Uitgevers i N.U, v.h. TRAPMAN 8- Co., Schap
EERSTE BLAD.
HET JAAR 1924.
Fa. P. Th. Ypma,
ALS EEN ADELAAR
Dinsdag 30 December 1924.
un
67ste Jaargang. No. 75#-.
Dit blad vorachljnt viermaal por woolc: Dinsdag, Woonsdag, Donder
dag on Zaterdag. ÏIIJ inzonding tot 'o morgana 8 uur, worden Advor-
tontiön nog zoovool mogelijk in hot ooraluiiicomond nummer goplaatat.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEP no. 20
Prlja por 3 maanden f 1.05. Lonso nummoro 0 cent. ADVERTRN-
TIöN van 1 tot 5 regols £1.10, loderoregel moor 20 cont (liowljano,
lniiflgropon). Groot o lettora xvordon naar plaatsruimte liorokond.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Het kan verkeeren, zoo heelt on® reeds de oude
Breèro geleerd. En een jaar als 1924 is wel in staat
om ons van het wisselend karakter van het lot der
volkeren te doordringen. Ondanks alle teleurstellin
gen op internationaal en economisch gebied, die ook
1924 im zoo rijke mate bij' zijn voorgangers heeft ge
voegd, zal dit jaar toch in de geschiedenis bekend
blijven als dat van het Pact vtani Londen en 'het Pro
tocol van "Genève, die elk wel op zichzelf staan', maar
toch ook door geest en gedachte zijn verbonden. Te
vens zal 1924 bij ons blijven leven als het jaar van
voortdurende verkiezingen, waarbij' de volkswil in
verschillende landen zich niet altijd even logisch,
even duidelijk en even consequent "heeft uitgespro
ken!
Engeland' welks wereldmacht in dit jaar te
Wembley op een bijzonder duidelijke en aantrekke
lijke wijze werd gedemonstreerd zag. nog in het oude
jaar, het beroep door Baldwin op de kiezers ge
daan, ten gunste van zijn voorgenomen tariefpolitiek,
negatief beantwoord De verkiezingen' brachten de
conservatieven in de minderheid tegenover Labour
en liberalen samen, maar aanvankelijk was het
geenszins zeker, dat die liberalen- bereid zouden zijn,
een Lahour-kablnet te steunen. Toen dit eenmaal ge
schied was, aanvaardde MacDonald en de zijnen, in
de rol dus verkeerende van minderheid, de teugels
van het bewind; geheel nieuwe mannen moesten de
zoo moeilijke staatsmachinerie leiden, en' b.v. Tho
mas, tot dusver vakvereenigingsleider, 'kwam aan
het hoofd van het departement van Koloniën te
staan! Maar toch, laat ons dat op d.en voorgrond stel
len.. deze zji. onervaren- regeerders hebben het er, in
tedhnischJadministratieven- zin' gesproken, beter af
gebracht dat men van hen verwacht had., En zij re
geerden onder moeilijke omstandigheden, nog daar
gelaten, dat een minderheidsregeering zich altijd in
een moeilijke positie bevindt. De groote spoorweg
staking, die geheel "het verkeer ontwrichtte, was nog
niet bedwongen toen Mafb-Donald optrad; stakingen
van de havenarbeiders, van de mijnarbeiders, in het
verkeer van Londen, en: tenslotte een eigenaardig wil
de staking der machinisten en stoker® op de treinen
hebben het sociaal-economisch toch reeds zwakke
punt van (hdt kabinet-MacDonald meermalen getrof
fen. Het trad op met een uitgebreid programma, en
ook de verwezenlijking daarvan, speciaal, wat be
treft werkloozenzorg en volkshuisvesting, heeft heel
wat bezwaren met zich gebracht. Nederlaag op ne
derlaag leed de regeering. die zich echter daarvan
niets aantrok, zoolang niet z.n. haar principes wer
den getroffen, en rustig bleef voort-regeeren. De werk
loosheid kon zij evenmin bestrijden als haar voor
gangster; integendeel, de daardoor veroorzaakte zor
gen stegen eerder dan dat zij daalden. In haar bui-
tenlandsch beleid onderscheidde de Regeering zich
door een onmiddellijke erkenning der jure van1 Sov
jet-Rusland, waaruit de bekende onderhandelingen
over het Engelsdh-Russische handelsverdrag voort
vloeiden. Aanvankelijk schenen deze tot geen resul
taat te zullen leiden, doch op het laaste oogenblik
kwam er verandering. Br kwam een tractaat tot
stand, maar nauw was dit gesloten, of daartegen
stak in geheel Engeland, dat niets van een Russische
leening moest weten, zulk een storm op, dat reeds
vanaf dat oogenblik het lot van het kabinet getee-
kend was.
