Foster's Rugpijn
Nieren Pillen
glazen plaeons,
geel etiket
Foster-McClellan Co. London.
Wij vestigen er. de aandacht
op dat
Uil het hart van Holland.
tuiging Ingekomen, voor hef waardeerentf •ohrlfven,
terwijl namen» de monteurs dank wordt gebracht
voor de ontvangen gratificatie. De vlotterlnrichtlng,
waarover in oen vorige vergadering is gesproken,
kan door de firma Heem&f worden aangebracht voor
f 400. Deze zal dan moeten voldoen aan de voor
waarden die door onzen adviseur Boom zullen ge
steld worden. Zoodra er dan te veel vuil voor de
rooster zou komen, wordt de pomp uitgeschakeld
en de machinist gewaarschuwd.
Dan deelt voorzitter nog mede, dat 4 va^ de B
perceelon slootwerk zijn afgeloopen. Door de 'aanne
mers is best werk geleverd. Het laatste perceel zal
vermoedelijk ook over. ruim een week klaar zün.
Ingekomen i9 de goedkeuring van het Provinciaal
Colege op nog enkele besluiten die reeds geruimen
tijd geleden zljtn genomen, nl. om een rekening te
openen bij de Boerenleenbank alhier; ruiling van
oon gedeelte grond met den heer ©reed aan. do
Nlou'wesluis, alsmede het afstaan 'vair een stukje
grond aan het Hoogheemraadschap voor het bouwen
van een loods1.
Van do Iloomaf is nog ingekomen een tweetal fo
to's van het interieur van hot gemaal, terwijl eon
foto van' hot exterieur nog zal volgen.
Verder is hot oenigo punt der agenda: Vaststelling
der bogrooting 1925. Vooraf wenscht Dijkgraaf oen
oogenbllk in comité te gaan. Na ongeveor een half
uur mng de pors weer binnenkomen eu wordt tot
behandeling overgegaan.
Algemeen© beschouwingen: Nihil.
Mét de uitgaven worrt begonnen, welke post voor
post worden voorgelezen. De le post, salaris van den
Dijkgraaf is van f 400 gebracht op f 500.
De heer P. J. Blaauboer, als heemraad, licht toe,
dat de administratie van den Dijkgraaf zwaarder is
geworden, dat het inwendig beheer heel veel is ver
anderd en dat hij de onderhoudswerken niet alles
aan den opzichter overlaat-, doch veel zelf onder
handen neemt. Een en ander was voor de heemra
den een reden om een salarisverhooging van f 100
voor te stellen. Allen voor.
Dijkgraaf zegt, -dat het hem veel genoegen doet,
dat allen er voor zijn. Een verhooging van salaris1 is
altijd mooi, doch het blijkt tevens, dat mijn beleid
door u wordt gewaardeerd.
liet salaris van den secretaris en penningmeester
was tot dusver voor ieder f 300, terwijl er steeds on-
gevoer f 100 wend uitgetrokken voor schrijfloon.
Voorzitter zou persoonlijk dit laatste willen laten
vervallen en dan het salaris vast stellen op f 400 In
het Dag. bestuur kon men niet tot overeenstemming
komen, zoodat er geen bepaald voorstel komt.
De heer C. J. Blaauboer zegt, dat het wol vreemd
klinkt, doch in werkelijkheid blijft 't toch hetzelfde,
omdat er altijd een post voor schrijfloon werd uitge
trokken. Er is veel meer werk dan vroeger, zoodat
ik wel zou willen voorstellen, het salaris te bepaien
op f 400.
Den heer Groneman is het ook sympathieker, zoo
dat deze het voorstel wel wil steunen.
In stemming gebracht, wordt het aangenomen mei.
3 stommen tegen, nl. van de heeren C. A. Waibcer,
P. J. Blaauboer en Jb. Waiboer Iïz.
Do post pensioenbijdrage Pensioenwet 1922 f 1130
en do bijdrage inkoop Pensioenwet 1922 f 2140 zijn
f 300 lager gesteld kunnen worden dfcun het vorig
jaar.
Een nieuwe post voor abonnement telefoon ia aan
gebracht. tot een bedrag van f 70.
