Mltlltltil- Luülllllll
Iims-Xl SLAP»
ZÖÖALS DE OUDEN ZQüGEH
Uitgevers i N.V. v.h. TBAPMAN Co., Schagen.
Binnenlandse!» Nieuws.
FEUILLETON.
Donderdag 12 November 1925
68ate Jaargang. No. 7741.
Dit blad verschijnt'viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk fh het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels tl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsao.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van Dinsdag 10 Nov.
uit Avenhorn
en woonachtig te Heerbugowaard, is een hartstoch-
te wijzen, dat ie 'n echte deugniet was op het ge
bied van pluimvee vanadderen.
NIET DRONKEN, MAAIR LAST VAN DE HITTE!
Johan K. Heijmans uit Alkmaar, al meer wegens
dronkenschap veroordeeld zijnde, stondi thans in
hooger beroep terecht van een vonniswegens dron
kenschap (biji 5e herhaling liefstl) waarbij hij, was
veroordeeld! tot 3 dagen hechtenis en 6 'maanden
rij ksw erk inrichting.
Agent Roorda had hem; destijds-(in den avond van
13 Juli jl. weggebracht en naar zijn (Heijmans) wo
ning begeleid. En bekl. „beloonde" nu die welwil
lendheid van den agent door te beweren dat hij
telijk vereerder van pluimvee. Niet alleen dat een
ras-echt reuze-konijn hem in verrukking brengt,
ook een prachtexemplaar Wyandotte of andere als
goede legsters bekende kippensoorten mogen zich
„verheugen" ip Jan's onverdeelde belangstelling. En
Jan is ondanks zijn zilverwitte haren en zijn 64 le-
vensjaren, nog wat 'n pientere „knaap" om zich in goede zeden met gesloten deuren
't bezit van flinke exemplaren te stellen. Hij neemt1
't daarbij1 met de eerlijkheid zoo nauiw; niet, nu ja....
maar pienter is ie! Men oordeele!
abnormale
bevangen door de toen heerschende
warmte! Geloove het wie wil
De O.v.J. vorderde doodkalm "bevestiging van ge
wezen vonnis.
MET GESLOTEN DEUREN.
De zaak tegen G. C. Tinkelenberg uit Hoorn werd
thuis was en dus ook geen klein beetje is geschrok- meest spontane bewondering uit zich op nagenoeg!
ken. Zooiets wordt dan bij. zoodanige „uitgelaten- gelijke wijze als de meest brutale bespotting. Want
heid" 't niet erger te noemen niet bedacht! hoon neemt hierdoojgfians het karakter aan van
Hannes Boots had nog tegen Groot gezegd: Hou je overdreven begeestering.
er nou maar over stil, want anders krijgen we hon
derd gulden boete.
En 't kwam wèl zoo af, als men te zamen telt wat
tegen de 2 bekl. werd geëischt. De O.v.J. toch requL
reerde tegen Boots en Dekker elk t 50 boete subs,
50 dagen hechtenis.
Hierna sluiting.
behandeld.
GEVAARLIJK FIETSEN.
Te óudorp bevond ouwe Jan zich Inde welige
landouwen die defi welbekenden Kanaahveg begren- "^?°d8' LiAI8,j~
zen. Er toonde daar tusschen bet bloeiend gewas J™ '1 „A«f!Sl525?»
een welonderhouden, flink bevolkt kippenhok, Jan L T«wL t«
had dat met zijn wel oude maar nog scherp ziende la.te' fn fcantonrechterllijk vonnis tot 1 10 (bpete
arendsoogen al lang in de gaten gehad. Ma ar d'e 9 r vor<ierd® d0
fiHmmort znir nnlt npn nnn. iindlfiro hl, in dn hmiirt, bOVestlglug van het, VOUniS.
slimmert zag ook een paar andere lui in de buurt
en hen voor „concurrenten" houdende, wachtte hij
geduldig hun heengaan af. Toen sloeg Jan bliksem-
VERDUISTERING.
