SCHAOER
Alieneün Ifitms-
COURANT.
Mratutii- lailimllal.
Indrukken uit de Poolsche
Republiek.
Het Geheim van Bernard üiown
Vacanfie
PUR0L
Donderdag 16 Juli 1925
688te Janrgnng. No. 7673.
Uitgevers t N.V. v.h. THAPMAN Co., Schagen.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag 'en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog 'zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
Prlja por 3 maanden f 1.66. f-osse nummer# cent ADVRRTEN-
TI ÖN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel moer 20 cent (bewijano.
INT. TELF.F. no. 20. I inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Voor den gemiddelden Nederlander houdt bet
beschaafde Europa, naar het Oosten gerekend,
eigenlijk op bij Dresden pf bij Weenen. Hij weet
wei, dat oostelijk daarvan een groot en belangrijk
Eebioa ligt; landen met een verleden en eefi too-
ornst, maar om die landen bekomert hij zich to
minder, sedert in Rusland de chaos isingetreden
en het vroeger toch al ietwat moeilijk toegankelijk
Russisch gebied voor het vreedzame toerisme ge
heel is* gesloten. Polen deelt in groote mate in
deze algemeene onbekendheid, en zeker is dat
te betreuren. Want, al behoort Polen tot de jongste
dor Europeesche landen, men vergete niot. dat het
in 19KJ, aank zij de beslissing der Versailler Vre
desconferentie, niet werd geboren, maar herboren.
Men vergete niet, dat Polen is een land met een
roemrijk, eeuwenoud verleden, dat bovendien in de
Europeesche samenleving een gewichtige taak ge
durende de eeuwen heeft vervuld. In Polen toch
vindt' men het zuiverste Slavische ras, vroeger
en ook nu. Polen vormde voor het Slavendom het
uiterst westelijk punt; moest de aanvallen, die
in de lle eeuw de Duitsche ridders daartegen richt
ten, keeren, hetgeen het gedaan heeft. Maar Polen
vormde voor het westelijk Europa ook het uiterst
oostelijk punt, en moest dat westelijk Europa be
schermen tegen invasies van Mongool'sche, zoo
straks Turksche horden. Het bestaan van Polen
heeft zeker tot gevolg gehad, dat de landhQnger,
dien de beheerschers van liet snel opkomende Mos-
oovistische Rijk toonden, min of meer is beteugeld,
en heeft in elk geval tot gevolg gehad, dat in liet
einde der 17e eeuw tot tweemalen toe do Turken
voor Weenen werden teruggeslagen, dank zij de
veldheerstalenten van den grooten veldheer Jo
han Sobiosky, die een van Polen's meest bekende
koningen is geweest.
Neen, men doet toch wel heel verkeerd, wanneer
men Pofen rekent tot dat deel van Europa, hetwelk
•men niet ot nauwelijks behoeft te kenneli, Ver
keerd, omdat Polen is een belangwekkend land pnet
eeuwenoude tradities, waaraan velerlei charme niot
vreemd is. Verkeerd, omdat Poleni een land met
een glorierijke, maar gedeeltelijk ook romantische
geschiedenis. Verkeerd Bovenal, omdat Polen op he$
gebied van 'landbouw, nijverheid en handel geens
zins een te verwaarldozen factor is. De landbouw
voodde voor den oorlog ongeveer 65 pOt. van de
bevolking, die een 27-tal millioen. inwoners telt op
een oppervlakte van ruim 380.000 K.M.2., dus onge
veer negenmaal' 'zoo groot als Nederland. Slechts
14V2 pCt. vond een lèvensbestaan in de nijverheid;
slechts 8 pCt. in -handel en verkeer. Dat neemt
echter niet weg, dat de handelsbalans van Polen