Do machinist. Kok is nl. telefonisch aangesloten ge
worden. wat f 35 per jaar kost, terwifl het Dag. be
stuur heeft goedgevonden dat voor de telefoon van
den dijkgraaf f 25 werdt "gerestitueerd, omdat hij
deze in hoofdzaak voor den Polder noodig heeft.
Voor het uitdiepen van waterleidingen op nader te
bepalen.plaatsen is uitgetrokken f 20Ó0. Dit is f 1500
minder dan verleden jaar. Voorzitter licht toe, dat
de fRatste jaren veel is uitgediept., zoodat voor dit
jaar f 2000 voldoende wordt geacht.
De heer Groneman zegt, dat. deze post ook zijn1 aan
dacht heeft getrokken. Over 't algemeen, ben ik er
voor, dat de Polder voor gaat. Dit kan aanleiding ge
ven dat veel meer boeren zullen volgen, wat wer
kelijk erg noodig is.
De heer K. K. Kaan noemt de correspondeersl'oot
van den Walingsweg tot Barsingerweg.
De heer Groneman vraagt of de^Kruiswegsloot ook
aan de beurt is, terwijl de heer C. Blaauboer de aan
dacht vestigt op de Barsingerwegsloot.
Ten opzichte van de correspondeersloot. zegt Dijk
graaf. dat deze reeds genoteerd is. Do Kruiswegsloot
nog niet en wat de Barsingerwegsloot betreft, wordt
steeds doogegoan met baggeren.
De heer C. Blaauboer merkt nog op, dat er a.s.
herfst wel veel slooten van de boeren ook uitge
diept mogen worden.
De heer C. A. Waiboer zegt, dat het dezen herfst
wel wat laat is geworden, doch het zal as. herfst
wel stellig gebeuren
Bij den post aankoop grint en bazaltslag vraagt de
heer C. J. Blaauboer wat nu de bedoeling is met de
ba zal t.
Dijkgraaf zegt. dat er een besluit is genomen om
een proef te nemen, doch we zouden ons willen be
palen tot 40 a 50 kub. M. bazalt. We behoeven de
jes op. „Maar je kunt nu tenminste aan Daisy zeg
gen, dat jk werk als een ezel voor haar en den jon
gen. Hij blijft ongelukkig nog erg zwak, schrijft ze."
,,'Hoo vaak hoor je van haar?"
„Haar laatsten brief heb ik drie weken geleden
ontvangen. Toen maakte -ze het alloii' goed, maar ze
schreef niet veel, omdat Grange er logeert."
„Hoe lang is Grange daar nu al?"
„Dat weet. ik niet precies. Een beste kerel, die
Grange, ik heb hem altijd graag mogen lijdfen."
„Hij is mij te zacht", zei Nick. „Hij doet mij den*
kefi aan een goed gebouwd schip zonder roer. Er zit
niet do rochte fu.t in dien man hij is iemand, die
een beetje voortgeduwd moet worden. Ik kan je ver
zekeren, dat ik in Wara, dikwijls grooten lust heb
gehad, hem een flinken schop te geven."
„Het eenige bezwaar is, dat men kan verwachten
terug geschopt te worden en dat ie van een reus
als Grange geen gekheid", lachte Wdll.
„Mannen al9 Grange schoppen niet terug. En
danarom moest ik hem met vrede laten", zei Nick
minachtend
Zo gingen naar Will's zitkamer, waar Nick zich
op een oude rustbank bij het raam uitstrekte. Ter
wijl Will hem een sigaret presenteerde, viel hij in
eens uit:
„Als ik nog denk aan al de ellendige nachten, die
lk daar verleden jaar op doorgebracht heb! Het was
een ware hel voor mij. Zooals je weet, ben ik regel
recht, nadat ik Daisy verliet, van Simla, hierheen
gegaan, en heb al dien tijd hier gezeten."
„Troost je maar met de gedachte dat Je Je heele
lev(»n hier niet behoeft te slijten. Maar wat wil de
khit daar or» de veranda?"
Will ging kijken. En Nick zag don inlandschon be-
diendo hem iets op een blad presenteeren, waarmede
bij naar de lamip o-p de tafel ging, waarbij hij1 had
zitten, werken.