Toch viel'' het niet op de Russische quaestie. Wel
heeft deze in' den nieuwen verkiezingsstrijd een rol
gespeeld, omdat slechts enkele dagen vóór de stem
ming. het geheime document van Zinovjeff werd
ontdekt, waarbij- eerst recht duidelijk bleek, welke
gevaarlijke vrienden die regeeringen binnenhalen.
welke het tegenwoordige Rusland de jure erkennen.
Met lieden als te Moskou aan het bewind, die moe
nen, dat het door hen gestelde doel alle middelen
heiligt, valt niet in het verkeer te treden; beloften
hebben voor hen geen kracht; tradities nog minder.
De regeering van MacDonaldJ intusschen viel op de
beschuldiging, tegen haar ingebracht, dat haar Mi
nister van Justitie niet onbevooroordeeld zou zijn
opgetreden, tegenover een redacteur van een commu
nistisch blad. De bij de debatten door de liberalen
gestelde motie voor een commissie van onderzoek
werd door MacDonald afgewezen; toen viel hij met
de zijnen. De nieuwe verkiezingsstrijd) gaf een over,
winning voor de conservatieven, die ongedacht groot
was; met meer dan 400 zetels keerde Baldwin in het
Parlement terug waar hij' nu voor vijl jaren de meer
derheid heeft onafhankelijk van) de liberalen. Deze
partij, onderleiding van' Asquith en Lloyd George,
leed een zoo geweldige nederlaag, dat aan haar
voortbestaan ernstige twijfel kon rijzen. Zij leeft meer
op haar tradities, op dé personen harer leiders, dan
op haar stemmental, maar zal in de komende pe
riode een factor van gewicht blijven. Wat reeds in
de Engelsch-Egyptische quaestie gebleken is.
Egypte intusschen biedt een punt van overeen
stemming tusachen de regeering van MacDonald en
de nieuwe van Baldiwdn. Onder MacDonald kwam
het eerste Egyptische Parlement bijeen en trad do
Egyptische nationalist Zagloel Pasja als eerste Egyp
tische premier op. Een en ander ingevolge de onaf
hankelijkheidsverklaring, door Engeland in 1922 aan
Egypte gegeven. Verklaring echter van een volstiekf.
eenzijdig karakter, gelijk door Engeland destijds ooi
tegenover de andere mogendheden was uiteengezet.
Nu brak zich al spoedig een strooming in' Egypte
baan om de Engelsche troepen, die er verbleven ten
einde het kanaal van Suez te beschermen, kwijt te
raken en de Egyptische heerschappij over den Soe
dan uit te strekken. Degenen in' Engeland, die ge
waarschuwd hadden, tegen te groote liberaliteit te
genover Egypte, die de geleidelijke autonomie, ook
voor ons Indië noodzakelijk, hadden voorgestaan,
kregen gelijk. Egypte bleek nog geenszins rijp om
het voorrecht van zelfbestuur te bezitten; de gestel
de eischen waren tot in het belachelijke overdreven.
