto, doch door eenvoudig een
der levende talen, die het meest veTspreid is in alle
landen als extra-taal te doen leeren.
Ik heb zooveel gereisd, dat. ik weet dat men bijna
overal in do goh oei e wereld met Engelsoh terecht
kan. Niet alleen reeds in het geweldig groote Brit-
scho Wereldrijk, doch ook in Amerika, terwijl men
hetzii het China is of IJsland, met Engelsdh te
recht komt.
Laat men nu in Denemarken op school Deen sok
en Engelsch, in Holland: Hollandsch en Engolseh,
in Frnnkryk: Franseh on Engelsoh moeten leeren,
dan zal oen volgende generatie der ^Wereldbevol
king elkaar kunnen verstaan en begrijpen. Daaruit
zal voortvloeien datgene, watjil Ier eerst noodzakelijk!
is om Wereldvrede to verkrijgen:
V erdr aagzaamheïcL
IX.
Da beraadslagingen te Genève loopen ten einde.
Omtrent dd 'hoofdpunten is de beslissing nu wel bij
na gevallen, pa waar do voormaamsto strijd te
recht gestredon is in do Commissiön, was van de
nog scbaarsche algemeene vorgadqringen weinig ver
rassends ineer te verwachten. De Eerste,Commissie,
die, welke zich'met arbitrage oh verdere vredelieven
de beslechting van internationale geschillen bezig
houdt., heeft een paar dagen noodig gehad om haar
algemeen rapport te behandelen. Daarbij, heeft de
Nederlandschö afgevaardigde, Mr. Limburg, een po
ging gewaagd om in het Protocol, dat het voornaam
ste resultaten van deze vergadering zal zijn, het be
grip oorlog'door hot begrip geweld te doen vervan
gen. Men vond dezen staj) blijkbaar wat vérgaand;
gevolgen heeft zijn voorstel dan ook niet gehad.
Maar tocli i.s daardoor, evenals door een andere,
door dezen Nederlandschen gedelogeerde ter sprake
gebrachte gedachte, scherp in het licht gesteld, dat
wij hij den. Volkenbond niet met oorlog, maar met
tuchtiging te doen hebben. De heer Limburg opper
de namelijk de vraag, of, wanneer de leden van den
Volkenbond, op last van den Raad van den Volken
bond, oen oorlog ondermemen tegen een lid dat in
overtreding is, op dit laatste lid de beginselen van
het oorlogsrecht van toepassing zUn. De vraag heeft
beteekenis uit tweeërlei overweging, allereerst omdat
men dan tegenover zulk een lid vrijer zou staan,
en in do tweede plaats, omdat daardoor treffend
uitkomt, dat men zulk een overtredend' lid' ook mo
reel van de Statengemeenschap uitsluit. Men be
schouwt hem min of meer als een onbeschaafden
Staat, tegenover welken evenals tegenover wilde
volksstammen" het oorlogsrecht niet in toepassing
kan worden gebracht. Op denzélfden grondslag ook,
omdat men in beide gevallen al evenmin verzekerd i
1 is, dat de tegenpartij dat oorlogsrecht zal nakomen.
De vraag, door dcri heer Limburg geopperd, was wel 1
wat erg'ingrijpend om op staanden voet te worden
rafgedaan; de Commissie kon dan ook niet verder
gaan dan beloven baar in het rapport te vermelden, i
j hetgeen intussclien reeds van beteekenis is.
Belang mag ook worden toegeschreven aan het
besluit, van deze eerste Commissie uitgegaan, om
j het Zweedsche voorstel betreffende de ontwikkeling
van .het volkenrecht te aanvaarden. Wat wil dit
Zweedsche voorstel? Het wil, dat op gezette tijden
conferenties worden bijeengeroepen die over de ont
wikkeling. van het volkenrecht zullen spreken.
