B. B. Lenghaus, Winkel.
ÜEERElLEEDIüG HUI! MAAT.
SCHERP CONCURREERENUE PRIJZEN.
Vraayt ütulcu uf ziclilzuudluy.
Uit het hart van Holland.
Eerste Minister gweeSt- Hij1 had dart en daarom
heult lui veoi vijanden gemaakt. Hij hoeft o.a. go
waugd do h'ranêolieix in hun portemonaio to taston
ou dat hooft huw nutuu.r4jk geweldig veol vijanden
bozo.gd. ij1 nooft gewaagd oou Inkom^tenbe.a^tiug
in to voeren 011 men mag gerust zoggen, dat in
dien dio belasting er mot geweest was, Frankrijk
nu reed» ondor oon inflatie van waar bo je me go
bukt zou gaan. Die inkomstenbelasting is nog do
reddingsboei geweest voor do ongelukkige dien-
kering, genaamd: budget, een drenkeling door en
na den ooi-rog steeds woor dioper hot water in ge
trapt, mot hot minste door do dwaasheid van Fom-
oaró 011 de lafheid en het opportunisme vam Herriot
en Uiómontol.
Do woodo tegen den Minister Caiilaux kende
inde. tijd in .eamamge Franfeone kringen goen gren
zen. ik was in dio dagön geabonneerd op deiFigaro.
De hoofdi-odaoteur, (Gaston Caionetto, was gewei
dig soiiorp in zóu kritiek op Oail'laux. Op eert
goedun dag vtwanijnt do Figaro in een rouwbaad
ou mos ik, <hit ijrastoa üaJl.notbe ia zij.i bureau».ifl
doodgesoiioten door.... Mevrouw Caiilaux.
L it net proces b.eek wol, dat Cailiaux vrouw
li oogst overspannen was geraakt door de aanvallen
op haar (man en gemeend had, dab zij' haar man
moest redden door CaJonette te dooden- Arme
vrouw, a«sot' die moord iets .hielp en niet afgrijW
lijk misdadig was. tZij is ^ontoerekenbaar verklaard.
Inmiddels was Cailiaux steeds een sterke figuur,
dio ontegenzeggelijk de positie van Frankrijk zui
ver ik zeg niet: absoluut juist, want dat weet
ik niet bekeek en niot een groot en onverdeeld
bewonderaar was van de door Deloassé tot stand
gebrachte Entente Cordiale tussohen Engelana en
- Frankrijk.
CaLlaux was de echte volgeling van den Fran-
sohen Minister Waldeök-Rousseau en zooht de
kraoht van Franki ijk in een poiitiek die Alarianne
één hand deed vutsteken naar John Buri en^ de
andere hand even cordiaal aan DeutsoherMichel.
Op dio wijze, meende Cailiaux, zou Marianne het
troetelkind der Wereld worden.
Of die politiek juist was of niet, ik herhaal, ik
kan het-met beoordeemn, doch het was een typisch
Bismarckiaansohe Real Politik en ontegenzeggelijk
een Vredespolitiek.
Caiilaux had daarbij1 den steun van wijlen Jau-
rès, leider derFrausche Socialisten.
Maar Caiilaux was waarschijnlijk met zijn poli
tiek Zijn tijd vooruit geioopen. Het is alias anders
gegaan en de vijanden van Caiilaux, eerst Clé-
menocau, later Poino iré, hebben bijna diotatorale
macht in Frankrijk 'bezeten en die o.a. gebruikt
om Caiilaux naar hunne meening onschadelijk te
maken- Zij zouden, indien zij nog iets meer dictator
hadden kunnen speien, gaarne nog verder gegaah
zijn, nu moesten zij tevreden zdjn met eene verooi-
deeiiiig van Cailiaux door denSenaat, die hem aas
défaitist (dat is aanhanger van de meening dat
de wereldoorlog dooi' de geallieerden niet te winnen
was), zijne burgerrechten 'heeft ontnomen en hem
naar zijn Landgoed deed verbannen.
Of Caiilaux werkelijk défaitist was in den on
gunstigen zin, die dit woord nu eenmaal heeft, zal
weibel it over een halve eeuw een onbevooroordeeld
Seschiodvorsoher uitpluizen, nu zegt de oen „jaa-,
e ander „neen" en vliegen daarbij! elkaar liefst
in de haron.
De Engedschen dat wil zeggen het grootste
deoi der Kngelsohe pers hebben Cailiaux altijd
voor anti'Engeisoh uitgemaakt.
