Brieven uit Rome.
De dingen om ons heen.
geluk uit deze regels u tegen en niets wijst er op dat
deze vrouw in geestelijk opzicht minderwaardig
moet z\jn. 3) Dan schreef u: „Welke hedendaagsoha
dichter zou zich zóó over de vrouwen uiten en een
dergelijk eenzijdig Ideaal van haar scheppen?"
Daarop zou ik u willen antwoorden: Welke heden-
daagschc dichter kan zich een mooier Ideaal van de
vrouw scheppen dan Schiller meer dan een eeuw
g^lcd cnreeds deed? 4) Was het niet dezelfde Schil
ler, die schiep dat gevleugelde woord: „Ehret die
Frauen, sie flechten und weben himmltsche Rosen
im iitiisohen Leben?" (Eort de vrouwen, zij vlechten
en weven hemelsche rozen door 't aardsche leven).
Ziet u: de vrouw hemeLscho rozen vlechtend door
het aardscho loven van den man, kunt u zich een
mooier ideaal denkon? 5) Een Schiller zal toch
heusch niet mot die rozen hedoeld hebben het spin.,
non van garen, 't stoppen van kousen of i. A Neen,
m.i. moeten wij de hemeLscho rozen juist zoeken in
het rijke geestea. en gemoedsleven van de vrouw. 6)
Er "zijn vele oogenschijnlijk eenvoudige vrouwen, die
met honderden z.g.n .kleinigheden blijk geven hun
man goed te begrijpen en zich steeds beijveren door
middel daarvan hun beider leven te verrijken en te
Verdiepen. U noemt als voorbeeld en dat is dan blijk
baar een verpersoonlijking van uw Ideaal, de vrouw
van MacDonald. Welnu, zelf zegt u reeds, iedere
man is geen MacDonald, dus iedere vrouw behoeft
geen Margaret EtheL te zijn. He zou verder willen
gaan en zeggen: De wereld, de menschhaid heeft ook
be hoefte aan andere mcnschen, dan zij, die zich eerst
buitengewoon gaan ontwikkelen en zich daarna met
alle kracht werpen in het groote strijdperk van....
de politiek. 7) Neen, als ieder dat deed, zou het er
raar uit gaan zien. Neen, wij hebben vooral ook
ncodig de nijvere handen en regeerende liefde uit
Schillers gedicht. En wat dan de harmonie tusschen
man en vrouw betreft, och. dat is meer een zaak van
net hart. dan van het verstand. Zouden in de krin
gen van het intellect de huwelijken gelukkiger zijn
dan elders? 8) En bovendien al behoort men tot het
soort.van mcnschen, dat hard moet werjeen voor de
kost, daarom behoeft men toch niet geestelijk dood
te zijn. 9) Dan is het heel goed mogelijk dat man en
vrouw in hun vrijen tijd samen genieten van de
werken onzer beste en edelste schrijvers en dichters,
dat ze elkander door en door begrijpen, dat soms
hemelsche rozen bloeien en dat ze meer ervaren van
echt huiselijk huwelijksleven dan menig echtpaar,
waarin de man „intellectueel1 is en „het geestelijk
leven van zijn tijd kent11 en voorzien is van. een dito
vrouw. 10)
Dit was ongeveer mijn eerste brief.
Later las ik nog eens iets. waar mijn gemoed te
gen in opstand kwam. U hadt het toen over een In
disch wijsgeer cn schreef u, als wij daar niets van
wisten, moesten wij ons geweldig schamen. Welnu,
ik meen dat de meeste abonné's van de Sch. Crt. wel
zulk een werkzaam leven leiden, dat ze voor hun
vrijen tijd voldoende geestelijk voedsel kunnen vin
don bij onzo Wostersche schrijvers. Dus dat van
schamen geen sprake behoeft te zijn. 11) Met groete
in afwachtig,
Jacoba.
Ik heb hier cn daar cijfertjes aangebracht. Dit leek
mij deze koer do meest geschikte wijze om zon
der teveel in herhaling te vervallen ten opzichte van
het Juni-artikel mijne moening te verduidelijken
on, zoo noodig, te verdedigen tegenover de bezwaren
van Jacoba, welke ongetwijfeld ook de bezwaren
van anderen zullen zijn.
