illllltl flitus-
HTE'S WONDERE JAAR
Dinsdag 24 Maart 1925
68ste Jaargang. No. 7609.
Ullgevers i N.¥. v.h. TRAPMAN Co., Schtpa
EERSTE BLAD.
Ingezonden Stukken.
FEUILLETON.
1 j
Binnenlandse^ Nieuws.
blad verschijnt viermaal por waak: Dlnsdas, Woenodao, Dondat-
I an Zaterdag. DIJ lnsandlng tot 's morgens 8 uur, worden Advoc-
dtn nog looveol mogalljk ln hot aarstultkomond nummer geplaatst.
INT'. TELEF no. 20
POSTREKENINQ No. 28880.
Prijs per 0 maanden <1.08. Lasso nummots 0 oont. ADVSRTBN-
TI8N van 1 tot S regels <1.10, Iedere regel moet 80 eont (bewljsme.
luhogrepeni. Gro.no lellero worden naar plaatexnlmts herekend.
DIT NUMMER BESTAAT CJX KWEE BLADEN.
A nna PauLowna, Maart '25.
Manheer »de Redaofceur,
ilag ik, naar aanleiding van het verslag van den
ad alhier een zeer klein plaatsje?
ooaïs algemeen gedacht werd, aangaande hot
meetetiik „Aller zielen;\ is het bewaarheid: .de
irgemeester heeft de Raadsleden overbluft met
a argumenten. Eerst een mooie, zoetsappige^
eech over bezuiniging en HJoonomie, wat kléii*
led en 'daarna het kardinale punt, de weggemoffel-
opvoering van Allerzielen. De heer Keuris was
deze keer die de kat de bel aanbond, ofschoon
boter aan de galg .was. Het is treurig, dat zoo'n
irgemeester alleen de baas kan spelen over din-
n van zoo'n ingrijpenden aard, en toe kan staan,
fc een sterke minderheid over een meerderheid
n beslissen? Het wordt meer dan hoog tijd, dat
akei 188 der Gemeentewet wordt gewijzigd, in
er voege, dat een commissie, bestaande uit ge-
senen in de gemeente zelve, die kan beslissen:
of neen.' De macht van een Burgemeester kan in
j'n geval rare dingen doen geboren worden. Ge-
enteraadsleden zijn tenslotte niet meer dan zwij
nde ornamenten. Verbeeldt eens, dat do Ohriste
ten zich gingen ergeren aan voetbal op Zondag,
de rooien zouden gaarne willen, dat het Broeder
wn verboden werd, met zang en orgel die poppen
ster ij op straat te Vertoonen hetgeen ik en ande
1 ergenijk vinden. Dit wordt echter keer op
gestaag; ook hier beslist de minderheid over de
terderh'eid.
HET TWAALFDE B.AADSUJX
Van Ewijekslhis, 20 Maart 1925.
MSjhheer de Redacteur,
Mag ik nog eenmaal een plaatsje in Uw blad.,
larvoor mijn dank. Ook ik wil nog eens terug
iaën' op dien bewusten Nufcsavond. Alf tracht
heer verslaggever Zijn^ fout nog zoo te verbloe-
a, ik blijf er bij, het is niet zooals het behoort,
ga altijd de verslagen na van dergelijke avonden,
j&x bijna nooit zie je zooiets vermeld, staan. Om-
it het op een klein plaatsje gewoonlijk niet kan.
i dacht u, datt ik niet lezen kan? Nee, maar als
beste hoor! En juist omdat ik zoo goed kan
zen, was het zonder namen noemen, evengoed'
)èd geweest. U dacht, dat ik het niet zetten kon,
isschien als u mee zou Spelen. dat u zoo zou
nke-n, maar ik niet, ik ben alleen opegkomen
lor de rechten van a-l'le medespelenden, die zich
mals ik, door uw verslag ten hoogste beleedigd
yoelen, want er zijn er bij,'die al jaren en jaren
«gespeeld hebben, en zouden,.die dan nooit eens
n de eisoheü voldaan hebben?