Nick rookte vijif minuten kalm door, toen ging hij
eens zien., waar zijn vriend bleef. Bij do deur bleef
'hij pal staan: Will lag op de knieën bij de tafel, de
armen wijd uitgestrekt in de uiterste wanhoop, het
hoofd ojT zijn werk, terwijl zijn schouders kramp
achtig schokten.
Nick schoot op hem toe en zag een in elkaar ge
frommeld telegram in zijn 'hand.
„Hallo, ouwe jongen, wat is er?" vroeg hij mee
warig. „Toch geen slecht nieuws?"
Will sprong kreunend op; zijn gezicht was doods
bleek en verwrongen van smart.
„Ik heb bericht gekregen", zei hij met gebro
ken stem „dat het kind onze kleine jongen ge
storven is."
Zwijgend bukte Nick zich, nam hem het telegram
proef niet eoo groot te nemen.
Verschillende hoeren voeren hierover het woord,
waaruit blijkt, dat allen zeer weinig heil zien in ba.
z< en dat men grint ver uit prefereert boven ba
zalt.
De heer P. Visser Az., destijds voorsteller om eon
proef te nemen, zegt nu dat hij ook al tot andere
gedachten is gekomen.
De post voor onderhoud sluizen, woningen, brug
gen enz. is met f 1000 verlaagd en gebracht op 1 3000.
Voorzitter zegt, dat verleden jaar is uitbetaald ge
worden f 3257 en dat er voor dit jaar niet voel te
doen zal zijn. We hebben dus gemeend dezen post
met f 1000 te kunnen verlagen.
De afdeeling ontvangsten geeft niet veel aanlei
ding tot bespreking. Hierbij' wordt geraamd f 2700
wegens bijdragen voor vergunningen van het heb
ben van brongasimrichtingen. Voorzitter zogt, dat
door do electriclteit waarschijnlijk wel enkele bron-
gasinrichtingen zullen verdwijnen, doch velen zullen
het toch behouden voor kookgas enz, Bovendien zijn
er nog weer oen paar nieuwe aanvragen ontvangen
Wat evenwel do landeigenaren van Wieringerwaard
het moest zal intoresseoren is wel het feit, dat voor
gesteld wordt, den omslag te 'bepalen op f 14 por
llyctare. HierWJ wordt door den Dijkgraaf toogelicht,
dat we ton lo hadden een sterk fonds, waarvan we
desnoods zeer goed 2 a 3000 gulden kunnen gebrui
ken. Ook loopt dit jaar een tamelijk groote leening
af. zoodat hot Dag. bestuur heeft gemeend deze ver
laging wel te kunnen voorstellen.
De heer Jb. Bakker meent, dat zoo'n voorstel zoo
sympathiek, wel geen tegenkanting zal vinden. We
mogen den polder Wieringerwaard wel gelukwen-
schen en ik kan er dan ook zeer goed mijn goedkeu
ring aan geven.
De heer Groneman vindt 't ook wel gemotiveerd,
vooral omdat sommige groote uitgaven zullen ver
dwijnen.
Hierna wordt de begrooting voorloopig vastgesteld
op een bedrag in ontvangst en uitgaaf ad f 87281.08*$
waaronder een post voor onvoorzien ad f22527.80x.
De begroot ing zal gedurende 14 dagen bij den se
cretaris ter inzage liggen.
Door voorzitter wordt namens het Dag. bestuur
voorgesteld aan den bode Kok een gra'lficatie toe
te kennen ad f 30 voor^veel buitengewoon werk in
verband met vergaderen enz. Allen voo.r
Verder zijn nog ingekomen 2 'verzoeken van de
heeren C. Schenk en A. Rot voor onderbemaling.
Deze verzoeken worden onder bepaalde voorwaarden
toegestaan en kunnen genoemde heeren zich verder
in verbinding stellen met opzichter 'Breed.
In verband met een in een vorige vergadering ge
maakte opmerking, door den heer Groneman over
electrische rookverdrijving, zegt Dijkgraaf, dat een
dusdanige installatie 60 a 06 gulden zal moeten kos
ten.
De heer Groneman meent, dat het niet alleen voor
niet-rookers. doch ook voor de rookers zelf wel ge-
wenscht is dat de zaal niet vol rook staat.
Voorzitter is er zelf ook wel voor.