1) Dat is, dunkt mij, ook heel natuurlijk, Bedenk
eens. dot Schiller in 1805 gestorven is. Bedenk daar
bij. hoe .ontzaglijk de positie der vrouw mó. hem is
veranderd on hoo daarmede het oordeel over de
vrouw zich eveneens heeft gewijzigd. Hot is daarom
teneenenmale ondenkbaar, dat zélfs een Schiller
een ideaal der vrouw zich zou kunnen scheppen,
hetwelk aan den modernen mensch, langs wien de
ideeenverandoring der laatste jaren niet onopge
merkt is voorbijgegaan, nog zou voldoen.
2)Dit ben ik met u eens als ik denk aan; de gezin-
nen, waar niet de vrouw, de moeder, het stralende
middelpunt is; waar zij niet is do weldoende fee,
welke zonder daar ophef van te maken, steeds er
voor zorgt, dat er huiselijkheid on gezelligheid
heerscht in. hare woning en dat d;e huishouding goed
marcheert. Dit neemt echfbr niet weg. dat 't beeld
van de idcaalvrouw, getoekend; door Semilor onvol
komen ia Zij kan bij dit alles een dom gansje
wezen, wat niet iederen man zal hinderen, maar
toch voor den naar geestelijk contact zoekenden
man zeer onaangenaam moot zijn.
3) Zulk een vrouw kin bij dit alles natuurlijk een
rijk geestesleven hebben, zeker, unaar 't tegenoverge-
stelde is evengoed mogelijk.
4) Een hodondaagsche dichter zou, als hij) de vrouw
ging bezingen ongetwijfeld niet verzuimen, haar
huiselijke deugden te loven Maar hij zou zeer
stellig daarbij niet verzuimen te doen uitkomen dat
hij in haar tevens wil zien de vrouw, die geeste
lijk mot.haar man meeleeft en daarom geeste
lijk zijn gelijke wil zijn.
5) Inderdaad)! Dat is prachtig.
0) Hier vergist u zich m.L absoluut. Uit het ge
dicht blijkt dat Schiller wel degelijk het oude stand
punt inneemt en alleen denkt aan de lieve, zorg
volle vrouw en moeder. Ik ben geneigd om te zeg
gen hier is Schil lor ocht Duitsch. Hier spreekt hij
naar het liarfc vau den'ex-keizer Wilhelm, d&e»
immers ook beweende dat do Duitscho vrouw zich
Toon zij in do portierswoning terug was, dwong
Mrs. NeaJe haar, oen glas melk te drinken, en daar
het juist half acht sloeg, begaven het meisje en
de ou<lc vrouw zich naar het huis. Mrs. Neale had'
Giuseppe gewaa.rsdhuwdl dat zij zouden komen
»,voor dezelfde zaak als gisteren". Hu stond1 Jdaanoim'
op wacht om haar binnen te laten, daar Gibbs niet
in het geheim was. De twee vrouwen gingen vlug
naar boven, liepen verscheidene gangen dloor, welke
Esmee nog niet had gezien, en kwamen voorbij de
trap naar Poweris badkamer,'in oen andere zijgang.
Alleen do hoofdgang was verlicht, maar Mrs.
Noale bad een lamp meegenomen om onderweg en
in Luisa's kamer te gebruiken. Toen zh bij de
deur kwamen, begon haar hand te trillen. Do lamp
•walmde, en Esmóóo nam ze zwijgend van Haar over.
„U denkt immers niet, dat Luisa in haar kamer
isr" fluisterde het meisje. „Neon," was het wei
felend antwoord. „Zij moet nu bozig zijn meft het
eten. Ik bon niet bang, dat zij ons kamt storeny
miss. Maar jk weet niet, wat ïnif scheelt. Ik beef
over mijn ganseho lichaam."
Esmoo trilde ook, maar zeide niets. Zij hadden
de dour bereikt. Mrs. Neale draaide voorzichtig
den knop om. Zij had gelijk gehad. De deur was
niet gesloten. ^Ze ging open en Esmee trad binnen
met do lamp in haar hand.
Zij ^had duisternis verwacht. Zij vond lioht. Er
was iemand in do kamer, verscholen achter de
open deur van oen groote, ouderwotsche kleerkast.