Ik sprak er vandaag nog met een vriend over, die
mij zéide. dat het welJ eens kon 'blijken, dat Cailiaux
Engeland's grootste vriend was. Mijn Eïigalsche
buurman,, nog twee geléden President van een dei
grootste Engelsohe banken, lichtte dit nader toe.
Do finanoioeie pobtiek der verschillende Fransche
Regeeringen is gewoon onzinnig, ja bijna .mis
danig geweest. G'jj1, vriend X, weet evengoed als ik.
hoe wij Engelsöhen door de Fransdlion uitgemaakt
zijn geworden, omdat wij nu eenmaal meenden, dat
hot Fransche Volk even als elk ander volk zelF voo.
de geldmiddelen bonoodigd voor het land en voor
de, schulden van het lana had te zorgen. Wij En
gelschen beschouwden nu eenmaal het geld de
schadevergoeding als een pro memoriepost en be
taalden uit eigen zak alleg wat wijl te betalen
hadden, gingen zelfs zoo ver ook voor anderen te
betalen, omdat Wh'1 dat volgens .pms gegeven woord
verplicht waren. W8j( hebben niet aan de Amerikaan
gezegd: Ie Francais paiera, le Boehe paiera, 1'Ita
Een paiera, maar Wij' 'hébben gezegd: Wij Engel
schen betalen, zoolang de anderen in gebreke bl'ij>-
ven.
ik heb mij1 van het Ministerie Herriot geen iliu
sies gemaakt^ omdat Herriot „Janus met eanige
liooi'Ueii" moest speien. wilde hajl niet meteen met
al zijn Ministers naar huis 'terug gestuurd worden.
Ik had eohter vniet gedacht, dat Herriot en zjjincmi-
nistprs zoo bang voor de kiezers zouden zijn, dat
zij een ongeaooide en ongekende struisvogeipoii
tiek op finantieei gebied zouden- gaan voeren.
Toen kwam je ongeluk, je ziekte. Kun je me ge
Looven; dat ik er bijna brij oin was? N.u kon ik iet
voor je doen, voor je zorgen, over je waken, je
vertroetelen, daolit ik. Nu, had ik de kans mjji je
lielde waardig te maken. En je eerste vraag, Mar
gueiite, was of mijn liefde dezen toets doorstaan
zou.
Ach, Marguerita, die vraag deed zoo'n iJyn. »Ze
begrijpt me niet, riep ik uit, „ze heeft gaan ve.
trouwen in me.'1 Yrertrou\v je me niet, Marguerite,
vrouw? Al was ie ongelukkig voor heel je leven,
altijd gebonden aan je stee».... ik zou voelen, d t
je een heilige schat waart, mij' door God toeven
trouwd om lief te hebben en te verzorgen. En....
zoolang ik jouw liefde slechts had, zou. ik tevreden
zijn en gelukkig. Twijfel je nu neg, liefste, vree.
je nu nog. dat mijn'befde zou wankelen,? Zeg, dat
10 me vertrouwt. Spreek, Marguerite.'-
En ik sprak, 'heel langzaam eerst. De woorden
kwamen met schokken, gebroken-
lk trachtte de tranen terug te houden geen
tranen van verdriet nu, doah van vreugde.
Terwijl mijn man eprak, was het verdriet heen
gegaan en in mijn ziel straalde een wondergroot
gciuk. Ik vergat mijn moede liohaam, Jiet scheen
van mij weg te vallen, op te lossen -on abeeh
mijn geest bieed: achter. zingende.... een Te l>eum.
Myn twijfei, mijn angst, ze waren weg. Dimbie
zou mij altijd blijven bof hebben.
Ik goloofde daaraan, ik vertrouwde daarop even
zeker als ik geloofde, dat de zon morgen weer zou
opgaan.
„Dimbie, liefste,zei ik eenvoudig, T,ik geloof je
en ik vertrouw je. Deze woorden van je, vanavond,
hebben het mij heel gemakkebjk gemaakt, je iets
te zeggen, wat gezegd moet worden. Ik zal1 nooit
nieei kunnen ioopen." Mijln arm Hipte om zijn hals,
ik trok zijn wang tegen de mijne.
„ISeen, spreek niet vóór ik ki'aar ben. Ik wil je'
ernu van vertellen alles. Dan zullen we heft
aannemen alö iets onvermijdelijks en er nooit rneoi
over spreken.
