SCHAOER Alieneün Ifitms- COURANT. Mratutii- lailimllal. Indrukken uit de Poolsche Republiek. Het Geheim van Bernard üiown Vacanfie PUR0L Donderdag 16 Juli 1925 688te Janrgnng. No. 7673. Uitgevers t N.V. v.h. THAPMAN Co., Schagen. Gemengd Nieuws. FEUILLETON. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag 'en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog 'zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. Prlja por 3 maanden f 1.66. f-osse nummer# cent ADVRRTEN- TI ÖN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel moer 20 cent (bewijano. INT. TELF.F. no. 20. I inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Voor den gemiddelden Nederlander houdt bet beschaafde Europa, naar het Oosten gerekend, eigenlijk op bij Dresden pf bij Weenen. Hij weet wei, dat oostelijk daarvan een groot en belangrijk Eebioa ligt; landen met een verleden en eefi too- ornst, maar om die landen bekomert hij zich to minder, sedert in Rusland de chaos isingetreden en het vroeger toch al ietwat moeilijk toegankelijk Russisch gebied voor het vreedzame toerisme ge heel is* gesloten. Polen deelt in groote mate in deze algemeene onbekendheid, en zeker is dat te betreuren. Want, al behoort Polen tot de jongste dor Europeesche landen, men vergete niot. dat het in 19KJ, aank zij de beslissing der Versailler Vre desconferentie, niet werd geboren, maar herboren. Men vergete niet, dat Polen is een land met een roemrijk, eeuwenoud verleden, dat bovendien in de Europeesche samenleving een gewichtige taak ge durende de eeuwen heeft vervuld. In Polen toch vindt' men het zuiverste Slavische ras, vroeger en ook nu. Polen vormde voor het Slavendom het uiterst westelijk punt; moest de aanvallen, die in de lle eeuw de Duitsche ridders daartegen richt ten, keeren, hetgeen het gedaan heeft. Maar Polen vormde voor het westelijk Europa ook het uiterst oostelijk punt, en moest dat westelijk Europa be schermen tegen invasies van Mongool'sche, zoo straks Turksche horden. Het bestaan van Polen heeft zeker tot gevolg gehad, dat de landhQnger, dien de beheerschers van liet snel opkomende Mos- oovistische Rijk toonden, min of meer is beteugeld, en heeft in elk geval tot gevolg gehad, dat in liet einde der 17e eeuw tot tweemalen toe do Turken voor Weenen werden teruggeslagen, dank zij de veldheerstalenten van den grooten veldheer Jo han Sobiosky, die een van Polen's meest bekende koningen is geweest. Neen, men doet toch wel heel verkeerd, wanneer men Pofen rekent tot dat deel van Europa, hetwelk •men niet ot nauwelijks behoeft te kenneli, Ver keerd, omdat Polen is een belangwekkend land pnet eeuwenoude tradities, waaraan velerlei charme niot vreemd is. Verkeerd, omdat Poleni een land met een glorierijke, maar gedeeltelijk ook romantische geschiedenis. Verkeerd Bovenal, omdat Polen op he$ gebied van 'landbouw, nijverheid en handel geens zins een te verwaarldozen factor is. De landbouw voodde voor den oorlog ongeveer 65 pOt. van de bevolking, die een 27-tal millioen. inwoners telt op een oppervlakte van ruim 380.000 K.M.2., dus onge veer negenmaal' 'zoo groot als Nederland. Slechts 14V2 pCt. vond een lèvensbestaan in de nijverheid; slechts 8 pCt. in -handel en verkeer. Dat neemt echter niet weg, dat de handelsbalans van Polen over 1923, in gold uitgedrukt, een klein voordeelig saldo voor den uitvoer vertoont, goeddeels te dan ken aan het feit, dat meer dan 41/* honderd milli- -oen zloty's het Poolsch munststuk, dat de waar de van een gouden frank heeft aan grondstof* fen, uit het mijngebied afkomstig, werd uitge voerd. Maar een gelijk bedrag aan uitvoer, zelfs iets grooter, viel te boeken aan geheel afgewerkte artikelen, terwijl halffabrikaten aan toch nog voor iTiim ,200 millioen in den uitvoer rcedededen. Polen is een land met een zeer ontwikkelden landbou wenden stand; voor den oorlog beschikte het over