De stichter van Pennsylvania.
GRAAF RICARD0
Zaterdag 11 Oclober 1924.
67ste Jaargang. No. 7518.
TWEEDE BLAD,
n.
Zooals ik reeds ^vermeldJdo had Penn zich voor-
cesteW slechts voor korten tydl naar Engeland te
gaan en dan weer naar zijn eigon rijk terug1 te
fceer«Ti.
Niet, dat hij nagelaten had! behoorlijk orde op
gjjt\o zaken te stellen, neen, daar was Penh de man
niet gaar.
Hij liet ongaarne iets aan het toeval over en zou
dat zeker niet ten opzichte van Zijn Heilig expen
ment", zooals 'hij zijne stichting noemde, hebben
willen ,wagen. v
Hü gaf aan den Provincialen Raad! de maoht,
om *Ln 'zijn plaats de staatszaken te bestieren en
benoemde den Kwaker-predikant Thomas Lloydl
tot president en groot zegelbewaarder. Zijn neef
Colonel vMartham benoemde hij tot secretaris-gene
raal en andere vrienden en vertrouwden stelde hij'
tot rechters of kantonrechters aan.
Hij hoopte binnen twee jaar terug te zijn, weinig*
vermoedend dat het 14 jaar zou duren, alvorens
bijzijn stichting terug- zou zien.
tiet was alsof de bevolking een voorgevoel had,
want noode zag men hem vertrekken, al verklaarde
Penn. vóór hij aan boord ging nog, dat hij hoopte
met fle herfst van het volgend jaar terug- te wezen.
Tot degenen, die Peim's vertrek zoer betreurden,
behoorden de Hollandsche kolonisten, die van
Penn's wijs bestuur der kolonie zeer geprofiteerd
I hadden. J3eze Hollanders waren afstammelingen van
de Hollandsche kolonisten, die in Maart 1624 met
de Nieuw Nederland, onder bevel van kapitein
Cornelis Jobszoon May naar Amerika waren uitge
varen en deels te Fort Oranje (thans Albaay deels
op het eiland Manhattan en deels aan de Delaware-
nvier aan land werden gezet De afstammelingen
dezer ,Delawar ©-landverhuizers werden door Penn
aangetroffen. e
12 .Augustus 1684 ging1 Ide Endeavour onder zeil
en 3 October landde Penn in Engeland en spoedig'
begaf hij zich naar zijn buitenverblijf Worming--
hurst, waar zajn familie hom met smart verwachtte-
Slechts enkele maanden na Penn's terugkeer werdi
Koning Karei ziek en overleed joedls op 6 Febru
ari 1685. Penn betreurde don dood van zijn ko-
- I ninklijken vrienld zeer en met reden, want Karol
1 was hem steeds ter wille geweest en o.a. steeds
in do bres wa$ gesprongen by gevallen, dat hij om
zijne vkwaker-pnncipes achtervolgd werf. Penn zei
over Karei II: Hij was een bekwaam man voor
een verdeeld) en in beroering g*ebraoht land.'/
Jaoobus II, die zijn broeders opvolgdOj was wei
nig populair, vooral om het feit dat hij Roomsch-
Kathoüek was. Jacobus was als Hertog van York
een goed vriend van Penn's vader, dien admiraal en
ook van diens zoon geweest Hij waardeerde die be
kwaamheden van Penn en won. al spoedig diens
advies in omtrent de quaestie of hij. zooals hem
word aangeraden, den Staat New York zou verkoo-
pon. Het advies van Ponn was om het niet te
verkoopen. doch meer vrijheid te geven.
Do Koning zag Penn gaarne aan zijn Hof en het
ivolg was, dat do goheele familie Penn naar
•nden kwam en zich aanvankelijk in Kensing ou
metterwoon vestigde.
Later jiuurfe Penn Holland House van d n
aai ,van Warwick, want daar men zün invloed by
aoobus kende, kwamen er soms wol 200 mensahen
één dag hem bezohken en om steun bij het
of vragen. Holland House was groot genoeg voor
veel bezoek en was buitendien niet al te ver van
Whitehall, het paleis des konings. Dit Holland
House staat nog in Loniden en was net laatst in het
bezit van den graaf van Hchester.
l Vorstengunst is altijd een gevaarlijk bezit. Dat
bleek al spoedig aan Penn. Men zag in hem oen
huichelaar, (iie beweerde kwaker to zijn, doch in
werkelijkheid Roomsoh was en men gar hem al
spoedig den bijnaam: Jesuït.
