AIickei Nieiws-
IHAIUERITE'S WONDERE JAAR
Uil den W.F.V.B.
68ate Jaargang. No. 7607.
llnyevers t, N.V, v.h. TUAlPMAN Co., Schagcü
JÈÜSSJTjE HJLA1A
Hmitenlanusch Nisuwa,
Voor Uw succes
WYBERT
MIJNHARDT's
Zenuw-Tabletten .75*
Laxeer-Tabletten 60<*
Hoofdpijn-Tabletten 60«t
FEUILLETON.
Donderdag 19 Maart 1925
SCHA
Dit blad vorachljnt vlotmaal por wook: Dinsdag, Wootuidag, Doiulor
dag on Zaterdag. HIJ inbeelding lot 'o nmrgona 8 uur, worden Advor-
timiittn nog zooveel rnogulijk in hot oóretuitkomond immnieic goplantot.
POSTREKENINQ No. 23330. INT. TELEP no. 20
PlCiJo por 0 maanden 11.05. ï.oooo nummofa 0 cont. ADVIilO'RN-
TïöN van 1 tot 5 regels f 1.10, lodero rogol moor CO cont (bewljtmo,
inbegrepen). (Ironie iuttora WjM'duri iiiu»r pIou1o£ulnilO horuLOiul.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
VAN DEN OOMPETITIELEIDER.
Programma voor Zondag 22 Maart:
Sparta IVD.O.S.K.O. XI, 12 uur, B. Visser.
Uitslagen van Zondag 15 "Maart:
Oonoordia IVoorwaarts I, 10.
In de eerste ^klasse is Concordia kampioen ge
worden. Aan deze vereeniging nqj'n gelukwenscfli.
Twee jaar achtereen kampioen (van de Overgangs
klasse vorig jaar en van do Hoofdklasse thans) is
een keurig en welverdiend succes!
Denken H.H. secretarissen eraan, om de uitslagen
van bekerwedstrijden binnen 24 uur na ihet uur
van aanvang aan mjj op te zenden?
Voor den landenwedsfcrijid op 29 Maart wordt
waarschijnlijk geen uitstel verleend. In geen geval,
wanneer de aanvragen later dan Zondag inkomen.
J. VAN ZOONENj
VAN DEN AXX3-. SECRETARIS.
Ter aanvulling van de agenda van de O. v. A.-
vergadering op a.s. Zaterdag, diene nog het volgen-
gende. De bedoeling van de P. O. is, hare werkwijze
in het openbaai- uiteen te zetten, vooral ten behoeve
van hen, die daarmede nog niet voldoende bekend
zijn..'Zij feal doen uitkomen, hoe de protesten worden
behandeld, welke protesten worden behandeld, welke
protesten voor onderzoek in aanmerking kunnen ko
men a,an ;de hand van bet PI. R.., en van welken aard,
de beslissingen zijln. die kunnen worden genomèn.
Tevens stelt ihet Bestuur zich .o.a. voor, de voorberei
ding van de atletiekwedstrijden- met de vertegen
woordigers der vereeniging te bespreken, waarvoor
men deze van eenige instructie diene te voorzien.
[L. F. KLETTERP.
DOODELIJK ONGEVAL.
Het dochtertje van den heer R. te Blaricum kwam
dezer dagen te vallen, waarbij ze een lichte verwon
ding aan het oog opliep. Den volgenden dag werd
het meisje ernstig ongesteld, het bleek dat er een
lichte ontsteking in de hersenen had: plaats gehad.
De kleine is, naar „de Tijd" meldt, aan de gevolgen
overleden.
BURGERBRUG.
Men deelt ons mede, dat in de op Woensdag jL ge
houden vergadering van molenmeesterg en ingelan
den van den polder B met algemeens stemmen be
sloten is, over te gaan tot electrische bemaling van
genoemden polder.
- LAN GE ND IJK.
Het 28-jarig bestaan van de geheelonthouders^
organisaties aan den /Langendijik, wordt op. 28 Maart
a.s. (herdacht in het lokaal van den heer Kramer.
'T ZAND.
Door de heeren Schouten en Zwanenburg alhier
zal voor rekening van den heer J. Slot alhier een
woonhuis worden gebouwd op een vrij terrein aan
den Boschweg.
HET HISTORISCH GENOOTSCHAP OUD-WEST
FRIESLAND.