Zagloel kwam naar Europa om met MacDonald te
praten, maar ook dat had geen resultaat. Zelfs een
kabinet als dat van MacDonald kon, op straffe van 't
schande onmiddellijk te zijn weggejaagd., de Engel
sche souvereiniteit in den Soedan niet opgeven Zag
loel, teruggekeerd, uitte zich in nationalistische op
winding; zijn regeering ging met geleidelijk ophijsen
voort. De gevolgen bleven niet uit; een complot de«l
den Sirdar, dten Engelschen bevelhebber der troepen
in Egypte en den Soedan, vallen. Dat complot zal
voor niemand onaangenamer zijn geweest dan voor
de Egyptische regeering, die zich nu plotseling voor
een, in de oogen van een groot deel d"er wereld, vol
komen gerechtvaardigde scherpe Engelsche nota ge
plaatst zag. Daardoor is een groote schadevergoeding
verleend moeten worden; is het Engelsche to zicht,
dat in de afgeloopen maanden verslapt was, weder
versterkt; zijn de Engelsche raadslieden in hun po
sitie gehandhaafd en is wel duidelijk gebleken, dat
van een afstaan van den Soedan geen sprake zal zijn.
Het Engelsch-Egyptisohe probleem heeft heel wat
commentaren veroorzaakt, vooral toen het Egypti
sche Parlement meende zich tot den Volkenbond, die
met een dergelijk intern conflict niets uitstaande
heeft, te moeten wenden. Gelukkig is do Raad van
den Volkenbond zoo verstandig geweest, hierover
niet te spreken; de verhouding van Engeland' en den
Volkenbond is daardoor gebleven gelijk dez* was.
Het gebeurde in Egypte, dat eerst een storm van ver-
entw^ardiging opriepen, zoodat de Egyptische stu
denten maar begonnen met zich van alle colleges te
jnthouden, behoort al reeds tot de geschiedenis en is
als voldongen feit aanvaard. Het houdt een kostbare
les in voor Engeland en Egypte beiden, maar ook
voor een land1 als Nederland, dat over uitgestrekte
Indische koloniën beschikt.
Vindt Baldwin de moeilijkheden, die Ier-and onk
dit jaar bleef veroorzaken nog steeds la de grens,
quaestie tuascheni Ulster en hot overige Ierland niet
tot oplossing gebracht, en blijft daar de Va'.cra een
Vraagt condities aan van
LEVERING en 0ETAL1NG.
HET VERPLICHT U TOT NIETS.
ALKMAAR, Piano- en Orgelhandel.
Opgericht 1842.
houding aannemen, die hier en daar aan: het misda
dige grenst als een erfenis van grootero aamrek
kelijkheid vond Baldwin het Protocol van Genève.
De vijfde Volkenbondsvergadering, van 1 September
tot 2 October gehouden, heeft in belangrijkheid haar
voorgangers overtroffen. MacDonald en Herrioi be
zochten haar samen, en aan de tueschen hen uitge
sproken overeenstemming is het te danken, dat reeds
dadelijk de grondslag werd gelegd voor het Protocol,
berustend op de triologie: arbitrage, ontwapening,
5^ JS1liS?A*Sl£!5Zt'n democraten, terwijl zijn tegenstanders vaet aaneen-
geschiedde, weid der veiligheid der Staten uitsluitend gesloten etaanl De vorming van het nieuwe kabinet
B^-ondvMt op militairs waarborgen - neen, <te vei- onderecheid<io zich door tocidcnt«i> met den toen-
ligheM werd gezocht ln uithreidtag dm; arbitrage, enmallgcn Pre8ldent deü Republiek, den heer Millerand
*icfh op een wijze, welke de linkerzijde had ge-
ondank, al zijn juri- hlndard met d0 politiek van Polncaré had verocnigd.
dische en pohüeke gebreken, een buitengewoon be- Men dsohto van lülka een aftreden van Mille-
langrljk staatsstuk ia en als zoodanig ia erkend, i rand en Herriot ïtolde dlt ala voorWaarde voor de
hangt nauw samen met de ontwapeningsconferentie, aanvaarding eener hem opgedragen kablnetsforma-
io d«n loop van' 1925 moet samenkomen. Is het lLe Millerand weigerde dezen inconatitueelen eisch,
Protocol vóór 1 Mei niet voldoende geteekend, dan1 - - - - -=
komt er, althans voorloopig, van de ontwapenings
conferentie nieta Wat temeer zou te betreuren zijn,
omdat in 1924 de z-nl vlootconferentie te Rome ge
deeltelijk mislukte en van de plannen van Amerika
FEUILLETON.
door ETHEL M. DELL, uit het Engelach door
W. J. A. ROLDANUS Jrs
9.
