Cosluums 45,55i 65,75,85 gulden
Overjas 35,45,55,65 gulden.
„,A.L.t:.G.O."s Huisvlijttentoonstelling te Anna Paulowna.
AiiHïE'S WONDERE JAAR
m nkm ra!
Kledingmagazijnen HERMAN NYPLLS,
125,
DERDE BLAD.
Van Kruideniersjongen
tot Zeepkoning.
Onze specialiteit
Raad Zuidscharwoude.
FEUILLETON.
BER(
<fé,i
Zaterdag 16 Mei 1925.
68sle Jaargong. No. 7639.
renai
D
oope
118,
W1
tl va
Lord Leverhulme, de machtige zeepfabrikant, ia
iet meer, Ilij is op 74-jarigen leeftijd de eeuwige
ust ingegaan.
Wililam Ilesketh Lover was op 10 September 1851
i Bolton in het hertogdom Lancashire geboren als
3 zoon van oen eenvoudigon kruidenier. Toen hij 15
aar oud was, kwam hij in den winkel van zijn va
ler helpen en nauwelijks 20 jaar oud begon hij to
Vigan een kruidenierswinkel voor eigen rekening.
4 ,ever bleek een geboren zakenman te zijn, want
1 art eeds 5 jaar later had zijn zaak zulk een omvang,
lat hij ze voor 60.000 p.st. (pl.m. f 720000) aan eene
laamlooze vennootschap kon verkoopen.
Nu begint het keerpunt in zijn leven of eigenlijk
ras dat al begonnen toen hij een jaar te voren in
8S5 een kleine zeepfabriek te Warrington had over-
enomen. 'Met zijn 7 ton bedrijfskapitaal begon hij,
oodra zijn kruidenierszaak verkocht was, in zijn
i biji ioepfabriek te werken ente éxperimenteeren. A'l©
uitt^ruidenier had hij de beteekenis van het artikel zeep
leren kennen en nu zocht en vond hij een huishoud-
;ep, die goedkoop en goed was. Die 'zeep kon de
iuismoeder lang bewaren, zonder dat zij ranzig
erd. De huismoeder, die do zeep van Lever één maal
ebruikt 'had, vroeg er meer naar.
VVilliam Lever had nu een goed verkoopbare zeep,
Jnaar nu kwam het er voor hem op aan de zaken
1^1 it te breiden door de zeep alom bekend te maken.
Allereerst achtte hij noodig een pakkenden naam
n kwam op het gelukkige denkbeeld zijn zeep zon-
cht zeep: Sunligrt soap te noemen.
Dat was een naam die pakte en Lever aarzelde
een oogenblik, doch begon over de geheele wereld
adverteeren, zoodat een jaar later bijna iedereen
p de wereld, die lezen kon, ook wist dat er een Sun-
tedo ight-zeep bestond. De zeepfabrikant had goed; ge
ien, de verkoop van zijn artikel steeg en steeg en
Jpoedig moest er rekening gehouden worden met
U,ü|ene grootsche uitbreiding van zaken.
(VVeer liet de schrandere geest en het heldere door-
'iht VVilliam Lever niet in den steek en koos hij
buitengewoon geschikte plek voor zijn nieuwe
ibriek.
Hij koos een plek aan de rivier de Mersey, met uit-
ïuniende verbindingen naar zee en naar het achter-
ind en reeds in h§t, jaar 1889 kon daar to Port Sun-
ght,, waar Lever zijn eigen, haveninrichtingen ge
laakt had, eon modelfabriek geopend worden.
Inmiddels was zijn broeder, J. D. Lever, deelge-
pot geworden en heette de firma Lever Brothers.
f)cze broeder stierf in 1910, doch de firmanaam bleef
pstaan en bezit eene bijna ongeëvenaarde wereld-
mutatie als Lever Brothers Ltd. Ook in Holland is
eze naam niet slechts als zeepleverancier. doch ook
Nederlandsche industrie-firma bekend. Wie van
itterdam naar Hoek van Holland reist, hetzij te
iter. of te land, die zal een machtige fabriek nabij
ardingen zien: die fabriek is de zeepfabriek van
er Brothers. Doch niet slechts in Holland richtte
iver fabrieken op„ In alle landen, die door tarieven
fe import van Sunlight-zeep bemoeilijkten en als af-
(etgebied de moeite waard waren, kregen bezoek
fan den zeepkoning, die dan spoedig daarna in dat
,nd een Sunlightzeepfabriek deed verrijzen.