EEN DER MEDESPELENDEN.
M. de R.,
Maandag 9 Maart, des avonds om negen uur, werd
Alkmaar een briefkaart gepost, goed geadresseerd
llkmerweg, St. Maartensbrug. Donderdag 12 Maart
ïstreeks negen uur 's morgens kwam deze brief-
art op zijn bestemming aan.
Dat dit toch een treurige postbestelling is en spoe-
g verbeterd wordt, is toch zeker meer dan tijd.
X.
Antwoord aan Veritas.
Ik kan mij beet begrijpen, dat u ach zoo ven.
baasd hebt over mijn te tukje in de courant. U hadt
dadelijk bemerkt aan mijn stijl yan schrijven:
wat is dat toch een domme man en die was goed
raak ook, want inderdaad, ik ben stom, maar ik
wil het weten ook. Ik ben ook maar arbeider, maar
het is mijn schuld niet, waarschijnlijk uw schuld,
of uw geloofsgenoten, dat ik zoo alouat onderwijs
heb gehad. V-e r i t a s, je Veritas, wat beteekent
dat. da, het is beroerd ook, alis men dom is, O, jaj,
Veritas is Waarheid en ik zeg altijd waarheid
boven godsdienst. U zegfo waarom moet in
ieder dorp, waar de vrede onderling toch -zoo bitter
noodigi s, juist Al'ler zielen'opgevoerd worden?
'Mijn vraag is:Waarom werd Allerzielen .2 jaar
geledenin de nieuwe bioscoop te Schagen, ondar
direotie van Vlaming, dus in -Roomsche handen,
opgevoerd? Niet om de centen, o neen; niet om
de spotternij', maar zeker omdat de roomschen zoo
groot hielden van den grooten kunstenaar Herman
Heiiermans. De vrede onderling is zeker verleden
week pasi n den polder gekomen; of is u ziende
bl'imd of hoerend doof. Er Is een voetbal vereeniging
aan de Kleinesluis, daar waren R«. K. ook lid van.
Hebben toen de andersdenkenden gezegd; jullie mow
gon niet meespelen? Neen, die druk as yan den
Roomschen kant gekomen, er moest een roomsche
voetbalvereniging komen en zij kwam. Een groot
bord aan den ingang geplaatst» met letters als
koeien: Alléén toegang voor leden van Concordia.
Maar dat duurde niet hang. De andersdenkenden
mochten niet od het terrein, toen waren
er een paar menschen die den moed hadden om
tegen den roomschen kruidenier, slager enz. te zegU
gen: Wij 'koopen niet meer van u, want wij mogen
niet op het terrein van jullie. Zoo gaat het hier:
Al wat diet xoomsch is en nipt christelijk is; deugt
niet. Omdat de vrede onderling zoo goed is, heb
ben wij hier al een roomsche dansclub ook. En dan
hebben we nog een zeer góede vereemiging, dat is
A.L.E.G.O., dat is om do kinderen na de schooft*
uren nuttig (bezig te honden .met houtsnijwerk, enz.
Al1 woer geprobeerd met de roomschen samen te
werken, maar neen hoor. Zo loeren het hier in den
polder nooit. U zegt. dat ik mijn neus in ander
Ananszakensteek, ik koor het blaadje om en zeg,
hoe is het mogelijk, dat u zoo brutaal bent
dat te zeggen. Wijl andersdenkenden mogen oiis
doel' en streven niet verkondigen in den vorm van
tooneeelstukken enz. Wh zullen maar niet spreken
van de pastoors. Deze bovengenoemde feiten zegt
gen genoeg. Als je niet naar do kerk gaat, dan
deug je niet, je moet te kerk gaan, daar wordt
vrede op aarde gepredikt en als ze buiten zijn,
dan wordt er maar haat gezaaid en der- menschen
worden opgehitst tegen de andersdenkenden. En
dan heeft u het over het 1/7 deel; als het was 8A
dan zou men hier wat anders beleven, dan -was
het hier niet uit te houden. En dan het ZondagsC
werken, de Christelijken laten genoeg op Zondag
werken, b.v. varkens naar de boot brengen en
Zondags den heelen dag kraaien jagen enz. Veritas
was jaloersch op den burgemeester, omdat die
moed en karakter toonde, om ook voor 1/7 gedeelte
wan zijn burgers vader te zijn. Dat is t oud
nieuws, dat wist ik al. Zie mijn vorig artikel in do
courant. Ik hoop dat binnenkort de burgemeester
ook den moed heeft om het voetballon te verbieden.
