VAN DIT EN VAN DAT
EN VAN ALLES WAT
DAMRUBRIEK.
m
M:
Él
fH
w
W
H
w
m
m
m
m
m
m
m
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 8 Augustus 1925. No. 7686.
PANTOMIME
De Vallei der Verschrikking.
m
11
ft
m
s
B
ut
Hf
Wr/,
li
**-■1
§1
w.
il
üf
«1
sil
gg
il
Mm
H
Éi
ft
8
ft
il
lü
it
int
ft
flS
ft
ggp!
il
ft
ft
s§
il
Hf
f®
i
«t
11
HET NIEUWE KABINET.
't Kabinet ia dus gekozen,
't Schip van Staat deint op do zee
Weer gereed om uit te varen
Naar de politieke zeel
De bemanning is gemonsterd
Uit de allerbeste soort,
Kabels worden losgeworpen
En de loodsen zijn aan boord!
*t Kan daarbuiten woelig wezen
Op het wijde, vrije sop,
En de zandbank Tweede Kamer
Blijkt voor menig schip een strop!
Daarom peilen, brave loodsen,
't Is gevaarlijk op den plas,
Waakzaam in de felle branding
En het oog op ihet kompas! 11
Steeods den Juisten koers gehouden,
Volksgeluk wijst U het spoor
En de bakens der principes
Leiden U de golven door!
Kiest de juiste navigatie
Naar den eisch van dezen tijd,
Laat Uw reis een voorbeeld wezen
Van Uw doorzicht en beleid!
Laat de gage der bemanning
Hoopvol en voldoende zijn,
Geeft den mind'ren schepelingen
Ool^ een beetje zonneschijn 1
Dat wekt zekerheid bij *t varen,
Ieder in z'n werk een kans,
Dat verleent Uw gouden standaard!
Een verwonderlijken glans!
Houdt dan zee bekwame stuurlui,
Weibevaren, kloek en wijs,
Richt Uw kijkers langs de baren,
Recht door zee en goede reis!
Eb als eens Uw taak volbracht is,
Moge dan de thuisreis gaan
Naar de held"re havenlichten
Van een krachtig volksbestaan! 1
Augustus 1925. KROES.
Alle rechten voorbehouden!
BIJ DEN TANDARTS.
Vrij bewerkt naar. het Engelsch: door J. M.
(Nadruk verboden.)
Vervolg.
In de zitingszaal van de jury was het stikvol van
belangstellenden en nieuwsgierigen bij de behande
ling van de zaak tegen den bekenden en gefortu-
neerden schilder John Kennedy, beschuldigd van
moord op den Italiaanschen edelman Baron Goldo-
ni. De lucht in de kleine rechtzaal was zwaar en be
dompt; de. atmosfeer was vol spanning en emotie; de
tragische figuur van den talentvollen jongen (man,
wien het leven scheen toe te lachen en die op zijn
huwelijksdag deze onbegrijpelijke misdaad' zou heb
ben gepleegd, wekte algemeen medelijden.
Het getuigenverhoor was in vollen gang. Er was
juist afgeroepen: „Luigi RossL"
„U was de secretaris van den overledene?"
„Ja."
„Volgens het getuigenis van iemand van bet ho
telpersoneel ontving Baron Goldoni op 14 Augustus
bezoek van den beklaagde. Hebt U dien gezien?"
„Ja. Ik was in de kamer van den baron", ant
woordde de getuige in uitstekend Engelsch ,toen Mr.
Kennedy werd aangediend. Direct daarop kwam hij
binnen en ik zag hem vluchtig, terwijl ik de kamer
verliet."
„Herkent U de beklaagde als de bewuste bezoe
ker?"
De secretaris vestigde rustig zijn oogen op den
êchilder, die apathisch in de beklaagdenbank zat en
knikte bevestigend, „Ja, dat is de heer, dis op 14
Augustus Baron Goldoni bezocht,"
„Uit het getuigenis van den hoteljongen zou men
kunnen afleiden, dat er tusschen den overledene en
Mr. Kennedy een kwestie heeft bestaan, die van
groot gewicht moet zijn geweest en die, naar we wel
mogen aannemen, in laatste instantie de oorzaak
van den dood van den baron moet zijni geworden. De
beklaagde schijnt zich verbonden te hebben om voor
of op 15 Augustus den baron het een of ander te
verschaffen, wat hem blijkbaar niet gelukt is."