Esmoo, met Mfs. Neale onmiddellijk' achter zich,
zag een kaars flikkeren in oen zwaren koperen
kandelaar, die op een latafel stond, welker laden
pilo open waren-Do kamer was in groote wan
orde; japonnen hingen over stoelleuningen of lagen
op den vloer verspreid. Mfs. Neale deinsde be
vreesd oonigo schreden terug, maar Esmee ervén-
oens bevreesd, maar zich vermannend ging moe
dig verder. Zij waren zoo stil binnengekomen, dat
feü hoopte, niet gehooid te zijn. Zij besloot Luisa
te betrappen, die blijkbaar was gewaarschuwd en
hu bezig was haar goed in te pakken otmi te vluch
ten. Wat zü precies zou zeggen of jdoen, wist rijtno^
niet; er Was geen rijd daarover te denken, maar zy>
zou wel oppassen de vrouw niet te laten ontsnappen
Kon zij vertrouwen op Mrs. Neale, of was het oude
moest bij de drie K's, nl. kerk. keuken, kin
deren. Nu weet ik wel. dat ook daarin een rijk
geestes- en gemoedsleven zich kan uiten. Maar daar
lcppt de quaestie niet over. De vraag is of «U in
den geest met den man één is.
7) Hierin ga ik geheel met u mede. Het zou een
ramp wezen, wanneer alle ontwikkeling zou voeren
tot een zich werpen in de politiek. Dat MacDonald
dit heeft gedaan is een gevolg van zijn bijzonderen
aanleg. De geestelijke ontwikkeling mag volgens mij
alleen ten doel hebben de groei van de persoonlijk
heid. Daarom juist acht ik het zoo van belang, dat
man en vrouw samen zich ontwikkelen, dan
groeien zij ook samen tot geestelijk sterke men-
schen op, en steunen elkander daarbij.
8) Neen! Ik noig zelfs tot de meening, dat in de
kringen van hot intellect het tegenovergestelde meer
't geval is, dan in de niet-intellectueele kringen. Maar
daar wordt dan juist door bewezen, dat geestelijke
eenheid noodig is. (Want de verwijdering in die
kringen vindt zeer dikwijls haar oorzaak in geeste
lijke vervreemding. t
9) Gelukkig sluit de noodzakelijkheid dat men
hard moet werken voor de kost volstrekt niet uit,
dat men daarom toch een rijk ontwikkeld geestelijk
leven kan hebben. Ik ken vele menschen die een
zwaar bestaan hebben en toch inderdaad hunne
geestelijke ontwikkeling geenszins verwaarloozen.
Ja, ik sta dikwijls verbaasd over den rijkdom van
geest bij menschen, die niet behooren tot de intel
lectueelen.
Trouwens, wat zijn intellectueelen?
Als wij daaronder verstaan alléén degenen, die
hebben gestudeerd, die de wetenschap beoefenen,
dan is hun aantal betrekkelijk klein. Daarom zou ik
onder intellectueelen willen samenvatten allen, die
hun intellect, hun verstand gebruiken, die zich
moeite geven om zich kennis te verwerven niet al
leen maar ook langs den weg van denken trachten
te komen tot juist levensinzicht, d.i. tot wijsheid.
Wij moeten onderscheid maken tusschen ge-
1 eerdh e id en w ij sh e i d.
Geleerdheid kan slechts het deel van enkelen zijn,
daarvoor is noodig studie en dus: tijd om te studee-
ren.
Wij9heid echter is te verwerven door ieder, die er
waarachtig naar zoekt, als iets kostbaars en onmis
baar óm in H leven sterk te staan.
10) Jutdt! En ais ik een goede gevolgtrekking
maak uit uw schrijven, dan zijt gij, Jacoba, een
vrouw naar mijn hart. dan bouwt gij met uw man
samen aan uw gemeenschappelijk geestelijk leven.
Maar dan staat gij; ook boven het ideaal van
Schillert Zegt gij niet zelf dat d&n1, bij het samenge-
nieten van de geestesproducten van schrijvers en
dichters, d.i. dus: bit' het doorleven van gelijk te
waardeeren geestelijk genot (en dit is alleen mo
gelijk bij gelijke geestelijke gesteldheid) er hemel
sche rozen bloeien?
11) Kom, kom! Ik bedoel niet, dat gij bij Indische
wijsgeeren ter schole behoeft te gaan of misschien
bij buitenlandsche denkers uw licht moet ontste
ken. Ik heb toen ik dat schreef eenvoudig dit wil
len zeggen, dat er internationale figuren zijn, men
schen die zóó groote beteekenis hebben dat ieder
die werkelijk meeleeft met zijn tljdi hen althans
«enigermate moet kennen. Vindt u b.v. niet met mij,
dat een man als Tolstoï een wereldfiguur is en dat
het heel onnoozel is als iemand; zou moeten zeggen:
„Tolstoï, Tolstoï, nooit van gehoord!" En geldt dit
niet van een Gandhi evenzeer? Heeft Tolstoï niet een
wereldinvloed uitgeoefend? En is Gandhi niet de
profeet van het Oosten?
