llliltti Niens-
Donderdag 24 September 1925
68ste Jaargang. No. 7713.
Uitgevers: N.V. v.h. TBAPMAN Co., Scbagen.
De zesde Algemeene Vergadering
van den Volkenbond te (ienève.
FEUILLETON.
DE f ATALE 13 NEGENS
Zenuw
tabletten
JVlijnhardt
Gemengd Nieuws.
L jJIT blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
rtectiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. no.
Prijs per 3 maanden fl.Gö. Losse nummers 6 cent. AD VERTEN-
TI öN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Lchti
we:
wet
k b
at
n b
esti
/ede
WK
orda
Lv_
lejj
geve
Ve
K
iCH
.tin
R
r,r;
rn, I
in ht
At!
reli
egt
PC
nja
.i#
rijk»
f61
-is
|0;I
ia
HL
Er is in den regel een korte tijd, waarin slechts de
268 commissicn aitbeiden en de Assembléo niet sa
menkomt. Ditmaal zal die tijd heel kort zijn. Want
terwijl anders do commissiën 'haar voornaamsten; ar
beid vonden i,n de agenda zelve, moesten zij ditmaal
mot uitzondering van de tweede onder leiding
van prof. Eysdnga eigenlijk wachten' totdat ihet
algemeen debat over het jaariijksch rapport van den
Raad haar dezen arbeid bracht. Wat in ruime mate
is geschied. Want naast de resp. Zweedsche en Ne-
derlandsche resoluties over verplichte arbitrage en
ontwapening zijn er gekomen van Zwitserland over
verdragen van arbitrage; van Urngar over een on
derzoek naar de werking, van het Haagsche Hof, en
'tenslotte eene zeer uitvoerige Spaansche resolutie
over al wat het Protocol gezamenlijk bevat. Die re
soluties zijn maar de eerste, de juridische en de der
de, de ontwapeningscommissie verwezen, welke laat
ste onder leiding van den Serviër Niusjitsj maar zat
te wachten en slechts had vergaderd om zich' een
president te kiezen! Dan leverde het debat na
eene toegejuichte rede van Loucheur eene Fran-
sohe resolutie op voor v:o-^ereiding, op breeden
grondslag, van eene economische conferentie, terwijl
Nansen voor resoluties over de mandaten en zijne
Hongaarsche; en Eisttolandsche collega's voor die
over minderheden vraagstukken zorgde. Men ziet
het: het is alweer een groot menu en wie wilden
voorspellen, dat het ditmaal in twee, zeker in drie
weken zou zijn afgeloopen, vergissen zich alweerl
De eerste commissie, waarin de heer 'Limburg het
Nederlandsche element vertegenwoordigt, had - be
halve een belangrijke Deensche propositée inzake
Raden van Bemiddeling terzijde van- het Haagsche
Hof, twee oude voorstellen op te ruimen. Men her
innert zich, dat twee jaren geleden, .tengevolge van
het Corfu-dncident, aan eenige juristen een onder
roek naar de bevoegdheid van den Volkenbond is op
gedragen, en deze juristen een vijftal conclusies
daarover hebben aanvaard. Nu had de Nederland
sche delegatie reeds een vorig jaar het voorstel ge
daan om deze conclusiën aan het oordeel der Leden-
Staten te onderwerpen. Zij, herhaalde dat voorstel,
toen door tijdsgebrek niet- behandeld, nu dn dezen
i vorm, dat die leden van den Bond. die in de ge-
1 noem,e conclusiën iets aantreften van twijfelachtigen
aard, dit aan den. Raad zullen mededeel-en, welke
het dan verder onderzoekt. Welk voorstel wend aan
genomen. Het andere plaatste de Commissie in wat
zonderlinger positie. Artikel 16 van het Pact as een
vorig jaar geamendeerd, anaar dat is wat juridisch
slodig geschied en de overige gedeelten van dat arti
kel moéten n\i*formeel met het geamendeerde 'deel
in overeenstemming worden gebracht. Maar Enge
land deelde mede het bedoeld amendement niet te
zullen ratificeerien. en als één lid van den Raad dit
niet doet. krijgt zulk een amendement geen' rechts
kracht. Is^het dan de moeite waard om formeels
fouten, door dat amendement te veroorzaken, te gaan
wegnemen, vroeg men, en terecht, De Commissie
heeft nu eene zuiver juridische sub-commissie be-.