De heer P. J. Blaauboer vindt toch een dengelijk
bedrag voor een stuk of drie vergaderingen wel wat
hoog. Als we hier met ons zessen zitten, 'hooren we
nooit over rook klagen.
De heer Groneman merkt op, dat het niet een uit
gaaf ia voor één jaar. doch voor meerdere jaren.
Na nog eenige rookdiscussie wordt het voorstel
aangenomen, om een electrische ventilator te lat$n
aanbrengen.
Rondvraag. De heer R. Bakker vraagt, of de
schippers -het grint in 't hok of op den weg moeten
leveren.
thans uitsluitend verkocht worden in
verpakt in
met zwarten opdruk.
Weigert alle andere verpakkingen.
uit de hand en stak het, zonder het in te kijken, in
zijn eigen zak.
Toen trok hij: hem bij den arm op.
„Kom mee!" zei hij, kort.
Will volgde 'hem' blindelings naar de kamer, te
zeer van streek, om zijn gedachten te kunnen be
sturen.
„Ik heb haar verloren!" barstte hij uit op een
stoel neerzinkend. „Ik heb haar verloren! Alleen het
kind was nog de band tuaschen ons. Om mij' heeft
ze nooit iets gegeven' En' nu en nu
„Bedaard!" zei Nick. Bedaard. Kom, drink eens,
Wat geeft' het, je zoo kapot te maken."
Will dronk even van- het glas, dat Nick hem voor
hield en bedekte het gezicht weer met de handen.
„Kerel", fluisterde hij met toonlooze stem, ,je
weet niet, wat het zeggen wil, versmaad te worden
door het eenige wezen ter wereld, dat je liefheht!"
Nick^s lippen begonnen te trillen. „Houd je taai,
Will", zei hij zacht. „Geef niet te veel aan je ver
driet toe. Tk wed dat ze later bij jou troost zal ko
men zoeken." I
„Neen, dat zal'ze niet!" kreunde Will. „Ze komt
nooit weer bij mij terug. Dat voel ik dat weet ik".
„Wee9 niet zoo dwaas. Natuurlijk komt ze bij jou
terug."
WÏ1I hief zijn droevige oogen naar zijn vriend op
en greep hem bij de 'hand.
„Dank je, 'beste kerel. Je bent veel te goed voor
mij. Vergeef mij, dat ik mij zoo heb aangesteld. Ik
- ik was zoo dol op het kind. Arme Daisy wat
zal ze wanhopig zijn Hij beet zich op de lippen on
vervolgde: „Ooh, ik kan' Je niet zeggen Nick, hoe ver
schrikkelijk ik naar haar verlangd heb soms kon
ik het haast niet uithouden, on heb gebeden, om' haar
weer bij' mij' to mogen hebben."
Hij keek schichtig op, als verwachtte hij een spot
lach op Nick1» gezicht te zien, maar de uitdrukking
die hij er op las, was eer uitdagend, en geheel vrij
van minachting.
Nick ging op den rand van de tafel zitten en
klopte hem vriendschappelijk op den schouder.
„Mijn beste jongen", zei hij, „bidden doet het hem
niet. Je moet de veerkracht er in houden; geen
oogenbllk toegeven aan moedeloosheid, wat er ook
gebeurt. Zoodra je bij de pakken gaat neerzitten,
ben Je verloren. Al voel je ook, dat Je verslagen
bent, je moet blijven strijden strijden tot le
eindelijk je 'hartewensch vervuld ziet. Dat doe ik
ook", eindigde hij, opspringend, met verheffing van
stem. „dat doe ttc ook. En God weet, dat ik niet zal
•rusten, voor lk mijn doel bereikt heb."
Will keek hem verbaasd, haast eerbiedig aan.
„Wil je wel gelooven, dat ik zulk een erntt niet
Voorzitter: Naar keuze van 't bestuur.
De heer K. K. Kaan zegt, dat h«>i bonedengedeelte
van het Polderhuis er keurig* uit ziet, doch dat het
bovongedeelte wel wat to wcnschen overlaat, vooral
de pannen zien or vuil uit. Dijkgraaf zegt toé, dat
deze opgeknapt zullen worden.