Aan de bestuursvergadering, welke ten huize van
voorzitter ia gehouden, kunnen wijl het volgende
ontleenen:
Op de beide prijsvragen van het Genootschap
gekomen. t
Tot leden van de jury zijln aangewezen Mevr.
Bolr—Denijs te Bergen, de heer J. Schuijtemaker
Oz. ,te Amsterdam pin de heer N. H. Bruins te Hoorn.
Op de a.s. algemeen© vergadering welke dezon
zomer te Hoorn tzal worden gehouden, zullen de
prijzen worden uitgereikt.
Het Bestuur stelt zich voor, in overleg te treden
met den Bond van Dilettanten-TooneelVereenigmguii
in Westfriesland, voor .de opvoering van de bo
kroonde stukken.
Verder werd in hoofdzaak het plan opgemaakt
voor de algemeen© vergadering met 'de daarbij
behoorenden maaltijd en feestelijkheden.
Van Prof. Kohlbrugge, Direoteur van het Eühno-
iogisch Instituut te Utrecht, was een schrijven inge
komen, waarin ZuH.G. meedeelt, dat het Instituut
zich beschikbaar stelt, het Genootschap met raad en
daad bój te staan. Aan de bestuursleden werden
vragenlijsten van het Instituut uitgereikt.
De contributie Over 1925 zal spoedig worden geïnd.
Het aantal leden, waaronder eenige beschermers,
bedraagt ongeveer 90.
Wy wekken ieder op, die voor het streven van
het Genootschap iets gevoelt, zioh .als lid of be
schermer op te geven. De contributie bedraagt
f 2.50 voor de leden, voor de beschermers minstens
vjjf gulden. i
Van den heer E. Buisman te Grootebroek rij!h yoor
het archief in dank ontvangen de doelen III, IV,
V en VI over de Nederlandsche Kerk-oudJheden.
Nog kunnen wij vmelden, dat op verzoek van het
Genootschap de regeering een onderzoek ter plaatse
heeft ingesteld naar het oude .Raadhuis te Span
broek en dat er gegronde hoop bestaat, dat dit oude
gebouw gerestaureerd zal worden.
- NOORDSCHARWOUDE.
Het was voor onze tuinders .een schitterende
Week. Naast een enormen aanvoer van kool, werden
de geheel© week prijzen gemaakt, welke zeker aller
verwachtingen hebben overtroffen. Bijna dagelijks
werd dé aanvoer grooter en met den verhoogden
aanvoer verhoogden ook de prijtzen, zoodat er in
het minst 'niet van een overvoerde markt behoefde
te worden gesproken. Dit rijn goede toekens. Het
bewijst, dat er een ruime vraag naar het artikel'
kool is. Ook deze week heeft trouwens wel weer
is een welluidende stem van
groot belang. Gebruikt daar
om vóór het zingen en spreken
de verfrisschende
TABLETTEN
Groote doozen 65 Cts.
bewezen, dat de weergesteldheid de grootste baro
meter is voor.de beurzen der tuinders.
Nauwelijks ging het klenie wintertje, dat zooveel
goeds gebracht heeft, ons verlaten, of de prijzen
werden gedrukt. Daardoor waren dan ook Zaterdag
de prijzen iets lager dan ze de laatste dagen waren
geweest. Ook toen blééf de prijs echter nog boven
die, waarmee de week begonnen is en waarvan ook
toen reeds gezegd werd, dat het een besten prijs
was. De vrees bestond, aat de daling van Zaterdag
wel door meerdere daling opgevolgd zou worden.
De nieuwe week heeft echter bewezen, "dat die
vrees ongegrond was. Wel zijn de prijzen niet tot
die van Donderdag en Vrijdag teruggekeerd, doch
verdere daling is ook niet ingetreden.
De bouwers zijn met deze prijzen best .tevreden,
althans met die van de roode en gele, zoodat we
hopen, dat zoo nog een 14 dagen door zal' gaan,
dan zal er nadien weinig meer zijn overgebleven.
Met de prijzen der witte kool, die zich Maandag
zoo uitstekend inzetten, ging het niet zoo goed.
Hoewel de aanvoer daarvan niet zoo sterk toenam,
daalden de prijzen dagelijks zoo, dat Maandag
genoteerd werd f 3.706.10 voor de beste en f 3.10
5.20 voor de doorschot, terwijl dit Zaterdag was
gedaald tot f2.405.50 en fl.404.30.