noemd de heer Limburg behoort ertoe om het
geval eens te onderzoeken'! De tweede Commissie
wordt met groot talent door prof. van Eiysinga ge
leid. Deze commiséie 'had vroeger een 'min of meer
ondergeschikt karakter, omdat zij „maar" de orga
nisaties van den Volkenbond behandelde, en men de
ze tot min of meer secundair werk rekende. Maar
rkec
f24-
f 40-
f75
ir.
28
onder de organisaties is de financieel-economische,
en tot ihaar gebied: behoort het Oostenrijksch. en I-Ion"
gaarsch herstelwerk, reeds sedert lang. 'n parel aan
dien' Volkehbonddkrooo. Vkxxral nu bestond voor dit
deel van de agenda groote belangstelling. Want de
resolutie van den Raad is zoo op te vatten, dat hot
met de directe controle op Oostenrijk binnenkort da
gedaan. De Commissaris-generaal. Mr. Zimmerman,
die heel wat van zijne persoonlijkheid aan Oosten
rijk heeft gegeven, en wien men dit wel kan aan
zien, zal, als de Assemblée weer samenkomt, zijn
eervol maar moeilijk ambt hebben neergelegd.
Vandaar eene als immer breed opgezette rede van
zijn kant, die in het licht stelde, dat er nog wel cri-
tiek te oefenen valt, maar dat het herstel van Oos
tenrijk is verhaast, doordat dit land rijker, is geble
ken dan men het aanvankelijk veronderstelde. Voor
al de .positie van Weenen met zijne banken en instel
lingen-, die groote rijkdommen hébben behouden in
d8 z.g. Successie-staten (Bohemen, Polen, Yougo-
Slavië e.a.) wordt door den heer Zimmermann en
hij; kan het weten als gunstig geschilderd; het te
kort op de spoorwegen is bijkans verdwenen en bij
na 80.000 overtollige staatsdienaren zijn naar 'huis
gestuurd, al vindt de Commissaris-Generaal blijk
baar, dat er altijd nog te veel zijn! Na hem sprak
Ramck, de Oostenrijksche kanselier en opvolger van
Mgr. Seipel, wiens woorden 'het beste doen gelooven
voor de toekomst van Oostenrijk. AI blijft de con
trole preventief bestaan vandaar ontevredenheid
in Oostenrijk de controle te Weenen zelf verdwijnt.
En Oostenrijk, èn Ziimimerman zijn door de Ita_
liaansche, Engelsohe, Fransohe en 'Botte emsche1 ge
delegeerden hartelijk toegesproken. Terwijl' Prof.
van Elysinga erop wees, dat, terwijl men zich drie
jaar tevoren niet zonder ongerustheid afvroeg of de
Volkenbond niet een te moeilijke taak op zich nam,
men thans weet, dat hij geslaagd is.
Inderdaad, in Oostenrijk, tot behoud van dit sym
pathieke land, heelt de Volkenbond gedaan wat nog
in 1922 een wonder mocht gelijken. Alleen dit Oos
tenrijksche werk dat in Hongarije op gelijken
voet' voortgaat reeds is, gelijk ook nu weer werd
opgemerkt, het bestaan van den Volkenbond bij
kans waard!
De derde commissie heeft na eenige andnder in
teressante preludia over de conferentie betreffende
den internationalen handel in wapenen de Spaan
sohe en Nederlandsche ontwapeningsresoluties aan
gevat. De heer Loudon heeft de Nederlandsche reso
lutie verdedigd in eene naet lange, maar wol kern
achtige rede. waarin hij; zich bij denv Franschen ge
delegeerde Boncour kon aansluiten. Feitelijk straal
de in deze inleiding in tegenstelling met de Ne
derlandsche woorden in de Assemblée iels van on
tevredenheid door met den. gang van zaken betref
fende het Protocol. In elk geval wenschte de heer
Loudon de voorbereidende studie van het ontwape-
ningsvraagstuk niet te zien. opgedragen, althans niet
bij uitsluiting, aan de zg. Co-ordonatde-comimissie,
die is ontstaan uit de bekende tijdelijke gemengde
ontwapeningscommissie, in welke Cecil zulk een
groote rol speelde. Hij vond den Belg Brouckère te
genover zich. Zonder veiligheid aldus het stand
punt van België g8en ontwapening. Dat houdt
niets nieuws 'in, maar zou van voorbereidende stu-.