over 1923, in gold uitgedrukt, een klein voordeelig
saldo voor den uitvoer vertoont, goeddeels te dan
ken aan het feit, dat meer dan 41/* honderd milli-
-oen zloty's het Poolsch munststuk, dat de waar
de van een gouden frank heeft aan grondstof*
fen, uit het mijngebied afkomstig, werd uitge
voerd. Maar een gelijk bedrag aan uitvoer, zelfs
iets grooter, viel te boeken aan geheel afgewerkte
artikelen, terwijl halffabrikaten aan toch nog voor
iTiim ,200 millioen in den uitvoer rcedededen. Polen
is een land met een zeer ontwikkelden landbou
wenden stand; voor den oorlog beschikte het over
bosohrjike streken, vooral in het Oosten, die ech
ter tengevolge van Duitsohers en Russen en laat
stelijk tengevolge van de invallen der bolsjewio
ken, zoor ernstig hebben geleden. Dat neemt niet
weg, dat de houtindustrie in Polen er nog zijn
mag. Het mijngebied, waarvan het van Duitsch
land verkregen stuk Siberië het belangrijkste deel
vormt, levert Polen de kolen voor zijn industrie,
en verdere grondstoffen, die in zijn fabrieken kun
nen worden verwerkt. Neen, waarlijk, wanneer men
in Polen rondziet met onbevooroordeeld oog. ziet
men, dat hier nu niet alleen leeft een volk vol
romantiek, maar een volk, dat arbeidzaam is en
economische mogelijkheden van beteekenis in zich
omdraagt.
Te verwonderen is dat niet, want Polen is nu
niet alleen een land met een mooie geschiedenis,
hetgeen meestentijds wil zeggen met veel met
bloed bevochten overwinningen, maar het is ook
een land van oude cultuur. Drie geslachten hebben
er overheerscht. eerst van ongeveer de tiende tot
en met de veertiende ieeuw de z.g. Piasten, voort
komen uit den eenvoudigen boer Piast, wien aan
het einde der tiende eeuw de eerste Poolheho
koningskroon op de slapen werd gedrukt en daar
na tot omstreeks het midden der zestiende eeuw de
Jagellonen, voortgekomen uit het huwelijk van
een achternicht der laatste Piasten met Hertog
Jagello van Lithauen. Dat huwelijk bracht Polen
en Lithauen tezamen, hetgeen reeds toen voor
Polen van groot bela,ng was, wijl het d&ardoon
de Ooetzeekust bereikte. Later hebben vriend
sohapsverbonden met Lijfland. Letland en Koer
land die gelegenheid vermeerderd, maar ondanks
dat alles is Donzig de Poolsche havenstad bij
uitnemendheid gebleven. Danzig heeft men be
hoeft er maar een enkel bezoek te brengen om bet
te zien in bouw en bevolking een meer Gerr
maansoh dan Slavisch karakter; het is evenzeer
een oudo Hanzestad ais b.v. Breinen of Lubeck.
Maar dat neemt niet weg, dat tot 1792 Danzig aan
Polen heeft behoord, en aat het toen, bij de tweede,
wederrechtelijke deeling, door Pruisen aan Polen
is ontnomen, tegelijk met Thora, het tegenwoor
dige Torera, waar nota bene de graftombe staat
van een der oudste Poolsche koningen. Die Dan-
ziger kwestie zal in de komende jaren nog heel wat
stof opwerpen, want de daar getroffen regeling is
niet af te gelukkig. In de eerste plaats heeft men
Oost-Pruisen aan Duitschland gelaten, ra aar r>ok
den zg. Poolschen corridor, een stuk vooruitatc
kend Poolsch land tusschen dat Oost-Pruisen en heb
"verder Duitschland gelaten. Dat is dus de Poolsche
droorridor, door welke de Poolsche treinen gaan
naar Danzig, dat zelf onafhankelijko vrije stad is.