Jo zegt, dat ik geduldig ben en goed...
Toen de dokters ine alleen hadden gelaten Dt.
Ren ton vertelde (het mijl beschi mpte ik God.
In mb'n angst riep ik uit: „Dit- kruis is grootor
dan ik dragen kan. Ik slóeg op de kussens, probeer
de de lakens te verscheuren en bonsde mijn hoofd
tegen het'bed. Ik wilde sterven. Ik bad to mogen
doodgaan. Ik trachtte op to staan en viel bewuste
loos neer. Deze bewusteloosheid redde, geloof ik*
mijn verstand.
En, o, de tranefti, de bittere tranen, die ik schreide
Ik bon blij, dat jij er niet was. Dim bi o. In het
donker van den nacht, vervlóekte ik, evenals Job,
den dag waarop ik was geboren.
Nooit meer kunnen «Ioopen.... die woorden klon
Het Ministerie Herriot zal' altijd met de vinger
aangeduid wui don a>g net luinixtuno van het guvuai-
ijjiuie soort oppua'uuunnnc, een va bon<|uo nuiuaus-
iiü, uat niet gewaagd nooit aan nut mnd do waar
Leid to zoggun, m,nJjju oon.,, zoo staat nut piut
uo fouiooj.o uxionn,. Ei is goon koiuo voor junio; I
io uoono ne paiera pas, aus juiao moeten zoii j
ueWun. v -
wat nu gob.-uid'is motuhet ovor^ch.yUon der bi>
iiettoii-mtgittu, kan uiuduauu niet door dun bougoi
en tu' zuu. nu woraoiui* oons eon eriiotag, oonwa.,ju
lUianOiei', mut een aJCgurond p.au multon Jiomon,
wn i: jLUJiitTijin mot voor xango jaren naar liuunu-
cox voltrouwen vointn-en-
mgn ouuiüian ziet m Gaiiaiux'don man, die mot
een gueu iagüionu pnin k.ui komun on zal ionnea,
110 vox to.de, mat nij unn.n.v jiU'o.i go.üdon Jiaa out
moet on uein muoruunu lom and van moer dan ge
wone bokwaauiijeiu aentlo, Ulo daarLuj ^.oer Wuik
zaarn was. Uoioot maj1, '«Jaikaux nooit niet stil
gezeten ai die jax-eu en inaanuon, doou zal du
uouiioiuisaue en Jluautioo.e po>iuo van yianJiroK.
ou van de woie.il goed noooen bostudooi'd. xoat
wisten FuiiueTo en Doumeiguo natuur.uk ook. we.,
toen zo den baoineiiug do auto stuuidon om nem
ais redder ui den nood to naien. We laontoni beiden
eens narteiuk over de fooi van Caiilaux, dat zijn
eigen auto &tuk was. Eeuxe koio., zei nuju ouao
xnuikpiesident, liij kan nu mtijd zeggon: ze heb
oen me met nun eigen 'auto genaaid, maar daarojj)
irinke kei ei, want mj1 heelt daaelijk met ade groote
i ransone banken gesproken en... zaa wei niet ver
teld hebben, wat hy reeds te voren met Ame-
rikaansc«ie bankiers besproken heeft- indien Cail
iaux den man is zooals ik hem heb loeren kennen*
dan is nij kant en kiaar met een afgerond plan, wat
hierop neer zai kd-menwe kunnen leenen om de
zaak voor eikaar te krijgen, maar dan moeten de
Fransche burgers, die en die beiastingen betalen-
Het zal niet malsoh wezen, maar ais Hij nog net
oude taient van vroeger bezit, dan trekt nij' Foin-
caré een paar tanden en kiezen uit en krijgt nog
groot appuaus en een groote meerderneid in den
cenaat.
Dat ben ik met irrijn. ouden Bankier eens, indien
Caiilaux de koe bij de noreaa pakt en eens fiinjk
zegt waar het op staat, dan zoden dezelfde Benato
ren, die den bannering steenigdeu, den h'maneier
iVi i nieter van Fiiianticii het Jrixxsamiah toeroepen.
YYaaiom zou nu Caiilaux Engelanda grootste
vriend kunnen zijn?'
Omdat hij1, indien hij werkelijk een groot finan
cier is, met een pian zal komen, waarin de delging
der schulden aan Engeland en Amerika opge
nomen zai zijn.
Dit is' primo reeds een groot belang voor En
geland.