di'ën, gelijk juist 'Boncour heeft betoogd, niet be
hoeven af te houden. Maar 'Brouckère vreest blijk
baar dat de inderdaad eventueel moeilijk te trekken
grens tusschen voorbereiding en doen, zal bereikt
zijn vóórdat de veiligheid der Staten afdoende is
verzekerd. En wat dan? Veel liever zocht hij daar
om aanraking met het Fransohe voorstel inzake
eene economische conferentie, wier taak hij 'heel
ruim opvatte toen hij vroeg: wat helpt ontwapening,
vermindering van bestaand© kanonnen, geweren, e.
a. wanneer men den handel vrijlaat nieuwe te ma
ken en te verkoopen? Van zulk een opvatting blijkt
het Fransohe voorstel tot dusverre niet., en, bovertn
dien, is niet de overeenkomst betreffende den wa
penhandel er om z u i k a economische excessen tegen
te gaan?
De Fransohe delegatie, bij monde van de Jouvenel,
heeft getracht den bemiddelenden weg te bewande
len, door te- doen uitkomen terecht dat tus-~
schen de Nederlandsche, Spaansche en inmiddels
daarbij; gokomen Hongaarsche voorstellen geen
strijd bestaat. Integendeel, zij vullen elkander aan.
Mot Buncour verlangde da Jouvenel, dat met de tech
nisohe voorbereiding der ontwapening zal' worden
begonnen, mits: arbitrage, veiligheid en ontwape
ning als drieëenheid blijven bestaan. Waarmede wel
het beginsel gesteld, maar de procedure niet is ver-
geanakkelijkt!
Intusscjien is aan den stroom der welsprekend
heid in de Assemblée zelve een einde gekomen. Niet
minder dan 42 van de 47 vertegenwoordigde landen
hebben! zich hij! het debat over het jaarlijkscih rap
port doen hooren en nauwelijks een zesde dezer
heeft het over het rapport zélf gehad; al de anderen
over het Protocol, en dit niet in het verleden, maar
in de toekomst Wel een bewijs hoezeer Volkenbofid
en Protocol verbonden blij ven!
Zenuwstillend—zenuwsterkend.
Buisje 75 ct«
EEN NIEUW WEGDEK.
In Zuid-Wales heeft men proeven genomen met
een nieuw materiaal voor het aanleggen van wegen.
Het bestaat uit eern pap van leisteenstof vermengd
met glutine Deze pap wordt als mortel uitgespreid op
den weg en daarop komt granietmacadam, waarna
de rol erover heen gaat.
Zware regens gevolgd door vijf weken warmte beb
bon het wegdek geen kwaad kunnen doen. Het nieu
we wegdek is bijzonder veerkrachtig en doet meer
denken aan hard rubber dan aan macadam.
Lewis Evans, opzichter van de gemeente Blaenau
Festmiog, is er de uitvinder van.
ROODVONKEPIDEMIE.
Volgens een bericht uit Riga neemt de roodvonk
epidemie, die, evenals in vele andere steden, ook te
Moskou heerscht, daar een uitermate ernstig karak
ter-aan en.treft ze vooral jonge kinderen. Meer dan
50 pet. van de kinderen tusschen 1 en 4 jaar zouden
door de ziekte zijn aangetast.
HET MOORDEND VERKEER
De statistiek van de afgeloopen twaalf maanden
geeft voor geheel Engeland 4000 doodelijke ongeval
len op straat en 100.000 verwondingen door verkeers
ongevallen op. Gisteren zijn weer vijf menschen bij;
zulke ongevallen omgekomen, en in hot laatste week
end twaalf. Het aantal gekwetsten bedroeg negen.