bosohrjike streken, vooral in het Oosten, die ech ter tengevolge van Duitsohers en Russen en laat stelijk tengevolge van de invallen der bolsjewio ken, zoor ernstig hebben geleden. Dat neemt niet weg, dat de houtindustrie in Polen er nog zijn mag. Het mijngebied, waarvan het van Duitsch land verkregen stuk Siberië het belangrijkste deel vormt, levert Polen de kolen voor zijn industrie, en verdere grondstoffen, die in zijn fabrieken kun nen worden verwerkt. Neen, waarlijk, wanneer men in Polen rondziet met onbevooroordeeld oog. ziet men, dat hier nu niet alleen leeft een volk vol romantiek, maar een volk, dat arbeidzaam is en economische mogelijkheden van beteekenis in zich omdraagt. Te verwonderen is dat niet, want Polen is nu niet alleen een land met een mooie geschiedenis, hetgeen meestentijds wil zeggen met veel met bloed bevochten overwinningen, maar het is ook een land van oude cultuur. Drie geslachten hebben er overheerscht. eerst van ongeveer de tiende tot en met de veertiende ieeuw de z.g. Piasten, voort komen uit den eenvoudigen boer Piast, wien aan het einde der tiende eeuw de eerste Poolheho koningskroon op de slapen werd gedrukt en daar na tot omstreeks het midden der zestiende eeuw de Jagellonen, voortgekomen uit het huwelijk van een achternicht der laatste Piasten met Hertog Jagello van Lithauen. Dat huwelijk bracht Polen en Lithauen tezamen, hetgeen reeds toen voor Polen van groot bela,ng was, wijl het d&ardoon de Ooetzeekust bereikte. Later hebben vriend sohapsverbonden met Lijfland. Letland en Koer land die gelegenheid vermeerderd, maar ondanks dat alles is Donzig de Poolsche havenstad bij uitnemendheid gebleven. Danzig heeft men be hoeft er maar een enkel bezoek te brengen om bet te zien in bouw en bevolking een meer Gerr maansoh dan Slavisch karakter; het is evenzeer een oudo Hanzestad ais b.v. Breinen of Lubeck. Maar dat neemt niet weg, dat tot 1792 Danzig aan Polen heeft behoord, en aat het toen, bij de tweede, wederrechtelijke deeling, door Pruisen aan Polen is ontnomen, tegelijk met Thora, het tegenwoor dige Torera, waar nota bene de graftombe staat van een der oudste Poolsche koningen. Die Dan- ziger kwestie zal in de komende jaren nog heel wat stof opwerpen, want de daar getroffen regeling is niet af te gelukkig. In de eerste plaats heeft men Oost-Pruisen aan Duitschland gelaten, ra aar r>ok den zg. Poolschen corridor, een stuk vooruitatc kend Poolsch land tusschen dat Oost-Pruisen en heb "verder Duitschland gelaten. Dat is dus de Poolsche droorridor, door welke de Poolsche treinen gaan naar Danzig, dat zelf onafhankelijko vrije stad is. Danzig wordt in hot buitenland vertegenwoordigd door Polenheb is opgenomen in het Poolsche toltarief en heeft dus voor zijn economische wel vaart belang bij den Poolschen voorspoed. Wanneer beiden zich maar met elkander konden verstaan; Polen wat meer kon vergeten, dat het Danzig bij zijn grondgebied had willen trekken; Danzig kon vergeten, dat het Duitsche origines heeft wel dan zou Polen plezier hebben van de haven die het half toebehoort, en Danzig zou zijn welvaart zien vermeerdereu Niet te ontkennen valt dat Danzig, dat onder de Pruisische heerschappij oen beetje tot provinciale stad terugliep, nu weer een groote haven wordt, hetgeen trouwens niet te ver wonderen valt, wanneer men denkt aan de gewei dige uitvoeren, die reeds Lodz, liet Poolsche Man chester, en Kalisch, en andere Poolsche steden, kunnen beschikbaar stellen. Maar hoe is dan toch. zoo vraagt men meer dan eens, dat eens zoo machtige Polen, van zijn onaf hankelijkheid beroofd? Een antwoord op ae vraag is gemakkelijk en ingewikkeld: de politiek der 17o en 18e eeuw, maar ook Poolsche inwendige oneenig heden hebben daartoe bijgedragen. Toen hot ge slacht der Jagellonen uitstierf, riep men niet een ander geslacht tót den Podlsohon troon, maar voerde de