Doch buitendien zal' hij! daardoor aansturen op
een beteren eoonomisahen toestand in geheel' de
wereld-
Dit is secundo voor Engeland van groot belang.
Weilioht zai hij', die aia banneling alles rufitig
heeft kunnen bestudeeren, ons ook weten te ver.osr
sen van het eeuwig dreigende bolsjewistische go
vaar.
Dit is tertio een gTOofc bellang voor Engeland.
Maar tevens voor geheei de wereld, geheel do
Mensohheid-
In de geheeló wereld heersohfc onder de bevol
king een politieke apathie.
Nergens loopt de burger meer warm om naar
de stembus te gaan en tooli zal die stemibus uitwijd-
zen, wie er zal' regeeren.
Wij zien in el'giö t ongelukkige vastioopen van, <len
Farlementairen wagen, dank zij! 't eveiuedige Stel
sel. Hoe liaat men dat dn België».
Maar wij zien de Bolsjewieken werken», getuigd
het ongelukkige Bulgarije-
Indien het westen van Europa steéds verdeeld
blijft, eteeds weer eenzijdige lieden als Pólni^aré,
Focli,vHindenburg, von Tirpitz en Ludendoi'f ver
deeldheid kunnen bl'ijven zaaien, wordt het Bolsje
wistisch gevaar steeds grooter. Do Bolsjewieken
Groote sorteering Confectie
en Modeartikelen,
ken en weerklonken in mijh ooran. Altijd stillig
gen. De wina en ae zee zouden mij' roepen, maar ik
moest liggen, stik \altijd stil. "Nooit meer zou ik
mijji iedeirmten jiitotiekken, de zon en de berglucht
voeien op xnijn goziont, nooit meer den wind 1100
.en in het koren en het zachte vaaten dei* den
nennaalden in de bosschen
Dimbie, die nacht heeft een merk op inijin voor-
noofd acntei-geiaten, vrees ik. Ik voelde het als.
een sohroeiing jnet een heet ijzer. Ik huivei*de ais
/.ij mij aanhaakten Petc-r, Moedei-, Ama.ia, als
zij hij mij kwamen, riep ik: „Ga weg, laat riiid
Alleen.''
Met een hartstochtelijke beweging wilde Dimbie
gaan spreken, doah ik drukte niijin hand op zijn
óppen.
„Wacht,1* zei ik, „stil liefste. Nu ben ik niet
ongelukkig meer... dat- alles is voorbij1, jij hobfl
net op de vlucht gejaagd. YVant boven al dat ven
driet stond een smart, duizenden malensterker
en bitterder. Ik twijefide aan je liefde, maar ik
verweet liet je niet, Dimbie. v,Hijl joiig onsterk,''
riep ik uit, „en ik ben een invaddo. Hiji kan de re^t
van zijn léven niot doorkomen met een vrouw op
oen stoei De Natuur vraagt een gezond wijfje, ik
kan niet verwachten, dat irijl me trouw brijft?' Maai*
o, ik voelde, dat ik je niet op kan geven, lk
had je jeoo lief, je was mijn man. Geen andcite
vrouw zou je hebben. 'En... ik bestudeerde mijn
gezicht; het is om n^edeiijideii moe te heboen, Dim
bie, als een vrouw haar go/ioht gaat liestuaeei-on»
ik geloof, dat het de schuld van de unramen is. Ao.n
wat de spiegel mü1 vertuide. Ik legde hem weg en
iaahte vreugdeloos.
„Dit zal ik hom nooit vertellen,'' dacht ik, en
naderde zoo meer en meer mijn Gethsémané en de
beker was vol tot den rand.
En toen kwam jij en verjoeg dat alles als een
afschuwelijke nachtmerrie. Mijn smart, mijn pijn,
mijn angst vielen van me af als een oude, versloten
mantel. Dimbie, Dimbie, weet jeFoe je glimlachte.
In dien heerlijken, grappigen, seheevun glim lach lag
de hemel van je vrouw een hemel' op aarde
en zonder jou verlangt ze geen andere paradijs-''
Dimbie's armen waren om mijl heen, toon ik ein
digde.
Zijn tranen vielen op mijn gezicht, doch hij
sprak niet. We lagen in eikaars armen.de stille,
warme nachtlucht was om ons, de stilte was heerlij
ker dan woorden.
