Aliticei Niesws- Jmi
iiKitHtit- Lnliiiillil
1
Nederlandsche Landbouwbank.
yo<J&(" tabletten
Napoleon als schrijver.
Influenza
Zaterdag 29 November 1924
iiiJuiiuüi-s i N.V, v.h. TBAIPMAN Cu., Scbagen
EERSTE BLAD. Vdïl Ri|SWi|k'S
ALLE BANKZAKEN.
DE LANGE EN DE MORAAZ
BEDENKT DAT
Verhuren Safe-Loketten.
Alkmaar.
SHATËR
iJU 2
67stc Jaargang. No. 754?.
CSU
Dit Jilft'1 verschijnt viorrnaal por wook: Dlnodog, Woonsdag, Dondor-
dng op Zutunlng. Hij inzuiuliug tot 'u iimripma fl uur, wordou Atlvor-
tuiiliÜM nog zoovool rnwgüllJU in hot oorotuilUiuiioud iiuuuuor giipliiiitat.
l'OSrtttUCl'.NINO No. 23330. INT.'TELtP no. 20
Prijs por 3 mtinndon fl.05. Lnoao nummers 0 cont. ARVï*VTIlN-
TlrtN van 1 tot 5 rogoio f 1.10, iodoro rogol moor 20 cont (howljsno.
lidiogropon). Grooto lot tors wordon nnau plnatojculmto borokond»
DIT NUMMEH BESTAAT DIT VIEB BLADEN. Een paar warme WOLLEN PANTOFLI LS mei leeren
zooien vanal 1150 bi|
SCHOENHANDEL-
SCNOtNMAHEKIJ.
is een nulllp SINT NICOLAAS-CADEAU
VETLEEREN SCHOENEN I 5.75
en LAARZEN vanaf f 15 75.'
GJUUO.
II.
Verrast en getroffen door dien uitroep keerde Giu-
iio zich onwillekeurig om en zag een vrouw, dl* hen
doordringend en aanhoudend met bewondering aan
zag. Deze vrouw had de woorden geuit. De aanblik
van den onbekende deed Giuliö een oogenblik zijn te- j
genwoordigheid van geest verliezen. Welk een ver
schijning! Giulio hield zijn rede en zoodra hij vrij was
ijlde hij naar zijn cel om zich aan de gedachte over
zijn ontmoeting te onttrekken.
Maar vruchteloos. Hij vermocht niet zich als ge
woonlijk over te geven aan zijn Godsdienstige over
peinzingen. Het beeld der vrouw vervolgde hem
voortdurend. Hij werd aangegrepen door een- hem
tot dusver onbekend gevoel, voelde zich in zijn den
ken verward en angstig en kon geen rust meer vin
den. Immer klonk hem de stem der vrouw in ooren
en bet was hem daaihij of bij daarin een
ijieuw leven vernam. Hij waagde het niet over een
toekomst te denken, waarin deze vrouw een rol zou
spelen. Ach, waartoe zou dat ook dienen! Zijn toe
komst was voor hem niet meer te veranderen. El-
ken morgen las Giulio in de kerk die mis en eiken
morgen zag hij steeds op dezelfde plaats in de kerk
een diep gesluierde vrouwengestalte. Hij herkende de
figuur, maar waagde het niet hare trekken te ont
dekken, hoewel hij zijn blikken niet van de gesluier
de kon afwenden. Hij volgde onbemerkt al de bewe
gingen der gesluierde en voelde, om zoo te zeggen,
olken harteslag van de vrouw. Te zwak om zich aan
het gevaar te onttrekken, sidderde hij' toch de waar
heid te vernemen. Zijn gansche leven was als het wa
re tezaam gedrongen in het oogenblik van zijn kerk
gang, de verdere dag scheen hem niets. Hij moest en
zou het gevaar verder mijden en zeide eindelijk -tot
zich zelf: zie ik haar morgen weer in de kerk, dan
koer ik daarin niet weer terug. Met dit besluit ge
wapend geloofde hij weer zeker van zich zelf te zijn
en werd hij schijnbaar rustig als te voren.