Alleen reeds het getrouw lezen van de Schager
Courant is voldoende om te weten dat zulke figuren
bestaan.
Als ik nu nog eens rustig uw brief overlees, voel
ik dat het verschil tusschen u en mij niet zoo heel
groot is. En ik zou wel willen dat alle vrouwen
waren zoo als gij. want dat u 't noodig hebt geoor
deeld. om te schri.fven is al een bewijs dat u geeste
lijk lééft. En daarop komt i'het aan. Het is met de
vraag of wij, *t in alle opzichten met elkaar eens zijn.
Dat is onbestaanbaar. Als wij: maar leven, d.1 den
ken, zoeken, vorschen! Als wij maar pogen onzen
geestelijken rijkdom, voortdurend te vergroof,en!
ASTOR.
Nu we te Genève pas den wereldvrede hebben
klaar gemaakt, zooidat geen enkel land] meer ten
oorlog zal gaanf als het zonder vochten ook zijn
zijn zin kan knjgen, wordt het tijdi dat -we eens
gaan kloppen.
Enigpland kan direct beginnen. Hetzij met Tur-
kjjo, hetzij m>et 'Egypte, hetzij met ido Arabieren.
Ivous genoeg.^ Bovendien kan wie maar .zin heeft,
zich direct in China zoo laten behandelen, dat
een oorlog onvermijdelijk wordt. Wie de Ohinee-
sche regeering steunt, kan twist krijgen met de
sovjetrepubliek, die zwaar op de hand is Her bol-
dhewistisohe groep van Tsang To Ling. En wie
geen al te verre reds wil maken en tooh oorlog
wonsoht te zien, kan reeds Sn Spaansoh straks
ook in FransöhMarokko zijn hart ophalen.
Er is dus keus te over en zij diot aandelen bezit
ten in# fabrieksondornemingen, die voor de
oorlogsindustrie werken, behoeven voorloopig nóg
niet naar een betere belegging uit te zien. Het
geen bij den tegenwoordigen ontredderden toe
vrouwtje al weggeloopen misschien om hulp te
halen?
Esmee durfde haar hoofdniet omwenden oan te
kijken naar haar gezellin, uit vrees van een onver-
wachten aanval ,uit jie kleerkast. Zij liep snel' en
flink door, zette haar lamp op die latafe-1 en greq>
don zwaron koperen kandelaar. Als het noodig
was kon dat een wapen ten verdediging worden,
terwijl do lamp haar erg belemmerde.
Nu was zij dicht bij de open deur van de kleer
kast, welke do persoon daar binnen verborg. „Ik
moet die vrouw aanvallen haar schrik aanja
gen," dacht Esmee. „Zij moet niet weten, dat ik
alleen ben of slechts Mrs. Neale bij mij heb."
„Hier is Violetta Diaz, Giuseppe. Breng den
agent binnen om haar gevangen te nemen," riep
het meisje luid. Zij greep de deur en zou uie ver
der hebben opengetrokken, maar plotseling werd]
haar oen vloeistof in ido oogen geworpen. Een ster-
ko geur steeg op in haar neus. Haar oogen sloten
zich brandend van pijn on die deur ,cfer kast
werd uit haar hand gewrongen.
Een oogenblik stond zij daar hulpeloos, verblind
met druipende wangen en oogleden. Haar hart stona
stil bii de gedachte aan vitriool1 de vrees voor
levenslange mismaaktheid. Maar dat duurde niet
lang. Toen besefte zü, dat zij kon zien, zij was
niet blind. De vloeistof was geen vitriool, dat zeido
haar de geur, dien zij zich nog goed herinnerde,
en .zij dacht aan haar voorgevoel' dat haar iete
akeligs, iets vorschrikkeljj ks zou overkomen in ver
band met datzelfde parfum.
Het oogenblik van verlammenden schrik was
voorbij. Zy èfcrong op de gesloten jieur der kast toe
en draaide haastig den sleutel cm. Toen lachte zij,
een korten schellen lach, Luisa zat als een rat
in de val.
