Alicieci Niiiis-
Uil den W.F.V.B.
ALS EEN ADELAAR
Donderdag 19 Februari 1925
08ste Jaargang. No. 7591.
Uitgevers i N.V, v.h. TRAPMAN Co., Scbegei
Ingezonden Stukken.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws»
Uit lilatl vorschijnt vioxmool poe wook: Dinndas, Woonadng, Doodei-
das on Zatordag. DIJ lniondlnf tot 'amorgona 8 uur, woedon Advoj-
tontlên nog soovool mogolljk ln hot oaiatulLkomond nummoz goplaatat.
POSTREKENING No. 23880. INT. TELEF ao. 20
Pïljo por O mnandon fl.85. Loaoo nnmmora O cont. ADVEJtTIïN-
TISN van 1 lot 9 sogola I1J0, lodero i«gal mooi 80 oanl (heKlJiBo.
lnhogtopon). Grooto laltora tvordon r.aaa plannalmto borokond.
VAN (DEN AEG. SEGRETARIS.
Bondsbcsfcuur. Hariniioring aan de vergadering
te Nieuwe Niedorp op Zaterdag aa
De eirculairès voor de Bekerwedstrijden zdjn ver-
Konden. Denk aan detn insehrijviigsdatum. Vóór
1 Maart. Wij verwachten ais steeds deelname van
bijna alle elftallen.
Hoeren scheidsrechters die in deze wedstrijden
wenschen op te treden, verzoek ik, dat bereids aan
mijn adres te willen melden.
Lu F. KLETTERT, alg. sear.
VAN 3>EN COMÏPETIT1EEEIDER.
Prograanana voor Zondag- 15 Maart:
Voorwaarts ID.O.S.K.O. I, Pi. Beet, 2 uur,
Uitslagen van Zondag 15 Februari:
Sparta IVSucces II. 44.
Sparta 'III—W.F.O. 1, 1—1.
N.V.V. IIExcel&or II, E. niet opgekomen.
B.F.C. I—K.F.Ü. 1,3—0.
D.O.S.K.O. II—B.F.O. n, 3—0,
B.F.O. III—W.F.C. n, 5—0, w.n,o,
P.S.V. I—B.V.V. I, 5—0, wm
Aan de vereenigingen (WLF.O. eenBi. V.V. wordt
w.n.o. f 2.50 boete opgelegd. Deze moet binnen zijn
voor of op 26 Februari.
Programma medaille wedstrijden 22 Februari.
W.F.C. I—B.F.C. 1, 2 uur, P, Keet,
D.O.S.KO. IIN.V.V, XI, 2 uur, O. Boerman,
J. VAN ZOONEN.
VAN DE PROTEST-COMMISSIE.
De protest-commissie, in hare vergadering van
Zaterdag 14 Februari 1925 te Barsuigerhorn, ten
huize' van de Erven de Jong bijeen, met aanwet
zigkeid van de heer en «J. A. E. Buiskool voorzitter,
S. H. van der Veen, secretaris en G. N. Rentenaar,
^geacht het protest der v.v. Voorwaarts7' tegen
het ongerechtigd medespelen voor EF.U. van den
heer C. Koorn in den wedstrijd HJF.G.I— VooA
waarts I tè Hjoogwond op. Zondag 25 Januari
19oonc^§eOTt/ dat zij, de protestoammissie, hot
protest aan de v.v. Voorwaarts moet toewijzen op
grond van art. 28 (nieuw! 2e alinea, gezien hef
zonder twijfel ongerechtigd medespelen van meer-
genoemden O. Koorn, opj grond van de door,het
Bi.B. uitgesproken schorsing.
Neemt deze beslissing met alle drie steaninen voor
en wijzigt den stand in 60 in 't voordeel' van
Voorwaarts I en kent haar dus de daarmede annex
zijnde 2 winstpunten toe.