De heer Jb. Bakker heeft iets gelezen over een
voorstel van Ged. Staten, wat betreft de financieele
verhouding tusschen het Hoogheemraadschap en de
Provincie. Waar destijds een abuis is gemaakt, wat
betreft staat A, zou het den .heer Bakker billijk zijn
voorgekomen, dat men dan ook staat B zou herzien.
Voorzitter kan op 't oogenbllk hiervan nog niet
veel zeggen. Door het bestuur van den Bond van
Waterschappen zijn be-zwaren ingediend.
Verder vraagt de heer Jb. Bakker of de ingravin-
gen voor waterleiding en electriciteit geëgaliseerd
zullen worden.
Dijkgraaf zegt, dat de opzichter hieraan wel aan
dacht, zal' schenken.
De heer Gronemah wijst op de brug bij' den Kruis
weg, waaraan een ldeino reparatie noodig schijnt to
'Zijn. Ook dit zal in orde worden gebracht
Dan zegt de heer Groneman, dat we thans eon
prachtige1 bemaling hebben en vraagt of do bereke
ning nogal zal uitkomen, j
Voorzitter zegt, dat we het peil gemakkelijk zoo
kunnen houden. Alleen hebben we rekening to hou
den- met ©n sohippor, datd' ie Woensdag voldoende
water heeft. Het aantal maaluren is volstrekt niet
buitengewoon, vanaf 13 Nov. tot 1 Jan. is er 30000
K.W. verbruikt, we gebruiken ongeveer 81 a 82 K.W.
per uur.
De heer P. Visser vraagt, wanneer de verhoogde
belasting voor motoren doorgaat, of dan de polder
daarvan nog eenige vergoeding krijgt.
Voorzitter zou 't ook wel billijk vinden, doch ge- j
looft dat het de bedoeling zal zijn om primaire we
gen te maken en dat voor eiken kilometer weg die df
genomen wordt, door Wieringerwaard een bepaald
bedrag zal betaald moeten worden.
Ook informeert de heer Visser, hoe 't staat met het
proces-Wentink.
Voorzitter zegt, dat er nog niets hekend Is en dat
het wel goed zal zijn onzen advocaat ar nog eens
over te schrijven; het duurt wel lang.
iD© secretaris zegt, dat binnen korten' tijd enkele
goede krachten zonder werk zullen zijn en vraagt
of die misschien werk zouden kunnen vind'en bij
den polder.
Dijkgraaf licht toe, dat in de le plaats die mem-
schen worden gencmien die we gewoonlijk 'hebben,
doch indien er buitengewoon werk ia, zou het met
den opzichter klimmen worden besproken.
Ten slotte zegt voorzitter nog, dat van den heer
T. Wonder bericht is ontvangen dat hij wegen® on
gesteldheid niet kon komen en dat van den heer K.
Zijp eveneens bericht is ontvangen van verhindering
ook wegens ongesteldheid. Het spijt ons zeker alle
maal dat do heer Zijp, die altijd zooveel belang stelt
in onze vergaderingen, niet aanwezig kon zijn en we
hopen, dan ook. dat hij weer spoedig hersteld zal
zijn. Hierna sluiting.
We hebben hier een mooi geval' aan de hand. Een
Jcwestie, waaruit de practischo waarde van wetge
ving schitterend blijkt.
De directeur van- het Hötel Witte Brugl nl. heeft
onlangs ,-e en huis in de stad gekocht, een gewezen
hoogadellijke woning, waarin hij voor zijn deftige
cliëntele; die, om een of andere reden, niet halfweg
Scheveningen wil' komen, gelegenheid geeft voor
recepties, diners en dergelijke. Een instelling, als
Couturier in Amsterdam, Ul'rich in de Maasstad en
dergelijke zaken. Iets wat we hier, bijl onze talrijke
restaurants, nog steeds misten.
De officieel© wereld heeft van deze gelegenhéid
spoedig gebruik gemaakt^ en, tijdens liet bezoek
van den Franschen minister G-odard, die nier! kwam
kijken naar arbeiderswoningen, dezen exoellentie
met zJijn eohtgenoote niet ontvangen in een. gaar
keuken voor verarmde rijken, doch in den „Fluizo
Voorhout", waar nieuwe en oude deftigaards hun
gasten kunnen noodigen:
Daar waren Karn eb eek en Aalberse en Patftfn' en
weet ik wie nog meer. allemaal deftige .menschen
en ook de minister uit Parijs.