Later, toen hij mij naar bed droeg, knielde hij
naast me en zeide: „Ik dank u. voor mijn kostbaren
schat, o God, zooveel te kostbaarder nu zij"... ziek
te- en go..,, b.okon,7
Hü zweeg; stond op en ging rustig de kamer uit
Wordt vervolgd-
routen niet, want zonder propaganda is het RoUje
wisme dood. Dio propaganda moot naai' andere
landen overslaan, waar nog rijkdom! is, om heb
Boisjewisme to voedon.
Hot Bo-AjowLmo kan sloohAs gekeoid worden door
eon Wosto-fsoho Eenheid, torwnl* oon WoMtóisdiiio
Verdce.diieid de boute otimuiaait voor heb BoL»je
w ia ine is.
Ik «prak dezer dagen iemuna die pas geleden
in lius.and geweest was. Hij! zoi.i k wil er nooit
meer heen, ik was ervdiop ongoaikkig, want ik'hok
geen gelukkig inensch ontmoet.
Geen goiukkig mensoh ontmoet 1
la er erger veroordeeling mogelijk P
Ik ben togen het Bo.sjewLsmo env óór de Wesr
tor.sche Eoniioid, doiirom bon ik vóóa* Caiilaux,
want deze hooft altijd geploit voor oen Bond dtji'
Staten van Europa.
Ik Iiood, dat Cailiaux met zijn Real Politik caal
«lageiij dat hiji Kamer. Senaat au heel' het Fran*
solic Volk tot roden zal'kunnen brongen on daarna
zal kunnen aanstuxon op verder opbouwend Work
op .het ideaal' van den vrede en op hot Vrédes
plechtanker: een Bond der Staten van Europa.
Hoe do ontvangst van Caiilaux in do Kaïner Js
geweest, weten onze 'lezers uit do daarover gogoven
boriohten. Het schikte nogai, tenminste de reontor
zijde heeft niet botweg elke samenwerking afge
wezen. In de Senaat is het Donderdag zeer kalm
gegaan. Geen enkel ii^pident van bet eekenis en do
groote debatten zijn uitgesteld tot na de vaoantie.
In 'n twintigduizend Haagsohe gezinnen is van de
week een zucht van verlichting geslaakt, toen men
hoorde, dat Eigen Hulp „toch nog niet" over den
kop was
Eigen Hulp is de traditioneel e' naam van de ver
bruikscoöperatie der Haagsche burgerklasse. Een
naam, die de eenige is ooit door het publiek en zelfs
door het personeel der zaak gebruikt, doch waarop
de onderneming feitelijk geen recht meer heeft.
Toen een jaar of vier, vijf geleden zoowat alle za
ken met groote dure voorraden zaten, maakte Eigen
Hulp natuurlijk geen uitzondering. Ook de coöpera
tie had stroppen en. waar zij sterk was geinteres-
seerd bij de „Handelkamer" die zelf zeer wankel
stond, leek de positie zeer gevaarlijk.
Hagenaars waarschuwden- elkander en gaven on,
derling den raad te bedaAken. Want in 'n coöperatie,
niet waar, moet het verlies onderling worden bijge
past.
Het bestuur liet met het oog op die bedankjes,
weten, dat alle vorderingen ruim waren gedekt, o.a.
door de vrijwel onbezwaarde gebouwen, en dat wie
weg liep toch nog een jaar na dato aansprakelijk
bleef voor eventueele bijstorting.
De eerste mededeeling was zeer vam pas. Met de
tweede hebben wij nooit kunnen dwepen. Want, als
er geen sprake'is van gevaarlijke verliezen heeft
zulk een dreigement over nabetalingen geen reden
van bestaan. Het een of het ander.
Ik weet niet welke dier twee mededeelrngen den
doorslag heeft gegeven en of wellicht verschillende
bezuinigingen, den ledenkring wellicht niet optimis
tisch hebben gestemd, Maar dit staat vast, dat de
exodus vrij) spoedig tot staan kwam. En dat de le
den, die trouw bleven natuurlijk het profijt hadden
van de winsten op de aankoopen der wegloopers ge
maakt.
Thans besloot de coöperatie een dividend van 3
pet. te betalen. Veel is het niet. Zeker niet voor wie
zich vroegere dividenden van 10 pet. en meer herin
nert. Maar aan den anderen kant is het feit, dat er
iets kan worden verdeeld na aftrek der vaste lasten,
een aangenaam contrast tegenover, de vrees voor een
gedwongen bijstorting van niet zoo lang geleden.