Danzig wordt in hot buitenland vertegenwoordigd
door Polenheb is opgenomen in het Poolsche
toltarief en heeft dus voor zijn economische wel
vaart belang bij den Poolschen voorspoed. Wanneer
beiden zich maar met elkander konden verstaan;
Polen wat meer kon vergeten, dat het Danzig bij
zijn grondgebied had willen trekken; Danzig kon
vergeten, dat het Duitsche origines heeft wel
dan zou Polen plezier hebben van de haven die
het half toebehoort, en Danzig zou zijn welvaart
zien vermeerdereu Niet te ontkennen valt dat
Danzig, dat onder de Pruisische heerschappij oen
beetje tot provinciale stad terugliep, nu weer een
groote haven wordt, hetgeen trouwens niet te ver
wonderen valt, wanneer men denkt aan de gewei
dige uitvoeren, die reeds Lodz, liet Poolsche Man
chester, en Kalisch, en andere Poolsche steden,
kunnen beschikbaar stellen.
Maar hoe is dan toch. zoo vraagt men meer dan
eens, dat eens zoo machtige Polen, van zijn onaf
hankelijkheid beroofd? Een antwoord op ae vraag
is gemakkelijk en ingewikkeld: de politiek der 17o
en 18e eeuw, maar ook Poolsche inwendige oneenig
heden hebben daartoe bijgedragen. Toen hot ge
slacht der Jagellonen uitstierf, riep men niet een
ander geslacht tót den Podlsohon troon, maar
voerde de z.g. Koningskeuze in. D.w.z. Polen bleef
een koninkrijk, maar de Koning werd gekozen. Het
was .dus eigenlijk een monarchale republiek. Nu
een afzonderlijk Koninkrijk zon beschouwen,
latere reactionaire ovorwegegingen sloegen aan dit
alles den l>odemm in. Polen poogde in 1S30 tot op
stand te komen; vergeefs. Polen poogde het op
nieuw in 1863; do plaats van executie der toen
malige hoofden van den opstand, die in den ci
tadel van Warschau nog wordt aangewezen, ia er
bet bewijs van, dat het ten tweedenmale vorgeefrf
geschiedde». Pelen bleef do hoop niot opgeven;
«nog is Polen niet verloren", zoo zongen zijn
kinderen in en buiten dat land. Maar Eet Prui-
edsoeh gedeelte, het z.g. Poeen werd gepruim-
seerd; het Russisch gedeelte, het oude congres-
Polen, gerussificeerd. Slechts in Galicië, dat een
min of meer onafhankelijk deel van de Oostenrijk*
Hongaorsohe monarchie ging vormen, bleef eenige
Poolsche onafhankelijkheid bestaan. De oorlog
bracht de oplossing. Als om strijd boden Rusland
on Duitschland aan Polen onsmakelijkheid
maar het was onafhankelijkheid in schijn, gegeven
om Polen en de daar te lichten soldaten voor do
een of andere zaak te winnen. De Polen zijn zoo
heeft een dergelijke republiek dit op een gewone j verstandig gebleven om dat in te zien, en hun te
republiek tegen, dat men een koning in den regel
onder vorsten van den bloede kiest, en dus wol
moet halen uit een ander land. Er waren in Polen
reeds toen genoeg machtige geslachten om een dezer
met den Koningskroon te bekleeden, maar in het
algemeen gunden die machtige geslachten elkander
de eer niet. Zoo ver ging dat zelfs, dat men Voor
beslissingen in den Rijksdag, die den Koning koos,
het liberum-veto instelde; d.wz. de bepaling maakte,
dat slechts dan beslissingen konden worden go-
nomen, wanneer allen eenstemmig waren. Men be
hoeft maar te bedenken, hoe talrijk de Poolsche
edelen, hooger en lager, in den loop dar tijden
waren geworden, om te begrijpen tot welke funeste
gevolgen dit moest leiden. Dat is dan ook niet uit'
gobleven en hot kan eigenlijk alleen nog maar
verwonderen, dat het zoo lang geduurd heert. Kerst
een souvereiu van Franschen Ixxlom, daarna Zweed-
sche koningen, vervolgens Saksische keurvorsten
werden op den Poolschen troon gebracht. Zij keken
Parijs gevestigde comité werkte voor echte onaf
hankelijkheid. Die heeft Polen verkregen van de
conferentie te Parijs, die aan het Verdrag van
Vereailles voorafging en sedert zee jaren 19 het
een herboren staat, die alle zijn krachten inspaht
om tot een rustige, regelmatige administratie te
komen. Met welk resultaat, de reiziger, die Polen
bezoekt, ziet het al spoedig. M.