Gelet op het protest der R.K. v.v. „Coneordia
inzake het toekennen van een doelpplnt aAn N.V.V.
in den wedstrijd Coneordia IN.V.V 1, gespeeld
te Anna Paulowna., op Zondag 18 Januari 1925;
gehoord de verklaring Weijers, aa,n wien de
scheidsrechter Froeke na den wedstrijd heeft ge
zegd zioh vergist te kunnen hebben, zulks in strijd
bevindende met de schriftelijke verklaring van dan
heer Freeke.
De Protestcommissie meent niet te mogen twijfe
len aan de verklaring van het BuB.-lid Weijerö.
Gezien ook de veie getuigenverklaringen, waar
onder die van het B.B..-lid Schenk, waarmede ook
de verklaring strijdt van den scheidsrechter omtrent
de plaats waar deze zich bevond.
gelet op de hoedanigheid des hoeren Schenk,
gezien de aJlerwege binnengekomen onpartijdige
.beweringen, dat géén doellijn was gepasseerd,
gezien het feit, dat de v.v. N.V.V. geen verdediging
heeft ingebracht,
concludeert met algemeene stemmen pp grond
van bovenstaande tot toewijzing van het protest
,aan Coneordia en stelt den uitslag nader vast op
32 in het voordeel' van Coneordia.
Gedaan in de zitting van 14 Februari J925 Ve1
Barmngerhorn.
De Protest-cOmmissie,
8. H. CC. yEEN, peer.
DE HAND AAN DE PLOEG.
„Waarheid zij het doel slechts van
uw streven!" (De Genestet.)
Geaohte Redactie,
Onlang» nam de heer Van Hesteren, arts te War.
menhuizen, de vrijheid, plaatsruimte te vlagen in Uw
veel gelezen blad, om zich op te werpen als pleiter
voor betere toestanden ten opzichte der medische en
hygiënische volksbelangen in onze gemeente. Tot
mijn spijt is dat stuk mij toen ontgaan. Aangezien
het daar evenwel een zeer zonderling optreden betreft,
en er werkelijk een hoogst belangrijke zaak op me-
disch-volksbelang is, die zuiver belicht dient te
worden, verzoek ik UEd. alsnog beleefd, mij door
plaatsing dezer regelen in de gelegenheid te stellen,
mijn gedachten' daartegenover kenbaar te maken. Bij
voorbaat mijn welgemeenden dank.
Volgens den heer Van Hesteren komen het R.K.
Armbestuur en het Algemeen Burgerlijk Armbestuur,
die in innig finantieel verband met elkaar staan, over
't vorig jaar ongeveer f 5000 te kort, welk tekort uit
de openbare kas aangezuiverd dient te worden,
De heer Van Hesteren keurt dit af en raadt aan, in
onze kleine gemeente, van plm. 2000 inwoners, nog
drie plaotselijke vereenigingen op terichten, iets, dat
i k belachelijk en overbodig vind. 'Doen de bestaande
Armbesturen hun werk dan niet goed? Zeker, maar
de heer Van Hesteren acht het beter, dat een klein ge
deelte der inwoners die f 5000 bijeen brengen, dan dat
wij allen, in verhouding tot ons draagvermogen,
als Christenen ons offer ten bate der armlastigen
brengen. Doch zóó is het onze plicht. En om sommi
ge lezers te' misleiden, gebruikt de heer Van H est eren
een hoeman", nl. de „belastingen", terwijl bet mo
menteel niet beter dan langs dien weg mogelijk is,
evenredige bijdrage van allen te verkrijgen. Heer
Van Hesteren, dè.t geld uit de gemeentekas is goed
besteed! Bovendien zegt de heer Van H. zélf, dat door
bijzondere, abnormale oorzaken, het bedrag zoo hoog
werd, zoodat wijt met den heer Van H. kunnen ver
wachten, dat er voortaan lang geen f 5000 meer noo-
dig zal' zijn. Evenwel, was 't wèl het geval, dan zou 't
niet afgekeurd mogen worden gelijk ieder weldenkend
mensch inziet en zal toestem men.