Den volgenden dag begaf hij zich wat vroeger in
de kerk. De gesluierde dame was niet aanwezig. Toen
iedereen de kerk had verlaten, naderde hij de zit
plaats van de ombekende, zag haar gebedenboek,
nam het in de hand en las op de eerste bladzijde
den naam1: Theresa. Nu wist hij; ten minste den naam
van de gesluierde en fluisterend, alsof bij bang was
gehoord te worden, sprak hij hem met zachte stem
uit: Theresa. Daar zij niet meer in de kerk terug
keerde, bleef Giulio zijn dagelijksche plichten in de
kerk vervullen. Dagen en weken gingen heen, maar
de 'vrouw versoheen niet weer.
Thoresa was getrouwd met een bejaard man, dien
zij als*een vader lief bad. Zij' voelde zicb gelukkig
in de vervulling barer plichten en bad geen besef
van een ander geluk dan dat, wat baar ten deel was
gevallen. Zij zag Giulio en de vrede baars harten
was verloren. Theresa voelde plotseling een hevige
liefde voor den monnik. Zij aanhad hem. Tot aan dit
oogenblik wa9 baar echtgenoot steeds de vertrouwde
geweest van al baar gedachten, maar van Giulio
sprak zij niet. Deze geheimhouding werd haar pijn
lijk en in haar binnenste voelde zij dit als een bit
ter verwijt. Zij voelde, dat zij Giulio moest mijden
en had den /moed de kerk niet meer te bezoeken,
waar de monnik diehst deed. In de hoop haar bart
weer tot rust te brengen, en haar onrust te stillen
besloot ze naar een biechtvader te gaan in de Domi-
caner kerk op een oogenblik dat zij wist, dat Giulio
door het vervullen van andere plichten afwezig zou
zijn. Zij naderde den biechtstoel, knielde neder en
vertelde alles wat haar hart beroerd had sinds den
dag dat zij voor het eerst Giulio zag. Zij vertelde
van baar innig verlangen naar hem, van haar lief
de, van haar berouw, van haar moed hem niet meer j
te gaan zien. Maar ook vertelde zij van haar zwak- j
held en van haar gemis aan kracht om dit vol te i
houden. Wat moet ik doen, vader, riep zij in ver
twijfeling uit, heb meêlij met mij, arme. zwakke zon- i
dares! Tranen rolden over hare wangen en haar on- i
rust. was onuitsprekelijk groot
Nauwelijks had zij uitgesproken, of een haar zoo 1
bekende stem riep: Ongelukkige, dat is Godslaste-|
ring! En meteen wilde da biechtvader, die niemand
anders was dan Guili©, die door een bijzonder toeval I
juist op dat oogenblik dienst in1 de kerk deed, zich I
haastig verwijderen. Maar Theresa greep hem aan I
zijn kleed vast, hield hem terug en smeekte hem
haar te woord te staan. Giulio stiet haar terug, maar
bezweek eindelijk voor haar aanhoudend smeeken en
riep: Theresa, Theresa, om Gods wil, verlaat deze
plaats, opdat ik niet ongelukkig worde. Biji deze
woorden sprong de vrouw op, omhelsde den mon
nik, drukte hem aan hare borst en riep: Zeg mij,
dat ook gij mijt lief hebt en ik zal u verlaten.
Verschrikt, verward en gehel buiten zich zelf be_
antwoordde Giulio hare liefkoozingen en drukte The-
re9a aan zijn hart. Plotseling echter herinnerde hij
zich de woorden van de Sibylle en bezwoer hij The
resa been te gaan.
Theresa beloefde hem alles wat hij vroeg, want'zij
voelde, dat zij Giulio weer zou zien en dat hij haar
beminde, Alleen gelaten sidderde de monnik toen
hij zijn onbezonnenheid overdacht. Maar het was te
laat, hij voelde, dat hij zijn noodlot niet ontkomen
zou. Hij was het slachtoffer eener grenzenlooze lief- i
de en gaf zich als monnik over aan een niet ie ver-
geven Godslastering. Grenzenlooze liefde GocLslas- j
tering de Sibylle had het voorspeeld.