Petrus J. J. Fijen, een 25-jarige reiziger en ham-
BOEREN JAAR BOEK.
Bij de uitgeversmaatschappij Nijgh en Van Dit-
mar te Rotterdam is verschenen het eerste Boeren-
jaarboek, dat, zooals de uitgevers meedeelen,
voortaan met de .regelmaat van een kalender elk
jaar zal verschijnen.
Het Boerenjaarboek, wat is dat? De titel zou dë
gedachte \kuunen opwekken dat het alleen voor
landbouwers bestemd is. Dit is niet zoo, het boek
bevat veel wetenswaardigs voor eiken plattelander.
Het „Boerenjaarboek 1926" is, zoo vertelt de
uitgeefster, namelijk een eerste poging om onder de
boeren en tuinders van ons vaderland kennis t8 ver*
Men moet ai over een geoefend gehoor beschik
ken, om de psyche van daverend gejuich goed te
doorgronden. Wanneer het echt is, valt de dreuninfe;
er van, op slag en snel in. Hoon-applaus zet -oijtgore
galder in, klinkt meer heterogeen, met veel gepraat
erdoor en eindigt soms in riiyfcniiseh. kl'oppdn.
Wanneer iemand Iiier „razend'" suoces hooft, moot
die sniert te snoi geloovon 'fc er .zoo bijzonder goed
te hebben afgebracht. In schouwburg en concertzaal:
worden krukken en genieën gebisseerd, alleen de
goede onopvallende middelmaat incasseert betrouw
baar, doch ook gematigd applaus.
Enkele jaren geleden trad 'hier een Fransoh te>-
nortje op van de lyrische opera te Parijs, 't Kan
zijn, dat ie daar lampenist was, maar hier zong
die ai's een geschoron -geit in December op 80
graden Noorderbreedte. Zijn aria was één mager
tremoleeren en de toehoorders beten vanwege de
hoffelijkheid in' de leuningen der voor hen staande
stoeien. Dit „koetje van den werkmaiitf' moest het
driemaal' overdoen.
Elders in de provinoie trad een Belgische zanger
op. Het was vóór do drooglegging beneden 2 li ter,
doch onze Zuidorbroeder had niettemin den „Yan
kee in Europa'" gespeeld. Na de vijfde maat van
uuüiö vtt-u uuo vüubi itiuu iö vei - "i-" -■ v r, rtr v
breiden over vele onderwerpen, die niet rechtstreeks zijn eerste nummer begon hij te hikken. Uok hij
met hun bedrijf iets te maken hebben, doch waar- werd natuurlijk tot toegiften genoopt.
van ieder wel eens heeft gehoord, en waarover men
graag wat meer zou willen weten.
Om nu een zoo groot mogelijken kring van jongen
en ouden uit den boerenstand te bereiken, is het
„Boerenjaarboek" .ingesteld Dit zal ieder jaar ver
schijnen, en .eenzoo juist mogelijk gekozen ver
scheidenheid van artikelen bevatten, gesphreven
snel z'n slag: Negen beste witte kippen spoedig in feu-us j J. rijen, een ^-jange reiziger en non-
den zak en klaar' Te Purmerend waar Jan aeen delsagent te Alkmaar, had van de Naomlooze ven-
vreemdeling ia. br^hten de heeS' hST f810 op nootschap Rolland" gevestigd te Gouda, met als DL
uT eln indkr WnneShok G v Maarle recteur de heer T. Ponser, wat goederen in opslag door bekwame mannen en vrouwen De groote boe-
„oii Jfhiï >Si om d3® ais monsters aan te venverven, clientèle te renbonden van iedere richting werkten aan deze
oMeX*' Maar Petrus wist klaiiton te wer.|eerste uigave mede,_en Ueten. ieder een hunner
wordt, 10 mooie kippetjes met 'n haan te rauschen,
Te Purmerend „plaatste". Jan deze buit, die
ven waaronder er nogal waren, waar de heer Pon-1 voormannen in d'e (Redactie zitting nemen, zoodat
'ham se'r '^en „de centen" per deurwaarder moest1 hierdoor het „Boerenjaarboek" door aanhangers van
innen! Wat nogal omslachtig isVooral als je iedere godsdienstige richting gelezen kan worden.