Van de roode kool was de aanvoer 28 wagons
grooter dan de vorige week en de prijs was Zater
dag nog iets hooger dan Maandag. De aanvoer van
gele kool was slechte een drietal wagons meer dan
de vorige week en de prijs was Zaterdag gemiddeld
nog wel f 1.50 hooger dan Maandag.
De aanvoer van witte kool was 20 wagons meer
en zoo gezegd, rijn de prijzen een stuk teraggeloo-
pen. Met deze kool wil het dus nog steeds met best
vlotten. De gele waren de göheele week wel
ongeveer f2 a f2.50 hooger dan van de roode.
De ui en aanvoer was even lager dan da vorige
week en de prijzen liepen dagelijks even op, zoodat
Zaterdag voor de geiwone uien f 1314 besteed
werd, tegen Maandag, daarvoor f 12.3013. Het
prijsverschil' van de gewone uien en da drielingen
is niet noemenswaard. Nep werd slechts tweemaal
aangevoerd, voor prijzen vrij gelijk aan de andere
maten.
De peen-aanvoer was deze week zeer kléin, wel
een gevolg van den lagen prijs, welke dit artikei
steeds opbrengt. Meestal' .'brengen ze piet eens 2
cent per kilo op.
De aanvoer was deze week 44700 Kg. uien, 16450
Kg. peen, 1121400 Kg. roode, 358700 Kg. gele en
879100 Kg. Deensohe witte kool. Totaal 242 wagons,
:en 19» de vorige week.
grootste 'koolaanvoer was .Donderdag, met
ruim 44 wagons, de kleinste Maandag, met bijna
30 wagons.
PETTEN.
Naar we vernemen, is het gestrande Engelöche
oorlogsschip, de „Prince George", aangekocht door
den heer Van der Houten, directeur van de Zuur-
stoiïabriek „Electra" te -Amsterdam. Het doel is
om te probeeren het schip met behulp van zuur
stofapparaten „kléin'' te krijgen. Dat dit geen
gemakkelijk werkje zal rijn, kan men begrijpen,
als men weet, dat de pantserplaton wel 22 o.M.
dik zftn en dat de helling van het schip zoodanig
is, dat men er mèt geen mogelijkheid op kan staan.
Het zal dus niet meevallen voor de arbeiders, zich
ei- op te bewegen en de te gebruiken werktuigen
goed te bevestigen.
Met de voorbereidende werkzaamheden zal' reeds
spoodig worden begonnen en als de arbeid in vol
len gang is, fcZullen er waarschijnlijk een 40-tal
werklieden noodig zijn. Was vorige jaren de be
langstelling van het publiek reeds groot om den
kruiser te zien, zoodat er dagen waren, dat de
auto's onophoudelijk af enaan reden, nu bogint
de trek ook al weer te komen, nu bekend is, dat het
schip gescheurd is. (De wijdte is reeds 1.50 M.)
Dagelijks ziet ïnen de auto's al aan don dijk
staan en over eenige maanden, in het drukst van
den arbeid, zal hot weer een verbazende drukte
geven.
Dij Apoth. en Drogisten*
EEN OUDE KLOK.
Men meldt uit Groningen aan de N. IL Ort.
De meest beroemde abdij in onze provincie is
stellig die van Aduard geweest. Bij haar yerwoeo-
icoa li-1.' igebouwen slecht© een
door MABEL BARNES—GRUNDY, voor Nederland
bewerkt door ELLY HARTING.
6.
Het stille water leek in diepen slaap gedompeld.
Geen enkel insect gonsde over de ongerimpelde op
pervlakte geen vogeltje tierelierde in de struiken
rondom. Geen vischje liet zich zien en ginds aan alle
zijden strekten zich de pijnbosschen uit en vervul
den de lucht met hun zuiveren, harsachtigen geur.
We spreidden onze reisdekens uit op het zonnigste
plekje en Dimbie wierp zich achterover op het
het grasik >zat, m'n beenen, gekruist als een
kleermaker.
,.Wil je heelemaal niet eten?" vroeg ik nu.
„Jawel graag", hij zat al op, „wat heb je voor lek
kers. ommelet?'
„Dat is leelijk van je," kwam ik ernstig. „Amalia
•had het goed bedoeld."