Hebt U er eenig idee van, mijnheer Rossi, wat die
zaak kan zijn geweest?"
De Italiaan schudde ontkennend het hoofd.
„Dan dank ik U. De volgende getuige: Barones
Goldoni."
Onder algemeene spanning trad de weduwe van
den verslagene de rechtzaal binnen, een statige
vrouw van ruim veertig jaar, in zwaren rouw ge
kleed. Haar gezicht was zeer bleek.
„Het doet mij leed U in deze zaak te moeten be
trekken, mevrouw", begon, de president met vriende
lijke, zachte stem. ,Jk begrijp dat het' zeer pijnlijk
voor U moet zijn om hier in het openbaar getuigenis
te komen afleggen. Maar het is hier een kwestie van
leven of dood voor een medemensch en daarom neem
ik de vrijheid U te verzoeken om ondanks Uw groot
verdriet zoo koel en zoo zakelijk mogelijk, de noo-
dige inlichtingen te willen geven. Kunt| U er zich een
voorstelling "van maken, mevrouw, welke reden den
beklaagde tot deze daad gedreven kan hebben? Als
echtgenoot.© van den overledene 'die zijn leven ken
de, en zijn zorgen deelde, bent U wellicht in de eer
ste plaats daartoe in staat. Dus, kunt U ons nadere
bijzonderheden vertellen?"
De barones haalde diep adem, drukte de hand te
gen het hart en zei op zachten toon:
„Ja, ik geloof dat ik daarover eenige nadere in
lichtingen kan gevenHet is nu een jaar gele
den," vervolgde zij met trillende stem, die echter ge
leidelijk vaster en duidelijker werd, „dat ik met mijn
man in" Interlaken logeerde, in Hotel de France, Tot
mijn intiemere omgeving behoorde ook een zekere
Miss Violet Hubbard, of zooals ze nu heet Mevrouw
Violet Kennedy".
Er ontstond groote beweging op de publieke tri
bune.
De president vermaande tot stilte. „Dit is een
nieuw gezichtspunt", zei hij.
„Ik mag wel zeggen, Violet Hubbard was meer
dan een goede kennis, zij werd een vriendin van
ons. Des te pijnlijker werden wij getroffen door een j den te krijgen?"
,,Hlj informeerde Waar Miss Hubbardi was en hoor
de dat zij op het punt stond1 te trouwen met den be
kenden schilder John Kennedy. Hij stolde zich on
middellijk met Miss Hubbard in verbinding en
eenige dagen daarna kwam Mr. Kennedy, haar ver
loofde; hij beloofd© den verkoop van den voorhoofd-
band ongedaan te zullen maken en mijn man het ge
stolen sieraad te zullen bezorgen. Mijn man stelde
hem een ultimatum; tot 15 Augustus 2 uur wilde hij
wachten. Na afloop van dien termijn zou hij aan
gifte doen."
„U hebt gehoord, wat de getuige verklaard heeft",
wendde de president zich tot den beklaagde; „hebt U
er iets tegen in te brengen?"
IDe schilder hief langzaam (het hoofd op en zei met
zachte stem: „Neenhet is de waarheid."
„Voor hoeveel heeft Uw verloofde den bandi aan
den juwelier verkocht?"
„Voor 2000.—."
„En hebt U moeite gedaan om hem terug te krij
gen?"
„Ja. Ik bood den juwelier het dubbele."
„En het gelukte U niet het sierraad' weer in ban-
voorval, dat aan onze goede betrekkingen met één
slag een einde maakte. Mijn man had mij' op mijn
verjaardag een kostbare voorhoofdband cadeau ge
geven; een buitengewoon zeldzaam kunstwerk uit
Voor-Indië: platina mot briljanten bezet De ze voor
hoofdband was plotseling verdwenen uit mijn toi-
,,Neen De juwieler had het intussöhen weer aan
een buitenlander, een Hollander, verkocht en heeft
vergeefs moeite gedaan om dien vreemdeling terug
te vindien."