z.g. Koningskeuze in. D.w.z. Polen bleef een koninkrijk, maar de Koning werd gekozen. Het was .dus eigenlijk een monarchale republiek. Nu een afzonderlijk Koninkrijk zon beschouwen, latere reactionaire ovorwegegingen sloegen aan dit alles den l>odemm in. Polen poogde in 1S30 tot op stand te komen; vergeefs. Polen poogde het op nieuw in 1863; do plaats van executie der toen malige hoofden van den opstand, die in den ci tadel van Warschau nog wordt aangewezen, ia er bet bewijs van, dat het ten tweedenmale vorgeefrf geschiedde». Pelen bleef do hoop niot opgeven; «nog is Polen niet verloren", zoo zongen zijn kinderen in en buiten dat land. Maar Eet Prui- edsoeh gedeelte, het z.g. Poeen werd gepruim- seerd; het Russisch gedeelte, het oude congres- Polen, gerussificeerd. Slechts in Galicië, dat een min of meer onafhankelijk deel van de Oostenrijk* Hongaorsohe monarchie ging vormen, bleef eenige Poolsche onafhankelijkheid bestaan. De oorlog bracht de oplossing. Als om strijd boden Rusland on Duitschland aan Polen onsmakelijkheid maar het was onafhankelijkheid in schijn, gegeven om Polen en de daar te lichten soldaten voor do een of andere zaak te winnen. De Polen zijn zoo heeft een dergelijke republiek dit op een gewone j verstandig gebleven om dat in te zien, en hun te republiek tegen, dat men een koning in den regel onder vorsten van den bloede kiest, en dus wol moet halen uit een ander land. Er waren in Polen reeds toen genoeg machtige geslachten om een dezer met den Koningskroon te bekleeden, maar in het algemeen gunden die machtige geslachten elkander de eer niet. Zoo ver ging dat zelfs, dat men Voor beslissingen in den Rijksdag, die den Koning koos, het liberum-veto instelde; d.wz. de bepaling maakte, dat slechts dan beslissingen konden worden go- nomen, wanneer allen eenstemmig waren. Men be hoeft maar te bedenken, hoe talrijk de Poolsche edelen, hooger en lager, in den loop dar tijden waren geworden, om te begrijpen tot welke funeste gevolgen dit moest leiden. Dat is dan ook niet uit' gobleven en hot kan eigenlijk alleen nog maar verwonderen, dat het zoo lang geduurd heert. Kerst een souvereiu van Franschen Ixxlom, daarna Zweed- sche koningen, vervolgens Saksische keurvorsten werden op den Poolschen troon gebracht. Zij keken Parijs gevestigde comité werkte voor echte onaf hankelijkheid. Die heeft Polen verkregen van de conferentie te Parijs, die aan het Verdrag van Vereailles voorafging en sedert zee jaren 19 het een herboren staat, die alle zijn krachten inspaht om tot een rustige, regelmatige administratie te komen. Met welk resultaat, de reiziger, die Polen bezoekt, ziet het al spoedig. M. GESCHEIDEN OP 80-JARIGEN LEEFTIJD. Naar een Engelsch blad meldt, hebben de magi straten van Havant aan een vrouw van 80 Jaar schel ding van haar man goedgekeurd. Haar echtgenoot, 85 jaar, een oude zeeman, was weggeloopen. Het paar was meer dan 50 jaar gehuwd. De man had eerst deuren en ramen dichtgespijkerd om zijn vrouw te beletten het huis binnen te komen. ZZTLZÏ rn Volgen» rijn verklaring had hij een „verschrikkelijk meer naar hun eigen politiek belang dan naar dat j [CVen" bij haar 1 *:;Jff DE PRINS VAN WALES OP REIS. van hun Poolsche onderdanen. Ja, ton tijde van den bekenden August den Sterke, don koning die oen hoefijzer doormidden brak en motaal kon buigen, -kreeg men zelfs een door Zweden uitgeroepen 21. door E. PHILLIPS OPPENHEDL Zij stond op en ging naast hem staan, maar geen vrees of zwakte was meer in haren blik. Ook zij was tot de werkelijkheid teruggekeerd. „Zeg mij een ding", zeide zij zacht. „Heb je mij lief?" JDat weet God!" antwoordde hij. De woorden kwamen hem met zenuwachtige in nigheid van de lippen, zijne stem beefde. Zij wist dat ze oprecht waren, alsof zij ze in vuur geschreven •had zien staan en die overtuiging of liever haar vol komen vertrouwen er op maakte haar eenigszins