„Dan hoop ik, dat ze het voortaan wat minder goed
bedoelt", zei hij, z'n mond vol appeltaart.
„Amalia zal nooit ophouden ons verrassingen te
bereiden, ze is een buitengewone mengeling van de
hoogste wijsheid en den meest ontstellenden een
voud. Toch geloof ik, dat ze haar hart op de rechte
plaats draagt, maar je kunt het niet zeker zeggen,
want het, is verborgen door een massa beenderen en
baleinen."
Ik verdiepte me weer in Amalia en vergat Dimbie
en de lunch. Amalia heeft veel op haar kerfstok....
vroeger dacht ik alleen aan 'Dimbie en nu kruipt zij
•maar steeds weer om een hoekje en ik kan haar niet
uit mijn gedachtenkamertje weren.
Doch nu joeg Dimbie haar weg.
„Is het niet alsof dit plekje betooverd1 is? De zon
geeft warmte als in Juni. Ik wil een heele reeks ver
jaardagen hebben en al verder en verder met je rij
den tot we aan de zee komen. Dan gaan we op het
strand zitten en vertellen elkaar van onze liefde. En
jij moet altijd die blauwe jurk dragen en de zon op
]e haar laten schijnen."
„Ben je er heusch zeker van dat dit alles is wat
je verlangt?]' informeerde ik.
„O, neen, ik wil je kussen.... dat kleine roode
Plekje op je rechter wang, dat door de zon is ver
brand."
«,En dat kun je niet", antwoordde ik, ,als je je be
legt, gooi je den wijn en glazen om."
.Kan me niet 6chelen", zei hij en kuste me.... op
clat moment kwam een man te voorschijn van tus-
schen de pijnboomen.
„O", riepen we beiden, onze hoofden terugtrek
kend,
Hij bleef staan en keek naar ons met een grappig
lichtje in zijn oogen.
„Geneer u niet voor mij", zei hij heel beleefd en
ging op een boomstronk zitten vlak bij ons.
„Maar ik geloof dat we dat wel doen", zei Dimbie
even beleefd.
„Ik heb zooiets wel honderden keeren gezien",
ging de man door op onverschilligen toon.
We zaten rechtop en keken hem verontwaardigd
aan.
„Feitelijk houd ik er wel van", vervolgde hij on
verstoorbaar.
„Werkelijk?" Dimbie's sarcasme was vlijmscherp.
„Ja, het is zoo verfrisschend na mijn werk. Ik
ben luchtschipper. Ik heb belangrijke onderzoekin
gen gedaan op het gebied' van luchtscheepvaart.
Eens heb ik een aeroplaan gebouwd die djoor stoom
werd gedrevenhij ging ongeveer een kwart mijl
ver en doodde onderweg mijn moeder."
„O", zei ik geschokt; Dimbie bestudeerde den he
mel.
„Ja, treurig nietwaar? Maar ze was zeven-enjtach-
tig jaar en ik hen er zeker van, dat zij, als ze te kie
zen had gehad, een plotselingen en bijna pijmloozen
dood zou hebben verkozen boven een lange, slepen
de ziekte."
„Dus u bouwde die aeroplaan met het doel haar
dat gelukkige eind te bezorgen?" vroeg ik vol be
langstelling.
Dimbie smoorde een lach en de man keek me pein
zend aantoch scheen hij niet
„Neen, dat nu juist niet", antwoord., hij, „ik be
doel alleen, dat het eigenlijk een gelukje voor haar
was. Maar, apropos, ik hoop toch niet dat ik u stoor"
„Niet zóó heel erg", zei ik, want Dimbie kon niet
spreken.
„Dan is het goed. Ik houd er niet van „de trop" te
zijn, dan maak je jezelf zoo onbemind."
Hierop viel niets te zeggen en Dimbie en ik g ur-
den naar elkaar en slaagden erin. niet te lachen.
De vreemdeling bekeek me weer peinzend, bijna
welwillend. Zijn gezicht was bijzonder mager en ge
groefd, zijn handen tenger en zijn schoenen waren
\eel te groot.
Er lang iets verfijnds in zijn persoonlijkheid n
ik mocht hem wel.
„Wilt u met ons lunchen?" kwam Dimbie nu los.
„De taart is op, maar we hebben genoeg brood en
kaas en vruchten
„Neen, dank u, ik heb mijn lunch in m'n zak- als
u er niets op tegen hebt, zal ik ze hier nuttig, a."