Ze keerde haar blozend gezicht af voor dan
eigenaardigen blik, waarmee Lady Bassett haar
aankeek.
Er volgde een pauze ©n langzaam begon Lady
Bassett haar handschoenen, vast te knoopen.
Er is natuurlijk niet de minste noodzakelijkheid,
kind." zei ze zacht, „dat je hem zoudt qnt-
vangen. Ja, als je het mij' vraagt, zou 5k 'je dit
zelfs sterk afraden: na zulk een vroeselijko ér-,
varing als die van jou.'kan men niet voorzichtig
genoeg Zijn. uMen geert zoo 1'ioht aanleiding tot
praatjes. Ik iwil natuurlijk met genoden een
boodschap voor je overbrengen, maar ik vind het
beter, dat je hem Zelf even schrijft, dat jp hém
met kunt ontvangen."
„Waarom?" vroeg Mui-ieT met plotselinge en
onverwachte beslistheid. „Waarom Zou ik hem
niet ontvangenP Ik moet hem toch bedanken voor
w. wat h|j voor mij gedaan hoeft."
Ze had niet kunnen Zeggen, wat haar tot dit
ongewone optreden dreef. Ars Lady Bassett pr s>P
gestaan had, dat ze Nick zou ontvangen, zou ze
het misschien geweigerd hebben,, zonder ér verder
bp stil te staan. Maar iets in Lady BaasetFs ma-
nïer van optreden prikkelde haar tot verzet. Wolk
recht had Lady Bassett, haar de wetten voor te
schril ven?
..Wanneer ia htf van ytfan to Vomen?" pro eg te
„Ik zal hem met genoden hier zien
„Zooah? je wilt, kindlief," Zei Lady Bassett m0t
een l eht 9ohon<Wor»halen „maar Ik raad je aan
voorzichtig te zijn; Hii wil vanmiddag komen. Zou
je hem dan niet in elk geval vragen, rijn berork
uit te stellen, tot ik ©nbjj tegenwoordig kan zijn?
„Neen, dank u, zei Muriel eenvoudig, dat is niet
noodig."*
„Goed dan," hernam Lady Bassett op den toon
van iemand, Idie alleverantwoording van zich
schuift. En het meisje een kus op het voor
hoofd gevend:: „Dag kindie.. Ik zou hem nipt aan-,
moedigen, om lang te blijven, als ik jou was. En
ik raad je aan, hem kapt. Ratoliff© te noemen,
uu je,weer in de beschaafde maatschappij leeft."
MuneT keerde verveeld haar gezicht af. Zé bé-
greop deze bedekte waarschuwingen niét en zé
gaf te "weinig om Lady Bassetfs opinio om ©r
zich verder over to bekommeren.
Toen haar gastvrouw was heengegaan, wreef zo
mot haar zakdoek ov©r Üo plek, welke d« koéló
lippen hadden aangeraakt. „Als ze eens wist, hoe
ik er het land aan heb, gekust te worden,''' mom
pelde Zo in zioh zelf.
Toen ging se oen weinig rusten. Maar slapen
kon ze niet, daarvoor voelde zq zioh geostplyk
en lichamelijk te seer uitgeput
Bijna een uur ging voorbij. Dan hoorde ze, met
het gevoel', alsof ze dit al eens e^pdér had door
maakt, het geluid van onverschillige voetstappen
en een mleunënd© stem, die haar als eén degen
stoot door het hart ging; want opeens herin n©rda
ze zich "weer dien avond te Fort Wara, toen zb
haar vader haar voor hot laatst goodennacht had
hooren wensohon en tot ziens.
Wanhopig stond ze op en hi©M zioh aan den
achterkant van de sofa vast. Zon z© dit onderhoud
kunnen verdragen? Haar hart kl'opte luid on
hevig. Even dacht ze er ov©r hard weg te loopen,
en hem, zooals Lady Bassett haar ha<l geraden*
te laten weten, dat zp nog niemand ontving. Maar
onmiddellijk zag ze in, dat het daarvoor to laat
was. De schaduw van den inlandschen bediend©
op .de veranda verduisterde reeds het/raam en
ze wist, dat Nick hem volgde- Met een diepon,
zuoht keerde ze zich om, om hem te begroptöa
HOOFDSTUK X/
De adelaar sohiet neer.