Nu wil' 'het geval, dat Fransohen volgens de
Camera Obscura: alavel wat raars hebben. Onder-
andere dat zij niet heel'emaal gelooven, dat iemand,
om een behoorlijk mensch te zijn, zich moet vol
stoppen met thee en koekjes, een half uur voor
tafel en dat iedereen, die oen glas wijn of likeur
drinkt, rijp is voor Ommersohans of een dergelijk
asyl' voor ged en oreerden.
Met de wijnen was het geen bezwaar. Die waren
aanwezig, zelfs port en bourgogne en dergelijke,
die onder het „verlof' vallen van Dr. Kuijpers
drankwet. Maar van likeur was geen sprake.
En toch moest er na het diner koffie zij'n en dus
ook de pousse-café. De Bénédictine, de Chartreuse
achter je gezocht had?" vroeg hij.
„Dat doen de meeste menschen niet", zei Nick,
„maai1 wat kan men ook verwachten van een man
als ik. mot een gezicht als van een Egyptische mum
mie?"
Dit zeggende, ging hij naar het- raam en staarde
langen tijd in de duisternis.
HOOFDSTUK XXV.
Twee Brieven,
In de eerste dagen van haar verdriet wilde Daisy
niemand zien don Muriel. die als iets, wat van zelf
sprak, den post van ziekenverpleegster bij haar
vriendin op zich genomen had^ Door haar vastbera
denheid en zelfbeheersching, gaf zij blijkt, daarvoor
volkomen berekend te zijn.
Blake sprak ze in dien tijd slechts weinig. Hij
doolde treurig rond door huis en tuin tot in het on.
eindige sigaretten rookend en telkens als hij haar
zag, vragend of hij' ook iets voor Daisy kon doen,
waarop Muriel, die den moed niet had, hem hierop
een ontkennend antwoord te geven, allerlei bood
schapjes voor hem veyzon, om hem wat gelukkiger
te stemmen1.
Op zekeren avond, ongeveer drie weken na den
dood van haar kind., hoorde Daisy zijn voetstappen
op het kiezel onder haar raam.
„Wie zorgt er voor Blake?" vroeg ze.
Muriel loeek naar de forsche, lustelooze gedaante
in den tuin.
„Ik geloof dat hij voor zichzelf zorgt."
Daisy. zuchtte.
„Arme jongen! Je moogt niet langer al je tijd aan
mij geven, Muriel. Ik ben 'heel zelfzuchtig geweest
niet aan Blake te denken."
„Och, hiji begrijpt heel goedi, dat Jij1 me noodig
hebt", zei Muriel.
„Dat kam wel zijn. Maar maar hij voelt zich
zoo eenzaam. Dat hoor ik aan zijn stap. Ik voel het
altijd dadelijk".
Verwonderd over haar vasthoudendheid, stond Mu
riel wat onwillig op. Toen ze haar voorbijging, greep
Daisy haar bij de hand en trok haar naar zich toe.
„Ik wil je niet langer voor mij. alleen houden,
kind'. Ik zal zien, dat ik morgen weer benoden kom,
als Dr. Jim het goedvindt". En toen Muriel nog aar
zelde: „Toe ga nu toch.. Ik wil het.
Ziénde, dat ze zich anders niet tevreden liet stel
len, ging Muriel naar den tuin en wandelde tot
etenstijd met Blake in de zachte voorjaars-scheme-
ring.