Hij haalde een enveloppe te voorschijn en nam er
een bruin klontje uit, waaraan hij begon te zuigen.
Toen het op was, bezoog hij een tweede, en toen nog
een derde; daarna haalde hij uit zijn jaszak een tin
nen kroesje en doopte het in het meertje, dronk en
stak het weer weg; dan leunde hij achterover met
ïeen beweging van „ziezoo, dat 's klaar."
„Is dat alles wat u eet?" Ik kon deze verwonderde
vraag niet inhouden.
„Ja", zei hij, „ik ben luchtechipper en dus verplicht
weinig te eten. Ik gebruik mijn vleesch in gepersten
vorm. Ik ben een van de magerste menschen in
Groot-Britannië en draag gewoonlijk twee jassen om
mijn slankheid te verbergen. Wilt u mijn ribben
eens voelen?"
„Neen, dank u", zeiden we tegelijk.
„Ze zijn heusch de moeite waard," hernam hij een
weinig teleurgesteld.
We haastten ons hem te verzekeren, dat we hier
van volkomen overtuigd waren.
„Een beetje preutsch, hè?" hij wendde zich tot mij.
„Absoluut niet", riep ik verontwaardigd, „maar om
u de waarheid te zeggen, heb ik niet veel belangstel
ling in uw ribben. Ziet u, we kennen u nog zoo wei
nig." Dit voegde ik er aan toe om den slag wat zach-
ter te doen neerkomen.
„Waar woont u?" vroeg hij.
Wi} vertelden het, heel omzichtig: „Ongeveer twee
mijlen van Leith Hill vandaan."
„Is het daar mooi?"
We knikten.
„Hoe heet uw huis?" was dé volgende vraag.
„Vindt u ons gezelschap zoo prettig?" vroeg Dim
bie liefjes.
„Ja", zeide hij, „ik weet niemand andera die ik zoo
r 'ijden mag. Ge ziet er zoo belachelijk jong en
geluKkig uit."
Dit deed het geluk vlieden van ons beider gelaat.
„Nu ga ik", zei hij opstaande; „als u zoo vriende
lijk was geweest me den naam van uw huis te zeg
gen, zou ik eens met mijn aeroplaan zijn aangeko
men."
Dat klonk interessant
„One Tree Cottage", antwoordden we gelijk.
Hij lachte.
„Natuurlijk, een „Cottage"dat had ik wel kun
nen begrijpen. U ziet er beiden naar uittralie-
hekjes, rozen en kamperfoelie, overalerg gewoon
tjes".
„Goeden dag, mijnheer", zei Dimbie.
De vreemdeling lachte weer heel goedig.
„Nu zijt ge beleed!gd; dat is jammer. Op mijn
woord: er zijn massa's jonge paatjes, die in een cot
tage wonen met traliehekken, rozeh en kamperfoelie
en een kindje. Het is een manie, tegenwoordig. In
spaard. De -kunstschatten der atxiy weraen her- en
derwaarts .verspreid en gingen grootendeelö verlo
ren. Een van haar kl'okken kwam te Wolfonbiittei
terecht, waar zij in den dakruiter van de St. Jans-
kerk gehangen heeft.
Nu de kerk te Aduard van .rijkswege gerestau
reerd wordt, 'kwam de heer P. A. Camphuis te V
Gravenhage, een hekend oud-Groninger, wien de
oudheden van stad en lande zeer tor harte gaan, op
de gelukkige gedachte, te trachten do klok te Wol-
fenbüttoi' opmeuw voor Aduard te verwerven. Na
veel moeite is hem dit ten slotte gelukt, en in den
loop van dit jaar zal de klok opnieuw in Aduard
geplaatst worden.
Op het oogenbiik is deze klok, die 60 olM. hoog is
en wier grootste middellijn 50 c.M. bedraagt, in de
kerkelijke afdeeling van het Museum van Oudheden
te Groningen tentoongesteld. Haar opschrift luidt:
„Dominus Godefridus 'Arnim, abbas 31 in Adewart
me fieri feoit anno 1554. Gerrit van den Dam'''; dat
is: Heer Godfried van Arnhem, den 31e abt van
Aduard, heeft mij de klok spreekt van zich
zelf in het jaar 1554 laten maken; daarop volgt
de naam van den maker .Gerrit van den Dam"„
waarbij onder ,JDam'' wellicht „Appingedam' te
verstaan tfs. Voorts draagt de klok, behalve een rand
versiering het abtswapen.
