De dingen om ons heen.
Binnenlandsch Nieuwst.
Ingezonden Stukken.
Woensdag bogooi te Parlje een conferentie, die
vermoedelijk ml blijken een zware proef te zijn voor
de vriendschap der Enten te-mogen <ih eden.
Het gaat mot menschen als met staten: als men
aan de duiten raakt, blijkt bert al dan niet hechte
der vriendschap.
Thans zullen de ministers van' financiën der Em-
tenteregeeringen een discussie beginnen over de ver
deeling van de Duitsohe betalingen en vermoedelijk
dit kan niet wel uitblijven over de regeling
hunner onderlinge schulden.
Wel is niet eens, -doch herhaaldelijk officieel en
officieus verklaard, dat er tusschen het vraagstuk
der schadevergoeding en dat der onderlinge schul
den geenerlel verband bestond, doch het is natuur
lijk uitgesloten, dat men spreekt over wat ieder uit
het potjo zal mogen haJen, zonder dat tegelijk wordt
gezegd: amice, nu je in Jo rijke dagen komt, moet
je ook eens denken aan; het geld, diat ik, van je
krijg.
Hot zou bewonderenswaardig zijn van zelfbeheer-
sching. indien de crediteuren op zulk een oogenbllk
hun mond wisten te houden, als zij weten, dat die
schuldenaar een meevallertje heeft.
Niemand verwacht dit don ook en er zal een
groote spanning uit de atmosfeer zijn verdwenen als
het eerste woord' over die onderlinge schulden is ge
sproken.
Dan irümers weet men. waaraan men toe is, kan
men elk zijn eigen standpunt uiteenzetten en toe
lichten.
En misschien valt er op het gelaat van Logan, den
zwijgenden Amerikaanschen toehoorder, wel een of
ander te lezen. Tenzij' natuurlijk Kellogg .en Her-
rick dit stilzwijgen verbreken en verklaren, hoe
Washington denkt over deze dingen.
Zeer hoopvol is het vooruitzicht niet.
De rede van Bovah. vlak voor Oudejaar in' den
Senaat gehouden, was allerminst geschikt om do
harten der Europeesche debiteurs blijdar te doen
kloppen.
Hij wees er op, d!at Amerika, zoodra het in den
oorlog ging, zoor veel geld voor andere landen dispo
nibel had gesteld en dat de Amerlkaansche regee
ring bij haar eigen burgers vele millioenen had moe
ten leenen. waarvoor nu de Amerlkaansche belas
tingbetaler de rente en aflossing moet opbrengen,
Het was dus volgens hem een vraag van zuivere bil
lijkheid, dat niet de belastingbetaler in de Vereenig-1
de Staten ,doch die van het leenende land; voor de
ze golden zorgt. Een standpunt, dat logisch 'wel te'
verdedigen is.
4 FrankriJlt zat in nood, had den vijand in het land
en moest dien verdrijven. Alleen gelukte dit niet.
Zelfs met de financleele hulp van Engeland-en de
militaire hulp der Entente In haar geheel kwam men
Riet. aan het doel.
Pas nadat Amerika zijn onuitputtelijke hulpbron
nen van allerlei aard) ter beschikking stelde, kwam
er vooruitgang.
„Nadat", want over het „omdat" kan men twisten
en wordt nog steedis in Duitschland.... en elders
geredekaveld.
In ieder geval staat dit vast, dat de hulp van al-
lorleL aard door Amerika verstrekt oen factor ge
weest is voor het winnen van den oorlog.
Als de krijg voorbereid was geweest, zoodat men
voor het uitbreken ervan schikkingen had kunnen
maken, de rollen had kunnen verdeelen. zou het mis
schien anders zijn geloopon. Had wellicht het eens
land dit, het andere dat voor zijne rekening geno
men. De een de fabricage, de ander de transport, een
andere groep den landoorlog.
Doch zoo is het niet gegaan. De Entente is gaan
deweg vorgroot en uitgebreid, gegroeid, wat o.l een
dor beste bewijzen ia tegen de Duitsche stelling, als
zou zij den oorlog hebben uitgelokt.