GESCHEIDEN OP 80-JARIGEN LEEFTIJD.
Naar een Engelsch blad meldt, hebben de magi
straten van Havant aan een vrouw van 80 Jaar schel
ding van haar man goedgekeurd. Haar echtgenoot,
85 jaar, een oude zeeman, was weggeloopen. Het paar
was meer dan 50 jaar gehuwd.
De man had eerst deuren en ramen dichtgespijkerd
om zijn vrouw te beletten het huis binnen te komen.
ZZTLZÏ rn Volgen» rijn verklaring had hij een „verschrikkelijk
meer naar hun eigen politiek belang dan naar dat j [CVen" bij haar 1
*:;Jff DE PRINS VAN WALES OP REIS.
van hun Poolsche onderdanen. Ja, ton tijde van den
bekenden August den Sterke, don koning die oen
hoefijzer doormidden brak en motaal kon buigen,
-kreeg men zelfs een door Zweden uitgeroepen
21.
door E. PHILLIPS OPPENHEDL
Zij stond op en ging naast hem staan, maar geen
vrees of zwakte was meer in haren blik. Ook zij
was tot de werkelijkheid teruggekeerd.
„Zeg mij een ding", zeide zij zacht. „Heb je mij
lief?"
JDat weet God!" antwoordde hij.
De woorden kwamen hem met zenuwachtige in
nigheid van de lippen, zijne stem beefde. Zij wist dat
ze oprecht waren, alsof zij ze in vuur geschreven
•had zien staan en die overtuiging of liever haar vol
komen vertrouwen er op maakte haar eenigszins
stoutmoedig. De schuchtere geslotenheid, die andere
menschen deels afgestooten, deels aangetrokken had,
was van haar verdwenen. Zij stond voor hem als
eene liefhebbende, 'weenende -stouw met iets van die
lieve schaamte op hare wangen gloeiend, die de
tweelingzuster is van nederigheid.
..Dan wil ik u niest laten gaan", zeide zij zacht,
zijne beide handen in de hare nemend en tevens
vasthoudend. „Niets zal tusschen ons komen!"
Hij keek in het Iiefdeücht, dat glinsterde in hare
vochtige oogen, en zich neerbuigende trok hij haar
weer in zijne armen en kuste haar.
„Mijn lieveling!" fluisterde hij hartstochtelijk,
„mijn eigen lieveling! Maar jo weet niets"
„Ja wel", antwoordde zij, hem zacht meetrekkend
naar zijne oude plaats. „Je meent over hetgeen
Rachel Kynaston op dien vreeselijken avond zeide, is
het niet?"
.„Meer dan dat, helaas!" antwoordde hij met doffe
'stem. „Andere menschen behalve Rachel Kynaston
hebben verdenking tegen mij gekoesterd. Ik ben be
spied en terwjjl ik weg was is men in „Falcon's
Nest" binnengekomen en er zijn brieven weggehaald."
Zij werd bleek van angst. Dat was de daad van
Benjamin Levy en op haar verlangen had hij ge
handeld. Moest zij het hem zeggen? Zij kon 'tniet
doen. zij kon niet!
„Maar zij de papieren bedoel ik, kunnen niet
het bewijs leveren dat.
..Ellen", viel hij haar met afgewend gelaat in de
rede. „het is beter dat je de waarheid weet. Die pa
pieren verhalen de geschiedenis van een bittere vij
andschap tusschen mij en mijnheer Geoffrey Ky
naston. Als je dit weet en al 't andere, kun je be
grijpen dat ik op ieder oogenblik gearresteerd kan
worden".