Aan de deur van het klooster hield zich lederen
dag een arme vrouw op met haar kind. Theresa gaf
deze vrouw dikwijls een aalmoes en de kleine Carlo,
het kind der arme vrouw, volgde Theresa meerma
len in da kerk, droeg haar gebedenboek en knielde
dikwijls aan haar zijde neer, Giulio, die na langen
strijd besloten had een einde te maken aan de ver
houding, die zoo Godslasterlijk was. droeg den kleL
nen Carlo op zekeren dag op Thoresa een brief te
overhandigen, Verwonderd nam Theresa het schrij
ven aan en las tot haar ontzetting het volgende:
Theresa, ik kan je niet meer zien. Ik ben ongeluk
kig bij je. Ik weet, dat je niet kunt begrijpen, wat ik
voel. Theresa, je moet me vrij: laten, uit vrijen wil.
Gisteren scheurde ik mij uit je armen, want ik voel*
4e mij diep ongelukkig.
Wij maken ons beiden voor eeuwig rampzalig. De
eeuwige verdoemenis wacht ons. Voor ons is geen
vrede meer te hopen. Ons wacht een vreeselijke toe
komst, nu en hier namaals. Vaarwel, Theresa, voor
eeuwig!
Bewusteloos zonk de ongelukkige vrouw na het le
zen van den brief op 'haar bidbank neer. De kleine
Carlo snelde zoo vlug hij kon naar zijn moeder,
vertelde wat hij had gezien. Ijlings kwam de bedela
res toegeloopen en dank zij haar hulp ontwaakte
Theresa uit haar bewusteloosheid en kon zijine er
VOLGESTORT KAPIR&.AL f 8.000.000.—.
Bankinstelling van de Coöperatieve Centrale 'Boerenleen
bank te Eindhoven.
Kanloor te SCHAGEN aan hel Marktplein No. 88.
Kanloor te ALKMAAR Pielersfraat, hoek Koningslraal.
Belast zich op billijke voorwaarden met de behandeling van
kloostertuin. Zy waagde het niet te roepen, om
dat ze vreesde ontdekt te zullen worden. Daar
hoorde ze schreden. Het was Giulio. Wat wilt ee
van mij? vroeg hij. Spreek de tijd is kort. Houd
op. smeek ik je, met 'een diep rampzalige te veif
volgen, die nooit gelukkig maken kan. There>sa2
ik heb je lief, grenzenloos lief. Zonder jouw ifi mij
het leven een ondragelijke last Maan ben ik bij je,
dan klaagt mijn geweten me aan en wordt Je
bijzijn ffiii een marteling, die boven hiijn krachten
gaat. Je hebt mijn vertwijfeling gezien* Hoe dik!
wijls klaagde ik mij zelf aan. Vergeef me, vergeef
me, geliefde, en laat me alleen .met mijn smart
en berouw. Mijn gTootste offer ié jouw te verlaten
en dat offer wil-ik, moet ik brengén.
Hij hield op met spreken, door smart overmeesli
terd. Theresa trachtte hem te troosen, door hem
een gelukkige toekomst aan haar zijde voor te
spiegelen. Giulio. zeide ze, ten slotte, was het
echter alleen voor mij geweest, ik! zou je hier niét
hebben opgezocht Evenals jij' had ik den. dood niet
gevreesd maar het pand onzer, lief de, Giulio, eisoht
dat we leven. Kom, Giulio, alles heb ik voor onze
vlucht voorbereid. Aan het einde van!-den tuin'heb
ik. aan den oever van het meer, een bark gebracht,
die ons zal opnemen en brengeui zal waar niemand,
ons zal vinden.
In vreeselijken opgewonden toestand liet Giulio
zich door Theresa naar heb meer voeren. Nog
het noodzakelijk is Uwe pa
pieren van waarde op de meest
veilige wijze te bewaren.
ONZE KLUISINRICHTING IS BETER DAN
DE 0ESTE BRANDKAST.
dood dan levend huiswaarts worden geleid.
Giulio lag intusschen geknield in ziin cel en bad.