Ton 4* in i«S7^mnn w ^o/rl'rion» oi«, h«_ ala Directeur vanuit Gouda moet bewerken in1 De inhoud van het „Boerenjaarboek 1926" is zeer
vi n dTfn T „opgetjeden als be- de omgevjng van de ai0Ude Victoriestad, rijk. Ruim 250 bladzijden telt het, verlucht met^taL
klaagde en na dien nog wel eens. Mr. Heijmans verder had Petrus een deel der hem in voorraad, rijke fraaie foto's, terwijl het geheel' op uitstekend
verstrekte goederen geweigerd af te geven en er zeKs papier is gedrukt. De prijs is zeer gering (f 1.25),
bij verkoop f 14.40 in d'en buidel 'bracht.
Justitie, eischte teg J 6
substituutofficier van
maanden gev. ten eigen bate van verkocht. Dit nuThad een straf- zoodat deze wel voor niemand een beletsel zal vor-
Mr. C. Bosman, pleiter,..maakte zich niet erg druk voor .m 0; ij_ever <togeD ihem ten gevolge. men om zich het werk aan te schaffen,
en vroeg lichtere straf met t oog op Jans gevorder- En petruB ]0ide wel van gelden dio hij nog van Hoewel wij niot den ganschen inhoud) kunnen af-
oien ieeitija. Ponser te vorderen had, maar kon zich met al zijn drukken, zal toch het onderstaande uittreksel den
HIJ HIELD OOK VAN KONIJNEN woordenrijkheid geen straffeloosheid! in deze x zaak lezer ihteresseeren: Kalender', Feestdagen, Posterijen,
Op een smkheeten zomerdag gaf een miiïtairo
kapel' ©en uitvoering. Als bijzonder nummer werd
gegeven een duo voor xyiopihoons. Dé mannon.
werkten in hot zweet huns a.alnsohijns hun; $tuk a±.
Het pubJieb zag, dat ze als razenden de handen
moesten roeren en erbarmelijk trainspireerden. Gé-
volg ongelooflijk succes, zevenmaal terugkomen,
drie toegiften. Waarom? Omdat de arme kerels
blonken als rozige boter bollen én als-maar vetter
gingen glimmen. Li
Niet zeiden bevat een stormend applaus gelijke
hoeveelheden bewondering als spot- Hier trad eens
een groot vioolkunstenaar op, wiens naam doet dénl-
ken aan smullen. Zijin spel verwierf algemeene be-
wortdoring, buiten kijf- Doch zijn wijze van buigen
viel ook m den smaak, dan flapten namelijk zijn
lange, wat verschoten manön over zijn maar even»
meer bedonsden voor- en middensohedel. Hij werd
dus zesmaal teruggeroepen.
Een vermaard klhviervirtuoos, wiens naam; is
samengesteld uit het enkelvoud van een vrouwen-
en hef meervoud van oen majnnenvoomaam, verwierf
We kregen in de tweede zaak weder denzel'fden
thans gedetineerden Jan Koeman als beklaagde.
verzekeren.
De 0.v„J. vond dat hier vaststaat dat door
I Draagtijden van het Vee, OTticieele Personen en'In. W™* rooT W doch nog moor
be-i stellingen op Landbouwgebied, Recht en Wet, Tech-
ry„ ,Q „öi,r:„a A1 klaagde verduistering is gepleegd. De eisch, door nieken, Coöperatie, Besteden van vrije uren, Land-
De winter stond voor de. deurde getuige Al- ^E.Gestr. ingesteld, luidde: f 100 boete, subs. 100 verhuizing. Dorpsverhalen, Boerenhumor, enz.