Er is evenwel een1 kndere kwestie in onze gemeenté,
waarmee de heer Van Hesteren meer eer zou kunnen
behalen. Maardie wind past blijkbaar niet op
zijn molen. Nu de heer Van H. het echter heeft doen
voorkomen, alsof h ij de man is, die dealgemeene
volksbelangen ten opzichte van gezondheid en
hygiëne, derhalve van de levensveiligheid, enz. zoo
goed mogelijk wil en zal behartigen, dwingt hij
mij, te spreken over een aangelegenheid, waarover
ook in 't orgaan van de Ver. voor Verloskundigen
ter zijner tijd is geschreven ten opzichte van War-
menhuizen. De betrokkenen hadden nog verleden jaar
twéé deskundigen te hunner beschikking! Ge-
door ETHEL M. DELL, uit het Engelsch door
W. J. A. ROLDANUS Jrs
24
„Mijd hemel!" spotte Nick. „Je moet wel denken,
dat ik mij. verduiveld gauw schrik laat aanjagen!" En
opspringend' ging hij vlak voor Grange staan. „Het
gaat mij niets aan, of je aan je gedrag een mooien
schijn wilt geven en het als geoorloofd, fatsoenlijk
en eervol in eigen oogen wilt doen voorkomen. Maar
wat miji wel aangaat is, dat ik Muriel Roscoe zal be
letten een haar onwaardig huwelijk te sluiten. Dezen
zomer heb ik je al gezegd, dat ze geen tweede plaats
bij een man zal innemen, en bij God! dat zal zo niet.
Daar zal ik voor zorgen. Toen twijfelde ik al aan je.
Nu heb ik zekerheid. En ik zweer bij al wat mij
heilig is, dat ik jé liever dood zie aan mijn.' voeten,
dan. getrouwd met haar."
Hiji zweeg.. Zijn gezicht was vreeselijk om aan te
zien. en onwillekeurig week Grange een pas achter
uit.
„Als zij jou of jij1 haar ooit hadt lief gehad, zou
het iets anders zijn, maar dat is niet het geval. Ik
heb nooit moeite gedaan te trachten uit te vinden,
wat jou er toé dreef haar te vragen, maar ik woei
heel goed, waarom ze jou nam. Weet jij het ook?"
„Ja", viel Grange nijdig uit, bfiji te kunnen hoonen,
zooals hij zelf was gehoond, „om aan jóu te ontko
men,"
Nick's oogen fonkelden als die van een wild beest.
Hij lachte luid een verschrikkelijke- lach. „Ja om
aan mij té ontkomen. Ha! ha! ha! En nu is het mij
ten deel gevallen haar van dien ridderlijken bescher
mer te bevrijden. Als je de kwestie goed beschouwt,
is er toch wel iets grappigs in".
„Grappig!" barstte Grange los, trillend van woede.
„Heb je het daarop aangelegd, jij' vervloekte ellen
deling. Dan zul je toch bedrogen1 uitkomen, want
juist om die reden geef ik haar niet op."
(Met deze woorden vloog hij Nick voorbij, getergd
door de wanhopige bewustheid, dat hij zich niet op
armslengte vertrouwde van die spottende duivelstro-
nie.
Hij greep de kruk van de deur, rukte er woedend
aan en riep buiten zichzelf van drift:
„Ratcliffe, voor Je eigen bestwil raad ik je aan mij
hier niet opgesloten te houden."
Nick bleef met zijn gezicht naar het vuur staan en
keek niet eens achterom. Hij1 had volkomen zijn be
noemde arts en de algemeen geachte en gewaardeer
de verloskundige, die toen om particuliere redenen
na pl.ni. 14-jarigen diensttijd als gemeentelijk
verloskundige, haar werkkring neerlegde. Zie,
dat was een goede toestand: twee deskundigen! De
f 800, die de gemeentekas jaarlijks als salaris uittrok,
waren goed besteed. Hoeveel kleinere gemeenten
minder kapitaalkrachtig waren toen allicht ja-
loersch op Wannenhuizen.