De president knikte. „Nadat U' dus tot de couclu-
sie wa9 gekomen, dat al Uw pogingen geen resul-
letkamer. De eenige, die buiten mij in deze kamer taat hadden, wist U meteen dat op 15 Augustus'
geweest kon zijn, was Violet Hubbard. Ik vertelde 's middags om 2 uur de aangifte zou volgen. U zag
haar van het verdwijnen van hot kostbare sieraad, toen met onafwendbare zekerheid het schandaal na-
nog steeds in de hoop, dat de heele zaak zou blijken deren, en besloot toen Baron Goldoni neer t© schie-
een misverstand te zijn. Tot mijn groote verbazing ten?'.
De beklaagde knikte. „Zoo is het", zei hij.
„U bekent dus Uw daad onomwonden?"
„Ja."
„Thans moet Mevrouw Kennedy nog gehoord wor
den", zei de president!.
Onder algemeene spanning trad de vrouw van den
schilder naar voren, een Jonge fijngebouwde blonde
die
Verzoeke alles betreffende deze rubriek te zenden
aan C. AIMiELS WZ., WINKEL.
I
PROBLEEM No. L
Auteur A Renooij, Hoogwoud.
ZWART.
ft,
ft.
WIT.
Stand Zwart, 12 schijven, op: 4 9 11 12 13 18 20
22 23 24 27 28.
Stand Wit, 12 schijven, op: 15 29 31 33 34 37 38
39 41 42 44 48.
PROBLEEM No. 2.
Auteur A. Renooij, Hoogwoud.
ZWART.
i
3
6
10
11
15
16
20
21
25
26
30
31
35
36
40
41
w
45
46
w
50
zag ik dat Miss Hubbard doodsbleek werd. Direct
daarop verwijderde ze zich zonder epn of ander voor
wendsel en tot mijn ontsteltenis reisde ze na een uur
af. Zooals ik later hoorde had zij in allerijl haar
goed gepakt, zóó hals over kop dat het zelfs het ho
telpersoneel was opgevallen en hun niet alleen,
maar ook haar gezelschapsjuffrouw Miss (Betty Loc-
ke. De plotselinge afreis maakte op Miss Locke zelfs vrouw, met bleek gezicht en verweende oogen,
zoo een onaangenamen indruk, dat zij weigerde omonmiddellijk aller harten won.
Miss Hubbard op haar vlucht, zoo noemde zij het I ,/De weduwe van den verslagene heeft ons de voor
overhaast vertrek, mee te gaan. geschiedenis van het treurige misdrijf verteld", zei
Wij, mijn man en ik, waren ondanks alles geneigd 1 de president'. „De gestolen voorhoofdband werd bij
om een onschuldige verklaring van dit raadselach- een juwelier gevonden en het blijkt dat U de ver-
tige geval aan te nemen. We verontschuldigden Miss koopster bent geweest, Hebt U hierover nog iets op
Hubbard door een onverklaarbare zenuwachtigheid te merken?"
te veronderstellen, zooals die bij jonge dames ten„Ja," zei de jonge vrouw, „Ik heb hem niet gesto-
slotte nog wel eens kan voorkomen; mijn mam ge- i ien."
loofde zelfs te ver gegaan te zijn en in het hals over „U hebt hem niet gestolen?" herhaalde de presi-
kop afreizen van Miss Hubbard een protest te zien dent in stomme verbazingDat moet U ons eens
tegen een onuitgesproken verdenking van onzen nader uitleggen. Uw plotselinge verdwijning uit Tnter
kant, die haar buitengewoon pijnlijk getroffen moest laken en het feit dat U den band voor 2000. ver
hebben. We 'hadden haar in onze gedachten al ge- kocht hebt, zijn twee omstandigheden, die niet be-
heel en al van iedere verdenking gezuiverd, toen paald voor Uw onschuld pleiten."