stoutmoedig. De schuchtere geslotenheid, die andere menschen deels afgestooten, deels aangetrokken had, was van haar verdwenen. Zij stond voor hem als eene liefhebbende, 'weenende -stouw met iets van die lieve schaamte op hare wangen gloeiend, die de tweelingzuster is van nederigheid. ..Dan wil ik u niest laten gaan", zeide zij zacht, zijne beide handen in de hare nemend en tevens vasthoudend. „Niets zal tusschen ons komen!" Hij keek in het Iiefdeücht, dat glinsterde in hare vochtige oogen, en zich neerbuigende trok hij haar weer in zijne armen en kuste haar. „Mijn lieveling!" fluisterde hij hartstochtelijk, „mijn eigen lieveling! Maar jo weet niets" „Ja wel", antwoordde zij, hem zacht meetrekkend naar zijne oude plaats. „Je meent over hetgeen Rachel Kynaston op dien vreeselijken avond zeide, is het niet?" .„Meer dan dat, helaas!" antwoordde hij met doffe 'stem. „Andere menschen behalve Rachel Kynaston hebben verdenking tegen mij gekoesterd. Ik ben be spied en terwjjl ik weg was is men in „Falcon's Nest" binnengekomen en er zijn brieven weggehaald." Zij werd bleek van angst. Dat was de daad van Benjamin Levy en op haar verlangen had hij ge handeld. Moest zij het hem zeggen? Zij kon 'tniet doen. zij kon niet! „Maar zij de papieren bedoel ik, kunnen niet het bewijs leveren dat. ..Ellen", viel hij haar met afgewend gelaat in de rede. „het is beter dat je de waarheid weet. Die pa pieren verhalen de geschiedenis van een bittere vij andschap tusschen mij en mijnheer Geoffrey Ky naston. Als je dit weet en al 't andere, kun je be grijpen dat ik op ieder oogenblik gearresteerd kan worden". Ter verzachting en genezing van stuk- geloopen voeten, zadelpijn, schrijnen der huid en zonnebrand, is het nood zakelijk op reis altijd voorzien te zijn van èen Doos 30-60 90 ct Eene krampachtige trekking ging over haar ge laat Op dat oogenblik waren hare gedachten slechts op zijn veiligheid gericht iDe vreeselijke wenk, die lag In hetgeen hij haar verteld had, was van heel weinig werkelijke waarde voor haar. Hare eenige gedachte was: zou zij die, papieren kunnen koopenP Ai zou 't haar haar geheeJe vermogen koe ten, zij zou hot er voor geven. Alb hij het maan nimmer wist, en gered werd. „Bernard", fluisterde zij zacht ,4k ben niet be vreesd. Het is verschrikkelijk, maar er is niets aan te veranderen. Liefde kon niet komen en gaan, wanneer wij dit gebieden. Het is voor altijd, niets kan het veranderen." Hij sloot haar de lippen met hartstochtelijke kus sen, en toen trachtte hij zich los te maken. Maar zij wilde hem niet laten gaan. Een gevoel van die volkomen overgave, dat komt zelfs in de meest trotsehe vrouw wanneer zij -bemint, maakte haar stoutmoedig. ,Heb ik je niet gezegd. Bernard", fluisterde zij. „dat ik je niet wil laten gaan?" „Ellen, ik moet weg", zeide hij heesch. „Wie weet of ik morgen niet in de gevangenis ben. be- laden met deze afschuwelijke aanklacht?" i „Als zij mij toelaten, zal ik vol blijdschap naast je staan, antwoordde zij. Hij keerde zich af en zijn bevende vingers ver- borgen zijn gelaat voor haar. „O. dit is te veel voor een mensch om te dragen!" klaagde hij. „Ellen, Ellen, er moet niet zoo iets tus schen ons zijn." „Niets tusschen Jou en mij!" herhaalde zij ver wijtend. „Bernard, weet je zoo weinig toch nog van de vrouwen? Geloof je, dat ze met de liefde spelen?" Hij antwoordde niet. Zij stond op en sloeg haar arm om zijn hals en trok met haar andere hand zijne vingers van zijn gezicht af. „Bernard, liefste, kijk mij toch aan. Alle dingen kunnen door mode of fatsoen veranderen behalve de liefde van een vrouw, die is eeuwig. Denk als je blieft niet aan die vreeselijke dagen, die vóór ons liggen, noch aan wat andere npmschen zullen den ken of zeggen. Je hebt mij groot geluk gegeven. Bernard. en je moet het niet wegnemen. Wat jou ook overkomen zal. het is mijn recht, dat mei je