Helaas, dat mocht niet zoo blijven'! De gemeente,
die zich zonder twijfel om advies wendde tot den
heer Van Hesteren, als deskundige, deed wel een op
roep voor vervulling der ontstane vacature, maar
de Raad kwam niet aan een benoeming toe! Oor
zaak??? Och, lezer, in 't desbetreffende Raadsverslag
hebt u er iets over kunnen lezen; iwat er achter de
schermen is afgespeeld, is ons niet officieel bekend.
Ik gevoel me hier gedwongen, U vooral voor to hou
den, dat naar mijn overtuiging den Raad geen schuld
of verwijt treft, hoorl In hoeverre des heeren Van
Hesteren's advies daar schuldig aan is, zal ik hier
op dit moment buiten beschouwing laten. Ik kan U
evenwel verzekeren, dat mij niet alles onbekend is ge
bleven, gelukkigl Ik hoop thans, dat de veroorzaakte
achteruitgang op 't betrokken terrein ten spoedigste
hersteld worde door de vervulling der vacature voor
een vrouwelijk verloskundige in de gemeente War-
menhuizen. Ik stel er prijs op, hier nog oons duidelijk
uit te spreken, dat ik geen aanmerking maak op
de capaciteiten en de wijze van waarneming van do
functie als verloskundige des heeren Van Hesteren;
maar wel op het richtsnoer zijner handelingen als
deskundig adviseur ten opzichte der ontstane vaca
ture.
En nu moet de heer Van Hesteren niet op kinder
achtige wijze groote woorden gaan gebruiken, die de
kem van de zaak niet raken, gelijk ik reeds onder
vond, _want dan zou ik hem hoogst ernstig aanraden:
z w ij gl Er is d£n een spreekwoord Over „zilver" en
„goud", dat óók in dezen niet zonder waarde voor
hem is. Neen, dan een' ferme, manlijke uiteenzetting
en verdediging, gedachtig aan De Genestet's waar.
schuwende versregelen:
„Als u het hart tot spreken dringt,
Zoo spreek!
Maarwat ge spreekt of preekt of zingt;
Hou' steek!"
Hopende, hiermede ten gunste eener belangrijke
zaak de ware belichting te hebben gegeven, waardoor
meerderen' in! de gelegenheid zijn daarover juister te
oordeelen, verblijve met grooten dank voor de op-,
name.
Uw dw., H. E. DIJKEN,
Schoorldam.
daaraan niet veel hebben. De uiteinden der wortels
zij'n de organen, -waarmede de boom voedsel' op
neemt. Nu liggen die fij'nere wortels veel vorder
van den staan en wei' ton minste een meter vorder
van den stam, dan de uiterste punten van_ do tak
ken, zoodat ook daar do voedingsstoffen dienen to
worden gegeven.
Het is niet mogelijk te zeggen- hoe zwaar do
vruchtboomen bemest moeten worden, daar de be
mesting in verband staat met den aard Van den
grond en met do Boort en den ouderdom der boonion.
In het algemeen kunnen wij zeggon, dat steen
vruchten grooter behoefte aan fosforzuur en kalk
hebben, dan pitvruchten. De behoefte aan kali en
stikstof is bij alle vruchtboom en groot... Dr. Barth
en Dr. Steglich, beiden mannon van gezag op het
gebied van de fruitteelt, geven, als gemiddelde geö
(per boom per "jaar en per M2.? waarin/net
wortelgestel van den poom zien uitbreidt: 20 gram
kalk, 15 gram kali, 10 gram stikstof en 5 gram
fosforzuur, wat ongeveer overeenkomt met 23.5 gr.
ongeblusehte kalk, 60 gram Pafcentkali, 67 gram
Ghilisalpeter en 33 gram superfosfaat.
De kalibemesting speelt bij vruchtboomen een be.
langrijke rol, wat uit proefvelden is gebleken.
Over een schitterende werking van een kali bemes
ting op vruchtboomen vooral op zwarte bessen, ook
op kleigrond, lazen wij voor eenigen tijd een artikel
in het maandblad „Fruitteelt van de Nederlandsche
Pomoiogische Veroeniging''. Het betreft een 10-
jaxig pioefveH te Eethen (N. Br.).