We zouden over deze materie niet schrijven als
het geen algemeen Haagsch onderwerp was. Immers
twintig duizend leden gezinnen beteekent hon
derd duizend personen en derhalve éen derde of al
thans een vierde van de Haagsche bevolking.. Precies
zijn de dingen nooit te zeggen. Doch dit staat vast,
dat een zeer groot deel van het publiek belang heeft
bij Eigen Hulp, terwijl De Volharding (de vrijwel
roode coöperatie) een groot deel der arbeidersbevol
king als lid heeft.
Nu wil dit lidmaatschap natuurlijk geenszins zeg
gen, dat elk lid alles wat hij noodig heeft en in zijn
„eigen" winkel kan krijgen, daar ook koopt. Nog
minder, dat het debiet beperkt is tot de leden.
Integendeel, er zijn vele leden, die alleen voor
sommige artikelen naar hun eigen zaak loopen en de
rest elders koopen. Evengoed als niet-leden, die toch
bij Eigen Hulp winkelen. De redenen hiervan zijn
vrij duidelijk. Dat sommige leden elders koopen ligt
in hoofdzaak aan het feit, dat E. H. alleen werkt te
gen contant geld of vooruitbetaling., terwijl .het heb-
/3en van een maandboekje dat wel eens 'n kwar
taalboekje wordt bij den gewonen kruidenier niets
ongewoons is. En er zijn nu eenmaal vele menschen
in Den Haag, die een soort afschuw hebben van
kassa transacties en die dwepen met het aankwee-
ken van diverse beertjes, ook al hebben zij het noo-
dige geld op zak. Het staat deftig rekeningen te ma
ken en de man. die ze niet heeft, behoort in het oog
van velen eigenlijk zoo'n beetje achteraf: hij neemt
geen crediet omdat bij het niet krijgen kan!, heet
het vaak.
Dat crediet een handelswaar is als Aflte andere en
dus moet worden betaald, dat het crediet, dus het
renteverlies van den winkelier uit de lengte of uit de
breedte moet komen, moet worden gevonden op prijs
of kwaliteit, ontgaat de rekeningenmaker&
En dat er velen koopen bij E. H. ook al zijn zij geen
lid, wel, ook dit is verklaarbaar. Iedere winkel geeft
cassabons en bijna iedere zaak betaalt enkele pro
centen terug op het verbruik. Waar de som, die men
aan bons moet hebben meestal vrij hoog en het te
erlangen diyidend gewoonlijk vrij laag is, spreekt
het van zelf, dat tal van menschen naar die bonne
tjes niet omkijken. Ze weggooien, of althans niet in
dienen ter betaling.
Voor die menschen heeft het koopen bij Eigen
Hulp precies dezelfde beteekenis als het koopen el
ders. Men gaat waar het goed is en niet duur, krijgt
een bon,, dien men verknungeld als 'n tramkaartje.
Zoodoende helpen vele niet-leden d-e wei-leden aan
een dividend. Zooals vele winkeliers met een om
zet van een ton, waarop zij zeg drie mille aan divi
dend zouden hebben te betalen, als ieder er om kwam,
vermoedelijk niet meer dan *t\ duizend gulden uit
dien hoofde hebben uit te trekken, waar er zooveel
koopérs zijn, die de noodige tien gulden aan bons
nooit bijeen brengen of anders de schroomvalligheid
hebben hun dertig cent toch niet te gaan halen!
Dit ia wel dwaas in een wereld, waar ieder: fiscus,
leverancier en elk ander om zijn geld komt, doch
Haagsche deftigheid verklaart veel. Oókhet ge
zicht van werkster of dienstbode, dat mevrouw de
fooi wil houden!
Immers die korting heeft in vele gevallen de plaats
ingenomen van het procent voor de betaling, vroeger
gegeven bij verrekening der maandrekening.
Dit laatste systeem oestaat practisch niet meer.
Hoogstens nog voor enkele bepaalde categoriën van
werknemers, die op het gebruik grooten invloed kun
nen uitoefenen. Koks in groote hulzen of restaurants
hebben hun percentage nog steeds op vleosch en
visch en vruchten en dergelijke. Chauffeurs op ban
den en benzine. OberkeiIners ln restaurants op som
mige wijnen, vooral op champagne. Doch overigens is
het gefooi van personen in dienst van anderen vrijwel
gedaan. Zelfs het Nieuwjaar- en voorjoarwenschen
raakt uit.