Ter verzachting en genezing van stuk-
geloopen voeten, zadelpijn, schrijnen
der huid en zonnebrand, is het nood
zakelijk op reis altijd voorzien te zijn
van èen Doos
30-60 90 ct
Eene krampachtige trekking ging over haar ge
laat Op dat oogenblik waren hare gedachten
slechts op zijn veiligheid gericht iDe vreeselijke
wenk, die lag In hetgeen hij haar verteld had, was
van heel weinig werkelijke waarde voor haar. Hare
eenige gedachte was: zou zij die, papieren kunnen
koopenP Ai zou 't haar haar geheeJe vermogen koe
ten, zij zou hot er voor geven. Alb hij het maan
nimmer wist, en gered werd.
„Bernard", fluisterde zij zacht ,4k ben niet be
vreesd. Het is verschrikkelijk, maar er is niets aan
te veranderen. Liefde kon niet komen en gaan,
wanneer wij dit gebieden. Het is voor altijd, niets
kan het veranderen."
Hij sloot haar de lippen met hartstochtelijke kus
sen, en toen trachtte hij zich los te maken. Maar
zij wilde hem niet laten gaan. Een gevoel van die
volkomen overgave, dat komt zelfs in de meest
trotsehe vrouw wanneer zij -bemint, maakte haar
stoutmoedig.
,Heb ik je niet gezegd. Bernard", fluisterde zij.
„dat ik je niet wil laten gaan?"
„Ellen, ik moet weg", zeide hij heesch. „Wie
weet of ik morgen niet in de gevangenis ben. be-
laden met deze afschuwelijke aanklacht?"
i „Als zij mij toelaten, zal ik vol blijdschap naast
je staan, antwoordde zij.
Hij keerde zich af en zijn bevende vingers ver-
borgen zijn gelaat voor haar.
„O. dit is te veel voor een mensch om te dragen!"
klaagde hij. „Ellen, Ellen, er moet niet zoo iets tus
schen ons zijn."
„Niets tusschen Jou en mij!" herhaalde zij ver
wijtend. „Bernard, weet je zoo weinig toch nog van
de vrouwen? Geloof je, dat ze met de liefde spelen?"
Hij antwoordde niet. Zij stond op en sloeg haar
arm om zijn hals en trok met haar andere hand
zijne vingers van zijn gezicht af.
„Bernard, liefste, kijk mij toch aan. Alle dingen
kunnen door mode of fatsoen veranderen behalve
de liefde van een vrouw, die is eeuwig. Denk als
je blieft niet aan die vreeselijke dagen, die vóór ons
liggen, noch aan wat andere npmschen zullen den
ken of zeggen. Je hebt mij groot geluk gegeven.
Bernard. en je moet het niet wegnemen. Wat jou
ook overkomen zal. het is mijn recht, dat mei je te
doelen. Bedenk, voor de toekomst is 't niet langer
,4k" maar „wij". Je moogt niet aan jezelven alleen
meer denken, want ik behoor tot alles, wat jou aan
gaat".
En zoo gebeurde het dat Bernard Maddlson, die
veel over vrouwen had geschreven, veel dat waar
en schoon was. nu voor het eerst van zijn leven
het innerlijk van eene vrouw zag. Slechts voor den
man dien zij bemint, wil zij het gorlijn wegschui
ven, dat voor hare groote onzelfzuchtigheid hangt.
Gisteren vertoefde de prins van Wales in Kaloma,
een landbouw-district in Noord-Rhodcsiö. Tijdens een
A- -z-: - -r-r "K, officieel noenmaal in de open lucht brak brand uit
regtxtrdo. Do jn eeü paar hutten van inboorlingen, die slechts van
ItiS£5d K k'ern en L'ras gebouwd zijn. De hoele inlaudsche be
rt i oh n Ilfwi;!l volking was saamgestrooind om den prins te zien en
«J£iAn i» Je hutten hadden de vrouwen hun jonge kinderen
neergelegd, zoodat er een oogenblik levensgevaar ont
stond voor wel honderd kinderen. De prins was een
der eersten, die over een hok sprong om te helpen,
maar binnen 3 minuten was de hut slechts een asch-
hoop, zoodat hij voor ho teigenlijke blusschingswork
te laat kwam, ofschoon hij zijn gezicht nog schroeide.
gelden. Zij -steunden mot geld of macht den a.s.
koning, die dan, eenmaal op den troon gekomen,
door beloften aan handen en voeten was golxmden.