Oude vrienden lieten h'em links liggen, hetgeen
SPenn zeer griefde.
Inmiddels groeide in Engeland een haat te-
ffen Jacobus, sedert den staatsgreep door den her
tog van Mammouth, een der natuurlijke kinderen
van Karei II, in dien zomer van 1685.
De rechter Jeffreys, een ware wreedaard, kneeg
opdracht de rebellen te bestraffen en deed dat op
f?Foi
een wijze,die mensch onteerend was. Door een
naam verwisseling werd Penn nog genoemd in een
geval waarbij genade gekocht zou zyn, hetgeen na-
tuurlpk niet weinig invloed had op de publieke
meening ten opzichte van Penn.
Den grooten (schrijver Macanlay heeft dit dan
ook aanleiding gegeven tot soherpe critiek op het
karakter van William Penn, ofschoon het bijna
zekeri s, dat onze William Penn er niets mee te
maken had. Jaoobus had in Penn het grootste ver
trouwen en zond hem in het begin van 1686 als
zyn buitengewoon gezant naar den Haag, ten einde
met zijn dochter Mary en schoonzoon Willem van
Oranje te oonfereoren omtrent bepaalde .religieuze
belangen, doch zonder succes. Vooral Mary bleek
vast beploten hot haar vader, haar Roomscnen va
der op hot jjebied van godsdienst gemakkelijk to
maken. i
r ging het Penn niet goed. Thomas
■d ji -P uis President van den ProvincdaleA
Raadlfc <o hebben gefaald en 'had! de goede voel
scHado gedaan en vertrouwen verloren en doen
verliezon. Geldzorgen kwelden hom, daar niet. alleen
geldzendingen uit Amerika .uitbleven, doch er om
gold gjovraad werd. Guilolina, zijne echtgonootey
was gaan sukkelen. t
Zoo stonden de zalcon, terwijl in Engeland die
politieke wolken steeds dikker werden.
Ten slotte barstte het onweer los, nadat bekend
gemaakt werd, dat de Koningin, Mary Modena,
oen zoon gekregen had.
Daar was dus de Paapsche troonopvolger riep
het volk. De Prins van Oranje landde met 13.000
man in Tocbay en ^vond inplaats van tegenstand'
overal een goed onthaal en zag edellieden, aristocra
ten en boeren zich om zyn vaandel scharen.
De Koningin vluchtte met haar kind naar Frank-
ryk en een paar dagen later volgde Jacobus. Fon-
tenelle (in Siècle de Louis XlV) beweert, dat
de ontvangst doo rLodewijk XIV aan hot hor van
eri?aiP' en, e geestelijkheid zeer Hartelijk waa
Pttv Y1- 6 1,,S80"°P- Reims gezegd zou hebben
„Dat is nu .eens een bravo ziel, die hoeft drie k>-
nmkryken <ov,er gehad voor één mis".
Hoe pet ook zy, Mary en Willem werden tot
Koningin en Koning van Groot-Britanaië on Ier
land gekroond.
Het moet voor William Penn oen harden slkg go
weest zyn. Hii vergat zijn koninklijken vriend niet
en nleei met ih.em in oorr©spondentie. Dat kwam
int .en hy werd van landverraad beschuldigd en ge
vangen genomen.
Penn werd door Willem gehoord en sprak: „Ze
ker heb ik geschreven aan iemand die in voorspoed
mün vnend was en dien ik in zyn tegenspoed niet
wil vergeten, alhoewel ik nimmer tot een staats
greep te zijnen behoeve zou medewerken".
Willem vertrouwde Penn volkomen en gelastte
zijne onmiddellijke invrijheidstelling. Penn voelde
dat het tijd# werd Engeland' te yerlaten. Hij werd
echter verhinderd aan zyn voornemen gevolg te
geven. Zyn vrouw Guilelma werd steeds ernstiger
ziek, zoodat hii niet wilde vertrekken. Zijn vriend,
Ito bert Baralay, de kwaker, stierf en s poe lig
daarop overleed1 -zyn vrouw.