HET JUBILEUM VAN DE KAARS.
Gisteren was het honderd Jaar geleden dat de
Franschman Ghevreul de" stear-ine-kaars uitvond.
Ofschoon de kaars en de kandelaar vrijwel niet
meer worden gebruikt en .de naam .kaars" nog
slechts voortleeft in een electrische lamp van zoo-
veel-kaars, zooals misschien ook over afzienbaren
tijd onder „paardenkracht" nog slechts de sterkte
van motoren zal worden verstaan, is het feit in de
Parij'soho wijk IMontparnasse luisterrijk herdacht. Tal.
van kunstschilders hadden zich voor de organisatie
van het feest gespannen dat dan ook schitterend ia
geslaagd. Een lange stoet „praalwagens" met leven
de beelden. Oa. voorstellend: Diogenes, die met een
lantaren naar een mensch zoekt, de 'Nachtwacht, onz
trok door de straten, gevolgd door een gecoat umeer-
de menigte.
De bladen erkennen dat Montparnasse net zoo
goed; iets 'heol anders dan de jaardag van do kaars -
had kunnen vieren, maar dat. men niet te diep moet
doordenken, omdat het jubileum een schoono gele- i
genheid; bood voor een hoekje van Parijs om eens.
flink te feesten!
TYP HU SGEVALLEN TE HANNOVER.
Volgens een bericht uit Hannover aan Berlijnsche
bladen hebben zich daar verscheidene typhusgeval-
len voorgedaan. Alle voocrzorgsmaatregelen zijn ge
troffen.
DE BRANDEN IN JAPAN.
Volgens berichten uit Tokio aan de Etogelsche bla
den heeft de politie de zekerheid gekregen, dat de
brand in de parlementsgebouwen, zoowel als die in
de villa van prins Tokoegawa, den voorzitter van
het Hoogerhuis, gesticht is door communisten. Daar
de aanstichters echter niet te Tokio wonen, heeft de
politie hen nog niet kunnen arresteeren.
EEN VLIEGTUIG NEERGESTORT.
Uit Spokane, 22 'September. Luitenant Schuyler
Priestley van den bosohbewakingsdienst en soldaat
Avey van de nationale garde, beiden uit Spokane,
zijn biji acrobatische vertoonipgen van geringe hoog
te neergestort en. omgekomen.
EEN OPROEP TOT ALGEMEENE STAKING IN
MEXICO.
Het Mexicaansoh verbond van den arbeid, bestaan
de uit 90 vakverenigingen, heeft de algemeen - staT
king uitgeroepen, als protest tegen het besluit van
de .regeering, dat de staking bij de Mexican Eagle f
Peiroleummaatsohappij onwettig ia
GRONDVERZAKKINGEN TE LUIK.
Te Luik. waar de gaanderijen der kolenmijnen on
der een deel van de stad doorloopen, bebbeni zich,
naar de correspondent der IN.R.jCrt. te Brusöel inleidt
in den laatsten tijd verscheidene grondverzakkingen
voorgedaan. In verband met het gevaar voor instor
ting, dat thans ook een lagere school dn de rue Ba_
ronvüle bedreigt, heeft, het stadsbestuur nu besloten
op advies van de mijndirectie, de étages van deze
school af te ibreken. Elders in de stad zullen nog an
dere voorzorgsmaatregelen worden' getroffen ten
einde mogelijke instortingen te voorkomen.
EEN NIEUWE ROBINSON CRUS08.
Het hier verhaalde is een ware gebeurtenis die
zich kort geleden heeft afgespeeld op een der eilan
den van onze Indische Archipel.
Een missionaris, nog pas kort in de (Missie, ging op
reis om te trachten voor het eerst met een zekeren
stam in aanraking te komen. Hij begon met een be
zoek te brengen bij het hoofd van dien stam. .Toen
deze den missionaris zag komen ging 'hij hem te ge-
moet. Hij had een groote veerbos op 't 'hoofd:, 't li
chaam was getatoueerd en evenals de stamleden
droeg hij; den „tjmak". den lendendoek.