BEMESTING VAN BOOMGAARDEN.
Wordt /de "fcrëmesting op bouw. en grasland en tuin
grond in ons land nog lang niet voldoede toegepast,
de boomgaarden komen er het meest stiefmoederlijk
af en worden, wat de bemesting betreft, vaak aan
hun Ibt overgelaten. Wordt de grond onder de
boomen op de een of andere wyze bebouwd, ja.
dan wordt er pok bemest; doch wordt de boomgaard
tevens als weiland gebruikt, dan Iaat de bemesting
dikwijls veel te wenschen over.. Begrijpen sommige
boeren dan niet, dat èn het gras en de vruchtboo
men voedsel moeten hebben en. dat dus de bemesting
vrij zwaar dient te zaj'n?
Gelukkig zijn er ook boeren, die beseffen, dat de
boomgaard zwaar bemest moet worden. De aan
wending der meststoffen is echter ook niet altijd
practisoh tejWoemen. Het gebeurt toch niet zelden,
dat .de meststoffen in de onmiddellijke nabijhela
van den stam, ten hoogste op Va (meter afstand,
worden gegeven. En dat is mis. De boomen zullen
daardheid herkregen. „Ik heb je nog één ding te
zeggen."
Blake schoot op hem toe als een razende stier,
maar iets in de stem en de houding van den man,
die onverschillig tegen den schoorsteenmantel geleund
stond, zonder zelfs de moeite te nemen naar hem te
kijken, deed hem als gebiologeerd stilstaan.
„En dat is?" vroeg hij. zich op de lippen bijtend.
Alleen dit. Je weet even goed als ik, dat ik het
middel in handen heb, om jouw huwelijk met Muriel
Roscoe te beletten en van dat middel zal ik zeker ge
bruik maken, als jij' haar niet uit eigen beweging
opgeeft. Je ziet, wat dat zou insluiten, nietwaar? Niet
alleen zou jij daardoor jouw naam bezoedelen, maar
ook dien van D
„Noem haar niet!" zei Grange, schor van woede.
Nick ging door, alsof hij' niets gehoord had. „Als
jij haar daarentegen wilt schrijven, dat je haar haari
vrijheid teruggeeft, nu dadelijk, het kan mij' 'niet
schelen hoe zal ik je van mijn kant op mijn woord
van eer beloven, haar nooit weer lastig te zullen val
len, nooit weer te schrijven of op eenigerlei wijze
trachten op haar leven te influenceeren, tenzij z& mij
uit eigen, vrije beweging te kennen geeft, dat zij' dit
wenscht".
Het was doodstil in de kamer. "Men hoorde alleen
den regen tegen de ramen kletteren, de zee loeien.
Nick scheen er met gebogen hoofd naar te luisteren,
maar in werkelijkheid hoorde hij niets. Hij had de
vrouw, die hij liefhad, zijn laatste offer gebracht Om
haar geluk, haar zielevrede te verzekeren, had hij zijn
gezicht gewend! naar de woestijn en daarheen zou hij
gaan, met een leeg hart, verslagen, verminkt, om
nooit terug te keeren.
In de stilte klonk Grange's stem tot. h m door met
een zekere aarzeling, alsof hij niet geheel zeker was
van» zichzelf.:
„Zweer je mij. dat?"
Nick keerde zich snel om.
„Ja."
Grange zei verder niets, hij voelde zich als iemand,
die op een steile helling den grond voelt wegzi - ken
onder zijn voeten en niet bij machte is terug te klau
teren. Misschien was hij zich bewust, dat er iets
edels, iets groots, achter dat gerimplde masker ver
borgen waa
„Goed", zei hij met waardigheid. „Dan geef ik je
mijn woord van eer, dat ik haar haar woord terug
zal geven."
„Vanavond nog?"
„Ja, vanavond."
Weer een pauze. Toen ging Nick naar de deur en
deed die open.
„Ik neem het aan", zei hij.