Zie je, dat is weer zoo'n hatelijk iets voor de
volgelingen van Lubbert en dan komt opmerker
weer meteen stukje en komt Veritas weer met een
mooi woord, de burgemeester is een vader ook
voor 1/10 gedeelte van zjjïn burgers. De Schager
Courant is verboden om in roomsche gezinnen gel
lezen te worden, maar jl. Vrijdag was het de
liefste krant die er was, alleen over het raadsL
Verslag. Ik heb het gehoord van roomsche an.
bciders, want ja, waar het hart vol van is, loopt
de mond van over. «Ze wisten al, dat het eerst zou
worden toegestaan om Allerzielen op te voeren en
dan zou worden ingetrokken. Wat is daarvan waar?
Er heeft zeker toch nog een voorspel ook geèpteld.
in de B. en W^vergadering, het is zoo gek, dat
een wethouder Zoo laat ter raadsvergadering, komt.
Ik ga woer met Mendelé arm en .arm naar den
Haag, dat was een mooian dag.
Groetend,
OP1MHl W. KHï K|_
MfjUiheer de Redacteur,
Ik verzoek U beléefd mjji eerfuge plaatsruimte
;af te willen staan voor het onderstaande, in het
eerst 'uitkomend nummer van Uw veelgelezen blad.
In het nummer van Dinsdag 17 Maart jlr. yan Uw
blad komt een verslag voor van de uitvoering der
Operettevereeniging „Euphonia" te Schagerbrug.
De verslaggever brengt daarin alle hulde apu Metf,
A. Bruiin, voor het vertolken van haar rol „Er-
mini''. Ik ben het volkomen met den geachten ver
slaggever eens: Mej. BruBn heeft goed werk ge
leverd. Doch dat heeft toon ook zeker diegene ge
daan, welke de rol van „Violet" vervulde, getuige
het applaus, dat haar meer dan eens, bij open doek
ten deel viel. De zang. welke zij ten gehoore bracht,
was dat zeker ten volle waard. Heeft de ^Hertogin
'hare rol niet goed vervuld; en Zoo kan ik er nog
wel meer noemen. Geachte verslaggever, ik raad u
aan, 'bezig niet meer van die éénzijdige eritiek, dat
zal' eer ten vóór- dan ten nadeelo van „Enphonia"
zijn.
]U, M. de R., beleefd dankend voor de verleen
de plaatsruimte, Hoogachtend,
Iemand, die beide uitvoeringen heeft
ftükewoond.
ir MABEL BARNES—GRUNDY. voor Nederland
bewerkt door ELLY HARTING.
H rFDSTUK VL
Het verdriet komt ook bij mij.
Ik zet me neer tot schrijven, of liever, mijn boek
gt voor me, gesteund door een kussen, en ik vraag
af hoe lang het geleden is, sinds- ik naar zijn
adzijden keek. Het maakt me 200 moehet
'nken. Ik ben nog meer in de war met de datums
«1 vroeger. Ik weet, dat het Mei is, maar welk
deelte van Mei?
Ik kijk uit het raammijn bed ia er voor ge
lden ik zie dat de kastanje gekroond is met
itte kaarsjes en de bremstruik aan 't tuinhek met
)uden bloemen getooid We zijn aan het einde
in Mei, het moet wel bijna Juni zijn, want men
Beft me verteld, dat het een late lente is en dat er
eel koude en regen is geweest. Ik ben haast blij,
it ik het niet geweten heb; Mei behoort lachend te
jn en mooi, niet boos en onaangenaam. Vandaag
eeit ze haar best gedaan, en met echt menschelijke
srwaandheid beeld ik mo in, dat het ter mijner
er is.