Zoo dom zouden de regeerders te Parijs en te Lon
den niet zijn geweest, dat zij' de tijdige verdeeling der
functies over het hoofd zouden hebben gezien.
De Amerlkaansche en Engelsche voorschotten,
waarvoor die staten leeden bij hun eigen burgers,
moeten worden tetaald. Misschien geheel, zeker ten
deele. En als mén nu te Parijs gaat vaststellen wat
ieder voorloopig uit het potje krijgt, is het redelij
kenvijs onmogelijk dit te doen, zonder dat men al
thans bij benadering weet, wat er onderling moet
worden betaald.
Blijft Washington op zijn standpunt staan, zoodat
du® Engeland gedurende ruim zestig Jaar vastzit
aan zijn betalingen notabene terwijl Duitschland
er vermoedelijk in nog geen halve euw van af is!
en moot ook Frankrijk tot den laatsten cent afbeta
len aan Amerika, dan ziet het er natuulijk zeer on
aangenaam uil
Want als de Baldwin-overeenkomst gehandhaafd
blijft, moet het vasteland aan Londen evenveel be
talen als Londen te Washington afdraagt, Niet
meer, doch ook niet minder. De betalingen van
Duitschland aan Engeland gaan direct door naar
Amerika, doch de circa 25 millioen pond sterling,
die dan nog mankeeren aan don dienst dier schuld
moeten van' Frankrijk en Italië enz. komen.
Opziohzolf is dit een groote post, waarmede zoo
goed ala het heele bedrog is gemoeid, dat Duitsch
land' heeft te storten. En tot overmaat van ramp
komt nu Amerika ook om zijn deel der Duitsche
betalingen, zoowel wegens schadevergoeding als we
gens de kosten zijner bezetting van Koblenz, welke,
zooals men weet, door de hoogs soldijen zeer kost
baar is geweest.
De zwijgende toehoorder zal een zware taak heb
ben om in deze omstandigheden het zwijgen voort
durend te bewaren, omdat de andere regeeringen
zich op het standpunt stellen, dat Amerika door het
niet-ratificeeren van' het Verdrag van Versailles
f oen recht op de schadevergoedingen heeft. Natuur-
ijk zal het zeer veel voeten in de aarde hebben al
vorens bijv. Frankrijk zal kunnen worden' bewogen
tot hot erkennen van deze aanspraken.
Men weet, dat do Fransche regeering, in tegen
stelling met de Britsche steeds heeft ge
weigerd de regeling te erkennen, waar
in deze Amerlkaansche aanspraken worden
geformuleerd.
Hot zou derhalve zeer goed kunnen' wezen dat
het vraagstuk der onderlinge schulden aanleiding
gaf tot onaangename uiteenzettingen tusschen de
oude kameraden. De uitlatingen van den Belgischen
minister Theunis, voor zijn vertrek, wezen er reeds
op, Als hij, waar de aanspraken van België vaster
staan, dan die van welk ander land ook, groote
moeilijkheden verwacht, behoeft men er niet aan te
twijfelen, dat er „brekers vooruit" zijn, nu men, on
der zoo geheel andere omstandigheden en met een
zoo veel kleinere pot te deelen, *ie conferentie van
Spa gaat herzien.
Ook zullen te Parijs natuurlijk de kosten der
Roerbezetting ter sprake komen, hetgeen eveneens
een penibel onderwerp is, nu slechts twee der geal-
leerden, tegen den zin' der andere en zonder hun ac
tieve en passieve mdewerklng, deze occupatie heb
ben doorgezet.
De zeer geringe directe opbrengst dier bezetting
kwam niet in vergelijking tot de kosten der uit
winning en het lijkt zeer de vraag of het totaal der
door Frankrijk en België gemaakto koerten op hei
algemeen conto zullen kunnen worden gebracht,
terwijl Duitschland natuurlijk alles zal doen om de
extra-uitgaven voor het bezettingsleger aan1 de Roer
en de algemeene kosten er door aan het Rijk veroor
zaakt, als prestatie op de rekening der schadever
goeding gebracht te zien.
Aan alle kanten dus gevaren en moeilijkheden
niet slechts voor de regeeringen dier Entente al
leen, doch ook voor de ruet In Europa, die ternau
wernood; ietwat scheen te zullen terugkeeren.