„Is u daar, Mrs. Neale?" riep Esmee.
De oude vrouw naderde bevend. Het meisje leg
de haar vlug alles uit en zeide haar 'Giuseppe to
gaan halen. „En het is beter Gibbs ook," voegde
zjj er bij. „Luisa is een tijgerin. Giuseppe ïs.oud.
Gibbs is veel jonger. Bovendien zal1 hij net lawaai
tooh wel hebben gehoord en ontdekken, wat er de
oorzaak van is. Het kan niet yoor hem verborgen
blijven en hij behoeft niet precies alles te weten.
stand der meeste beursafdeelingenaltijd een troost
is. Nu is het natuurlijk niot gezegd, aat er uit al'
die mogelijkheden voor vechterij werkelijk een
oorlog op groote schaal zal voortkómen, dóch de
kans op minstens een kloppartij, is niet gering. Als
men byv. leest, idat Engeland zal zorgen dat de
grenzen van Irak ongeschonden zullen blijven en
dat er een voldoend aantal vlieg-eskaders aanwe
zig is, plus een door Engelsehe aanvoerders geèsca-
dreerd leger van inboorlingen, „die wel militair
niet veel beteekenen, .doch wel tegen de Turken
opgewassen zullen zijn," weet men feitelijk de
rest al.
Irak is een Britsch mandaatgebied met nog on
bepaalde grenzen en oon wolbopaalde groote hoe
veelheid petroleum, waarop eerst Duitschers en
later Britten en Amerikanen het oog hebben laten
vallen."
Die e enigszins onbepaalde grenzen moeten dus
zóó worden getrokken, dat er zooveel mogelijk
olie binnen blijft. Anders koMt de Anglopersian.
(grootste aandeelhouder: de Britsohe regeering)
mettertijd niet aan haar dividend en de marine te
water en in do lucht niet aan haar bonzin e. Men
zal toegeven, dat dit overwegende motievon zijn
voor een „goede" grensregeling. Vooral1 voor oon
mandataris, die heel1 erg graag zou willen ontwa
penen...... C
Het zou 'ons niet zeer verwonderen als de groote
waarschijnlijkheid op een militaire botsing met
Turken of Egyptenaren niet een der faotoren is ge
weest bij de nederlaag, die de Arbeidersregeering jv
Engeland zoo gretig naar zich heeft toegehaald.
Bijna even belangrijk als 'de grenskwestie van
Irak is voor hen, die belang hebben bij petroleum1,
is het vraagstuk >an den Soedan. Niet om Soedan
zelf, waaarover zich ten slótte niemand bekommerd!
heeft voor Engelandi er orde en vrede schiep en
een einld; maakte aan slavenjachten en andere ze
geningen van het oude regime. Doch omdat eecr<
botsing tussöhen Engeland en Egypte ongekend
groote gevolgen zou kunnen hebben. Ook, ja haast
vooral: voor andere landen.
Egypte is uit het verval' eeuwen opgepeuterd
door Europa. Vooral door Engeland. En als het
nu welvarend is, dankt het dit niet aan de Jong-
Egyptenaren en andere patriotische levenmakers,
doch aan Dey Lesseps, Crooner, Gordon en Allenby?-
Europa laten we definieeren en zeggen: Londen
en Liverpool' gaven het geld voor de irrigatie,
voor de katoenplantages, voor het Suez-kanaal1 (dat
alleen al 'door het vreemdelingenverkeer millioenen
naar de groote steden brengt). De millioenen pon
den voor het Suez-kanaal zijn natuurlijk niet be
steed om. Egypte een plezier te doen. De daaruit
voortvloeiende winst is incidenteel. Maar nu dit
kanaal er is behoort het. met de omgevende terrei
nen, niet te staan onder het Egyptisch bewind, doch
onder de controle van mögendheden, die in staat
zijn ten allen tijde de vrije doorvaart te waarbor
gen.
Een Zeer groofi deel' van die distributie van gou
deren is afhankelijk van de doorvaart van dit
kanaal. Breng den tijdsduur van hot verkeer tus
schen Indië en Europa op den ouden stand, dat is:
verlang hem met een maand! en half Europa en
half het Oosten is ontredderd. Ieder weet wat het
te beteekenen had, toen het verkeer in den oorlog
niet door de Middellandgehe Zee en niet vla Suez,
doch om 'de Kaap moest gaan. Weet, welke last
en ongemak er het gevolg van waren.