Zoo ziet ge iSunlightfabrieken te Mannheim in
luitschland, te Olten in Zwitserland, te Brussel in
telgië, te Toronto in Canada, te Sydney in Australië,
n zelfs twee in de Vereenigde Staten, nl. een te
1051011 cu een te Philadelphia. "Wanneer men dit
^neerschrijft, dan voelt men den grootsten eerbied
oor zulk een organisatorisch talent.
Het eigenaardige is, dat deze talentvolle man een
sbrok iiad. nl. hardhoorigheid, die langzamerhand
ot doofheid verergerde. Er worden anecdoten over
ie doofheid verteld, waarvan er een heel typisch is.
Voet ja waaraan ik mijn succes t© danken heb,
'roeg de toenmalige Lord Leverhulme eens. Ieder-
len zei iets. doch Leverhulme sprak: allemaal misge-
aden, aan mijn doofheid, ik heb daardoor nooit ge-
egonheid gehad naar goeden raad te hooren.
Hij zag in reclame eigenlijk het succes van zijn
l"Q eep en vertelde wel eens, dat als hij geen reclame
I ypd gemaakt, zijn zeep, ondanks de uitmuntende
lualiteiten nooit verder gekomen was dan tot een
va
3 ich,
1J cn
aai
gebruik door de huismoeders van Lancashire.
Wat hij van reclame dacht, mag het volgende be
wijzen.
Op een reis naar Zuid-Afrika, werd hij, zooais
ieder die Kaapstad nadert, getroffen door den aan
blik van den Talefberg. Onmiddellijk ontwikkelde
zich bij hem het denkbeeld: Wat een- schitterende
reclame voor mijn Sunlight-zeep! Hij deed onmiddel
lijk een schitterende aanbieding aan de Kaapsche
autoriteiten, doch deze wisten de verzoeking en het
was een groote verzoeking, te .weerstaan, zeer tot te
leurstelling van den zeepfabrikant. Hij beweerde al
tijd, dat een zaak geen philantropische instelling was,
maar wel heeft bij gozorgd. dat zijn firma op een
leest geschoeid werd, die aan ioder, die bij hem werk
zaam was, eon uitmuntend bestaan verzokord had,
want, elk arbeider, elke beambte en elk ambtenaar
had zijn aandeel in <le winst.
Zoo prikolde hij ijver en energie en behoefde inder
daad geen modelijden to hebben met lieden, die door
luiheid of gebrek aan goest- en wilskracht in zijn
firma ten onder zouden gaan.
Daarbij is Port Sunlight een model inrichting,
niet alleen als fabriek, doch ook a»s sociale instel
ling. Practische, architectonisch zuivere woningen
van het personeel, staan in mooie, met hoornen
beplante straten, recreatiezalen en terreinen geven
o..tspanni g en afwisseling aan de oude.gcscihLri.iii.
Port iÖUiiiighc is ais een monument voor don
eminenten stichter te beschouwen.
Hij zorgde ook voor verruiming van den blik
zijner ondergeschikten. In L00 zond hy 1603 cxn
dorgeschiktcn naar de tentoonstelling te Parijs,
hetgeen zestig duizend gulden kostte, doch niet
wegnam, dat tegelijkertijd 2600 geëmployeerden
I een uitstapje paar het eiland Wight mochten ma
ken.
Zoo was er bijna elk jaar gelegenheid aan de
geëmployeerden een aangename en leerrijke va
cantie te bezorgen en het laat'geen twijfel of de
kosten van die vacantiereizen waren door de firma
wel besteed.