Juist toen ze weer naar Manen wilde gaan-, kwam
en al die monnikenbrouwsola moer, dlo eer* Fransch
minister in con antiolorioaai kabinet 200 plichtma
tig waarsohuwt, dat hij gewoonlijk gaarne boreid
is se vandon aard bod om te vordeigon. Bovondieu
hebben wij in Nederland een blooirmde en» in heb
buitenland veel geprezen nijverheid, (dio dus ini
naam van vrijheid en vooruitgang wel spoedig zal
moeten verdwijnen) waarvoor hier aan dezen disch
gemakkelijk reclame ware te maken geweest tegen
over den vreemden gast. Maar de directeur van
„Iluize Voorliout' hield zioh aan do wet. Hij had
geen „vergunning'' en dus geon likeur. Dat ldj de
oenigo is dor verlofhoudurs, die do wet zoo stro«.g
volgt, is misschien een gevolg van het feit, dat aun
de tafel ook de man was gezeten, dio de Drankwet
In Den Haag moet toepassen en ciio al zoo vaak frbt
bewijs hoeft geleverd, dat hij zijn gomeontenaroi;
gaarno zéér droog ziot. Gotuige do'vel'o d igcn des
jaars, waarop do Hagenaar oen interlokale trara(
fiioefc nomon, wil hij voor tafel iets anders krijgen.-
dan wijn of bier 01 thee
Hoe ..dit zij or was niets en zoor vermoedelijk
waren er onder do aanwezigen .vtxrsoliiilemdo, bo-'
halve do bezoeker, dio, al was hot dan maar uit
huil studententijd, zioh iets herinnerden van ooh
„poysse", die behoort bij oen goed dineay
Toon hebben do geleerden do hoofden bijeen gog
stoken. Eerst wilde Kamobeek, dio diohtbij woont,
thuis .zgn likeurkeldertje gaan halo» en aan het
gezelschap „uit eigen voorraad", zooais men ihetr
noemt (Ln het „zéér droge'" Amerika .een glaasje
offreeren. Maar aangezien hij liet beste Fransch
spreekt, wilde men geen stagnatie hebben in de
conversatie. Burgemeester Patijn wilde ook "wel
gaan, doch die woont vrij ver weg en bovendien
wist hij niet of er nog wel} voldoende in huis was
Er moest raad worden gesohaft.
En dit geschiedde. De burgemeester verleende
een „noodvergunning'" en de directeur k iemaïid
naar de Wifctebrug zonden "torn de likeuren te halen.
Zoo werd het Vaderland gered plus de goede naam
van Nederlond's gastvrijheid.
Doch ui iU i S Heiden in last.
Het passeert natuurlijk niet eiken dag, dat alle
grootwaardigheids bekleeders des lands aanwezig
asijii. Doch \yei zal eiken dag, dan door dezen, dUn
door genen gast de behoeito ofden trek worden
gevoeld in een likeurtje. Derhalve hooft de d.reo-
teur gevraagd om eon buitengowone vergunning,
fooals die pLeegt te worden verleend aan bomm.ge
in de gratie staando „inrichtingen van bijzonder
maatschappelijk verkeer.
Het Vredespaleis heeft ook zulk een speciale per
missie, ofschoon daar geen fuiven piegen te worden
gegeven en bij een middagreoeptie oen glas port of
champagne voldoende zou zijn. Bovendien kenden
de rechters, die er nu en dan! zoo hard zwoegen,
in hun eigen' vertrekken best een veldflesoh mee
brengen om hun middagthee met ea.i scheutje!
rum of whiskey te verdunnen. Enfin, dit is mijn
zaak niet.
Do direotie van „Huize Voorhout" vroeg dus om
die speciale vergunning, inpiaats van langs den
normalen weg, twee oude vergunningen te koopen
of er een te huren. V ermoedolg'c was min dit vco. de
paai flessohen likeuren, die hij ixjt jaar .zal uifc-
schenken, wat to duur....
Mijn knoopen tellend geloof ik, dat hij deze
permissie zou hebben gekregen ware het niet, dat
ao bond zijner aanstaande collega-vergunningnou
ders met bezwaren komen. In een adres aan den
Raad botoogon zij, dat zij er niets tegen hebben, dat
er tegen de Drankwet j gezondigd moest worden*
omdat nu de heeren, aan eigen lijf, hebben onder
vonden, wat een nonsenproduot dit is en hoe oh-
houdbaar in de praktijk. Maar zeggen zij alle lei
ondernemers kunnen morgen voor hetzelfde feit van
noodzakelijkheid worden geplaatst en waar .is dan
de autoriteit, die hen op slag uit hun moeilijkheid
helpt, en de wetsovertreding toelaat, dan wei' ze.fs
voor een bepaald geval wettig maakt. f
Voor dit standpunt is zeer veel' te zeggen: gelijke
monniken, gelijke kappen. Geen beter middel om
drukkende eener wet precies te gevoelen, dan, het
fevol'g ervan zelf te ondervinden. Pas als zijin eigen
ind oroup hedrfc en iedere minuut waarde
beseft een verordeningmaker wat eetidwaashoid zijn
maximumsnelheid van tien kilometer is en „hoé
gemakkelijk het zou zijn, er dertig of vijftig te
autoën, zelfs in de bebouwde kom-.'"