[♦Want, men kan niet ontkennen, dat de Volkenbond
daaraan, eigenlijk vanaf zijn oprichting, weinig of
niets heeft gedaan. Ongetwijfeld, enkele beslissin
gen, door den Volkenbond in aanhangige aangelegen
heden genomen, hebben ertoe bijgedragen, dat het
volkenrecht werd ontwikkeld. Maar voor de regel
matige voortzetting van deze taak heeft de Volken
bond geen orgaan. En toch is deze ontwikkeling nu
meer dan ooit noodig, want do rechterlijke licha
men in Den Haag en elders,zoo straks geroepen
om op grond van het nieuw voorgestelde Protocol
recht te spreken, zullen zich dan hebben af te vra
gen op welken grondslag zij dit moeten doen? In 1907,
toen men ter Tweede Vredesconferentie te ^'s-Graven-
hage overeenkwam een Internationaal Prijzenhof op
te richten, heeft Engeland bezwaar gemaakt daartoe
toe te' treden zoolang omtrent het internationaal zee
recht geen bepalingen vast stonden. Hoe moet het zoo
strafs, als geen: bepalingen omtrent tal van onder
werpen van volkenrecht bestaan? Daarom heeft de
Eerst Commissie nu eene resolutie aangenomen, die
ten gevolge zal hebben, dat de Raad van den Vol
kenbond eene commissie benoemt van volkenrechts
geleerden, die gemeenschappelijk zullen overleggen
welke vragen van internationaal recht thans het
eerst voor codificatie vatbaar -zijn. Deze commissie
zal daarbij het advies inwinnen van de twee groote
internationale wetenschappelijke vereenigingen, die
op dit gebied werkzaam zijn: het Institut du droit
Internationaal en de International Law Association.
Het arbeidsprogram voor de naaste toekomst wordt
dan aan de regeeringen toegezonden, en ook aan die,
i welke nog geen lid van den Volkenbond zijn. Zijn
de adviezen der regeeringen ingekomen, dan zal de
Raad van den Volkenbond in overleg met dat des
kundig comité van Juristen beslissen welke stappen
van de zijde van den Volkenbond kunnen worden
ondernomen om tot codificatie van een nieuw ont-
1 werp van volkenrecht te komen, waarbij dan de ju
risten kunnen worden uitgenoodigd ontwerp-verdra-
j gen voor te bereiden, indien niet een bepaalde regeo-
ring die taak wil overnemen, zooals b.v. de Neder-
landsche regeéring 'zou kunnen doen ten aanzien
van het neutraliteitsrecht. Deze ontwikkeling van
het volkenrecht is wat men noemt het „werk van
Den Haag". Zij is begonnen met de Haagsche Vre
desconferenties. Het lijkt dus alleszips billijk en
waarschijnlijk, dat deze Commissie van Juristen,
houdt zij hare zittingen te 's-Gravenhage, op den
geschiedkundigen grond van het Vredespaleis zal
samenkomen, waardoor opnieuw een bron voor vol-
i kenrecht in 's-Gravenhage zou worden gevestigd.
Hoe zeer dergelijke codificatie van volkenrecht een
oisch des tijds is, is nog ter vergadering van den Vol
kenbond gebleken. Over hot protocol betreffende ont
wapening, arbitrage on veiligheid zijn op het aller
laatste oogenblik moeilijkheden ontstaan mot Japan.