Toch üaiii dit alles niet weg, dat het dagblad do
Daily Mail in 1908 meende, een campagne tegen
de firma en yooral tegen den grootan leider tegen
William Lover te moeten beginnen en wei onder
het motto: frappez, frappez toujours, op de wijze
zooals te uwent nu in de laatste jaren, het socia
listische orgaan Het Volk bezig is tegen vooraan
staande Nederlandsche instellingen te ketteren.
Hier in Engeland is echter een heel strenge wet
ten opzichte van smaad en smaadschrift en laai
men zulke vuile aantijgingen maar niet gewoon
I over den kant gaan.
1 Lever Brothers pakten de Associated Press Ltd.,
de eigenares van de Daily Mail, aan, en hete gevolg
was, datdit lievelijke dagblad 50,000 Pond, dus
zeshonderdduizend gulden, schadevergoeding te be
talen had. De heer van Neugel van de Rotterdam-
sche Bank 'had onlangs het Volk ook maar eensf
aan den keel moeten grijpen, of was de redactie
te Oostersch-slim geweest, zoodat men geen vat op
haar 'had. De Engelsohe rechter gaf de Daily Mail,
die in den volksmond wel eens Daily Liar (Dage
lijksche leugenaar) genoemd wordt, eon flinkon
veeg uit do pan en sprak van oen schandelijiko
maandenlang gevoerde campagne om den naam
der firma en de leden dier fLrniai te bezoedeelen.
Waarschijn]ijk hield, die campagne ook wel een
beetje verband, met hot feit dat Willilaim Ljevor
zich inmiddels op politiek terrein was gaan be
wegen en sedert 1906als Liberaal afgevaardigde
voor de Wirral Division van Cheshire in het
Lagorhuis zat. Hïïjl werd in 1910 in een ander
district en wel in zijin geboorteland Lancashire
candidaat gesteld, doch verslagen.
In 4911 weiden zijne verdiensten door den Ko-
9ning beloond met zijne verheffing tot "Baronet,
sedert dus: Sir William Lever, Baronet. Later
in 1917 werd tot 'Lord (BaronJ^ en in 1928
tot Burggraaf verheven.
Degenen die tot Peer .(Lord) verheven worden,
nemen gewoonlijk oen titel aan, genoemd naai
den naam. van een bezitting, die in de familie-,.is of
was. William Levor week 'hier van at en combi
neerde de namen van -zich en Zijne vrouw en was
dus Lord Leverhulme.
Nu moet men niet denken, dat hij! altijd izoo,
heel gemakkelijk was. Zelfs voor enkele maanden
vóór zijn dood heeft hij den Gouverneur van
Nigeria aan de Westkust van Afrika, ongezouten
de waarheid gezegd en als zijn oordeel uitgespro
ken, datdiens Negorverhoerlijkingspolitiek op
vermoording van onschuldige, hard werkende Euro
peanen en diens vrouwen en kinderen zou uitloopen.
'Leverhulme gfcg van het standpnut uit, dat over
het geheel de aanwezigheid van den blanke een
zegen is voor inboorlingen. Ik deel die meening
geheel en zou wel eens willen weten, wat ér bijv.
van ons Insulinde terecht moest komen, zonder
ons Hollandsche bestuur, Hollandsahe kapitaal,
Hollandscke energie, werkkracht en rechtvaardig
heidszin.
Leverhulme had enorme belaingen in de Bel
gische Congo. Onlangs zei mij nog een Belg,
wiens broeder te Levorville in de Congo in dienst
van Lever Brothers was, dat Lever eigenlijk de
Duurzame sluiten en voerings.
Mooi en uemakkullik passend en op eigen Ateliers
gemaakt ouder leiding van tIGLN COUPlUK.
VRAAGT STALEN. Vertegenwoordiger steeds
te ontbieden.
LEVERING ONDER GARANTIE.
SCuAüCN - HtLütK.
Congo was en zonder Lover de Congo niets.
Natuurlek een weinig overdreven, maarniet
heel veel.