Het is mijn „Welkom". „Zuster", zeg ik, „de ap-
Blboom bloost roze en rood van pleizier over mijn
roet van uit het raam."
De zuster trekt haar mantel aan en zet haar muts-
op om uit te gaan en vermaant me kalm te zijn
a niet zooveel te praten. Ze vertellen me steeds
raar weer, dat ik kalm moet zijn: doch ik ben moe
an het stil zijn en moe van het gehoorzaam zijn.
Ik vertelde dit gisteren aan dokter Renton, die
achte en zei, dat het een toeken was van >beter-
cnap.
•»Maar ik ben al beter", antwoordde ik. „Wanner
tog ik opstaan?"
Hij zei, dat hij Woensdag terug komen zou om het
«o te vertellen; nu is het pas Maandag, drie uur in
rlen namiddag en ik moet nog achtenveertig lange
ren doorworstelen voor ik het weet.
De zuster is een heel klein beetje boos over mijn
^gedurigheid. Ze wordt kribbig als ik over opstaan
Fprsek; ze vraagt me hoe ik het zou vinden, als ik
F^n paar maanden zou moeten stilliggenik geef
jflaar heelemaal geen antwoord. Dimbie zou immers
onmogelijk langer kunnen, leven zonder mij, die
hem op de hielen volgt en bet zou nog onmogelijker
zijn voor mij om zoolang in een horizontale houding
te verkeeren, terwijl een loodrechte 'die normale is.
Toen ik pijn had1, was ik blij, plat neer te kunnen
liggen. Pijn! Er was een tijd, dat iw niet wist, wat
dat woord beteekende. Het klonk langs me heen en
roerde me niet. Ik had ze gezien op de gezichten
van sommige menschen en gedacht, dat het onte
vredenheid was nu weet ik dat het pijn is ge
weest.
Hoe kunnen er menschen zijn die pijn moeten
verdragenaltijd? Wil God hen beproeven tot ze
niet meer kunnen, om ze dan zachtjes weg te leiden
of ze te laten verzinken in gezegende vergetelheid?
Ik bfn uren lang weg geweest in een vreemde we
reld, vertelde de zuster mij, ik verroerde me niet
toen ze me opnamen, wegbrachten en te bed legden
om me over te laten aan de doktoren.
En toch was ik zoo graag gebleven, had zoo graag
mijn hoofd helder gehouden om Dimbie te helpen,
toen Jiij me bevrijdde van de kapotte fiets (het lijkt
wel of hij me altijd ergens van moet bevrijden) en
me opraapte en wegdroeg van dien vreeselijken
muur. O, ik wilde hem zoo graag helpen; .zijn spier
wit, strak gezicht hield me nog een oogehblik terug
uit het land der bewusteloosheid, ik fluisterde:
„Dimbie, liefste....", maar hoorde geen antwoord:
meer. De mist voor mijn oogen werd ondoordring
bare duisternis en ik liet hem alleen met zijn ver
driet.
Ik weet nu niet meer wat ik hem zeggen wilde.
Hij plaagt me, met lippen, die maar steeds willen
beven en zegt. dat ik wou weten of müu hoed recht
stond.
„Jou gans", protesteer ik, „hot was iets in ver
band met hert. zwarte kuikentje, dat onder de fiets
kwam toen ik halsoverkop den heuvel afrolde. Ik
probeerde er voor te wijkenhet was zoo'n lief
zwart kuikentje, maar het ging ook opzij en... ik
kon er -niets aan doen." De tranen bleven in m'n
oogen, alleen van zwakte.
„Ik geloof, dat ik je vragen wou, den heuvel op
te gaan en het diertje te helpenwe waren er
beiden even treurig aan toe." Tot mijn verwondering
draait Dimbie mij den rug toe, gaat voor het raam
staan en zegt, dat we regen zullen krijgen. Ais we
zoo dikwijls regen hadden gehad als Dimbie ver
speld heeft gedurende mijn ziek-zijn, dan zouden we
ons als Noach in een ark hebben moeten bergen en
voortleven al drijvende op de wateren. Ik ben nu
heel vroolijk, ik word beter. Wat een groote vreugde,
wat een heerlijke hoop houden deze woorden in oor
hen, die ziek zijn geweest en in pijn.