I)e kwestie is daarbij deze. Het tegenwoordige sta
tuut van den Volkenbond kent reeds devbepaling, dat
de Raad van den Volkenbond in een gegeven geschil
tusschen twèe staten kan uitmaken, dat het onder-
j werp-van geschil er een Is, dat uitsluitend tot de
bevoegdheid van een der beide partijen behoort. Is
zoodanig geval aanwezig, dan heeft de andere Staat
zich zonder moer terug te trekken. In het Protocol
is nu bepaald, dat de arbiters, die in de plaats tro-
den van den Raad van den Volkenbond, het advies
moeten inwinnen van het Hof te 's-Gravenhage. Dat
advies moeten zij echter opvolgen ook, zoodat, con
cludeert het Haagsche Hof in eon bepaald geval, dat
het tot de uitsluitend nationale bevoegdheid van
een der beide partijen- behoort, er niets meer aan de
zaak te doen is. Nu heeft Japan vermoedelijk ge
dacht aan de wetten op de immigratie, door Califor-
nië en ook door Australië uitgevaardigd. Zou daar
omtrent een geschil zich voordoen, dan is het vrijwel
zeker, dat het Haagsche Hof zou vaststellen, dat het
uitvaardigen van. immigratiewetten oen uitsluitend
nationale bevoegdheid is. Daarom wilde Japap, dat
na een dergelijke uitspraak van het Hof on de ar
biters, aan don Raad de verplichtingen zou worden
opgelegd om alsnog te beproeven de beide partijen te
verzoenen. Ging men dezen weg op, dan waren do
consequenties vele. en de derde Commissie zag dit
al dadelijk in. Vandaar dat men bezwaren maakte
tegen het Japan9che amendement, hetgeen den Ja-
pansclien gedelegeerde Adati zoodanig vertoornde,
dat hij, zeggende dat hem in een internationale bij
eenkomst nog nooit iets dergelijks was overkomen,
ÉÉN DER GROOTSTE HEEREN- EN
- KLNUERKIEEDINGMAGAZIJNEN
ALKMAAR.
Heeren-Mode-artikelen.
"Eigen Coupeurs. Prima Kleeding.
zou zijn invloed or haar ongetwijfeld terstond een be
zorgen.
Mrs. Jennings waa terstond bereid, zij betreurde het
alleen, dat Miss Alton zelfs geen kop thee wilde
gebruiken, terwijl zij wachtte. Eu het vrouwtje
schudde haar hoofd. Zij zou zelfs een "koftja thee
hebben gedronken, als Gibbs gestorven was,' of als
in plaats van om vrede te vragen, de Hunnen Lon
den hadden gebombardeerd.
Weer droeg Esmée den grijsblauwen Italiaanschen
cape over haar zwarte kleeding. Den vorigen avond
had zij bijna een hekel gehad aan dat kleedingstuk
wegens do herinnering aan den dag op het Como-
meer, toen graaf Ricardo het om haar slechts met
mousseline bekleode schouders had geworpen in
do van zijn vriend geleende motorboot. Nu begon zij
er weer van te houden, zelfs meer dan tevoren. Bo
vendien verborg ze de kodak goed voor bespiedende
oogen.
Gibbs, die de deur voor haar opende, zag haar
vreemd aan, toen hij haar groette. Hij moest het wel
zonderling vinden, dat zij toch gekomen was, en
zoo spoedig! Om haar eigen verlegenheid te verbor
gen. vroeg zij, wanneer hij Cannon Wood ging ver-
laten. „Ik kan evengoed van plan veranderen als u
gedaan hebt, miss", antwoordde hij. En het trof
Esmée/ dat zijn toon oven zonderling was als zijn
blik. Doch het ging haar niet, aan, hoe Gibbs zijn
leven inrichtte, qn daar Giuseppe verscheen om haar
naar do bibliotheek te geleiden, vergat zij dit voor
val.
HOOFDSTUK XX.
De Man van den Donkeren Weg.
De deur werd vóór haar geopend en toen weer ge
sloten.
Graaf Ricardo zat niet voor zijn schrijftafel. Hij
stond voor den haar tegenover do deur. Het scheen
dat hij haar wachtte, geduldig en verlangend.
„Miss Alton!" zoida hij, toen Giuseppe de deur
had gesloten en was hoen gegaan.