UITKIJK.
WIJNHARDT's
Staal-Tabletten .90*
Maag-Tabletten. .75
Zenuw-Tabletten .75*
Laxeer-Tabletten .60«
Hoofdpijn-Tabletten 60«
9 BIJ Apoth. en Drogisten
BREEZAND-
Woensdagavond, 7 Januari hield; de Nutsvereent-
ging „Vriendenkring" eene vergadering met dames
in de zaal van den heer Jb. Borst.
De voorzitter, de heer A. Raap, heette de aanwe
zigen welkom en wenschte allen een voorspoedig
en zegenrijk Nieuwjaar. Voorts herinnerde hij er
nog even aan', dat men het vroeger genomen besluit,
om op tijd te beginnen, zou handhaven en zich niet
storen aan de laatkomers.
Hierop leest de secretaris, de heer J. Petter, de no
tulen, welke onveranderd worden vastgesteld.
De heer C. Looij, die de lezing had op zich geno
men, had hiervoor gekozen „De eerste deur", dr
heer J. Molenkamp, die de verplichte bijdrage had,
las een schetsje van Justus van Maurik, „Een Zon-
dagmorgenverrassing". Mej. Blaauboer- en R. van
den Berg het kamerstukje „Juffrouw Snip en Juf
frouw Snap".
Na de pauze kregen we van da gezusters Van den
Berg en mej. L. Raaijmakers het tooneelstukje „De
gefopte tante", van de dames Hoogoohagen, C. Keif-
zer en S. Tiel de voordracht „Geëmancipeerde vrou
wen", van de dames S. Tiel on P. van Duin „De
voranderde mannenhaters", van do dame® J. Hoog-
schagen en C. Keijzer „Een kluchtig abuis", gezus
ters M. en N. van Zandwijk gaven de voordracht
do stem, die haar had gekalmeerd in haar woeste
koortsfantasieën, vlhk aq.n haar oor:
„Laten wij het nu eens kalm bespreken, MurieL
Wees niet bang." En hy leidde haar zacht naar
een sofa, boog zich'over naar heen en streelde haar
wang. De toederheid van zijn toon on aanraking,
het plotseling- eindigen van de spanning, dit alles
gaf naar zulk een verlichting, dat het laatste spoor
van haar zelfbeheersohing verdween. Zo legde hot
hoofd togen de kussens en brak uit in een onbe
daarlijk snikken, lang en wanhopig, met zenuwach
tige schokken. Nick bleef haar voortdurend sussend
streelen, zonder een woord te spreken, zoolang de
uitbarsting duurde.
Toen ze een beetje kalmer werd, droogde hyl
haar oogen met zün zakdoek af.
„Kom nu, kom nu," zei h3jf, ,er is volstrekt geen
reden om te schreien. Zeg my nu; wat je mij te
zeggen hebt. Ik geloof, dat je onze verloving wilt
afmaken, nietwaar? Dat heb ik er tenminste uit
j,NietP" En vindt je dat wel billijk tegenover
mij?" j
Ze werd nog rood er. Hij' deed haar beschaamd
staan.
„Als je er bepaald oip staat," zei ze onwillig,
„wil ik het je wel zeggen, maar ik doe het liever
niet."
Hij maakte een luchtig gebaar.
„Doe het dan in 's hemelsnaam niet. Ik doorziet
zulke dingen gewoonlijk heel goed.. En ik k;oi
vrijwel' nagaan, wat er gebeura is. Iets van dezen
aard."
Hij streek zich met de hand over het gezicht en
keek haar met een Hauwen, poeslieven glimlach
aan, zoo sprekend dien van Laay Bassett, aat Mu-
I riel' het opeens te kwaad kreeg met een zenuwach
tige bedreiging om te lachen.
HÜ legde haar het zwijgen op door op zaohten
toon te beginnen.
u.Uvr.B«. uow üv o* upiiuwwow vuv j „Je weet, mijn beste MurieL dat ik Nioholaa
begrepen, maar ik weet nog steeds niet waarom." Ratcliffe nooit voor het huwelijk geschikt heb ge-
Met een schuwen blik keek ze op en zagf de haar I vohden. Hij is oen flirt een eerste flirt" dit
welbekende, vriendelijke, dooh raadselachtige uit
drukking in haar oogen. Hü knikte haar bemoedi
gend toe. „Kom, voor den dag er mee. Jo hebt.
zeker genoeg van mij. Is dat de reden?"