bert!^ de JVjnjer namelijk, die in een weiland bij <jagen hechtenis. Hieruit zal men kunnen zién, dat het „Boerrtf-
het Heilooërdijkje 9 konijnen hield, die.... door Tl[TTTrrri71SjI jaarboek" zich op velerlei terrein beweegt( hetgeen
vriend Koeman op n goeien dag met zachte hand RUFTEN MEPPEN. de aantrekkelijkheid ervan zeer verhoogt.
werden gestreeld, enmeegenomen. De „beesies Johannea Boota, en Kees Dekker, een paar jonge- H t en 'ftt zor_ ni(«6voftpd boekwerk met co©
brechten ook knap gold op. lui uit Avonhorn, do laatate onlangs naar HBerhu- deHf'iseXg.n on"raaio fóto'fc 60ekWer" m8t
Jan, die ook nu nog 'lamenteerde over zijn wer- gowaard verhuisd, stonden terecht ter zake vernie-
keloosheid van toen (thans, nu de celdeuren als ling, gepleegd aan de Goorn, onder Berkhout.. Daar LIMBURGSCHE BUVAL.
't ware voor hem openstaan is er weer wel werk.... fietsten zij na afloop van een feestelijkheid of ker- De correspondent der Maasbode, die Limburg-
zegt ie), had1 van „liefdadigheid naar vermogen" met misje, in het nachtelijk duister in gezelschap van sche brieven schrijft, heeft het ditmaal over do
goed doorwrochte klachten f 50 en vvan 't Airmbe- Jan Hinke en van Groot en Braas. Boots en Dekker psyche van. bijval.
stuur f 10 weteh los te krijgen. waren dermate uitgelaten dat ziji handenvol bazalL Er zijn weinig dingdn, schrijft hij, waarin do
Maar och, heerealdus Jan m'n vtouw zie je slag van den daarmee rijkelijk bestrooiden weg ietwat spotzuchtige, .Keltische aard van den Lini-
is wel wat roekeloos met geld' ze je. Niet altijd, opnamen en er kwistig mee in 't rond smeten, door burger zoo Sterk tot uiting komt al's in bijvatsbe-
maar...... Edoch, laten we Jan's tegenspoeden en de glasruiten der perceeJen, waarlangs hun weg tuigingon, gejuich, handgeklap, voetgetrappeli ot
zijn armzalig geleuter verder met rust en melden hen toevallig voerde. Dat gebeurde in den nacht van wat ook. - r
we, dat de 0.v.J. ook hier 6 maanden gev. vroeg. 20 op 21 September. En ali is het glas thans nog Op dat punt is hij nagenoeg onberekenbaar en* 0 (met kopstem; nog een regen vain eieren verwekt.
De verdediger hield zich aan zijne zooeven ten niet spotgoedkoop, het zegt toch wel iets dat er voor onbetrouwbaar. Zelfs zij, die van het land zij'n en HET MES GETROKKEN,
beste gegeven „pleitrede". f 48.50 vensterglas was stukgegooid. Bij 8 personen groote ervaring bezitten, weten vaak niet, hoe ze Bij een vechtpartij te Weerdinga heeft do 13-j.'i_
De President deed' Jan daarna *n oogenblikje met waaronder een kraamvrouw, een zeer zieke bevvo- hot moeten opnemen. VVaïit de uitersten rakpnj <el- rigo-A. A.-zijn neef, den 14jarigen H. .T. V. in drift
de ruwe werkelijkheid) kennismaken* door rm er op ner, twee ouden van dagen en een vrouw die alleen kander bij'dergelijke manifestaties bedenkelijk; do met een mes. gestoken, meldt de Asser Crt.
voor zijn wijze van buigen. Hij boog Snel' on cor
rect in een hoek van negentig graden, als een auto-
matisch knipmes. Hij begreep het publiek verkoerd
en-speelde toegiften.