mijn man een verschrikkelijke ontdekking deed. Violet Kennedy knikte. „Ik weet het", zei ze. „Ën
Toen we hier in Londen kwamen, zag hij bij een ju- j tóch is het, zooals ik U zeg en ik bid U mij te ge
weiier een voorhoofdband in de étalagemijn looven zoo onwaarschijnlijk als mijn verhaal ook
voorhoofdbandprecies dezelfde die hij mij ca-klinken mag. Ik had precies dezelfde voorhoofdband
deau gegeven had. Eh toen hij in zijn ontsteltenis als de barones van haar man gekregen had. En in
naar de herkomst van het sieraad informeerde, j die dagen had ik hem in mijn handtaschje bij mij,
kreeg hij de verpletterende mededeeling: de voor_ j omdat ik van plan was hem te verkoopen. Ik vond
hoofdband was aan den juwelier verkocht door Miss hem tè kostbaar om te dragen.
WIT.
Stand' Zwart, 10 schijven, op: 9
23 24 27 28.
Stand Wit, 10 schijven, op: 15 29
41 42 48.
12 13 18 20 22
33 35 36 38 39
Van den heer Renooij ontving ik 4 zeer mooie pro
blemen, waarvan de andere 2 de volgende week
worden geplaatst.
Hoewel het damseizoen nog niet is aangebroken,
meen ik toch goed te doen de oplossingen van deze
mooie studiën later te publiceeren.
Voor beiden geldt Wit speelt en- wint
Violet Hubbard'.
Er heerschte een dof stilzwijgen1 in de rechtzaal;
men hoorde velen zwaar adem halen,
i „Wat deed1 Uw echtgenoot daarop?"
ven, moest daarvan was ik overtuigd - als een
sprookje klinken. Ik verloor het hoofd heelemaai;
mijn1 allesoverheerschende gedachte was: zoo gauw
mogelijk wegreizen. Het was verkeerd, dat weet ik
nu; maar ik wist op dat oogenblik niet wat ik an
ders beginnen moest
De president zag de jonge vrouw aan en haalde de
schouders op. „Het klinkt inderdaad sprookjesach
tig, wat U ons hier vertelt. Als de zaak zich zoo heeft
toegedragen, als U meedeelt waarom is Uw man dan
niet naar den baron toegegaan en heeft hem frank
en vrij verklaard: Uw verdenking tegen mijn ver
loofde is ongerechtvaardigd, de voorhoofdband die zij
hij den juwelier verkocht heeft, was inderdaad haar
eigendom; de diefstal van het sieraad van Uw vrouw-
moet een ander gepleegd hebben".
„Dat heeft mijn man gedaan", antwoordde de jonge
vrouw. „Maar de baron heeft hem' uitgelachen en
hem geantwoord: „U verbeeldt U toch zeker niet, dat
de politie een dergelijk kletspraatje zal gelooven?"
„Hadi U dan geen getuigen? Was er dan niemand,
die het sieraad vóór den diefstal van' U had gezien?"
„Neen, niemand. De voorhoofdband was een ge
schenk van mijn moeder; zij had hem voor jaren
meegebracht uit Kashmir, waar mijn vader com
mandant van de Engelsche troepen is geweest. Het
was een sieraad, dat alleen hij groot toilet gedragen
kan worden en ik heb het maar eenmaal aan gehad1;
dart was in Parijs op een hal bij den Engelschen ge
zant al een jaar of drie geleden, dus de eenige
die het ziöh zou hebben herinnerd was mijn moe
der, met wie ik daar was en die is inmiddels
overleden. En bij mijn rouwkleeding kon ik die
band heelemaai niet dragen."
„Als het inderdaad zóó is, als U zegt", en uit de
stem van den president klonk een onmiskenbaar
medelijden dan zou Uw man in zekeren zin te be
klagen zijn, want een allernoodlottigste samenloop
vani omstandigheden zou hem tot. de misdaad gedre
ven hebben. Maar wo hebben op het oogenblik niet
den diefstal van den voor-hoofdband te behandelon,
De plotselinge diefstal van den bandi van de ba
rones, deed mij opeens het gevaar zien, waarin ik
verkeerde: men zou mij ongetwijfeld van den dieL
stal beschuldigen, want de verklaring, die ik kon ge-1 mat den moord op Baron Goldoni en dat Uw man