DE KERKELIJKE QUAESTIE TE PEPERGAS
De correspondent van; het Hbld, te Leeuwardien
meldit:
De beide, sedert onheuglijke Jaren gecombineerde,
Hervormde gemeenten te Peperga en Blesdijk©, die
bediend' worden door één predikant, hadden elk een
afzonderlijke kerkvoogdij, ieder beheerd door drie
kerkvoogden. Het vorige jaar werd het reglement
dat gold voor beide kerkvoogdijen, tegen den zin
der overgroote meerderheid van de leden te Peperga
gewijzigd en bepaald, dat de kerkvoogden haar
zelfstandig karakter verloren en ond'er één beheer
werden gesteld.
'Dientengevolge werd een. over beide kerkvoogdijen
gesteld, college van drie kerkvoogden gekozen, dat
zich, voor zooveel doenlijk, in het bezit stelde der
kerkegoed'eren en o.m. beslag legde op gelden, die
toobehoord'en aan de kerkvoogdij te Peperga.
De oude kerkvoogdten daar ter plaatse, met uit
zondering van één hunndf, die zich had laten kiezen
in het nieuwe college, konden zich met dezen staat
van zaken niet vereenigen en dagvaardden de nieu
we kerkvoogden voor dien president der rechtbank
te Leeuwarden en vorderden daarbij" handhaving
van den ouden staat en erkenning, dat zij de eenige
wettigo beheerders waren.
Hun raadsman bétoogde, dat de reglementswijzi
ging ongeoorloofd was, omdat aan de kerkvoogdij
werd ontnomen het zelfstandig karakter, dat zij als
stichting had en dat het in ieder geval onvereenig-
b'aar was met de goede trouw, dat de stemgerech
tigde lidmaten te Blesdijke, die in die meerderheid
waren, een dergelijk besluit ala 't ware oplegden.
(Namens hen, die zich noemden de kerkvoogden
der gecombineerde kerkvoogdij van Peperga en
Blesdijke werd aangevoerd dat het oude college van
kerkvoogden niet meer bestond en dus niet meer
kon optreden, terwijl verder de wettigheid der oru
demomen wijziging werd staande gehouden.'
Do pr^ident der rechtbank besloot, dat, totdat de
rechtbank oen beslissing heeft gegeven, liet oude
college aJs zoodanig moest, worden erkend.
Spoedig zal dus een proces worden gevoerd, waar
in o.m. de interessante vraag ter sprak© zal wor-,
den gebracht, welk karakter een kerkvoogdij in een
gecombineerde gemeente heeft en of met dit karak
ter vereenigbaar is, dat de zelfstandigheid dér on
derscheidene kerkvoogdijen als hot ware wordt op
geheven.
DE DUBBELE KINDERMOORD TE 'SUHERTOGEN-
BOSCH.
Inzake het drama, dat zich in Den Bosch heeft af
gespeeld, kan nog worden gemeld, dat men op da
leuning van een brug over de rivier de Aa de bo-
venkleeding der moeder gevonden heeft en voorts
een tasch, welke een brief bevatte, waarin de aan
leiding tot de daad is vormeld.
Tot nu toe is het lijk nog niet gevonden.
BESBU.ITELIJKE ZIEKTEN.
De hoofdinspecteur van de volksgezondheid (be»
smettelijke ziekten) beeft ter kennis van de burge
meesters gebracht Wenken ter voorkoming en be
strijding van roodvonk en van buiktyphus en Maat
regelen in acht te nemen bij het verplegen van lij,
ders aan dteze ziekten.