De berichten uit Pennsylvknia werden steeds
ongunstiger. Er werd door de vijanden van Penn
behoorlijk geïntrigeerd, gebruik makende van
incompetentie van Penn's gevolmachtigde en plaats*
Vervanger .van Thomas Llovd.
Het liep zoo ver, öat Willem on Mary reeds aan
Colonel Fletcher, Gouverneur Van New York, op
dracht gaven het bestuur in Pennsylvania over te
nemen, zoodat in 1693 William Penn van zijn auto
riteit ontheven w"as.
Gelukkig sprongeA zün pude vrienden, de Hertog
van Buckingham, Lord Ranelagh, de Graaf van
Rochester en Lord Sidqey hem bij en begaven zich
naar den Koning. Willem hoorde hen aan en zei:
Penn is zoowel mijn oude vriend' als die uwe. Ik
ho|5 niets tegen hom en hij kan mijnentwege zijne
zaken verder behartigen, zooals hy dat wenscht.
Penn Was slim genoog, om to zorgen, dat in een
zitting van den Raad van State do zaak officieel
besproken en hij van allen blaam gezuiverd en in
eere hersteld weid.
Penn vestigde zich nu weer metterwoon in Wor-
ningshurst, bezocht oude .vrienden in het Westen
van Engeland en schreef veel, o.a.: „An Account
of the Rise and Progress of the people oalled Qua
kers" en een reisverhaal over Holland en Duitsoh-
land. i
Thomas Lloyd stierf en hy benoemde Colonel
Markman tot diens opvolger tot zyn terugkeer,
dien hij nu aanstaand© rokend©.
Eerst zou hij echter hertrouwen. Hij had te
Bristol Hannah Callowhill ©enige doohter van
Been rijken koopman loeren kennen, met wie
hij in Maart 1696 in bet huwelijk trad, waarna hij
zich te Bristol vestigde. Hij studeerde veel en
kwam niet dikwerf in Londen. In 1698 eohter,
ontmoette hy Czaar Peter de Groote, die toen in
Engeland het soheepsbouwen bestudeerd© Peter
sprak slechts Russsioh en Hollandsch, geen En-
gelsc-h of Fransch. Daar Penn vloeiena Hollandsch
de taal zijner moeder sprak, was hü een zeer
geschikt bemiddelaar tussohen de Engelschen en
hun hoog en gast.
Het verhaal gaat, dat Peter iden wensch geuit
had, eenige Kwakers te ontmoeten on nu op Penn
fietTaoteerf weid. Hij moet daarna een Kwakeï
prediking bijgewoond hebben to JDeptford. Latei
jaren wordt verteld - heeft hij in .Holstein no^
eens een Kwaker-prediking hij"gewoond en by die>
gelegenheid gezegd, dat Heden die zulke principes
bezaten, stellig zeer gelukkig moesten zyn.
Penn kreeg betere berichten uit Pennsylvania
Markham bleek zeer geschikt te zijn tot rogeeren
Hy besloot in tussohen de groote reis te aan vaal
den, en zoowel zy ne vrouw als zijn dochter 'Letitia*
mee te nemen.
Augustus 1699 vertrokken zy van Oowes, verg*>
zeld door James Logan, als particuUer secretarii
Na drie maanden arriveerden zij op de rivief
Delaware nabij Chester en moesten daar vernemen.
dat gele koorts de bevolking gedecimeerd had
Spoeidu» arriveerden zij te Philadelphia en werden
by zonder hartelijk niet hot minst door de Kwa
kers ontvangen.
Penn vond de stad enorm uitgebreid in de 15
jaar zijner afwezigheid. Stoenon huizen en winkels
zoowel als twee Kwakerkerken - waren verrezen en
een houten brug was over de kreek nabij d© havea
geslagen. Een mooie Episcopale kerk en. 400 500
particuliere woningen gaven de plaats oen hedl
aanzien. De handoT vooral met West-Indiö
was zeer levendig.
Er was een Duits oh kwartier ontstaan, waai
Duitsoho landverhuizers onder een zekeren Paste
rius hard werkten en een goed bestaan vonden.