EEN ZICHZELF ADVERTEEEENDE GEMEENTEL,
RAAD-
De Limburgsche redacteur der Msb, schrijft uit
Maastricht:
Het jongste nummer van het oude Maastrichtscho
Advertentieblad bracht de bevolking van Limburg's
hoofdstad een novum, dat in breede lagen der bevol
king maar zeer weinig waardeering heeft gevonden,
De meerderheid van den gemeenteraad heeft nl. tegen
den zin van B. en W. in besloten, zijn notulen in ge
noemd blad als advertentie to doen opnemen. Reden:
de raadscmeerderheid waarin de socialistische min
derheid een leidende rol is gaan spelen staat op
geen goeden voet meer met do provinciale pers en
vindt de in die bladen voorkomende verslagen ten
dentieus geredigeerd en natuurlijk ook te kort Om
burgers en buitenlui dus ten volle van hunne wel
sprekendheid te laten genieten, besloten de leden der
meerderheidsgroepen tot uitgave dezer notulen in ad
vertentievorm; de berooide schatkist der gemeente is
er goed voor. De kosten zullen f 4000 bedragen: ge„
voegd bij de uitgaven die het laten drukken der no*
tulen toch al kostte, zal 1' pet. van onzen bitteren H.O,
aan deze deels overbodige publicaties besteed wor
den.
Het unicum der notulen-annonce ligt thans voor
ons: bijna twee groote krantbladzijden. Wat de waar
de dezer publicatie weinig verhoogt is 't feit dat ons
oude kost wordt voorgezet, notulen, nl. der vergade
ringen van 12 en 19 Januari. Het verlangon om het
toen georeerde nog eens over te kauwen, is natuurlijk
onder t' publiek vrijwel nul.
Het spreekt van zelf, dat de socialisten voor deze
nieuwigheid alles voelen. Hun publieke tribune wordt
nu met de 6000 geabonneerden op liet Advertentie
blad uitgebreid, hetgeen tevens beduidt een nog veel
grooter aantal familieleden^ die onder schot hunner
wijsheid raken. Doch niet alleen bij de socialisten
vermoedt men dergelijke nevenbedoelingen!
Als nu de menschen die hopelooze kolommen com-
Alleen gebleven, keerde hij terug naar zijn fauteuil
bij het vuur. Dikke regendroppels kletterden en
ruischten tegen de ramen. De wind bulderde om het
huis en rammelde aan de jaloezieën. Maar Nickscheon
hiervan niets te merken. Hij zat stil bij. het vuur, ter
wijl de ^orru .rondom hem raasde.
HOQFDSTUK XXXVHL
Eén moeilijke keuze.
Vroeg den volgenden dag zat Daisy in1 haar land
huisje met bleek, vermoeid gelaat- aan het raam te
schrijven. Een enveloppe met een Indischen postzegel
lag ongeopend naast haar op tafel. Ze keek er even
naar en duwde haar met een zenuwachtig-ongedul-
dige beweging weg. Nen en dan steunde ze het hoofd
met de hand, in gemijmer verzonken en eiken keer,',
dat ze daaruit ontwaakte, wierp ze een verschrikten
blik naar de zee, alsof het voortdurende gebulder van j
de golven haar beangstigde.
To enze. de schaduw van 'n forsche mannengedaan-1
te het raam zag verduisteren, gleed er een glimlach
over het gezicht een glimlach, die slechts één man
op een vrouwengezicht te voorschijn kan roepen en
die er alle vermoeidheid en bitterheid aan ontnam.
„Dus je bent toch nog gekomenl" riep ze hem toe,
toen ze hem de deur opendeed. „Dat wist ik wel. Ga'
even zitten, terwijl ik dezen brief dichtmaak. Ik hebj
aan Muriel geschreven. Ze weet niet, dat ik hier ben,
maar ik vind het beter, dat ze niet meer komt, om
dat ik alleen maar even kom pakken. Zoodra ik daar
mee klaar ben, ga ik weer weg. En zij is, geloof ik,
toch van plan naar mevrouw Langdale te gaan. We
zul Ion elkaar dus waarschijnlijk vooreerst niet weer
ontmoeten. Jij ziet haar vanmiddag. Wü je haar de
zen brief dan even geven?"