Voor allés, wordt „gejochen", soms wel op het
oneerbiedige af. Zoo verwierf bij het jongste Ko
ninklijk bezoek aan Limburg te Maastricht do op
twee vrachtauto's goladen bagage ook een aandeel
in de geestdriftige begroeting. Twee volgauto's
der pers werden in een enge volksbuurt zelfs onder
donderende oraties bedolven. Dat hebben de colle
ga's niet in de kranten gezet en niet alleen uit
bescheidenheid
vjlpotzuchtig is het publiek wel, doch nlefc kwaad
aardig. Er wordt alleen ironisch gehoond, maar
nagenoeg nimmer gefloten, gesist öf met voorwer-
pen geworpen.
Als te'Lyon b.v. waar de meest celéste hooge
Oorspronkelijk roman door
LOUISE B. B.
5.
In dén winter volgende op den zomer dat haar
ouders gestorven waren, werd: het kleine freuletje
voor het- eerst mede naar den Haag genomen. De fa
milie droeg nog den zwaarsten rouw. Het was
Nieuwjaarsmorgen. Niettegenstaande twee tantes en'
een bonne het toezicht uitoefenden over het nieuwe
levende popje in huis, waggelde het kind toch één
oogenblik alléén door de lange gang tot vlak bij de
souterrain-trap, waarvan de de deur openstond. Da
delijk begon het op handen en voeten een paar tre
den af t.e klauteren, met het gevolg dat het dreu
mesje haar ongewoon waagstuk met een val van de
overige treden moest boeten en vlak voor de voeten
roldo van don kleinen 6-j. jongen* die beneden zijn
nieuwen gekleurden tol op 'do gangsteenen beproef
de.. 'Hij; was het, die, al gespierd en krachtig voor
zijn 'leeftijd, het schreeuwende kindje opnam en in
zijn stevige armen en zoo goed en kwaad' het ging,
naar boven droeg. Het meisje, dat alleen wat builen
en schrammen had opgeloopen, maar van schrik en
ontsteltenis danig te keer- ging, werd hem in de
n door de verschrikte tantes afgenomen, terwijl
verwarring de bonne hem eén oorveeg gaf. Met
een snauw werd! hij de trap weer afgejaagd, ver
bannen naar zijn onderaardsch rijk.
'Doch mij de kleine Hermance een levend speelka-1
meraadje in huis ontdekt had, zeurde zij eiken dag
om 't „jongetje van beneden",, als om een nieuw
begeerlijk speelgoed. En wat konden de bedaagde
teerhartige tantes haar „cherubijntje" weigeren?
Zoo kwam het verstopte jongentje uit het souter
rain eiken dag boven biji „Mancetje" spelen. Zij. wer
den innige' speelkameraadjes, het zonderling paar
tje, de tweejarige freule en het zesjarig koetsiers
zoontje. De twee bedaagde freuiles kregen hoe langer
boe meer schik in het vlugge kereltje, dat zoo intel-
-hgent kon spelen ipet het kleine nichtja En de goe
dige dames met haar zachte fijne stemmen, haar
trippelpasjes, haar weerschijnzijden japonnen en
nare grijzende, glimmende, gladgestreken bandeaux
noemden de twee kinderen schertsend de „cherubijn
tjes'. Mance, het cherubijntje van de hoogere, het
jongetje, dat van de lagere spheren. Op zolder, in'
een van de groote kisten van Indisch hout, werd een
oud bruin fluweel pagepakje gevonden, dat eens had
toebehoord aan een jong. gestorven oud_oom. En
kinderlijk luchthartig als zij, waren gebleven, niet
tegenstaande haar grijzend haar, verkleedden de
freules het aardige jongetje en genoten van de ver
rassende metamorphose. „Och, charmant!!" riepen
zij als uit één mond: „Net een pastelteekening van
een prinsje! Dat bruin fluweel, dat wit kanten
kraagje, die blauwe oogen, het blonde haareen
levend geworden van DyckjeZij. lachten zich
tranen, toen Mance, ook in verrukking, de armpjes
om den hals sloeg van het knaapje en met kinder
lijk gebrabbel uitriep: „Kalei, zal-je met me tou
wen als je gloot ben?"
Zij lieten die woorden telkens herhalen door het|
kleine meisje, alleen maar om nog eens te kunnen
lachen om „zoo'n éénig koddig idee!"