Eenige dagen later dit wist Theresa deed
Nu de gure winter nadert kunt
SI) bij de geringste kouvatting
oor tocht op tram, straat oi
kantoor opgedaan, uw influenza
»an vorige jaren terugkrijgen.
Wapent U zich bijtijds dasrte»
gen en draag steeds een Baton
bij U, zij houden verkoudheid en influenza
op een afstand. Door talloozen aan*
bevolen bij Rheumatiek, Jicht, Spit,
Slapeloosheid, Hoofd* en Zenuwpijn.
Bij alle Apoth. en Drog. k f 0.80 eo f 2.*
Giulio dienst in de Dominicanerkerk. Zij! besefte,
dat ze de gelegenheid, hem 'daar te ontmoeten, niet
voorbij mooh laten gaan. Meer ala haar leven hing
daar van af en deze gedachte wapende haar met
kracht en moed. Een gewichtig plan had ze gevormd
en de voorbereiding daarvan nam haar geheeld
denken in beslag. Zoj' had nl. het "voornemen opgw
vat met Giulio te vluchten. De ligging van zijn
klooster aan den oever van heö meer maakte die
ontvluchting mogelijk. Waar zij heen zouden gian,
liet zij .geheel aan Giulio over "buiten hem Het
haar SÜLles onverschillig. Ze had een .kleine bark
gehuurd en al het verder© met zooveel teorzichp
tigheid en overleg bezorgd, dat men vap. haar
voornemen niets gewaar werd. Haar onrust) belette
haar verder te denken over del hindernissen, die aan
de uitvoering van het plan in den weg zouden
kunnen worden gelegd.
Op den dag- der uitvoering nam ze, diep geslui
erd -plaats m de nabijheid van het altaar, dat
Giulio passeeren moest om weder uit) de kerk in het
klooster terug te keeren. Giulio herkende, haar nieti
en toen de dienst was afgeloopen, en de menigte
de kerk had verlaten, plaatste xhsreea* zich op den
weg van den monnik, die metl gdbogen hoofd.on do
armen over de borst gekruist langs het altaar ging.
Met'sleependen tred naderde Giulio, oeni beeld van
vertwijfeling en kommer. Zij had haar gansohe
leven aan hem opgeofferd en zij! moohb niet langer
talmen in haar voornemen, nu weldra ook het lot
van een kind van haar optreden afhing. Zij trad
Giulio in den weg en riepl hem toe: ik moet U
spréken ..gij moet mij hooren. Ik verlaat. U ni©t
eer ge mii den sleutel van' den kloostertuin hebt
SKSgeven. O .Giulio, hot is 'niet meer mjjn leven
aileee*. dat van U afhangt,
Bjj aeae woorden was het, of Giulio uit een
«waren droom ontwaakte. Ongelukkige! riep hij.
wat ■eyt gij? Ga, vlucht van ait oora. Maar Th|*
resa wierp zich aan zijne voeten en bezwoer hem.
naar haar te luisteren. Zij zeide, nem niet te zul
len laten gaan, eer hij haar den sleutel had ovecd
gereikt en haar gezworen had, te middernaoht
in den tuin te zullen komen. Allee wat Giulio
aanwendde om haar tot heengaan te bewegen, was
tevergeefs. Het scheen of een bovennatuurlijke
kracht Theresa bijstond bij de uitvoering van haar
wiL Toen Giulio achter in de kerk gedruisch hoor
de. gaf hy haar snel den geyraagaen sleutel en
zeide: Nu dan. ik zweer heb je: tot middernacht.
Daarop scheidaen zii.
Te middernacht begaf Theresa zioh naar den
enkele oogenblikken en de monnik had^lle banden
verscheurd, die hem nog aan klooster, kerk en
plichten verbonden. Maar plotseling scheurde hij
zich los uit Thereea's armen, stiet tweemaal een
als uit de keel gedrongenneenneenuit, trok een
scherpen dolk, dien hij voor eigen veiligheid op zijn
eenzame trochten steeds b?i zioh droeg en doorboort
de het hart van zijn geliefde,
Zii zonk dood neer en haar bloed bespafcte het
kleed en de handen van Giulio, Als versteend bleef
hii staan en zag «net verwilderden blik naar zijn
ongelukkig slachtoffer. Tot den morgen knielde
hii naast het ontzielde lichaam van Theresa en
bad. De kloosterklok riep tot het morgengebed.