'Samou gingen zij naar dón kampong en het hoofd
liet het volk bij elkaar trommelen. De missionaris
begon zijn woord te doen en sprak over den gods
dienst, maar, daar hij nog niet goed thuis was in
de taal, vlotte het niet naar wensch, Opeens zei
de hoofdman: „Piet, spreek anaar Hollandsch, dat
versta ik ook."
De missionaris dacht bij het hooren daarvan door
den grond heen te zakken.
Wie was dat hoofd, wie ontmoette hij, daar?
19.
door HAWLEY SMiAIRT,
Etr werd tusschen' bet edele tweetal afgesproken,
dat Coleman schrijven zou aan Jackson en trachten
"vaa dezen het adres van kapitein Hammerton te
weten te komen. Dat hij daarop geen antwoord ont
ving. hehoeft niet gezegd te worden, doch langs an
deren weg vernam hij dat de kapitein met Sir Jas-
per aan het reizen was op* het vasteland; dat zij op
JJt 9ogenhlik ergens in Italië waren. Als er van
ïïammerton verder geen geld afgeperst kon worden,
dan zou het geheim zeker te verkoopen zijn «tan den
®an die het slachtoffer geworden was van Hammer.
ton'a lag© daad. Doch evenals de graaf werd 'hjji hier
«haakmat gezet door 'het feit, dat Wlheldrake even-
tofflte bereiken was als de kapitein. Die groote
Bludd moest ten laatste dus bekennen, dat er niets
flhders te doen viel dan te wachten.
En zoo gebeuixie er iets hetwelk op deze geschie
denis eenigen invloed beeft. Coleman en Bludd be
gonnen te zamen enkele der vindingen ved laatstge
noemde in toepassing te brengen, doch spoedig nam
oen der slachtoffers dier oplichterijen de politie in
den arm. Dé heer Blpdd verdween met de snelheid
van een frauduleus bankier. doch Coleman werd ge
vat. En het was weer het oude geval gevangenis
straf voor den nieuweling, die in handen der justitie
gevallen is en leedwezen van den rechter, dat zijn
doortrapte metgezel niet mede terechtstaat.
HOOFDSTUK XXVLL
Ter wille van Maude.
41
'Kapitein Hammerton was er niet 'zonder reden van
overtuigd, dat van alle gevangenen niemands leven
rV$Lgevaar liep als het zijne. -Hij' verbeeldde zich
aai Wheldrake grooten invloed over den roover-
oooidman verkregen had, doch om zelf de tusschen
orf138! te ro&Pen van den man. dien 'hij zoo zwaar
l recht aangedaan, dat ging niet; niets belette
Sm1 •?0htcr lan&s een zijweg Wheldrake's invloed
en zijnen' nutte aan te wenden. -Hiervoor had 'hij het
rerrn reeds geëffend; hij: had' 'Maude beloofd, dat
J een onderhoud met Wheldrake hebben zou. 'Hij
ihnl?.0 'iV^ben dat dit zoo spoedig mogelijk plaats
0^5 moeilijk was dit niet, een briefje aan Wheldra-
a, mededeelende dat IMaulde hem verlangde te spre
ken, zou zeker het ge wenschte gevolg hebben en
iemand om het over te brengen was gemakkelijk te
vinden.
Wheldrake was óp het punt zich nog voor eenige
uren ter ruste te begeven, ten einde zijn -moeilijke
taak zoo frisch mogelijk te beginnen; hij had ech
ter niet de minste slaap; het vooruitzicht zijn naam
van elke smet te ziillen kunnen sohoonwassohen en
de wetenschap dat zijn geliefde Maude zich bevond
in handen van Patrocenl's hende hi-eld te veel zijn
gedachten bezig. Tot nog toe ging alles goed en was
PatrocenPs houding niet onwelwillend, maar hij
wist, dat de graaf, als hij tegengewerkt werd. wreed
was als een getergde tijger. Hij overwoog, dat, al,
mocht een rondzwervend reiziger als hij kunnen
ontvoerd worden, zonder dat -dit de aandacht trok,
de verdwijning van SirJasper en zijn reisgezelschap
spoedig ter kennis van de autoriteiten zou gebracht j
worden en' de Engelsche consul er op zou aandrin-i
gen, dat er* met snelheid, en kracht gehandeld werd. j
Hij zat hierover te peinzen toen een der roovers
zijn hoofd binnen de tent stekend, een- -briefje in de
hoogte hield en te kennen gaf dat het voor hem was.