Terwyl Penn, met het oog op de vele werkzaam
heden, aie <m zijn schouders restten, aanvankelijk
m Philadelphia een woning die hy naar zijne doch
ter Letitia Cottage noemae. betrokken had, ging-
hij in het voorjaar van 1700 naar buiten, naar
Pennsbury Manor.
Het was een prachtig buiten geworden op En-
gelsohe# wijze gebouwd en aangelegd, met een
prachtig vergezicht op de rivier en op het verder
gelegen New Jersey.
Penn leefde daar tzooals hy als Engelsohe land
edelman i n Engeland gedaan had. Hy ontving» veel
gasten^ waaronder de ,Indiakn9che hoofden, met
wie hy op zeer geoden voet was.
.Hij gar steeds ©on rijkelijk middagmaal my»
zijne gasten, doch vermeed overdaad.
Dat deed hij trouwens in allee. De meubelen*
waren van eiken- of notenhout, stevig maar eeni
voudig Het tafelzilver en .poroeleln was sober.
De kleed ij was niet oveidrevon opgesmukt, doch
een uitzondering moeten wij" maken voor de hoeden
en kousen, want /wij hebben gelezen, dat er elk
jaar in Engeland een dure rekening Detaald werd.
voor. aan den Gouverneur Penn geleverd© hoeden en
kousen.
Penn hield er een goedvoorriene wijnkelder op na
en verklaarde dat sterke drank een stimulant voor
heb physiek was. t
?enn w/tó zuinig. Hy had gezien hoe de natio-
rijkdom door den Koning verkwist was en
wilde in zyn eigen jry'k een voorbeeld geven, dat
mon uitstekend kan leven, doch tevens sober zyn.
Men kan dat als .Hollander, die ziet hoe in
Nederland niet de Vorstin, maar wel die Ministers
en hun Departementen met geld blyvon smy'ten,
*hb,niet zonder met eenïge bezorgdheid aan hot
Vaderland te denken, neerschrijven.
Penn was oen weldoener der armen, die hij met
raatl en geld! bijstond.
Hy reisde veel, opdat hy gelegenheid zou hebben
met zyn geheele gebied en alle bewoners kennis
te maken. Hy kon genoegolyk bij de boeren zitten
praten, dronk het bierr, door de vrouw des huizes
gebrouwen en voorgezet en maakte zich vrienden
by oud en jong, bij deze laatsten vooral, want hij
was een echt kindervriend.
Een tijdgenoot, de rijke Jrólonist Isaao Norris ge
tuigde van William Penn, dat hij een ware pator
pafcriae was.
t Penn was een uitstekend ruiter en groot paarden
liefhebber. Hy liet een uitmuntende dekhengst
.iTTamerlane" genaamd, overkomen. Zyn vrouw en
doohter reden nog al eens met een calèche. Wan
neer zy visites maakten in stad, ging dat per
draagstoel.
Het grootste pleizier had Ppnn in zeilen. Zeilen
en varen was zijn geliefde sport, dat zat hem
blijkbaar in het bloed.
Penn hield zich zeer aan uiterlijke vormen en gaf
regelmatig recepties, terwyl hij buitendien nooit
naliet de gouverneuren van naburige kolonies, alt
die van Virrinië en Maryland, uit te noodjgen.
Wanneer ny dan zyn gasten tegemoet reed, op
zijn mooi wit paard gezeten, dan gin0* er iets zeer
nobels van Penn pit en was hy een imposante
figuur, een waardig eigenaar en gouverneur van
een fraai bezit als Pennsylvania.
Dat het hem niet aan humor ontbrak, blijkt wei
hieruit., dat toen hij eens op tonrneé zijnde, ve»
dwaal'l raakte en met moeite eindelijk den top
van een berg bereikte, dezen berg Mount Misery
(Ellende berg) noemde en toen hij even later werf
op het goede pad was en van een bergtop de rivier
Bchuylkl herikendo, dadelyk een naam wist, nL
Mount foy (Vreugde berg).
21.
ALIAS, RICHARD POWER
door C. N. en A. E WILLIAMSON.
Vertaling van Mejuffrouw M. HELLEMA.
HOOFDSTUK XXL
Het gelaat van het Miniatuurportret.