Alen vertelde mij een anecdote, die plaats geluid
zou hebben, toon onkelo jaren geleden do zeer be
kwame Belgische Gouverneur van de Congo Lip
pens, onderhandelde met Leverhulme. Hot vlotte
niet, Lippens was best togen Leverhulme opgewas
sen en verdedigde de belangen van België op
bekwame en energieke wijze. De Gouverneurschrect
een uitnoodiging aan Lord Leverhulme om te ko
men dineeren.
Leverhulme weigerde en liet doorschemeren, dat
hij 'niet kwam, omdat hij boos was op de stijft
hoofdigheid van den ander*.
Lippens antwoordde: Kom je niet bij mij eten,
omdat je kwaad bent, best, maar dan gebruik ik je
zeep niet meer. Leverhulme had groote pret in
de grap en ging dadelijk naar Lippens toe er*....
de zaken werden afgedaan.
Se non vero, ben \trovafca.
Lord Leverhulme is zjj|n léven lang een hard
werker geweest en ik geloof, dafi indien zijn
landgenooton dat goede voorbeeld volgden, En
geland spoedig weer zonder werkloosheid zou zijn
en onaanvechtbaar aan da si tel der volken.
Leverhulme zei verleden jaar ter gelegenheid van
een redevoering, welke hij te Port Suiüight hield:
Het volk, dat het minst naar zijne politici zal'luis
teren en het hardst zal werken, zal er weer het
eerste boven op ,zijn. Ik ben dat geheel eens.
Vooral waar de .politici tegenwoordig in hoofd
zaak lieden zijn, niet zooals in oude tijden, die
wat te verliezen hebben, en het een eer vonden
hun arbeid aan hun land te schenken, maar die om
dat zy in het kleine plaatsje hunner inwoning
juist boven'het gras uitsteken, moenqn politiek als
een aangenaam goed betalend bedrijf te moeten
gaan beoefenen. Trouwens, ik zou ook liever Iva
merlid dan dorpsdominee of dorpsonderwijzer zijn-
Maar vroeger gold Nederland voor het best gero
geerde land .ter wereld. Wie zal dat nn durven
zeggenl
Lord Levorhulme was een liefhobbor van wan
delen, dansen en naar do comedie gaan, doch zijn
grootste plezier was: werken.
Om half vijf 7s morgens was hij uit de veoron,
deed dan twintig minuten lang kamergjunnastiek,
las dan de rapporten van zijin velschillende onder
nemingen en <was om 9 nur op zijn kantoor; om
half zes verliet hij' dit weer. Dan was zijn werk
aigeloopen. Gewoonlijk ging hij vroeg naar bed.
Tot zq'ne vele bezittingen behoorde o.a. het eiland
Lewis, een der z.g. Western Isles. Hiervan heeft hij
weinig pleizier gehad. Om te beginnen noemde hij
zich eens Lord Leverhulme of the Western Isles en
werd toen door eenige lieden in de pers aangeval
len met de opmerking, dat hij! geen redht had op
dien .titel, want dat die van oudsher den Prins
van Wales toekwam.
Wat het eiland Lewis betreft, had hij! modelijden
met de bevolking, die van armoede naar Amerika
emigreerde daar de vischvangst waarvan zjji oor
spronkelijk leefden, in -andere banen geleid was,
waardoor zaj: niet meer konden ooncurreeren.
Lord Leverhulme kreeg toen het denkbeeld de
lieden te helpen en door zijn energie en kapitaal
een 'nieuwe visch-inuustrie te vestigen. De* Schotten
moesten er niets van hebben en van de plannen kon
niets "komen. Toen wilde hij het geheele eiland,
kasteel en allerlei aan de bevolking cadeau doen.
Het was een geschenk ter waarde van twaalf mil-
licen gulden. De conservatieve bevolking vertrouw
de het zaakje al evenmin als de vischindustrie en
weigerde. Liever lekker lui en arm. maarza-
ligwordend in eigen conservatisme en eigen bekrom
penheid. Een mensch zijn lust is een mensch zijn
leven.
Lord Leverhulme was geen Dominee Kersten, dus
liet de lieden hun denkbeelden en drong de zijnen
niet aan andersdenkenden op.