Wheldrake nam het aan en brak het open; -het
was geschreven met een hand, welke hij- niet her
kende.
„Maude EVersley is vurig verlangend u te spre
ken voor gij vertrekt; indien gij eenige genegenheid
voor haar hebt overgehouden, kom d-an over een
uur aan de achterzijde van de hut. ij; heeft u iets
belangrijks mede -te deelen."
Eenige genegenheid voor haar overgehouden! Was
zij nog niet slechts de geheele wereld voor hem?
Haar ontmoeten? Natuurlijk wilde hij dat. Wheldra
ke haalde zijn horloge voor den dag, keek er op en
lei het op zijn bed. ongeduldig het verstrijken van
het uur afwachtend. Even voor tienen liep hij on
rustig heen en weer aohter ^ut. net was donker,
de plaats was uitstekend geschikt voor een ont
moeting van geliefden. Wheldrake ha-d niet lang te
wachten, een paar minuten en de gestalte, die hij
zoo goed kende sloop om de hut en' kwam naar hem
toe.
„Lieveling!" ricp.CyHl en hij wild© haar in zijn
armen sluiten, doch -het meisje ging achteruit cn
zei
•Mijnheer Wheldrake. ik heb u om een gunst te
verzoeken."
Cyril dein9de verschrikt terug. Dit koele antwoord
op zijn hartstochtelijke woorden werkte als een stfrrt
hela en 'het was op geheel anderen toon. dat hij ant
woordde:
„Mejuffrouw Eversley weet, dat het mij een ge
noegenzijn zal alles, waarmede ik haar van dienst
kan zijn te verrichten."
Het was een misverstand van beide zijden. Hij
had haar nooit geschreven en zij; had daarom geen
vertrouwen in zijn gevoelens voor haar. Aan de an
dere zijde bevestigden haar „Mijnheer Wheldrake"
en haaa* ontwijken van zijn omhelzing hem in het
denkbeeld, dat 'hiji bij; haar niet meer in de gunst
stond.
„Men heeft rniji medegedeeld", zei1 Mlaude, „dat u
vrij veel invloed hebt hiji graaf Patrcoeni." 1
„Dan bent u verkeerd ingelicht, mejuffrouw
Eversley", antwoordde Cyril-. „Ik ontmoette hem
het eerst verleden jaar te Homburg; en daarna ge
lijk u weet weder te Wrottsley. U -hebt gezien, wat
tusschen ons is voorgevallen. Is het dan waarschijn
lijk dat ik met hem bevriend of invloed over hem
heb? 'Ik ben zijn gevangene, evenals u. U hebt on
getwijfeld gehoord, dat ik ben aangewezen als af
gezant, om voor ons losgeld te gaan zorgen-."
„U moet niet veronderstellen, dat wij zouden wien-
schen, dat 'onze zaak in andere handen berustte.
Maar u onderschat uw invloed bij; graaf Patroceni,
mijnheer Wheldrake; men heeft mij te verstaan ge
geven, hoe vreemd u dat lijken •moge. dat hij voor
u -een' zekere voorliefde koestert"
„Wat! De man van wien u zelf gehoord 'hebt, dat
hij mij te Wrottsley stempelde tot bedrieger en
valsc-hen speler? Dwaasheid! De graaf is wreed en
wispelturig, als ik iets van -zijn karakter begrijp."
„U kunt gelijk hebben," antwoordde Maude. „U
hebt meer gelegenheid gehad en bent beter in staat
u daaromtrent een meening te vormen dan ik; maar
dat maakt het des te noodzakelijker, dat u uw in
vloed zult aanwenden, indien u die hebt. U bent be
vriend met mijn neef."
,JIij trok tegen mij partij toen ik in nood ver
keerde". zei Wheldrake streng.