HU kwam binnen, even luchtig en gewoon, alsof
om een vervolg op Washington te organiseeren, nog
weinig of niets vaststaat. Nu hangt het vooral van
Engeland af of het Protocol* althans voorloopig,
voortgang zal vinden. Immers, om de ontwapenings
conferentie bijeen te doen komen, moet het Protocol
en ruimde eerst vhefc veld toen de Kamer, onder
slechte leiding van Painlevé, zich formeel tegen Ihem
had uitgesproken. Niet alweer, gelijk verwacht was.
Painlevé werd President, maar oen -plotseling nieqw
opgedoken candidaat, de President van den Senaat,
de heer Doumergue. Dezo, een alleszins loyale, rond
borstige figuur, voelt zich in do neutraliteit van het
presidentschap blijkbaar geheel thuis. Het is aan
het feit, dat hij en niet Painlevé met zijn uitgespro
ken politieken sympathieën, verkozen werd, vermoe-
W*Mceerd dk> door tenminste do moerdoitoeid der ïi dat ÏÏXÏo^TdoÓr Hoonde
permanente leden' van: den Raad en door tien andere zijnen wepd „inlokt, het presidentschap la den po-
2-J5KXvTSie litieken strijd voortaan ral rijn betrokken. Wei ech-
permanente leden heeft nog slechts Frankrijk getee.
kend. Teekent Engeland, dan) volgt Italië, en ook
Japan* ongetwijfeld1 en> is de meerderheid er; teekent
Engeland niet, dan is de houding van beide landen
onzeker en is er van) een ondorteekening door de
meerderheid van de permanente leden geen sprake.
Met groóte belangstelling wacht men dus: Austen
Chamberlain. heeft bij zijn deelneming aan de laat
ste Raadsvergadering uitdrukkelijk gezegd, dat het
door Engeland gevraagde uitstel geenszins bedoelde
een afwijzende houding aan to kondigen. Daartegen
over staat echter, dat gelijk overigens te verwach.
ter heeft Millerand reeds de gelegenheid gevonden
om zich tegen Herriot te weer te stellen; hij heeft do
leiding van het blok tegen Herriot op zich genomen
en vindt aanknoopingspunten genoeg. HerrioTs anti-
clericale strüd; zijn bedreiging van het gezantschap
bij het Vaticaan; zijn scheiding van kerk cn staat in
El ras-Lot haringen hebben heel wat stof doen opja
gen. In do laatste weken zijn er bijgekomen <ïe moei
lijkheden met de communisten, die, blijkens den door
hen verordenden terugkeer van Sadoul, over heel
wat meer invloed beschikken dan men aanvankelijk
gedacht had. Jaurès plechtige uitvaart naar het Pan
ton viel - het kabinet van Baldwin reeds dadelijk fbóon helSen rit Mn drnr^tratJa
de vlootplannen voor Singapore, tot groote veronLdemonstratie
waardigmg mede vando Japanners, in eere heeft: w r,~wiTUi errtn-
hersteld.*Daaruit valt overigens geen precedent to De eerste zorg van Herriot,"p
trekken; Engeland dient zijn positie in het uiterste ment was deze om zich met MacDonald m vemnomg
Oosten te versterken, en beschouwt het opgeven van te stollen en met hem de samenwerking te negimi
de Singaporeplannen vermoedelijk als een extremi- Do Belgische Premier Theunis, die on aan ks een
teit van de Regeering-MacDonald, gelijk ook de even- 1 binetscrisis in België dat ook door een spoorw g-
tueele toezegging van zelfbestuur aan Schotland en staking en een mijnwerkersstaking in ae üori g
Wales er eene, in het oog van vele Engelschen, was! geteisterd werd aan het hoofd de r zaken d eea
Het Protocol wij) zeiden he treeds was het verrichtte bij zijn besprekingen te Londen, te 1 J
gevolg van de overeenstemming, tusschen Herriot en en te Rome uitnemend voorbereidend- werk. Herri
MacDonald verkregen. De eerste dagen van Genève - ging naar Engeland en was er de gast op Lnequere,
hebben een zeldzaam voorbeeld geleverd van vriend-daar kwam hij met MacDonald overeen betreiie a
schappelijke verstandhouding van twee mannen, in I een nieuwe conferentie der Grilleerden, te Linnen
wier handen een dëel van het lot van de wereld be- samen te roepen. Het eigenaardige feit deed zien toe
rustte. Het was de reactie op het regime van Poin-voor, dat blijkbaar de beide hecren net over a
caró. Diens politiek werd, in de eerste maanden van tekst der bijeenroeping en de agenda der contoren e
1924, met de ijzeren consequentie, die wij ondanks niet volkomen eens waren geworden; de Emiwcne
alles bij hem, Poincaré, in dezen tijd van slappe fl- uitlegging was een geheel andero dan de E^etscne.