Hier tegenover staat, dat verschillende portiers van
openbare instellingen veel meer dan vroeger geneigd
zijn het binnenste van hun hand te laten zien.
Zoo bezooht ik dezer dagen een der ministeries,
waar de bode zulk een ontzaggelijke voorkomend
heid ontwikkelde, zoo bezorgd was voor mijn hoii i
mijn Jas, mijn paraplue, over de keus van don ami I
tcnaAr naar wlen hij me zou zenden, dat lk er blj&t
verlegen onder word.
Was het toeval, toon tk terug (kwam om mijn kl«t
dlngstukken terug io nemen, dat hij aan het golj
teilen was on dat or op een thooschoteltjo vele kwo* 1
tjes on óók een paar duhbeljtes lagen en dat hij nu
meedeelde, dat or dien dog „zoo veel aanloop" \vy
geweest
'Dit zijn zoo van die dinngen, waarvan vroogtf i
geen sprake was. j
liet was eon heele toer om te maken, dat eon bode i
van een departement een sigaar accepteorde ln det
ouden tijd.
Dat was togen de regols.
Vermoedelijk zou liet nu tegen de rogels zijn "fc |i
rookortjo, maar niet om het geld voor 'n kistje u t!
oanvaardon.
Zij zullen het van hun chefs leeren, die ook ho«l
den dag met hun fiscale en budgetaire vingers ju j
de zakken van het publiek zitten! Dan voor dit, dai
voor dat schoone plan absoluut golden noodig heix
bon. Plannen waarvan de bijzondere onontbeerlijkheid r
den gewonen burger pleegt to ontgaan, doch die, al» i
■men don minister, die ze namens en ten behoeve zij.
ner ambtenaren verdedigt, mag gelooven, dan ge-
woon schitterend zijn.
Alleen van dividend hoor je nooit wat.
Dan liever „E. II.".
- A.
Ni&uwSo
EEN SLECHT BEHEER
In een buitengewone raadszitting te Wormervee:
op eergistermiddag is de kwestie inzake de vordericj i
van f6000 op de bouwvereeniging „De Arbeid" ter
sprake gïkomen, daar de bouwondernemer Ivtiyt vat r
Zaandam inmiddels beslag heeft laten leggen op dt II
woningen der bouwvereeniging. Na een geheime zh j
ting van ruim anderhalf uur, waarin mede de fraudf l
van den oud-penningmeester E. van „De Arbeid" te: u
sprake kwam, werd in openbare zitting met 10 teges
2 stemmen besloten, de f 6000 van gemeentewege t« 1
vo'doen om verkoop van woningen te voorkomen.
DE ZOMERTIJD.
De minister van binnenlandsche zaken 'en land-1
bouw heeft thans de commissie, ingesteld bij zijn
beschikking van 28 Maart 1924, aan welke was op- e
gedragen, de voor. en nadeelen aan den zomertijd t
verbonden, na te 'gaan en aan de hand van de uit D
komsten van haar onderzoek over den wettelijke- i
tijd te 'adviseeren, ontbonden, onder dankbetuiging t
aan den voorzitter, de leden en den secretaris voor
de door hen bewezen diensten. u
BRANDSTICHTING? n
Te Deventer zijn gearresteerd op vermoeden van s
brandstichting de colporteur V. en diens kostganger.
de Oostenrijker M. B. Zij hebben reparaties verricht
aan een aan V. toebehoorend huis aan de Berg- d
straat, bewoond door zes families. Even voordat daar 1
Dinsdagavond brand uitbrak, rook het er naar ben. e
zine en liep er benzine door een zolder. Beiden ont-
kenden, benzine te hebben gebruikt of gekocht, maai
getuigen verklaarden, dat V. benzine, heeft gekocht efl
gebracht naar het perceel, waar de brand vvoedde.j
Dit perceel was hoog verzekerd, evenals een huis er
naast, ook aan V. toebéhoorend.
OOK HIER BELASTING.
In do gemeente Iieumen zal binnenkort een plaat
selijke inkomstenbelasting worden geheven.
De desbetreffende verordening werd bereids goed.
gekeurd..
POSTWISSEL VERVALSCHING.
'In verband methet eergister door ons vermelde
inzake die aanhouding van een. postwissel-verval-
scher in Den Haag, zijn thans ook in Rotterdam
twee persoon wegens ditzelfde feit aangehouden.