„Ja", antwoordde het meisje, verlegen als een
kind. „Ik ben gekomen. Giuseppe vertelde mij, dat
u u
„En, Giuseppe vertelde mij, dat u 1 Hij heeft mij
alles verteld, wat u zeide. Mijn kleine vriendin,
wat hebt u van mij gedacht? Kende u niij dan niet
beter?" I
„O, dat dacht ik wel. Maar
HU tastte naar haar handel en drukte ze, toen zij I
ze hem toestak. Hij hield ze vast ln de zijne.
„Herinnert u zich een verhaal in .Duizend en óéne
Nacht'," vroeg hij, „waar de reiziger, die hot gou
den tooverwater en den pratenden vogel en den zin
genden boom zocht, gewaarschuwd werd voor be-
driegelijke stemmen onderweg?"
„Ja", antwoordde Esmée. „Het was een mijner
liefste sprookjes, toen vader mij, .Duizend en éen
Nacht' placht voor te lezen. Indien de reiziger zich
liet misleiden, en omzag of de stemmen beantwoord
de, werd hij veranderd in een zwarten steen 'aan
den kapt van den weg."
„En er waren vele van die zwarte steenen, omdat
vele reizigers zich hadden laten misleiden. Maar er
was Óen, zooals u weet, die de valsche stemmen niet
wilde gelooven".
„Ik weet het! Er was écn. Ik placht altijd te dén
ken, dat ik gaarne zooals die ééne was geweest.
Maar, o! ik ben nog niet geheel veranderd in een
zwarten steen. Ik heb nog vleesch en bloed en ben
vrij om die valsche stemmen te vervolgen tot aan
het einde der wereld."
„Het is uw schuld niet, dat u misleid werd! Maar
ik ben dankbaar, dat u nog vleesch en bloed is, en
geen steen. Het zou akelig voor mij zijn, als mijn
zonnestraaltje veranderd was in een zwarten steen,
hard als diamant tegen mij".
„Ik ben niet hard tegen u", stamelde Esmée. „Maar
ik denk, dat ik heel hard tegen mij zelve zal zijn".
„Neen, dat moet u niet doen!"
Al dien tijd had Richard Power haar handen vast
gehouden. Nu liet hij ze los. „Zeg mij, wat u den
indruk gaf, dat ik u had ontslagen dat ik, hard
en wreed was".
„Indruk!" Esmée lachte haast. Dat was een veel te
zwak. nietszeggend woord. Maar toen zij haar ge
dachten had #verzameld, begon zij haar verhaal,
staande aan den eenen kant van den haard, terwijl
de lange man aan den anderen kant stond. Zij gaf
geen verslag van de voorafgaande gebeurtenissen. Zij
wist nog niet, of zij Graaf Ricardo daaiwan zou ver
tellen. Zij wilde haar besluit laten afhangen van ,hoe
de zaak afliep", dacht zij. Het leek haar een goed
begin toe te zeggen, dat zij vriendschap met de Neales
had gesloten, en in de portierswoning iets had ge
geten, daar zij boodschappen moest doen, en zij Mrs.
Jonnings niet had gezegd, wanneer haar middageten
klaar moest zijn. Zij was bij de Neales blijven luiste
ren naar verhalen over oude familieportretten tot
half tien. En toen ging haar verhaal stap voor stap
naar den donkeren weg en den man, die
haar daar was gevolgd. Toen het meisje daarover
zijn amendement weer introk.
Het gevaar deed zich nu echter voor, dat Japan
zich dan buiten hét Pr.otocol zou houden. Nu is dit
formeel voor de ratificatie van het protocol zoo erg
niet, maar terecht wilde de vergadering de kans niet
loopen, dat Japan zich afzijdig houdt. Vandaar; dat
pogingen in het werk worden gesteld om met Japan
tot een compromis te komen. Men zocht dat in dezen
vorm, dat een algemeen artikel zou worden lnge-
lascht, waarin den Raa£ van den Volkenbond erop
wordt gewezen, dat men van hem ten allen tijde po
gingen tot compromis verwacht.'Zelfs ging de En-
gelsche gedelegeerde zoover om te wenschen, dat een
dergelijke opvatting in het protocol zou worden op
genomen onmiddellijk na het door Japan bestreden
artikel, waardoor de wenk aan duidelijkheid nog
zou winnen. Maar dat alles bevredigde blijkbaar Ja
pan niet of niet voldoende, cn een paar dagen bleef
men in afwachting van wat hieruit zou worden.