Toch vonden de goedhartige freules het heel jam
mer, dat het snoezige „cherubijntje van de lagere
spheren" eenmaal den stal zou aanvegen of paar
den roskammen, want dat zou immers de bestem-
ming moeten worden van het zoontje van den ge
storven koetsier? De freules vonden het vooral jam-
mer voor Karei, omdat hij. reeds heel jong toonde j
een zeldzaam vlug begrip te bezitten. Hij. leerde van
de nieuwe Fransche bonne, die na een paar jaar
de Hollandsche had vervangen, vlugger Fransch, dan
het trager en jonger freuletje. Kortom, de freules
Anna Margaretha en Isabella Arnalia besloten zijn
opvoeding ter harte te nemen. Zij' betaalden van hun j
eigen speldegeld zijn goede school', zijn boeken en j
daarbij passende kleeren. Zijn moeder en groot- j
moeder werden niet rq^ede den jongen-in te pren_|
ten dat braaf oppassen, vlijtig- leeren voortaan zijn
eerste plicht van dankbaarheid moest zijn tegenover
de familie „boven". Zoodoende kreeg Karei Bartels
wel veel minder vrijen tijd, maar dien hij beschik
baar had, gaf hij 's winters aan het. kleine freuletje.
Op de verjaardagen van de oude mevrouw en de
freules, die in den zomer vielen, als in. stad) witte
lakens, hingen voor alle bovenramen van 't groote
huis en debloeiende plantjes voor de souterrain-
vensters. spraken van een vrijer leven in. de bene
denste verdieping, schreef Karei op zijn moeder's
last hoogdravende betuigingen van dankbaarheid, op
groot formaat postpapier, kleurig gebloemd en ver
guld op snee. En met Sint Nicolaas en zijn ver
jaardag werd zijn spaarpot aardig gespekt.. Zoo bleef'
de band' tusschen „boven" en „beneden" lang be
slaan. Eiken winter ontmoette h'et „cherubijntje uit.
de hoogere spheren" dat van „omlaag weer met ver
nieuwde vreugde, zoolang zij kinderen bleven. Toen
zoo langzamerhand kwam, na elk buitenver-
blijf, het meisje terug, iets meer gegroeid, in uiter
lijk en manieren, minder opgedwongen dan (oen
zij heenging en stond de jongen met. zijn verstandi
ge oogen, ook gegroeid, vooruitgegaan in kenni§ en
weten, tegenover het speelmakkertje,, dieper door
drongen van het maatschappelijk standsverschil
tusschen 'hen beiden. Wel schoof dan weer -het
maanden lang samenzijn in één huis, de dagelijk-
scbe omgang, dat verschil wat op den achtergrond,
maartoch kwam eindelijk de winter, dat. zij el
kander niet meer opzochten, hun ontmoeting of sa
menzijn van .het toeval lieten .afhangen, al bleef
dan ook nog iets over tusschen hen van de oude
vertrouwelijkheid'.
Eindelijk, na nóg eens een scheiding van een
langen zomer, brak tusschen de twee bijna volwas
sen 'kinderen het oogenblik aan, dat toch niet uit
blijven kon, waarop zij leerden begrijpen welke klo
ve hen op den duur scheidde. Karei. Bartels ont-
mï ette Mance geheel onverwacht, terwijl zij reeds
eenige weken in de stad vertoefde, op de trap. Zij
was niot 'alléén, zij vergezelde een vriendinnetje, dat
ha,ar bezocht naar beneden: arm in arm kwamen
zij de' trap af, de twee net gekleede meisjes. En Ka-
rel voelde scherp, de vernedering van dit oogenblik....
dat hij haar juist nu ontmoeten moest, in eén oud
versleten huispak, een emmer steenkolen dragend,
dien hij op last zijner moeder naar boven moest
brengen om de haarden te voorzien
En Mance. blozend van spijt, hooghartiger, onge
woon stijf, omdat het haar hinderde hem in tegen
woordigheid van, een derde te ontmoeten, preveld'©
koel, flauw: „D'ag....Bartels!"