te doelen. Bedenk, voor de toekomst is 't niet langer ,4k" maar „wij". Je moogt niet aan jezelven alleen meer denken, want ik behoor tot alles, wat jou aan gaat". En zoo gebeurde het dat Bernard Maddlson, die veel over vrouwen had geschreven, veel dat waar en schoon was. nu voor het eerst van zijn leven het innerlijk van eene vrouw zag. Slechts voor den man dien zij bemint, wil zij het gorlijn wegschui ven, dat voor hare groote onzelfzuchtigheid hangt. Gisteren vertoefde de prins van Wales in Kaloma, een landbouw-district in Noord-Rhodcsiö. Tijdens een A- -z-: - -r-r "K, officieel noenmaal in de open lucht brak brand uit regtxtrdo. Do jn eeü paar hutten van inboorlingen, die slechts van ItiS£5d K k'ern en L'ras gebouwd zijn. De hoele inlaudsche be rt i oh n Ilfwi;!l volking was saamgestrooind om den prins te zien en «J£iAn i» Je hutten hadden de vrouwen hun jonge kinderen neergelegd, zoodat er een oogenblik levensgevaar ont stond voor wel honderd kinderen. De prins was een der eersten, die over een hok sprong om te helpen, maar binnen 3 minuten was de hut slechts een asch- hoop, zoodat hij voor ho teigenlijke blusschingswork te laat kwam, ofschoon hij zijn gezicht nog schroeide. gelden. Zij -steunden mot geld of macht den a.s. koning, die dan, eenmaal op den troon gekomen, door beloften aan handen en voeten was golxmden. Ten tijde van het bewind van don loatsten Pool schen Koning August Poniatowski regeerden Prui sen en Rusland meer dan de koning zelf; hij schik- kon ccht°r n°K h6l>«"n We kinderen .utar Z£ll8S eeB veiliger verblijf te helpen dragen. gesohiedde dit ren tweedemai'e, en in 1795 werden de overblijfselen van Polen rosp. bij dia drie landen ingelijfd- Slechts één koer, m 1792, bood men tegenstand; de voorstad van Warschau werd toen een bloedbad, door de Russen aangericht. Maar "het hielp niet, ook al werden de Polen aan-- gevoerd door Kosziuscko, den nationaien held, wiens sohitterend geschilderd portret in het stadhuis te Warschau op ons neerziet. Sedert is het met de Poolsche onafhankelijkheid gedaan gebleven. Men verwachtte wel, dat Napo loon 1 haar zou herstellen; men hoopte ook, aat DA'S VLUG. Een sneltrein van den Londenschen. Midlandschen en Schotschen spoorweg heeft den afstand Crewe Perts, 290 mijl, afgelegd zonder stoppen in 6 uur en 18 minuten. DE ACHTURENDAO EN DE PETROLEUM. De Standard Oil Company van New Yersey heeft meegedeeld, dat zij voor de petroleumbronnen in cen- traal-Noord-Amerika den achturigen werkdag invoert, met een loonsherziening, waardoor de werklieden van den maatregel geen nadeel ondervinden. Dit is voor 1T K\ -j- -y?r' r—, de arbeiders een groote vooruitgang, daar sinds het Keizer Alexander 1 van Rusland, een nobel vorst, begin van het bedrijf in 1800 de werktijd steeds 12 aan zajn belofte getrouw zou blijven en Polen als uur hoeft bedragen. die zelfs de eenvoudigste van hare sekse maakt tot een van de schoonste schepselen van God; en' hij als hij ook maar eenig gevoel en begrip heeft, moet iets van dat verbaasde ontzag, dien eerbied gevoe len, dien Bernard Maddison uit hare woorden dronk. De stomme angst van haar betraand oog de kleur. „Voor een nieuweling zeg je soms aardige din gen", zeide zij, zacht lachend. „En nu moet je weg- neen, je behoeft niot mee aar tante. Ik zou mij niet met je kunnen vertoonen. Ik zal je bij tante veront schuldigen. Vaarwel, lieveling!" .Vaarwel, mijn liefste!" antwoordde hij, even aar- dio kwam on ging van haar gelaat fij vorsWd zei'end bij die woorden, die hem zoo vreerad toesche- al deze teekenen. Zij waren voor hem het stoffelijk nen. Toen. als kon zij hem niet verlaten, wandelde zij kleed van haar beroerp op hem. Een leven van do gang uit naast hem en zij blevon even over het diepe gedachten, van steeds hoogere denkbeelden plein staAn kijken. Een bediende had de deur willen van reine en lofwaardigo