Intusschen ging, de Algemeene Vergadering mdK,
hare beraadslagingen (door; Beraadslagingen, min
der nog dan tevoren interessant, omdat het rap-
rten betreft, die in bijzonderheden reeds docA
commissiën rijn behandeld en waarvan de aan
neming, zonder noemenswaardige veranderingen,
verzekerd is. De vergadering hield zich bezig met «is.
kinderbescherming en besloot, dat werk, dat tot
dusverre door de te Brussel gevestigde intarnatio
nale vereeniging daarvoor wordt verricht, aan het
Secretariaat van den Volkenbond zal worden opge
dragen. De vergadering heeft verder de verklaring
over de rechten van het kind goedgekeurd, vol
gens welke verklaring de mensdiheid aan het kind
net boste moet geven dat zij bezit. Voorts heeft
de vergadering kennis genomen van een rapport
van Generaal Marines (Italië) over de controle op
'den internationalen handel in wapens en munitie
en de particuliere fabricage van wapenen. Zij heoft
den Raad opgedragen zoowel „aan de leden als
niet-leden van den Volkenbond het ontwerp voor
oen verdrag, door de Tijdelijke Gemengde Com
missie uitgewerkt, voor te leggen. Voorts heeft
do vergadering den Raad verzoent, om maatregelen
td nemen voor het ontwerpen van een verdratj
nooens de particuliere fabricage van wapens, het
welk als grondslag van do besprekingen op de a.s.
oonferentie zal kunnen dienen. En tenslotte heeft»
de vergadering oen raprport aangenomen van den
Poolschen gedebgeerde over d;» bereiding van stik
gassen. Hieromtrent heeft zy een motie aange
nomen, om de aandacht van ae< openbare moening
te vestigen op do noodzakelijkheid om voor alles de
oorzaak van oorlogen door vreedzame beslechting
van conflicten te voorkomen en het vraagstuk van
de veiligheid* op te lossen, opdat de volken niet in
do verleiding komen hunv economische, indlustri-
oele en wetensohappelüke Tcrachton te bezigen voor
den aanmaak van oorlogswapens, die de mensch-
-heid met do grootste gevaren bedreigen.
Italië zag het <fixxr zijn gedelegeerden ingedien
de voorstal nopens de stichting van eon internatio
naal organisme voor hulp bij rampen, yoorloopig
naar eon commissie verwezen, die de grenzen zal
hobben vast te stollen, waarbinnen deze organi
satie haar arbeid zal verrichten. Tegel ijk' diende
Italië een voorste) in, dat vooral'voor Holland eon
mindor aangenaam bijsmaakje heeft. Nu Frank
rijk is toegelaten tot de stichting van een orga
nisme voor do internationale inteRéotueele samen
werking, heeft Italië niet achter willen blijven en
oen iaarlijksch bedrag van 1 millioen Lire aan
geboden voor een stichting t^i bate van de out,
wikkeling van hot internationaal privaatrecht. Dat
voorstel is van verscheidene 'kanten in de Algemee
ne Vergadering aanbevolen, maar voorloopdg naar de
huishoudelijke oommissie verwezen. Men moet niet
uit hot oo£ verliezen, dat totdusverre hot interna
tionaal privaatrecht nog geen deel uitmaakt van
dp werkzaamheden van den Volkenbond; dat Ne
derland, d!ank zij Asser, op dit gebied' do lei
ding heeft genomen, en dat het dus niet aanvaat
om op deze min of moer direote wijze aan Neder
land die leiding te ontnemen. Het laatste woord zal
daarover dan ook nog wel niet gezegd rijn.