„Ik neb van alles allesgonoeg," zei 'Be
hartstochtelijk. „Ik wou o, ik wou, aat je mij
hadt laten sterven."
„Zóó, is het hem datP" zei Nick, naast haar op de
sofa plaats nemend. „Sedert wanneer heb je deze
grief tegen mij gekoesterd?"
Hoewel hü op sohertsenden toon sprak, wist ze,
dat er met met hem te gekscheren viel; ook was
ze daarvoor niet in een stemming. Eenigsains ver
ontwaardigd antwoordde zo:
„Ik heb geen grieven tegen je.. Wees niet zoo
dwaas. Dat> is het niet"
„Houdt je dan niet meer van myF'
„Jawel."
„Als ik morgen stierf, men kan nooit weten,
wat er gebeurt, Muriel, zou je mü dan een. klein
beetje betreuren?"
„Hoe kan je mij zoo iets vragen, NiokP," zei Be
verwütend. „Dat spreekt tooh imrrftrs van zelf'
,/t Is jammer, dat ik je tranen dan niet aal'kun
nen zien. Ik zou die onuitsprekelijk op prijs stellen.'
Ze maakte een ongeduldige beweging.
„Je zegt, dat je nog wel van mü houdt Muriel,
maar ik zie, dat ik jo gruwelijk verveel. Heb nog
een weinig geduld met mij. Ik heb bijna uitgespro
ken. Is hot misschien, omdat je mü moor als een
broer beschouwt, dat je niet met me wilt trouwen?"
Muriel keek hem beteuterd aan. Ze voelde zich
niet tegen hem opgewassen. 1
„Neen," antwoordde ze, „natuurlijk niet"
ËWeet ie dan wel zeker, dat er een reden vooriz?'
[aar bleeke wangen kleurden zich.
„Ja, maar die wil ik je liever niet zeggen."
imet een toegeeflijk hoofdknikje „En ik
heb van mevrouw Gybbon Smythe gehoord, dat hü
MOk wel' eens te ved gebruikt, maai| dat zal mis
schien wel wat ovenlreven zijn. Ik woet echter bij
ondervinding, dat nü verschrikkelijk driftig is,
soms om bang voor te zü'n. Maar verder wil ik my
i liefst niet over hem uitlaten, anders zou ie nog
denken, dat ik tegen hem bevooroordeeld ben en
dat is volstrekt niet het geval. Integendeel, we zijn
beste vrienden. Ik vond het alleen myn plicht je
te waarschuwen, niet fco veel te verwachten, want
ik zie je graag gelukkig zoo gelukkig mogelijk
arm kind. Was het zóó nietP"
Muriel' lachte onbedaarlijk, zóó uitstekend, zóó
vrij van overdrijving was ae nabootsing van lady
Bassctt's stem en gebaar.
Nick stemde niet met haar lachen in. Van achter
zyn schertsend masker boëpieddo hij haar oplettend.
HÜ had zich als nar voorgedaan, om achter de
waarheid te komen. Misschien begreep ze dit, ^ant
ineens keek ze hem vragend, haast verschrikt aan
en antwoordde snel11:
„Neen, Nick, housoh, dat heeft ze niet gezegd.
Bovendien (zou ik mü daar ook in het minst mot a*n
gestoord hebben. Het is alleen alleen
Je hoeft het my
als de dag. Ik zal het je zeggen. Heti is 'niets dan je
trots, je armzalige trots. Ik weet het, ja? ik weet
j het. Ze hebben met modder naar je gegooid en daar
is iets van blijven kleven. En nu wil id liever ster-
j ven dan met mü, trouwen, nietwaar? Maar ab ik nu
eens weiger je je woord terug te gevenP"
Ze wera vuurrood.
„Dat tal je tooh niet doen, Niok. Dat kan je
niet daar heb je het reaht niet toe."|
„Mevrouw Oude Tijd en Ibffr. Nieuwe Tijd", mej.