Lord Leverhulme heeft veel goed gedaan cn heeft
zich nimmer onbetuigd gelaten waar hij met zijn
geld, zijn volk of zijn land van dienst kon zijn. Een
uewijs üaarvan is o.a. het schenken van een oud
kasteel in den Elisabeth stijl, genaamd iHall-i-th'-
wood, nabij Bolton aan het Lngelscho Volk.
Ter nagedachtenis aan zijne overleden echtgenoote
stichtte hij te Port Sualight een Schilderijen Mu
seum, waar o.a. van do meest bekende Engelscho
schilders als Reynolds, Gainsborough, Romney,
Hoppnen Constabie, Turner, Millais en vele andere
meesterwerken te zien zijn.
De colléctie antiek, porselein en aardewerk in
datzelfde museum is van groote waarde en geeft een
uitstekena denkbeeld van deze kunstindustrie.
Lord Leverhulme heelt het met de schilders van
zijn portret oorst met Augustus John, later met Sir
WiUlani ürpen, geweldig aan den stok gehad, zoo-
nat er nog processen gevoerd zijin. /.ou heel gemak
kelijk was onze zeepkoning nu juist niet en toch
was hij zoo eenvoudig met zijn vriendelijken kop
en liovo, pientere oogen.
Jk ben slechts een zeepzieder, placht hij te zeg
gen.
Al was hij dan maar een zeepzieder, dan was hij
toch de koning der zeepzieders.
Een etra trein heeft degenen, die aan dezen Nij-
verheidsvorst de laatste eer wilden bewijzen, naar
Port Sunlight gevoerd.
Zoo werd het stoffelijk overschot van William
Ilesketh'Lever, First Y'iscount Leverhulme, naast
dat van zihie geliefde echtgenoote bijgezet.
Van allo kanten stroomdon lieden naar Port Sun
light. iyoningen zonden aigovaardigdcn om dezen
lndustrievorst de laatste eer te bewijzen. De ivo
ning en Koningin van België stuurden dadei*jlk
•na het overlijden een telegram van rouwbeklag aan
den zoon, om hem te zeggen dat zij, België en de
Congo, een vriend verloren hadden. Hun vertegen."
woordiger bracht namens hen een kranst op het g. at'
Meer dan duizend kransen vulden de runnto
Van het Kunstmuseum te Port Sunlight, waar Zon
dag do Uj'kkLt opgebaard stond. Ruim 20.00») mou-
schen brachten een laatste hulde aan don weldoe
ner, dien men in het dorp door hem gesticht,, steeds
„Oom" noemde.
Hoe bemind hüj1 was, word niet alleen bewezen
door die 20 duizenden, die Zondags langs de baar
liepen, ook niet door de duizenden, die Maandags
in en buitan de kerk te Port Sunlight den] lijkdienst
bijwoonden, of op het kerkhof zioh verdrongen,
doch vooral door de ruiin 3000 kinderen van beamb
ten en arbeiders, die naar het kerkhof wilden om
„Oom Lever" te zien dragen naar zijn laatste
rustplaats en huil kinderlijk «gemoed door tranen)
lucht te geven.
De Zeepkoning is heengegaan, maar zijn plaats
zal ingenomen worden door zijn ©enigen zoon, die
nu reeds Vice President van Lever Rothers Limited
is en op zijn beurt weer éen zoon eni twee dochters
heeft. Zoo is er dus weer een nieuwe zeepkoning en
een kroonprins en duidt alles er op, dat de voet
stappen gedrukt zullen worden van den eersten
Zeepkoning, wiens zaken zulk een omvang hadden,
dat lifet kapitaal daarin belegd, nog meer bedraagt
dan bet kapitaal van Nederlandsch grootst industri-
eele onderneming, de Koninklijke Petroleum-Maat-
schappij, oen kapitaal namelijk van 48 millioen
gulden, welk kapitaal jaarlijks een winst afwierp
van ongeveer 3.600.000 gulden. Door bekwaamheid,
doorzicht, energie en hard werken heeft de kruide-
niersjongen het zoo ver gebracht als een voorbeeld
voor het opkomend geslacht.