doelmerken had voor hen. opendoen, maar Ellen had hem met een boodschap, weggezonden naar hare kamenier. „Weet je, waarom ik dat deed?" vroeg zij, zijn arm vaster omklemmend. Hij schudde het hoofd en keek haar teeder aan. „Ik kan 't niet begrijpen, als niet.. Zdj keek bevreesd achter zich en dan weer op tot hem. met een flauwen blos op de wangen. jk wil nog één ktis, toe". Hij keek in haar zachte, trouwe oogen en hij ge voelde met een gevoel van grgpt ontzag de waarde niets zóó edel en toch zóó zacht mcnschelijk ge openbaard als deze vrouw; geen had zijn wezen met zoo'n hevige ontroering vervuld als nu over hem kwam. De hand van eene vrouw had hem uit wan hoop geleid in eene hooge sfeer en er was eene grooto nederigheid in het zwijgende gebaar, waarmee hij aan haren wil toegaf. En toen spraken ze weer tot elkaar, woorden, cue geen kronieken zullen vermelden, en oen zeker kalm geluk nam plaats in rijn hart, de wanhoop p uitdagend, die niet verdreven kon worden. Toen van eene liefde als deze. eeh» Hsfde. dlè de angstige kwam dat terugkeeren tot wereldsohe dingen, dat periode begreep, die hij door fnoest en die niet be- ui zulke gevallen waarlijk een groote overgang is. vreesd was om te trachten, die te verzachten voor Zij keek pp de klok en sprong plotseling oj). - h^m door de eenvoudige bekoorlijkheid van zulk ^Bernard, het is bijna elf uur,'- riep zij uit. eene offerande. Daarop liet hij hare handen los bij „wij moeten dadelijk naar de ontvangkamer gaan. het h00ren van naderend eyoetstappen en met haar Wat zal tante van ons denken? Jo moet natuurlijk teeder vaarwel in de ooren snelde hij de straat .in. medegaan, maar het waa beter als je woggingt 11a. Zij streek heure vèrwarde haren weg van haar voorhoofd, keek treurig in den spiegel naar hare betraande wangen en naar do verkreukte vjooltja- i op haar bctezem. „Mag ik ze hebben?" vroeg hij. Zij trok ze er uit en legde ze in zijne hand. Morgen", zeide rij. „Morgen moet ik vertrokken naar het land, die viooltjes bloeien," viel hij haar in de rode. Zij koerdo rich snél om HOOFDSTUK XI. Mijnheer Levy junior gaat naar het Vasteland. Mijnheer Benjamin Levy stond in zijne geliefkoos de houding, voor den haard van het kantoor, met z jne beenon een weinig van elkaar en zijne kleine, scher pe oogen op de ijle ruimte gericht. Zoo. in die hou ding. op dat haard kleed, had hij moer dan eene van - die ingewikkelde zaken overdacht, .die een zekere bc- j,Wat meon je? Je gaat toch niet weg zonder kendheid aan do finna hadden gegeven, waarvan hij mijne toestemming^' I een deei uitmaakte, en juist op dat oogenblik was „Dan moet ik die vragen,' autwoorddo hij glim hij verdiept in de *aak, die In dezen tijd al zijn lacliend. „Je maakt hot loven zoo iets Ix^px'rlijks kracht had geëischt. voor nfij, dat ik plannen ga beramen het te be houden. Mijn eenige toev lucht is Italië." Hoelang moet je wegblijven?" vroeg zij ang stig. „Geen week," antwoordde hij. „Als ik Enge land kan veriaten, kan ik misschien binnen vijf dagen terug zijn." „Dan mag je gaan. Bernard". fluisterde zij. „Neem dit mede en denk soms aan mij." Zij had eene photografie uit een standaard op den schoorsteenmantel genomen en hij greep die vurig aan, ..Niets in de wereld zou mij zóó dierbaar kun nen zijn", zeide hij. Een weinig van hem af was zijn vader nauwlet tend met behulp van eene rekenmachine aan het be rekenen van de samengestelde interest van een kleinen hoop wisselbrieven, die voor hem lagen. Nu en dan hield hij op en wierp, van zijn werk opziend, een onderzoekenden blik op het bezorgde gelaat van zijn zoon. Zijne nieuwsgierigheid deed hem eindelijk spreken. „Waar dacht je aan. Benjamin, mijn zoon?" vroeg hij zacht. ,JDe zaak van juffrouw Thurwell is voor on^ helder, is 't niet? Er is toch niets nieuws aan de hand?" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1925 | | pagina 1