Giuseppe werd geroepen en door zijn meester uit-
lgezonden voor alle benoodigdheden om photo's te
ontwikkelen. Power wilde dit liever dan het mei9je
raar buis to laten gaan om de hare, te "halen, zoo
als zij voorstelde. „Mijn instinct zegt mij nu", zeide
hy, „dat het voor 'u het beste is hier te blijven. Ik
wil u niet laten gaan".
Esmëe kende bij ondervinding dat gevoel, dat niet
lo verklaren of te verjagen ,is. zoodat zij niet tegen
sprak. Na den vreeselijken avond van den vorigen
dag was het heerlijk te weten, dat hij haar in zijn
nanyheid begeerde, dat hij vreesde, dat haar zelfs bij
Klaarlichten dag iets zou overkomenl
'gebruikten de voorkamer, die van de vestibule
i tb de bibliotheek leidde, als donkere kamer, en Graaf
20,1 haar, terwijl zij haar opnamen ont
wikkelde. Onder het werken deelde zij hem mede,
vol"derde en hij scheen haast gelukkig, als-
hij in de duisternis zijn blindheid wa9 verge
ten. Nooit was zij 'zoo blij geweest, dat zij, om haar
vaaer genoegen te doen, zoo goed de kunst van pho-
wgrafeeren had gelerd. Een gewoon amateur had
n kunnep. doen, dat wist ze.
De eindelijk bereikte resultaten waren interes
sant, en afwisselend, ook; want zij bezat nu de pho_
tos niet van de vingerafdrukken van éen persoon,
niaar van velen. Op den goudleeren schoen: Neale's
die zijner vrouw en van anderen. Dan die van de
neur der badkamer, boven de zoo zorgvuldig wegge-
«egde bloedvlek vier duidelijke 'afdrukken; dan
i on^idelijke afdrukken, genomen van het
jnstallen glas en andere dingen op „Koning Kareis"
asch.afel; en verder nog eenige nieuwe photo's. na
utuseppe's terugkeer genomen van, de Italiaansche
leend*1*' 0011 de keukemneid Lui8a had ge-
Esmée de deur der voorkamer ontsloot (na
ïes te hebben opgeruimd) was het reeds laat; lang
aa éen uur.
Jk geloof niet, dat ik iets zou kunnen gebruiken",
zeide Power, toen Giuseppe bescheiden opmerkte,
dat het tijd was om te lunchen. „Natuurlijk moet
Miss Alton iets hebben, maar M
„O, Deen, ik heb geen honger," protesteerde het
meisje. „Haal niets voor mij. Ik ben te opgewonden.
Ik verlang er naar voort te gaan met
„De signorina is erg bleek." waagde Giuseppe te
zeggen. „Ik meen Mrs. Jennings te hebben hooren
zeggen, dat zij geen ontbijt wilde hebben."
„Is dat waar?" vroeg Power in het Engelsch, zdch
tot het meisje wendend, alsof hij haar kon zien.
„Och ja. Ik had wat hoofdpijn. Ik kon niet eten".
„Uw hoofdpijn was een gevolg van dat avontuiJr
gisteravond?"
„Dat denk ik wel. Ik kon niet in slaap komen,
omdat ik er steeds aan moest denken."
„Ik zou den nek van dien duivel wel willen om
draaien l" riep Power. „Misschien doe ik het nog
eens."
„O, ik» hoop van niet. Ik hoop alleen dat hij—-"
„U hoopt alleen dat hij den mijnen niet zal om
draaien van een hulpeloozen blinde. Maar ik ben
niet zoo hulpeloos, als u denkt. Kijk!" Hij tastte
langs den schoorsteenmantel naar een zilveren be
ker met lucifers, vond dien, wierp 'den inhoud op de
tafel en drukte d'en beker in zijn hand. Esmée be
greep niet recht, wat er gebeurde, maar zij zag de
aderen van zijn voorhoofd opzwellen en het bloed
naar zijn hoofd stijgen. Toen opende hij de band en
toonde haar den beker. Die was plat gedrukt als een
glinsterende platte pannekoek, en het oor was ge
broken en viel op den grond.
„U ziet. ik ben nog geen lam, dat ter slachtplaats
wordt geleid", lachte hij. „Dat zou ik wenschen te
doen met den woesteling, die uiw nachtrust bedierf.