Voor hét eerst vermeed zij, hem bij den kinder
naam te noemen En hij, Jicht geprikkeld, beteuterd
door het onverwachte van de ontmoeting, volkomen
zich bewust van het vernederende van zijn hou-
dijig met dien zwarten emmer in de hand, antwoord
de, onderdaniger dan hij. bedoelde: „Dagfreu
le1"
Nooi vergaten zij het schrijnend pijnlijke van deze
kleine maar beslissende ontmoeting op de breede
trap van het oude groote buis!
Karei klom, twee treden tegelijk, overslaand,
haastig naar boven. Mance liet het vriendinnetje
uit en vloog daarop de trap op naar boven, naar
haar slaapkamer, waar ze zich voorover op haar
bed wierp: ..Zijn eigen schuld.zijn eigen
schuld", snikte zij, ontevreden op zich zelve en
daarom boos op hem: „Wat doet hij. met dien em
mer steenkolen te loepen, hij zag er uit als een
knechtlHet is toch zijn werk niet, met brand
stof te sjouwen! Hij had' zwarte strepen over zijn j
gezichten dan die vuile handen1 Een jon-
gen, die de Fransche school heeft doorloopen en
nu als klerk werkt bij het. oude huis van den Hey-
mel en Co., moesi-die zich niet meer respecteeren!
Alles^zijn eigen schuld, ik kan het niet helpen
Toon herinnerde zij zich, dat de huisknecht, zich
■dien zelfden 'morgen ziek had laten melden, én dat I
Karei hoogst waarschijnlijk het zware werk, em_
mers steenkolen de trappen op te dragen, zijn moe- I
der uit de hand had genomen... Zij beet in 't kussen, i
stompte het in elkaar met de vuistenD&ch éen
kwartier later opstaande, waschte zij zich de tra- I
nensporen van het gezicht: „Eigenlijk.... is het i
goed, zooals het is.....!" mompelde zij somber maar
vastbesloten: ,die familiariteit- met een koetsiersjon- 1
gen kon toch niet altijd durenI"
Intusschen was Karei na zijn werk weer naar be-
neden gestormd,had den leegen emmer kletterend j
neergesmakt in een hoek van de dienstbodenka-
mer en driftig verklaard: Aioeder, ik wil u al het
zware werk uit de hand nemen, maar „boven" ver- J
toon ik miji niet meer!!"
En: daar 'blééf Karet Bartels bij; zijn moeder kon-
de reden van zijn ontstemming niet uit hem krijgen,
halsstarrig en stijf hoofdig als hij toen reeds was,
Beide jongelieden woonden in één huis, toch za
gen zij- den geheelen winter elkander niet meer dan
misschien een- of tweemaal Vluchtig., bij het- toe
vallig tegelijkertijd uitgaan of thuiskomen. En dan
hadden dien dag bei,der hudsgenooten te lijden van
hun opvallend ^slechte stemming., Zij hielden vól
elkander te ontwijken; hoe jong ook nog, wisten en
begrepen zij, dat zij niet bij elkander behoorden.
Na dien winter zag Karei Bartels zijn speelkame
raadje in geen 'jaren terug. In den zomer werd de
douairière, hare grootmoeder, ziekelijk'en de fami-'
lie bleef dientengevolge eenige jaren achtereen op
haar buiten, tot' den dood van d© barones van Hoog-
duynen. Toen zij, na het eerste rouwjaar, weer
eens in stad kwamen, woonde Karei Bartels niet
meer-bij 'zijn moeder. Hij\was ëen onafhankelijk man
geworden. Met de .oude freules Abna Margaretha en
Isabella Amalia, zijn weldoensters, onderhield hij 'n
warmen vriendschapsband; zoo nu en dan kwam
hij de dames bezoeken, maar altijd op een tijdstip
dat de mogelijkheid van een ontmoeting met freule
Hermance totaal was buitengesloten. De jongelie
den zagen elkander nooit wepr.
Wordt vervolgd.