,Dat deed mijn vader oek", antwoordde Maude.
Wheldrake maakte een beweging alsof hij gesto
ken werd. Waar was dat onbeperkte, edelmoedig;
vertrouwen van het meisje, dat verachtelijk weiger-
de iets te gelooven, wat tegen dien onbesmetten naam
van haar minnaar werd ingebracht?
„Ik ben slechts al te verlangend om te voldoen
aan uw verlangens, indien zulks in mijn macht, ligt"
antwoordde Wheldrake met gedwongen beleefdheid.
Het meisje richtte zich trotpeh op. „Ik had ge
dacht, dat een aangeboréh gevoel van recht en na
tuurlijk mtdelijden u er toe zouden- geleid hebben
een, medemensc-h in gevaar hij- te staan, zelfs al had
hij de fout begaan u eens hard te beoo-rdeelen. Mijn
neef Fred 'Hammerton is hier -in dreigend gevaar" j
„Ik heb weinig, ik mag zelfs zeggen, geen gelegen
heid gehad mij daaromtrent een meening te vor
men". antwoordde hij koel.
„Ik weet alleen, dat hij de vriend van den graaf
was, dat hij het was. die hem hij on9 allen -heeft ge
ïntroduceerd, en dat, toen de graaf die lage -beschul
diging tegen mij -inbracht, het. kapitein Hammerton
was, die zijn zijde koo-s en eerder geloof sloeg aan
zijn woord, dan aan hei mijne."
„U moet daarom Fred niet te hard vallen!" riep
zij heftig.
„Vergete niet, dat hiji den graaf langer gekend had
dan u. Hij wist toen' nog niet. wie Patrooenie was.".
Wheldrake zweeg eenige oogenblikken. Er kon
geen twijfel meer overblijven, de meening der we
reld was haar te sterk geweest en zij had hem' uit
haar hart verbannen.
„Ik wensch niet hard te zijn tegen Hammerton",
zei hij ten laatste, „ofschoon hij" jegens mij niet
zachtzinnig geweest is. Maar ik tast nog steeds in
het duister. Wat ds het, juffrouw Eversley, dat u
verlangt dat ik doen' zal?"
„Het loven van mijn neef redden 1 Ik weet. dat u
het in uw macht hebt. Een krachtig betoog van u,
voor u den tocht aanvaardt, zal Patroceni's laffe
hand tegenhouden," -riep Maude opgewonden.
„Stil, juffrouw Eversley, ik bid u houdt u een
weinig in", viel Wheldrake in met zachte stem. „vyij
zullen het goheele kamp wakker maken en dat kan
tot niets goeds leiden. Ik -heb u reeds gezegd, dat
gij u in mijn' invloed hij Patroceni zeer vergist. Maar
laten wij^-onderstellen, dat u gelijk hebt, geeft u biji-
zonder veel om kapitein Hammorton?"
■-„Men houdt gewoonlijk van zijn eigen vleesch en
bloed", antwoordde zij bits.
„Ach Ja, dat had ik vergeten", antwoordde 'hij
koel. „Maar hoe ook, Hammerton's leven blijkt iets
te zijn, waaraan u bijzonder gehecht zijt. Ik kan
weinig beloven, maar indien ik do kans krijg het
te redden, geef ik u mijn woord dat het zal ge
schieden."
„Vaarwel, goede reis en veel succes", zei Maude,
haar hand uitstekende^ welke Wheldrake slechts
even drukte; en daarop vloog het jonge meisje weer
naar binnen en haar hoofd diep in 'haar kussen
drukkende, lag zij langen tijd hitter te weenen.
..Dien hond redden!" mompelde Wheldrake, ter
wijl hij naar zijn tem terugwandelde. ,,Nu. als zij
het wil. dan zal het zoo zijn; ik zou zelfs mijn leven
wagen om een kanarie te redden, waar zij van hield
Doch als zijn leven huiten gevaar is, dan zal zij de
geheele waarhoid weten en -te beslissen hebben of
hij beter is dan de verbannen man, van wien zij
zich heeft afgewend."
Wordt vervolgd.