Vergadering van den Raad dezer gemeente, op
Donderdagavond 14 Mei. Afwezig met kennisgeving
de heer Du Burck.
De notuien, welke ter visie hebben gelegen, worden
zonder opmerking goedgekeurd,
Van de heeren N. Sneekes, B. van Loenen, en C. de
Boer is bericht ingekomen, dat zij hunne benoeming
als leden van de commissie tot wering van school
verzuim hebben aangenomen.
Bij de laatste kasopname bij den gem.-ontvanger
waren de ontvangsten f G6567.08^, de uitgaven
f 61200.84, alzoo een kasgeld van f 5366.24H, een en.
ander overeenkomstig do boeken.
Van Ged. Staten is de begrooting voor 1925 goedge
keurd teruggekomen. Tevens is bericht ingekomen,
dat de instructie voor den .secretaris voor kennisge
ving aangenomen is en ontvangen is de gewijzigde
politieverordening inzake autobussen.
Ingekomen is het jaarverslag van de plaatselijke
commissie voor het lager onderwijs.
Van de vereeniging voor vreemdelingenverkeer Ls
een verzoek ingekomen om f 25' subsidie. B. en W.
stellen voor, dit verzoek voor kennisgeving aan te
nemen, omdat deze gemeente althans voorloopig niet
met deze vereeniging gebaat is. Aldus wordt besloten.
Van het Centraal Genootschap voor kinderherstei-
lings- en vacantiekolonies, afdeeling Langendijk, is
een dankbetuiging ingekomen voor de toegezegde
bijdrage.
Ter tafel komt een verzoek om 10 gulden subsidie
voor de Volksuniversiteit te Alkmaar. De meerder
heid van .B. en W. stelt voor, de gevraagde subsidie
Zie annonce in Advertentie
kolommen.
ui,
loor MABEL BARNES—GRUNDY, voor Nederland
bewerkt doo* ELLY HARTING.
tui 3a.
dl Ais Dimbie terugkwam, moest h*j! lampions op
/ie &ngen en hier en daar in* deur tuin isprookjesJjLohten
rts ttbriceeren.
„Je wilt me kwijt zijn," had hij gezegd, „ik'ben
ir zeker van dat er in heel Surrey geea enklö-e
paddestoel meer te vinden is, na dezen langen,
kogen zomer."
.„■En als ik je kwijt wil zijn," gaf ik tenantwoord,
,Ls dit voor den eersten en voor den laafcstea keer
nndin leven; maar ik moet een praatje met Jane
Hebben, niet lang, maar mot haar alleen.''
hen oogenblik keek hij1 mij jaioersoh en wan
trouwend aan.
„Kén kern* maar lieveling, dat is toch niét «te
Veelgevraagd?"
„Neen; dat niet, doch ik vind die vrouwelijke
Senrimzinnigheden maar half' goed."
«Da ag," zei. ik en streelde zijn wang, „breng me
maar een massa paddestoelen mee."
Jane zat in een lagen- stoei, de armen pnder
war hoofd gevouwen.
„Ku," begon ze, „vertel me alles, je heele ge
schiedenis van het begin tot het einde, Je hebt
8©ledon, dat kan ik aan je gezicht zien, maar
W 3,e gelukkig. Vertel me waar je jeonan voor
hec eerst ontmoette. Hij' is mij heel sympatluek."
ir Y ur' antwoordde ik, ,,je woorden gaan re
rolrecht naar rniijn hart. Eln dat je van Dimbie
P'ei,t v°°r je goeden smaak."
^/AJ.glimlachte en zei: „Ik wacht.7'
in de zachte stilte van don ayod, bh"! 't-steeds
wakker wordende licht, in d© liefelijke geuren van
Ujn tuintje vertelde ik haar alles. He vertelde
aar van onze eerste ontmoeting, van onze verlo-
-t."I!v,,vah ons huwelijk, van ons geluk., en toen
ft^ii ,9* d0 PÜ11 die ik geleden had na dien
i jl ^.4- Kon ik ër kalm over spreken,
ira j t mij n stem brak. De hartslag van de ver
ft no dagen was vreugde, doch nu werd mijn ziel
gebaad in vrede.