Het Kanaal van Suez in handen van 'n Egypti
sche rageoring 'zonder invloed, zonder macht, zonder
prestige tegenover allerlei Zwervende honden, be-
teekent de onzekerheid voor de verbinding met het
Oosten. C
Onzekerheid, nu, is ei^er dan gemis.
Als de wereld er op is ingericht rondfomt Afrika
te moeten Varen, gaat het best. Het is eeuwen^ lang
zoo gegaan. Maar als men bij allo ondernemingen
op dit# terrein rekent op een verkeer via Suez, en
als dti kanaal heden wel, morgen niet, overmoi
gen weer wel bruikbaar is, ziet toch iedereen in, d[at
geheel hot economisch leven op haren en snaren
wordt gezet en dat niemand eenige calculatie kan
maken.
De Britsohe eisch, voldoende strijdkrachten tel
plaatse te mogen houden, om ten allen tijde het
Kanaal te verdedigen, is dus volkomen juist. Egypte
is niet Voldoende up-to-date om ten allen tijde en
juist hierop^ komt net aan weerstand to bieden
aan revolutionnairon of stroopende hordón.
Om dit te doen heeft men geoefende on goed ge
outilleerde strijdkrachten nooüKg, onder bevelheb
bers die het niet vandaag mot n Mahdi, morgen
met 'n Kledifo, overmorgen mét een Pacha eens
zün. 1
Natuurlijk Zou het voor do bescherming) vani
een internationalen verbindingsweg, die van zoo
groote beteekenis ïs voor het eoonomisohe leren
van twee_ werelddeelen, zeer de overweging vérdié
nen om dit kanaal te laten bewaken door een inter
nationaal politieleger.
Als de Volkenbond over zulk een machtsmiddel
beschikte on Idat hij ze niet heeft is 'n schand'a
zou hier de proef moeten worden genomen.
Dan zou Engeland! en Egypte tevreden zün en zou
er over den Soedan altoos nog vallen te praten.
Het belang van "Engeland bif Soedlan is tamelijk
problematisch, zoolang er nog zoo veel andere te»
rein en. zijn te ontwikkelen. Maar het opgeven
O, Heze manier om Luisa te vangen is misschien
nog beter dan die, welke wij (hadden bedacht."
Mrs. Neale snelde weg om te gehoorzamen, bleek
en verschrikt. Vijf minuten later keeide Zü: met do
beide mannen terug. Gibbs zeide niets, maar zijn
oogen glinsterden van meuwisgierigheid.
„Er is relden aar te denken, da tLuisa een dieveg
ge en nog erger is," riep Esmee uit. „Mrs. Nealfe
wilde haar kamer doorzoeken naar_ hot gestolen
goed, en ik lichtte haar ,bü. Maar wü vonden haat
bezig haar goed tepakken. Zjj wiep parfum itx
farijn oogen ze moet het fleschjo in de hand
hebben gehad en sloot zich toen op in d^ze
kast. Als zij had nagedacht, zou zij hebben gewe
ten, dat dit het dwaaste was, dat zü kon doen.
Nu gü twee mannen hier züt om te helpen, kan
ik de deur openen en haar er uit laten.
„Wat is u van plan mot haar te doen, als zü er
uit is?" vroeg Gibbs droogjes. I.
„Haar in haar eigen kamer opsluiten, tot ik
het Mr. Power heb verteld, en hü verdere bevelen
gegeven heeft." 1
„O. tot Mr. Power verdere bevelen heeft gege
ven, herhaalde Gibbs, Miss Alton recht in de
oogen ziende. Zün toon en manieren zeiden Es
mee, dat hij haar handelwijze niet goed keurde.
Zij had reeds iets zonderlings in zün houding opge
merkt. Nu kwam dat sterker uit. Zij begTeep, dat
hij Jiaar verdacht van ontrouw aan Rogers en was
benieuwd waarom; of het alleen maar jaloersch-
hidd op haar was, of dat hjj een bijzondere reden
had.
„Ja Zeker, tot hij bevelen heeft gegeven," zeide
zü nog eens.
„(Maar miss, u vergeet, dat de kamerdeur geen
sleutel heeft," zodie Mrs. Neale. ,Wij kunnen Luisa
niet opsluiten als zü uit de kast is."
„Dat vergat ik een oogenblik," bekendo het
meisje. „Maar wü kunnen haar daar niet laten.