Ten tijde van het bewind van don loatsten Pool
schen Koning August Poniatowski regeerden Prui
sen en Rusland meer dan de koning zelf; hij schik-
kon ccht°r n°K h6l>«"n We kinderen .utar
Z£ll8S eeB veiliger verblijf te helpen dragen.
gesohiedde dit ren tweedemai'e, en in 1795 werden
de overblijfselen van Polen rosp. bij dia drie
landen ingelijfd- Slechts één koer, m 1792, bood men
tegenstand; de voorstad van Warschau werd toen
een bloedbad, door de Russen aangericht. Maar
"het hielp niet, ook al werden de Polen aan--
gevoerd door Kosziuscko, den nationaien held, wiens
sohitterend geschilderd portret in het stadhuis te
Warschau op ons neerziet.
Sedert is het met de Poolsche onafhankelijkheid
gedaan gebleven. Men verwachtte wel, dat Napo
loon 1 haar zou herstellen; men hoopte ook, aat
DA'S VLUG.
Een sneltrein van den Londenschen. Midlandschen
en Schotschen spoorweg heeft den afstand Crewe
Perts, 290 mijl, afgelegd zonder stoppen in 6 uur en
18 minuten.
DE ACHTURENDAO EN DE PETROLEUM.
De Standard Oil Company van New Yersey heeft
meegedeeld, dat zij voor de petroleumbronnen in cen-
traal-Noord-Amerika den achturigen werkdag invoert,
met een loonsherziening, waardoor de werklieden van
den maatregel geen nadeel ondervinden. Dit is voor
1T K\ -j- -y?r' r—, de arbeiders een groote vooruitgang, daar sinds het
Keizer Alexander 1 van Rusland, een nobel vorst, begin van het bedrijf in 1800 de werktijd steeds 12
aan zajn belofte getrouw zou blijven en Polen als uur hoeft bedragen.
die zelfs de eenvoudigste van hare sekse maakt tot
een van de schoonste schepselen van God; en' hij als
hij ook maar eenig gevoel en begrip heeft, moet
iets van dat verbaasde ontzag, dien eerbied gevoe
len, dien Bernard Maddison uit hare woorden dronk.
De stomme angst van haar betraand oog de kleur.
„Voor een nieuweling zeg je soms aardige din
gen", zeide zij, zacht lachend. „En nu moet je weg-
neen, je behoeft niot mee aar tante. Ik zou mij niet
met je kunnen vertoonen. Ik zal je bij tante veront
schuldigen. Vaarwel, lieveling!"
.Vaarwel, mijn liefste!" antwoordde hij, even aar-
dio kwam on ging van haar gelaat fij vorsWd zei'end bij die woorden, die hem zoo vreerad toesche-
al deze teekenen. Zij waren voor hem het stoffelijk nen. Toen. als kon zij hem niet verlaten, wandelde zij
kleed van haar beroerp op hem. Een leven van do gang uit naast hem en zij blevon even over het
diepe gedachten, van steeds hoogere denkbeelden plein staAn kijken. Een bediende had de deur willen
van reine en lofwaardigo doelmerken had voor hen. opendoen, maar Ellen had hem met een boodschap,
weggezonden naar hare kamenier.
„Weet je, waarom ik dat deed?" vroeg zij, zijn arm
vaster omklemmend.
Hij schudde het hoofd en keek haar teeder aan.
„Ik kan 't niet begrijpen, als niet..
Zdj keek bevreesd achter zich en dan weer op tot
hem. met een flauwen blos op de wangen.
jk wil nog één ktis, toe".