Van abt Godfried van Arnhem, die van 1549 tot
1561 aan het hoofd van het klooster gestaan hi
is bekend, dat hij1 veel' yoor de verfraaiing der
gedaan heeft. Zoo kroeg de toren der k
een nieuw uurwerk met een -prachtig klókke
naar het voorbeeld van dat op den A-fcoren te
ningen. Dezelfde meester, een zekere Vyt, 'heeft het
vervaardigd. Waarsohijnüjk heeft de klok die de
heer Camphuis voor Aduard verworven heeft, niet
tot dit klokkenspel behoord.
Vooreerst heeft zij een anderen .maker Gerrit}
van den jD&m en ook is rij" ouder dan het klokken
spel. Het klokkensppel van den A-toren ia waar
sohijiilijk in of even vóór 1557 vervaardigd; eerst
daarna is aan Mr. Vyt opdracht gegeven een der
gelijk werk (uit te voeren.
Abt Godfried legde in 1561 w0#0118 riekte rijfh
waardigheid neer en vestigde rich op Ter Iley#
onder Roden, dat hijl volgens den kroniekschrijver
van Aduard in een „ParadyV' had herschapen. Do
rumoerige oorlogsjaren verdreven hem echter van
daar, zoodat hjj tenslotte naar Aduard terug
keerde, waar (hij in 1574 gestorven is.
mijn jongen tijd vermeden we die dingen als de
pestongezond, stoffig, zonder gas, geen warm
water, ongelijke vloeren, beschimmelde muren, ratten
door het heele huis. Is het niet zoo?"
W'i) verwaardigden ons niet te antwoorden.
,.En dan de riolendie deugen natuurlijk ook
niet."
„O, maar we hebben een rioolsteker", zei ik haas
tig, „Amalia gebruikt hem geregeld."
„Amalia schijnt een heel verstandig persoontje te
zijn. Ik zou graag eens kennis met haar maken en
ook met de cottage. Ik stel heel veel belang in jonge
menschen.... ik was eens zelf jong, al kunt u het
misschien niet gelooven."
„Misschien is het lang geleden", merkte ik op.
„Ja, het is lang geleden", z'n oogen keken terug in
oudé tijden. „Ik werd plotseling oud.... toen mijn
vrouw stierfheel oud
Daarna ging ik mo wijden aan de luchtscheep
vaart. I'k dacht dat dit wol de zekorste methode zou
blijken te zijn om een eind aan m'n leven te maken-
een soort van zelfmoord. Ik houd niet van gewonen
zelfmoord, onaangenaam en melodramatisch.'.
J lij sprak nog steeds zeer afwezig.
„En is u nu luohtschipper van beroep, zoo iemand!,
die in het „Crystal Palace" opstijgt of zoo?" vroeg ik
Hij keek op, geamuseerd, naar ik meende, en lachte.
„O, neen, ik ben geen- beroepsluchtschipper. Ik
heb heel veel werk te doen. Heb het meestal erg
dmk. Luchtscheepvaart is slechts mijn stokpaardje.
Als je genoeg te doen hebt, voel je je niet zoo al
leen."
„We zullen het heel prettig vinden u eens bij ons
te zien", ik had plotseling diep medelijden met dien
excentrieken man. Terwijl hij sprak, was een haast
onmerkbare schaduw over zijn geiaat gekropen. Hoe
"vreeselijk zoo eenzaam te zijnl
„Wij wonen in Pine Tree Village, we hebben net
zoo lang gezocht tot we een plekje vonden tusschen
de pijnboomen. Ik houd zooveel van ze. Misschien
wilt u ons wel eens het genoegen doen te komen di-
neeren?"
„Heel vriendelijk van u", antwoordde hi) snel,
„maar ik ga nooit ergens dineeren. Waar je ook
komt, de menschen eten altijd dingen die dik maken.
Als ik het wel deed, zou ik heusch geen uitstekende
ribben hebben", voegde hij met trotsch er aan toe.
„Maar ik wil u heel graag komen bezoeken en de
baby zien."
„Er is geen baby". Dimbie's stem klonk een beetje
geraakt en ik kleurde hevig.
Wordt vervolgd.