Zü zou stikken. Gibbs en 'Giuseppe kunnen wel'
een paar minuten buiten de kamer de wacht hou
den. Mr. Power wil misschien de politie laten roe
pen. Buiten het hek wacht mp taxi, en ik kan de
boodschap overbrengen, als nü verkiest."
Gibbs beet zich op de lippen, maar maakte geen
verdere opmerking.
van Soedan nn, beteekent dat "Engeland bnjtt
staat zou geraken de plicht te vervullen, die^
den Volkenbond rust: het waarborgen van de yyj
vaart door heb Suezkanaal. s
Als ik Engeland was, stuurde ik do nota
Genève. EITKIJg/
Verona is een van- de belangrijkste steden 7^
Noord-Italië: het is een bolwerk tegen de üostenrH
kers met zijn sterke vesting cn voor den vreemde,
ling vol mooie bouwkunst en herinneringen uit oca
glorieus verleden. Ook andere stoden van do provin,
cie Voneto, Padua^ Venetië, Vicenza, zij hebben iedy
hun geschiedenis, waarvan elk plein, elke straat, el,
ke kerk bladzijden vol te vertellen geeft. In_Verona ig
nog 'n amphitheater uit den tiid der Romeinen. Ben
eindje verder staat een Christelijke kerk uit de achC
s'te eeuw, de oudste die nog in Italië uit dit tijdperk
bewaard is gebleven en we vinden er mooio gedenk,
teekenen uitd 0 dertiende eeuw ter verheerlijking
van het geslacht der „della Scala's", con-dottieri's, die
de stad groot on machtig maakten. In oen nauw^
s'traat vonden we ook het huis waar de ouders van
Julia Capuletti naar men meent gewoond hebben.
Heeft de bekoorlijke jonkvrouw, op wie Romeo in een
ondeelbaar oogenblik doodelijk verliefd wer, hei
melijk uit een van die kleine vensters naar den be,
minde uitgekeken? Geen wonder dat Shakespeai*
voor verscheidene van zijn drama's de stof in Ita.
liaansche verhalen of novellen vond; van ouden da.
tum is de liefde die in den dood drijft cn in Italiè
bieden nog altijd voor den hopeloos minnende hel
vergif of die dolk een welkome verlossing. Ook nu
nog, zooals in Shakespeare's dagen vindt de drama,
turg in de toomenlooze hartstocht van di't volk een
welkom stramien waarop zijn fantasie verder bor.
duren kan. We behoeven maar een courant op u
nemen om^te lezen over uitbarstingen van: levens,
moeheid,'woede en hartstocht die ons verbijsteren.
Schering en inslag zijn duels op leven en dood ondq
de bewoners van het platte land. Van de week ren,
den door woedende jaloezie gedxerven twee Sicilianei
met zulk een wraakzucht tegen elkaar in dat beideiL
op de plek dood hieven en in die zelfde dagen schal
ten twee echteliedep te Rome uit den gegoeden?
stand, die in voortdurende oneenigheid] leefden, el.
kaar dood in een, tweegevecht, dat zij hielden in hei
salon van hun apartement, waar de beide lijken op
den grond gevonden werden. Maar er zijn gelukkig]
ook blij-eindigende tragedie's en nu, staande voor
Jtdia's woning, dachten we aan de liefdeshistorie die
zich dezer dagen in Albano afspeelde en die bijna
een even tragisch verloop zou gehad hebben als die
van Romeo en Julia.
Het gebeurde in het stadje daft tusschen de twee uit,
gebrande kraters 'ligt, die het meer van Albano en
dat van Nemi vormen, dus dicht bij Rome. Do held
en do heldin van het tooneelstuk waren nautvelïjkj
do kinderschoenen ontwassen, de jongen telde vijftien
het meisje zestien jaar. Ze waren tot wanhoop gedre.
ven, omdat de ouders, die oven als wijlen Montagu»!
en Capuletti (uit Shakespeare's liefdesdrama) in
slechte verstandhouding met elkander levend niete
van hun verloving weten wilden on zij besloten kort
en goed een eind aan hun leven te maken. Maar ze t
wisten niet hoe ze te zamen den sprong zou<len doen,
die hun van alle aardsche leed bevrijdde. iEndelijk
waren ze het dan toch eens geworden: Carlo zoy
eerst met een revolver zijn geliefde Anetta dooden
en daarna zich zelf. De onaangenaamheden, die het
meisje voortdurend van haar familie 'te verduren
had, omdat zij den jongen niet las wilde laten, had
den haar zoo ontzenuwd dat haar eiken dood] welkom
was en Carlo, na door een liter FYascati zijn ster.