Maar weet u. ik kan niet helpen, dat ik in mijn
schik b en— het is natuurlijk afschuwelijk zelfzuch
tig dat u genoeg houdt van uw Italiaanschen
vriend om niet te kunnen slapen, omdat u meende,
dat "hij in een bruut was veranderd! Nu. Giuseppe,
ik wil toch lunchen. Ik wou alleen maar, dat Luisa
een betere keukenmeid wast Hoor eens, ji) kunt een
prachtige omelet bakken. Het komt er voor eenmaal
niet op aan, of Luisa's gevoelens worden gekwetst
Maak maar. dat de omelet goed wordt. En dan wat
brood en ham. Een kale lunch, maar beter dan iets,
dat die vrouw in staat is ons voor te zetten. Met wat
vruchten en uw koffie zullen Miss Alton en ik het
wel stellen."
..Zou ik met u lunchen. Graaf Ricardo?" stamelde
het meisje.
„Natuurlijk, als u wilt Ik zou u gaarne eiken dag
I Van belang is, dac in die kolonie slavernij bestond,
doch reeds in 1688 van de zyde der Duiteohe kolo
nisten onder leiding van Pastorius, het verzojk
kwam de slavernij af te schaffen. Het is wel merkt
waardig, dat het nog; ruim anderhalve eeuw zou
duren, voor de elavernij werkelijk in geheel Amerika
afgeschaft zou we&eh.
Terwyl Penn gehoopt had, de reet van zyn leven
hi Pennsylvania t**8lyten, zou dat niet het geval
mo/en wezen. i
In 1701 ontvngi hij een brief van den koning;
waarin deae hem «verzocht Om d© kolonie in één
verhand te -brengen anet jde andere Engelsohe kolo
nies, opdat men zo gezamenlijk verdedigen kon.
Daarbij werd ook gewezen op d© omstandig
heid, dat Kwakers weigeren |le wapens to hantoo-
rdn, zelfs wanneer aangevallen.
Zou Professor van Embden nis temet oen Kwa-
ker zyn? rf c i i
Niot alleen waren er strubbelingen tussohen die
gouverneurs der andere 'Amerikaansahe kolonies en
ae politici in Engeland, doch do laatsten misgun
den Penn diens onafhankelijk bezit en ©Lsdhtcn
Pennsylvania als Engelscho kolonie op. Verschil
lende eigenaren uit Penn's kolonie vertoefden in
Engeland en waren bang, bun bezit door dat ge
in trigeor der politica 'to (verliezen. Zy schreven drxn-
ge'nd aan Penn om toch naar Engeland te komen,
ten einde de zaak ipersoonlijk te regelen.
Penn zag fcoah in, dat hy en slechts hü, de belan
gen van de kolonie in Londen naar behooren kon
bepleiten, dus besloot hy naar Engeland te ver
trekken.
Hy riep 15 September de Algemeene Vergade
ring der Staten büoen en zette den toestand en zijn
plannen uiteen. Zij Heten de benoeming van een
plaatsvervanger aan Penn zelf over en hy benoemde
Andxew Hamilton, die gouverneur dn Oost en West
Jereev geweest was. De familie -Penn vertrok en
bereikte in December 1701 Engeland.
Het was alsof het noodlot sprak dat kort na
zyn aankomst Willem JII tengevolge van oen val
met zyn paard stierf. De vorige maal Koning*
Karei, thans Koning Willem.
De Penn's betrokken weer ihet oud© buiten Wor-
mingshur8ti Het ging* de Penn's weer allerminst
voor den wind. Hamilton had veel last, vooral met
de zoogenaamd© territonee, de speciaal aan Penn
toebedeeld© gronden. De Heden wilden Hamilton
niet gehoorzamen. Toen Hamilton gestorven was,
werd Edward Shippen in diens plaats benoemd.
Penn had wel graag zelf naar Pennsylvania wil
len gaan, maar geldzorgen maakten het hem on
mogelijk, Engeland te verlaten. Penn beklaagd©
zich tegenover een vriend, dat Pennsylvania hem
30.000 Pond had gekost, meer dan hij ooit bezeten
had.