Ze stak hem het couvert toe, maar hij nam het
niet aan. Zijn gezicht was doodsbleek, zijn oogen ston
den droevig.
„Ik geloof, dat je beter doet hem over de post te
zenden", zei hij. 1
Ze stond op, legde de handen op zijn schouders, en
keek hem oplettend aan.
„Wat scheelt je, Blake?"
En toen hij niet antwoordde, ging ze door1 met haar
oogen in de zijne:
,Jk heb er vannacht nog eens goed over nage
dacht en ben tot het besluit gekomen, Blake, voor
goed een einde te maken aan onze dwaze sentimen
taliteit. Van vandaag af ga ik het prozaisohe tijdperk
van den middelbaren leeftijd in. Gisteren was ik ge
heel van streek door het vooruitzicht jou zoo spoedig
te moeten verliezen. Het is een heerlijke zomer ge
weest maar. ze smoorde een snik „dat is nu
voorbij. Jij gaat terug naar Indiö en we moeten trach
ten ons zoo goed mogelijk in de opstandigheden te
schikken.'
Blake viel zwaar in een stoel neer. en bleef in ge
bogen houding zitten, het hoofd in de handen. Dai
sy keek op hem neer. Er kwam een teedere uitdruk
king in haar oogen. Zo zette zich bedaard op do leu
ning van zijn stool en legde haar hand op zijn arm.
„Mijn beste jongen, trek hot jo niet zoo aan, toe
'.rek het je niet zoo aan, Later zal je je er veel ge
lukkiger om voelen, daar ben ik van overtuigd."
Hij nam haar hand, die op zijn arm rustte, en
drukte die tegen zijn oogen.
„Daisy", zei hij, „ik heb mijn engagement ver
broken."
Daisy's hart bonsde, of het breken zou. Al het bloed
vloeide uit haar gezicht weg. Ze sprong woest op.
„Waarom, mijn beste Blake, waarom heb je dat ge
daan?" fluisterde ze.
„Omdat Nick Ratcliffe mij daartoe gedwongen
heeft."
„Je gedwongen. Wat bedoel je?"
,;Hij< heeft ons samen op het strand gezien gisteren
middag en is tot de conclusie gekomen, dat ik geen
geschikte man voor Muriel ben. Hij vroeg mij. bij zich
to eten en na tafel heeft hij het mij gezegd",
„Maar Blake, hoe onredelijk hoe uiterst onrede
lijk! Waarom heb je hem zijn zin gegeven?"
„Dat zou ik niet gedaan hebben", zei hij geprik
keld, „als hij mij niet op zijn woord van eer verze
kerd had Muriel nooit weer lastig te zullen vallen. Ze
is nu in elk geval met eer van mij af. Daar had hij
gelijk in."
„En wat heb je tegen haar gezegd, Blake?"
„Och, dat komt er niet op aan. Ik heb het haar ge
schreven, zonder haar een bepaalde reden op te ge
ven. Ze zal mij wel een ploert vinden. En dat ben ik
ook".
,J)at ben jo niet, Blake!" verklaarde Daisy heftig.
„Dat ben je niet!"
Ineens voelde ze zijn hoofd zich op haar schouder
vlijen.
„Daisy!" barstte hij hartstochtelijk los, „ik kan
niet zonder jou ik kan het niet. Ik heb het gepro
beerd de hemel is mijn getuige maar het lukt
mij niet. Het was krankzinnig van ons, te willen
scheiden. We moeten wel weer samen komen. Ik ben
steeds langzaam naar je toegedreven zelfs als ik
niet aan je dacht."
Zijn warme kussen beroerden haar mond en wan
gen: Daisy bleef stil zitten, zonder zich aan fiem over
te geven-, noch zich aan hem te onttrekken.
Wordt vervolgd.