M. van Zandwijk declame«Ao „Kinderleed vaa de
heeron J. Molenkamp en J. Grln kregen we „Twee
loden van de blauwe knoop,1h het tooneelclubjo gaf
daarop „Een huishouden in de war", van de dames
Borst en De Ridder kregen we de voordracht „On
tevreden Amazonen" Ao heer K. Nicuwland droog
voor „Twee vrienden'', de dames Bood-Keppe' en
M. Raap zongen „Die nauwe rokjes" de heer J. Duin
„Raad aan de Jonge mannen", terwijl de lange rij
besloten werd door mej. Blaauboer-Vader mot het
zangnummer „Die Scheele" Toen werd de vergade
ring gesloten, mot dank aan allen, die tot het ge--
noogen van den avond hadden bijgedragen.
ANNA PAULOWNA.
Gisteravond vergaderdede voetbalvereeniging „Ex
celsior" in café Slikker. Do voorzitter opent me' een
woord van welkom, waarna de notulen worden ge
lezen, welke na een kleino opmerking van den heer
Stellingworff worden gocdgokeuncli. Bij de rekening
en verantwoording blijkt, dat do vereeniging finan
ti eol flink vooruitgaat. De bescheiden van den pen
ningmeester, nagezien door de heeren Jonker en
Rezelman, worden volkomen in orde bevonden, De
voorzitter stelt dan ook voor, den penningmeester
te danken voor zijn accuraat beheer en ntoaar
betoonde activiteit, waarmee de vergadering ondertyp
applaus accoord gaat. Daar de verhouding van B.
F.C. of van een harer bestuursleden tegenover E.
niet schitterend is te noemen, geeft het bestuur de
E.-spelers, uitkomende voor de A.P.-D.O.S.K.O.-c>m-
binatie in overweging om zich voor dergelijke wed
strijden niet meer beschikbaar te stellen, tenzij ovor_
leg in dezen plaats vindt De reden hiervan is, be
halve bovengenoemde verhouding, de daarmee ge
paard gaande passeering van het E.-bestuur. Beslo
ten wordt, om het 2e elftal voor do bondamedaille-
wedstrijden der 2de klas in te schrijven.
Bij de rondvraag wordt door Delver gevraagd, of
nog geen reparatie plaats vindt van het hekwerk,
achter het doel. Prijsopgaaf zal worden, gevraagd
waarna herstelling geschieden zal. De heer Stelling
worff zegt, dat in do verbandkist niets te zien is dan
de bodem. De secretaris zal nu trachten, hier wat ma
teriaal voor te krijgen.
Nadat nog eenige vragen zijn beantwoord, sluit do
voorzitter de vergadering.
De voorzitter herinnerde vervolgen» aan de op
initiatief der Kamer genomen en goed geslaagde
herdenking van het HKMarig bestaan van het
Noordzeekanaal ten Stadhuize te Alkmaar, bracht
dank aan het gemeentebestuur voor de ondervon
den medewerking on den heer Dresch, archivaris,
voor de door hem georganiseerde tentoonstelling.
Spr. hoopte, dat de dozen zomer te prganiseeren
„pleziervaqrt" door het Noordhollandsch Kanaal
eveneens goed moge slagen en deelde mede, dat
aan den heer C. Nannes Gorter de samenstelling
van het te maken Gedenkboek was opgedragen.
Van do direotio der Ned. Spoorwegen was be
richt ingekomen, dat trein 8904 om 11.55 van Soha-
gen zal vertrekken (15 min., vroeger dan thans is
bepaald) waardoor het missen van d> aansluiting
te Alkmaar op trein 4')9 vermoedelijk zal worden
voorkomen. Voorts deelde de directie mede, dat in
dien dezen zomer de directe sneltreinen Bergen a in
ZeeArasterdam vico-versa zullen worden ingelegd,
deze te Alkmaar zullen stoppon.
Gunstig zal aan het gemeentebestuur goadvi-oerd
worden inzake vervroeging van. het aanvangsuur
der botermarkt en verplaatsing van de vraonten-
markt van het Waagplein naar de beide zijde i van
Nieuwesloot. tusschen Remen en Kinaalkude.