Buitendien was de (jonge Willem Penn, jongst©
zoon uit zyn eerste huwelyk, naar Amerika gegaan
en leidde daar, gesteund door een zekeren John
Evans, die volmacht (voor de zaken van Penn had,
een schandelijk leven, zoodat |de Kwakers d© moest
verstoorde brieven aan zün vader stuurden. Logan,
die een trouwe vriend 'bleek te zyn, traohtte don
iongen Penn tot inkeer te doen konion en raa/M©
hem Zyn vtouw en kinderen te laten overkomen,
de oude Penn brtswoer zyn zoon om tooh met hom
samen to werken en ter plaatse d© velo moeilijk
heden uit den weg to ruimen, door yvor en toe
wijding, doch het mocht^niet baten, d© jonge Penn
was een echte doordraaier ©n bracht schande over-
den naam der Penn's en werd ten slotte uit d©
Kwakers-veroeniging gestooten. Hy probpeHe val
alles cn was ton slotte 10.000 Ponq schuldig dL
Zün vadecr moest bijpassen. i
In 1907 was er een prooes aanhangig gemaakt
tegen den ouden Penn door oen vroegeren rentméés-*
ter Ford genaamd^ en tie wetten van Engeland slo
ten de mogelijkheid^ van Penn's gijzeHng niet uit.
Do Trees aldus nog dn de gevangenis terecht te ko
men. schokte het (moreel -van Penn.
Hy (kreeg oen gevoel, dat hy steeds op zijn hoed©
moest zijn en had een kijkgaatje bij de voord nir
gemaakt, zoodat hy czioh «tegenover ongewensohte
bezoekers schuil kon houden. Dat duurde ruim een
jaar. Met het oog >op zijn grooto famiHe, de oudste
uit zyn tweede huwelijk John de Amerikaan
bijgenaamd omdat hy in Pennsylvania geboren was
was 11 jaar cn or waren nog 5 kinderen onder
hem. begon Penn, die 65 jaar werd, de toekoms.
donker in te zien, waaronder zyne gezondheid bvs
gon te lijden. I
Wormingshurst was al verkocht, het Londensche
huis, i-vaar hn steeds in angst had (rezeten, voor
zyn schuldeiseners, word opgegeven en hy betrok
een woning by Twyford.
1 Penn ging nog naar Londen en was zeer gezien
bü de Koningin. 1
Langzamerhand bleek het. dat Penn de verant
woordelijkheid voor Pennsylvania niet langer kon
dragen en er «werden (dus onderhandeHngen ge
voerd om de kolonie aan de Koningin over te doen.
Penn zou dan 4 jaar achtereen 3000 Pond van de
Koningin ontvangen. D© acte werd echter niet
gepasseerd, daar Penn door oen beroert© getroffen
weid en dus invalide geworden was. Hij zou nog 6
jaar moeten leven, voor thij uit zyn lijden verlost
hier houden; maar lk dacht gisteren, dat het beter
was van niet. Mrs. Jennings kan waarschijnlijk ko
ken. Hier bij mij
,Jk zou gaarne hier lunchen met u al kreeg
ik slechts brood en watorl" Die woorden kwamen
van zelf, omdat Esmée plotseling zoo gelukkig waa
De verandering was te heerlijk na de foltering van
den laatsten nacht 1 Zij verloor het hoofd eenigszins,
en bloosde van schaamte, toen zij keek naar het
trotsche gelaat van Miss Elizaboth Harford op den
schoorsteenmantel."
„U is vermoeid uitgeput door uw werk en
dat wist ik niet", zeide Power, toen Giuseppe was
weggesneld, om Luisa in haar bol te tarten. „Doe
voorloopig niets meer aan de photo's. Alles kan
wachten. Ik stelt voor het oogenblik alleen maar be
lang in u en mij zelf. Kleine vriendin, is u hier
heengezonden om mij te behoeden voor iets ergers
nog dan een hel orp aarde? Is het zelfzuchtig zoo te
spreken alsof uw komst door den Hemel beschikt
was voor mijn persoonlijk welzijn? Maar u weet, dat
ik ook uw welzijn bedoel."
„Ik heb er reeds voordeel van gehad", antwoordde
Esmée. „Mijn vriend is mij daardoor terug gegeven,
de vriend, dien ik meende voor altijd te hebben ver
loren. Het is niet prettig, weet u, te denken, dat men
vergeten is door iemand, van wien men veel houdt
En nu weet ik. dat u mij toch niet vergeten was. U
kwam mij opzoeken u schreef."