Do derde Commissie, die nog neel wal? heeft
beraadslaagd, met de Japanners aan den eenen,
kant, met de Scandinaviërs en andere neutralen
aan den anderen kant, met de groote Mogendho
den aan den derden kant, heeft een resolutie in
gereedheid gebracht voor de Algemeene Vergade
ring van den Volkenbond. Dacht men aanvankelijk,
dat aan de algemeene vergadering de aanneming
van het protocol zou worden aangeraden, vermc^
delyk zal met het ernstig* in overweging nemen
ervan worden volstaan. Een voorstel van de derde
Commissie is erop gericht om to besluiten: ten,
eerste aan de leden van den Volkenbond do aan
vaarding van het protócöl aan te bevelenten tweë
de hot prótoool te openen voor do onmiddellijke on
derteek ennig door de vertegenwoordiger.-» der le.
den van den Volkenbond en bet open te laten voor
do toetreding van alle andere Staten; ten derde
den Raaxl^ van den Volkenbond te verzoeken de
Ontwapeningsconferentie te Genève bijeen te roe
pen, ais in heb protocol voorzien; to vierde doa
Raad van den "Volkenbond uit te noodigon eene
Commissie te benoemen om de redactie vast te
I stellen van de wijzigingen in het Pact wan den
Volkenbond in dit-protocol voorzien. Want, wijzi
gingen in net Pact vloeien onmiddellijk uit bat
protocol voort. De beraadslagingen cbr derde Corn--
missie Rebben tot eenige verandering in. de termy-
nen geleid. Japan heeft verkregen, dat het algemeen
ontwapeningsplan, datfcrondslag voor die cónferen*
tio zal moeten zijn, niet twee, doch drie maanden
tevoren moet worden meegedeeld. En Mr. Limburg
is .er in geslaagd om te verkrijgen, dat by een
j eventueel ui tstellen der Ontwapeningsconferentie
tengevolge van hot feit, dat ..er nog mot yoldoendq
i ratifioaties op 1 Mei mochten zijn binnengekomen,
de Raad van den Volkenbond terstond oen datum
I moot bepalen, waarop do conferentie dan zal plaats
'hebben. Automatisch moot dus een tweede termijn
worden vastgesteld, binnen walken de verrischte
ratificaties moeten binnenkomen. Het wordt dan,
indien het met de ratificaties niet loopt zooals men
denkt, geen uitstel voor onbepaald'en termijn, het
geen aan de werkzaamheid van den Volkenbond
groot nadeel zou doen.
De Algemeene Vergadering tenslotte zal niet naar
huis gaan, voordat zij nog een nieuw lijd' heeft toe
gelaten: de Zuid Amerikaansehe republiek San Do
mingo heeft toelating gevraagd., en zal vermoe
delijk in den kring worden opgenomen. M.
:O0%
ma 3
rdfl
SCHOORL.
Op Woensdag 1 October herdacht de heer Stenno-
berg, kantoorhouder van de posterijen en telegra
fie alhier, den dag waarop hij vóór 25 jaar bij de
posterijen in dienst kwam.
Al was door den jubilaris over dezen dag een stipt
geheimbewaard, toch kwamen tal van felicitatiën
binnen en had hij van diverse personen gelukwen-
schen in ontvangst te nemen. Namens de Directeur-
Generaal kwam een schrijven, waarin de heer Sten-
neberg werd gecomplimenteerd met zijne 'herdenking
en waarin hom dank' werd betuigd voor zijne nauw
gezette plichtsvervulling.
-Tal Van cadeaux en móóie bloemen verhoogden de
feestelijk© stemming, zoodat deze dag voor den Ju
bilaris ongetwijfeld in aangename herinnering zal
blijven.