Door den heer Hoogland werd meegedeeld, dit
het volledig rapport der Provinoialo commissie aan
Ged. Staten inzake de Westfriesohe ka naai plan nou
fepoedig te wachten was en uit de daarop gevolgde
discussie bleek, dat door onderling overleg byna
geheele overeenstemming verkregen was met dé
Commissie van advies voor de kanalisatie in West-
Friesland.
Ten slotte werd besloten, dat de Kamer aan Ryk
en gemeentebestuur zou adresseeren voor uitdie
ping van het vaarwater aan de Handelskade.
ZUIDSCHARWOUDE-
Naar aanleiding van het desbetreffend verzoek
heeft de kerkeraad der Herv. gemeente het initiatief
genomen tot de oprichting van een sub-comité alhier,
ter ondersteuning van de poging om te Alkmaar een
nieuw neutraal ziekenhuis te stichten.
WINKEL.
De heer D. van der Oord Wz. te Winkel,, is her
kozen tot Modenmoester vanJ den Schrlnkaogpolder.
K. V. K. VOOR HOLLANDS NOORDERKWAR
TIER.
In de Woensdagavond' te Alkmaar gehouden ver
gadering van de Kamer van Koophandel voor Hol-
land's Noorderkwartier heeft do voorzitter in zijn
Nieuwjaarsrede er op gewezen, dat met het oog op
den kaas- en groenten'handel van het gewest de toe
komst met eenig optimisme mag worden tegemoet
gezien indien door het buitenland geen tariefsver-
hoogingen of andere beperkende bepalingen den uit
voer zullen belemmeren. Omtrent den tuinbouw kan
gemeld worden, dat de toestand langs de duinstreek
en bezuiden Alkmaar dooreengenomen „goed" kan
genoemd worden. Toch zal een vlot verloop van den
handel noodzakelijk zijn om de enorme voorraden,
welke nog ongeveer 1/3 meer bedragen dant die van
het winterseizoen 1923*24, tot voldoende prijzen
van de hand te kunnen doen.
De aanvoer ter Alkmaarsche kaasmarkt bedroeg
8104 stapels met 6.722.530 Kg. tegen 7686 stapels met
6.162.508 Kg. in 1023. De omzet der Coop. Zuivel Ex
port voreeniging bedroeg totaal 2,623,005 Kg. togen
2,453,926 Kg. in het jaar 1923.
In do bïoembollenkweekerijen en den Export-
handel werd over het algemeen bevredigend gewerkt,
in de omgeving van Broek op Langend ijk kan de
toestand voor enkele soorten, als bjyv. hyaointhon en
tulpen, zelfs uitmuntend wordon genoemd. De ex
port handel heeft zicht ondanks verhoogde verkoops
prijzen in Limmen en omgeving, belangrijk uitge
breid; ook hier werd' in Duitschland een afzetge
bied herwonnen, zoodat de vooruitzichten voor 1925
hoopvol zijn.
Omtrent het landbouwbedrijf kan. worden gemeld,
dat buiten alle verwachting het resultaat van het
geëindigde jaar voor de zuivelbereiders gunstig is.
Niettegenstaande het mond- on klauwzer weer .on
der het rundvee heersohte, en het vee door de vele
regens te vroeg naar de stallen moest, mochten de
zuivelbereiders toch het jaar 1924 beschouwen als
een gunstig beëindigd jaar.
De Noordzeevisscherij in het district bleef, wat de
vangst betreft, beneden het middelmatige; de visch.
prijzen waren echter goed te noemen. De visscherij
tn de zeegaren, het Marsdiep en langs de stranden
met zegens, fuiken enz. had over het algemeen goe
de resultaten.
De haringvangst was bijzonder goed, ansjovis werd
er weinig gevangen, maar beide soorten brachten
dank zij de vraag van Duitschland, goede prijzen op,
zoodat dë uitkomst dezer visscherij bevredigend ge
noemd kan worden. Over het algemeen kan in door
snee van de visscherij in on® district over een matige
uitkomst gesproken worden.
GEMEENTE WARMEN HUIZEN
Ingeschreven gedurende de maand December 1924.