De nasporingen door de Centrale recherche heb
ben geleid yn de arrestatie van- de daders, een man
uit Rotterdam' en -een uit 's Gravenhage. Deze beide
heer en hadden postwissels verzonden, ten bedrage
van f 1, welke zij' dan yeranderden in bedragen van
f 10 en hooger. Een van beiden, kwam dan het ver-
valschte bedrag innen.
Toen wederom postwissels van f 1 waren verzon
den werd dit alle Rotterdamsche bijkantoren gemold,
De postwissels werden toen geïnd door den zelfden
persoon, die vroeger de vervalschte wissels had ge
ïnd. Dit- keer was het bedrag evewnel niet, vervulsc-ht,
De Rotterdammer weid' daarop gearresteerd en be
kende, na een langdurig verhoor, schuldig te zijn aan
de dien laatsten tijd gepleegde vervalschingen. Op
zijn aanwijzing werd daarop zijn medeplichtige te
'9 Gravenhage aangehouden.
HEIT BOSSCHE FAMILIEDRAMA.
Het OM. bij de Bossche rechtbank eischte heden
tegen den echtgenoot van de vrouw, die voor eenigen
tijd haar twee jonge kinderen ophing en zelf in het
water sprong, vier jaar gevangenisstraf wegens ze
denmisdrijf met aan zijne zorgen toevertrouwde min.
derjarige kinderen en drie jaar gevangenisstraf we
gens veelvuldige diefstallen van tin en lood bij zijn
'patroon, de firma Grasso.
Tegen den opkooper van het gestolene werd tvvea
jaar en zes maanden geëischt.
Er was enorme belangstelling op de publieke tri-
zfune.
CURSUS VOOR MELKCONTROLEURS TE HOORN.
De jaarlijksche cursus tot opleiding van melkcon.
troleurs voor rundveefokvereenigingen, zuivelfabrie
ken en melkinrichtingen, welke van einde September
1924 tot einde April 1925 vanwege het Rijkszuivel-
consulentschap voor de provincie Noordholland is
gegeven, werd tot het einde gevolgd door 15 leerlln-
gen. Aan 13 deelnemers kon het diploma worden
uitgereikt:
1 Jb. ter Beek, Abbekerk; 2 C. A. Berkhout, Wog-
num; 3 L. Blom. Hauwert; 4 J. de Boer. Zaandam;L
5 J. K. de Boer, Haarlem; 6 J. Glas Gz., Hoogwoud»
7 A. Kamp, Opmeer; 8 P, Middelkoop, Winkel; 9 K.
Reijne, Heerhugowaard; 10 J. Schut, Nieuwendam;
11 J. Ursem Kz., Nibbixwoud; 12 IJ. van der Veer,
Wognum; 13 Jb. Zomerdijk, Limmen.
- 8T. MAARTEN.
Ook hier is het 1ste geval van mond- en klauw,
zeer geconstateerd en wel bij het vee van den heer
A. Borst te Eenigenburg.
Een geval van roodvonk doet zich alhier voor ten
huize van den heer G. de Groot te Rijpje.
- DIRKSHORN.
Woensdag vergaderde ten huize van den heer, T
IJff de feestcommissie van het Muziekconcours, onder
leiding van den heer G. gchoorl.
Na opening leest de heer S .J. de Vries de notulen,
\an de vorige vergadering, dio onveranderd worden
goedgekeurd.
Dg secretaris van „Onder Ons" deelt mee, dat 2?
verecnigingen aan het Concours zullen deelnomen, nl
15 op Hemelvaartsdag en 14 op den Zondag daarop
volaende.
De heer S. v. d. Oord leest op de lange lijst van
kransen, takken cn medailles, die als prijzen worden
besohikbaar gesteld door vereonigingen en particu
lieren.
Vervolgens brengt de llchtcommiseie verslag uil
van de voorloopige besprekingen met het P.E.N,
Aangedrongen zal worden op tijdige voorziening van
het noodzakelijke materiaal.
Do plannen van de cómml»9ie voor het kinderfeest
op Zaterdagmiddag, worden besproken en goedge
keurd.
Do heer C. Dam legt de vergadering voor den plat
tegrond van het feaalterrein, waarop zijn nangogeveD
de plaats der verschillende.gebouwen, benevcn- en
ten en zweef. Na eenige bespreking wordt ook dit
goedgekeurd.
Hiorna sluiting onder dank voor do prottige
sprekingen, die door algemeene en welwillende ro*-
dewerklng stellig tot een goed resultaat zullen M*
den.