Toen vertelde ik in korte woorden van mijn
ongeluk, van cle pijn, die daarop volgde, 'van'
onze hoop, die bij stukje en beetje vernietigd word,
van mijn twijfelen aan Dimbie7s liefde en van
het heerlijke, dat daarop voegde, het terugvinden
van mijn vertrouwen-- het begrijpen-
Ik vertelde haar van het geM, dat tante Letitia
bns naliet, van mjjln yerlangen om in onze cottage
te blijven tot het einde van 7t jaar omdat...... zou
ik haar vertellen waarom? Zou ik haar vertellen,
wat ik zelfs Dimbie verzweeg? Jane was zoo
verstandig, zoo
En in de steeds zwaarder wordende duisternis
kwam het plotseling tot me, dat zij1 schoeide, wan
hopig schreide.
Jane," fluisterde ik, „je Schreit. Dat moet
je met doen. Dimbie kan ieder oogenblik komen
en het zou hem zoo bedroefd maken. Luister, jk
ben nu niet ongelukkig meer. Ik tob niet meer
over mezelf, want misschien kan ik het miefi
uitleggen, woorden rijn zoo koud, maar op
een morgen, kort geleden, bijl het aanbreken van
den dag, toon God zelf zijln palet en pensee Uw
te voorschüjin haalde en de wolken beroerde mot
zijn zachtste grijs en paarltint en met roze en/ rood,
toen de eerste triller van een (nog slaperig vogeltje
de nachtstilte verbrak, toen de Bloemen den mor
gendauw van haar gericht jee begonnen te aehud
den...., kwam er iets mijn kamer binnen, op zachte
voeten, met geraischlooze schreden en trad naar
het bed. waarop 'Ik eon langen, moeilijken, slape-
loozen nacht had doorgebracht en legde oen zachte,
genezende hand op mijn 'brandend voorhoof d' an alle
zorg, -p*jh en angst voor den dood vielen van
mij af en ik was getroost. Je zult zeggen, dat bet
fantasie was, opgejaagde verbeelding, -dat mijn
geest overspannen was door pijn en vermoeidheid;
neen ik was ,kalm en helderziend, ik wist dat 't
de Vrede^ was, die tot m'iji kwam. Ik opende mijn
armen wijd en drukte hem aan mijn hart, om
hem nooit meer van mij' te laten gaan."
„Lieve Trooster,7' fluisterde ik, „nooit meer zult
Ge mij verlaten, want nu ken ik het geluk, dat
niet van deze wereld is, maar van het Eeuwige
Leven.7'
Ik lag een oogenblik doodstir erover te denken.
j,Ik moet je vertellen, dat ik in de weken van
mijn lijden mijn vertrouwen in God verloren had.
Ik voelde, dat Hij' wreed was geweest jegens mij.
„Hi; .is geen God van Liefde/' "had ik uitgeroepen,
„ik kan hetn iet ^elooven. Ik heb met Hem af
gedaan." 'En toen ik lag te kijken naar den aan-
brekenden dag en wachtte op de zon, vroeg ik mie
steeds maai* weer-af: „Heeft God mij vergeven,
mijn opstandigheid.... heeft Hij medelijden ge
kregen met mijn eenzaamheid?77
Want 7s avonds ais Dimbie bad, met zijln hand
in de mijne en binnentrad iii rijn Heiligdom, voetdo
ik me zoo alleen en verlaten en schreide (het
in mijn hart „Heer, laat mij IJ weervinden, want
waar Dimbie is, daar wil ik ook zijln."
„Misschien heeft Hij mij vergeven en heeft Hij
mij noodig, zelfs mjjV zei ikjot mijzelf. Met mijn
Oogen op het gloeiende oosten gericht, wachtte rik
op de zon. Ten laatste verscheen zy enairf
zij mij gezocht (h)ad, zond zij eon straal van haar
wanne licht over mijn lichaam. En toen welde
het als een gebed in mü op: „God is goed. Allah
is groot."