Geboren: Nanda Elizabeth, dochter van Jacob
Mooij en van Johanna Wilhelmina van Baar. Ma
ria, dochter van Bertu® Barsingerhorn en van
Trijntje Kroon. Jacob Pieter, zoon van Cornelis Mijl
hof f en van Klasina Hartog. Geertruda Christina,
zoon van Johannes Nannes en van Cathafina Lig.t-
hart. Catharina, dochter van Cornelis Tesselaar en
van Trijntje van Diepen. Petrus Theodorus, zoon van
Cornelis Mosch en van Anna Sophia Woestenburg.
Gehuwd: Willem Koorn, oud 23 jaar en Anna Ca
tharina Pastoor, oud 22 jaar. Willem Blankman, oud
29 jaar en Trijntje Biersteker, oud 26 jaar.
AAN DE INWONERS VAN ZIJPE* CALt
LANTSOOG EN PETTEN.
Binnenkort zal de heer Dr. B. H. Vos, Geneesheer-
Directeur van het Volkssanatorium voor borstli.lders
te IlelJendoom, eene lezing met lichtbeelden over de
Tuberculose en hare bestrijding houden te Schager-
brug voor de leden van de afdeellng Zljpe-Callants-
oog van de Noordhollandsche vereeniging ..Het
Witte Kruis". We kunnen den loden en hunne vrou
wen, doch ook andere belangstellenden, niet genoeg
aanraden daarbij tegenwoordig te zijn.' In den laat
sten tijd wordt de strijd tegen de tuberculose met
kracht aangevat, en or is alle hoop, dat het geluk
ken zal. deze treurige ziekte te beperken binnen
enge grenzen; maar dan moeten do huisgezinnen
meewerken. Daarvoor is eenige kennis van de ziekte
wenschelijk, maar meer eenige kennis van do voor
behoedmiddelen en de geneeswijze en van het werk
van bestrijders en verplegers. Dr. Vos heeft, op ver
schillende plaatsen zijne hoorders weten te boeien;-
oa. te Warmenhuizen was men zeer voldaan. Nu
ook in Zijpe, Callantsoog en Petten met steun van
gemeente, -Provincie en Rijk. .de tuberculosebestrij
ding krachtig zal ter hand genomen worden, moeten
de inwoners hunne medewerking verleenen en begin
nen hunne belangstelling te tbonen bij de hier aan
gekondigde lezing, die bovendien interessant be
looft te worden. Nadere bijzonderheden zullen per
advertentie en met aanplakbiljetten bekend ge.
maakt worden.
Schagerbrug, 8 Jan. 1925.
L. BLEEKSMA,
Secr. der A'fd. Zijpe-Callantsoog
van „Het Witte Kruis".
„Niet? Ik zou denken van weL"
Hü keek op haar neer met een toornige schitter
ring in zyn oogen. „Ik zou denken van wel Maar
daarover willen we niet twisten. Zeg my'> wat je
van pl'an bent te doen."
Het antwoord volgde met een onstuimigheid, die
hü niet verwacht haa:
„Ik wil hier yandaan ver weg naait Enge
land. Ik ik haat deze plaats."
„En iedereen, die er in woont?"
„Byna".
Muriel' sprak onverschillig haast uitdagend. Zo
streed voor haar vrijheid en die strijd was harder
dan ze verwacht haa.
„Met uitzondering tooh zeker van mevrouw Mus-
grave. Weet je, dat Daisy naar het vaderland te
ruggaat? Zou je graag met haar meegaan?'
Muriel keek «hem hoopvol aan.
„Alléén met haari'. i
„Ja, ik ga tenminste niet mee. Ik ga op müh
huwelijksreis naar Khatmandu."
„Spot niet met mij. Niok," zei ze met gesmoorde
stem, „dat kan ik niet verdragen.*1
„Spotten. Ik? God beware mü daarvoor.'* Hü
bukte rioh en greep haar hand. j^et lioht speel
dé op den ring, dien hü haar gegeven had; hij
draaide dien langzaam aan haar vinger om en,
keek er naar. i
,Jk verzoek j'e dien terug te nomen zei zo*
,Dat weiger ik beslist,' antwoordde hü, zonder
de oogen op te slaan. „Ik zeg niet, dat je hem
dragen moet, maar je moet hem bewaren, als een
herinnering aan de belofte, die ik van je vragen
zal."