guren) hebben te waardéeren en te bewonderen, voort- 1 Taalmoeilijkheden, zijn erwellicht mede scnu ld aan
gezét Het onderzoek der beide commissiën, door de geweest; de oppositie in Frankrijk spuide dit un te-
Commissie van Herstel Ingesteld, werd afgewacht, i gen Herriot; in Engeland was pijnlijke verbazing,
maar niettemin werd voortgegaan met toepassing MacDonald koos den niet gebruikelijker maar k^rt-
van de reeds getroffen maatregelen in Ruhr- en sten weg en ging naar Parijs, waar de moeili^neaen
Rijngebied'. De voortdurende dalings van den franc in één dag sprekens waren opgeloiZou alt meer ge-
veroorzaakte ook binnenlands heel wat ongerustheid, j schiedën, hoeveel tijd zou nlea bespaard, noe e
Poincaré bracht zijn finanti ©el e eit bezuinigingsont- moeilijkheden aan de volkeren niet ontnomen r-
werpen in het Parlement en- slaagde er in deze, zij den! Óp 16 Juli kwam de conteren-tio te i^ndjen -
het ook moeitevoli, te doen aannemen. Dat ging zelfs men; eerst de Geallieerden onderling. JJJ®1
met een tijdelijke crisis gepaard; crisis die meer i Duitechera Het heeft heel wat mooite gekost om to
schijn dan werkelijkheid was. Poincaré keerde ver- een oplossing to geraken, want Frankrijk wilde
sterkt uit dien strijd terug en zag zijn ontwerpen aan de aanvaarding van het z.g. Dawes-piani uit e
genomen. Onmiddellijk weer daarop volgden de ver- «el van het onderzoek dor beide commissienvan
kiezingen, die tegen d"e verwachtingen in, Poincaré Commissie van Herstel geen eischen betreiienae
in de minderheid en zijn tegenstanders in de meer- de ontruiming van het Ruhrgebied verbonden zi
dedheid brachten. Maar, gelijk dit ook in Engeland i Bovendien wilde Frankrijk slechts met het ua es-
het geval was geweest, die meerderheid was uit ver- plan overeenstemmen, vanaf net oogenonk aai ei
schillende deelen samengesteld; vormde geen ho- Duitsche Parlement de daarop betrekking nebbe ae
mogeen blokL Herriot steuiudé en' steunt op de sociaal- I wetten zou hebben aangenomen. Nu maakte net u
hij pas den vorigen dagt van haar gegaan was,'
een glimlach van begroeting op zijn lachend ge-1
zichty woorden van vriendsohap op de lippen.
Hij hield een oogenblik: haar hand vast en z©
voelde Zijn blik onderzoekend op zioh gericht» van
onder voortdurend knippende oogleden j
„Ik zie, dat je weer beter bent,." bpgon hü 5k
zal je dus met vragen omtrent je gezondheid niét,
lastig vallen. Lady Bassett is zeker op ti© bui- j
ten partij van den resident? Heeft het jé véél 1
'moeite gekost, haar te overreden mij jé ödn bd-
zoek te laten brengen?"