Giulio stond op' en haastte zich' naar de kerk. Zijn
met bloed bespat kleed, zijn verontreinigde handen,
zijn verwilderde blik, de (lolk in zijn .vuist, alles
verried aan hem dein moordenaar. Hijl w©rd g<j
grepen en weggevoerd. Niemand hoorde ooit mee*
iets van hem.
De voorspelling van de Sibylle was! geheel ver
vuld:
Grenzenloozo liefde Godslastering Moord.
Gemengd Nieuws.
INWENDIGE STOORNISSEN.
De oorrespondent der N. R. Crt, te Parijs schrijft:
Tegen de vorsteling van do Parüsoho verkeera
aderen met voertuigen van allprhanden aard heeft
de overheid den iaatsten tijd foreche middelen
toegepast. Het gansohe verkeer dreigde te worden
gestremd. Het aantal rijbewiizén, dagelijks aan
autobestuurders uitgereikt, neemt hand over hand
toe. Men weet dat er ©en examen voor moet won
den afgelegd en .tal van „ohauffeusos" hun intree
hebben gedaan sinds de motor eieotrisoh kan wor
den aangezet Zelfs is ervan gesproken, dien vloed
verloven in te perken maar daar wil de politie
terecht niet van hooren. Het rijden hier stelt zoo
hooge eischen, dat brekebeen en zich uit elemen
taire overweging van lijfsbehoud voor hen zelf
en anderen er niet wagen. De tufbeetuurder is gel
disciplineerd, de voetganger minder.
Aan zijn opvoeding werkt onder andere een
boekje met voorschriften, die geestig zijn! verlucht.
Ten slotte is die obstructie begrijpelijk. De boule
vards zijn in breede bressen door het etadslichaam
geslagen en voldoen welgaan de eischen^ maar zoó
veel drukke straten snijden ze, dat wie erover
donderd telkens tot staan wordt ga
bracht daar het verkeer er alleen met tusschen
poozen mogelijk is- 3 dus op kruispunten' üfwi s<3
lend nu deze, dan die stroom doorgelaten wordt.
Maar in de oude stad zijn de nauwe en Veelal
kronkelende straten niet op tufs en' vooral niet op
motorbussen berekend. Die straten te verbroeden
is om de fabelachtige grondprijzen onmogelijk.
Een bepaling, de rooilijnen achteruit te brengen
ingeval er een perceel moet worden herbouwd^
zou dreigen achter oen .ontwikkeld luchtverkeer
te komen aansukkelen.
Het algemeen middel iè de voornaamste gtraten
in één richting berijdbaar te stellen. Dit steW
is de afgeloopen weken uitgebreid. De verbetering
als gevolg hiervan is onmiskenbaar. Men komt er
nu ook op de drukke uren vooruit. De politie was
bovendien zoo verstandig, die beperking duidelijk
aan de hoeken bekend te maken. La het algemeanj
vervangen automatische levende seinen. VroegcJr
is het systeem der beurtelings omklappende borden
op het brandpunt, de Place dé 1'Opora, aangestipt.
De eerste dagen werd er nog gezondigd. Yoor don.
altijd gehaasten chauffeur is het verleidelijk, er
nog net door te glippen, alk een rood bord hem halt
gebiedt en geen agoiib een dreigende stok opheft In
den beginne plachten er nog „bekgevechten" tus
schen overtreders te ontbranden. De bestuurders
hebben nu de plooi beet Ze stoppen onmiddellijk,
als de fluit van .den oentralen. politi.eman heeft
gesnerpt en de denkbeeldige wissels worden om)
gelegd.
Op die manier kan er voor! dezen dienst personeel
worden uitgespaard. Do prefoot van politie schijnt
zich over veler onbekwaamheid beklaagd te hebben.