Hij keek in haar zachte, trouwe oogen en hij ge
voelde met een gevoel van grgpt ontzag de waarde
niets zóó edel en toch zóó zacht mcnschelijk ge
openbaard als deze vrouw; geen had zijn wezen met
zoo'n hevige ontroering vervuld als nu over hem
kwam. De hand van eene vrouw had hem uit wan
hoop geleid in eene hooge sfeer en er was eene
grooto nederigheid in het zwijgende gebaar, waarmee
hij aan haren wil toegaf.
En toen spraken ze weer tot elkaar, woorden,
cue geen kronieken zullen vermelden, en oen zeker
kalm geluk nam plaats in rijn hart, de wanhoop p
uitdagend, die niet verdreven kon worden. Toen van eene liefde als deze. eeh» Hsfde. dlè de angstige
kwam dat terugkeeren tot wereldsohe dingen, dat periode begreep, die hij door fnoest en die niet be-
ui zulke gevallen waarlijk een groote overgang is. vreesd was om te trachten, die te verzachten voor
Zij keek pp de klok en sprong plotseling oj). - h^m door de eenvoudige bekoorlijkheid van zulk
^Bernard, het is bijna elf uur,'- riep zij uit. eene offerande. Daarop liet hij hare handen los bij
„wij moeten dadelijk naar de ontvangkamer gaan. het h00ren van naderend eyoetstappen en met haar
Wat zal tante van ons denken? Jo moet natuurlijk teeder vaarwel in de ooren snelde hij de straat .in.
medegaan, maar het waa beter als je woggingt 11a.
Zij streek heure vèrwarde haren weg van haar
voorhoofd, keek treurig in den spiegel naar hare
betraande wangen en naar do verkreukte vjooltja- i
op haar bctezem.
„Mag ik ze hebben?" vroeg hij.
Zij trok ze er uit en legde ze in zijne hand.
Morgen", zeide rij.
„Morgen moet ik vertrokken naar het land,
die viooltjes bloeien," viel hij haar in de rode.
Zij koerdo rich snél om
HOOFDSTUK XI.
Mijnheer Levy junior gaat naar het Vasteland.
Mijnheer Benjamin Levy stond in zijne geliefkoos
de houding, voor den haard van het kantoor, met z jne
beenon een weinig van elkaar en zijne kleine, scher
pe oogen op de ijle ruimte gericht. Zoo. in die hou
ding. op dat haard kleed, had hij moer dan eene van
- die ingewikkelde zaken overdacht, .die een zekere bc-
j,Wat meon je? Je gaat toch niet weg zonder kendheid aan do finna hadden gegeven, waarvan hij
mijne toestemming^' I een deei uitmaakte, en juist op dat oogenblik was
„Dan moet ik die vragen,' autwoorddo hij glim hij verdiept in de *aak, die In dezen tijd al zijn
lacliend. „Je maakt hot loven zoo iets Ix^px'rlijks kracht had geëischt.
voor nfij, dat ik plannen ga beramen het te be
houden. Mijn eenige toev lucht is Italië."
Hoelang moet je wegblijven?" vroeg zij ang
stig.
„Geen week," antwoordde hij. „Als ik Enge
land kan veriaten, kan ik misschien binnen vijf
dagen terug zijn."
„Dan mag je gaan. Bernard". fluisterde zij. „Neem
dit mede en denk soms aan mij."
Zij had eene photografie uit een standaard op den
schoorsteenmantel genomen en hij greep die vurig
aan, ..Niets in de wereld zou mij zóó dierbaar kun
nen zijn", zeide hij.
Een weinig van hem af was zijn vader nauwlet
tend met behulp van eene rekenmachine aan het be
rekenen van de samengestelde interest van een
kleinen hoop wisselbrieven, die voor hem lagen. Nu en
dan hield hij op en wierp, van zijn werk opziend, een
onderzoekenden blik op het bezorgde gelaat van zijn
zoon. Zijne nieuwsgierigheid deed hem eindelijk
spreken.
„Waar dacht je aan. Benjamin, mijn zoon?" vroeg
hij zacht. ,JDe zaak van juffrouw Thurwell is voor on^
helder, is 't niet? Er is toch niets nieuws aan de
hand?"
Wordt vervolgd.