ANNA PAULOWNA.
È1J den cursus voor tuinbouwonderwijs zijn do j
hoeren J. de Vries en N. Raap als onderwijzers be
noemd.
ANNA PAULOWNA.
Alhier is mej. B. A. Breek met ingang van 1 Oc-
tober als tijdelijk onderwijzeres aan school I be
noemd.
ANNA PAULOWNA. Politie.
Gevonden een zilveren armband en een Columbus-
schuifmaut.
Verloren een zilveren horloge met idem kotting
en oen ceintuur van eon Japon.
DIRKSHORN,
Woensdag vergaderde do afdooling Harqnkarspol
van „Volksonderwijs", onder loiding van den. lieer
L. Reuvers, ten Huize van den heer D. Bruin alhier.
De secretaris, de heer K. v. d. Laan leest do notu-
Ion, welke onveranderd worden goedgekeurd.
Als oon.ig punt wijst de agenda aan d'o behandeling
van den beschrijvingsbrief voor do algemoono verga
dering te Utreqht op 4- cm 5 October u.s.
Deze beschrijvingsbrief is weinig belangrijk ou
staat wedor in hot teeken van verweer legen do
verslechteringen van het onderwijs, speciaal v<wi het
openbaar onderwijs. Het ware te wonschen', vond de
vergadering, d'at het 'Hoofdbestuur van Volksonder
wijs wat eerder „wljs,r ware geworden en zich ln
191619-17 niet door de politiok op sleeptouw had lu-
ten nemon, dan zouden we thans niet voor de funeste,
I gevolgen dor „Pacificatie" staan.
De schoolstrijd is door de Wet vun 1920 niet uit;
integendeel, in vele gemeenten wdedt hij met nooit
gekende kracht. Wat to voorzien was.
Tot afgevaardigde en plaatsvervanger naar do al
gemeene vergadering worden alsnu gekozen do hee-
i ren Reuveys en v. d. Laan.
Hierna sluiting van de niet druk bezochte verga
dering.
GEMEENTE ANNA PAULOWNA.
Geboren: Nicolaas, zoon van S. Kuiper on van J.
Liefhebber. Marie, dochter van I. Tijsen eu van M.
Ootjers
Ondertrouwd en Getrouwd: Geene.
Overleden: Geene.
sprak, trilde haar stem. Zij wilde over een paar
bijzonderheden heenloopen, doch Richard Power
stond dat niet toe.
„Wat zeide de kerel? Welke woorden gebruikte
hij?" vroeg hij telkens weer. En eindelijk barstte
hij uit: „Ilij dreigde u te vermoorden en u ge-
lcofde, dat ik het was?"
„Wat kon ik anders gelooven?" verdédigde Esmée
zich. „Hij leek volkomen op u sprekend. Ten
minste zoo kwam bet mij voor bij het onzekere' ilcht
van de maan door de boomen. Zijn gestalte was do-
zelfde zijn gelaat ook, en zelfs zijn stem, behalve
dat die barsch en toornig klonk. Hij wist alles om
trent mij, dat ik hier bij u.werkte, en alles. Ik
veronderstelde, dat hij mij gevolgd was uit den tuin
ofschoon als ik bad nagedacht, ik had kunnen
begrijpen, dat zulks niet mogelijk was, daar het hek
terstond achter mij gesloten werd. Doch hij had
misschien wel een sleutel".
„Misschien," herhaalde Power. „Miss Alton, ik
vind het verschrikkelijk, dat dit gebeurd is. Ik kan
echter nog niet begrijpen waarom wat reiden die
man kon hebben, u te beleedigen, o# wat het
hem kon schelen, of ik een secretaresse heb om
mij to helpen bij mijn correspondentie."