„Ik heb haar in 't geheel' niet overreed,réi Azé
koel, „ik heb haar alleen gezegd, dafl Ik jou zou
ontvangen om
"Welnu? Om
Tot haar ergernis vo©Tdq zo, dat ze bloosde
Verlogen brak zo den volzin af on ging zitten
Zo had 'hem in korte, beleefde woordén willón
bodanken voor al zijn goedo zorgen, maar nu was
haar 'keel' als toegeknepen. Bovendien scheen hij
dit volstrekt niet te verwachten.
Hij zette zioh naast haar op do sofa neer.
„Laat ons nu eens rustig samen praten,'' z©i hn.
„Je bent niet meer onder doktershandén hoor ik.
Tegen do kussens geleund, antwoordde ze zonder
haar zware oogen op te heffen:
„O, al heel lang niet moer. Ik ben heelémaaf
weer beter, maar nog wat moe.'
Hij trok de wenkbrauwen even samen, terwijl'
zo hem 'deze uitlegging gaf. Ofschoon Zo haar
gezicht, niet naar hem toegewend hield, had ze
oen gevoel, alsof hij haar nauwlettend gadesloeg
Hij knikte een paar maal, terwijl hij naar haar
luisterde, toen stak hü opeens de hand uit en
legde die op de hare in haar schoot.
„Het doet mij ontzettend veel' genoegen té hoo
ren, dat je weer hersteld bont," zei hy opgewekt
„Dat maakt mijn boodschap^zooveel gemakkelijker.
Ik kom je vrageai, of je mijn vrouw wilt worden
en hoe gauw je met alles gereed kunt zqn, om
met mü 'te trouwen. De volgende week? Ovér
veertien dagen? Ik wil je natuurlijk niet te véél
haasten, maar wij behoeven, dunkt mij, nergens
op te wachten, waar ik altijd gruwelijk het land
aan heb, jij niet?"
Muriel "Jceek hem in de hoogste verbazing aan.
De blos op haar wangen was hoe langer hoe dieper
„Met jou trouwen?" bracht Ze eindelUk- stote
terend van verlegenheid uit. „Hoe hoe kom
je er bij?"
„Dat zal ik je zeggen, "zei Nick snel. zonder
zich uit het vola t© laten, 'slaan. „Ik h<«b gedroomd,
dat een zeker vriendiijnetje van me zich éénzaam^
verlaten en droevig gestemd gevoeldé. En dat
zo verschrikkelijke behoefte had aan gemand,
die voor haar zorgde, haar opbeurde, haar steund^
haar allesgaf wat, zoo hot al 'niet haar groot
verlies kon vergoeden, haar toch ©enigszins tot
troost zou kunnen zijn. Toon bedacht ik, hoe zq
mij toebehoorde, mij gogovon was door haar eigen
vader, om haar te koesteren on voor Jmar te zorgen.
En zoo raapto ik 'ïi mijn. moed bijeen, om haag
ten huwelijk te vragen. JÜc wild© haar niet lastig
vallen mot voorbereidende maatregelen; dat tijd
perk hebben we reeds doorgemaakt Tk bon naar
naar toegegaan, Muriel, omdat het my dwaas toe*
sohoen, haar nog langer te laten wachten. En ik
heb haar nederig gevraagd don dag to bopalen, dat
we kunnen trouwen. Wü Je er ©ens ernstig ovér
nadenken? Geloof mij, het is wel de moeite waard."
Muriel had me©r verbijsterd dan vorsolirikt naar
zijn huwelijksaanzoek geluisterd. De vast© greep
van zijn hand, fijn koel-zakelijke toon, haddei?
kalmeerend op haar gewerkt, maar ze was te zéér
verbaasd, om dadelijk te kunnen antwoorden.
„Zeg mij, hoe je erover denkt," drong hij zacht
aan.
Niet in staat haar gevoelens to beschrijven,
schudde zo hot hoofd en zw©^.
Even later vervolgde hij snel:
„Denk niet, dat wt *>©n gril' van mij" is. Grilligheid'
ligt niet in mpn aard. Dat wist je vader ook wel*
anders had hij je niet aan mij toevertrouwd en
zooals je Hvoft, is Hat mot zijn volkomen goed
keuring geschied."
Wordt vervolgd*