„Een belofte?" stamelde ze.
Nog keek hij' niet op; inet half gesloten oogen
staarde hij naar de robynen.
„Ja", klonk het na een oogenblik. „En lk zal je
je vrijheid teruggeven op voorwaarde, dat je mü
deze belofte doet."
„En die is?" flhistorde ze bevend.
Hij' keek haai* even aan en zijn blik watf ondoor
grondelijk.
„Alleen dit. Je ruit er wel om lachen, maari zoo
lang je er om lachen kimt, zal jo er geen bezwaar
in zien, om het te beloven: Ik wil, dat je mü op }e
woord van eer verzekert, dat als je ooit van opinie*
mocht veranderen en mot mü wilt trouwen, je
moedig bij' mü zult komen, om mij dit td zeggen."
In de verbaasde stilto, waarmee zo hem aan
hoorde, zag zü, hoe hy het zonlicht liot spelen op do
robynen aan naar vinger, zonder zich veel' om haar
antwoord te bekommeren, dat hy< bedaard, met
stalen gezicht, afwachtte.
„Dat is dus afgesproken P' vroeg hü eindeïyk.
Ze schrok op met een onwillekeurig gebaar van
angst.
„O,neen, Niok. Hoe zou ik jY dat kunnen belo
ven? Je weet toch, dat ik er nooit andere ,orer zal
denken."
Hij trok de wenkbrauwen even op.
„Dat is de kwestie niet. Als je net als zoo iets
onmogelü'ks beschouwt, zal het je nog minder kos
ten het te bel'oven." V.
Dit zeggende greep hif haar hand.
„Toe Niok, laat my, smeekte zy, »ik doe het
liever niet."
„Dus je wilt liever dadelyk met mij trouwen?"
Opeens scheen het haar toe, alsof hij het hierop
aangelegd had.
Verschrikt stond ze op; ook hy stond op, haar
hand nog steeds vasthoudend, met een gezicht als
uit marmer gehouwen.
„Moet het moet het dan het een of het
ander zün?" hygde ze.
„Dat neb ik je immers gezegd," klonk het on
verbiddelijk.
Haar tegenstand verminderde. Waarom z u ze
nog aarzelen? Wat stak er in deze belofte, dat die
haar het bloed zoo woest door de aderen deed
stroomen?
„Goed," zei ze eindelük met zwakke stem. „Ik
beloof het. Maar maar ik zal nooit van
opinie veranderen, Nick, nooit, nooit."
Zijn oogen Waren nog steeds op haar gericht,
omsluierd, ondoordringbaar. Hij regeerde haar
protest, het was, alsof hy dat niet; gemerkt of
gehoord had.
„Je hebt je plicht oredaan," zei hy. „Hoor jij' nu,
de myne: Ik zweer Dy God, dat ik nooit .met je
zal' trouwen, tenzij je mü dit zelf vraagt.'
Toen bukte hü zien en arukte plechtig, eerbiedig,
zijn lippen op ae hand, die hij vasthield.
Munel' bleef stil staan, half verschrikt en geheel
onder den indruk van het gebeurde. Zoo had zo
Nick nóg niet leoren kennen.
Maar toen hy rich weer oprichtte en zo den
ouden, raadselaohtigen spot in zijn oogen zag,
haalde ze verlicht adom. Met een snelle, liofkoo-
zende bewering nam hy haar by' den schouder.
„Dat is dus afgeloonen, Muriel. Nu kun je een
nieuw blad omslaan. Ga naar Engeland terug en
leer daar weer jong to zün."
Dit waren zyn laatste woorden. Hij wachtte nog
een oogenblik en diep in haar binnenste, trilde
er iets, als in een blind dier, dat wanne zonne
stralen voelt. Het liet een vaag gevoel van pün
achter meer niet.
Het volgend oogenblik had Niok zich omgekoerd
en ging heen.
Zo hoorde hem zacht een walsje neuriën in do
verte. Ze had haar zin gekregen, maar zonder oeni#
gevoel van vreugde zag ze nein gaan. Nu was hy
voor goed van haar weg, om niet terug te „koeren.
Wordt vervolgd.