„O, dat was het' ook niet, wat hij wil'do, geloof
ik," riep% Esmée en hiehl ifoen ploteelingr op. Het
was moeilijk een verklaring te geven, zonder haar
werk van dien vorigen avond tovertollen. Zij had j
niet eens de oamera genoemd, ofschoon ze overi- j
gons het gesprek woord voor woord had weer
gegeven.
„Wat was het dan?" ondervroeg Power haar
verder. „Wat houdt u voor mii verborgen?"
vAlleen een paar dingen, idie ik ik tracht voor
u m orde te brongen, opdat u er gebruik van kunt
maken"
„Wil u het mü niet zeggen? U weet, kleine vrten- i
din. ik bon blina, of bijna blind; en wij blinden yin-
den het onaangenaam, als er iets voor ons vorboi*
gen worat gehouden, zelfs voor ons eigen bestwil.*'
„Ik wachtte slechts, tot ik het raadsel zot*
kunnen oplossen en om u niet voor niets las
tig te vallen."
„Een raadsel? Heeft dat raadsel iets te maken
met den man, die gisteravond voor Richard Power
speelde?"
„Misschien wel. Hc ben er nog niet zeker van. iU
begrijpt., ik wist niet, dat er een man bestond
zoo op u gelijkend (en toch zoo vreeselijk verschil
lend van u). Ik vermoedde alleen
„U vermoedde alleen wat?"
„Dat er, iemand zou ayn."
„Wat deed u dat vermoeden?",
^Esmoé dacht snel na. Zou zij Rogers verraden?
Neen, neen, dat mpest zij niet doen. Er waren
redenen, die hom en haar zelve en haar bolofte
betroffen, gewichtige redenen, om dat niet te doen.
Maar er waren andere dingen, die zij kon vertellen.
Indien^ zij slechts wist, hoe te beginnen^en in
dien zij maar zeker was, haar Graaf Ricardo (nu
meer dan ooit haar vriend) niet te ontstemmen door
haar schijnbare vrijpostigheid1.
Het was, of hii haar gedachten raadde, want hü
zeide Iieel vriendelijk: „U vindt het moeilijk eon
begin te maken?"
„Ja," bekende zij.
„Nu, ik kan het u gemakkelijker^ maen",i ging
Richard Power voort. „Ik kan beginnen met
u iets te vertellen. Ik had het u niet willen zog
gen. Er scheen geen reden te bestaan om ;met u_ te
treken over zulk éen pijnlijk familiegeheim.
aar nu is er een reden. En u weet reeds, dat ik
onbepaald vertrouwen in u stel. Dat heb ik u rporis
bewezen reeds voor u mii van u zelve vertelde,
wat mijn blinde^oogen niet konden zien. De groot
ste ramp van mijn leven neen, misschien niet. de-
grootste, maar toch een der grootste, is dio man
geweest-, do man, die ff gisteravond! vervolgde.,.
Misschien deed ik beter u niet te zeggen, wie hij
is. Het is geen prettig verhaal, on ik zou het. niet
gaarnevertellen, maar hij is een bloedverwant
van mji. En er is iets eigenaardigs in onze familie.
Bijna alle mannen, van geslacht tot geslacht, eHiken
op hun vaders. Het is een> vreemde eigonaardiélmid
van^ de Powers. Het familietype is sterk, hot komt
altyd weer te voorschijn."
„Dat weet ik,'" fluisterde Esmée onnadenkend.
„Hoe weet u dat?"
„Ik h(*ro, dat u het nvjjhniet kwalijk zult. nemen.»
Mrs. Noale vertelde het. mü; toen zij mij ©onigd
portretten in de portierswoning liet zien. En gis
teren, in de muziekkamer, toen do piano trestmid
werd, wees zy 'mij uw familieportretten, dm van
u en uw vader en al üw voorouders". Hot irmisie
huiverde licht", want. de woorden van Mrs* ^eale
schoten haar weer te binnen: „Zelfs „hij" zou zoo
iets niet kunnen doen."
Wordt vervolgd.'