vensmoed verhoogd "te hebben, laadde zijn revolver
met twee kogels en schoot eerst op de geliefde, toetv
op zich zelf, maar beide keeren niet heel raak. Toch
w erden de jongeliofden. bewusteloos en badend in
hun bloed op den grond gevonden, naar het hospi
taal gebracht en verbonden. Volgens het oordeel van
den chirurg zouden de wondon in eenige weken ge
heeld kunnen zijn. Intusschen was geheel het stadje
in rep on roer en d'o hartstochtelijkste droefheids
uitingen der wederzijdsche ouders vonden plaats aan
de kribben der gekwetsten. De arts ried de familie,
leden aan alles in het werk to stellen om het huwe
lijk tusschen do geliefden zoo spoedig mogelijk te
laten voltrekken. Deze oplossing zou niet alleen de
genezing van zijn patiënten bovorderen, maar daar
mee zou ook do politie tot zwijgen worden gebracht,,
die al begon te vragen of het niot haar plicht was
Carlo wegens poging tot moord naar do gevanente
over to brengen. Daar dit eind: der tragedie door allen
even zeer gevreesd* werd), verzoenden zich de ouders
en in alle haast werrden voorbereidselen voor het hu
welijk gemaakt, dat dezer dagen onder groote sym
pathiebetuiging van de inwoners van Albano. in het
hospitaal gesloten werd. 'De priester zegende het
jonge paar in. wier hoofden in 't verband zaten. Het
huwelijks-dejeuner was bizonder luisterrijk. Voor
name inwoners van Albano zaten mee aan en het
regende bloemstukken en geschenken voor de jong
gehuwden. Deze moesten intusschen spoedig op be
vel van, den dokter uit dén kring der bruiloftsgasten
scheiden. 'Ieder werd naar zijn afdeeling in de enge
hospitaal krib teruggebracht, terwijl de moderne Cau
puletti's on Montague's het feest dér verbroedering
voortzetten, E. F.
„Nu, houdt u nu gereed, voor 't gerral, dat
Luisa tracht te ontvluchten," zeide Esmee en ver
taalde het in 't ItaLiaansch voor Giuseppe. Toen
ontsloot zü met een (kloppend hart de deur der
kast. Zü .verwachtte, dat do opgesloten vrouw er ufo
Isou springen. Maar niets gebeurde. Alles bleef
stil1. (Kon Luisa fl'auw zijn gevallen, of haki 2JÜ1 zelf
moord begaan? Doch neen. Dan hadden ze het
geluid van een val' moeten jhooren. Heel voorzichtig
opende zy de deur, niet wetend wat 'er van te
denken en op alles voorbereid.
De kast bevatte niets dan verscheidene mantels
en japonnen, dip aan een houten staaf hingen,
waaraan verschillende kleeronhangers waren op
gehangen. Op don grond lag een flaconnetje, Zoo-
als men ze bdj parfumeurs te Parys ziet. De stop
was er af on do Jucht was bezwangerd met een
zoefcaohtigen geur, dio aan magnolia's deed1 denken. I
Dei verdwijning leek Wel het werk van een toove-*
naar. Geen tien minuten geleden hald iemand) cm-
gefwyfold Luisa parfum in .Esmoo's oogen ge-
worpon en zich zelve opgesloten in do kleerkast! Et
was geen andere uitweg, en toch, zij was ver
dwenen. r
Er moet -oen verschuifbare achterwand in da
kleerkast zyn," zeide Gibbs.
„Nepn," antwoordde Mrs. Neale scherp. Jk Ben
hier jarenlang huisbewaarster geweest.
„Hoe lang is het geleden, dat u deze kast hebt
pagorion?" vroeg do gewaande hofmeester.
,7WeI, dat heb ik nooit gedaan. Maar i(kj heb deZq
kamer en de kleerkast schoongctmaak tvoor
Luisa kwam." f
„O, voor zy kwam," zeWo Gibbs.^ ,Zü .is hier al
verscheidene maanden, geweest. Indien zy een me
deplichtige had, die een beetje handig was, was het
gcmakkelyk een loozen achterwand voor een kast
to maken. Ik versta genoeg van het timmeren, om
dat zelf te kunnen doen."
Wordt vervolgd.
1