Hetgeen in de Wenken wordt meegedeeld* zal ala
handleiding behooren te worden gebruikt voor de in
de gemeenten te verrichten ontsmettingen. De
hoofdinspecteur heeft aan de burgemeesters ver
zocht, om. indien do aan hen door de geneeskundi
gen uitgebrachte adviezen ten opzichte van de be>-
strijding van de twee genoemde ziekten van de gege
ven. Wenken mochten afwijken, daarover het oor*
deel van den betrokken geneeskundigen inspecteur,
in het bijzonder belast met het toezicht op de hand
having van d© wetten betreffende besmettelijke
ziekten, in' te winnen. Vobrts is den burgemeesters
verzocht, van do Maatregelen eon exemplaar te doen
uitreikon aan' t hoofd van1 't gezin waarin eon ge*
val van oen der bedoelde ziekten is opgetreden*
EEN GEMEENTELIJKE FILM.
Het Hbl<L meldt, dat B. en W. van Amsterdam
voornemens zijn bij den Raad eon crediet aan te
vragen voor het vervaardigen van een film van ver
schillende door de gemeente uitgevoerde werken
en van de inrichting en de outillage van1 diverse
diensten. Het ligt in de bedoeling te doen filmen,
wat op bet gebied van de volkshuisvesting is be
reikt; voorts onze havenwerken, nieuw ontstane
stadsdeelen; de inrichting en organisatie van onzen
Geneeskundigen en Gezondheidsdienst en menig an
der object, voor de verspreiding van kennis in bet
buitenland over onze stad van groote beteekenis.
OMGESLAGEN.
Zaterdagmiddag reed een autobus van de Kunst
zijdefabriek te Ede tegen den hoogen berm van den
weg tusschen EdeBennekom* waardoor zij om
sloeg. De inziten^e meisjes werden door de glas
scherven verwond. De chauffeur beweert door een
hem passeerende bus van dezelfde fabriek te zijn
aangereden, hoewel de mogelijkheid, dat het onge
luk door het springen van een band is geschied niet
is uitgesloten. Twee der meisjes zijn eenigszins ern
stig verwond. De politie stelt een onderzoek in.
EEN KOLENLAAG AANGEBOORD.
Bij de boringen te Lievervelde bij Groenlo is een
vrij dikke kolenlaag aangeboord.
Gisteren, toen moedér weg ging, ctroogde ik mijd
laatste tranen.
Peter's brieven werden zoo onaangenaam, dat ik
haar vertelde, dat ze gerust naar huis kon gaan. En
toen ik een kushand wierp naar den achterkant
van haar mooien hoed, toen ze door het tuinhek
verdween, schreide ik om haar, niet om mijzelf.
„Ik wou, dat ik met Peter had afgedaan voor al
tijd, al was het alléén maar terwille van die arme,
lieve moeder", mopperde ik woest. En de zuster die
juist de kamer binnenkwam, zei: „U hebt zich be
wogen."
„Ja", gaf ik een1 beetje schuldbewust ten antwoord',
„maar de pijn is nu ook bijna weg en ik dachi, dat
het geen kwaad kon heel eventjes op te zitten en
moeder na te kijken."
„Hebt u opgezeten?" riep ze met ontzetting.
,Ja", ik zocht een prettig plekje op het kussen
voor mijn hoofd, „ik zal nu maar wat gaan slapen,
zuster."
„Ik zal het aan Dr. Renton vertellen en aan mijn
heer Westover." Haar stem klonk onverbiddtlijk.
..Als u dat doet, ga ik nog eens opzitten en ik zal
geen bouillon drinken vanmiddag", dreigde ik, „bo
vendien, klikken is heel leelijk." Ze klemde haar
lippen vast opeen, terwijl ze wat bouillon in mijn
eetschuitje deed.
,Als u nog eens op gaat zitten, vertrek ik onmid
dellijk." Nu deed haar stem me denken aan oen
steenen muur, waartegen ik gesmakt was; ik ver-,
telde het haar, doch ze bleef "onbewogen.
„Wilt u me op eerewoord beloven, dat u niet moer'
overeind zult komen? Doktor Rento en dokter llo-
vell stollen mij verantwoordelijk. Ik heb Dr. Rovell's
patiënten al sedert jaren verpleegd en -ik wil zijn
vertrouwon niet verliezen."