De buitenstaander moet hem dit botwisen. Het is
te makkelijk, de schuld" voor het vastloopen van de
strengen voertuigenen dengenen te wijten, die heb
moeten voorkomen. De mannen zijn bij de piAkeü
en hun werk is een hondobaantje- Een gewoon
verstand moet erbij door elkaar loopem vooral in de
weken die we weer tegemoet gaan. Maar in elk
geval hebben ze blindelings steun bdf het publiek,
memand waagt het, zioh tegen den agent te
verzetten. i
In de nauwe straten in he»t stilstaan van .auto's aan
de voetpaden de moeilijkheid. Vooral nu het zelf
besturen meer en meer erin komt, is het voor den
eigenaar bijzonder lastig, den wagen misschien in
de verte te moeten stallen, als hij ergens op bezoek
is. Vandaar de nieuwe bepaling, dié in die straten,
die na aftrek van de breedte van twee tufs geen,
verkeer in twee rijen mogelijk maken, de rij tuigen!
op de even dagen aan de even nummers, dat. is
rechts, de oneven dagen links dienen, te wachten.
Dit geld niet Tfoor 'n oponthoud yan op zijn hóógst
drie minuten voor bet in en. uitladen vani passagiers
Met dezen uitweg is de spot gedreven. De
chauffeurs waren de eerste dagen in( de ,war. De
agenten hebben nog opdracht, er de hand mee te
liohten. Nu zijn de anderen al wat gewend, of?
schoon don proeftijd nog voortduurt. Met eey zoet
lijntje moet den betrokkenen worden bijgebracht,
aldus in het algemeene en het eigen belang te
handelen. Ook mot die gewoonte zullen ze z ch
gauw vertrouwd maken, aangenomen, dat ze weten
de hoeveelste het is. De Matin gaf al een plaatje
van een agent met dat cijfer op de borst. Ter verge
makkehjking is voorgesteld, bepaalde dagen even,
de ander ©oneven te verklaren en 'den Zondag vrii
te houden. Dit zou niet hinderen, omdat er dan wei*
nig gereden wordt. Het komt er maar op aan, of
de bestuurden* zich zelf tuoht opleggen.
In do paniek om die verkeera constipatie zijn
dwaze voorstellen gedaan. Daar is heb plan, d0n
boulevard op de drukste plaatsen met bruggen
voor voetgangers te ovewpannen. Dit plan hoeft
weinig kons verwezen lijkt te worden, omdat do
Pariizenaar kitteloorig is op het stuit, stadsverf
schieten t© bedorven. Wat was er niet te doen, toen
de eerste tramlijn, nog wel met onder grondschn
geleiding, dwars door de Ohampe Elvsées geleid)
werd en Bartholome's beeld tor viering van do
geestkracht, door Parys tijdens den oorlog} getoond,
hetf grootsche vergezicht yan don Tuilorieëntuin
dreigde te verminken. Epn andere gekkigheid was
het voorstel, de Seinekaden over de „uiterwaarden)"!
uit (te bouwen om ruimte te winnen voor een
verkeer...... dat zonder beteekenis is en door die
afschuwelijke bestrating ervan wordt afgeschrikt,
dien weg (te euemen. Daarin verbetering te brenl
gen zou het goros in do binnenstad verlichten.
Ten slotte wordt gedacht aan uitbreiding yan
het aantal ruimten, waar uit bepaalde straten
auto's op hun meestors moeten wachten én van
dat der ondergrondsche gangen. Deze. nemen, -hier
niet op, ^maar voor «de Rue de la Paix en nabuur
straten is de Place de la Concorde aLs openlucht
garage aangewezen. De prefect heeft dezé lés uit
landen meegebracht waar de city niet door hand
en paarden wagens gelijk hier bezocht wordt.
WAT EEN NONSENS,
De Staatsuitgeverij in Rusland kondigt de verschij
ning aan van een ..biografisch woordenboek van alle
Russische revolutionnaircn", waarin meer dan 20090
namen zullen worden opgenomen. Het eerste deel.
loopende van do jaren 1820 tot 1850. is reeds ter per
se; de volgende deelcn. loopende tot het jaar 1917,
zijn nog in voorbereiding.