„En liep tegen een ateenen muur aan. in de gedaan
te van eea tante en een hulpprediker. Wenscht u
een ander bewijs, dat ik u niet vergeten was?"
Zijn stem klonk nu jonger dan den vorigen dag.
^Ik vraag geen bewijzen."
„Toch wil ik er u een geven."
Hij ging langzaam en .tastend naar de schrijftafel
en weldra had zijn hand het lijstje in den vorm van
6en reliquieënkastje gevonden. Toen haalde hij een
dun, ouderwetsch gouden horlogekettinkje uit zijn
zak. Aan het eind er van hingen een zegel en ver
scheidene kleine sleuteltjes. Met het kleinste er van
ontsloot hij de deur van het lijstje en overhandigde
het aan Esmée, zonder ze te openen.
„Het is langen tijd gesloten geweest", zeide hij,
„omdat nu, in de eerste plaats omdat ik niet meer
in 9taat was den inhoud te zien. Ik heb dien nooit
aan iemand laten zien, behalve nu, ofschoon ik
vrees, dat eenige weken geleden de nieuwsgierige
oogen van Gibbs. den hofmeester, er een blik op heb
ben geworpen. Het is een te kostbare bezitting om
te laten ontwijden door de oogen van vreemden. Maar
u is het waard. Open nu de deuren."
Esmée gehoorzaamde berende, deels van opwin
ding, deels door een gevoel van schuld, omdat zij
het geheim reeds kende. Hot was jammer, dat het
nu geen volkomen verrassing voor haar was!
Zoo dacht zij, terwijl de met juweelen bezetto zil
veren deurtjes opende. Maar zo bad geen spijt be
hoeven te hebben, omdat ze nu de verrassing miste.
Wat zij zag, deed het meisje de oogen wijd openen
van verbazing.
Zij wist van Mrs. Neale, dat de lijst een op ivoor
geschilderd portret bevatte vermoedelijk een por
tret van baar zelve, uit het geheugen geschilderd door
Graaf Ricardo. Maar dit dit was een wonderbaar
geschildord miniatuurportret, zooals zij er nog nooit
tevoreh had gezienl Het meisje stond in bewondering
verzonken te staren naar het ovale stukje ivoor. De
gelijkenis was sprekend dat wil zeggen voor een
miniatuurportret, dat nooit zoo nauwkeurig is in el
ke lijn en trok als een photo. Maande artist was geen
amateur geweest. Als Richard Power dit portret had
geschilderd, dan was hij een genie, een meester. En
toch moest hij het hebben geschilderd. Wie anders
had het kunnen doen? Geen zijner vrienden waa
aan haar voorgesteld gedurende die dagen met hem
in het sprookjesland. En dan was er nog iets zon
derlings. dat zij eerst nu opmerkte. Niet alleen waa
de kleoding (een zacht lichtblauw wazig gewaad)
verschillende van wat zij gedragen had, maar het
haar was ook eigenaardig opgemaakt en met bijzon
dere zorg door den schilder behandeld. Het was
goudkleurig, evenals dat van Esmée. maar in plaats
van eenvoudig achterover gekamd en golvend, was
ana elke zijde een lok over het oor gelegd. Het effect
was bekoorlijk, eenigszins Oostersch, maar geheel
verschillend van de wijze, waarop Esmée Alton, of
Esmée O'Connell zich kapte.
JWat denkt u van dat portret?" vroeg Power.
Jk weet haast niet. wat er van te denken. Het lijkt
op mij, maar natuurlijk is het veel te mooi"
„Neen!"
„En het is prachtig geschilderd."
„Ja. Dat geef ik u toe. Het werd geschilderd door
een der grootste miniatuurschilders van onzen tijd."
(Dit beantwoordde één vraagl Graaf Ricardo was
niet de schilder.)
„Wat denkt u etr verder van?"
„Dat dat wel, ik kan het niet zijn!"
„Toch heb ik het in die lijst op mijn schrijf
tafel bewaard, of in mijn nabijheid', overal waar ik
heenging, ter herinnering aan de kleine vriendin,
die ik te Fiume vond op een vreemden avond, jaren
geleden."
Power zeide dit op den ouden toon, waarop hy \n
I Venetië had gesproken d'en dierbaren toon, die haar