En ik lachte hardop, Dimbie bewoog zich en
ontwaakte.
„Wat Ls er meisje?" vroeg hy'C „ITeb je een
goeden nacht gehad?77
„Een heel slechten nacht, maar zulk een zons
opgang. Kijk, hier uit .raijn hoekje kan tk al de
schoonheid der wereld zien sohelproze zachtheid,
roodo glorie van zonsopgang, eon korenveld in
goud gebaad, dauwdruppen en herfstdraden.7'
„O, World as God has mader ifc, alii is, beauty,
And knowing this is love, and love is duty
What further may bo sought for
(„O, de wereld, als God haar heeft gemaald;
is enkel schoonheid,
Eh dit^te weten is Liefde en Liefde is plicht;
Wat blijft er nog te wonschen over?77)
En Dimbie sloeg zacht zijn arm om mij heen en
trok mijn hoofd op zijn schouder. „Heb je geen
enkelen wensch meer, liefste?7' vroeg hij. „Geen
enkelen,77 fluisterde ik, „ik begin te begrijpen...
nog maar heel weinig...... doch ik heb yrede gevon
den."
Ik zweeg. Het was geheel donker nu en (mijn
geschiedenis was verteld. Jane stond op ik
kon haar gezicht niet zien, zij «liep naar deilatyrua
heg. Geen geluid verbrak de stilte.
Toen kwam ze terug en knielde voor mijl neer.
„Lieve, oude leerling.77
„Ja?" vroeg ik.
„Ik moet je wat zeggen. Do moeste menschen
zeggen de dingen als net te laat is, en ik wil
niet te laat komen. AI het g^luk, dat ik 'do jaatste
acht jaar heb bezeten, kwam voor jou. fiea In
dische standplaats is droevig voor een onaantrek
kelijke, alleenstaande, werkende vrouw. Ik zou
somber en hard zijn geworden zonder jouw liefde,
kleine Marguerito. zonder jouw bewondering voor
myin armzalig k arak lor. Jouw vroo ijke, liefdevolle
brieven kwamen elke maand ais oen teug frisoh
water voor een vermoeiden, dorstigeu reiziger.
Jouw trouwe aanhankelijkheid vrooKjktej mijn leven
op. Jouw symp77
„Ik wil niets meer hooren, Jane,77 Hel ik in.;
En als j*j er niet geweest waart, zou jk noodij
naar Engeland teruggokeerd zijn.77
„En zou je je geluk verspeeld en de kroon op je
leven nooit ontvangen hebben.77
Zij wachtte even en braolit toen haar gelaat dicht
bh' het mijne.
„Geluk,77 zei ze een weinig bitter,77 de kroon op
mijn leven. Ik weet niet wat je bedoelt. Ik weet
alleen, dat jij 'lijdt en dat ik jouw gesckicdenjH
géhoord heb.77
„O, daar spreken we niet meer (over. Er zijn/ zoo
veel andere dingen in de wereld. Eén er van is de
liefde.77
„Liefde en ik zijn elkaar voorbijgegaan reeds
lang geleden," was Jhaar antwoord. „Lietdd bespotte
mij, lachte mij uit en liet ;me alleen." f
„Maar ze kan terugkomen.77
„Dat is heel onwaarschijnlijk. Ik ben niet jong]
meer. Maar ik wil niet over mezelf Spreken. H^wDl
over jou spreken. Een oogenblik geleden zoi je
dat de angst voor' den dood van je afviel. Walj
bedoel je daarmee?77
„Juist wat ik zei," ik boog mijn hoofd en kuste
haar. „Ik geloof, dat ik Dimbie hoor komen.7'
Hij kwam fluitend de laan af, door het witte
poortje een donkere, geheimzinnige figuur.
„Drio paddestoelen,77 riep hijf vroólijk. „Vooil ieder
van ons eon. En nu ga ik! 7n lichtje make. Ju Llie
zitten in 7t pikdonker.
„Ja, in 7t pikdonker," herhaalde Jane hopeloos.
„Maar het licht komt," zei ik.