Als men eeru gast in een restaurant wil laten
hebben, wat zijn hart begeert en wat er bij behoort
'en het mag niet, omdat de Staton-GeneraaJf is
geopend, of Pinkstertwee is of iets dergelijks, voelt
men als gastheer en wetgever tegelijk, wolk «en
dwaósheid men heeft begaan door „mir ruohts dir
niohts'" bepalingen te maken, die feitelijk geen an
der resultaat hebben dan behoorlijke menschen te
plagen, terwijl niet-behoorlke wei zorgen, dat zy
niet te kort komen.
Schaf af, verbied, doe wat ge wilt, maar hou
vast aan gelijkheid. Voor anderen en voor uzelf.
Anders wordt het een warboel. Als men zelf het
slachtoffer wordt, zal er misschien minder worden
verboden. Wat ook veel' is gewonnen. A.
de postbode het hek binnen met een brief van Sir
Reginald Bassett, waarin hij Blake zijn toestemming
gaf tot het engagement met zijn' pupil en 'hem. felici
teerde met zijn verovering. Voor Muriel voegde hij
er in vaderlijke bewoordingen bij', dat het hem ple
zier had gedaan, vam haar geluk te hooron. en hoop
te, dat, ze in den. herfst van uit zijn huis zou trou
wen.
Grange had, toen hij den brief las, zijn arm. om
zijn meisje geslagen, maar zij was roerloos blijVen
staan, zónder zijne omhelzing te beantwoorden.
„Wat- is er?" vroeg hij opeens, ipet schrik bemer-
kend', dat ze doodsbleek was geworden. „Vindt je dat
te gauw?"
„Ja, ik ik had niet gedacht, dat het al zoo gauw
zou zijn, Blake", zei ze onthutst, „Ik heb nog niet
den minsten lust om te trouwen. Ik ben immers
nog in den rouw. Kunnen we nog niet een poosje
zoo voortgaan?"
Zonder eenige boosheid kjonk zijn antwoord': „Na
tuurlijk. lieveling. Waarom zou ik je haasten?"
■Geheel gerustgesteld opende ze in zijn bijzijn een
ingesloten brief van Lady Bassett, voelend, dat ze
hem dit bewijs van vertrouwen verschuldigd was.
Hij was sterk geparfumeerd en begon mot: „Liefste
Muriol". waarna zij 'haar van harto feliciteerde met
haar engagement met Blake Grange, om to eindigen
met de woorden: „Wat het verlOenen van onze toe
stemming betreft, hebben Sir Reginald en ik niet
het geringste beswaar. Maar, liefste terwlHo van
Blake zoowel als van jezelve, bid ik je, ga goed bij
Je zelf na, of het ditmaal wel volkomen ennst bij
0 is, want het zou voor beido partijen hoogst pijn
lik zijn, al» Je nogmaals op je keuze moest terug
komen."
Toen Muriel deze woorden las, richtte zo toornig
haar hoofd op en zei driftig:
„Het is misschien slecht van mij, Blake, maar ik
haat Lady Bassett".
En eer C.Tango iet» kon zeggen,-was Muriel, tril
lend van kwaadheid, met haar brief doorgegaan,
waarin Lady Bassett verder haar spijt te kennen
gaf, zelf van den zomer niet in Engeland-- te kunnen
komen om den uitzet met haar to koopen. Tiaar zus
ter. mevrouw Langdale. echter, die in landen woon
de. zou haar daarbij, daar «was ze van overtuigd,
graag in alles met raad en daad bijstaan. Daisy'8
naam werd niet genoemd tot heel aan het einde van
den brief, waarin ze haar hoop te kennen gaf, dat
de verandering van lucht de gezondheid van me
vrouw Musgrave ten goede mocht komen.
Wordt vervolgd.