Ze stond voor me, als een engel met een vlam
mend zwaard
„Ik hejoof het, zustertje-lief', zei ik gedwee, ..m,aar
u mag mijn schrift niet wegnemen, ik kan heel
goed liggende schrijven.... kijk maar, er is een stijf
kaf oiuheer.."
„Ja, dat kunt u wel houden", gaf ze toe. „Maakt
u Fransche oefeningen?"
„Neen", antwoordde ik ernstig „op het oogenblik
maak ik „gedulds-oefeningen". Als ik schrijf ver
geet ik, dat het nog zoo erg lang duurt voor mijn
heer Westover thuis komt. Ik vergeet mijn rug. Ik
vergeet generaal Maoïntosh en mijn andere moei
lijkheden. Ik span me dan zoo in om de spelling
goed te krijgen en geen taalfouten te maken, dat er
nergens anders tijd' voor overschiet. Ziet u, als ik
1 mocht steik bedoel als ik eens heen mocht.
1 gaan vóór Dimbie, dan; zou hij deze oefeningen wil
len lezen en ik zou niet willen, dat hij lachte over
mijn fouten."
U gaat niet heen, vóór mijnheer Westover", zei
ze bruusk. „Al mijn patiënten denken dat ze dood
gaan en dat is maar goed ook, aJs ze dat denken,
dovn ze tenminste geen verkeerde dingen. Als zé
niet zoo verdiept waren in het aanschouwen vaa
hun echtgenoot, die zich in een vlaag van waanzin,
op hun graf werpt (in hun verbeelding), zouden ze
misschien aan hun verband morrelen of andere dom
me dingen doen."
Ik gichelde en verslikte me in den bouillon.
Ik heb het land aan bouillon", zei ik, toen ik
weer spreken kon, „het is ook alleen maar een op
wekkend middel en geen voedsel."
,Hoe weet u dat?"
„Ik zag het in moeders geneeskundeboek," ik zei
hc» heel nonchalant
Waar is dat?" haar stem klonk scherp*
„Onder het bed."
Ze dook en haalde het boek mot vaste hand van
onder de matras te voorschijnik had er zooveel
m< eite voor gedaan om het van moeder te stelen,
had er Amalia voor omgekocht.
„Hebt u er nog iets anders uitgehaald?"
„Neen", zei ik, „ik heb er nog geen tijd voor ge
had, ik snuffelde juist in den index, toen ik het
woord bouillon zag staan."
„Wat was u van plan op te zoeken,?"
„Ruggegraat", gaf ik prompt ten antwoord, „ik
wilde er eens wat meer van weten* omdat do mijne
niet heelemaal in orde schijnt te zijn."
„Ik bon hee^ blij, dat ik u bijtijds betrapt heb,"
kwam zo streng, „dat is een van de redenen,, waar
om ik liever mannen verpleeg dan vrouwen. Man
nen zijn te verschrikt door hun ziek-zijn om in ge
neeskundige boeken te gaan snuffelen, maar vrou
wen zijn zóó bespottelijk nieuwsgierig naar haar
eigen geval, dat er geen houden aan is. Ze voelen
haar eigen pols, ze nemen haar eigen temperatuur
cp zoo gauw je je rug gekeerd hebt, ze stellen dui-
zend en meer vragen, waarop geen enkele verstan
dige verpleegster ooit antwoord zou geven."
„Ik heb geen enkele vraag gesteld', weerstreefde
ik.
„Neen, omdat u tot nu toe er te ellendig voor is
j geweest. Wat wilde u weten?"
I „Wanneer ik mag opstaan", kwam ik begeerig.
„Dat zult u in geen enkel geneeskundig boek vüfc-
den, verwachtte u dat heusch?"
„O neen, ik wilde eens uitvisschen, waarvan rug-
gegraten gemaakt zijn en de ziekten waaraan ze on
derhevig zijn", zei ik tamelijk terneergeslagen.
Wordt vervolgd.
